iek
in
Provinciale Kroniek
Buitenlands Overzicht
’d
)N
s
No. 64
43e «Jaargang
Vrijdag 22 Augs. 1947
StreeKblad voor West- en Zuidwest Friesland
Uitgave van DruRReriJ Fa. A. J. OSINGA -
Bo 1 s ward
3 jr.,
Engelse arbeiderspartij
rus
op
els
lNK
ept.
D”
De zwijntjesjagers
rlgje
Bo-
Ver. Staten
er dezer dagen een deden, toen ze Italië een
van
fge-
ge-
van
in
uur
uur
Argentinië
meent, dat alleen bij éénstemmigheid geza
menlijke steun verplicht moet zijn. Dit zou
dus een soort vetorecht aan iedere staat,
hoe klein ook, schenken, de Argentijnen wa
ren destijds tegen het vetorecht m de Vei
ligheidsraad, maar, zeggen ze nu, dat komt
omdat alleen dit recht aan de Grote Vijf is
verleend. Komt het verdrag er, dan is de
volgende stap het gelijkschakelen der mili-
Hoe warm het was.
De hitte kan toch maar rare dingen veroor
zaken. Zo was een ijzeren plaat, gelegd over
het nieuwe wegdek bij Sneek, kromgetrok
ken, waardoor de plaat met geweld omhoog
sloeg, toen een auto er met de voorwielen
op kwam. Dit gebeurde met zo’n vaart, dat
het voorste gedeelte van de auto totaal ver
nield werd, terwijl het ijzer verder nog een
groot gat in een boom sloeg. Van de in
zittenden, een buitenlandse heer en dame
met kind, werd de dame aan het hoofd ge
wond en liep een hersenschudding op. Zij
moest naar het ziekenhuis worden vervoerd.
Van vonken gesproken.
De heer Duursma van Heerenveen zou zijn
wagen starten, die midden tussen andere
auto’s in de garage van de fa. Jager en
Wierda stond. De benzinetank was net ge
vuld en toen hij op de startknop drukte zag
hij plotseling een grote vlam. Zonder zich
verder te bedenken sprong de heer Duursma
wer-
man
ier-
gen
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Redactie en Administratie
Marktstraat 13 - Bolsward
Telefoon 451 (K 5157)
17.
idrik
Bau-
i de
•stra
i. te
it 2
Abonnementsprijs
1.25 per kwartaal bij vooruitbetaling
Advertentieprijs10 cent per m.m.
Giro 87926
m.)
m.)
rdt
cht
de
C
im.
a rd
verleden jaar nog onmogelijk zijn ge
weest door het verzet der grote mogend
heden. In de loop van het laatste jaar
heeft de Republiek door allerlei oorzaken
veel van de sympathie verspeeld, die zij
verleden Jaar nog bezat, juist bij de Gro
ten.
Maar wij moeten verder. Hoé? De ver
klaring onzer regering kan daarbij goe
de diensten bewijzen. Zij tone, dat het
haar ernst is met haar wil tot erkenning
en verwezenlijking van Indonesië’s recht
op zelfstandigheid. Zij make voelbaar,
dat haar actie in diepsten grond ten doel
had de Republiek zelf te dienen. Dan zal
het wantrouwen verdwijnen, de verbit
tering weg-ebben. Dan kunnen Neder
land en Indonesië samen een tijd van
nieuwe bloei en goede vriendschap tege
moet gaan.
Dat hierbij ook de oppositie een taak
heeft, worde door haar zelf het meesr
bedacht. In elke democratie is plaats
voor, ja moet zijn een loyale oppositie,
die door haar eerlijke critiek de opbouw
dient. Maar dan ook loyale oppositie en
eerlijke critiek. Vk.
7.
e, dv
dens,
Zan-
:rben
i. Te
jbren
Te
Isma
a.s.
east
Wiere warden M
De iene hón moat de oare X
waskje. X
taire bewapeningen der Am. landen om even
tuele hulp snel en afdoende te kunnen ver
lenen. Ook hier zitten netelige kwesties in,
omdat deze uitrusting door de andere repu
blieken in deVer. Staten zou moeten wor
den gekocht, en dit alweer op de pof zou
moeten gaan. We zullen ons in deze kwes
ties echter niet verdiepen, wel wijzen we
er nog even op, dat de Ver. Staten op haast
met het tot stand komen van een verdrag,
zowel als met het organiseren van een ge
zamenlijke militaire macht hebben aange
drongen, hetgeen zekere bezorgdheid om
trent de internatonale toestand verraadt. Die
bezorgdheid kan uiteraard alleen maar voort
komen uit de verhouding der Westelijke ge
allieerden tot
deel van zijn oorlogsschulden kwijt schol
den om daardoor dit land economisch te
steunen maar ook om er de communistische
invloed te bestrijden.
De Griekse kwestie is wegens het veto van
Rusland tegen allerlei beslissingen der meer
derheid daar nu voor onbepaalde tijd uitge
steld.
Anderszijds schijnt de erkenning van een
„vrije Griekse regering” door de Russen aan
staande. Met grote belangstelling volgt men
te Washington ook de gebeurtenissen in
Frankrijk, waar de positie van het kabinet-
Ramadier wankel geworden is omdat het
congres der socialisten een meer links ge
richte economische politiek, zij het zonder
communistische medewerking eiste. Zoals ook
een deel der
In iPetropoWs
bij Rio de Janeiro vergadert nu de Inter-
Amerikaanse conferentie voor het behoud
van den vrede en de vrijheid in dit deel
van de wereld. Er nemen 21 Amerikaanse
staten aan deel, Canada doet niet mee en
Nicaragua is n’et aanwezig, omdat zijn
nieuwe regering nog niet als de wettige er
kend is. Het doel der conferentie is een al
gemeen verdrag van militaire bijstand op te
stellen, dat in overeenstemming is met de
bepalingen van het Handvest der Ver. Na-
t'es en gericht zal zijn tegen iedere niet-
Amerikaanse staat die de onschendbaarheid
en onafhankelijkheid van een Amerikaanse
staat belaagt.
Het grote verschilpunt dat ter conferentie
dreigt is de kwestie hoe beslist zal worden
of de toestand is ingetreden dat steun ver
leend moet worden. De grote staten, als
de Ver. Staten en Brazilië menen dat het
besluit tot het nemen van gezamenlijke maat
regelen met tweederde m|eerderhe!d moet
genomen, en dat alleen de voorstemmers
dan verplicht zijn die hulp te verlenen: de
kleinere staten zijn natuurlijk van oordeel
dat een zo aangenomen besluit een verplich
ting voor alle Amerikaanse staten tot bij
stand inhoudt. Maar een der belangrijkste
staten,
I Aanrijdingen.
Ook de 9-jarige Maaike Post van Oudehor-
ne moest met een gebroken bovenarm in
het ziekenhuis worden opgenomen, toen zij
op de Dracht bij Heerenveen door een truc
met oplegger werd aangereden. Zij fietste
daar met een vriendinnetje, waarbij de bei
de fietsen blijkbaar in elkander haakten, zo
dat zij kwamen te vallen. Juist op dat mo
ment passeerde de truc en werd zij aangere
den. Te Heerenveen werd nog een kind aan
gereden en wel een 12-jarig meisje uit Rot
terdam dat in Terhorne logeerde. Zij moest
met ernstige hoofdwonden en een gebroken
dijbeen naar het ziekenhuis vervoerd worden.
De 82-jarige Andries Visser van de Lem
mer, die door een jeep aangereden was, is
in het ziekenhuis te Sneek aan de bekomen
verwondingen overleden.
Te Oudehaske reden twee vrachtauto’s van
erven Feenstra van Sneek en de Vries van
Lemmer op elkaar in. De wagen van Sneek
werd ernstig beschadigd, terwijl de andere
er beter afkwam. De bestuurders kwamen
met de schrik vrij. Toevallig was er ook
juist een groepje fietsers, waarvan er een
werd aangereden, zonder nochtans noemens-
waardige verwondingen op te lopen. Echter
werd het verkeer een poos gestremd, wat
weer een andere aanrijding ten gevolge had.
Een meisje uit een groepje kampeerders werd
tegen de grond gesmakt, waarbij de fiets
echter ernstiger beschadigd werd dan het
meisje, dat er met een geblesseerde arm af
kwam.
Het verkeer vraagt tegenwoordig toch stalen
zenuwen van de autobestuurders. De be
stuurder van een vrachtauto reed bij Wol-
vega door de afgesloten spoorbomen en met
een zag hij de trein aankomen. Dus gaf hij
vol gas en reed ook dwars door de bomen
aan de andere kant van de spoorovergang.
Daarna reed hij rustig verder. De trein ech
ter niet; daar een der bomen een eind werd
meegesleept, stopte de machinist. De loco
motief werd beschadigd. De spoorwegen
hebben nu een bewaking ingesteld bij de
bewuste overweg.
bracht.
Daar de boot een groot gevaar opleverde
voor de in de nabijheid liggende scheepjes,
werd deze, zo gauw die te benaderen was,
naar en afgelegen plek op het meer gesleept,
waar ze geheel uitbrandde.
Dit lot was gelukkig niet beschoren aan de
visrokerij van de firma Smits en Zwaan te
Staveren, waar ook brand uitbrak, maar die
eerst met emmers water en later met de
motorspuit bedwongen kon worden. Hoewel
het zich eerst nogal ernstig liet aanzien, viel
de schade later nogal mee. Dit was even
eens het geval met de hooibroei bij Tjibbe
Lei onder Rinsumageest. Bij het splitten,
wat in deze warme dagen geen lolletje zal
zijn geweest, kwam men tot de ontdekking,
dat er reeds vuur onder in de golle aanwe
zig was. De motorbrandspuit van Murmer-
woude wist echter een uitslaande brand te
voorkomen. Wel is er veel hooi waardeloos
geworden.
Rusland.
De scherpte daarvan kwam opnieuw tot
uiting toen de Veiligheidsraad enige aan
vragen tot het lidmaatschap der Ver. Naties
behandelde. Portugal, Transjordanië en de
Ierse Vrijstaat kregen wel een meerderheid
van stemmen, maar Rusland sprak het veto
uit, bevreesd als het was de grote Westelijke
mogendheden door de toelating dezer lan
den weer meer aanhang in de Ver. Naties
te bezorgen. Albanië) en Buiten-Mongoliï,
beide beschouwd als satellietstaten van Mos
kou, konden geen meerderheid verwerven.
Yemen en het nieuwe Britse dominion Pa
kistan het andere: Hindoestan vervangt
het oude Brits-Indië en behoefde dus geen
toelating te vragen werden zonder tegen
stemmers aangenomen. Met
Hindoestan en Pakistan
waarin Brits-Indië thans verdeeld is, doen
dus twee grote onafhankelijke staten hun in
trede in de Ver. Naties, ook al erkennen zij
nog het gezag van de Engelse koning. Zij
kunnen een geweldige invloed uitoefenen in
het Verre Oosten en het is dus niet te ver
wonderen, dat zowel de Westelijke gealli
eerden als Rusland hen naar de ogen zien.
We hebben dat gemerkt bij de behandeling
van de Indonesische kwestie, Engeland en
de Ver. Staten gingen slechts aarzelend te
gen de wensen van de Hindoestan als be
schermer van de republiek Indonesië in. Tus
sen Hindoestan en Pakistan is echter ook
nog niet alles in het reine. Aan hun nieuw
getrokken grenzen komen nog onlusten voor,
die heel wat slachtoffers eisen.
Hierbij zijn vooral de Sikhs betrokken, een
godsdienstige secte van ongeveer 5 millioen
zielen, oorspronkelijk bedoeld om Hindoes
en Mohammedanen te verbroederen, en wel
ke het liefst bij Hindoestan zou worden in-
gelijfd, maar nu misschien tevreden zal zijn
met een indeling bij Pakistan, als dat haar
zekere rechten schenkt. Zoals bekend staan
naast deze nieuwe grote dominions nog de
onafhankelijke vorstendommen, die van de
Engelse regering de raad gekregen hebben
zich bij een der dominions aan te sluiten,
doch een aantal weigert dit. Zo heeft de
regering van Hyderabad bevel gegeven om
de vooraanstaande Hindoeleiders in die staat
te arresteren wegens hun lijdelijk verzet te
gen de vorming van een onafhankelijke staat,
waartoe de vorst besloten heeft. Men zal
moeten afwachten hoe deze jonge staten-
groep de kinderziekten te boven zal komen,
maar dat ze een zeer belangrijke factor in
het Verre Oosten kan worden staat wel vast.
Dat trouwens nog geheel in staat van wor
ding is. Immers wat wordt er van
Japan
vroeger zeer machtig in dit gebied, en waar
voor in deze herfst de vredesconferentie bij
eenkomt, zonder dat de Grote Vijf daarover
eerst, zoals Rusland wilde, tezamen spreken,
en die, naar de Ver. Staten verzekeren, door
zal gaan, met of zonder medewerking van
Moskou. Nog onzekerder dan de toekomst
van Japan is die van China met zijn strijd
tussen Kwomintang en communisten. En aan
de rand van die enorme massa’s van gekleur
de rassen ligt dan het karig bevolkte blanke
Australië, dat ook al een grote rol tracht te
spelen, men denke maar aan zijn optreden
in de Veiligheidsraad in de Indonesische
kwestie. Waarmede het denkt een slimme
zet op het internationaal politieke schaakbord
te doen, zoals de
van haar regering wenst, en voor wier po
sitie daaruit meer gevaren voortvloeien, dan
uit de hevige critiek der conservatieve par
tij, waaraan Churchill dezer dagen nog eens
onder de leus „alleen heil langs de weg der
vrijheid" uiting gaf.
Overigens een geliefde slagzin der Ameri
kanen, met wie de Engelsen thans weer
economische besprekingen schijnen te voe
ren, en die eerstdaags het eindrapport der
conferentie der 16 Europese landen over het
plan Marshall zullen ontvangen. Van een tol-
unie dezer 16 landen zal voorlopig niets ko
men, omdat de economische toestand dezer
landen het onderling vrije goederenverkeer
niet toelaat. Dat Rusland, dat zelf niet kan
het plan Marshall meedoet, het ook Oost-
Duitsland niet toestaat, spreekt vanzelf. Er
dreigen opnieuw moeilijkheden tussen Rus
land en Perzië (Iran). Door de tussenkomst
der Amerikanen zag Moskou zich enige tijd
geleden olieconcessies in Azerbeidsjan ont
gaan, thans vraagt Rusland opnieuw een
olieverdrag van de Perzen en men spreekt
alweer van Russische troepenconcentraties
aan de grens van Azerbeidsjan.
van Oudehaske blijven actief. Waren er eerst
drie fietsen gestolen, nu zijn er weer twee
ontvreemd en wel van de heren Vis en Dijk
stra aldaar. De politie is er nog niet in'ge
slaagd de daders te ontdekken. Blijkbaar
hebben de dieven het alleen op de banden
en lantaarns begrepen, want twee fietsen van
de vorige diefstal zijn in een sloot terug ge
vonden, echter zonder bovengenoemde din
gen. Maar het is niet alleen in Oudehaske
dat men zijn fiets kwijt kan raken, zoals de
heer B. Mulder 'van Heerenveen ondervond.
Hij zette zijn rijwiel even voor het postkan
toor neer en toen hij terugkwam was zijn
karretje verdwenen. Het schijnt voor enkelen
heel moeilijk te zijn hun handen thuis te
houden, maar dat men van een arbeider een
15-tal jonge hennen steelt, zoals dat te Op
einde (Sm.) gebeurde, is toch wel heel laf.
De een raakt zo zijn spullen kwijt en de
ander weer op en andre manier.
te houden rondetafelconferentie moet ge
schieden. Daarop wenst Nederland niet
vooruit te lopen, mede met het oog op
de andere delen van de te vormen Indo
nesische Statenbond niet. Het wil deze
niet voor voldongen feiten plaatsen, te
minder waar zij zich beducht tonen voor
de aanspraken der Republiek, die er
steeds naar streeft om haar gezag over
heel Indonesië uit te breiden, iets waar
van West-Borneo en Opst-Indonesië niet
gediend blijken. Zij vrezen maar al te
zeer, mede uit hoofde van historische
herinneringen, Javaanse overheersing.
Onze regering wil daarom niets doen,
wat de positie van de Republiek zou
kunnen doen overgaan van erkenning de
facto naar erkenning de jure. Daarom
wijst zij arbitrage af en verklaart zich
tot bemiddeling alleen bereid bij het
moeizaam op gang brengen van de be
sprekingen tussen Nederland en Indone
sië op de grondslag van Linggadjati.
Nog een opmerking tot slot. Velen zeg
gen, ook niet-)koloniaal denkenden en
voelenden: men had onzerzijds veel eer
der politioneel moeten optreden. De orde
en de rust waren dan eerdei en gemak
kelijker gehandhaafd. De tijd, die met
onderhandelen is voorbijgegaan, is ge
bruikt om de benden beter te drillen en
te bewapenen en zo de guerilla grondi
ger voor te bereiden.
Wij antwoorden daar dit op: eerder op
treden zou misschien „practischer” zijn
geweest. Maar men bedenke: door de
langdurige onderhandelingen heeft onze
regering blijk gegeven van haar eerlijke
goede wil en van ontbreken van heime
lijke koloniale bedoelingen. Het nadeel
van groter weerstand aan republikeinse
zijde wordt meer dan opgewogen door
het voordeel van groter moreel vertrou
wen bij de buitenwereld. Nederland kan
zich in de Veiligheidsraad beroepen op
zijn betoonde goede wil, wat het niet
gekund zou hebben, wanneer het direct
had toegeslagen, gelijk diehards gewild
zouden hebben. En om ook zelf even
practisch te worden (en politiek is en
blijft de kunst van het mogelijkel) de
te moeten doen op eigen gelegenheid.
Dit is nu geschied. Afgewacht moet
worden in hoeverre de gedane stappen
afdoende zullen blijken te zijn geweest,
of men nog verder moet gaan en, gelijk
sommigen menen, die men niet van kolo
niale en imperialistische bedoelingen kan
verdenken, toch om politionele redenen
het gehele gebied der Republiek zal moe
ten bezetten om der wille van die orde
en die rust. Dat zijn ten slotte kwesties
van opportuniteit, die onze regering op
grond van de gegevens, die zij alleen
bezit, kan en moet beoordelen.
Maar haar houding staat nu vast, dank
zij de daareven genoemde verklaring. Zij
wil tot Linggadjati terug. Wij ontveinzen
ons echter niet, dat die weg terug lang
en moeilijk zal zijn. Het wantrouwen aan
republikeinse zijde tegenover onze be
doelingen was reeds groot nog voor de
politionele actie. En laat ons bedenken:
daar was reden voor. De Republiek heeft
fouten gemaakt en niet geringe. Maar
ook wij gaan niet vrij uit. De vraag had
reden van bestaan, of onze regering haar
mensen wel voldoende In de hand had.
De uitlatingen van de generaals Spoor
en Kruis en van admiraal Hellfrich wa
ren ook niet altijd even geruststellend.
En Rijkseenheid heeft ook haar actie niet
altijd op de meest gelukkige wijze ge
voerd. In Indonesië wist men van een
sterke beweging In Nederland, die van
de handhaving van de band tussen Ne
derland en Indonesië een dogma of een
axioma maakte en waarbij historische
en economische argumenten hecht ver
bonden gingen. Dat wantrouwen is er na
de actie onzerzijds zeker niet minder op
geworden. De fouten van verleden en
heden wreken zich hier geducht. De con
centratiekampen van Bovendigoel, waar
mee èn Soekarno èn Sjahrir kennis
maakten, zijn niet vergeten, en de ver
werping van de petitie Soetardjo door actie, die nu gevoerd kon worden, zou
onze Tweede Kamer in 1938 was een
onvergeeflijke politieke fout. Men tone
begrip voor de reserves van de Repu
bliek.
Ook zij wil blijkens recente regeringsver
klaringen 'komen tot nieuwe onderhan
delingen. Maar hier herhalen zich on
middellijk de moeilijkheden van voorheen
onze regering houdt vast aan bemidde
ling; zij heeft het aanbod van goede
diensten, van Engeland eerst, van Ame
rika nu, aanvaard. Maar de Republiek
wenst arbitrage. En de vraag komt op-
is het verschil zo groot?
Ook hier, gaat het om meer dan een strijd
om woorden. Aanvaarding van arbitrage,
van scheidsrechterlijke uitspraak zou in
houden, dat Nederland de Republiek niet
slechts de facto (feitelijk) maar ook de
jure (rechtens) erkende, dat de Repu
bliek reeds nu souvereine staat was. En
dat zou vooruitlopen zijn op de toekom
stige status van Indonesië, die in het ac-
coord van Linggadjati en de afspraken
van Malino wel in beginsel en naar
grondlijnen zijn geregeld,, maar waar
van de definitieve vaststelling nog op de
meteen uit de auto, welke onmiddellijk geheel
in brand stond. Met vereende krachten reed
men de brandende auto naar buiten, wat
geen gemakkelijk karweitje was, daar men
niet meer bij het stuur kon komen. Van
blussen was geen sprake meer. De auto,
welke niet tegen brand verzekerd was,
brandde geheel uit.
Men moet toch voorzichtig zijn met start-
vonken en benzine. Dat ondervonden de po
litiemannen van de politieboot R 58 bij de
steiger van het paviljoen aan het Sneker-
meer. Terwijl een der politiemannen de mo
tor aansloeg, ontstond er een hevige ont
ploffing vergezeld van een grote steekvlam.
De vlam verwondde de ene politieman ern
stig aan het hoofd en verbrandde van de
ander de rechterarm en schroeide hem het
haar van het hoofd. Onmiddellijk sprongen
de beide politiemannen over boord. Zij
den direct uit het water gehaald. De
met de hoofdwonden werd zo snel mogelijk
naar het ziekenhuis te Sneek vervoerd, ter
wijl de andere eerst in het Paviljoen verbon
den en van droge kleren voorzien werd,
voordat hij naar het ziekenhuis werd ge
in ons vorig artikel hebben we gespro
ken over het wezen van een werkelijk
politionele actie zoals door onze rege
ring gezegd werd tegen de Republiek
werd gevoerd. Wij menen met nog te
meer nadruk te mogen volhouden, dat
hier inderdaad van een politionele actie
mag worden gesproken, wat methode
en doel betreft. Het ging niet om vernie
tiging van de Republiek en het ging niet
om vernietiging van de tegenstander.
Djokja werd niet bezet. Wij wagen zelfs
de bewering, dat zelfs wanneer Djokja
wèl bezet zou zijn geworden en met haar
het hele republikeinse gebied, dit nog
niet behoefde te wijzen op een echte
koloniale oorlog. Het zou er ook dan om
gaan, wat de bedoeling van deze bezet
ting zou blijken te zijn.
Welnu, juist voordat wij dit vervolg
artikel schrijven heeft onze regering met
nadruk verklaard, dat de beginselen van
Linggadjati door haar in volle omvang
gehandhaafd worden: vorming van een
Indonesische Statenfederatie, door een
werkelijke Unie met Nederland, Surina
me en Curacao verbonden, dat zij blijft
streven naar de vorming van een inte-
rimregering en tot een rondetafelconfe
rentie bereid is en tot vermindering van
troepen, nadat orde en veiligheid vol
doende zullen zijn verzekerd. Haar stand
punt nA de politionele actie is dus in
geen opzicht veranderd en zij heeft de
Republiek andermaal tot samenspreklng
uitgenodigd.
Wij nemen hiervan met grote voldoening
en dankbaarheid kennis.
De vraag rijst evenwel: waarom dan
deze politionele actie, die toch het op
‘gang komen van nieuwe besprekingen
niet anders dan ten zeerste kan bemoei
lijken. Als het dus niet ging om een ver
kapte koloniale oorlog (en dat staat nu
toch na deze jongste regeringsverklaring
wel vast), als het dus opnieuw gaat om
dezelfde kwesties als voorheen, waarom
dan dit ongelukkige incident, dat de
verhoudingen zo zeer vertroebeld en ver
bitterd heeft? Had men het niet beter
na kunnen laten en het nog iets langer
met geduld en overreding kunnen pro
beren? Hierop dient o.l. het volgende
geantwoord te worden:
In de eerste plaats: het is er blijkbaar
niet om te doen geweest om door ge
weldpleging de Republiek te dwingen tot
aanvaarding van alle eisen, die in het
ultimatieve schrijven van dé Commissie
Generaal waren gesteld en die door de
Republiek op die omtrent de gemeen
schappelijke gendarmerie na waren aan
genomen.
Maar waarom ging het dan wèl? zal men
vragen. Moest hier nu zo’n belang aan
worden gehecht. Kon men niet begrijpen,
dat dit voor de Republiek meer dan een
prestige kwestie was, erkenning van
haar falen in de handhaving met eigen
middelen van de orde en de rust in haar
gebied, maar inbreuk op de erkenning
van haar positie als regering de facto
in de Republiek?
Deze vraag brengt op het tweede, dat
hier beantwoord worden moet. De Re
publiek is klaarblijkelijk niet in staat ge
weest die verlangde orde en rust uit
eigen kracht te verzekeren. Zij had haar
mensen niet voldoende in de hand. De
uitspattingen tegen de Chinezen tijdens
en na de politionele actie leggen daarvan
ondubbelzinnig getuigenis af. En haar
regering heeft begrepen, hoe bedenke
lijk dat is voor haar positie in interna
tionaal opzicht, getuige haar verklaring, i
dat zulke dingen niet mogen voorkomen
en de oprichting van een comité ter be
scherming der Chinese onderdanen. Het
feit, dat zulke verklaringen moeten wor
den afgelegd en zulke maatregelen ge
nomen spreekt hier boekdelen.
Men versta ons goed! Wij denken er niet
aan het gehele republikeinse leger te
vereenzelvigen met de extremisten en de
rampokkers, die hun wandaden telkens
weet* bedrijven. Wij wensen niet met de
schrijver van de brieven uit Indië de
ganse T.R.I. als gespuis te betitelen.
(Is dat wel het geval? Red.)
Vele nationalisten voeren een eerlijke
strijd om de nationale onafhankelijkheid
van hun land. Maar dat neemt niet weg,
dat het gespuis er is, dat door Japan
bewapende misdadigers zich onder de
soldaten van het republikeinse leger be
vinden en dat blijkens de feiten de re
gering van de Republiek deze elemen
ten niet in de hand heeft.
En dat moet de reden geweest zijn waar
om onze regering uiteindelijk het zware
en gevaarlijke besluit genomen heeft tot
haar politionele actie. Wat de Republiek
uit eigen kracht niet kon, wat ze met
onze regering samen door middel van
een gemeenschappelijke gendarmerie
niet wilde, heeft zij ten slotte gemeend
Bolswards Nieuwsblad
3foe fflu
I
1OU-
fel
ting
