Moderne instrumenten
getroefd door zeemanschap
Martinytoer
‘t&lCLs!
üs hjoed
to sizzen
en
hoek
door Nederland
Fan de
47e Jaargang
No. 44
Dinadag 12 Juni 1981
Streekblad voor West- en Zuidwest Friesland
Uitgave van Drukkerij Fa. A. J. OSINGA - Bol sward
Speciale reportage van de vlootmanoeuvres
zeeziek journalist
een
ni-
lg
op
HN
nis
iwar
Hwat hat Gabe Skroar
Van een slingerende vloot
Bolswards Nieuwsblad
c.v.a,
lauffeut
PYT.
Tj. <te X
csinspec
sland te
i niet gi
wat ha
aakt.
gen. Er zal met het speciale nevelapparaat
een rookgordijn worden gelegd. Vette kwal-
men grijze rook slieren over het water.
Het hoofd van de machinekamer staat met
een bezorgd gelaat bjj die nevelsproeier, die
nog nooit in Nederlandse dienst gewerkt
heeft. Het ding staat rood gloeiend en vlak
daarnaast liggen de dieptebommen opge
tast. Er worden brandslangen gereed ge
houden. Als de krijgslist wil gelukken, moet
dit rookgordijn groot en effectief zijn. Het
wordt gelegd en op het moment, dat de
„vijand” het vuur wil openen om de prooi,
die hij op zijn radarinstrument en zo duide
lijk kan zien, te beschieten, blijkt hoe zorg
vuldig overwogen dat plan waarvan slechts
enkele woorden op de brug merkbaar wer
den, is geweest. Die vijand jaagt de ene
lichtgranaat na de andere de lucht in. HJJ
denkt niet anders dan op die manier de ge
zochte schepen in een fel lieht te zetten,
zodat zij beschoten kunnen worden. Maar
de felle lichtgranaten onthullen niets anders
dan de rookwalm, waarachter de twee
schepen ergens verborgen zijn. De wind is
tot bondgenoot gemaakt. Die twee kleine
schepen zouden nu de mogelijkheid hebben
om in het rookgordijn nader te sluipen en
dan zelf het vuur te gaan openen op de
aanvallers. Zover wordt het spel niet ge
speeld. De schepen zoeken elkaar wel op,
maar om vreedzaam een gezamenlijke linie
te vormen die opstoomt naar een Franse
haven.
De zeezieke journalist is door het spannend
gemanoeuvreer gedurende enige uren, weer
geheel fit geworden.
Stropers op pad. In de bossen om Ede is
voor de tweede maal in korte tijd een
prachtige reebok een prooi geworden van
minderwaardige stroperspracttjken. Vorige
week vonden wandelaars in het Edese bos
een dode reebok, nu deed men een derge
lijke ontdekking in het gemeentelijke bos
op de Doesburgerheide.
Ddt handelsmerk dekte de inhoud niet. De
officier van justitie bij de Zwolse recht
bank eiste Donderdagmiddag driehonderd
gulden boete en openbaarmaking van het
vonnis tegen twee drogisten in Zwolle, die
een vloeibaar wasmiddel hebben verkocht
in flessen, voorzien van een bekend han
delsmerk. Nog een derde drogist zal bin
nenkort voor hetzelfde feit terechtstaan.
It hoefizer ynheakke,
De kop komt yn 'e nekke,
Fuort brune, fuort.
Soe hy it hise kinne?
It bist bigj int to stinnen,
Raemt, rint en skuort.
Boer mei opstrüpte mouwen
Leit wearskanten de touwen
Set him to skoar.
In punterpeal, 't forline,
Nou ih „skuiver” mei tsien tinen
't Hynder der foar.
In moajje blom, in moalje faem,
Dy binn’ my beide oangenaem.
ni te 5 t
ntenis vt
p. El
it per
kster,
i ver
Veischijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Redactie en Administratie
Marktstraat 13 - Boisward
Telefoon 451 (K 5157)
Nieuw protest. Trek de nieuwe paspoorten
regeling in en bevorder daarentegen de
vrijheid van reizen, heeft de Ned. Ver. van
Reisbureau’s aan de minister van Buiten
landse Zaken gevraagd. De vereniging be
treurt het bovendien, dat zij niet is gekend
in de nieuwe regeling, die zulk een belem
mering vormt voor het reizen naar het
buitenland.
In het Noorden veel werkloosheid. De rela
tieve werkloosheid was in Mei het hoogst in
Drente met 50, Groningen met 44 en Fries
land met 28, het laagst in Overijssel met 9
en in Zeeland en Limburg met beide 13
werklozen per 1000 mannelijke beroeps-be-
oefenaren, terwijl het Rtjksgemlddelde 21
bedroeg tegen 25 op 30 April j.l.
T I E M 3 E.
’t Forsprate hea oprOlle,
Lyk lange brune bólle
Fan ’t sintsje bakt.
Ré op de wein to stekken,
Wudzen jage ta reakken,
Yninoar pakt.
Goede zaken. De Zandvoortse politie zoekt
enige mannen, die het afgelopen week-end
bijzonder goede zaken hebben gedaan als
plakkers van fietsbanden, nadat zij eerst
kopspijkers op de weg hadden gestrooid.
Willemstad krijgt een nieuwe koepelkerk.
Woensdag zal de eerste paal worden ge
slagen voor de herbouw van de koepelkerk
te Willemstad; de oude kerk te la Augus
tus 1950 door brand verwoest.
sr van
jn, al!
ns be-
i duur.
drieën
de be-
n.
vie hi
:m ge-
Me d!
Ver-
terug
Famke yn heasport-klaeijing,
Grenpt fluch bitüft de lejje,
Fuort! hou! fuort! hou!
Hja witte ’t sa to skikken,
Dat gjin top hea op de ikker
Mear lizzen blluwt.
Een ooggetuige vertelt.
Bij de j.l. gehouden vlootmanoeuvres
bevond zich, evenals dit het vorige
jaar het geval was, aan boord van
een der deelnemende schepen, de
„Dubois” een journalist, die voor ons
blad bijgaande reportage verzorgde.
Verslaggever zijn is een mooi en af
wisselend beroep, maar dat men het
risico loopt af en toe in weinig be-
nijdenswaardige posities te komen,
leest U in dit artikel.
De slach net goed to pakken,
Rooft tiid, jowt Ongemakken,
In rüch heasteal.
Goed tiemje handlch stjüre,
Foldwaning alle boeren,
De sturten keal!
Het gaat allemaal erg rustig, tenminste
zonder zichtbare opwinding, die voorberei
ding tot een listig gevecht, maar het is een
ingespannen samenwerken van een stel
specialisten en over die troep heerst de
grote, zekere commandant, ’n Man van wei
nig woorden is h|j en slechts uit een halve
zin en de veelkleurige lintjes op zijn Zon
dagse uniform hebben wij opgemaakt, dat
h|j een fraaie staat van dienst uit de oor
logsjaren achter zich heeft. Maar met die
zekere aanwijzingen en die korte bevelen
leidt hjj z|jn schip en het kleine flottille
zo, dat straks de vijand weinig kans zal
hebben. Hjj past zowaar het oude gebaar
toe van de natte vinger in de lucht om de
windrichting ten opzichte van het schip te
leren kennen. Daaruit volgt weer een
koerswijziging en dan worden de seiners
weer aan het werk gezet om een bood
schap naar het andere schip over te bren-
g van
a con-
erd.
laarop
e. En
loeder
st z|jn
ns -
gaan
>eron(
in. D!
n wat'
et z’J
TT liket mar tige skoan mei de ünge-
x tiid. It waer wurket alhiel mei om strek-
sum hea yn ’e gollen to bringen. It is net
allinnich mei de Noardewyn opgroeid en
dus pittich, mar de sinnige tiid hat it
klear makke, wylst de griene kleur der jit
cerleit. Haldt it waer fan 'e wike jit stén,
dan is in great diel fan de üngetiid birêd-
den en de greatste noed earst wer oan 'e
kant. Wol sjocht men hjir en der in stik
miede Onder de kij. Dat is dan de oare
kant fan ’e medaille, hwant goed heawaer
iis gjin nijgerswaer. Mar hwat it swierste
waget, moat ek it swierste jilde. Sjocht
men de widzjende weiden nei de skuorren
riden, dan komt derby as fanseis de tins
oft it dêrre mei in pear wike gjin for-
keard jem spinne sil. Ik wit wol, dat de
eagen fan de boeren en de minsken fan de
brS.nassura.nsje der iepen foar steane, mar
dat is ek nedich. Dat tichte fine hea, mei
gOns krêft en jit grien fan wêzen, dat liicht
der net om. It kin de master misse en
it kin elke boer üntkomme, al is er noch
sa op syn iepenst.
En hoe stiet it mei de polis? Is de pleats
heech genêch yn ’e forsekering? De ge
dachte, dat de prizen fan in nije pleats
mei gauwens wol sakje soene, hoecht men
jit net mear to hawwen. Gjin minske wit
hoe’t it rinne sil, mar der is like folie kans
op heger as leger soe ik sizze. En dêrom in
goede rie: Tink om de polis. Lit him sa
forheegje, dat der wer in spul boud wurde
kin. Dat kostet in stive premy, mar it
moat. Men is net klear mei to sizzen, dat
It spul dat der stiet net mear wurdich is.
Der moat in nije set wurde kinne.
AboBuenentsprQs
1.50 per kwartaal bij vooruitbetaling
Advertentieprijs: 10 eent per m.a.
Giro 87926
folk net min byspilet. Hwant harren tal
is mar 19 pct. mear fan it hiele folk en der
moat it Ikn wol foar de helt op driuwe.
Dêrom is it ekonomysk fan sa’n great bi-
lang, dat it draechflak fan dizze bidriuwen
binammen net lytser wurdt, foar in sterk
groeijend folk. De forliezen oan groun troch
de wentebou, de wegen, de nije kanalen
sline aloan de kostebere groun. Rounom
Ljouwert is nou wer sa’n 50 pounsmiet-
te bést ISn opspuite foar de wentebou. It
kin net oars, mar der moat kompensaesje
komme.
Justerjoun stie ik yn Emmeloard foar in
pear hündert jonge minsken üt it Suder-
leech, dy’t dêrre, holpen troch de natio
nale tsjinst fan de Suderséwurken, nij lén
en nrj libben winne foar hersels, mar ek
foar it hiele folk. Hwat in treastrike oan-
blik, dat hjir alteast it byld fan nije ta-
komst en njj l&n to sjen wie. Mar ek hear-
de ik der, dat de gong by de fierdere yn-
poldering der frjjhwat üt wie. En hjir is
„Petrus” it machtwurd. Al in heal jier
stiet de fierdere yndiking by de greatste
maetskippij stil. De MUZ (Maatschappij
Uitvoering Zuiderzeewerken) is yn finan
ciële swierrichheden, sa is de lêzing. Mar
de minsken flüsterje, dat it heech spul is
omdat dizze Mjj. by de léste greate ynskriu-
wing sa’n fjouwer miljoen leger wie as
syn konkurrinten en dat hjir nou in striid
op heech niveau spile wurdt om it oars
to krtjen. Dat soe dan hjiryn bistean, dat
de M|J. faillyt gie, it wurk fannijs oanbi-
stege en dat deselde lju yn in oare Mij. mei
in njje namme mar deselde lju, jitteris in
canbod die dat in pear miljoen heger lizze
soe. Hwant yn de MUZ binne praktysk de
greatste oannimmers byinoar en büten har
ren hat gjin inkelde safolle materiael, dat
hja dy gigantyske wurken oankinne.
Hwat derfan wier is, sil men jo en my net
fortelle, mar in feit is, dat it spul net aven-
Bearret. En dat is in great nationael for-
lies. Hwant soe men net op tiid mei de Eas-
terpolder klear komme, dan rekket it tiid-
skema fan de hiele tarieding yn it tizen.
De ploech wittenskiplike lieders en alle mei-
wurkers binne sa ütsocht, dat it iene op
it oare oanslüt. In „langzaam-aan" aksje
mei hjir net komme. Dêrfoar binne de na
tionale bilangen to great
Een stoorzender? Een Zwolse radiohande-
laar, die geregeld experimenteert met tele
visie, ontving dezer dagen tot zijn grote
verbazing niet het bekende beeld van Lo-
pik of van Philips, doch enige Russische
woorden. De Zwollenaar belde enige colle
ga’s in andere delen van het land en hoor
de, dat een van hen (Iemand uit Arnhem)
eenzelfde ervaring had en reeds vaker heeft
gehad. Men vraagt zich af wat de verkla
ring van het raadsel is.
Lichaampje van baby opgehaald. Te Den
Helder is uit een kanaal, dat langs de rijks
werf „Willemsoord” loopt, het lijkje opge
haald van een n^ar schatting vier weken
oud meisje. Een eerste onderzoek heeft uit
gewezen, dat het kindje om het leven is
gebracht en daarna in het water is gewor
pen. Men neemt aan, dat het lijkje onge
veer een week in het water heeft gele
gen.
De van Amerika overgenomen fre
gatten zijn slingerbakken. Daarover
is iedereen aan boord van de „Du
bois” en de „Van Ewijck” het eens.
De gasten aan boord wel in de eerste
plaats. Die hebben het een paar da
gen tjjdens de marinemanoeuvres
kwaad te verduren gehad, want zij
hadden geen sterkere zeebenen dan
zij tjjdens de vorige manoeuvres had
den kunnen verwerven. Toen waren
evenwel deze moderne Amerikaanse
fregatten nog niet in dienst. Het
moet tot zijn eer gezegd worden, dat
een Limbürgs journalist zich door
alle slingeringen niet van de wijs
heeft laten brengen, maar daarmede
maakte hij dan ook een uitstekende
figuur. Onder de lang bevaren be
manning waren er die nu en dan
ijlings naar de railing moesten snel
len en de specialisten van de radio-
en radarkamer hadden een emmertje
opgesteld tussen hun ingewikkelde
Instrumenten.
Maar golven en slingeringen ten spijt, de
dienst ging door. De kok had behalve hek
jes op zijn fornuis om de pannen in toom te
houden, ook in zijn kombuis stellages opge
trokken om zichzelf te vrijwaren voor bot
singen met het hete fornuis. Als in een van
de verblijven iemand een asbakje vroeg, I
behoefde een ander dat maar op de grond I
te zetten. Met de volgende slingering slierde 1
het ding naar de andere zijde om even later
weer terug te komen.
Het is op een onderzeeboot wel eens voor
gekomen, dat iemand uit z|jn kooi geslin
gerd werd, maar het verhaal daarover
wordt min of meer als een legende be
schouwd. Hier op de „Dubois” is elk bed
voorzien van riemen om de slaper zodanig
vast te snoeren, dat hij niet op de ijzeren
platen wordt gekwakt.
Toch is het slingeren of de golven klieven
gelijk een strijkijzer slechts een onbelang
rijk verschil. Niet zozeer voor het leven
aan boord als wel voor de manoeuvres. Aan
gezien de schout bij nacht niet anders ver
wacht of het Nederlandse smaldeel zal de
orders nauwkeurig uitvoeren, moeten de
seiners aan de vlaggekast van de Tromp
(het Nederlandse vlaggeschip) zich maar
op de een of andere wijze schrap zetten en
evenzo him collega’s op de andere schepen.
Zij lezen die vlaggeseinen en wankelen
zwaaiend naar hun commandant, die zich
ergens schoor gezet heeft op de brug, om
het briefje met de boodschap te brengen.
Uit dat bevel destilleert die commandant de
noodzakelijke orders voor zijn eigen be
manning. De koers wordt gewijzigd en het
toerental der machines en nu gaan enige
schepen zich afzonderen om in de mistige
kim te verdwijnen. Zij zullen pogen de rest
van het eskader te ontlopen en zo bij het
vallen van de duisternis een klein zeeslagje
ensceneren. Zwaaiend en stampend en op
volle vaart lopen de „Dubois” en de „Van
Ewijck” weg, dwars door de golf van Bis-
caje en juist op dat moment ontfermt de
scheepsarts zich over de journalist, die
reeds gedurende enige uren, niet tot enige
zelfstandige beweging in staat, onder een
kanon ligt, uitgestrekt op een paar kisten
munitie, die o zo aangenaam liggen kun
nen, wanneer de frisse zeebries een soort
medicijn moet zijn. De arts heeft meer met
dat bijltje gehakt. Hij weet de slappe pas
sagier aan boord van dit vaartuig te bewe
gen op te staan en onder zijn leiding een
pilletje in te nemen. Dan mag hjj weer een
kwartier liggen, mar dan moet het ook
afgelopen zjjn. Een bordje Indische rijst
doet dan de rest en maakt van de verzwak
te journalist weer waarlijk iets dat op een
menselijk creatuur gelijkt. Hjj is dan in
staat om, zich stijf vastklemmend in een
hoekje van de commandobrug het nachte
lijk gevecht te volgen en hjj vergeet zijn
narigheid geheel wanneer zich dat gaat
ontwikkelen.
Hoe weinig heeft overigens, met de mo
derne middelen, die duisternis invloed op de
gevechten. Op de radarschermpjes zien
vriend en vijand elkaar ’s nachts even dui
delijk als overdag. In deze volle vredestijd is
de enige moeilijkheid om niet een paar
koopvaarders voor de „vijand” te verslijten.
Want de radar is nog niet zo geperfectio
neerd, dat ook dat onderscheid te zien zou
zijn. Ondanks alle verfijnde moderne in
strumenten brengt toch ook in dit nachte-
liJk gevecht de fijne toets van zeemanschap
bet verschil tussen nederlaag en overwin
ning. Wat de instrumenten betreft, zijn de
partijen vrijwel gelijkwaardig. Zij kunnen
elkaar ongeveer op hetzelfde ogenblik
waarnemen zonder elkaar te zien, maar
de „vijand” is verre overmachtig wat ge-
schutkracht betreft. Het komt er dus op
aan zo te manoeuvreren, dat ook de lichte
eenheden hun kanonnen kunnen laten spre
ken zonder dat zij (theoretisch) al in de
grond worden geboord.
De iennige forantwurde methoade is de
„vervangingswaarde” op ’e polis. Dat bi
tsjut foar de measten in ton of sokssahwat
en dat gappet yn it earstoan wiid, mar sa
allinnich is men dekt. Der binne jit hünder-
ten pleatsen, dy’t fierst to leech yn it boek
steane, en men moat der net oan tinke
hoe’t eigner en hierder to pal komme as
der op in kweade del ris hwat bart. Gers-
droegjen, heabroei, swier waer, hja steane
foar de doar. Nim de béste kans en ris
kear je it net. Alle dagen wurdt düdliker,
dat de soarch foar it agrarysk bisit lid
hat as piitheak en dat it sa net mear kin.
De Grounkeamer hat forline jier al oan de
eigners witte litten, dat it harren goed-
karring hie, as de hege premy foar in
goed forsekere pleats troch beide partijen
bitelle waerd. En de hierdeboer hat hjir
in like great, om net to sizzen, greater
bilang bij as de eigner. Foar beide is it
needsaeklik, sille se fan ’t simmer de holle
rêstich to sliepen lizze as de waerme tiid
komt.
Wy binne jit lang net genóch oertsjüge
hokfor great en kostber bisit wy hawwe yn
de moderne lénboubidriuwen. En dochs
moast in neitinkend minske dat klear sjen
kinne. Nou’t de sifers oer 1950 bikend bin
ne, docht al wer bliken, hwat dy lAnbou
foar NederlAn bitsjut. Net allinnich, dat
tsienmiljoen minsken dêrtroch itende hél
den wurde en foar in diel yn ’e klean stut-
sen. Net allinnich is de ynlénske yndustry
derfan öfhinklik, mar boppedat is it slfer
fan de agraryske ütfler jitteris mei mear
as 250.000.000 goune omheech gien. Fan
alle ütfier makket de lAnbou 50 pet. üt. De
bouboeren brochten it op 284 miljoen, de
greidboeren op net minder as 919 miljoen
en de tünders op 393 miljoen goune.
Dêrby fait it op dat aeijen en suvel jit al-
tyd omheech gien binne. Büter kaem fan
126 of 166 mill, towyl de ae|jen fan 56
op 168 miljoen goune kamen. Dat léste ia
in sifer, hwat wy hjirre yn ’e swiere greid-
hoeke wolris bisjen meije. Dy hinneboerkes
net. It tal aeijen gyng fan 450 mlllioen
in ein oer it milliard hinne, d. w. s.
1.000.000.000. In hin is mar in sin, gjin
gewin, is in Aid sechje, mar dat is üt de
Aide doaze. Dat is wol forgoed oars. Al mei
al blykt it forgoed wier to wézen, dat, sil
it üs lAn goed gean, de boerestAn mei syn
Zondag tussen de kanonnen.
Tijdens deze grote manoeuvres ter zee ver
vaagt het besef van dagen én de indeling
van een week bijna geheel. Het is heel
moeilik om zonder aarzeling te zeggen,
welke dag het vandaag is en het is nog
moeilijker om ineens te weten hoeveel da
gen we reeds op zee zijn.
In een van de rustpunten van deze namaak-
strjjd, een baai aan de Franse kust, had
de vloot al langer dan een etmaal voor an
ker gelegen, dat wil dus zeggen, dat daar
„voor een paar stuiver rond dreef”, zoals
de korporaal-machinist het uitdrukte.
Machtige kapitale schepen en de kleinere
eenheden lagen daar, zacht wiegend, teza
men enorme vermogens vertegenwoordi
gend. Bijna vijftig schepen vol productie
van vernuft, tot in alle hoeken gebruikt
om kostbare apparaten op te stellen, alles
bijeen een flink percentage van de onder
scheiden nationale inkomens opslorpend,
teneinde deze schepen te bouwen en in de
vaart te houden. In de vaart, dat wil zeg
gen, ze paraat te houden om op het juiste
moment in de juiste richting de kanonnen
af te schieten. Dat is strikt genomen het
enige doel van deze armada: schieten en
vernietigen, z|j het in defensieve dienst.
Tussen al dat machtige, maar weinig vrien
delijke materiaal in die Franse baai, in die
warreling van ongetelde dagen, was, wat
de Nederlanders betreft, in elk geval één
man, die goed wist, welke dag van de
week het was. Het was Zondag en die man
was de vlootpredlker Ds. J. W. Coenraad,
die het vorige jaar ook enige maanden
op de „Evertsen” in de Koreaanse wateren
dc geestelijke belangen van de bemanning
behartigde.
Op deze Zondagmorgen verzamelde htj van
verschillende Nederlandse schepen de be
langstellenden voor een kerkdienst. Op het
achterdek van het Nederlandse vlaggeschip
de lichte kruiser „Tromp”, hadden handige
kwartiermeesters een stapel lege aard-
appelkisten met een grote seinvlag omge
toverd in een kathedertje. Met zijn rug te
gen de achtergeschuttoren had de radio-
afstandpeiler-eerste-klas een miniatuur-
orgeltje opgesteld en de „zeuntjes” hadden
de open ruimte tussen spreekgestoelte en
orgeltje, het doqr de machtige kanonnen
overschaduwde dek, volgezet met banken
en stoelen. Van bakboordzij naderden de
matrozen, mariniers en korperaals, aan
stuurboordzij druppelden de „strepen”, de
officieren, binnen, die plaats namen op de
„herenbank” en als laatsten arriveerden de
smaldeelcommandant, de „oude” van de
„Tromp”’ en enige stafofficieren.
Met de ogen knipperend tegen het felle
zonlicht opende Ds. Coenraad de dienst.
Hij moest zelf optreden als voorzanger om
de weinig geoefende kelen van de marine
mannen mee te krijgen, maar hij wist hen
dadelijk te boeien toen hij in het gebed
dank zegde voor de mogelijkheid een dienst
te houden in een vreemde baai tussen al
dat vernietigingstüig. Dat zei wel iets tot
de Jannen, vooral toen de dominee in de
predikatie, naar aanleiding van een ge
deelte uit Handelingen, ditzelfde chapiter
verder uitwerkte. Hij sprak over het doel
van de manoeuvres: gereed te zijn om de
vrede te bewaren. Maar, zo vroeg hjj, hoe
staat het met de vrede in onze harten?
De voorganger legde Bijbel en gezangboek
achter zich op een rek met dieptebommen.
Hij kon nergens anders zo gauw 'n plaatsje
Vinden, maar het was een tekenend gebaar
voor deze gehele dienst. De Bijbel boven
op één van de wreedste wapenen uit de
zeeoorlog.
Doordat de gehele korte dienst dit accent
droeg, was die samenkomst daar op het
achterdek van een oorlogsschip wel waar
lijk een rustpunt voor de soms warrige zie
len van het scheepsvolk, dat heus ook niet
alleen leeft b(j brood en kanonnen.
Geen programma meer. De Ver. van Ra
dioluisteraars deed onder de titel „De Ra
dioluisteraar” een geïlustreerd blad het
licht zien, dat echter geen radioprogram
ma’s bevat.
Op de gemeente-secretarie te Belfeld
(L.) kwamen dezer dagen 3 zes-jari
ge inwoners van Belfeld belet vragen
bij de burgemeester. Dit werd toe
gestaan en ietwat onwennig zaten
de drie knapen even later op de def
tige hoge stoelen in de burgemees
terskamer. Nadat de burgervader hen
wat had aangemoedigd, kwam het
hoge woord er uit. Een wielersport-
comité, dat jaarljjks een driedaagse
avond-wielerwedstrijd organiseert,
had vorig jaar beloofd om dit jaar
ook een ronde voor de jeugd te laten
rjjden. Deze avond-wielerwedstrijd
staat weer voor de deur, maar de 3
jongens hadden niets van de extra-
jeugdwedstrfld gehoord terwijl
iemand voor hen de uitgehangen
aanplakbiljetten had voorgelezen,
maar ook daarop werd niet van de
jeugd gerept. De drie „organisato
ren” hadden toen zelf maar hun
boontjes gedopt, een 10-tal deelne
mers verzameld en kwamen nu de
officiële goedkeuring vragen van de
wedstrijd, waarvan ze de organisatie
aan de burgemeester aanboden. Zelfs
prjjzen hadden zij weten te bemachti
gen in de vorm van worst, limonade
en snoep. De burgemeester verleende
zijn goedkeuring en met een reep
chocolade in de vuist daalden de or
ganisatoren de trappen van het Ge
meentehuis af. Het Oranje-comité
heeft er zich nu mee bemoeid en deze
week zal dan een extra jeugdronde
worden verreden voor deelnemers be
neden de 7 jaar.
