1
BERLIJNSE CONFERENTIE
WEINIG HOOPVOL BEGONNEN
E.D.G.-VERDRAG AANVAARD
DE KORTE BAAN TE BOLSWARD
lift»
DE Russische wens naar een adem
pauze, die ook in hun optreden in
de Berlijnse conferentie tot uiting
schijnt te komen, heeft in Engeland
en naar men zegt, ook in de Noord At-
Buitenlands Overzicht
Rood China weer in het geding
Interpellatie ging niet door
ANNIE VAN DER MEER WINT NA DRIE RITTEN VAN RINA KOOI
Martha Wieringa wint onbedreigd de
grote prijs van Bolsward
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
It waerbirjocht
us hjoed p p
to sizzen
I
Hwat hat Qabe Skroar
Amerika stuurt aan op luchtvloot van
40.000 vliegtuigen
H
■B
50e Jaargang
No. 8
Vrijdag 29 Januari 1954
KAMEROVERZICHT
4.
Abonnementsprijs f 1.60 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Advertentieprijs: 12 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Zondag a.s. viert H. K. H. Prinses
Bestree haar verjaardag
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: Fa A. J. OSINGA te Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat IJ
Telefoon 451 - Na 1830 uur 305 of 33J
(K 5157)
Voor de bijeenkomst van de Grote Vier treden leden van de
politiemacht te Berlijn als tolken op, die te herkennen
zijn aan hun armbanden.
Voor liet Brandenburger hek staan politiemannen die gaarne
uitleg geven in het Engels, Frans en Russisch.
Nederland heeft de toon aangegeven.
Het is het eerste land in „Klein Euro
pa”, dat ’t E. D. G.-ve-rdrag heeft aan
vaard. Alle parlementaire obstakels zijn
uit de weg geruimd en als H.M. de Ko
ningin haar handtekening onder dit in
grijpende ontwerp heeft geplaatst, zal
het binnenkort in het Staatsblad ver-
Ha nou in simmerdei de boeren
Har hea yn opers of oan ’t swé,
It wurkplan wurdt pas aventüre
Nei ’t waerpraetsje moarns by de thé.
Stean fleaners ré om op to stigen,
Hja witt’: de Bilt giet aerdich lyk,
Soarget dat hja oanwizing krigen,
Oer wynkrêft, ütsicht en thermyk.
Stoarje de skippers nei de weagen,
Warsköging: stoarm is yn oantocht,
Hja sizz’: ’t ütfarren kin net weage,
Elk regelet him nei 't waerbirjocht.
Wurde de dagen langer,
Dan wurde de nachten stranger.
6.
7.
2.
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
9.
10.
11.
12.
leggen. De eerste 4 ritten verlopen zon
der enige spanning, doch bij het duel
tussen Annie van der Meer en Rina
Kooi kunnen de vele toeschouwers, die,
ondanks de felle koude, op de ijsbaan
aanwezig zijn, hun hart ophalen. Tot op
drie kwart van de 140 meter lange baan
ligt het meisje uit Tjalhuizum een hal
ve meter voor, zij aan zij flitsten zij
op de eindstreep af,-waarbij de eind
sprint van Rina Kooi juist iets feller
blijkt te zijn. Met een schaatslengta
verschil stuift zij als eerste door de
finish. Ook in de 2de rit spant het weer
geducht, na 100 meter ligt Annie van
der Meer ongeveer een meter voor, ook
nu probeert haar rivale de eindsprint in
haar voordeel te beslissen, maar een
valpartij maakt aan deze illusie een
einde.
In de 3de en beslissende rit neemt Annia
reeds direct
lantische militaire leiding, aanleiding
gegeven tot een discussie over het tijd
stip waarop men met de nieuwe bewa
pening, die zal bestaan uit atoom- en
rakettenwapens, gereed moet zijn.
In een Engels blad wordt geschat, dat
de Russen een adempauze van 5 a 6
jaar wensen om de inwendige toestand
van hun land te consolideren, de levens
omstandigheden van hun volk op be
hoorlijk peil te brengen en met hun
nieuw luchtverdedigingssysteem, waar
mee ze thans bezig zijn, geheel gereed
te zijn. Na het verstrijken van die tijd
zou Rusland dus weer gevaarlijk kun
nen worden en dus zou tegen die tijd
de nieuwe bewapening van het Westen
gereed moeten zijn, in ieder geval zou
den dan de nieuwe wapenen in grote
hoeveelheden geproduceerd moeten wor
den. Begint men met deze productie te
vroeg dan zijn ze, gezien de snelle ont
wikkeling van de oorlogstechniek, ver
ouderd als men ze misschien zou moe
ten gebruiken, begint men er te laat
mee, dan is men niet gereed als de bui
losbarst, die, zoals men algemeen aan
neemt, zeer plotseling zal komen, en
welke men alleen zal kunnen ontlopen
als de agressor weet dat er onmiddellijk
de verschrikkelijkste vergeldingsmaat
regelen tegen hem zullen worden geno
men. Zowel in Amerika als Engeland is
men daarom bezig uit te kienen hoe men
deze productie precies zal aanpakken.
^WAARSCHIJNLIJK zit men in Rus-
land ook zo te kienen. Het is dui
delijk dat op deze wijze de bewapening
op zichzelf een bron van oorlogsgevaar
oplevert. Draait eenmaal de productie
sische eisen. Opmerkelijk was de krach
tige houding van de Fransman Bidault
toen hij opkwam voor de integratie van
Duitsland in het Westelijke blok, het
was haast te mooi als men denkt aan
de zwakke positie van de regering,
waarin hij de minister van buitenlandse
zaken is. Al met al kan men wel zeg
gen, dat de aanvankelijke verwachtin
gen omtrent de conferentie van Berlijn
door haar inzet bevestigd zijn. Wel heb
ben de Westelijken om een eindeloze
discussie over de agenda te vermijden
de voorstellen van Molotof aanvaard,
maar de vooruitzichten omtrent het re
sultaat beloven weinig. Een conferentie
met rood China komt er waarschijnlijk
niet en in totaal zal het wel bij de sta
tus quo blijven. Precies dat wat koele
beoordelaars van de huidige verhoudin
gen hadden verwacht, die menen dat
de Russen slechts een adempauze wen
sen, om hun binnenlands front te ver
sterken en de tot standkoming van de
E. D. G. te verhinderen of zo lang mo
gelijk uit te stellen.
Toen Dinsdagmorgen 11 uur de inschrij
ving sloot, bleken zich 12 deelneemsters
te hebben aangemeld, w.o. diverse pro
minente rijsters.
weer laten varen. Hij wist het toch niet
zeker, want is het volledig verdrag aan
de Kamer overgelegd? Prof. Gerretson
was weer op zoek naar geheime over
eenkomsten en clausules. En hij had er
nog een gevonden ook: n.I. een accoord
over de legeropbouw van het Europese
leger. Daarin zal precies vermeld zijn
hoeveel troepen en in welke onder
delen de verschillende landen zullen
leveren. Een overeenkomst die van groot
strategisch belang is. Het is nu eenmaal
niet de gewoonte om militaire geheimen
aan de grote klok te hangen; zelfs niet
aan een parlementaire klok. En daar
om was de ontdekking van Prof. Ger
retson niet zo heel bijzonder. Het zou
veel eigenaardiger zijn als een zodanige
overeenkomst er niet was geweest.
Maar Prof. Gerretson, die moeilijk vóór
kon stemmen na al zijn publicaties,
stelde zich op het standpunt, dat het
E.D.G.-verdrag niet volledig aan de Ka
mer was overgelegd. Hij zag daarom
strjjd met de grondwet. En dus kon hij
tegenstemmen.
in de Berlijnse conferentie ter sprake
komen, men zegt, dat de Russen haar
aan het Oostenrijkse vraagstuk willen
koppelen en het schjjnt dat de Griekse
premier maarschalk Papagos daarover
o.a. met de Franse regering bij zijn be
zoek aan Parijs heeft overlegd. Grie
kenland is zowel bondgenoot van Italië
als van Zuid-Slavië en wil dus bemid
delen tussen beide landen. Ook overi
gens is het bezoek van Papagos te Pa
rijs nuttig. De Fransen zijn gaandeweg
hun vroeger grote invloed in het nabije
Oosten zo goed als kwijt geraakt
ook die van Engeland is getaand
Amerika is nu de grote vriend van bijv.
Turkije en Griekenland, Italië tracht er
ook voet aan de grond te krijgen, zo
dat een Franse poging om weer wat
sterker banden met deze landen te krij
gen, haar nut kan hebben. We spreken
dan nog maar niet van de Arabische
landen, waar de Fransen door him moei
lijkheden met de Noord-Afrikaanse na
tionalisten veel aan sympathie inboe
ten. Al het gekonkel van Spanje in Ma
rokko, dat de laatste tijd zoveel wrij
ving tussen Parijs en Madrid veroor
zaakt, heeft slechts ten doel de Ara
bische sympathie voor Spanje te win
der nieuwe wapenen op volle toeren en
meent de ene partij de veronderstelde
tegenstander in bewapening voor te zijn
dan zal de drang ontstaan deze wapenen
ook te gebruiken en ze niet te laten
verouderen. Wat bijzonderheden der
nieuwe Westelijke bewapening betreft,
zij nog vermeld, dat Amerika aanstuurt
op een luchtmacht van 40000 vliegtui
gen, waarvan een groot deel in het eigen
land zal woeden gehouden, een ander
deel over luchtbases over de gehele we
reld verdeeld. Zoals bekend beschikken
de Amerikanen thans reeds over bases
in bijna alle delen van de wereld, het
midden Oosten vormde echter een la
cune. Washington is er thans blijkbaar
in geslaagd Pakistan als bondgenoot te
winnen de regering van India heeft
ook in de laatste dagen daartegen nog
eens heftig geprotesteerd en naar ’t
schijnt worden thans defensierelaties
gesloten tussen Turkije, al een reeds
oudere partner van Amerika en Pakis
tan. Niet alleen in India heeft trouwens
de houding van Pakistan tot protesten
aanleiding gegeven, ook in de landen
der Arabische liga, toch één van geloof
met Pakistan, was dat het geval.
Onder leiding van Egypte wenst de liga
zeker neutraal te blijven tot er met
Engeland overeenstemming is verkregen
over de Suez-zóne. Maar een van de
geschilpunten is nog, dat Engeland deze
zóne ook weer wil bezetten, als Turkije
wordt aangevallen en Egypte wil daar
van niet weten. De verhouding van het
Westen tot de Arabische landen blijft
moeilijk ook omdat de laatste nog altijd
tegen Israël kuipen.
Dy hollen krigen djippe tearen,
In nij profeet makke debiet,
Hja koene it mar min forneare,
Dat saneamd Bildske ynstitut
Men sei: dat bin weismiten sinten,
Dy lju foarspelle om it lean,
Fier boppe greate ynstreminten,
De lykdoarn fan üt lytse tean,
Lykwols rilk gau foldie 't mar bjuster,
Né, wier, wy hiene ’t sa net tocht,
Dy hearen binne net fan juster,
Fortrou mar op har waerbirjocht.
Soe men fan aids it waer foarspelle,
Inkelen hiene it yn 'e macht,
Men sloech né ’t wie gjin knopen-
tellen
Dochs soms op nüvre tekens acht.
’t Gong faek oer ringen om ’e sinne,
(Dat it dan faei stie leaude elk),
Ek wol triedde-reach fan spinnen,
En drippen oan de Aronskelk;
Fierders oer ’t wrotten fan de mollen,
De V-foarm hwer’t de güs yn fljocht,
Dyjingen mei in kleare holle,
Liezen üt soks it waerbirjocht.
Het pessimisme dat over het algemeen omtrent de resultaten van
de conferentie van Berlijn al bestond, is in niet geringe mate ge
stegen, nu de vier ministers van buitenlandse zaken hun openings-
speeches hebben gehouden. De ministers der Westelijke landen wens
ten de Duitse en Oostenrijkse kwestie eerst behandleld te zien. Molo
tof bleek echter de oude Russische lijn te volgen, hij wenste eerst
een bespreking over de maatregelen, die genomen moeten worden)
om een vermindering te bereiken van de internationale spanningen
en over de bijeenroeping van een conferentie der ministers van
buitenlandse zaken van Frankrijk, Engeland, Amerika, de Sovjet
unie en de volksrepubliek China, daarna kon de Duitse kwestie
aan de orde komen en de noodzaak de veiligheid van Europa te
verzekeren en tenslotte Oostenrijk.
^AT de Europese Defensie Gemeen-
schap op zich zelf betreft, haar lot
blijft onzeker. Al heeft Nederland, als
eerste der zes betrokken landen het
ontwerp nu geratificeerd, wat Frankrijk
zal doen blijft nog twijfelachtig, hoe
wel wordt verwacht dat ook dat land
het tehslote zal aanvaarden, zij het met
enig voorbehoud. Gaandeweg verschuift
zich ten deze de aandacht meer naar
Italië, waar het lot van de E.D.G. nog
onzekerder zelfs wordt geacht dan in
Frankrijk. Trouwens in het algemeen
lijken de Italiaanse verhoudingen veel
op die in Frankrijk, alleen schijnen ze
nog wat ongunstiger, misschien zal de
nieuwe regering-Fanfani zelfs haar eer
ste verschijning voor het parlement niet
overleven. Zij zou misschien gered kun
nen worden als de Triëstkwestie nu
plotseling in voor Italië gunstige zin
Werd opgelost. Maar daarop is nog geen
kijk. Vermoedelijk zal ook deze kwestie
71/TAAR Oostenrijk is een punt, waar-
uit de goede wil van beide partijen
zou kunnen blijken.
Het is strategisch wel van betekenis,
maar toch niet van zodanig belang, dat
men ten deze elkaar geen concessies
zou kunnen doen. Maar Rusland wil
deze kwestie, die uit een oogpunt van
practische politiek eigenlijk het eerst
zou moeten worden behandeld, omdat
de oplossing er van een begin van ont
spanning zou brengen, het laatst behan
delen. Dat kan enkel betekenen, dat de
Russen Oostenrijk als ruilobject willen
gebruiken en voor concessies inzake
deze kwestie, andere van het Westen
Willen hebben. Wat de wens der Rus
sen betreft direct ook te spreken over
een conferentie waar ook rood China
tegenwoordig zou zijn, terecht zeide de
Franse minister Bidault dat als men
ook Aziatische zaken op deze conferentie
gaat behandelen, men een wirwar van
problemen krijgt, waaruit men toch niet
komt. De Russen weten natuurlijk, dat
het Westen onderling verdeeld is over
het probleem rood China, en zoals al
Verwacht werd, trachten ze het daarom
direct maar naar voren te schuiven..
Misschien heeft Rusland om wat meer
nadruk op deze kwestie te leggen zelf
het initiatief genomen een delegatie van
Peking naar Berlijn te laten komen.
Misschien is het ook anders en heeft
Mao zelf besloten die delegatie te zen
den om indruk op de Westelijke gealli
eerden te maken en om tevens een oog
op de eigen bondgenoten, de Russen,
te houden. Ook de Balten zijn er met
een delegatie, natuurlijk niet uit de Bal-
tische landen zelf gekomen, want die
zijn immers in Russische handen, maar
bestaande uit gevluchte Balten, die op
hun beurt komen toezien dat het Wes
ten hun landen niet door enigerlei koe
handel voor goed zal prijs geven aan de
Russen. Nu, daarop schijnt thans ook
geen kans, de Westelijke drie toonden
een verheugende eenheid jegens de Rus-
11/T-OLOTOF deed in zijn rede weer fel-
le aanvallen op Amerika en her
haalde alle oude Russische beschuldi
gingen tegen dat land, zodat de sfeer
al direct niet bepaald prettig was. Wat
Molotofs voorstellen op zich zelf betreft,
theoretisch is het natuurlijk juist, dat
men eerst spreekt over oorzaken, welke
de spanningen tussen Oost en West in
het leven riepen en de maatregelen, die
genomen kunnen worden om deze te
verminderen, om daarna de gevolgen
van die spanningen als o.a. de huidige
gedeeldheid van Duitsland en de voort
durende bezetting van Oostenrijk onder
ogen te zien. Maar practisch verliest
men zich dan in eindeloze debatten over
de schuldvraag inzake de bestaande
spanning. Er is een sterk wantrouwen
omtrent eikaars bedoelingen en de prac
tische mogelijkheid om dat wantrouwen
te verminderen, ligt hierin, dat men
zijn goede wil toont om bepaald ge
schilpunten uit de weg te ruimen. De
Amerikanen hebben altijd gezegd, dat
Rusland eerst maar eens zjjn goede wil
moest tonen, dan zou men misschien
tot geleidelijke ontspanning kunnen ko
men. Het zou van Rusland te veel ge
ëist zijn als men het vroeg die goede
wil te tonen door nu direct toe te stem
men in een hereniging van Duitsland
op de basis dat dit land zelf zou be
slissen of het zich zou bewapenen en
bü het Westen aansluiten, het zou even
zeer van het Westen te veel gevraagd
zijn zijn goedkeuring te hechten aan
een herenigd Duitsland, dat geneutra
liseerd zou worden, zoals de Russen
Verlangen.
Deze Duitse kwestie hangt zozeer sa
men met de veiligheid van beide par
tijen, dat ze eigenlijk eerst kan worden
opgelost, als een totale ontspanning is
bereikt. Ten deze is er dus geen ander
resultaat van Berlijn te wachten, hoe
het daar dan ook verder gaat, dan
handhaving van de bestaande toestand,
dus een status quo.
dat het de Europese eenwording niet
schuwt, dat het bereid is de souverei-
niteit over te dragen aan boven-natlo-
nale organen, als blijkt dat deze soeve
reiniteit nationaal slechts een fictie is.
Opmerkelijk was de geringe tegenstand
in de Senaat. Met 364 stemmen werd
het verdrag aanvaard. Dat de twee
communisten zouden tegenstemmen,
was bij voorbaat reeds duidelijk. De an
dere tegenstemmers waren de heren
Gerretson (ch) en Jonkman (arb.)..
De tegenstand van de heer Jonkman
was het meest opmerkelijk. Wie de
schriftelijke stukken had bestudeerd,
wist, dat de voorzitter der Eerste Ka
mer zijn juridische bezwaren zou kun
nen overwinnen. Snedig en puntsge
wijs geformuleerd, had hij de vragen
aan de Regering voorgelegd. Hoe is
de juridische verhouding tussen de E.
D. G.-landen en de Nato? Dit was één
van de kernvragen in zijn betoog. Mr
Jonkman, een scherp jurist, kan dit
voor zich zelf niet in het reine bren
gen. Hij verweet de Regering, dat zij te
veel een politiek doel nastreeft zonder
de juridische verhoudingen goed in acht
te nemen. Maar zijn hoofdbezwaar was
toch wel, dat men geen verdrag mag
aangaan met een land, dat men niet
vertrouwt. Hiermede doelde hij op
Duitsland. Men vreest het Duitse ge
vaar en nu wil men die vrees wegne
men door Duitsland in de Europese
Defensie Gemeenschap op te nemen..
Van zo’n verdrag kan, naar de mening
van Mr Jonkman, niets terecht komen.
Liever wil hij, dat Duitsland geassoci
eerd lid van de Nato wordt. Noch de re
gering, noch de rest van de Kamer kon
de bezwaren van Mr Jonkman onder
schrijven, waardoor men aan de houd
baarheid van zijn bedenkingen gerust
kan twijfelen.
Een heel ander geval was het met prof.
Gerretson. Deze historicus, die als dich
ter grote vermaardheid heeft, ziet
overal leeuwen en beren. Steeds weer
heeft hij iets ontdekt; steeds weer is
de Regering bijna landsverraderlijk be
zig en steeds weer blijft de heer Gerret
son een uiterst eenzame figuur in de
politiek. Deze hoogleraar maakt de fout
te willen bewijzen en met een te grote
achterdocht de politiek en vooral de
buitenlandse te volgen. Duidelijk is
hij nimmer. Heel ingewikkeld betoogt
hij dat een eenvoudige zaak toch vre
selijk moeilijk is. En bovendien is hij
in staat om per week van standpunt
te veranderen.
In verschillende perspublicaties heeft
Prof. Gerretson reeds min of meer te
kennen gegeven tegen de Europese De
fensie Gemeenschap te zijn. Maar dit
maal begon hij zijn redevoering met op
te merken, dat hij een voorstander is
van een Europese leger, omdat het
lijfsbehoud van Europa op het spel
staat. Tot vergaande concessies was hij
bereid. Het klonk bemoedigend, maar
vgf minuten later had men alle hoop
nen opmaken uit zijn korte, moeilijke
redevoering. Ongetwijfeld zullen vele
Senatoren hierover nog in twijfel ver
keren. Alleen de „handelingen” kun
nen t.z.t. uitkomst bieden.
Prof. Gerretson levert telkens weer *t
bewijs, dat men niet als eenling door
dit politieke leven moet gaan. Natuur
lijk mag men een eigen mening heb
ben, maar als men zich te veel verwij
dert van de partij- of fractiegenoten,
dan loopt men de kans door gebrek aan
informaties op een Don Quichotte te
gaan gelijken. En zo’n positie is op den
duur beslist niet aangenaam.
Intussen draait de parlementaire molen
weer op volle toeren. Zaterdag a.s. ver
schijnt het verslag van de parlementaire
missie, welke naar Nieuw-Guinea is ge
weest en Dinsdag a.s. komt de Tweede
Kamer weer bijeen om een lange reeks
van wetsontwerpen af te handelen.
De vraag of de vijfde Mei blijvend als
de bevrijdingsdag moet worden gevierd,
zal daarbij in het middelpunt van de
belangstelling staan. De altijd interes
sante Algemene Beschouwingen in de
Eerste Kamer zullen op 16 Februari
beginnen.
Na loting zag de lijst er als volgt uit:
Martha Wieringa, Baard.
R. KramerWijnia, Enkhuizen.
3. Tj. Kroontje, Bolsward.
Frida Miedema—Wieringa, Frane-
ker.
5. Geertje Brouwer, Langweer.
Nel de Jong, Franeker.
Geeske Koopmans, Oldetrijne.
8. Wiesje Schotanus, Bolsward.
Annie van der Meer, Tjalhuizum.
Rina Kooi, Wieringen.
Jantje Bosga, Wolvega.
Sietske Poep j os, Makkum.
In de eerste omloop moeten de nos. 2.
3, 6, 8, 10 en 12 in beide ritten ’t loodje
Wij geloven echter niet, dat de c.h.-
hoogleraar dit argument had verzon
nen. De kwestie zat hem zo zwaar,
dat hq zelfs een interpellatie aan
vroeg over de vraag of het niet-over-
leggen van het accoord wel in over
eenstemming met de grondwet is.
De Ministers Beyen en Staf hebben
hem waarschijnlijk geholpen. Want
Dinsdag j.l. toen de interpellatie-
aanvraag aan de orde kwam stak
Prof. .Gerretson een speech af met de
slotmededeling, dat de Interpellatie niet
hoefde door te gaan. Hij was intussen
achter de feiten gekomen en er was
daarbij niets verontrustends aan de dag
.getreden. Wel begreep hij, dat de leger-
bouw-overeenkomst zeer geheim was.
Prof. Gerretson liet zich niet uit over
de vraag, of hij nu abusievelijk tegen
het E.D.G.-verdrag heeft gestemd. En
eerlijk gezegd, hebben wij dit niet kun
nen en het lijkt daarbij op weg naart| ^nen. Zo heeft Nederland gewezen,
succes te zijn. De Arabische liga
schijnt zich zelfs uitgesproken te heb
ben voor de afstand van Gibraltar door
Engeland aan Spanje. Een mensenleef
tijd geleden zou niemand gedacht heb
ben, dat de Engelse beheersing van de
twee grote strategische punten aan de
Middellandse Zee: de rots van Gibral
tar en de Suez-zóne nog ooit op serieu
ze wijze zou worden betwist. Nu ligt
de afstand van de Suez-zóne aan Egyp
te, al moeten er nog een aantal geschil
punten worden opgelost, in ’t verschiet.
Wat Gibraltar betreft is het nog lang
niet zover, maar de Spanjaarden zul
len vermoedelijk denken dat de aanhou
der wint.
Snein meije hja 't allegearre stil bitinke:
De Bilt hat hünderd jier bistien;
Elkien fielt ’t oan yn tank allinken,
De oprjuchting hat men goed oan dien.
Elk sil ’t waerdearjend grif bikinne,
Dat ynstitut docht folie nut,
Wy ha der faken troch fortsjinne,
Wy witte hwat har wurk bitsjut.
Fanseis it ken de master misse,
Hwa skat just in depresjebocht,
Mar selden lit se üs yn ’t ünwisse:
Lokwinske mei it waerbirjocht!
PYT.
na
t'J