HET ENGELSE GEMENEBEST
GAF TE GENEVE DE TOON AAN
HET LAATSTE BEGROTINGS-
HOOFDSTEK
KRIS-KRAS door Nederland
U1? dit Engelse contact met de sta
ten, welke te Colombo vergaderd
waren, kunnen dus belangrijke dingen
voortvloeien. Wel is waar is dit ook een
Engels belang, want drie van de daar
vertegenwoordigde staten zijn leden van
het Gemenebest, n.l. India, Pakistan en
Ceylon, maar het kan toch ook van
grote betekenis voor het Westen zijn.
In militaire zin heeft deze statengroep
nog wel niet zoveel te betekenen, in
politieke zin zijn ze nog onderling ver
deeld met name India en Pakistan
over Kasjmir ze hebben ook andere
opvattingen over het kolonialisme dan
het Westen dat bleek ook uit het
feit, dat men te Colombo weer fel stel
ling nam tegenover de Franse positie in
MT kan zich begrijpen dat men in
x Australië min of meer kippenvel
van deze leuze kreeg en nog eens aan
drong op nog groter immigratie van
blanken in het land, opdat het als na
buur van Azië weerbaar zou zijn als
de Chinese kolos op de duur eens uit de
band springt. Maar toch lijkt de meest
realistische weg, dat rood China erkend
wordt als er t© Genève een oplossing
voor Korea en Indo China wordt gevon
den. Zoals het thans lijkt zal die oplos
sing een deling zijn van beide- landen
met één stuk onder communistische in
vloed, een ander deel bestuurd door de
nationalisten in meerdere of mindere
mate onder invloed van het Westen. Er
zijn velen in Amerika die dit een Mün
chen noemen, maar het lijkt het enig
bereikbare, nu het Westen niet bereid
bleek tot een groots opgezette militaire
operatie, welke Indo China en Korea
geheel vrij van het communism© zou
kunnen maken, maar ook het gevaar
van een derde wereldoorlog meebrengt.
rt
Buitenlands Overzicht
In Egypte boet Naguib aan invloed in
Eisenhower wekte
Mag een minister met de duimen in de
vestzak zitten?
r
De erkenning van China het moeilijke
probleem
België vermindert
diensttijd
us hjoed p p
to sizzen 1
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
verrassing
Hwat hat Qabe Skroar
i J»
50e Jaargang
No. 35
Vrijdag 7 Mei 1954
KAMEROVERZICHT
mo
ss
r
i
i
I»
Abonnementsprijs f 1.60 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Advertentieprijs: 12 cent pei mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
1 er
een
de
leu-
teds
turn
ter-
Lien
hip
de
tan,
in
tke-
lar-
zal
tien
Jen
rer-
iels
tar-
ver
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: Fa A. J. OSÏNGA te Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat IJ
Telefoon 451 - Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
Jaap je Klerk gevonden. Een agent van
politie te Haarlem zag Maandagmorgen
om kwart voor vijf in het Zuider Bui
ten Spaarne te Haarlem by de Buiten-
Hwa’t in soad ünderfoun hat, hat dêrom
altyd noch gjin Underlining
te
en
in-
t
r
t
toe-
ran-
mu-
Wil-
;len,
or-
van
?den
BEVRIJDINGSVREUGDE IN 1954
Overal in het land werd Woensdag weer de bevrijding gevierd
In 1954 waren de feesten, zoals op deze foto in Volendam
georgankaerd met een optocht van kinderen.
ich
an
de
de
en
:it-
>u-
lat
it-
4ij.
eer
ing
ou-
.ar-
ver-
rwd
oef-
ink
aan
uur
lant
gen
dag
ge-
eek-
bij
eer
’ijt
in
wij
ist.
'an
ne-
ok
de
fi
le
er,
de
:ls
n,
)e
er
en
zo
en
ie
>P
er
er
ie
er
et
is
et
d-
fi
de
it
t.
d
g
d
per hoofd der bevolking veertienmaal
hoger dan in Nederland. In de overige
West-Europese landen is dit ca vier
maal zo hoog. Dit is, aldus werd mede
gedeeld in de jaarlijkse aandeelhouders
vergadering van de Kon. Ned. Gist- en
Spiritusfabriek, voor een deel ’t gevolg
van het conservatisme van de medici.
Er is echter vooruitgang te bespeu
ren.
Billy Graham komt 22 Juni. De beken
de Amerikaanse evangelist Billy Gra
ham, die momenteel in Londen spreekt
en iedere avond tienduizenden belang
stellenden trekt, komt Dinsdag 22 Juni
naar Nederland.
het Westen kan leveren. Door 'de vrije
Aziatische staten te vragen een even
tuele oplossing inzake het Indo Chinese
probleem mee te garanderen, tracht
Eden blijkbaar tot een beperkte veilig-
heidsovereenkomst te komen, welke la
ter tot een meer algemene' overeen
komst voor Azië zou kunnen uitgroeien.
Steeds meer radio-luisteraars. Het aan
tal aangegeven radio-ontvangtoestellen
in Nederland bedroeg per 1 Mei 1954
1.890.853 tegen 1.877.367 op 1 April 1954
Op 1 April 1954 waren er 493.027 aan
geslotenen op het Rijks-radiodistributie-
net tegen 491.755 op 1 Maart 1954.
Kreeftenvisserij zeer slecht. De kreef
tenvisserij op de Zeeuwse stromen, die
op 1 April is begonnen, heeft zulke
slechte resultaten gehad, dat in lerseke
reeds enkele vissers ander werk heb
ben gezocht. Men wijdt dit aan het kou
de weer en hoopt, dat, voordat de vis
serij weer een maand wordt stilgelegd
wegens verschaling van de dieren, het
nog warmer zal worden, zodat de kreef
ten uit hun schuilplaatsen komen.
Penicilline nog weinig gebruikt. In
Amerika is het gebruik van penicilline
De nieuwe Belgisch© premier Achiël van
Acker heeft Dinsdagmiddag in de Ka-
mei’ zijn regeringsverklaring voorge
lezen en daarin onder applaus van de
socialisten meegedeeld, dat de leger-
diensttijd, die thans 21 maanden be
draagt, onmiddellijk tot achttien maan
den zal worden terugg&bracht.
Deze maatregel zal een reorganisatie
vergen van het leger, waarvan de de
fensieve kracht en de samenhang ge
handhaafd moeten worden met het oog
op het naleven van de internationale
verbintenissen van België.
Kamer „ontoelaatbaar” werd genoemd.
Voorzitter Jonkman aarzelde een
ment. Is zo’n motie toelaatbaar?
Een korte schorsing bracht raad. Het
reglement van orde werd in allerijl ge
raadpleegd en het resultaat was, dat hij
na de schorsing voorstelde om de motie-
Brandenburg niet in stemming te bren
gen.
De communist vroeg toen stemming
over het voorstel van de voorzitter.
Daartegen kon niemand zich verzetten,
maar met 26 tegen 2 (communistische)
stemmen won voorzitter Jonkman het
pleit.
Dit incident is terug te brengen tot het
feit, dat de communisten ditmaal het
debat openden. Zouden zij nummer drie
of vier zijn geweest, of, zoals meestal
gebruikelijk is, als hekkensluiters zijn
opgetreden, dan zouden zij reeds ervaren
hebben, dat de Ministers ook van andere
redevoeringen niets hadden genoteerd.
De aarzeling van voorzitter Jonkman
is begrijpelijk. Men moet maar voor zo’n
situatie geplaatst worden. Maai’ als men
achteraf de zaak rustig nagaat, dan is
het logisch, dat de communistische mo
tie niet in stemming werd gebracht. In
geen enkel reglement vindt men voor
geschreven hoe de Ministers zich in de
Kamer moeten gedragen.
Natuurlijk mogen zij zich niet aan het
debat onttrekken. Er moet nu eenmaal
TIET Engelse Gemenebest gaf, wat ’t
Westen betreft, eigenlijk tot nog
toe de toon aan in Genève. Daar was
de Australische minister Casey, die be
toogde, dat het Noord-Koreaanse voor
stel om in geheel Korea verkiezingen
te houden nog niet zo verwerpelijk was,
waarin de Nieuw Zeekindse minister
Webb hem bijviel. Daar was vooral ook
de Engelse minister van buitenlandse
zaken, Eden zelf, die trachtte voor het
Westen te redden wat er te redden was
op het handhaven van het contact met
de vrije Aziatische staten. Nu deze Azi
atische staten niets bleken te voelen
voor een Z.O.-Aziatisch veiligheidspact
zoals Amerika dat aanvankelijk had
voorgesteld, omdat zij geen partij wen
sen te kiezen tussen Oost en West en
dit veiligheidspact onder Westelijke lei
ding overigens ten onrechte te
veel riekte naar pogingen Westelijke
koloniale verhoudingen weer in Azië te
herstellen, kwam Eden met een andere
gedachte.
De Britse minister heeft n.l. bij de con
ferentie van de eerste ministers van
India, Pakistan, Ceylon, Burma en In
donesië die te Colombo bijeen was laten
informeren in hoeverre deze landen be
reid waren een eventuele overeenkomst
te Genève over Indo China mee te ga
randeren. Welk antwoord Eden daarop
gekregen heeft, is niet bekend maar op
merkelijk is wel dat ook op deze con
ferentie van Colombo de toestand in
Indo China op de voorgrond stond en
dat in India’s voorstel voor een oplos
sing in Indo China, dat er ook werd be
handeld, wel aangedrongen wordt op
volledige onafhankelijkheid van Indo
China, maar niet op directe ontruiming
door de Franse troepen. Hetgeen wil
zeggen dat ook Nehroe tot de conclusie
schijnt gekomen te zijn, dat er voorlo
pig een stabiliserende factor in Indo
China aanwezig moet zijn, welke alleen
dat gebied te winnen, zodat ten slotte
de Saarlandse bevolking weer voor
Duitsland kiest, wat nu niet het geval
zou zijn. Dat zal het Frans© parlement
niet gunstiger stemmen voor de Defen-
siegemeenschap. Minister Dulles is op
zijn terugreis naar Amerika ook in
Milaan geweest om met de Italiaanse
premies Scelba te spreken over de
Triëstkwestie, waarvan de voor Italië
bevredigende oplossing een voorwaarde
is voor het Italiaanse parlement om de
E. D. G. te aanvaarden, de monarchis
tische partij daar Verklaarde zich ech
ter ook al tegen de Defensiegemeen-
schap en gezien de verhoudingen in
Frankrijk en Italië blijft het mogelijk
dat men een andere oplossing voor de
militaire samenwerking der Westelijke
Europese vastelandsmogendheden zal
moeten zoeken, n.l. in de vorm van een
coalitieleger.
In Finland is nog steeds geen nieuw
kabinet gevormd, in Egypte boet Na
guib nog steeds aan invloed in en blijkt
het roerig in het leger te zijn, in Brits
Honduras hebben de verkiezingen een
grote overwinning voor de anti-Engelse
Verenigde Volkspartij opgeleverd en in
Turkije voor de democratische, d. w. z.
de regeringspartij.
Tweemaal Klaas en tweemaal Reinder. Hier zien we vier generaties
Ferwerda. De gelukkige overgrootvader, grootvader, vader en zoon
zijn resp. Klaas Ferwerda, Klippen 10, geb. 28 Febr. 1886, Reinder
Ferwerda, Grote Kampen 8, geb. 7 Juni 1914, Klaas Ferwerda, id.,
geboren 1 April 1933 en Reinder Ferwerda, id. geb. 1 Dec. 1953.
Ij1 VEN onwrikbaar bleef hij inzake
Indo China vasthouden aan een na
tionalistisch gezag over heel dit gebied,
terwijl de Chinezen hun steun aan de
opstandelingen zouden moeten staken.
Verbitterd verliet deze Amerikaanse
staatsman de conferentietafel, waar hij
zich min of meer geïsoleerd gevoelde
omdat Engeland en Frankrijk z. i. te
toegeeflijk waren jegens de communis
ten, na een week. Verbitterd te meer
omdat inmiddels president Eisenhower
naar men mag aannemen ook naar aan
leiding van de houding van het Ameri
kaanse Congres, ook al een meer verzoe
nend geluid had laten horen, dan met
Dulles’ politiek overeenkwam. De presi
dent pleitte ook al voor een schikking
in de Indo Chinese kwestie, en zo was
er van de aanvankelijk nogal strijdlusti
ge Amerikaanse politiek eigenlijk niets
meel’ over. Waarschijnlijk is de Ameri
kaanse onderminister van buitenlandse
zaken Bedell Smith, die te Genève de
plaats inneemt van Dulles, daarheen ge
komen om deze politiek te likwideren en
om te trachten meer eenheid in het Wes
telijk front te brengen.
ITET ziet er overigens ook niet zo best
x uit, temeer niet nu de W.-Duitse
Bondsdag zich niet bereid heeft ver
klaard de europeïsatie van het Saarland
als een definitieve oplossing der Saar-
kwestie te aanvaarden. Men wil de uit
eindelijke vaststelling der Duitse gren
zen uitstellen tot een vredesverdrag tus
sen geheel Duitsland en zijn vroegere
vijanden wordt gesloten.
Duitsland wil dus geen afstand van ’t
Saarland doen, doch blijkbaar trachten
via de tijdelijke europeïsatie invloed in
Tot nog toe heeft het verloop van de conferentie van Genève beant
woord aan de vrij sombere verwachtingen, welke men daaromtrent
in het Westen koesterde. Tegenover het sterke eenheidsfront van
het Oosten waarvan noch de Russische, noch de Chinese ver
tegenwoordigers een blad voor de mond namen bij hun pogingen
het Westen nog verder te verdelen door de Ver. Staten voor te
stellen als de imperialistische mogendheid bij uitnemendheid
stond een onenig Westen. De Amerikaanse minister van Buiten
landse Zaken, Dulles, bleef onbuigzaam, practisch weigerde hij
met de vertegenwoordigers van rood China alle contact, hij steunde
de Zuid-Koreaanse eis dat alleen in Noord-Korea, voorafgaande
aan de hereniging van dit gebied, verkiezingen zouden plaats heb
ben en dat de Chinese troepen daarna het land direct zouden ver
laten, terwijl de V.N.-troep©n er zouden blijven tot het land goed
en wel verenigd was.
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
President Eisenhower wekte Woensdag
verrassing door op zijn wekelijkse pers
conferentie mee te delen, dat „grote
vorderingen zijn gemaakt bij de bespre
kingen voor een veiligheidspact voor
Z.O.-Azië”.
Het feit, dat het Aziëpact thans zijn
vormgeving nadert, kan van belang
rijke betekenis zijn voor de Geneefse
conferentie over Indo-China, aldus
Eisenhower. „De landen in het betrok
ken gebied denken thans in constructie
ve termen, waarin het onmisbare con
cept van collectieve veiligheid is vervat.
Ik ben er van overtuigd, dat verdere
vorderingen gemaakt zullen worden.”
Tevens sprak Eisenhower zijn volledig
vertrouwen uit in zijn (inmiddels uit
Genève in Washington teruggekeerde)
minister van Buitenlandse Zaken, Dul
les, die voor zijn op 29 Maart gepubli
ceerde plannen voor een Azië-pact niet
de direct^ steun van Engeland ver
kreeg. Dit bezorgde hem in Congres
kringen veel critiek, omdat de mening
heerste, dat Dulles zijn voornemen open
baar had gemaakt zonder tevoren de
bondgenoten te raadplegen. Eisenhower
verzekerde echter, dat deze raadpleging
wèl was geschied.
Noord-Afrika, maar het is toch een zeer
invloedrijke statengroep, waarmee zon
der Engelse bemoeiing eigenlijk elk
Westers contact dreigde verloren te
gaan.
Ten deze was de politiek van Dulles
eigenlijk steriel als we even afzien
van de in een begin van ontwikkeling
zijnde Amerikaans-Pakistaanse
taire samenwerking. Dat vloeit mede
voort uit het feit, dat Amerika hard
nekkig weigert de grootste Aziatische
mogendheid, rood China, te erkennen.
Engeland deed dat wel en de staten
groep, welke te Colombo in conferentie
was verklaarde, dat h.i. vertegenwoor
diging van communistisch China in de
Ver. Naties wat dus erkenning van
Peking betekent de stabiliteit in
Azië ten goede zou komen en de span
ning in de wereld verminderen. Of dit,
als het zover komt, inderdaad juist zal
blijken is natuurlijk nog een vraag.
Maar een feit blijft het dat het een ab
normale toestand is dat men een zo
enorm groot rijk als China in de Ver.
Naties laat vertegenwoordigen door 't
onbetekenende regime van Tsjang Kai
Sjek op Formosa te Genève wordt
geheel buiten dit regime om gehandeld
en ’t werkelijke bewind,, n.l. dat van
Peking er geen zitting in heeft.
Nu heeft Tsjou En Lai, de eerste minis
ter van rood China, het er aanvanke
lijk te Genève niet naar gemaakt om
het Westen happig te maken op de aan
wezigheid van dit Chinese bewind in de
Ver. Naties. Hij trad zeer fel op tegen
Amerika en eiste Azië op voor de Azia
ten, een leuze, die men vroeger van Ja
panse zijde kon horen en in Japanse
mond betekende „Azië voor Japan’ en
misschien door Tsjou En Lai binnens
monds vertaald wordt in „Azië voor
China”.
TIE Franse minister Bidault heeft te
Genève natuurlijk zijn best gedaan
om tot een bestand te komen in Indo
China omdat grote groepen in zijn land
van dit conflict af willen. Hij heeft
daarvoor herhaaldelijk een onderhoud
met Molotov gehad en vermoedelijk zal
deze daarbij wel de kwestie van de EDG
ter sprake hebben gebracht en getracht
hebben in ruil voor Russische bemid
deling om tot een oplossing in Indo
China te komen, 't opgeven van Frank
rijks deelneming aan de E.D.G. te vra
gen.
Wat het resultaat van die besprekingen
is geweest, is natuurlijk niet bekend
geworden, maar Bidault is thans tijde
lijk weer te Parijs om Laniël bij te
staan nu het parlement weer is bijeen
gekomen. Daar zal o.a. de datum aan
de orde komen, wanneer de debatten
over de E. D. G. zullen worden gehou
den. Maai’ er zijn in Frankrijk ook te
genkrachten aan het werk, die niet van
een roemloos einde van het Franse re
giem in Indo China willen weten. Hoge
militairen, die destjjds Dulles en een
aantal Amerikaanse militaire autoritei
ten inspireerden tot een poging het
Westen voor een gemeenschappelijk mi
litair optreden in Indo China te win
nen, hebben dit streven nog niet opge
geven. Zij hopen dat ook in Amerika
verzet tegen een Aziatisch „München”
mili-1 waarop ook h.i. Churchill aanstuurt, zal
rijzen. Ook van deze zijde kunnen dus
verrassingen komen. Er kan zelfs een
kabinetscrisis ontstaan, nu Laniël ge
weigerd heeft een datum te bepalen
voor een debat over de Indo Chinese
kwestie, omdat dit debat de positie van
Bidault te Genève nog moeilijken zou
kunnen maken.
gediscussieerd worden. Zolang zij nog
belangstelling voor de redevoeringen to
nen, kan men de Ministers echter niets
verwijten. Niet schrijven, maar wel luis
teren, luidt op belangstelling en daar
mee was de zaak afgedaan voor voor
zitter Jonkman en de Eerste Kamer.
Overigens viel het debat een beetje te
gen. Het is nu eenmaal een nadeel, dat
men geen onderwerpen mag aansnrjden,
die niet in de schriftelijke stukken zijn
behandeld. Hoewel daar niet altijd de
hand aan wordt gehouden, is het duide
lijk, dat dit de actualiteit niet ten goede
komt. Natuurlijk werd het grote wereld
probleem Indo-China aangesneden, maar
het hoofdpunt in dit debat was het niet.
En dat valt te betreuren. Naast de in
ternationale toestand stonden de Euro
pese integratie en onze verhouding met
Indonesië in het middelpunt der belang
stelling. Aan de hand van de redevoe
ringen van de Ministers Beyen en Luns
zullen we hierop nader terugkomen.
Intussen heeft ook de Tweede Kamer
weer twee dagen vergaderd. En wel
onder het presidium van de Londense
Minister-President, Prof. Mr. P. S. Ger-
brarzly, die als derde voorzitter Mr.
Kortenhorst verving, die momenteel in
de Ver. Staten vertoeft. Zijn directe
plaatsvervanger is mr J. Schiithuis, de
nestor van de p.v.d.a.-Tweede Kamer
fractie. Daar deze reeds geruime tijd
ziek is, kreeg Prof. Gerbrandy zijn kans
en hij heeft deze met beide handen aan
gegrepen. Zijn humor is bekend. Voor
de variatie deed het prettig aan eens
een voorzitter te hebben, die zich niet
bedient van de geijkte Kamertaal, maar
normaal Nederlands spreekt. Misschien
zullen er nurksen zijn, die vinden, dat
het decorum geschaad wordt als Prof.
Gerbrandy mededeelt, dat de Kamer
leden er rekening mee moeten houden,
dat zij telegrafisch kunnen worden op
geroepen voor een spoedvergadering om
enkele wetsontwerpen ter bestrijding
van hondsdolheid aan te nemen. Deze
ontwerpen zijn zeer urgent, zo zeide hij,
want de dolle honden staan reeds aan
de grens
De heer Welter kreeg van hem te ho
ren, dat er kans zou zijn, dat hg als
het oudste aanwezige lid een deel van
de vergadering moest presideren, tenzij
de heer Burger (arb.) die oude rech
ten heeft als ex-eerste onder-voorzitter
op tijd terug zou zijn. In dat geval
kan de heer Welter naar Scheveningen
gaan, aldus de heer Gerbrandy, die
daarbij smachtend keek naar het vrién
delijk lentezonlicht, dat zich baan brak
door de kleine vensters in de Tweede
Kamer.
Zijn optreden was 'n verademing. Voor
al omdat de Tweede Kamer bezig was
met zeer technische wetsontwerpen: de
administratieve rechtspraak in de
P. B. O.-organen en het tuchtrecht in
deze organen. Nu de P.B.O. langzamer
hand op gang komt, is het noodzakelijk
om de burgers te beschermen tegen han
delingen en besluiten die de verschil
lende hoofdbedrijf- bedrijf- en product
schappen met verordenende bevoegd
heid kunnen nemen. Daarvoor is nu een
procedure ontworpen. Men kan recht
zoeken bij een orgaan, dat objectief zal
oordelen en dat de beleidscontrole niet
zal uitoefenen. Dit is een belangrijke
stap voorwaarts. Slechts‘de communis
ten verzetten zich tegen deze ontwer
pen.
Zij zijn nu eenmaal tegen de P. B. O.
Maar wellicht hadden zij daarom juist
beter kunnen voorstemmen, want nu
wordt de rechtszekerheid gewaarborgd.
Het zal echter wel zo zijn,, dat zij ook
in de Nederlandse rechter geen vertrou
wen hebben. Op basis van dat wantrou
wen is een gesprek over dergelijke on
derwerpen met de communistische par
lementariërs nu eenmaal ónmogelijk.
Nog een klein Tukje ©n ook de Eerste
Kamer zal gereed zijn met de begro
tingsbehandeling. Het laatste grote
hoofdstuk, dat aan de ord© was, bracht
de twee Ministers van het Departement
van Buitenlandse Zaken achter de Re
geringstafel.
De Ministers Beyen en Luns konden
maar nauwelijks tijd vinden voor het
internationale debat in de Senaat.
De Minister zonder Portefeuille heeft
n.l. zijn handen vol aan de conferentie
van Genève, waarbij ons land geroepen
is om te spreken over het Korea-pro-
bleem. En Minister Beyen wordt in be
slag genomen door de voorbereidingen
voor het Straatsburgse Parlement en
het Kolen- en Staalparlement, die nog
deze maand bijeen zullen komen.
Moeilijk hebben zij het tijdens dit debat
niet gehad. Voorzitter Jonkman zag
zich genoodzaakt door de feest- ©n
de herdenkingsdagen om het gesprek
over deze begroting in twee stukken te
verdelen. Verleden week kwam de Ka
mer aan de beurt en Donderdag j.I.
mochten de beide bewindslieden hun
begroting verdedigen. Zij hadden dus
precies een week de tijd om hun ant
woord voor te bereiden. En dat was de
reden waarom zij met kalmte de vele
redevoeringen konden aanhoren. Waar
om zouden zij aantekeningen maken, nu
zij na twee dagen de woordelijke tekst
van de redevoeringen in de „Handelin
gen” konden lezen? De Ministers Beyen
en Luns beperkten zich daarom ook tot
een aandachtig luisteren, maar het pot
lood kwam niet op het papier. Deze
gang van zaken leidde tot een eigenaar
dig incident.
Ditmaal waren het de communisten, die
het debat openden. De heer Geugjes
(c.p.n.) stortte uiteraard de fiolen van
zijn toorn rijkelijk over de hoofden van
de beide bewindslieden uit. Maar zij
bleven onbewogen, zonder maar één
aantekening te maken. Minister Beyen
zat in zijn typische en geliefkoosde hou
ding: de duimen in de vestzakken.
De twee communisten die dachten
dat dit een demonstratie was werden
woedend. En nauwelijks was de heer
Geugjes uitgesproken of zijn fractie
voorzitter Brandenburg snelde naar het
spreekgestoelte om van zijn veront
waardiging blijk te geven. Hij diende
zelfs een motie in, waarin de houding
van Minister Bec-en tegen een lid der
