II
i
ill
w
üs hjoed p p
to sizzen
Hiel Wünseradiel libbe mei en fan alle
tuorren waeide de flagge
).L
Motto fan de nije grytman:
„Nou gjin warden mear, mar dieden’’
Fyftich sinten.
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
t
Hwat hat (jabe Skroar
50e Jaargang
No. 65
Vrijdag 20 Augustus 1954
De Jong's Nieuwsblad
Oart kin foer wurde
it
en
PYT.
En
:n
st
oare
t-
(Forfolch op pag. 1 Twadde Blêd)
:e
r-
n
it
Ynstallaesje hoargemaster A. Oosterhoff
waerd stylfol barren
Abonnementsprijs f 1.60 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 87926
Advertentieprijs: 12 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
st
ar
er
er
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: Fa A. J. OSINGA te Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telefoon 451 - Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
Koen’ wy sa’n neiste, tear,
Dy’t stadichoan weitarde,
Op betterskip net mear,
Hast net mear hoopje doarde.
Dy’t mei in dóve glim
It stil birêsten learde.
Hwaens flüsterjende stim
Ta toiler klank nea kearde?
Hoe krêftich streamt üs bloed,
Wy fiel’ üs jong en trinten,
Hoe faek foar ’t heechste goed,
Jow wy dy fiiftich sinten.
It Boalserter Griene Krüs
Wol hjir de kans ta biede,
It antwurd is oan üs,
K. N. C. V. hat lotten.
Keapje oer üs hiele lan,
De wearde is net to skatten.
It jild deroan bisteed,
Docht tankber, hege rinte.
Forsêftsje ’n carmans leed,
It kin foar fyftich sinten.
„Yn rein en wyn,
Droech waer en sinneskyn,
It kin sa moai of mül net barre,
Hja wolle jerne mei Jo farre.’’
De hear A. Oosterhoff, omhongen mei H ambtskeatling, Onder it
ütspre.kkm fan de ambtsrede.
4.
na
lef
ik
’e
ar
ve
in
►ai
ke
lf,
d.
in
te
te
te
en
it,
at
is
a-
:e;
k
Jt
n
e
Tiisdel de 17e Augustus sil by mannich ynwenner fan Wünseradiel lang yn
ünthald bliuwe: Op dizze fleurige simmerdei waerd de njje boargemaster, de
Sld-Siktaris A. Oosterhoff, op plechtige wize ynhuldige.
Fan alle tuorren waeide de trjjekleur, fan de rüge Skraerder, de ranke Koarn-
werter, de stoere Parregeaster, fan de Wünser koepel, de Skettenser spits, de
scaltek fan Hichtum, ja fan hiel de rike rige doarpen, dy’t Wünseradiel telt.
En fan mannich hüs en gebou, binammen yn de „residinsje” Wytmarsum.
It wiene like folie biwizen fan meilibjen as fan freugde mei en oer dizze dei:
in eigen ynwenner waerd ynstallearre ta earste boarger. En dy ynstallaesje
wie yn alles stylfol, al hie de rige sprekkers koarter wêze kinnen. Hwerom
it goede foarbyld fan de riedsleden en boargemasters net folge troch ien üt it
eigen formidden sprekke to litten foar allegearre? Binammen de siktarissen,
oars aimeast skriuwende en swijende personaesjes, sprieken mar ta. Wol fiif
fan harren kamen oan it wurd.
Stylfol wie de gearsit, binammen troch it rjochte en sljochte. De moerstael
waerd aldergeloks net buten de muorren keard en sadwaende waerd dizze yn
stallaesje faeks wol ien fan de meast Fryske, dy’t ea yn Fryslan balden binne.
Dy wiersizzing is ütkaem. Jimme stie-
ne klear en ünder Jou lieding is de geast,
is de sfear, is de wurklust en wurkkrêft
stees heger gien.
Jo kinne ek nou, nou’t Jo it plak fan üs
bitreure boargemaster Reitsma ynnim-
me, op harren oan.
Hja steen? allegearre foar Jo klear, erf
om it nou ek yn wurden op rym to
sizzen:
Folksfijan nümer ien,
De t.b.c. to witten,
Hat jierliks ryp en grien,
Tüzenen falie litten.
Fül waerd de striid oanboun,
Om dizze kwael to timmen,
Sims is al folie woun,
’t Sil elk ta tank grif stimme,
Seit ien: hwat kin ik dwaen?
Fieróf yn de bikindte,
Hoe kin ik stipe jaen?
Offerje fyftich sinten.
Toan it mei lytse dieden.
Yn nasjonael forban.
i
X
B
3
•T
5
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en
„It keallet swier”. „Nou’t it sa lang
duorret, sil it wol in bésten wurde!’
Soksoarte fragen en opmerkings hearde
men foar en nei.
En doe’t, treddelwike lyn Jo bineaming,
mynhear O. ófkaem, briek de spanning,
’t Sprekt fansels, dat doe’t wy it hear-
den. wy mei sawn hasten, Jo nammens
it gemeentebistjür en persoanlik per
tried lokwinsken.
De stimming yn Jins fekansjeforbliuw
„De doarmjende nünder” sil dy deis wol
in bisündere hichte birikt hawwe.
Hjoed de dei, op dit stuit, nou’t ik Jo
yn Jou nij ambt bifêstigje mei, wol ik
Jo en mefrou en de iennichste noch
libjende alder jitteris mounling, myn
hertlike lokwinsken oanbiede mei dizze
bineaming, dy’t ik mien sjen to meijen
as in bikroaning fan it troch Jo for-
rjuchte wurk, de léste 14 jier as Sikta-
ris fan Wünseradiel.
Dy 14 jier, in pear oarlochsjierren gean
der óf, haw ik mei Jo jjn nau forbün
beide yn tsjinst fan de gemeente Wün
seradiel, oparbeide.
Yn dy tiid haw ik Jo net allinne kennen,
mar ek weardearjen leard.
net allinne ik, mar ek myn maet,
Ambtsrede boargemaster
Oosterhoff.
Nei dizze plechtige ynstallaesje sprekt
Boargemaster Oosterhoff de neikommen-
de ambtsrede üt:
Mijnheer de Voorzitter.
Voor ik er toe over ga, de onder punt
9 van Uw welvoorzien programma met
een weidse benaming aangekondigde
„ambtsrede” te houden, wil ik gaarne
enige woorden van oprechte dank uit
spreken.
Allereerst aan Hare Majesteit de Ko
ningin, wie het behaagde, mij te benoe
men tot burgemeester van Wonseradeel.
Dan aan Zijne Excellentie de Minister
van Binnenlands© Zaken, die de tot deze
benoeming strekkende voordracht aan
Hare Majesteit heeft aangeboden.
Ook aan de HoogEdelGestrenge Heer
Commissaris der Koningin in Friesland,
die door het indienen van de voordracht
in zeer belangrijke mate bydroeg tot het
verkrijgen van het resultaat, hetwelk ons
vandaag in zo blijde stemming bijeen
doet zijn.
Van velerlei zijde, uit alle groeperingen
van onze samenleving, is, bij verschillen
de autoriteiten, op spontane en nadruk-
keljjke wijze aan mijn sollicitatie steun
verleend.
Aan allen, die daartoe bjjdroegen, te
veel om hen hier brj name te noemen,
zij hier, publiekelijk, zeer hartelijk dank
gebracht voor alles, wat tot mijn aan
beveling werd in het werk gesteld.
Bij enkele van deze activiteiten wil ik
graag, omdat ik ze in het bijzonder
waardeer, stilstaan in mijn ambtsrede".
Ik ben daar nu aan toe en myn
hear de foarsitter, dêrom skeakelje ik
nou oer op de Fryske klanken.
Hwant al binne Jo, mynhear de Jong
en ik it der wol oer iens, dat yn it ambt-
lik forkear yn Fryslan it Nederlansk
rjucht hat op gebrük nou’t Jo üt
namme fan Wünseradiel my yn Jins
memmetael tasprutsen ha, gebiedt my
it fatsoen om to bisykjen Jo yn dy tael
to antwurdzjen.(Wy Nederlanners fine
it fanselssprekkend, om in Brit of in
Deen yn har eigen tael to wurd to stean
en hwerom sil men dat dan net dwaen
tsjinoer in Fries?).
Jo hawwe nochal hwat sein, mynhear de
loko-boargemaster, mear miskien, as
wol goed foar my wie om oan to hear-
ren.
Ek üt krantestikjes en üt brieven for-
nim ik, dat men de forwachting wol
hwat rikelik heech opskroefd hat en dan
wol ’t graech óffalle. Lyk as ’t ynder-
tiid ris mei in wierlik great man barde.
Net, dat ik my ek mar yn ’e fierste
fierte forgelykje wol mei in geweldige
as Dr Abraham Kuyper, mar al bin ik
seis syn folgeling net, dochs wol ik
graech fan him leare.
Nou barde 't op in kear, dat Kuyper oan-
siet oan in great miel mei partijgenoa-
ten en dat men him as hege gast frege
om foar to gean yn gebet. Hoe giet soks:
allemanseach wie mar heal ticht en
meast rjochte op ’e greate man hoe moai
hy it de Heare fortelle soe.Hy die de
hannen gear.en sei net oars as de
simpele bea: „Here, zegen deze sp(jze,
Amen.”
Ik haw dit ünthalden, om mysels der
foar to hoedzjen mear op in minske to
sjen as op God.
Sa moatte wy allegear der wol foar op-
passe, dat wy üs forwachtings net stelle
op hwa dan ek, dy’t ta in liedend ambt
roppen wurdt, mar dat wy biseffe, dat
allinne troch Gods genede de minske
treflike dingen dwaen kin.
Foar sa fier men it net wist, waerd men
doe gewaer hwersanne Jo oant nou ta
hüsmanne hiene en hwat haed- en by-
funksjes Jo al sa by de han hawn hiene.
Ek koe men sjen op hokker wize Jo sa-
hwat wend binne om de kou by de hoar-
nen to pakken.
Yn dy artikels stie gjin wurd Fransk.
As ik der les, dat de hear Ooosterhoff
in man is mei in brede fisy en greate
organisatoaryske talinten, dan siz ik:
bravo, dat is wier!
En as ik lés dat de nije grytman bikind
stiet yn syn omkriten, as in minlik
minske, dan siz ik wer: dat is wier! al
is it like goed wier, dat hy der net nei
stribbet of der om flaiket om to wêzen
in allemans freon, hwerfan in sizke sa
just seit, dat dat is: in allemans gek.
En wer op in oar plak mei oare wurden,
dat Jo, mynhear Oosterhoff, troch Jou
wurkjen en Jou wize fan omgean mei
oaren en troch Jou aerd it sa makke
hawwe, dat de ynwenners fan Wünse
radiel Jo weardearje en fan Jo halde,
dan siz ik: akkoard.
Sa soe ik noch wol hwat trochgean kin
ne. Ik doch dat net en folstean mei dit
der fan to sizzen: Wy yn Wünseradiel
binne bliid mei dizze bineaming yn it
foarste plak om de gemeente, mar ek
daliks dêrneist ek om Jou persoan.
Yn ien fan de formulieren, yn gebrük
by de tsjerke hwerta ik bihear, stiet
dat immen, dy’t roppen wurdt ta in bi-
paeld ambt, syn eigen hüs goed regearje
moat.
Ik siz net to folie as ik ünthald dat in
gemeente allinne mar forlet hawwe kin
fan goede bistjürders, en dat it hiel
slim is om fan immen, dy’t syn eigen
gesin net goed bistjüre kin, to forwacht-
sjen, dat hy it dan by in greatere ien-
heit, lyk as bygelyks in gemeente is,
wol opknappe sil.
Wolnou, mynhear Oosterhoff, de hulde
dy’t ik Jo nou bring, jildt yn net minder
mjitte Jou frou, dy’t Jo yn it bistjüren
fan Jimme hüshülding bystien hat.
Wy binne greatsk op gesinnen lyk as
jimmes. Acht bern hawwe jimme kri
gen, mei sykte en üngemak hawwe
jimme ek fan dwaen hawn, it leed is
ek jimme doar net forby gien.
En nou stiet der dat gesin, dat der ün
der de hoed fen noed an heit en mem
opgroeide, natuerlik net as in gesin sün-
der lek of brek, natuerlik net as in ge
sin hwaens leden ünwezenlike ingeltsjes
binne, mar wol as in gesin, hweryn wy
mei, in waerboarch miene to finen foai’
„Of’t Jo üs roppe om in ried,
Of’t Jo üs fergje op in died,
Of’t Jo üs noegje op in reis,
Hwer’t Jo üs brek bin, Sneins of deis,
Oan diken, op ’e mar, yn ’t lan,
Yn waer en wyn, yn need, by bran,
Jo sizze it mar, yn hear en fear,
Hjir binn’ wy grytman, wy stean
klear.”
TAE hear en mefrou Oosterhoff waer-
den troch de hear Deinum en wet-
halder Tichelaar fan hüs helle (sjoch
foto). Yn in iepen landouwer gyng it
nei it gritenijhüs, wylst mefrou Ooster
hoff blommen oanbean waerden.
Wylst wie de riedseale sa fol as in aei,
der wie gjin inkelde stoel mear ünbiset.
Foar en alear de ynstallaesje pleats
hawwe koe, moast in koarte, mar yn
dit forban tige simpele, wurklist êfhan-
nele wurde.
De riedsgearkomste, iepene mei it for-
muliergebet, stie ünder lieding fan de
loko-boargemaster H. N. H. K. de Jong.
Hoewol it net de gewoante wie om by
it bigjin fan in riedsgearkomste de tiid
fan de dei to sizzen, moast der ditkear
in ütsündering makke wurde en róp de
FOARSITTER in hertlik wolkom ta ün-
derskate offisiële persoanen, lyk as De-
putearre Van Abbema, de ambtners en
it personiel fan de gritenij, de fortsjint-
wurdiger fan de ófdieling fan it boun
fan Nederl. Gemeenten, de buorlju, nots.
Faber, ünderskate boargemasters en
siktarissen, ald-kollega’s, de geastlik-
heit, fortsjintwurdigers fan de Fryske
Akademy en it Fryske Gea, underwiis-
Iju, fortsjintwurdigers fan it maetskip-
lik wurk, de pleatselike dokters ensfh.
As ynkommen stikken waerden bihan-
nele de bineaming fan de hear A. Ooster
hoff ta boargemaster fan de gemeente
Wünseradiel en de léste syn oanfrage
om earfol üntslach as siktaris yn for
ban mei dizze bineaming.
It léste waerd forliend mei tank foar
de folie en wichtige tsjinsten de ge
meente biwiisd yn de 14 jier dat de hear
Oosterhoff dit ambt waernommen hie.
Hjirnei waerden de hear en mefrou Oos
terhoff troch de aidste riedsleden, de
hearen B. Elzinga en E. Reidsma yn de
riedseale laet.
It boargemastersambt is in iepenbiere
funksje, it freget net allinne in greate
ünbaetsuchtigens, mar ek in algemiene
kennis fan saken in klear oardiel, in
rüm hert.
Wy hope, bitrouwe en forwachtsje, dat
Jo dy eigenskippen bisitte en yn prak-
tyk bringe.
Sawol yn 1933 as yn 1945, doe’t ik de
boargemasters Weerstra en Reitsma yn
stallearre ha, haw ik it hawn oer it
forskil yn geastlike struktuer fan üs
bifolking.
It lan leit der hjirre, hjoed de dei, noch
krek en allyk hinne.
Foar allegearre sille Jo wéze moatte en
ek wolle, dat wit ik, in goed boarge
master.
Sünder Jou bigjinsels to forsaekjen, sille
Jo wêze moatte: ünpartidich yn de goede
sin fan it wurd. In eask fan dy ünpar-
tidigens is: alle boargers op foet fan
gelikens bihannelje.
Eltse bislissing sil lottere wurde moat
te oan ’e bigjinsels fan it rjucht, fan
wet en ordinansje.
Dat sil ek wis Jou stribjen wêze. Jo
sille trou wêze yn it bisetten fan Jou
plak. Dêrby sille Jo foar eagen halde
de spreuke fan de greate Fryske dichter
hwaens fuotprinten ek yn Wytmarsum
lizze: Gysbert Japiks: „Sljucht en
Rjucht”.
Op dit stuit draech ik de bilangen fan
de gemeente Wünseradiel yn bitrouwen
oan Jo op. De gemeente rekkent op Jou
greate tawijinge en wit dat Jo troch bi-
stjür en lieding in greate ynfloed haw
we.
Forline Freed hawwe Jo ünder oan-
ropping fan de Hillige Namme fan ’e
Souvereine God, yn hannen fan üs Kom-
missaris fan de Keninginne de ambtsied
óflein, derby trouswarrend oan ’e
grounwet en de wetten fan it ryk en
dêrtroch oan it wettich gesach. Jo haw
we dêrby biloofd de bilangen fan de
gemeente Wünseradiel foar stean to sil-
len, safolle as yn Jou formogen is.
Dat alles wie foar Jo gjin sinledige ban
neling.
Wy hoopje, boargemaster Oosterhoff,
dat it Jo jown wêze mei mannich jier
to stean oan it haed fan üs gemeente,
om mei Gods hulp, hwaens bystan wy
Jo tawinskje, har to lieden op rjuchte
wize, ta heil fan de ynwenners en ta
it wolwêzen fan üs gritenij.
Ta slot, ik hoopje en fortrou dat de ban
fan freonskip, dy’t bistiet tusken Jo, de
leden fan it kolleezje fan B. en W., de
Riedsleden en de ambtenaren, bi stean
bliuwe sil noch tal fan jierren, ta seine
fan it gehiel.
’k Oerhandigje Jo nou it ambtskeatling
as symboal fan Jou weardichheit en
forklearje Jo, mynhear Oosterhoff yn
stallearre as boargemaster fan dizze ge
meente en liz hjirmei it heft fan it bi-
stjür yn Jou hannen.
Mei dit keatling binne Jo fan nou oan
de foarsittersstoel en de hammer tabi-
troud.
Mei in Fryske hünslach wol ik de sprut-
sene wurden bisegelje.
üs fêst bitrouwen, dat de lepe ek foar it
bistjüren fan in greate mienskip, as üs
gemeente Wünseradiel is, yn bitroude
en bitroubere hannen sit.
Ek yn hannen, dy’t net tofreden wêze
sille mei it losse eintsje, dat heit syn
jonge yn hannen jowt, as dy mei him
op it foarkret fan de dongwein sit.
Ek de bern fan de hear en mefr. Oos
terhoff winskje ik by dizzen lok, mei lit
it my sa sizze, dizze promoasje fan har
ren heit.
De léste 14 jier, wienen Jo, mynhear
Oosterhoff, siktaris fan üs gemeente. De
problemen, dy’t hjir lizze, binne Jo fan
a ta seddet bikind.
It is by in ynstallaesje fakentiids de
gewoante, dat dy mear of minder wiid-
weidich oansnien wurde. Ik mien yn üs
gefal wol folstean to meijen, mei in-
kele fan dy dingen, allinne mar oan to
tsjutten.
Doe’t wy yn April 1945 earst as waer-
nimmend boargemaster, de hear Dykstra
krigen en yn Des. fan dat selde jier de
hear Reitsma silger as grytman, lei de
saek er hjirre frijhwat forinnewearre
hinne.
Sawol de Dütskers as de Kanadezen
wienen mei to swiere reauwen en frach-
ten oer üs diken, strjitten en brêgen
riden.
It seach der mal üt.
Skein en skuord wie it antlit fan üs
gritenij.
De neamde objekten hienen yn de jier
ren foar de oarloch (Wünseradiel wie do
foargoed stêdskyn, as sane-arre ge
meente) en yn de oaslochsjierren har ge-
rak by lange nei net krigen.
Boargemaster A. Oosterhoff en frou wurde troch de loko-Siktaris
D. Deinum en Wethalder Tichelaar öfhelle üt har wente.
As gefolch fan de oarlochsjierren wie
nen 28 pleatsen of wenten alhiel for-
neatige, 136 hiene greate skea en in 600
wiene min of te mear skansearre.
Wy hawwe lange tiid dwaende west om
dy toskeinde boel wer op to knappen.
Dat is nou slagge.
De wegen c.a. binne goed, de strjitten
en brêgen binne of fornijd of forholpen.
Mar dêrmei binne wy der net.
It al mar tanimmende en swierder wur-
dende forkear freget aloan enalwer foar-
sjenningen.
Oan it ünderhald fan gebouwen en nij-
bou koe foar, tidens en nei de oarloch
net foldwaende omtinken jown wurde.
Oarsaek: foar de oarloch sintekrapte,
yn en nei de oarloch: krapte oan mate
rialen en folk.
En hjoed de dei foar nijbou nei üs
smaek to lytse tawizings.
Wy krigen foar dizze trije jier in tawi-
zing foar 31 wenten, hwerfan 23 foar
krotopromming en 8 foar nijbou.
Lokkich dat wy troch meiwurking fan
diverse ynstünsjes, foar de Makkumei*
yndustry hwat ekstra tawizing krigen.
Yn Wünseradiel binne noch to folie
wenten yn gebrük, dy’t eins nedich ünt-
romme moasten, mar de wal keart it
skip.
Hjir is ek op dit fjild wol wurk foar üs
nije boargemaster.
De fiskófslach, de haven, de yndustry, de
Waerd en jitte folie mear, sil folie fan
Jou omtinken freegje.
Us skoallen, iepenbiere sawol as bysün-
dere, binne yn ’e léste jierren gans op
knapt en inkele binne, of komme, noch
ünder hannen.
Gymnastyklokalen,
wethélder Tichelaar, en ek alle
maten riedsleden, tinke der sa oer. Yn
weadearring foar Jo dogge hja yn neat
foar my ünder.
Dizze ynstallaesje is eins ek in ófskied.
In ófskied fan Jo as Siktaris fan Wün
seradiel. En dat wurk dienen Jo mei
leaf de en tawijing en neat wie Jo yn dy
funksje to folie.
As wy yn somtiids drege en djipsin-
nige kwesjes pampier en ried nedich
hienen, de siktaris forskafte dy. En net
op in droege wize, like droech as folie
pampieren, dy’t ta üs komme binne. Né,
libbendich, smeudich, bigryplik foar elts
dy’t in soun forstan meikrigen hat.
Binammentlik yn it nou forroune heal-
jier, ha ik dat ünderfoun. It wie my
jimmeroan ta nocht, as ik ien en oar,
dat foar my, min of to mear nij wie,
mei Jo trochprate koe.
En as wy nou fan Jo ófskied nimme
moasten, omdat Jo forteagen om utens,
dan soe üs dat spite.
Mar lokkich, sa leit it lan der net hinne.
Jo krije foroaring fan titel en fan wurk.
Jo bliuwe lykwols by üs, en it wurk dat
Jo forrjuchten yn 't doetiid, sawol as it
wurk, dat Jo nou forrjuchtsje sille yn
’e nou en ’e dantiid is allegearre yn it
bilang fan de gemeente Wünseradiel.
En Jo meije Jo wurkkrêft en wurklust
stelle foar it selde doelin woltierige ge
meente.
Tank, boargemaster Oosterhoff, foar it
wurk dat de Siktaris Oosterhoff, foar üs
gemeente dien hat.
Doe’t Jo bineaming ófkaem. stiene yn
üs provinsiale- en streekblédden, artikels
hweryn Jou doopseel lichte waerd.
Gymnastyklokalen, biwaerskoallen
oare ynrjuchtings fan ünderwiis sille nou
oan bar komme moatte.
Ik wit, dat ik lang net folledich bin,
dêr stribje ik ek net nei.
Mynhear Oosterhoff, ik mien to witten,
dat Jo, as jonge, yn it earstoan net al
to folie sin hiene om yn 'e selde fuot-
leasten fan Jou heit, dy’t in ambtelik
libbenspaed foar kar nomd hie, to gean.
Jou ambysjes gyngen de technyske kant
üt. Dat docht üs, dy’t nou al sa lang jou
dwaen en litten achtslaen koene, gjin
nij. Dêr earne yn dy efterholle fan Jou
sit in technyske knobbel.
En doe’t Jo dochs, mülk wol mei op
oantrün fan Jou heit, doedeetiids boar
gemaster fan West-Dongeradiel, in
ambtlike rjuchting foar kar namen, hat
dy knobbel Jo net yn it paed sitten, yn-
tsjindiel, Jo seis hienen by it forrjucht-
sjen fan Jou wurk, wille fan dy knob
bel, en de gemeenten dy’t Jo tsjinnen:
winst!
De kranten hawwe heech opjown fan jou
organisatoaryske kwaliteiten. En hja
hawwe neat to folie sein.
Alle riedsleden soene dit wol tsjügje
kinne.
Of it nou wie it organisearjen fan it
wurk op ’e sikterije of it yninoarsetten
fan in ienfaldige ekskursje fan de ried,
it regeljen fan in feastelike gearkomste
of in bigraffenis: it wie óf!
It is sahwat in jier lyn, dat ik fan Jo,
mynhear Oosterhoff, yn it formidden fan
gemeentebistjürders in ynlieding hear
de oer de fraech, of de gemeente in taek
hie yn it kulturele libben.
Ut it antwurd dat Jo joegen, bliek, dat
Jo dy frage en dat hie ik fan to foa-
ren ek wol troch bifêstigjend biant-
wurden en by it forfullen fan dy taek
tichte by hüs bigjinne woenen.
Dat bigjinsel, as ik it sa neame sil, hat
de ried fan Wünseradiel ek yn praktyk
brocht.
Nou is it sa, dat der op dit fjild folie
fuotangels en klammen lizze. It is faek
noch yn üs plattelünsgemeenten in syk-
jen en taesten.
Hwersanne moat men bigjinne en hwerre
ophalde? Hwa moat dit bitelje?
Boppedat, Fryslan mei syn eigen aerd en
tael, dy’t dan dochs mar is, de greatste
kultuerutering, hat op dit gebiet aparte
bihoeften.
Jo binne der mei bikind. Wy priizgje üs
ek dêrom lokkich, dat wy op ’e nij in
soan fan dat aide folk, dy’t ek in iepen
each hat foar dizze dingen (en dat moat
der binammentlik by), as earste boar
ger yn dizze gritenije bigroetsje kinne.
Jo, mynhear Oosterhoff, nimme nóu yn
üs gemeente it earste en it earfol plak
yn. Maklik is dat plak net.
De bisonje omfiemet folie, de forant-
wurdelikheit is great!
Jo kinne üs ried, Jo kinne üs ambtners
en arrebeiders fan heech ta leech.
Jo witte, dat mei dizze riedsleden to
arbeidzjen is.
Stik foar stik, der binne Jo en ik fan
oerstjüge, sykje hja earlik it béste foar
üs mienskip WÜNSERADIEL.
Al sjucht ek elts de saken troch syn
eigen brul, ek eigen prinsipiële brul, dy
brul is eins nea, of alteast komselden sa
skel kleurd, dat de drager der steksjug-
gerich of to wol skilich fan wurdt.
Yn üs ried is by alle forskil, Godtank
ek ienheit!
Doe’t Jo, mynhear Oosterhoff, yn 1945
by it kommen fan boargemaster Reit
sma in wurdmanich seinen nammens de
skriuwende en skeppende ambtenaren
fan Wünseradiel, hawwe Jo in wiersiz
zing dien, dy’t Jo bisluten mei dit rym-
ke;
Ynstallaesjerede.
De loko-boargemaster H. N. H. K. DE
JONG, spriek de neikommende ynstal-
laesjerede üt:
Heechachte Hear en Mefrou
Oosterhoff.
Niis, by de foarlêzing fan it K. B., hwer-
by Jo, mynhear Oosterhoff, bineamd
binne ta boargemaster fan de gemeente
Wünseradiel, kamen wy as ried, offisjeel
yn ’e kunde mei dat feit.
By Aids stie yn
kêst 61 fan ’e ge
meentewet, dat
nimmen bineamber
wie ta boargemas
ter, of hy moast
ynwenner wêze
fan de gemeente.
Of’t dêr de hén
oanhalden waerd,
leau ik net.
Hjoed de dei stiet
yn kêst 67 ü.m.,
dat de to binea-
men boargemaster
H. N. H. K. DE JONGNederlanner wêze
moat. Oer in yn-
wennerskip fan de gemeente wurdt net
mear praet.
Hwat oft de reden west hat ta dy for
oaring, docht der neat mear ta.
As in gemeente ünder har biwenners
immen hat, dy’t de kapasiteiten hat om
boargemaster to wêzen, en om syn
dwaen en litten as boarger, achte en
eare wurde kin, en sa’n ien wurdt troch
de Kroan bineamd, dan meije wy sa’n
gemeente as regel lokkich priiz
gje.
En al binne Jo, mynhear Oosterhoff, dan
net hikke en tein yn üs gemeente, Jo
hawwe hjir langernöch wenne om „thüs”
to wêzen.
En nou sille Jo -as dat alteast mülk
is de pinnen noch wol fêster yn Wün-
seradiels groun slaen.
Doe’t in hoartsje nei it forstjeren fan
boargemaster Reitsma, sollisitanten op-
roppen waerden, lekke it stadichoan
troch, dat Jo ek ta de gadingmakkers
hearde.
Men koe merkbite, dat hoe fierder de
tiid gyng. de spanning ünder üs bifol
king tanaem.
„Hwa soe it wurde?" Makket üs Sik
taris ek kans?” „It duorret ek lang!”
