r
HET BOTERT NOG NIET MET HET
WEST-EUROPEES DEFENSIESTELSEL
KAMER WIL PER 1 JULI ’55 BELASTING
VERLAGEN
sn
Buitenlands Overzicht
Rusland en Amerika poeslief tegen elkaar
>ek
len
ID
Socialisten wensen uitbouw van culturele
en sociale overheidstaak
Staf-officieren naar
D
n
I
Subsidievoorst ellen
Frankrijk werd door onlusten in Algerië
opgeschrikt
TS
I
ui.
'■en
net
rto
)or
lijk
Langer op herhaling
Minister Staf zal binnenkort ees wets
ontwerp indienen, dat de duur van de
herhalingsoefeningen, die op het ogen
blik 85 dagen bedragen, wil verlengen
met vermoedelijk vijf weken om de pa
raatheid van het leger zo hoog mogelijk
te houden.
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
us hjoed p p
to sizzen 1
Ambon
in de Friese Staten
Folkje en Tjitske
Vrijdag 12 November 1954
50e Jaargang
No. 89
KAMEROVERZICHT
Hwa bliuwe
PYT,
i.
ir
>e
van
t
Abonnementsprijs f 1.60 per kwarta»!
(bij vooruitbetaling)
Giro 87926
Advertentieprijs: 12 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
3-
r-
len
fan
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: Fa A. J. OSINGA te Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telefoon 451 - Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
Men kin fan in rier safolle net bigeare
as fan in êld kou
Ministers reitsje fan ’e kaert,
In kunstner wurdt mar koart oer
praet,
In sportmasjedór forsjit meast gau,
Filmstjerren rügelje troch it sou,
Twa famkes bin har fier oermans,
Ha ünbiwust de heechste kans,
Selt wit hja ’t letter neist net mear,
Us Siameeske twillingpear.
Hwa strielen yn it folie Ijocht,
Binn’ as prinsessen bliid bitocht,
Ider dy’t har in lokwinsk sei,
Geskinken kamen oeral wei.
Hwa dy’t it mear sa jong al rédt,
In portret op ’t foarste kranteblêd,
Omtsjoend fan alegemiene ear?
Us Siameeske twillingpear.
I.
f
s
fch
les.
en
ge-
e
t
r
g
i.
n
t"
n
fe
B.
e
i-
n
Bolswanls Nieuwsblad
i-
st
a-
Verscheidene Kamerleden zijn met prio-
riteitslijsten komen aandragen, waar
door Minister van de Kieft en staats
secretaris Van den Berge kunnen we
ten, welke verlangens de Kamer heeft.
De rechtse fracties (kvp, ar, ch, knp en
sgp) traden als het ware gesloten op.
De liberalen voegden zich daarbij, maar
de fractie van de pvda nam een apart
standpunt in. De heer Hofstra heeft
daarvan uitvoerig mededeling gedaan.
Hij deed dit in een betoog, dat indruk
wekkend was door zijn logische opbouw
maar dat zeer zeker toch lang niet alle
Kamerleden overtuigd zal hebben. De
socialisten hebben namelijk het stand
punt verkondigd, dat de belastingen wel
iswaar hoog zijn, maar niet te hoog. En
zij waren van mening, dat de verwach
tingen over het verloop van de con
junctuur bij velen overdreven gunstig
zijn. De bomen groeien nu eenmaal niet
tot in de hemel, zo zeide de heer Hof
stra, waarmee hij wilde zeggen, dat men
niet moet verwachten, dat deze tijd van
hoogconjunctuur altijd zal voortduren.
Belastingen moet men verlagen als de
tijden minder goed zijn. Maar als het
werkelijk waar is, dat de budgetaire
positie toch een belastingverlaging mo
gelijk maakt, dan heeft de pvda wel
enkele wensen.
Zo bepleitte de heer Hofstra een ingrij
pende verlaging van de omzetbelasting,
een herziening van de inkomstenbelas
ting, zodanig) dat de middengroepen
zullen worden geholpen en een verho
ging van het vrijgestelde bedrag van de
vermogensbelasting, waarvan vooral de
kleine renteniers zullen profiteren.
Maar of al deze wensen tegelijk verwe
zenlijkt kunnen worden is voor de heer
Hofstra een groot vraagteken. Veel lie
ver zag h(j een invoering van de belas
tingverlaging in etappes, omdat hij er
aan twijfelt of deze verlaging in 1955
wel verantwoord is. In 1956 is dat enigs
zins anders, want dan vervallen ver
scheidene belangrijke uitgaven. De be
lastingverlaging werd dus niet door de
socialisten afgewezen. Maar het is toch
niet hun bedoeling, dat het vrijgekomen
bedrag van f 500 mln daaraan volledig
wordt besteed. Liever geven zij een deel
van dit geld voor de uitbouw van de
culturele en sociale Overheidstaak. Zij
zijn nl. van mening, dat deze uitbouw
belangijker is dan de verruiming van
het particuliere inkomen. Een goede so
ciale en culturele Overheidspolitiek be
taalt zich zelf op den duur, zo zeide de
heer Hofstra. Want zij heeft een grotere
economische stabiliteit tengevolge, dus
een grotere welvaart. En als wij nu die
politiek niet voeren het geld is thans
voorhanden dan kan het nooit meer.
Een van de objecten, die de socialisten
op het oog hebben, is het onderwijs.
De pvda-fractie heeft geen bijval gevon
den in de Tweede Kamer. Alle andere
fracties bleven een grote belastingver
laging prefereren. Er waren nog twee
verschillen tussen de socialisten en de
rest van de Kamer. Het eerste punt was
de huurbelasting. Met kracht heeft de
heer Hofstra nog gepleit voor deze be-
We zijn er nog niet met het West-Europees defensiestelsel. Waren
het eerst de Fransen, die de Europese Defensie Gemeenschap ver
wierpen, nu blijken aan West-Duitse zijde zoveel bezwaren tegen
het Saaraccoord, dat dr Adenauer met Mendès France sloot, te
bestaan, dat het lot van alle overeenkomsten van Parijs in gevaar
is. Dr. Adenauer heeft aanvankelijk en tevergeefs getracht het
verzet bij tal van Duitse partijen tegen de Saarregeling te bezwe
ren door die partijen voor te houden, dat de winst voor de Duitsers
in de conferenties te Parijs behaald, toch veel groter was dan het
verlies, als van het laatste nog sprake zou zijn.
stemmingsheffing. Naar zijn mening is
het maken van een huuregalisatiefonds
in de technische zin van het woord geen
belasting. De huren worden afgeroomd
en in een speciaal potje geduwd, waar
uit de nieuwbouw voor een deel kan
worden gefinancierd.
Maar hoe het zij, de heren V. Leeuwen
(wd), v. d. Heuvel (ar), v. d. Wetering
(ch) en Lucas (kvp) hebben reeds la
ten blijken, dat zij niet van zins zijn de
Regering te steunen als zij het huur
egalisatiefonds wil instellen.
En het tweede punt betrof de vennoot
schapsbelasting. Deze is in 1951 voor de
duur van vier jaren aanmerkelijk ver
hoogd, in verband met de verzwaring
van de defensielasten. Nu is de Rege
ring van plan hoewel de overwegin
gen die tot de verhoging leidden niet
meer gelden deze belasting toch niet
terug te brengen tot het peil van 1951.
Als argument geeft zij darvoor op, dat
dan f 60 mln extra kan worden besteed
aan de verruiming van het inkomen,
dus voor een extra verlaging van de
loon- en inkomstenbelasting. De heer
Hofstra was bereid voor dit argument
te zwichten. Maar de sprekers, die we
hierboven hebben genoemd de heer
Zandt (sgp voegde zich daar nog bij
lieten weten, dat zij het niet met de
Regering eens zijn. Weliswaar is dit ka
binet niet gebonden aan de toezeggingen
van Minister Lieftinck, maar dat neemt
niet weg, dat men op moet passen, dat
beloften van ministers een onsolide ka
rakter krijgen.
verlaging van de vennootschapsbelas
ting.
De heer v. d. Heuvel (ar) voegde daar
aan toe de afschaffing van de opcenten
op grondbelasting. Deze afgevaardigde
was met de heren v. d. Wetering (ch)
en Welter (knp) de kampioen der be
zuiniging. „In Nederland gelooft alleen
het Kabinet nog, dat de staatsuitgaven
niet omlaag kunnen worden gebracht.”
Verscheidene Overheidsdiensten kunnen
naar zijn mening worden ingekrompen.
En dat moet juist nu gebeuren, omdat
de arbeidsmarkt gespannen is. Deze in
krimping behoeft geen werkloosheid te
betekenen. Het bedrijfsleven zal onge
twijfeld de ontslagen lagere ambtena
ren opnemen. Het niveau der staatsuit
gaven is altijd een aantrekkelijk mik
punt voor de Kamerleden, maar tot op
heden hebben zij nog niet veel resultaat
geboekt. Natuurlijk werden er nog tal
van technische onderwerpen behandeld,
maar ver boven dit alles uit staken de
vaak bewogen pleidooien voor de „ver
geten groepen”, die niet langer kun
nen wachten. Dat geeft de burger moed.
En hoe moeilijk het ook is voor de over
heid om iets te doen voor de rentetrek
kers e.d., het beroep van de Kamer zal
zij niet naast zich neer kunnen leggen.
Dit nijpende probleem is nu met een
forse stoot onder de aandacht van mi
nister v. d. Kieft gebracht. En we zijn
benieuwd wat de Regering nu denkt te
doen.
Wellicht kunnen we daar de volgende
week iets meer van vertellen.
Hwa wurd’ mar amper ien jier
aid
Utbylde oer de hiele wrêld?
Jow alle wize dokters les,
Yn in apart bilein kongres?
hoe’t de tiid ek
rint
Har hiele libben grif bikend?
As in oar allang syn glans forlear?,
Us Siameeske twillingpear.
Dit waren wel de grote geschilpunten
in dit debat. De strijd om het potje van
f500 mln zal nog wel heviger worden
als de Regering haar belastingvoorstel
len heeft ingediend. Het merkwaardige
was, dat de wensen van de wd niet zo
veel verschilden van die der socialisten.
Zo wenste de heer Van Leeuwen (wd)
allereerst een behoorlek fiscale regeling
voor de „vergeten groepen”. Daarbij
sloot iedereen zich aan. Zijn tweede ur-
gentiepunt was de bevordering van de
spaarzin, waardoor de gespreide bezits
vorming in de hand wordt gewerkt. En
ten derde was hij voor het scheppen van
een gunstig klimaat voor ondernemin
gen in N.V.-vorm. Maar de toon waarop
de heer Van Leeuwen sprak, verschilde
wel degelijk van die der socialisten.
Hij verweet de heer Hofstra dat deze de
rentabiliteit van de ondernemingen over
schat en dat de socialist ’t recept gaf:
hoge belastingen voor ondernemingen in
een tijd van hoogconjunctuur om de ac
tiviteit te temperen.
De wensen van de heer Lucas (kvp)
bestonden uit de afschaffing van de
commissarisbelasting, de herziening van
de belastingheffing van de familie-
N.V.’s, een verlaging van de inkomsten
belasting, speciaalvoor ongehuwden en
een vermindering van de progressiviteit
in deze belasting. Terwijl verder nog
op zijn verlanglijstje stond een verla
ging van het vrijgestelde bedrag van de
vermogensbelasting (dus evenals de he
den Hofstra en Van Leeuwen) en een
Volgens de heer Welter mag men deze
groep niet laten wachten op de invoe
ring van de definitieve ouderdomsvoor
ziening. Dat duurt nog twee jaar. Er
zal eerder iets gedaan moeten worden.
Maar daarnaast mag men dan niet ver
geten, dat de ouderdomsvoorziening
slechts geldt voor personen, die 65 jaar
zijn of ouder. Maar onder de vergeten
groepen bevinden zich vele personen, die
deze leeftijd nog niet hebben bereikt.
En dat is weer een moeilijkheid apart.
Het probleem is bijna onoplosbaar, want
fiscale faciliteiten helpen niet voor men
sen, die maar een klein inkomen hebben.
Rechtstreekse overheidssteun kan een
oplossing zijn, maar daaraan zitten ge
varen. Het is echter van belang te ver
nemen, dat de pvda zich geschaard heeft
achter het rapport van de kvp om over
heidssteun te geven aan onze weduwen
en wezen.
dr Adenauer zelf een buiging maakten
door von Neurath ter gelegenheid van
zijn in vrijheidstelling een gelukwens te
legram te zenden. Overigens met al dit
gekoketteer met deze Duitse nationa
listen door de Russen, mag men zich
afvragen of Moskou zich even gelukkig
in hun gezelschap zal gevoelen op de
dag, als deze Duitsers, met dezelfde hef
tigheid waarmee ze nu het Saarland op
eisen, zullen opkomen voor de teruggave
van het oude Duitse gebied aan gene
zijde van de OderWeichsel grens.
Mar die dag schijnt nog ver verwijderd,
want als de tekenen niet bedriegen, krij
gen we voorlopig een periode of W.-
Duitsland al of niet in de West-Euro-
pese Unie wordt opgenomen waarin
de status quo in Europa zal worden ge
handhaafd, dus de huidige toestand van
een gedeeld Duitsland zal blijven voort
bestaan.
Zelden zijn er na de oorlog zulke
vriéndelijke woorden door de kop
stukken van Amerika en de
Sovjet-Unie over eikaars bedoe
lingen gesproken dan in de laat
ste dagen. Eisenhower verklaar-
dat het schrikbeeld van de oor
log minder dreigend is dan m
lange tijd het geval is geweest.
Kroetsjef zei in het Kremlin dat
Eisenhower een eerlijk soldaat en
oprecht bondgenoot was en Ma
lenkof voegde er bij dat de Sov
jet-Unie bereid was terug te ke
ren tot het verleden toen zjj sa
menwerkte met de Ver. Staten.
Voeg daarbij dat de Russen thans ook
willen meedoen aan een conferentie over
het "vreedzaam gebruik van atoom-ener-
gie overleg in deze is dringend no
dig nu de traditionele bronnen van
eneigie-voorziening geleidelijk uitgeput
raken zonder dat tevoren het ge
bruik van atoomwapens wordt verboden
dan zou men zich eigenlijk afvragen,
wat er nog meer te verlangen was. Toch
zij men ten deze voorzichtig.
Ook Eisenhower heeft er nog eens op
gewezen, dat het Westen een sterke
strijdmacht paraat dient te houden, om
dat „een deel der wereld wordt be
heerst door mannen, die slechts eerbied
hebben voor kanonnen, vliegtuigen en
tank’. En wat Rusland betreft, dat land
heeft voorlopig vrede nodig, niet alleen
voor de eigen opbouw, maar in het bij
zonder ook om zijn kolossale bondgenoot
in Azië, China, gelegenheid te geven
zich te ontwikkelen.
TTET is deze nachtmerrie van de mo-
gelijke verstoring van het evenwicht
Welke sommige Amerikaanse strategen
en ook politici, wel eens doet spelen met
de gedachte van een preventieve oor
log. Die zat blijkbaar ook achter het
meerderheidsadvies van het Amerikaan
se college van stafchefs aan president
Eisenhower om machtiging te geven tot
een Amerikaanse luchtaanval op het
Chinese vasteland om een communisti
sche aanval op Quemoy als inleiding
tot een aanval op Formosa te verhin
deren.
Ook minister Dulles schijnt het eens
geweest te zijn met dit advies, maar
president Eisenhower heeft er zijn veto
over uitgesproken. Ware deze beslissing
van de president die al enige weken
geleden genomen werd, doch thans eerst
door een Amerikaans blad onthuld werd
eerder bekend geweest, wellicht had
de republikeinse partij nog enige stem
menwinst opgeleverd, want ook het
Amerikaanse volk wil geen oorlog en
deze beslissing had de populariteit van
de president stellig nog doen groeien,
waarvan zijn partij zou hebben geprofi
teerd.
Nu heeft de democratische partij
Het pad van de Regering gaat, wat de belastingverlaging betreft,
over rozen en dat is begrijpelijk, want er is niet één Kamerlid,
dat tegen de Regering zegt, dat het tegen belastingverlaging is.
Maar van bijna alle kanten drong men er op aan, dat de komende
verlaging niet later dan 1 Juli 1955 mag ingaan. Er was één uit-
uitzondering en wel de heer Welter, die bleef volhouden, dat de
verlaging een terugwerkende kracht moet hebben tot 1 Januari
1955. Maar hij was als een roepende in de woestijn en hij zal daar
om zelf wel begrepen hebben, dat zijn wens niet in vervulling zal
gaan.
TWEST-DUITSLAND krijgt immers
zijn souvereiniteit, wordt lid van de
West-Europese Unie en van de Navo,
het krijgt ook meer economische rech
ten in het Saarland, de pro-Duitse poli
tieke partijen mogen daar weer optre
den en het gehele Saaraccoord is van
tijdelijke aard tot het moment, dat een
vredesconferentie van geheel Duitsland
en de vroegere geallieerden de betrek
kingen tussen deze mogendheden zal
regelen. Het heeft dr Adenauer niets
geholpen, een groot deel der W.-Duitsers
blijft gekant tegen het Saaraccoord en
neemt daarbij argumenten in de
spreekwoordelijk grote mond, welke
zouden doen denken, dat West-Duits-
land de vermoorde onschuld is, inplaats
van de schuldige aan een wereldoorlog
welke zijn buren ontzaglijk leed heeft
toegebracht.
West-Duitsland voelt zich slachtoffer
inplaats van zich bewust te zijn, dat 't
slachtoffers maakte. Ten einde raad
heeft dr Adenauer zich tot de Franse
regering gewend met het verzoek de be
sprekingen over het Saarvraagstuk te
heropenen en hij gebruikte daarvoor het
argument, dat dat accoord inderhaast
was getroffen en daarom bepaalde tech
nische details niet duidelijk waren en
dus beter uitgewerkt moesten worden.
Het was een zwak argument, want ten
slotte komt het niet op deze details aan
maar op de principes van het accoord
en die zijn duidelijk genoeg.
TVriSSCHIEN gelooft dr Adenauer dat
de Duitse oppositie na de Franse
afwijzing van zijn verzoek zich alsnog
zal neerleggen bij het Saaraccoord ter-
wille van de rest der overeenkomsten,
maar dat lijkt toch twijfelachtig, we
geloven eerder, dat de anti-Franse
stemming in West-Duitsland nog meer
zal worden aangemoedigd en dat een
groot deel der Duitsers denkt, dat de
Westelijke geallieerden de souvereiniteit
Van West-Duitsland reeds hebben aan
vaard en zo kennelijk de Duitse deel
neming aan de West-Europese defensie
begeren, dat West-Duitsland dit alles
Stafofficieren van het Indonesische le
ger zijn naar Ambon vertrokken, waar
Zij besprekingen zullen hebben met het
commando van het 25ste Indonesische
regiment infanterie, waarvan 43 man
een landing hebben uitgevoerd op N.-
Guinea.
De reis van de Indonesische stafofficie
ren betreft in feite de inspectie van het
onlangs op Ambon geformeere bataljon
„Irian’’, dat de geheime taak heeft bin-
nenkortop uitgebreide schaal en bij wij
ze van speldeprikken infiltraties uit te
Voeren op Nieuw-Guinea, aldus wordt
Uit Djakarta aan de TeL gemeld.
Hwat hat (jabe Skroar
Anderzijds staat nu vast, dat de com
missies uit de Senaat, welke zoveel in
vloed op de buitenlandse en binnenland
se politiek hebben, nu onder democrati
sche leiding komen en het conservatieve
deel der republikeinen daarin veel min
der te zeggen krijgt. In hoeverre dit er
toe zal leiden dat Amerika en zijn bond
genoten elkaar ook beter zullen gaan
verstaan over de te volgen politiek in
Azië zal intussen nog moeten worden
afgewacht, al was president Eisenho
wers beslissing inzake Quemoy een
hoopvol teken. Overeenstemming over
deze Aziatische politiek tussen Amerika
en Engeland is eigenlijk even belang
rijk als overeenstemming tussen West-
Duitsland en Frankrijk in Europa.
Ook zonder deze zullen er hier in West-
Europa steeds spanningen blijven, wel
ke de gemeenschappelijke kracht af
breuk doen. Een der voorwaarden voor
deze overeenstemming is echter, dat
Frankrijk inwendig weer sterk wordt.
zowel in het Huis van Afgevaar
digden als in de Senaat de meer
derheid behaald, maar toch was
haar winst niet zo indrukwekkend
als wel verwacht werd en boven
dien is de vooruitstrevende groep
onder de democraten het minst
versterkt.
wel zal krijgen ook al verwerpt het ’t
Saaraccoord en blijft die kwestie sle
pend.
Het is te hopen, dat zal blijken dat Bonn
zich daarin vergist. Het is ook hoogst
onwaarschijnlijk dat Frankrijk een der
gelijke regeling zou aanvaarden, het zal
alle accoorden van Parqs als één geheel
willen blijven zien, en dat lijkt onder
de gegeven omstandigheden ook maar
het beste.
Het is thans het moment dat men gaar
ne een waarschuwend woord van Was
hington tot West-Duitsland zou zien
gericht.
De Amerikaanse regering heeft destijds
niet geaarzeld toen de E. D. G. in het
geding was een ernstige waarschuwing
tot Parijs te richten, het zou zeer ge
wenst zijn dat Washington thans hoe
zeer het de West-Duitse deelneming aan
de defensie nodig acht ronduit Bonn
laat weten, dat ook zij het Saaraccoord
als een onafscheidelijk deel van de te
Parijs in pricipe gesloten verdragen be
schouwt.
Misschien zou dat de West-Duitsers tot
enige bezinning brengen, al blijft het
jammer, dat, als de West-Europese Unie
geboren wordt, zij al direct de smet
zal dragen van de blijkbaar nooit uit te
slijpen Frans-Duitse tegenstellingen.
Deze hele Saargeschiedenis heeft trou
wens meer gedaan dan de oude Frans
Duitse tegenstellingen oprakelen, zij
heeft ook bij de andere West-Europese
a.s. bondgenoten van West-Duitsland ’t
wantrouwen jegens dat land weer doen
toenemen. Een wantrouwen, dat nog
wordt aangemoedigd door meer dan één
uitspraak van West-Duitse gerechtsho
ven. Uitermate bevreemdend was weer
die van het West-Duitse administratie
ve hof, dat alle in Duitsland levende
Oostenrijkers, die ter gelegenheid van de
Anschluss in ’33 de Duitse nationaliteit
verwierven, ook thans nog tot Duitsers
verklaarde. Dit Duitse hof verklaart dus
feitelijk de door Hitler afgedwongen
aansluiting van Oostenrijk bij Duits
land ook thans nog als wettig en gel
dig, een uitspraak, welke het Duitse
nationalisme slechts de wind in de zei
len blaast.
,AT de Russen thans met dit Duitse
nationalisme koketteren, is te be
grijpen. Het is immers mede door de
hulp van deze Duitse nationalisten en
het verzet van deze tegen het Saar
accoord dat zij er in kunnen slagen het
tot standkomen van de West-Europese
Unie te verhinderen.
Het was op voorstel van Moskou dat
anders zo weinig consideratie heeft met
de Duitse oorlogsmisdadigers dat een
van hen, von Neurath, om gezondheids
redenen verkorting van ztjn straftijd
kreeg en op vrije voeten werd gesteld.
Maar von Neurath behoorde dan ook
tot de oude Duits-nationalistische krin
gen, voor wier invloed ook thans nog
zelfs de West-Duitse bondspresident en
Eerste binnenopnamen
van de nieuwe Neder
landse film „Het won
derbaarlijke leven
Willem Farel”.
Regisseur- Gerard Rut-
ten geeft aanwijzingen
aan v. 1. n. r. Wim Son-
neveld, Peronne Hosang
en daarachter de nieu
we ontdekking Femke
Talma.
Onder de camera zitten
Joop Geesink - Supervi
sor.
De begroting van ons gewest voor 1955
zoals die door G. S. aan de Friese Sta
ten is aangeboden, sluit.
Voorgesteld wordt f 10.000 beschikbaar
te stellen als bijdragen voor onrenda
bele aansluitingen op de waterleiding.
Voor kosten verband houdende met de
voorbereiding van het agrarisch wel-
vaartsplan is f 2500 uitgetrokken. Ook
is alvast een post op de begroting ge-
plaamt voor subsidie aan de lagere
Hwa ha fanöf har bertestoun’
Fuortdaliks alle herten woun?
Troch hiele Fryslan wiid forneamd,
Hwa sein’ de minsken it bistean,
Fan ’t foartiids ünbikend Mounein,
Hwa ha har tüzenen forslein,
It Onderwerp fan elk petear?
Us Siameeske twillingpear.
Met Mendès France is het daarmede
stellig op de goede weg. Hij heeft een
aantal maatregelen op het oog, welke
de binnenlandse rust en de welvaart
ten goede zullen komen en als de door
hem uitgenodigde socialisten van hun
partij verlof krijgen, als minister tot zijn
kabinet toe té treden, zal de premier
ook over een betrouwbare meerderheid
in het parlement beschikken.
üEN lelijke kink in de kabel is in-
tussen de onrust in Algerië, welke
de Fransen min of meei- overrompelde.
Zoals bekend zal zijn, is de verhouding
tussen Frankrijk en Algerië een enigs
zins andere dan die van Tunis en Ma-
rokka. Algerië is eigenlijk een deel van
Frankrijk, het heeft ook afgevaardigden
in het Franse Parlement. Deze verhou
ding maakt dat wat er in Algerië ge
beurt door de Fransen als een zuiver
binnenlandse aangelegenheid wordt be
schouwd. Ze zijn hevig vertoornd over
het feit, dat vanuit Egypte en vanuit
Spaans Marokko de Algerijnse natio
nalisten worden opgehitst. Intussen
staat het wel vast, dat al is Algerië
ook in het Franse parlement vertegen
woordigd, in het land zelf een locale
regering gewenst zou zijn, waarin het
Moslims element een groter invloed
wordt toegekend.
j WO
•s