Hebt U het óók bekeken?
'XuufA
Wtlijkt het nog kort geleden, dat
T ze in het hobbelpaard zat. En
nu al zo’n grote meid. Ja, kinderen
groeien! Met de smaak van Blue Band
is het al niet anders gesteld. Soms
denkt U opeens onder ’t .eten, van een
boterhamwat is Blue Band toch lekker.
*t Lijkt wel of Blue Band voortdurend
lekkerder wordt. U vergist zich niet,
het is zo. Ook Blue Band groeitin smaak en geur.
Hoe kan dat? Het blijkt mogelijk de nieuwe, heel eigen
bereidingswijze van Blue Band nog verder te verbeteren.
Zo groeit de smaak van Blue Band steeds verder naar
het volmaakte toe. Proef maar eens goed, dan zult U
zelf constateren;
■feSH
Blue
rr
z
wordt steeds groter!
DOOR DIK EN DUN
Bioscoop ,De Doele’ Bolsward
j Zaterdag 24 Dec. te 8 uur en Zondag 25 Dec. te
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
DANCING BOERMANS
't Verschil tussen Blue Band
en andere margarine
ir
Voor
it; naar
Zo.
Bolsward
Workum
UITVOERING
>4
v
’IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
1
90
;gi
.Z....?-«
90
w
BE TROUBADOURS
Lucy Grün
«MRHI
Attentie
EXTRA VOORSTELLING
hiiiih
G. J. C. BAX
v.
BLUE BAND
BRENGT ALTIJD
ZONNESCHIJN
- W’
Kerstoratorium
CHRISTUS’ GEBOORTE
Als het om schoenen gaat, hebben de meeste
mannen het wel bekeken. Super Swift natuurlijk!
Je voelt je een heel ander mens met Super Swift.
Geen wonder. Want het gemakkelijke, spijkerloze
binnenwerk buigt mee met iedere stap.
Fantastisch gemakkelijk!
Loop eens een winkel binnen
en vraag naar Swift. Bij de
eerste stap hebt U het al bekeken.
Super Swift natuurlijk!
-
een
NIJMEGEN
te
k
s
Toegang alle leeftijden
Sï
met
B IH.M0.160M
FEUILLETON
42).
Slot volgt.
Sportieve loafer.
Mooi bruin leer.
Spijkerloos.
W Laat de winter maar
komen! Met deze Swift-
Schoenen kunt U er tegen.
Breed model. Verende
poro-rubberzool. met
tussenzooi van leer.
Super Swift Spijkerloos.
CHRISTELIJK GEMENGD KOOR
„SCHEPPINGSGAVE” - WITMARSUM
en
GEREFORMEERD KOOR
„JUBILATE DEO” - HARLINGEN
Directeur: J. R. Blanksma
presenteert TWEEDE KERSTDAG
n.m. 3 uur: MATINEE - vrij entree
n.m. 8 uur: GROOT KERSTBAL
PROD SOL LESSER
Toegang boven 14 jaar
Maandagmiddag te 2.30 uur brengen wij
Kinderen tot 14 jaar betalen: 40 cent.
Kolossale Kriminele Kolder
met
DEAN MARTIN en JERRY LEWIS
WEERSVERWACHTING
voor laatste week December,
eerste week Januari.
De Enkhuizer Almanak
voorspelt
December;
21-23: koude, hoge winden;
24-27: zacht winterweer;
28-31: regenachtig;
Januari:
1: betrokken;
2-6: veranderl., winderig.
Het staalvast, dat we veel zon
neschijn zullen te kort komen,
dus ook de onmisbare zonne
schijn-vitamine D. Gelukkig
bevat Blue Band zo’n rijkdom
aan zonneschijn-vitamine, dat
Blue Band ruimschoots het te
kort aanvult. En even rijk is
Blue Band aan vitamine A, de
vitamine die Uw weerstand
verhoogt.
Nieuwe Italiaanss
instapper. Een pracht
schoen in fijn kalfsleer.
Super Swift Spijkerloos.
van R. Beintema
Tweede Kerstdag - ’s avonds om 8 uur
in de Ned. Herv. Kerk te Witmarsum
Medewerkenden;
A. BEINTEMA - sopraan - Leeuwarden
G. J. ONSTENK - bas - Steenwijk
IJ. G. VISSER - piano - Franeker
D. HUIJZER - orgel - Harlingen
Voorverkoop programma's tevens toegangsbewijs
f 1.35, aan de kerk f 1.60. Kaarten verkrijgbaar bij
C. Kalverda, Arumerweg 12 en W. v. d. Laan,
Schoolstraat 22.
Maandag 26 Dec. te 2.30, 5 en 8 uur brengen wij
gezet en voorlopig gespalkt had.
„Mijn been, gebroken,” voegde hij er nog aan toe.
Maar hoe komt dat dan, waarom ben je ook zo wild, je
bent toch geen jonge vent meer.”
Beledigd keek Gijs haar aan.
„Dat kan toch iedereen overkomen, ik kwam de hol af,
het ging lekker hard, maar daar raak ik mijn trappers
kwijt, mijn stuur vloog om net voor de Prins bij dat
stenen paaltje en daar lag Gijs, meer weet ik niet. Hier
ben ik pas wakker geworden.”
„Heb je pijn?”
„Dat gaat best,” antwoordde Gijs, in het midden latend of
het erg was of met.
„En nou mot ik naar het ziekenhuis!”
„Nee, Gijs!” schrok het meisje.
„Ja, de dokter heb het gezegd.”
De dokter was inmiddels klaar met telefoneren en kwam
er bij staan.
„Is het waar, dokter’” vroeg zij hem.
„Ja het moet, ik heb juist getelefoneerd, de ziekenwagen
zal hier zo wel zijn.”
„Dat het juist nu gebeuren moest.”
„Kom, Marietje.”
Gijs legde zijn hand op haar hoofd en zei: „Zo slim is
dat toch niet, het is een mooi breukie, niet dokter?”
„Ja, prachtig. ik bedoel natuurlijk niet gecompliceerd,
met een paar weekjes ben je weer terug.”
„Hoor je nu wel, huil nou maar niet.”
„Nee,” snikte het meisje nog, „maar ik vind het zo ver
schrikkelijk, je bent zo goed, Gijs, en dat het jou nu over
komen moest.”
„Goed?”
„Ja, ik weet het, van Rinus.”
„Daar praten we niet over, anders wordt Gijs kwaad en
dat mag niet voor dokter.”
„Nee, Gijs.”
Zachtjes boog zij zich naar hem over en gaf hem een zoen
op zijn stoppelige wang.
„Hé!” deed hij kwasie verontwaardigd, „wat zullen we nou
krijgen, dat zal ik ’s tegen Rinus zeggen!”
„Ik ben ook zo gelukkig. We gaan nu gauw trouwen,”
„Dat doet m& plezier, wanneer?”
„Met mijn verjaardag al.”
„Dat is in Februari niet?”
- I„Ja Gijs, de zesde.”
„Zou ik dan al weer beter kennen zijn, dokter?” vroeg
hij hoopvol.
„Als alles goed gaat, misschien wel.”
„Ik zou er graag bij zijn.”
„Willen we het dan uitstellen?”
„Nee, warempel niet, van uitstel komt afstel.”
Een ogenblik was het stil in de kamer, er hing die zenuw
achtige spanning, wanneer op de komst van een zieken
wagen wordt gewacht. Plotseling klonk in de stilte het
gejaagde „Koekoek! Koekoek!” van de klok uit de hall.
„Hoor je hem, Gijs?” verbrak de dokter de spanning.
„Ja,” knikte deze, „het is om je naar te schrikken, dat
ding komt altijd zo onverwachts.”
„Ja, maar het is toch een gezellig gehoor in huis,” hield
de dokter het gesprek gaande. „Vind jij ook niet, Ma
rietje
„Ja, dokter. Maar waar is vader?” voegde zij er aan toe.
„Die is even naar Gijs’ schuit; wat goed halen en zijn pa
pieren.”
„Ja,” bevestigde Gijs, „en als ik weg ben, zorg jij dan
voor mijn vissies?”
„Graag, Gijs, ik zal de boel schoon houden, als je er niet
bent.” Opnieuw kreeg ze het te kwaad. Gijs straks weg.
Helemaal alleen. Alleen Nee, dat mocht niet. Zij hield
zich goed en nam plotseling het besluit hem weg te bren
gen.
„Ik ga met je mee, Gijs.”
„Nee, dat hoeft niet, ik kom er best allenig,” weerde
deze af.
„Ja, hè dokter?” zocht zij steun.
„Het zou misschien wel goed zijn, dan kan zij meteen even
bij je zoon aangaan.”
„Dan praten we er niet meer over. Nee, Gijs, ik ga mee,
je hebt niks te vertellen.”
„Blijf je dan een beetje langer?,’
„Ja,” beloofde zij. Zij gaf hem nog een kus en stapte op.
Opgeruimd fietste zij de weg terug, stoeide bij huis aan
gekomen even met de hond en stapte vrolijk de kamer
binnen.
„O, Marietje,” begroette vrouw Hoos haar opgewonden,
„ik ben blij, dat je er bent.”
Verschrikt zag zij haar moeder aan.
„Wat is er? Wat zijn jullie stil, waarom zeg jij niks,
Willem?”
„Gijs,” sprak Willem. „Gijs is.
„Wat is er met Gijs?”
„Gijs heeft een .ongeluk gehad, je vader is er heen.”
„Is het erg, hij is toch niet
„Nee, stil maar, hij is van zijn fiets gevallen en heeft een
been gebroken.”
„Maar hoe is dat dan gekomen?”
„Dat weet ik niet. Het meisje van de dokter kwam net
waarschuwen, je vader is er direct heen gegaan, ze heb
ben hem bij de dokter binnengedragen.”
„Die-goeie Gijs, is vader al lang weg?”
„Een minuut of tien?”
„Zou het erg zijn?”
„Ik hoop van niet, maar op- zijn leeftijd.
„Ik ga ook even kijken.”
„Goed, maar komt dan gauw vertellen, wat er aan de
hand is.”
Bij de dokter werd zij direct bij Gijs toegelaten, die in
de spreekkamer op de onderzoekbank lag. De dokter, die
5 en 8 uur:
I De koning
I wilder^
3 in boising
t "et de
koningin
der
'voordteven
juist aan het telefoneren was, knikte even en beduidde
haar, dat zij op de stoel bij Gijs kon gaan zitten. Met
een flauw glimlachje begroette Gijs het meisje, dat ang
stig naar zijn grauw, door pijn vertrokken gelaat zag.
„O, Gijs, wat heb je nu gedaan?”
Met tranen in haar ogen pakte zij zijn hand.
Met een knikje beduidde hij op zijn been, dat de dokter., j
luw#
(TARZAN AND THE SHE DEVIt)
m.l RAYMOND BURR MONIQUE VAN VOOREN TOM CONWAY
REGIE: KURT NEUMANN
Zy stond resoluut op, drukte met beide handen Gijs’ hand
en zei: „Dan ga ik nog even gauw naar huis. Ik ben zo
terug."
Gijs, die in zijn hart blij was, dat hij niet alleen hoefde te
gaan, schudde zacht het hoofd. „Het is toch zo’n beste
meid, dokter.”
„Ja, er zit een 'goed hart in.”
„Dat ik dokter nou zoveel last mot veroorzaken.”
„Last, Gijs? Je bent niet wijs, mijn oude snoekkameraad
Zorg maar, dat je weer gauw op de been bent. Kan ik
nog iets voor je doen?”
„Ja, dokter, als Marietje trouwt de zesde Februari en
ik ben dan nog niet terug, zou u dan voor mij naar haar
toe willen gaan en haar voor mij willen filliseteren?”
„Natuurlijk, Gijs, met plezier hoor.”
„En wil u dan gelijk een kedootje geven?”
„Best, zag maar wat!”
„Strakkies als Hoos terug is, zal ik het u we-1 geven.”
„Goed, ik zal het even noteren, zes Februari zei je?”
„Ja, dokter.”
„Het zal gebeuren.”
Er klonk gestommel in de gang en na te hebben geklopt
kwam Hoos binnen.
„Ik heb’de kleren op de bank in de gang gelegd en hier
is het kistje.”
„Dank je, Hoos. Gijs nam het naaidoosje aan. Hij had Hoos
de sleutels meegegeven en gezegd waar hij de broodtrom
mel zou kunnen vinden maar die laat je maar staan, had
hij hem gezegd. Hij deed nu het doosje open en haalde er
een gesloten couvert uit, dat hij aan de dokter gaf.
„Hier dokter,” zei hij, „dat is het wat ik u gevraagd heb.”
De dokter nam het couvert aan en vroeg: „Dus dit is be
stemd voor
„Ja,” viel Gijs hem snel in de rede „en mag ik het kissie
dan zo lang hier laten?”
„Goed, maar laat dan de papieren van het ziekenfonds
er uit.”
Nadat Gijs het doosje aan de dokter gegeven had, merkte
Hoos op: „Je moet de groeten hebben van Leen en Willem
en Frans Verm .-uien, van allemaal.”
„He-b je Frans gesproken?”
„Ja, Gijs.”
een
