Honderdjarige in Welsrijp
1856
Anne Talsma
1956
KRIS-KRAS door Nederland
OP DE BRES VOOR DE MEDEMENS
IN NOOD
I
Het Ned. Rode Kruis heeft 64 taken
Fan de Martinytoer
Gouden filmpjes
üs hjoed p p
to sizzen
J2e JAARGANG
No. 43
DINSDAG 5 JUNI 1956
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Hwat hat Qabe Skroar
4
Stille wachters,
Stoere werkers.
van
men
Tj. de J.
1ste week juni 1906
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adresf
Marktstraat 15
Telefoon 451 Na 18.30 uur 305 of 09
(K 5157)
Gjin slimmer doaven as dy’t
hearre kinne.
Te Bolsward werd in het weiland van
de heer T. Popma achter het tramsta
tion een demonstratie gegeven met een
maaimachine. Het resultaat was bevre
digend,
Spelend te water. In de vijver bij de
ouderlijke woning is vrijdagmorgen het
bijna 2-jarig jongetje B. ter K. te En
schedé verdronken. Het kind is waar
schijnlijk, terwjjl het achter een bal
aanholde, te water geraakt.
Wegens het koude weer was de vraag
naar hooiers te Sneek niet groot. Er
Waren er ongeveer een 200. Als loon
Werd tot fll en f12 bedongen.
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
Het heeft dinsdag- en woensdagnacht
zo gevroren, dat de boeren ’s ochtends
hun weiden geheel wit vonden.
„DE IENE KIN MEAR MEI DE
PONGE AS DE OARE MEI
IT JILD”
It is al wer in hiel skoft lyn, dat hja
mei har beiden op ien fan de efterste
banken fan de lê.nbouskoalle sieten.
In pear stille jonges, kalm yn it halden
en dragen, kalm yn it learen en de
maklike kant neist, sa’t it like. Sa’n
pear echte greidboersjonges üt dizze
hoeke, evenredich en suver in bytsje
aidmannich al. Mar hiel tafallich mak
ke ien fan de lju fan de bidriuws-eko-
nomyske boekhaiding my attint op in
jonge boer, dy’t mei syn bidriuw der
noch al hwat ütroun en opmerklike
risseltaten bihelle. En j^wol, dat wie
ien fan de beide mannen, hwerfaa it
uterlik alhiel net wiisde op bysftndere
kwaliteiten, mar dy him nou yn de
Abonnementsprijs f 1.60 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 87926
Advertentieprijs: 12 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
holpen zijn. Wanneer de eerste berich
ten komen van een overstromingsramp
in Italië, een hongersnood in India,
aardbevingen in Griekenland, dan klinkt
onmiddellrjk de vraag: „Wat doen wij?
Stuurt het Rode Kruis hulp?”
Het Rode Kruis stuurt hulp als dat ge
wenst is, daar kan men zeker van zjjn.
In totaal werd, bijv, in 1955 door directe
zendingen hulp verleend bij buitenlandse
rampen tot een bedrag van f 311.915.50.
Bovendien werden via de Liga van Rode
Kruisverenigingen nog gelden en goe
deren gezonden voor diverse hulpver
leningen, tezamen vertegenwoordigende
een waarde van f377.000.
„Hoe helpt U?” Stopt U vlug een
kwartje in' de collectebus en vindt, dat
V dan „geholpen” hebt?
Dan zult U zich wel verbaasd hebben
De tientjes met de molen. Het tien-
gulden-biljet, dat de twijfelachtige eer
genoot, meermalen te worden vervalst,
zal door De Nederlandsche Bank bin
nen afzienbare tijd worden ingetrok
ken. Het biljet, dat te Londen slor
dig werd gedrukt, vertoont een af
beelding van het bekende schilderij van
Ruysdael: de molen.
Meer produceren. De voorzitter van het
Nederlands Instituut voor Efficiency
heeft er in een „oproep” op gewezen,
dat toenemende efficiency en verhoogde
produktiviteit het enige middel is, dat
tegenover de hoger wordende loon- en
andere kosten kan worden gesteld en
de kosten van het produkt kan verla
gen.
Liever vrjj. Het hotel-café-restaurant
Kievitsdel onder Oosterbeek (25 bed
den) werd door de eigenaar gesloten.
Reden: er was geen personeel te krij
gen. De meisjes werken liever niet meer
op zaterdagmiddag en op zondag, ook
al verdienen zij f 50.per week, met
volle kost, inwoning enz.
Het minder gunstige weer was er de
oorzaak van dat het Pinksterdrie dit
jaar te Bolsward niet bijzonder druk
was. Het aantal rijtuigen was niet
groot,
Veehouder Aukema te Burgwerd lever
de per Lemmerboot een stier af, die
de bewondering van alle toeschouwers
Wekte. Het dier mat 2.68 m. over het
schoft. Het gewicht werd geschat op
2400 pond. Het monsterdier werd voor
f500 verkocht aan Simon van der Lin
de te Amsterdam (voorheen te Bols
ward).
Voor de hulp aan gewonden wordt
geen enkele vergoeding gevraagd. Want
het Rode Kruis helpt waar het kan.
Wie voor huishoudelijk gebruik of voor
een reis wel eens een eerste-hulp-trom-
meltje gevuld heeft, kan enigszins be
grijpen, wat dit moet kosten, wanneer
dit in het honderdvoud en tientallen
malen vollediger dan voor ons huishou
delijke trommeltje moet gebeuren.
Wie het Rode Kruis aan geld helpt,
helpt tallozen, redt mensenlevens.
In de „Lytse Buorren” te Welsrijp staat
een net eenvoudig burgerhuis je. Bijna
onopgemerkt tussen andere panden be
sloten. Ieder kind weet het echter te
vertellen: hier woont Anne Talsma, de
oudste dorpsgenoot.
Op dinsdag 5 juni hoopt hij zijn 100ste
verjaardag te gedenken.
Voor Welsrijp ongetwijfeld, een bijzon
dere gebeurtenis. Voor zover het ons
heugt, is het nog niet eerder voorge
komen dat iemand uit dit dorp, zelfs
n et uit d,e gemeente Hennaarderadeel,
deze mijlpaal mocht bereiken, wel een
B:den waarom we even bjj dit feit moe-
tn stilstaan.
Ie heer Talsma, in Welsrijp geboren en
opgegroeid, heeft daar praktisch zijn
hele leven doorgebracht. Na de school
jaren werd hij „boerefeint” onder meer
op een bedrijf dicht bij Franeker, later
boerenarbeider en dit is hij steeds tot
op hoge leeftijd gebleven.
Allen weten dat deze werkkring een 70
jaar terug, niet te benijden was. Vrije
middagen had men toen nog nooit van
gehoord, om van vakantie maar hele
maal te zwijgen.
We mogen dan ook gerust aannemen,
dat de heer Talsma zijn krachten niet
gespaard heeft.
In 1886 trouwde hjj met een meisje uit
de Bilthoek, Richtje Bouma. Het echt
paar bleef zonder kinderen, men nam
later een pleegdochter tot zich. Deze
is echter reeds overleden. Na een ge
lukkig huwelijksleven van ruim 40 jaar
ontviel zijn vrouw hem en stond hij be
trekkelijk weer alleen in de maat
schappij.
De heer Talsma was toen 72. Hij be;
redderde als weduwnaar zelf het huis
houden, maar met de ouderdom begon
hem dit ten slotte moeilijk te vallen.
Nu ruim 10 jaar geleden kwam hij bij
mej. Djoke van der Meulen inwonen,
door deze is hij altijd voortreffelijk ver
zorgd. Hij heeft bij haar wat
noemt „in bést plak”.
Ook de verwanten vergeten hem niet.
Uit Franeker en Wommels o.m. komen
ze vrij geregeld bij de oude baas bin
nen wippen. Lichamelijk is hij de laat-
de foerkwesje. En ek is it düdlik, dat
men dit op twa wizen birikke kin. Men
kin it üt eigen bidriuw helje en dan
moat de kunstmest it dwaen of men
moat folie mear foer oankeapje. Hy
socht it op de earste manear.
Hy brükte sahwat 8000 kilo kalkam-
mon mear as normeal. De gemiddelde
hichte fan it forbrük siet it earste jier
op 7850 kilo en by him wie it 15000
kilo. It twadde jier wie it gemiddelde
10.000 kilo en by him 17.700 kilo. Dat
is in düdlik forskil.
Troch it greate kunstmestforbrük dat
hy ier yn ’e maitiid al tapaste, mei
jarre en dong fan 40 bisten en it jong-
guod, koe hy ier en bitiid al oan ’e
gong mei gêrsdroegjen en ynküljen.
Hy hie it lün fordield yn 21 perselen,
de measten net greater as ien h.a. en
hy liet de kij dan in pear dagen yn
elts perseel, hwer’t it jongguod en de
droege kij dan efteroankamen. Twa bre
de gongen giene dwers tusken de per-
selen troch, sadat de kij maklik nei
de pleats komme koene foar de molk-
masine. Trochlnoar waerd alles 1.5 kear
meand en hy krige hjirtroch fiks hwat
kuil hy brükte hjir Melapo troch
ruterhea en droeggers. De kuil waerd
sahwat yn in wike oan kant makke
en dan oan ien greate fjouwerkante
bult.
Syn foerkosten wiene normael, mar de
fordieling tusken krêftfoer en rüchfoer
wie wol apart. Hy brükte folie minder
krêftfoer om’t hy winterdeis béste kuil,
ruterhea en droeggers genöch hie. Mar
om de goede forhülding to krjjen mak
ke hy folie gebrük fan biten en fezels.
Yn dizze beide jierren hie hy foar
f 23000 forfuorre, wylst it gemiddelde
fan de oare bidriuwen ek op 23.000 gou-
ns laei. Nei myn ynsjen siet it him
neist dizze dingen jit it measte yn de
arbeidsbisetting. Hy rédde it bidriuw
lezingen, concerten, of andere ont
spanning worden gebracht, dat is ook
de kermis, en dat zijn de wedstrijden,
die vindingrijke geesten steeds weer
opnieuw weten te verzinnen. De uit
stapjes voeren naar die bekende plek
ken, waar ieder over spreekt, maar die
zij nog nooit gezien hebben, Artls,
Schiphol, de Pyramide van Austerlitz,
Madurodam.
En het werk voor anderen. het
brengt een nieuwe factor in hun leven,
waarin zij dachten geheel afhankelijk
te zijn, maar nu ontdekken ze, dat voor
ieder nog wel wat te doen valt.
Dat begint al de eerste dag. Wanneer
het programma bekend gemaakt wordt,
dan is daarbij zeker een bezoek aan
een tehuis voor bejaarden, voor blinden,
of een dergelijke inrichting. Een bezoek,
waarbij men toch niet met lege handen
wil komen. Maar de geschenken, welke
daar straks worden uitgedeeld, zullen
eigen gemaakte dingen zijn.
En zie, al die handen, die al zo lang
ledig waren, vinden iets te doen. Pit-
riet, brabants bont, leer, verfdozen en
wat niet al komt te voorschijn en ai
naar de mogelijkheden wordt wat moois
gemaakt. Daar is bijv, het spatwerk,
waarbij met behulp van schablonen en
waterverf op linnen een schilderijtje
wordt getoverd. Het gaat soms wel heel
moeizaam, maar des te groter is de
voldoening.
Vriendschappen worden gesloten, nieu
we gezichtspunten openen zich. De week
zal een jaar lang hen een goede her
innering zijn.
Maar als dat jaar om is? Komen er
dan andere aan de beurt? Er zijn er
zovelen, die het hard nodig hebben.
Moet de gelukkige, die zo’n week ge
kend heeft, daar nu maar verder op
teren? Geluk, dat gekend is, is moei-
lijker te ontberen dan het ongewetene.
Daarom probeert men elk jaar de gas
ten terug te laten komen. Er zouden
meer weken gehouden kunnen worden,
waardoor meer een beurt krijgen, maar
dat kost ook meer geld. En ergens
moet dat geld toch vandaan komen.
Zoals al het geld voor het Rode Kruis
komt het van vrijwillige bijdragen.
Hoe meer en hoe groter die zijn, zoveel
meer kan er gedaan worden.
Wat doen wjj?
Niemand van de huidige generatie zal
ooit de stormnacht van 1 februari 1953
vergeten; en evenmin de krachtsin.
spanning om de ellende van de duizen
den slachtoffers te verzachten. Geen
Nederlander bleef achter om bij te
dragen tot dit werk.
Toch zouden nu geen 535 gezinnen
weer gelukkig in een eigen huis wo
nen, wanneer niet de Rode Kruisvereni
gingen uit Noorwegen, Zweden, Finland
en Denemarken hiervoor de materialen
hadden gestuurd.
Dit is maar één voorbeeld uit de velen,
waaruit blijkt, hoe het internationale
Rode Kruis, waar ook ter wereld, be
reid is te helpen als op een andere plek
van deze aarde mensen in nood verke
ren.
Het Nederlandsche Roode Kruis is op
zijn beurt nimmer achtergebleven hulp
te bieden bjj rampen in het buitenland.
Sterker nog, het Nederlandse volk ver
wacht dat het Rode Kruis dat doet
speciaal nadat wjj zelf zo genereus ge-
hoe al die buitenlandse Rode Kruis
hulp (ter waarde van pl.m. 75 miljoen
gulden) aan ons kon worden verleend
na de watersnood. En dan moet U nog
verbaasder zijn over wat het Neder
landsche Roode Kruis weet te verzen
den naar noodgebieden, terwijl het in
eigen land ook zoveel kan doen.
Wanneer iedere Nederlander echt helpt,
er zich niet van af maakt met het ge
baar van „toch iets” in de collectebus
te stoppen, maar eerlijk tegenover zich
zelf is en zegt: „Wat kan ik missen?”,
dan komen er nog andere bedragen
dan dubbeltjes in de bus en dan kan
men werkelijk zeggen, dat het Rode
Kruis helpt namens het gehele Neder
landse volk. In eigen land in de eerste
plaats, maar ook buiten de grenzen als
daar nood heerst.
Vissers vingen haai. Dinsdagmorgen
hebben vissers bjj Den Helder een reu-
zenhaai gevangen, die 3.77 meter lang
was. Na het dier gedood te hebben,
brachten bij het naar de visafslag te
Den Helder. Het Zoölogisch station
heeft de haai geconserveerd.
ste jaren nogal afgetakeld. Het gezicht
is niet best meer en ook de benen gaan
niet zo goed meer mee. De geest blijft
echter nog vrij helder.
Het dorp komt de heer Talsma niet
meer in, de buren zien hem op een
mooie zomermiddag zo nu en dan buiten
in het zonnetje zitten, meestal met zjjn
geliefde „pypke” dat hij zelf nog stopt.
Roken is een van de weinige genoegens
die hem tot op vandaag gebleven zjjn.
De oude jubilaris was altijd een sober
eenvoudig mens, met weinig woorden.
Echt het type van een degelijke Fries,
stoer nuchter en .ynbAnnich”.
mei yn totael 2.8 folweardige arbeids-
krêft, wylst it gemiddelde 3 is. Dat is
op himsels net sa’n great forskil, mar
hja melke njuggen kij mear as nor
mael en hja forwurkje ek it foer foar
dizze bisten mear.
Boer, arbeider en feintsje, mear folk
kaem der ek simmerdeis net op it lan.
En krekt deryn sit neffens my de great-
ste prestaesje. Hwant fan de iere mai
tiid oant de lette hjerst is hjir in bealch
fol wurk to dwaen. Om dat allegearre
op de krekte tiid foarmekoar to halden,
dat is buorkjen, hwer’t men de pet foar
lichte kin.
Wit hoe ier yn de maitiid giet it al
los, altyd foar bliuwe, dat is syn pa-
roal. It hea op ruters kin net mear bite
en dan daliks nei it öfweidzjen, it lan
wer meihelpe. Gjin lange skoften lizze
litte, gjin lang gers groeije litte, tige
op ’e tiid meane en yn in pear dagen
ófweidzje litte. It lên gjin tiid gunne
en jinsels ek net, dat is dér it bied-
wurd. Gunstige faktoaren lizze op dit
bidriuw yn de forkaveling en de wetter-
forsjenning, mar de aldergunstige fak-
tor is de boer sols. Hy is jit deselde,
man fan in bytsje wurden, mar de
eagen rounom en it folk op har plak.
En derby seis de earste en de léste. It
forwündere my dan ek net, doe’t hy my
de ütkomsten sjen liet, dat hy oardel-
kear sa heech yn de winst siet as it
gemiddelde fan syn kollega’s. It is mei
it buorkjen ek al as mei alles, de iene
makket der hiel hwat mear fan as de
oare. En ek hjirre is it de echte fak-
man, dy’t respekt en weardearring öf-
twingt. Doe’t ik it hiem ófgie, sei ik:
dou hast op skoalle wol ris minder sifer
hawn as hjoed. Soa al, sei er, en doe
naem er wer in grou-earm fol gers en
flaeide it op de kuilbult. Mar‘ik seach
him. glimkjen. s
praktyk üntjown hie ta in tüke boer,
dy’t k&ns seach 50 mear üt syn bi
driuw to heljen as de trochsné. En
dat op in hiele gewoane pleats mei
goed lAn, mar ek net mear. En ek net
mei hege prizen foar fokfé, hy docht
net iens oan Stamboek, né, allinnich
troch in tige praktyske wize fan wurk-
jen. Ik wie njjsgjirrich makke en op
in middei yn it lést fan Maejje haw
ik syn spul ris bisocht. Hy wie drok
oan it ynküljen mei syn arbeider en
in jong maetsje en is der ek stil mei
oan ’e gong bleaun, ik koe myn paed
wol fine.
Mar doe’t ik wer op Boalsert tateach,
hie ik great respekt krige foar dizze
stille jonge boer, dy’t syn bidriuw bi-
stjürde as in earste klas fakman.
Hwat kin der dochs in soad ynsitte yn
dat sljuchtwei-buorkjen. En hwat kin
de iene al mear mei de ponge as de
oare mei it jild. It bidriuw, bisteande
üt feangroun mei in laechje klaei der
der oer, is 28.5 h.a. dus sa’n 77.78 pouns-
miette.
Trochinoar wurde op sokke bidriuwen
31 melkekjj hélden, mar hjir wiene 40,
derneist ryklik jongfé. De bisten sea-
gen der skoan üt en wiene fan hiele
goede kwaliteit al stiene se net yn it
Stamboek. De boer miende, dat, as hy
dermei bigjinne soe, dat ik dan wol kéns
hie, dat er om it Stamboek faeks béste
melkkjj fuortdwaen moast en ek hie hy
in bytsje freze, dat de drokte fan ien
en oar him net passe soe.
Ik lit it fierder wêze, mar seach wol,
dat it type, in platte, kante kou mei
bést jaerspul, hiel wol bisjen Ijje koe.
Syn molkproduksje wie yn 53-54 west
171.000 kilo en yn 54-55 wie it goed
172.000 kilo. Dat is per kou normael,
mar per h.a_ 6000 kilo, fier hoppe it
gemiddelde. It sll wol düdlik wêze, dat
dizze fébisetting hege easken stelt oan
Het Henry Dunanthuis.
Wie jong en gezond is, kan zjjn ba
lans opmaken. De weken vliegen voor-
bjj en steeds weer zjjn er nieuwe in
drukken, nieuwe belevenissen, nieuwe
gezichten, die het leven vol maken.
Dat er onder onze jongeren, zo tussen
de achttien en dertig, vele honderden
zjjn Voor wie het leven eenzaamheid,
nietsdoen, niets kunnen doen, geworden
is, ontgaat onze aandacht.
Het is voor die jongeren dat een week
een jaar kan duren. Die ene week
moet hen de afleiding, het nieuwe bren
gen waar ze dan heel het jaar op teren.
Het is de week, welke het Nederlandse
Mode Kruis biedt aan jongere invaliden,
die in het Henry Dunanthuis op het
terrein van Woudschoten bij Zeist,
wordt doorgebracht.
Het Henry Dunanthuis, een grote bun
galow met uitzicht op een bos- en hei
delandschap, werd na de watersnood op
initiatief van het Oostenrjjkse Jeugd
Rode Kruis gebouwd, grotendeels door
jonge Oostenrijkers van technische
scholen, die er met hun leraren hun
Vakantie aan besteedden.
Nu komen daar ’s zomers uit alle oor
den van Nederland de gehandicapte
jongeren in groepen van ongeveer der
tig bjj elkaar. Werkelijk niet om er in
hun rolstoel alleen maar te zitten kjj-
ken. Nee, hen wacht een week van be
drijvigheid, van uitstapjes en ook.
van werk voor anderen. Drie dingen,
die zjj al sinds vele jaren niet meer
gekend hebben. De bedrjjvigheid, dat
zijn de middagen en avonden, waarop
Echter ook iemand met een sterk ge
loofsvertrouwen. Tegen zijn dominee zei
hij meer dan eens: „Ik begeerde zelf
nooit zo oud te worden omdat mijn ver
langen uitgaat naar het Vaderhuis”.
Hij leeft dan ook niet uit de herinne
ringen van het verleden, maar rustig
naar de toekomst, gelijk de oude Simeon
met wie hij mag belijden: Ik heb Uw
heil aanschouwd.
De heer Talsma, een gezond gestel van
zjjn Schepper ontvangen, voelde het
steeds aan ook diegenen in zijn mede
leven te moeten betrekken, die déze gro
te gave misten.
Wanneer iemand jarig is, klinkt meest
al de traditionele wens: nog vele, vele
jaren. Iemand van even in de tachtig
jaar zei eens tegen ons: „denk er om,
Wij zijn dagjesmensen”.
Dit geldt nog in sterker mate voor een
honderdjarige. Wel hopen wij, dat het
deze oude broeder op zjjn feestdag niet
aan welgemeende kalme belangstelling
zal ontbreken en dat hij de innerlijke
blijdschap mag smaken naar de woorden
van een dichteres:
Het licht wordt weggenomen,
dat over de aarde lag;
De avond is gekomen,
Mij blinkt de klare dag.
Met pas de grote B.B.-oefening achter de rug, komt nu het
Ned. Rode Kruis dezer dagen een inzameling houdt de vraag
bjj sommigen ongetwijfeld op of deze organisaties niet inéén dienen
te vloeien. Is er immers niet een grote overeenkomst tussen deze
twee? Deze overeenkomst is er inderdaad, voor zover de doel
stelling van beide organisaties gekenschetst kan worden als een
op de bres springen voor de medemens in nood.
Maar toch hoewel er raakvlakken zijn (denk bijv, aan het
redden en verbinden van gewonden) is er ook een groot verschil.
Niet alleen is de organisatorische opbouw geheel anders, ook de
werkingssfeer. Het Rode Kruis gaat bjjv. geen brandspuit-oefenin-
gen houden, de B.B. organiseert geen „moedermelkcentrales” enz.
Beperkt de taak van de B.B. zich tot hetgeen waarvan deze letter
combinatie een afkorting is, n.l. Bescherming Bevolking, het Rode
Kruis ziet zich gesteld voor niet minder dan 64 taken, waarvan
er slechts enkele, die van de B.B. raken. Van de Rode Kruis-taken
willen we er hier een paar nader omschrjjven, teneinde begrip t^
kweken voor de te houden inzameling.
Duitse soldaten naar Nederland? Het
Tweede Kamerlid G. Wagenaar (cpn)
heeft aan de minister-president en de
ministers van Buitenlandse Zaken en
Oorlog de volgende schriftelijke vragen
gesteld: 1. Is het juist, dat door Ame
rika in de N.A.T.O. aan de orde is ge
steld het legeren van soldaten van de
Duitse Bundeswehr op Nederlands
grondgebied? 2. Indien voorgaande
vraag bevestigend wordt beantwoord,
willen de ministers dan mededelen wat
het standpunt van de Nederlandse re
gering' dezen is geweest of zal
zijn?
Steeds meer eieren. In de periode van
november 1955 tot mei 1956 zijn in Ne
derland 81.970.000 eieren uitgebroed.
Dat is ruim 20 miljoen meer dan tijdens
de broedperiode van het vorige jaar.
Nederland weigert congres. Uit solida
riteit met onze Belgische Beneluxpart-
ner heeft het ministerie van Landbouw
een verzoek van de hand gewezen om
volgend jaar in Nederland een interna
tionaal congres van 5000 a 6000 pluim-
veedeskundigen te organiseren. Oor
spronkelijk was België aan de beurt
voor het driejaarlijkse cpngres van de
„World Poultry Science Federation”,
maar onze zuiderburen hadden gevraagd
dit pas in 1958 te mogen houden, ver-
moedeljjk om het congres te doen sa
menvallen met de Brusselse wereldten
toonstelling.
Leeuwarder trein grjjpt auto, man ge
dood. Zondagmiddag omstreeks 5 uur
is op de onbewaakte overweg tussen
Ysbrechtum en Scharnegoutum (dicht
bij Sneek) een open sportwagen door
de trein gegrepen, waarbij de bestuur
der, de 55-jarige apotheker S. G. Cath
uit Leeuwarden, onmiddellijk werd ge
dood. Zijn echtgenote mevrouw A. Cath-
Bouma, werd in zorgwekkende toestand
naar het Diaconessenhuis te Leeuwar
den overgebracht. De derde inzittende,
de archivaris W. Dolk, eveneens uit
Leeuwarden, die zich achter in de auto
bevond, bleef ongedeerd.
Trage woningbouw. In de gemeenteraad
van Noordwijk zijn harde woorden ge
sproken over de traagheid bij de wo
ningbouw in Den Haag, die een schade
post van twee ton heeft veroorzaakt.
Het gevolg hiervan is, dat woningen,
waarvoor een huur van f 14.90 was be
paald, nu f 18 per week moeten kosten.
De oorzaak is, dat de premiebeschikking
te lang is uitgebleven.
Bjj vissen verdronken. Door onbekende
oorzaak is zaterdag de 12-jarige H. J.
de Kaes bjj het vissen in de Vecht aan
de Hoogelanden te Utrecht te water
geraakt en verdronken. Een onbekend
gebleven militair zag de jongen in de
Vecht spartelen, doch in plaats van
maatregelen te nemen, liep hij naar ’t
dichtstbjjzjjnde politiebureau. Toen de
politie ter plaatse verscheen, was de
jongen in de diepte verdwenen. Na twee
uur dreggen werd hij opgehaald.
Achthonderdvierenvijftig stille wachters
staan langs de grote wegen van Neder
land.
Ze staan daar roerloos en toch hebben
zij menig mensenleven gered. Ze wij
zen immers de weg naar de hulppost,
waar verbandmaterialen klaar liggen,
waar de dichtstbijzijnde dokter en een
ziekenauto gewaarschuwd kunnen wor
den.
Wie ooit op een der grote wegen een
ongeluk ziet gebeuren, biedt de beste
hulp, door onmiddelljjk naar zo’n stille
wachter de eerste de beste kilome-
terpaal te snellen; want daar vindt
hjj de aanwijzing waar de dichtstbijzijn
de Rode Kruis Hulppost is. Op zo’n
post is altijd iemand thuis, daar is een
telefoon om doktersbjjstand in te roe
pen, daar is verbandmateriaal, daar zjjn
brancards, touwen en haken, kortom
alles wat dienstig kan zjjn om de ge
volgen van het ongeluk niet nog erger
te doen worden, door het uitblijven van
hulp.
Hebben de stille wachters hun taak al
dus vervuld, dan komen de stoere wer
kers in actie, de hulpposthouders. Men
onderschatte hun taak niet. Zij hebben,
vrijwillig, de verplichting op zich ge
nomen, dat er altijd iemand thuis is.
Zij bezitten meestal een E. H. B. O.-
diploma en moeten dag en nacht be
reid zjjn hun kundigheden ten dienste
te stellen van een mens in nood.
En zelfs, al zou er nog nimmer een
ongeluk gebeurd zijn, dan nog rust op
hen een taak, want zij moeten het op
hun hulppost aanwezige materiaal
voortdurend onderhouden en controle
ren, opdat het immer voor gebruik ge
reed is.
Nog een derde categorie behoort bjj de
kleine heirschare, die onze grote we
gen bewaakt. Het zijn de Wegenwach
ters van de A. N. W. B., die allen zjjn
uitgerust met een verbandkist van het
Rode Kruis en die bovendien een E. H.
B. O.-diploma bezitten. Zjj kunnen met
vaardige hand de eerste hulp verlenen
In afwachting van de komst van een
arts.
Zo tracht het Rode Kruis de ernstige
gevolgen van de verkeersongelukken
zoveel mogeljjk te beperken.
Naast de onschatbare steun van de
Vele vrijwilligers en de Wegenwachters
is hiervoor een enorme hoeveelheid
materiaal nodig, dat na elk gebruik
onmiddellijk aangevuld moet worden om
paraat te blijven.
