ER LIGT EEN VIJAND OP DE LOER
Ned. Herfoarme Tsjerkekoar
tritich jier
üs hjoed p p
to sizzen
TL iSPyi
liet alkoholvraagstuk in de moderne tijd
1956
1926
Bitinkingskonsert yn oktober
KI
Fan de Martinytoer
Nederlands elftal
Simmer 1956
tegen Zwitserland
DINSDAG 11 SEPTEMBER 1956
52e JAARGANG
No. 70
en
PYT
JOHS. COUPERUS.
DE WEI IS NOU WIISD!
en Ka ijs
Tj. de J.
Abonnementsprijs f 1.60 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 87926
Advertentieprijs: 12 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat IJ
Telefoon 451 Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
In moaije stim hie er net, hy raesde
boppe it folie koar üt. Mar it joech
jin haldfêst, je moasten mei, as men
raesje en hat oer in protte dingen in
g&ns oare opfetting. Dy is sober, mo
dern en hy is mear in man fan in strak-
Simmer, wy ha dy hast forduorre,
len ding mei efkes priizgjend sein:
Wy skógje folie boere-skuorren,
De winterfoarrie koe opslein.
Kuilbulten stekk’ boppe de muorren,
Gersdroegerij is noch yn trein.
Mei rije han kin ’t fé straks fuorre,
Dou hast biloften net toskeind.
Ja, Freyr en Pluvius bin bruorren.
Symboal: de raeijen yn ’e rein.
Dy’t it rom hat,
lit it rom hingje.
Bolswards Nieuwsblad
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
woe of net. Faek haw ik letter noch
tocht oan in wurd fan Jo Vincent:
„Skuor de bek mar iepen en sjong mar
ta!” Men fielde it, hjir stiet in fakman,
dy’t de boel Under de kwint hie. Ik wie
op slach woun, de earste lieten, dêr’t
ik mei yn ’e kunde rekke, wiene it
Bussliet fan Beethoven en Ps. 65 fan
de hear Alt seis. In wike mannich let
ter kaem er mei in pear kompesysjes
fan eigen han, ü.o. „De Mei” op de bi-
kende wurden fan Herman Gorter (net
foar de tsjerke fansels, mar in nijsgjir-
rich nümer, dêr’t trije manlju it refrein
by floitsje moasten).
It oare nümer wie „Terugzien” op in
gedicht fan Willem Kloos. Dit hawwe
wy wolris by konserten yn aldjierstsjin-
sten ütfierd. In moai liet mar lêstich
om de juste maet.
de wichtichste proeven nomd binne. En
dat like net sa min.
Sawol technysk skynt der in wei form
to wêzen hwertroch de kwesje fan de
heabroei in ein hinne oplost wurde kin.
Sa’t de bilanghawwenden witte, gyng
it hjir om twa dingen.
Dêr wie oan de iene kant it greate for
ties fan buorkerijen mei har ynventa-
rissen, dus it brangefaer, en oan de
oare kant it forties oan kostbere fie-
dingsstoffen üt it hea. Forbroeid hea is
syn wearde praktysk kwyt en alle jier-
ren giet dêrtroch in kaptael forlern.
Yn it earstoan, wy hawwe hjir yn Boal-
sert ek sa’n bisykjen sjoen, miende men
de saek klearje to kinnen, troch in
soarte fan sügerij. Hastige lju binne
der fuort mei bigoun, mar de rissel-
taten foelen hurd óf. Troch it wurk fan
dizze deskundige kommisje, dy’t nou al
inkelde jierren tige warber west hat,
kin men hjoed sizze, dat it sa net moat.
It moat krekt oarsom.
Net süge, mar blaze, der komt it op
del. It net-droege hea wurdt trochblaesd
mei waerme loft en op dy wize kriget
men net allinnich de broei ünder de
kwint, mar bliuwt ek de kwaliteit fan
it hea biwarre. De boeren, dy’t op Wiel-
sicht it hea biseagen, wiene ienstim-
mich oer de goede kwaliteit. En dochs
wie dat yn ’e skuorre komd mei in
fochtgehalte fan 40 pet. Der wie by,
dat mar twa dageh op it ten lein hie.
Ek de ünkosten fan de brükte ynstal-
laesje wiene net tsjinfallen. De kom
misje mient dan ek, dat har taek yn
it earstoan ófroun is, en dat de fierdere
praktyske tapassing oan de boeren en
de fabrikanten oerlitten wurde kin. Hja
achtsje it alhiel forantwurde sokke yn-
stallaesjes yn de gollen oan to bringen.
It sil üs ris nijdwaen, hoe’t de praktyk
hjir op reagearret.
De simmer sil üs ring’ forlitte
Alteast neffens it almanak;
Kinn’ wy har einlinks wol sa hjitte?
Fan sok soart hawwe wy tabak!
Dit tryst seisoen fan kjeld en wiette,
Joech boeren heapen üngemak;
De üngetiid woe net opsjitte,
Hea-pers trijeris soms fan ’t plak.
De simmer liet it aeklik sitte,
Symboal: oerjas en oaljepak.
Fekansje - elkien stinde en klage,
Noch noait sa min - oh hwat in lést,
In mannich griis - forsutere dagen,
Omhingje - twongen keamerrêst.
Men moast hast winterklaeijing drage,
It waer wie net ien wike fêst,
Wy dükten djip wei yn üs kragen,
En krüpen jouns forklomme yn 't nést.
De iisko’s dy’t seis bern net hagen.
Symboal: bêdkrük en gleone têst.
Hwa fan
omkriten
tsjerkekoar” yn ’e müle mmt, haritëar-
ret in bigryp. Twa masters A. Alt
Gezinus Schrik.
De tiid, dy’t dêroan foaröf giet, kin ik
net folie oer fortelle. Doe wie ik der
noch net by. Dêrom wol ik my yn
haedsaken dwaende halde mei de léste
tweintich jier. Net dat ik net earder
songen hie, jawis al, ik hie al in jier-
mannich by in koar stien, mar dat rek
ke op ’e flesse.
Nei in jier oardeheal op non-aktyf
west to hawwen sleat ik my op in joune
by it Tsjerkekoar oan. Wy rippetearren
destiids yn it „Wipgebou”, de aide Grif-
formearde tsjerke oan de Wipstrjitte.
Ik rekke daliks yn ’e ploech by de bas
sen. Hoewol ik wol in bytsje sjongen
wend wie, makke ik dêr in rippetysje
mei, sa’t ik noch nea meimakke hie.
Mynhear Alt stie efter it oargeltsje en
song alle partijen mei.
de minsken yn Boalsert en
it wurd „Ned. Herfoarme
Blykt it allegearre sa to wêzen dan kin
it net ütbliuwe of wy sille dizze dingen
hjir yn de greidhoeke by hiel hwat
boeren yn ’e skuorre tsjinkomme Hwant
it mei dan alle simmers net sa pürmin
gean as dit kear, dat it risiko great
is, witte hja blinderske goed. De skaed-
kant oan dizze oplossing is fansels dizze,
dat de ynvestearingskosten al wer he-
ger komme to lizzen, dat de ünkosten
ek wer tanimme en dat al wer blykt
hoe spitich it is, dat net alle boere-
bidriuwen de elektrisiteit krije kinne.
Hwant de motor, dy’t ek hjir it wurk
dwaen moat, sil dan in benzinemotor
wurde moatte, mei alle biswieren dêr
oan forboun. Lykwols, de saek seis is
in lokwinsk wurdich en neist de Lan-
bouorganisaesjes binne it ek in tal as-
suranjemaetskippijen, dy’t hjirfoar jild
biskikber steld hawwe.
De wei is nou wiisd om de heabroei
baes to bliuwen, in fierdere gearwur-
king tusken boeren en brdnforsekerin-
gen kin hjir jit folie goeds oan dwaen.
Hwant it liket billik, dat de boeren, dy’t
ta oanskaf fan sokke aparaten oer-
geane, derby de finansiële stipe fan de
assuransje-mijen wol fortsjinje. Ek soe-
ne hja goed wurk dwaen kinne om mei
alle fortitten plattetenners mei to hel
pen om dy illindige, Onrendabele oan-
slutingen de wrald üt to helpen.
Dy saek komt dit jier wer yn de Stea-
ten en moat ek yn de Twadde Keamer
oan de oarder komme. Allinnich as
dizze beide bistjürslichamen mei de ge
meenten de hannen ynmekoar slaen, kin
der op dit punt ütkomst komme. En alle
dagen wurdt it düdliker, dat it sa net
langer kin. Ek hjir is de wei wiisd.
zijn persoonlijke geheelonthouding, tot
voorbeeld voor de zwakkere en tot het
geven van een bijdrage tot verandering
van de drinkgewoonten.
Er wordt tegenwoordig nogal ge
schermd met de leuze, dat een matig
mens zijn vrijheid waard is. We zullen
de laatste zijn dit te ontkennen, maar
helaas zijn het niet alleen matige men
sen, die door de geboden gelegenheden
„op de smaak” raken. Sommigen, die
menen matig te zijn, beseffen te laat
dat men eenmaal „onder invloed” de
remmingen kwijt raakt en veel verder
gaat, dan men van plan was, toen men
nog nuchter was.
De gelegenheid maakt maar al te veel
de genegenheid. En nu hebben we nog
met geen woord gerept over de rol die
de alcohol speelt bij de talrijke ver
keersongelukken. De statistieken, die
in de loop dezer dagen zijn verschenen
over het aantal slachtoffers, dat er jaar
lijks wordt gemaakt bij het snelver
keer, behoeven nauwelijks commentaar,
ze spreken voor zich zelf.
De tijd dat „het karretje langs de zand
weg reed” behoort voorgoed tot het
verleden.
Het moderne snelverkeer duldt geen
slapende koetsier, maar eist nuchter
heid. Niet alleen het eigen leven komt
in gevaar, wanneer onder invloed van
alcohol een motorvoertuig wordt be
stuurd, maar niet ook in het minst dat
van de medemens. Het is niet voor
niets al zo ver gekomen, dat zelfs niet-
geheelonthouders zich gaan organiseren
om toch maar het gevaar van alcohol
gebruik bij snelverkeer te gaan bestrij
den.
Neen, dit alles overdenkende, vinden we
het nog zo dwaas niet, dat men te Bols
ward een gelegenheid heeft geschapen,
waar men op tal van wijzen de dorst
kan lessen, behalve dan op die éne.
juist wordt erkend, leert bijvoorbeeld,
dat een alcoholist nooit tot een gema
tigd alcoholgebruiker kan worden ge
bracht.
Wanneer hij eenmaal door een behande
ling is genezen, kan het gebruik van
een kleine hoeveelheid alcohol hem vol
komen doen terugvallen. Dit is geen
theorie, maar voorbeelden helaas
wellicht ook in uw onmiddellijke omge
ving bewijzen dit.
Voor zulke mensen is (dit is thans ook
de algemeen geldende wetenschappelij
ke opvatting, zowel van de onthouder
als van de matig-gebruiker) de geheel
onthouding de enigste oplossing en de
enigste redding.
Dit is hetgeen ook de drankbestrijder
altijd heeft begrepen en bedoeld, van
daar zijn ijver om de verleiding zoveel
mogelijk tegen te gaan, vandaar ook
Hwat seine de Biltske statistiken?
„De kaldste yn twahündert jier!”
It greidlan, dat in jister like,
Kij krigen yn it büthüs tier.
Eilannen - trutsen rom bisikers,
Mar ’t sinnebrün hat nimmen sierd,
Pensjonhalder koe winst opstrike,
Lykwols syn ponge waerd net swier.
Simmer-ófskied; gjin huldebliken. s
Symboal; swart omranne papier.
„Neen, wij tappen geen bier, al zouden we het mogen, we doen
het persé niet. Wie bier wil drinken, kan dat in Bolsward op ge
noeg plaatsen krijgen. Bovendien, we krijgen veel jonge mensen
in onze zaak. Ze moeten hier vertrouwd kunnen komen en wij
willen geen narigheid!”
Zo ongeveer drukten de beide jonge ondernemers Huisman en
Dijkstra zich uit, toen wij een bezoek brachten aan hun nieuwe
snelbuffet aan het Skilwyk. Die woorden hebben ons aan het
nadenken gebracht. Laten we allereerst zeggen, dat we boven
genoemde uitspraak een zeer verstandige vinden. Hoeveel zaken
zijn al niet begonnen met de beste bedoeling zich te houden bij
wat men dan noemt het nette publiek, maar hoe vaak is men ook
afgezakt tot een peil, waarmee men dit „nette publiek” allerminst
eer aandoet, de goeden niet te na gesproken natuurlijk.
30-jierrich tsjerkekoar
Ta gelegenheit fan it 30-jierrich
bisteen fan it Herfoarme Tsjerke
koar, skreau ien fan de aldste
leden fan dit koar bygeande arti
kel, hweryn gans persoanlike
oantinkings forarbeide binne. Op
it jubileum seis hoopje wy neijer
werom to kommen.
Red. B. N.
al opset. Lykwols mei de bouboeren is
it jit slimmer. Dy hawwe winlik mar
ien kans om it jier goed to meitsjen
en dat is yn july en augustus. Dan
moat de frucht, hwer’t hja it hiele
jier al op oan arbeid hawwe, droech
en wol yn ’e skuorre brocht wurde.
Nou, kom der dit jier ris om. Alle da
gen weroan is de boel trochwiet reind,
sommige stikken hjouwer wiene grien
fan de trochgroeide plommen, de jir-
apels rotsje yn 'e groun op party plak
ken en de sike, bünte knollen geane
by it bakfol nei de jister. Men kin fan
tinken wol ha dat yn dizze omstannich-
heden hiel hwat boeren in skealik jier
meitsje sille en dat derfandinne har
omtinken mei bysündere bilangstelling
ütgiet nei alle middels, dy’t dizze risi-
ko’s opfange kinne.
Dat dêrby syn tinzen alderearst üt-
gean nei de nije Minister fan Lanbou,
lit him skoan bigripe. Hwant it is sa
klear as de dei, dat de wize', hwerop
de léste jierren hannele is, gjin rjucht
dien hat oan dizze risiko’s. Mar ja, it
wrakseljen om it nije kabinet yninoar
to spikerjen is nou just net sa hoopfol
foar de wachtsjende boerestan. Hoe
wrakker it gefal wurde sil, hoe minder
men der fan forwachtsje mei. Dy kant
üt, koe it ütsicht wol fleuriger wêze.
Mar it hat net sa folie sin om der hjoed
fierder op yn to gean, hwant alles leit
jit yn de dize fan de takomst. Dêrom is
it foar it momint better en sjoch de
oare kant ris üt. It weinimmen fan de
bidriuwsrisiko’s troch in forbettering
fan de technyk. Ek lans dy wei kin der
hwat mear romte komme.
Koartlyn hawwe de kranten üs witte
litten, dat de saneamde: hooibroeikom-
missie, in ein makke hat oan har wurk
mei it oanbieden fan har einrapport en
in ekskursje bytens de bidriuwen, hwer’t
De keuzecommissie van de K. N. V. B.
heeft het Nederlands elftal, dat zater
dag 15 september te Lausanne* tegen
Zwitserland speelt, als volgt samenge
steld:
Doel; De Munck (Fortuna).
Achter: Wiersma (P.S.V.)
(N.A.C.).
Midden: Schaap (Gooi), aanvoerder, v.
d. Hart (Fortuna), en Notermans
(Fortuna).
Voor: Bosselaar (Sparta), Wilkes
(V.V.V.), Cor van der Gijp (Feijenoord),
Lenstra (Sportcl. Enschedé, en Koopal
(Willem II).
Reserves zijn: Landman (Scheveningen
Holland Sport), Kerkum (Feijenoord),
Klaassens (V.V.V.) en van der Kuil
Ajax)
Neist de fêste meiwurking yn ’e tsjer-
ketsjinsten wiene de greatste hichte-
punten, hwat de muzikale prestaesjes
oangiet, it sjongen by de oargelkonser-
ten.
Dan waerd der hwat fan jin ferge.
It mei my noch heuge hwat jier
krekt wit ik net mear dat wy Alt
syn 24e psalm ütfiere moasten.
Mar hoe’t wy üs bést ek diene, it woe
net. De jouns op ’e generate, flak foar
’t konsert, like it sa min, dat mynhear
Alt wie breinroer.
Hy hat üs ütkettereminte en bynam-
men de has, hwant dêr siet him de oast,
dat wy stiene to triljen op üs skonken
en wiene stik foar stik wyt om ’e holle.
Hwat in rippetysje. Mar de ütfiering!
Ik sjoch him noch stean, de holle nei
üs takeard, wylst syn gesicht striele
fan in laits. Nei öfrin sei er: „Ik toch-
te, bin dat üs bassen?”
Wy hiene in krêft üntwikk&le, dêr’t
seis mynhear Alt fan ünderstboppe wie.
Noch as ik de 24ste psalm oerlêz komt
my de sterke feestlike muzyk dy’t hy
der by skreau op my ta.
De machtige tenor- en baspartijen, dy’t
foars opklinke as sketterjende bazunen,
roppe assosiaesjes by jin op, fan keine
fammen dy’t nei eastersk brükme har
ren kening tomjitte dounsje.
„Heft poorten nu de bogen hoog,
Opdat g’uw Koning moogt ontvangen.”
Dizze psalm hat er komponearre yn
trije diëten, spitich is it léste diel wei-
wurden. Mynhear Alt sei, dat it him
yn Amearika üntstellen wie.
Fan syn Hollanske komposysje wol ik
noch neame „De Oud-Testamentische
Zegen”, dat by oannimmingsplechtich-
heden gauris songen wurdt. Hy hat in
pear prachtige „Onze Vaders” efterlit-
ten, hwer’t de sopraen de melodij oer-
hinne sjongt en de oare partijen der
tsjin yn as in mystike eftergroun it
gebet bidde.
Ik mien to witten, dat Hubert Cuij-
pers en Alt yn Nederlan de iennichsten
wiene, dy’t yn dizze melo-dramatyske
foarm skreauwen. Yn Ingelan komt
dizze lietfoarm wol faker foar. De lê-
zers sille wol freegje: „Hat Alt gjin
Fryske lieten makke?” Jawis al en ek
goede.
Hwa kin net fan him „Maitiidsmoarn”
en dan de Gysbert Psalmen, in gear-
wurking fan twa Boalserter masters.
Sterke psalmen yn ’e Hypojongske en
Doryske tsjerkestyl.
Ek by de konserten en de Fryske tsjin-
sten hawwe se in goed plak ynnommen.
Ik wit noch wol, dat Jan Piebinga des
tiids yn ’e Boalserter krante der in tige
weardearjend artikel oan wijd hat. Spi
tich, dat men yn Fryske formiddens der
net better oandacht oan bisteget. Mei
de earste Gysbert Japiks priisütrikking
haw ik de Fryske Akadeemje der al op
attendearre en dat wylst der in barnend
forlet is fan goede karlieten, hoe nedich
is hjir in ütjefte fan to kommen.
De léste kompesysje fan syn hén, dy’t
my bikend is, hat er koart foar syn dea
skreaun en is nea ütfierd. Simon bar
Jona. Dit liet hat in sterke ekspresje.
binammep yn de wurden Contristatus
est Petrus, hwer’t it skamtegefoel nei
it forrie by Petrus yn in herstochtelik
skriemen ütbrekt, as Jezus him foar de
tredde kear oansprekt. Simon bar Jona
amas mé: Simon Petrus ik haw dy leaf.
De hear Alt hat üs yn ’e kunde brocht
mei de greate koarlitteratuer, neam
mar op Palastrina, Haydn, Mendelssohn,
Bach, en seis Tsjaikofskie en Piëtro
Marcagni. Under syn bisieljende lieding
waerd der fan üs ienfaldige sjongers in
ensemble foarme, dat der wéze koe.
Doe yn desimber ’41 kaem de Jobstiding
Mynhear Alt wie hommels forstoarn.
Wy sieten gans mei de hannen yn ’t
hier. Hwa soe de dirigearstok wer op-
nimme, hwa soe üs fiere nei de Ijochte
tennen fan de muzyk?
Der wie mar ien yn ’e omkriten, dy’t
dy lést op ’e skouders nlmme koe en
dat wie de hear Gezinus Schrik, üs
tsjintwurdige direkteur. Earst efkes
noch in wurd fan tank oan de hear J.
van der Veen fan Doanjum, dy’t bilan-
geleas him to skoar set hat, salang de
hear Schrik noch net bineamd wie.
Wie de hear Alt in folslein romantikus,
de hear Schrik is fan in jongere gene-
Hwat hat Qabe Skroar
Vaker dan men denkt wordt de journa
list geconfronteerd met het drankvraag-
stuk. Hij zet heus alles niet in de
krant. Er is genoeg, dat met de mantel
der liefde wordt bedekt. Als hij al de
ontsporingen, die op dit gebied in dorp
en stad plaats vinden, breed uit zou
meten, was de krant (helaas) gauw
Vol. Wie af en toe achter de schermen
kijkt, weet dat maar al te goed. En de
man van de straat weet het ook wel.
Sterke verhaten worden er over ver
teld, tenminste als men er zelf niet bij
betrokken is geweest.
Hier is een gezin, dat ten gronde gaat,
daar is iemand, die zijn positie of zijn
baan kwijt raakt, hier komt er een aan
de rand van de armoe, daar zet er een
zijn gezondheid op het spel. Nog altijd
ligt er een vijand op de loer en er wor
den maar al te veel slachtoffers ge
maakt.
Natuurlijk, het is een verheugend ver
schijnsel, dat het alcoholmisbruik de
laatste eeuw aanzienlijk is verminderd.
Verminderd door de ijver en de offer
vaardigheid van talloze organisaties,
verminderd ook door verbeterde sociale
omstandigheden, verbeterd last but not
least door de wetgever, die nieuwe om
standigheden schiep en ongezonde
toestanden saneerde.
Toch wil dit bij lange na niet zeggen,
dat men nu op de lauweren kan gaan
rusten. Integendeel, door de studie, die
er de laatste tijd van het alcoholvraag
stuk is gemaakt, blijkt juist, dat onze
moderne tijd ten opzichte van het alco
holvraagstuk en alles wat daarmee is
gemoeid, ook moderne middelen vraagt.
Met leuzen en betogingen komt men er
met (meer).
Werd de alcohol vroeger lyrisch bezon
gen, thans wordt dit aloude en over heel
de wereld verbreide genotmiddel wat
gevaarlijker is op de meest sugges
tieve wijze aangeprezen.
Deze moderne en psychologisch wel
overwogen methode is funest voor de
Van nature drankzuchtige, die er aller
minst tegen bestand is en onbeschermd
in deze wereld zou staan, zo er geen
tegenkrachten zouden worden opgeroe
pen. Natuurlijk is daar altijd nog het
persoonlijk voorbeeld en het persoon
lijke offer van de overtuigde drankbe
strijders. Het is echter zeer de vraag,
dat men hiermede in de moderne tijd,
nu het alcoholisme van een persoonlijke
aangelegenheid is geworden tot een
maatschappelijk kwaad, kan volstaan.
Wij schreven van tot een maatschappe
lijk kwaad, omdat men de drankzuch
tige niet meer ziet als een individueel
geval, als een „gevallen mens”, maar
als het slachtoffer van de destructieve
mogelijkheden, die onze samenleving,
ondanks alle wetten en maatregelen,
op dit terrein biedt.
Daarnaast is men tot het inzicht geko
men, dat alcoholisme (nit altijd maar),
dikwijls een ziekte is. Een alcoholist
is vaak een patiënt, die een zeer spe
ciale behandeling nodig heeft, in welk
verband de ontwikkeling van de medi
sche consultatiebureaus voor alcoholis
me zo belangrijk is. Met gebruikmaking
Van moderne methoden en middelen o.a.
refusal of antibus, is men dikwijls in
staat een drankzuchtige van zijn kwaal
te genezen. Het spreekt verder boek
delen, dat deze bureaus zonder uitzon
dering erkend zijn als reclasseringsin-
stelling. Tussen drankzucht en misda
digheid is helaas een nauw verband,
om van ontucht en andere ontsporingen
maar niet te spreken.
Drankzucht is dus niet langer een aan
gelegenheid van een groep idealisten,
maar een belangrijk stuk maatschap
pelijk werk, een bouwen aan de gees
telijke volksgezondheid.
Geen wonder, dat na de oorlog, toen er
een nieuwe bezinning kwam ten op
zichte van maatschappelijke vraagstuk
ken, het aantal consultatiebureaus voor
alcoholisme aanzienlijk is uitgebreid.
Dr. D. J. Wansink merkt in een arti
kel over deze aangelegenheid in het
tijdschrift „Maatschappelijk werk in
Friesland” op, dat het merkwaardig is,
hoe soms opvattingen en meningen voor
een deel vaak op intuïtie berustend,
steun vinden en bevestigd worden door
moderne wetenschappelijke inzichten.
De moderne zienswijze, die algemeen als
Der is dit jier wol foargoed düdlik
wurden, dat de risiko’s foar it boere-
bistean tige great binne. Wis, wy wolle
hoopje, dat sokke simmers as dizze
fuort gjin regel wurde sille, mar men
sit der mar mei.
Yn it Heidenskip is in boer, dy’t syn
kij dit jier krekt ien wike yn it ten
hawn hat, fierder ha se op stal stien
oant hjoed de dei ta. En dat wie gjin
greate ütsündering, oaren hiene fjirttjin
dagen of trije, fjouwer wike it ten bi-
set hawn, mear net. Hoe’t it sa’n jier
mei de rekken komt en mei it ten,
dat kin in bern wol bigripe.
Ek hjir ticht ünder de stêd, hwer’t de
knip net to djip sit, hat men de kij
ke struktuer. Gestadich opbouwënd,
stribjend nei in technyske folsleinens.
Synthetysk maksimum op maksimum
lizzend, wit er in wijing en sfear op to
roppen, dy’t him wünderlik oanpast by
de kante spitsbögen fan üs restaurearre
Martinytsjerke. Glésheldere muzyk
trochstriele fan in fris en koel Ijocht.
As great ideael stiet him wakkere klear
foar eagen de kantate. In kearmannich
hawwe wy ünder syn lieding in pear
kantate’s ütfierd. En mei goed sukses.
Dat hawwe mei fan de hichtepunten üt
syn carrière west as koarlieder, en wy
meije noch hiel hwat fan him forwacht
sje. Prachtich dy folie koaren, ünder-
steune fan de sjongende fioelen, dy’t
majestueus opklinke tsjin it forwulf.
Dat is muzyk.
Dat is Gezinus Schrik, in jonge bitüfte
muzikus, dy’t syn godstsjinstich bilib-
jen pearet oan in skientme, dy’t as in
wite Ijochtfal skruten iepenbloeit ta in
ynlik gebet.
Doe’t wy okkerdeis meiinoar oerleinen,
hwat sille wy dwaen om dit tritich-
jierrich bistean to bitinken, sei myn
hear Schrik: „In pear greate kantate’s
ütfiere.”
Dat sil yn oktober dan wêze, mei mei
wurking fan David Hollestelle, bikend
solist by de Matthaus-ütfierings en oare
greate konserten. Fierders wurket mei
it strikers-ensemble fan ’t Frysk Or
kest.
Dêrom freegje wy nou al it omtinken.
De datum wurdt neijer bikend makke.
As dy fêst stiet, haldt dizze joun dan
frij foar in opgean nei de Martiny
tsjerke, dêr stiet dan in stylfolle wijing
to wachtsjen.
