ENGELAND WIL WEER
TWEEDE KAMER WIL NATIONALE
RESERVE BEHOUDEN
„GROTE MOGENDHEID” WORDEN
roar
e
53e JAARGANG
VRIJDAG 24 MEI 1957
No. 40
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Buitenlands Overzicht
Kabinet Mollet in Frankrijk gevallen
bar.
J. s.
Koningen van Irak en Saoedie Arabië
het eens
us hjoed p p
to sizzen
Zilveren filmpjes
Boalsert, dyn tradysje
-v
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
Hwat hat
4
KAMEROVERZICHT
WW:
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelL gen dubbe tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres;
Marktstraat 13
Telefoon 451 Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
4de week me, 1932
Maar bij diplomatieke onderhan-
delingen als de machtsfactor mee
telt, is het bezit van deze bom
toch nauwelijks hanteerbaar, om
dat ook de tegenstander deze bom
immers heeft en beide partijen
weten dat dit wapen toch niet
geschikt is om er meningsver
schillen over tweede rangskwes-
ties mee te beslissen.
Hy rint sa hurd as in slypstien,
dy’t yn sawn j^r net smard is.
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Nog een 10-tal dagen en de afbraak
van de St. Franciscuskork zal een aan
vang nemen.
Op 28 mei, ’s avonds 10 uur meldde zich
in Hotel Waterlander te Zurich een
heer, die te voet van Wieringen via de
Afsluitdijk naar Friesland was gewan
deld. Dit kon omdat juist deze dag het
laatste gat was gedicht. Het betrof een
scheikundig ingenieur uit Rosendaal. Hij
was de eerste, die een dergelijke reis
ondernam. De reis duurde ca. 12 uur.
De zomertijd vangt aan op zondag 22
mei om 2 uur in de voormiddag. De
klokken moeten dan 1 uur vooruit gezet
worden.
Bezoek van H. M. de Koningin en Z. K. H. Prins Bernhard aan
Zweden van 21 tot en met 23 mei.
Foto: Aankomst van het Koninklijk Paar in Karlskrona.
Duitsland, hielden zij hen alvast het lok
aas voor van een ontwapend of dun
bewapend gebied in Midden Europa, met
behoorlijke controle en tot welk gebied
ook Duitsland zou behoren.
In de regel staan de Amerikaanse en
Engelse standpunten dichter bij elkaar
dan de Amerikaanse en de Franse, maar
misschien is er wel een verklaring voor
te vinden dat dit thans inzake het Rus
sische voorstel andersom is. Washington
voelt er niets voor thans met Moskou
te onderhandelen over het Midden Oos
ten omdat de nieuwe Amerikaanse poli
tiek voor dat Midden Oosten nogal suc
ces heeft. Het anti communistische front
is daardoor in dit roerige gebied ver
sterkt en de Amerikanen danken er voor
nu door met de Sovjetunie in overleg te
treden, wantrouwen bij hun vrienden in
het Midden Oosten te wekken; die kon
den gaan denken dat het de Amerikanen
met hun anti-communistische politiek
geen ernst is.
De Franse regering kan er geen enkel
belang bij hebben, de communisten, die
haar 't ook binnenlands moeilijk maken,
in het gevlij te komen door met de Rus
sen te gaan praten over het Midden Oos
ten, waar Moskou het toch alleen maar
zal opnemen voor de belangen van de
Arabische staten, die de verklaarde vij
anden van Parijs op het punt van de
Algerijnse kwestie zijn.
Enigszins anders staat het met Enge
land, dat zijn invloed in het Midden Oos
ten verloren zag gaan door zijn optre
den tegen Egypte en deze vervangen
zag door de Amerikaanse invloed. Het
is niet onmogelijk, dat de Engelse re
gering in een conferentie der Grote Vier
over het Midden Oosten een kansje ziet
iets van het vroegere Engelse prestige
onder de Arabieren te herwinnen. Dat
prestige moge dan opnieuw geleden heb
ben door Londens capitulatie voor Nas
ser in de Suezkanaalkwestie door een
Labourlagerhuislid, de meest opzienba
rende terugtocht uit Egypte sinds de da
gen van Mozes genoemd met de wa
terstofbom die Engeland op Christmas
eiland met succes tot ontploffing bracht
heeft het stellig aan respect gewonnen
ofschoon men dit ook al weer niet over
drijven moet. Enkele Engelse conser
vatieve bladen doen dat n.l. stellig als
zij beweren, dat Engeland nu weer gro
te mogendheid is geworden en niet meer
een bomsatelliet van Amerika is, als
het geval was toen van de Westelijke
mogendheden alleen de Ver. Staten over
de H.bom beschikten.
Dezer dagen werd bericht, dat er weer een verschil van mening
aan de dag was getreden tussen de Westelijke Grote Drie.
Dat zou dan geweest zijn naar aanleiding van een Russisch voorstel
aan Washington, Londen en Parijs, om samen te confereren over de
vraagstukken van het Midden Oosten. Merkwaardig genoeg zouden
ditmaal Amerika en Frankrijk het er over eens zijn dat een derge
lijke conferentie op dit ogenblik gehouden, geen enkel resultaat
zou opleveren, terwijl Engeland meende, dat men in ieder geval
eens zou kunnen gaan praten.
Eigenlijk geloven wij niet, dat de onder
handelingspositie van het Westen als
geheel zoveel verbeterd is door de we
tenschap dat nu twee van zijn partners
het H.-wapen hebben, terwijl aan Oos
telijk© zijde alleen de Sovjet-unie het
bezit. Bij een totale oorlog zou echter
het Engelse bezit van het H.wapen voor
Europa toch wel van praktische beteke
nis kunnen zijn.
De N. R. Crt. wees er dezer dagen te
recht op, dat in een dergelijk geval Ame
rika, om zich zelf in de eerste plaats te
beschermen, zijn H.bommen zou kunnen
gebruiken tegen Russisch gebied van
waaruit de V.S. de grootste gevaren
dreigden. Nu Engeland dit wapen ook
heeft zullen ook de Russische gebieden
van waaruit de grootste gevaren voor
West-Europa dreigen direct bij het uit
breken van een oorlog bestookt kunnen
worden.
Nu we alweer bij de mogelijkheid van
een oorlog met atoomwapenen zijn aan
geland, is het hier de plaats om even
te vermelden, dat hoewel aanvankelijk
de besprekingen over ontwapening in
de subcommissie van de V.N. in Londen
niet onbevredigend verliepen, de Russi
sche minister Gromiko voor een enorme
kink in de kabel heeft gezorgd door te
verklaren, dat Rusland niet bereid is
luchtinspectie voor geheel zijn gebied
toe te staan in ruil voor Russische lucht
inspectie van geheel het gebied der Ver.
Staten. D© oppervlakte van de Sovjet
unie is ongeveer tweemaal zo groot als
die der Ver. Staten en de Sovjet-unie
wilde alleen inspectie van gelijke opper
vlakten toestaan. Hetgeen betekent, dat
de Russen ongeveer de helft van hun
gebied vrij zouden houden van lucht-in-
spectie.
Het Westen acht dit Russische plan on
aanvaardbaar en men vraagt zich af
waarom de Russen, als ze werkelijk geen
boze plannen uitbroeden tegen het Wes
ten, een deel van hun gebied aan in
spectie willen onttrekken.
Contröle op de bewapening, maar dan
in een bepaald gebied, speelde ook een
rol in de brief, welke maarschalk Boel-
ganin deze week aan de Franse rege
ring zond en waarin hjj er bij haar op
aandrong, geen Amerikaanse luchtbases
op haar gebied toe te laten. De Russen
zouden graag eens praten met de Fran
sen en, speculerend op de oude vrees
van Frankrijk voor een sterk bewapend
derhandelingen over de gehele Suez-ka-
naalkwestie te bewegen.
Overigens wint de mening veld, dat als
een Israëlisch schip de doorvaart gewei
gerd wordt, wat ook volgens de Indiase
premier Nehroe onrecht zou zijn, Israël
beter zal doen de kwestie voor het Inter
nationaal Hof van Justitie te Den Haag
te brengen, dan eigenmachtig naar de
wapenen te grijpen of zich tot de Vei
ligheidsraad te wenden, die toch geen
besluit ten voordele van Israël zal ne
men, omdat Rusland er zich tegen zal
verzetten. Zoals dat ook wel gaan zal
met het nieuwe Franse initiatief in de
Veiligheidsraad om Nasser over te halen
tot nieuwe besprekingen over het beheer
van het Suezkanaal. Er is daarvan nau
welijks iets te verwachten nu de meeste
zeevarende landen al op de Egyptische
voorwaarden gebruik van het kanaal
maken. De Franse regering Mollet was
zo verontwaardigd over dit laatste, dat
ze president Coty haar ontslag aanbood,
die dat echter natuurlijk niet accepteer
de. Daarna kwam de Franse stap bij de
Veiligheidsraad. Als deze raad en Nas
ser zich maar enigszins bereid zouden
tonen tot nieuwe besprekingen over het
Kanaalregime, zou Parijs een schijnsuc
ces gegund zijn, dat Frankrijk in staat
zou stellen ook zijn koopvaarders weer
door het kanaal te sturen.
Waarschijnlijk hebben overigens
de binnenlandse moeilijkheden in
Frankrijk een grote rol gespeeld
in het besluit der regering-Mollet
om niet zonder meer te capitu
leren voor Nasser. Had zij dat ge
daan, dan zou zij allicht reeds
eerder zijn weggevaagd door de
oppositie in het parlement, welke
steeds sterker werd, toen de re
gering, om het land voor een eco
nomische crisis te behouden, be
lastingverhogingen tot een bedrag
van totaal 120 miljard francs wil
de invoeren.
Mollet hoopte op de been te blijven om
dat de meerderheid der partijen hem
misschien zal willen handhaven om zijn
buitenlandse politiek; zijn ontslag zou
voor Nasser een overwinning betekenen,
en daardoor ook voor de Algerijnse op
standelingen die door Nasser gesteund
worden. Bovendien gaat president Coty
dezer dagen in Washington op bezoek,
waar hij financiële steun voor Frankrijk
hoopt los te krijgen en het zou een
uiterst slechte indruk te Washington
maken als er intussen in Frankrijk een
kabinetscrisis ontstond, waarvan nie
mand eigenlijk zou weten hoe ze op te
lossen en waarbij waarschijnlijk ook het
lot van de Euromarkt zou zijn betrok
ken. Toch is echter dinsdag het kabinet-
Mollet ten val gebracht.
Nog een andere president was al te
Washington op bezoek, n.l. Ngo Dinh
Diem van Zuid Vietnam, die ook heeft
getracht van de Amerikanen meer eco
nomische steun los te krijgen voor zijn
land, dat een nog altijd wat wankel bol-
zijn voor tal van andere vrijwillige or
ganisaties.
Deze vrijwilligers kunnen en mogen niet
zonder meer worden afgedankt. De re
gering moet het uiterste doen de vrijwil
ligers voor onze volksweerbaarheid te
behouden. Met deze algemene stelling
was iedereen het wel eens. De vraag was
echter op welke wijze de vrijwilligers
behouden moeten worden.
Minister Staf zeide veel bewondering te
hebben voor de opofferingsgezindheid
van de leden der Nationale Reserve.
Maar dezen kunnen naar zijn mening
niet meer in het militaire apparaat in
gepast worden. Daarvoor is de moderne
oorlogsvoering te bewegelijk van karak
ter. Er kunnen steden omsingeld wor
den, zonder dat het de bedoeling is deze
te bezetten. Zou in zo’n situatie een
volksverzet ontstaan, dan zouden er no
deloos .slachtoffers vallen. Een militaire
taak voor de Nationale Reserve is dan
ook onmogelijk gezien de moderne op
vatting voor de oorlogsvoering. Dat wil
volgens de bewindsman helemaal niet
zeggen, dat er met deze vrijwilligers
wordt gesold of dat de volksweerbaar
heid een knauw heeft gekregen.
In de eerste plaats is de Nationale Re
serve nimmer op de vereiste sterkte ge
weest. De animo voor dit onderdeel was
minder groot, dan het enthousiasme van
de twaalfduizend vrijwilligers zou doen
Vermoeden. Maar bovendien is hun op
leiding afgestemd op een bescheiden mi
litaire taak. Nu durft de regering voor
het vervullen van die taak gezien de
Verschrikkingen van de oorlog de
verantwoordelijkheid niet meer op zich
te nemen. Omdat zij dan de verantwoor
delijkheid op zich neemt voor een bur
gerlijk verzet.
De It.-generaal b. d. Calmeyer (c.h.)
was het met dit betoog van de bewinds
man eens. Ook deze militaire specialist
zeide, dat er bloed en gruwelen zullen
ontstaan als de burgers in de moderne
oorlogsvoering een militaire taak krij
gen.
De heer Roosjen (a.r.) erkende dat er
militair-technisch nog wel het een en
ander op de Nationale Reserve valt aan
te merken. Daar is geen twijfel aan,
maar de kern van zijn betoog was toch
een andere, n.l. mag de regering zo
maar tienduizend vrijwilligers aan de
kant zetten? Over de wijze waarop dit
dreigt te gebeuren was niemand enthou
siast.
De socialistische partijvoorzitter, de heer
Vermeer, niet, Generaal Calmeyer niet
en evenmin Ds. Zandt (s.g.) en de heer
Visch (kath. v.). Deze laatst© liet dui
delijk doorschemeren, dat er nogal wat
bezwaren tegen minister Staf zijn. Het
feit, dat deze bewindsman nooit concreet
is en vele problemen in de mist hult,
prikkelt de Kamerleden op de duur. De
heer Visch zeide, dat er iets ontbreekt
aan het psychologisch inzicht van deze
minister.
Over de wijze waarop deze vrijwilligers
nog kunnen worden gebruikt, zal zeer
binnenkort overleg worden gepleegd.
Dat is het resultaat van de aangenomen
motie. Minister Staf zag een zeer be
langrijke taak: inschakeling bij het
korps luchtwachtdienst. Deze dienst
heeft nog veel vrijwilligers nodig. En
verder zullen deze vrijwilligers belast
kunnen worden met de verdediging van
huis en haard. Dit moet dan geen mili
taire taak zijn, maar een plaatselijke
taak, die vervuld wordt in samenwer
king met de politie. Trouwens aan re-
serve-politie bestaat ook grote behoefte.
Minister Staf weet dug nog wel burger
lijke taken voor deze vrijwilligers te
vinden, maar hij wil hen beslist niet in
passen in het militaire apparaat. Daar
om had hij ook nog wel enige bedenkin
gen tegen de motie van de heer Roosjen.
Zo vond de bewindsman het verrichten
van verbindingsdiensten eigenlijk meer
een militaire taak. Hoe het ook zij, het
overleg komt weer op gang. Over het
lot van deze vrijwilligers, die voor de
goede zaak veel offers hebben gebracht,
zal binnenkort wel beslist worden.
Voorzitter Kortenhorst heeft nog mede
gedeeld, dat het in de bedoeling ligt
om de eerste week van september de
verdragen over de gemeenschappelijke
markt en Euratom te behandelen. Hoe
wel de Nederlandse tekst nog niet be
kend is, is er inmiddels reeds een com
missie van voorbereiding benoemd. Het
lot van deze verdragen is door de kabi
netscrisis in Frankrijk enigszins twijfel
achtiger geworden.
De heer Burger, de fractievoorzitter der
socialisten, liet duidelijk blijken niet van
plan te zijn het Nederlandse parlement
deze belangrijke verdragen als laatste
goed te laten keuren. Hij wilde niet de
weg volgen, die de heer Qud had aan
gegeven, n.l. wachten tot het Franse
parlement zijn oordeel over deze verdra
gen heeft uitgesproken.
De heer Jonkers heeft te Bolsward in
de Witherenstraat een winkel in elek-
triciteitsbenodigdheden geopend. Een
speciale inrichting is ingesteld voor het
laden van annodes en accu’s.
Op de voorjaarsmarkt te Bolsward wa
ren aangevoerd 40 paarden, 50 lamme
ren en 23 schapen.
It aide gilde moat wer libje,
Lit de stêd dêr nou nei stribje,
Slaen de bannen yn elkoar.
Ja dan sil it siker gean
En de tradysje bliuwt bistean.
En ook wilden alle fracties (behalve
de communisten) dat de regering op
nieuw overleg gaat plegen met „Steunt
Wettig Gezag” om aan de Nationale
Reserve andere taken dan de tegenwoor
dige aan te wijzen, zoals het verrichten
vanordonnansdiensten, verbindingsdien
sten, bewakingsdiensten, het lopen van
patrouilles, het doen van meldingen, het
leveren van steun aan de geregelde
strijdkrachten.
Dat deze motie met alleen de stemmen
van de communisten tegen werd aange
nomen, was voor minister Staf beslist
niet leuk. De Kamer ergerde zich er
een beetje aan, dat de minister van Oor
log en Marine de Nationale Reserve
alleen maar vanuit militair oogpunt be
kijkt en dat hij te weinig acht slaat op
het grote belang dat enige duizenden
jonge mensen bereid zijn vrijwillig offers
voor land en volk te brengen.
De heer Roosjen (a.r.) zeide dat ook heel
duidelijk. De beslissing van de regering
om de Nationale Reserve op te heffen
heeft een knauw aan de volksweerbaar
heid toegebracht. In plaats van de weer-
baarheidsgedachte te bevorderen, ver
zwakt de regering deze gedachten door
„te morsen met de vrijwilligheid”. De
heer Roosjen was er van overtuigd, dat
deze gang van zaken ook schadelijk zal
Boalsert bliuw dyn tradysje trou
Set nou aenst wer hwat op tou
Foar de Heamieldagen.
Hwant it is üs suver frjemd
As men it Heamiel net mear neamd.
Om nog even terug te keren tot
de toestand in het Midden Oosten
zij vermeld, dat de koningen van
Irak en Saoedie Arabië het in
hun ontmoeting eens geworden
zijn over een gemeenschappelijke
anti-communistische maar ook
anti-Zionistische d. w. z. anti-Is-
raëlische politiek.
Zij hebben de andere Arabische staten,
n.l. Egypte en Syrië gewaarschuwd
zich t© onthouden van inmenging in Jor
danië welks koning Hoessein aanvanke
lijk ook op deze conferentie aanwezig
zou zijn, maar daarvan afzag.
Kennelijk wilde hij Syrië en Egypte niet
al te veel van zich verwijderen, ook ter-
wille van de sterke sympathieën welke
onder een groot deel van zijn volk voor
deze landen bestaan; ofschoon Hoessein
persoonlijk alle reden zou hebben gehad
de Egyptische en Syrische leiders de
rug toe te keren, want zij schijnen de
bedoeling gehad te hebben alle drie ko
ningen uit de weg te ruimen, om Nas
ser de leiding van een verenigd groot
Arabisch rijk te bezorgen.
Dit moordplan was van Nassers kant
bekeken geen slecht idee, want de Ame
rikaanse politiek in het Midden Oosten
moge dan succes hebben, doordat ze er
in is geslaagd banden tussen Washing
ton en de staatshoofden van Irak en
Saoedie Arabië en Jordanië te leggen,
dit betekent nog geenszins, dat ook de
volken van die landen voor die vriend
schap gewonnen zijn. Integendeel men
mag aannemen, dat er door die volken
een sterke anti-Westerse stroming, wel
ke alle heil van Nasser verwacht, gaat,
hoewel in Egypte zelf diens populariteit
afneemt, omdat hij zijn beloften tot op
voering van het welvaartsplan niet na
komt. De anti-Westerse stemming bij
de volken der Arabische staten zal al
leen verdwijnen als die volken zelf en
niet hun koningen en omgeving alleen,
van de economische hulp profiteren wel
ke Amerika bereid is te verstrekken,
als deze hulp werkelijk besteed wordt
voor de economische en sociale verhef
fing van deze volken en deze Arabische
vorsten ook bereid zijn hun onderdanen
meer rechten toe te kennen, zal de
vriendschapsverhouding tussen deze
Arabische staten en Amerika een ste
viger basis krijgen dan ze nu heeft.
Deskundige commentatoren schrijven
zelfs dat de haat, welke de Arabische
staten gemeenschappelijk jegens Israël
koesteren dan zou verdwijnen omdat de
Arabische staatshoofden deze thans
kunstmatig aanwakkeren, omdat zij
vrezen, dat hun volken anders te veel
belangstelling zouden gaan tonen voor
Israël, dat een oase van democratie is
in de woestijn van bar feodalisme der
Arabische staten.
Intussen: de Arabische haat jegens Is
raël is nu nog een politieke realiteit, het
blijkt ook al weer uit het feit, dat alle
Arabische staten Nasser’s houding in
zake de doorvaart van Israëlische sche
pen door het Suezkanaal steunen.
Er heeft zich, terwijl wij dit schreven,
nog geen Israëlisch schip voor de door
vaart gemeld, de Israëlische regering
wacht kennelijk de uitslag af van het
beroep van Frankrijk op de Veiligheids
raad om te pogen Nasser tot nieuwe on-
Het voornemen van de regering om de Nationale Reserve op te
heffen is niet in goede aarde gevallen. Niet alleen de vrijwilligers
zijn ontstemd over het feit, dat zij min of meer aan de dijk worden
gezet, maar ook de Tweede Kamer heeft dat de minister van
defensie duidelijk laten weten.
Het was de heer Roosjen (a.r.) tweede voorzitter van het Na
tionaal Instituut „Steunt Wettig Gezag” die deze zaak door
het houden van een interpellatie in de Kamer aan het rollen bracht.
Aan het einde van het debat, waaraan alle fracties deelnamen, werd
een motie aangenomen waarin de Tweede Kamer als haar oordeel
uitspreekt, dat „ten behoeve van de algemene volksweerbaarheid
het vrijwilligerselement behouden dient te blijven”.
Boeren üt dizze krite wei
Fjochtsje foar sa’n Heamieldei
Ek jim bits jutting leit dêryn.
Kom mei hynders en mei weinen
Biskógje’t as jim deiske sneinen.
Boargerlju en sakeminsken
Jimme hawwe ek jim winsken
Dy komme dan faeks ek oan
Stek de koppen by elkoar,
Set jim rêch nou al to skoar.
Jow de fabriken ek in kans,
Dy bin yn Boalsert hiel hwat mansk.
Kom yn bidriuwsklean op 't appèl,
In bytsje jaen, in bytsje skikke,
Dan kin men faeks al hwat birikke.
werk tegen het communisme in dit <Jeel
van Azië vormt. Diem zal het nogal
moeilijk gehad hebben te Washington
omdat een Amerikaanse commissie van
onderzoek had vastgesteld dat de eco
nomische hulp welke tot nog toe ver
leend was, niet altijd voor dit doel was
gebruikt; maar misschien heeft men er
de hand over het hart gestreken voor
deze figuur, die wel weinig democra
tisch is aangelegd maar een sterk en
fel bestrijder van het communisme dat
roerig aan de grenzen van zijn land
staat.
Wenden wij nog even de blik naar onze
oosterburen, dan is vandaar nogal wat
deining te vermelden over de plannen
van de minister van economische zaken
Erhard om aandelen in tal van Duitse
ondernemingen, in kleine stukken onder
het volk te plaatsen om zo de bezits
vorming en het sparen aan te moedigen
waardoor het verbruik en dus de inflatie
zou worden beperkt, terwijl de staat de
opbrengst zou gebruiken voor belasting
verlaging.
De soc. dem. schijnen zich in de verkie
zingsstrijd nogal .hevig tegen dit plan
te verzetten omdat zij menen dat een
deel der betrokken ondernemingen voor
socialisatie in aanmerking komt. Ook in
dr. Adenauers eigen partij de C.D.U.
schijnt echter verschil van mening te
zijn, vooral over het plaatsen van kleine
aandelen van de Volkswagenfabriek die
thans onder staatstoezicht staat en een
onzekere rechtspositie heeft, maar zodra
zij particulier bezit wordt, waarschijn
lijk een reeks processen op de hals zou
krijgen, omdat in Hitlers tijd talloze
Duitsers een volkswagen is beloofd, voor
een zeer bescheiden prijs, waarop die
Duitsers ook al een deel betaalden.
Zoals bekend zijn er thans tussen Ne
derland en West-Duitsland besprekingen
over allerlei kwesties, uit, maar ook van
voor de oorlog. Deze schijnen echter al
direct op grote moeilijkheden te stuiten
omdat Nederland primair een regeling
van de oeroude kwestie van de grens in
de Dollart wil.
Nederland heeft daar groot belang bij
vanwege mogelijke inpoldering van
stukken van de Dollart en ’t onderhoud
van de vaarweg naar de steeds in bloei
toenemende haven Delfzijl. Van deze
bloei vreest W. Duitsland en speciaal
Neder-Saksen, in welks gebied de Eems
ligt, echter gevaar voor zijn eigen ha
ven Emden, waarom van Duitse zijde
betoogd wordt dat het onderhoud van
deze waterweg geheel en al een Duitse
aangelegenheid is al moet men rekening
houden met het belang van Nederland.
De Nederlandse regering neemt echter
het standpunt in dat ook Nederland in
het beheer van deze waterweg een
woordje mee heeft te spreken.
Ten slotte vermelden wü nog, dat in
Italië na het aftreden van de regering-
Segni, nodig geworden omdat de Sara-
gat socialisten haar niet langer steun
den, het minderheidskabinet-Zoli, uit
sluitend bestaande uit christen-demo-
craten is opgetreden. Men ziet dit kabi
net als tijdelijk n.l. tot de algemene ver
kiezingen in 1958.
