VIJF EEUWEN FRIES SCHILDERKUNST
roar
Uit de nadagen
van het Heamielfestijn
e
Een tentoonstelling met verrassingen
Tj. de J.
Fan de Martinytoer
Traditie burgert hoe langer hoe meer in
Zilveren filmpjes
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
us hjoed p
to sizzen
3
DINSDAG 16 JULI 1957
53e JAARGANG
No. 54
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo
Hwat hat
L
wie
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbe tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
r
Natuurlijk dringt zich direct de vraag
al op, wat de samenstellers van deze
tentoonstelling onder Friese kunst heb
ben verstaan, zo men tenminste niet het
wèl dan niet bestaan van een speciale
Friese kunst als zodanig disputabel
stelt. Bij ’n vluchtige blik op ’t geëxpo
seerde en bij het doorbladeren van de
overzichtelijke catalogus, komt men al
spoedig tot de conclusie, dat men het
begrip ruim heeft genomen.
Zo vindt men er werk van schilders, die
in Friesland zijn geboren of er hebben
gewoond en later vooral buiten de pro
vincie hebben geleefd en gewerkt. Een
klassiek voorbeeld hiervan is Laurens
Alma Tadema, die in Dronrijp geboren,
spoedig, n.l. op 26-jarige leeftijd, het
land verliet, naar Antwerpen trok om
later in Engeland een beroemdheid te
worden en in 1912 op 76-jarige leef
tijd te Wiesbaden zijn einde te vinden,
terwijl als een meer recent voorbeeld in
het overzicht van de moderne kunst, dat
is ontleend aan een artikel van de heer
Struiksma in het Belgische weekblad
„De Toerist” wordt genoemd de schil
der Piet van der Hem, van wie men
echter tevergeefs werk op deze tentoon
stelling zal zoeken. Had men het prach
tige portret van H. M. de Koningin door
V. d. Hem in opdracht van de gemeen
te Bolsward vervaardigd, en dus ter
plaatse aanwezig, niet aan deze expo
sitie kunnen toevoegen? Het zou een
waardevolle tegenhanger geweest zijn
van de portretten van het Friese stad
houderlijke hof, die in bruikleen van
het Fries Museum wèl zijn geëxpo
seerd.
Heeft men dus enerzijds dus werk ten
toon gesteld van Friezen, die voorname
lijk buiten de provincie werken en soms
bijna alle binding met het heitelAn heb
ben verloren, anderzijds rekende de sa
mensteller van deze expositie ook het
werk van niet-Friezen, die toevallig in
de provincie kwamen wonen en werken
tot de Friese kunst, bijv, dat van de
Mans boezeroen 80 ct., Deux pièces in
wol f.2.90, partijtje bontkragen f 1.95,
zware zijden dameskousen f 0.49, id. met
punthiel f 0.64, duitse lakens f 0.85, vi
trages vanaf 12 ct., lopers (alleen de
betere soorten) f 0.54, heren borstrok
f 1.19, China matten, 6 els, 80 ct. P.
Lunter, Bolsward.
Werklozenrelletjes in Den Haag. De po
litie moest enige charges uitvoeren met
blanke sabel en gummistok.
In Duitsland is de binnenlandse politiek
ontaard in een strijd met wapens en ont
plofbare stoffen. In Groot-Berlijn is de
staat van beleg afgekondigd.
De> margarine-industrie van Mobach en
de Boer te Bolsward maakt bekend, dat
bij hen verkrijgbaar is margarine ver
mengd met 25 roomboter, de laat
ste geleverd door de K. N. M. te Bols
ward.
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres;
Marktstraat 13
Telefoon 451 - Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
tig te bekijken, daarna de catalogus met
inleiding te bestuderen, om aan de hand
daarvan later nog eens een meer serieus
bezoek aan de verzameling op het stad
huis te brengen.
Naar wij menen, wil het gemeentebe
stuur een dergelijke gang van zaken
gaarne bevorderen, door doorlopende
kaarten ter beschikking te stellen.
Maakt men op deze, intensieve wijze
kennis met het gebodene, dan zal dit
inderdaad worden tot een „ontmoeting”,
die U nog lang bij zal blijven. Telkens
zult U bij uw rondgang voor verras
singen komen te staan. Zo ging het ons,
zo zal het ook U gaan. Een volgende
maal willen wij U gaarne eens nader
Nu we dit schrijven zijn de laatste feestklanken verklonken, is
de versiering grotendeels weer opgeborgen tot het volgend festijn
en plenst de (voor velen zo weldadige) regen bij stromen neer.
De heamieldagen zijn voorbij en behoudens enkele buitjes mag ge
zegd worden, dat men het maar bijzonder goed getroffen heeft.
Het „heamiel” en alles wat daarop volgt, burgert hoe langer hoe
meer in en vooral zaterdagavond puilde Bolsward bijna uit van
de bezoekers. Gaarne willen wij nog enige programmapunten rele
veren.
Deze demonstraties vormden een zeer
goede propaganda voor de lich. oefening.
1.
2.
3.
4.
e
op een en ander wijzen.
Laten we nu reeds verklaren, dat men
er ditmaal over het algemeen zéér in
is geslaagd met de beschikbare ruimte
(die iets kleiner is dan de vorige malen,
daar thans de bedschutkamer niet is
gebruikt) te woekeren en deze op de
meest verantwoorde wijze te gebruiken.
Er is ditmaal weinig gezondigd tegen
de sfeer. Zo vindt men de oudere mees
ters in het historische gedeelte van het
raadhuis, de modernen in het nieuwe ge
deelte, de prachtige schilderijen van
Tjeerd Bottema (zijn grootouders), die
als een overgangsfiguur is te beschou
wen, op de gang naar het nieuwe ge
deelte. Zeer terecht.
3de week van juli 1932
1 pracht binnenband, compleet f 0.39;
zonnebril f 0.07; kinderschepje f 0.06;
nest schalen (7 stuks) f 1.24; zes witte
melkbekers f0.33. Haweko, Bolsward.
Te Alkmaar werd bloemkool geveild voor
1 cent per stuk. Per krat van 8 stuks
moet 5 ct. huur worden betaald, zodat
de kwekers voor 6 bloemkolen (eerste
soort) samen slechts 3 cent ontvingen.
De bouwers demonstreerden met leuzen
als: „Waar blijft nu de regering?”
„Twee en negentig miljoen voor de
werklozen, niets voor ons en wij wer
ken van ’s morgens 8 tot ’s avonds 9!”
Op 21 juli is door hooibroei brand ont
staan in de boerderij van de heer Het-
tinga onder Edens. De schuur en van
alles wat er in was, werd een prooi der
vlammen. Alleen de voorhuizinge kon
gespaard blijven.
Tot hoofd der school te Baard is be
noemd de heer J. Okkinga te Oude Bildt-
zijl.
Dat jowt licht yn ’e keet, sei de man,
doe hied er de léste panne fan ’t
dak smiten
Herhaling optocht.
De gymnasten sloten zich aan bij de
optocht, die inmiddels weer stond opge
steld en ook nu weer veel bekijks trok.
Tevens werd thans de uitslag bekend
gemaakt.
Deze was als volgt:
1ste prijs: Praalwagen fa. Lunter (con
fectiefabriek „de Hoop”.
2de prijs: Praalwagen K. N. M., Oudega.
3d.e prijs: Idem K. N. M., Bolsward.
4de prijs: „Sneeuwwitje”.
5de prijs: Groep o. 1. s.
brug met ongelijke leggers door meisjes
en met de
ladder door de jongens van Dio.
De knotsoefening van de dames Durate-
Tonevido waren ook nu weer een suc
ces. Het springen op en vanaf (zelfs
over) de Zweedse kast door de meisjes
van Onda en op de Langemat door de
jongens van Lycurgus-Wilhelmina ont
lokte menig applaus, evenals de Trai
ningsoefening van de dames van Lycur
gus-Wilhelmina.
Hierna volgden nog Hoogbrug (heren
Dio en Lycurgus-Wilhemina), een mas
sale vrije oefening (meisjes en dames
Durate-Tonevido) en een vrije oefening
(jongens en heren Lycurgus-Wiihelmi-
na).
Het Hoogrek heren (Lycurgus-Wilhel
mina en Dio/ toonden adembenemende
oefeningen, terwijl de knotsoefening (da
mes Lycurgus-Wilhelmina) een char
mant slot vormde.
De geleverde prestaties, in teamwork zo
wel als individueel stonden op zeer hoog
peil en getuigden van trouw repetitie-
bezoek.
Bolswards Nieuwsblad
en De Jong’s Nieuwsblad
...in
reien ta wie, waerden deaslein mei it
earste argumint, dat it organisearre oer-
liz der mei akkoard wie en dat hja net
meigean woene, us provinsje minder
Wel Fries, maar weinig
Friesland
Kan men dus vrede hebben met de op
vatting van de samenstellers van de
expositie, toch zal menige bezoeker er
iets geheel anders vinden, dan de titel
en de affiche zouden doen vermoeden.
Om maar met de laatste, door Meinte
Walta getekende plaat te beginnen:
Hoewel er een (wel enigszins aan een
verkiezingsbiljet herinnerend) cijfer 5
op is aangebracht, doet het met een
witte kwast op rood aangebracht „mo
dern” kereltje, helemaal niet vermoe
den, dat men hier heeft te doen met een
schat van werken van oude Friese mees
ters; Maar ook de titel roept bij menig
een geheel andere verwachtingen op dan
waaraan bijv, de „Circuspaardjes” van
een Benner of een Italiaans of Arca
disch landschap van een Renaissance
schilder kunnen voldoen.
Hoe boeiend het gegeven overzicht voor
de enigszins ingewijde kunsthistorisch
bezien ook is, ons valt het telkens weer
op, dat heel wat „gewone” bezoekers,
bijv, de dagjesmensen, die bij hun uit
stapjes Bolswards stadhuis aandoen, de
meer toevallige toeristen, de gezelschap
pen, voor zover zij niet uit kunstkenners
bestaan, heel wat op zich zelf interes
sante doeken voorbij lopen om even te
toeven bij de Friese landschapsbeelden.
Men wil als doorsnee bezoeker op deze
tentoonstelling blijkbaar niet in de eer
ste plaats „Friese kunst”, in de brede
betekenis, zoals boven aangegeven, zien,
maar „Friesland” zelf, zoals dit door ’t
oog van de kunstenaar werd gezien en
door zijn vaardige hand werd vastge
legd.
Bij het zien van een dergelijk doek ont
staat er blijkbaar bij dit soort bezoe
kers een zeker „herkennen”, een zoals
onze oosterburen het noemen, een Aha-
Erlebnis. Wie zelf is ontroerd door het
schone Friese landschap, wie de blanke
witte zeilen heeft gezien op de wijde
watervlakte van de meren, zich scherp
aftekenend tegen het tere blauw dat
vergrijsde in de einder, wie bij avond
een Friese boerderij als een eiland zag
verzinken in opkomende dauw, die als
Ondergetekende maakt bekend, dat hij
zijn reparatie-inrichting vanaf heden
heeft Harlingerstraat no. 16. Tevens
aanbevolen voor de levering van ban
den, benzine, oliën. D. Boontje.
jo oer de flieren en
stien en de tegels en
oer de tüzen oare dingen allinnich
dwaen meije, hwat men
yn ’e kop hat.
De freeslike sintralisaesjesykte giet mar
al fierder, de bureaux dêrre dije al fierder
ut, de papieren steapelje harren op, de
ynspekteurs en kontroleurs kin gjin
mjnske ütinoar halde. It is in boel mei m
byboel, hwer’t in normael minske kroan-
gek fan wurdt.
Hoefolle energy der lans dizze wei for-
knoeid wurdt, hoefolle idealisme stiendea
makke, hoefolle reisjild forgriemd en sa
larissen weismiten, is mei gjin pinne to
biskriuwen.
Mar it munster fan in ambtnerssteat, mei
syn ütpüljende mjnistery’s, fret hiel hwat
wolfeart op. En dan binne der jit min-
sen, dyt blyn binne foar dizze moloch en
him nij foer tasmite wolle. Hoe kin it yn
fredesnamme bistean
Vrijdagmiddag bracht e Gou-
verneur-Generaal van Canada,
Z. E. Vincent Massey, in ge
zelschap van de Canadese Am
bassadeur en zoon en schoon
dochter, een bezoek aan H. M.
de Koningin op Paleis Soest-
dijk.
Foto v.l.n.r.: Mevr. Stone, Z.
E. Thomas Stone, Ambassa-
deus van Canada, H. M. Ko
ningin Juliana, Z. E. Vincent
Massey, Gouverneur-Generaal
van Canada, Z. K. H. Prins
Bernhard, Mevr. Massey
(schoondochter van de Gouver
neur-Generaal) en de heer
Massey Jr.
it is ek in pov’er eintsje, hwat Den Haech
oan de legere bistjürsorganen oerlit. Grif,
yn eardere tiden, doe’t de gemeenten har
eigen bilêstings fêststelden en soargje
Vlaamste meesters, die hierna in de 16e
en 17e eeuw portretten kwamen schilde
ren. Dit tweeledig karakter van het ge
bodene geeft de expositie enerzijds een
grotere verscheidenheid, maar ander
zijds ook wat we in deze tentoon
stelling wel het meeste waarderen
een waardevolle bijdrage tot het met
voorbeelden illustreren van de kunstge
schiedenis, waarvan, wat Friesland be
treft, een niet alleen behoorlijk gedocu
menteerd, maar ook interessant en
boeiend overzicht wordt gegeven.
een zachte witte sluier het aardrijk ging
bedekken, wie een besneeuwde stoere
zadeldaktoren op de Kerstmorgen stoer
als een wachter, zag opsteken boven de
nietig schijnende huisjes van het dorp,
is verrukt te ontdekken, dat een kun
stenaar eenzelfde schoonheidsbeleving
heeft gehad en deze als het ware heeft
weten te vangen in kleur en vorm. Dit
wil men blijkbaar het liefste zien en
wanneer er dan bovendien nog een „be
kend” hoekje op voorkomt, is de ver
rassing en voldoening des te groter.
Welnu, ook in dit opzicht stelt de ten
toonstelling niet geheel teleur. Welis
waar hadden de oude meesters (helaas!)
weinig oog voor het Friese landschap
en schilderden zij blijkbaar liever rots
partijen en snelvlietende beekjes dan
groene greiden en schuimkoppige meren,
liever ruïnes en uitheemse burchten, dan
de oude stinzen en stadsgezichten, de
meer moderne schilders doen af en toe
een poging ook Friesland in dit opzicht
te benaderen.
Zo tekende Germ de Jong gezichten op
Ameland, B. van der Schoot de Zeven-
huisterdijk, Van Asperen de winter in
Harlingen, Hemstra de Ringwiel bij
Sandfirden, Jan Stroosma de Oude Bildt-
zijl.
Al is het Friese landschap dus aller
minst op deze expositie vergeten, de
doeken, die hierop betrekking hebben,
zijn toch ver in de minderheid. Wil het
gemeentebestuur nog eens een tentoon
stelling organiseren, die het bij alle la
gen van het publiek „zal doen”, dan
moest men een volgend jaar eens een
gehele tentoonstelling wijden aan het
Friese landschap. Het succes zou ver
zekerd zijn! Nü is het principe:
heeft het schilderij gemaakt Is het
een Fries of heeft hij in Friesland ge
woond, dan is zijn doek welkom, ook
al is het onderwerp Parijs (bijv. cat.
no. 88) of de Rijn bij Wageningen (id.
no. 106). Dén zou het criterium moe
ten zijn: Wat stelt het doek vóór?
Afgezien van deze suggestie, die wel
licht een volgende maal eens in over
weging kan worden genomen, biedt deze
tentoonstelling veel wat niet alleen het
kijken, maar vooral het rustig kijken,
ja zelfs het bestuderen waard is. Moeten
vreemdelingen het in de regel doen met
éénmalig bezoek, de Bolswarders zelf
verkeren in de bevoorrechte positie deze
tentoonstelling ten volle te genieten.
De meest vruchtbare methode lijkt ons
eerst de tentoonstelling eens vrij vluch-
Het feestgedruis in Bolswards straten is geluwd. Een drukke
week, waarin telkens weer de aandacht werd opgeëist, dan voor
dit evenement, dan voor dat schouwspel, is ten einde. De rust keert
weer. Wellicht is er deze week weer een tijd voor een rustige
avondwandeling. Heeft U de gelegenheid hiertoe, dan moet U niet
nalaten ook uw schreden eens te richten naar het stadhuis om
voor een paar luttele centen een tentoonstelling te zien, die een
blijvende en dankbare herinnering zal achterlaten. Wat hier is
samengebracht als overzicht van 400 jaar Friese schilderkunst,
samen uit 5 eeuwen, is in meer dan één opzicht uniek. De aan
dachtige bezoeker ziet zich bovendien telkens voor aangename
verrassingen geplaatst.
ütwreidingsplan fêststelle moatte. En
hwat Ljouwert nei de oarloch skilt, wit
ik net, mar dat roait nearne nei. Dér
komt nou praktysk neat üt de pin. Der
wachtsje wy nou al jierren op. Dan moat
te der hearen üt Den Haech komme om
it terrein op to nimmen en goed to kar
ren. Dan moatte hja de priis goedkarre.
Dan moatte hja de architekt goedkarre,
dan moat dy oan de han fan in boek fol
foarskriften in plan meitsje. Dat moat
troch it Ministery fan Lanbou en dan
troch de Ryksgebouwentsjinst bisjoen
wurde en goedkard. Dan moatte de jilden
socht wurde neffens in persintaezje, dat
allinnich yn Den Haech reedlik achte
wurdt. En dan moat jo mar rekkenje dat
de gordinen en de
de forwaerming en
i mar
yn Den Haech
moasten foar in slutende kas, wie it ek
net allegearre sin en wille, doe wie bi-
nammen yn de lytsere gemeenten it reed
lik bigryp foar goede leanen en salarissen
ek net altyd oanwêzich; mar dy't doe
hwat diene, koe men forantwurdlik stelle
men koe der aksje foar meitsje en ris op
weromkomme,
Sa’t nou giet, is der winlik gjin inkelde
bistjürder fan gemeenten ot provinsje,
dy’t er hwat oer to sizzen hat. Oan de
iene kant krije de legere organen gjin
goedkarring, as hja boppe de noarmen
geane, oan de oare kant kinne hja ek net
mei fatsoen der under bliuwe, hwant dan
rinne hja der üt en stimpelje hja J
meente of provinsje ta in efterlik gebiet.
Docht Den Haech 3 of 6% by de leanen
dan meije de legere organen ek allegearre
sa’n bislüt nimme, de masine fan de or-
ganisaesje en it oarganisearre oerliz komt
yn biweging en gjin minske, dy’t it mear
keare wol en kin.
Forline wike ha wy yn de Steaten ek wer
sa’n foech drama hawn. Yn Den Haech
hie men de hegere ambtenaren fiks op-
slach jown; der wie hiel hwat forset yn
de Keamer, mar hawar, it is trochset en
oannommen. En sjedêr: yn alle provin-
siale Steaten kamen of komme ütstellen
om dit ek op de provinsiale ambtners
ta to passen, ja op dyselde rangen dan.
Sjoch, hwant oars soene de forhaldingen
skeef komme to lizzen. Gjinien fan de
Steatenleden hie der seis bihoefte oan
soks to dwaen, elk foun de situaesje ridlik
goed, mar nou’t Den Haech it foarbyld
jown hie, moast it hjir ek.
Gymnastiekdemonstraties.
De gymnastiekdemonstraties hebben [van Lycurgus-Wilhelmina
vrijdagmiddag een overweldigende be
langstelling getrokken.
Alle de drie plaatselijke verenigingen
gaven acte de presence, n.l. Lycurgus-
Wilhelmina, Onda-Dio en Durate-Tone
vido.
Men begon precies op tijd en het pro
gramma, dat zeer gevarieerd was, werd
in vlot tempo afgewerkt. De organisa
tie sloot als een bus en deze non-stop-
show deed velen vergeten, dat moeder
de vrouw thuis met het eten zat te
wachten. Of. wat ook gebeurde, deed
moeder de vrouw vergeten, dat ze de
tafel moest dekken.
Na de opening met vlaggengroet volgde
een vrije oefening meisjes door alle 3
verenigingen.
Hierna was het Paardspringen aan de
beurt, verzorgd door de jongens van
Dio en de meisjes van Lycurgus-Wil
helmina, waarna een Hupoefening volg
de door de dames van Durate-Tonevido.
Kracht en behendigheid werd er getoond
in de spectaculaire oefeningen op de
joech as de oaren en dus de béste krêften
kwyt reitsje soe en by nije sollisitaesjes
allinnich mar twadde keur krije soe.
Oaren woene dan net allinnich de hegere
mar ek de oaren in forheging jaen, mar
dat koe net, hwant dat soe de Minister
net goedkarre. En yn dizze twangposysje
joech it meartal fan de Steaten har fiat.
Mei de forgoedings foar de Deputearre
Steaten wie it al sa’n boel. De greate
en folkrike provinsjes mienden rjucht to
hawwen op in heger salaris, mar dan
kamen de oaren der kat efter kat op in
dtafke efteroan, dan giene de earsten wer
hwat heger en dan de oaren wer, krekt
har ge- salang dat de Minister sei: Ho, net fier
der mear! En as jö nou neigeane, hwat
gemeenteried en steaten hjiryn seis noch
to kediezen hawwe, nou dan is it net in
great soad.
Mei de bouwerij fan alles, hwat yn in
gemeente nedich is, sit it krekt sa. Nou
al jierren lizze der plannen, dy’t fan de
ried oannomd binne, foar de bou fan in
lepenbiere Skoalle, fan in nije Rehoboth-
skoalle, fan in R. K. Uloskoalle, Hüs-
haldskoalle en jit folie mear. Mar, der
komt neat fan oant diz tiid. Hwant de
ütfiering wachtet op de goedkarring fan
Den Haech, jild kin men allinnich liene
op Haechse oitingsten en mei dat nim
men der sin oan bat, stiet alles stop.
Yn theory hat de Ried hjiroer to bisluten,
yn de praktyk hinget alles óf fan Den
Haech. Dy’t op dit stuit de ien of oare
skoalle bouwe wol, kin him in blik gat
rinne nei de Haechse bureaux, oars komt
er neat fan. Nou al mear as trije jier is
men dwaende om oan de Middelbare
Lanbouskoalle yn Ljouwert, dy’t yn de
aide skippersskoalle omheukert, in reed-
like hüsfesting to jaen, mar it eint gjin
byt. Earst §il de gemeente Ljouwert har
IT GIET AL MAR FIERDER
Dy’t tsjintwurdich mei it bistjür fan de
saneamde legere oerheitslichamen to krij-
en hat, sil mei ynstimming heard ha nei
in passage üt it ófskiedswurd fan mefrou
Kok—Haar, dat hja spriek yn de ried
fan Boalsert.
Hja sei, dat er fan de selsstannichheit fan
de gemeente praktysk in bidroefd bytsje
oerbleaun wie en dat hja it gefoel net
kwyt wurde koe, dat men der siet as in
soarte fan marionetten.
Ik kin my dat gefoel tige yntinke, hwant Dy’t fan miening wiene, dat der hjir pjii
Amateur kleinkunstavond.
Ook dit jaar was er als derde avond-
bijeenkomst in het Julianapark een reeds
tot traditie geworden „Amateur-Klein-
kunstavond”.
De herhaling van de woensdag gehouden
optocht, hield vrijdagavond (overigens
heel begrijpelijk) het publiek wat extra
lang vast in de stad.
Toen het op het aanvangsuur ook nog
zachtjes begon te regenen, leek het er
veel op, dat de amateur-kleinkunstavond
letterlijk en figuurlijk in het water zou
vallen: aanvankelijk leken er niet meer
in het park te zijn, dan de executanten
en de jury-leden.
Na de buitjes kwamen er nog wel enige
belangstellenden opdagen, maar op de
banken, waarop zeker een paar duizend
mensen hadden kunnen plaats nemen,
gaapten grote leegten: een troosteloos en
voor de uitvoerenden waarschijnlijk de
primerend gezicht, dat zeker een min
der gunstige invloed heeft gehad op de
prestaties, die althans van die aard wa
ren, dat er geen eerste prijs kon worden
toegekend door de jury, die ook dit jaar
weer bestond uit mevr. T. Falkenade
Vries en de heren S. S. de Jong Dsn.,
M. Onneweer en A. H. van de Ven.
De voorzitter van het heamiel-comité,
de heer A, Hettema, verwelkomde
de mededing (st) ers en het weinig tal
rijke publiek.
De foarsitter lei üt, dat de prestaesjes
bioardiele wurde soene yn fjouwer re-
briken.
Kar fan it stik.
Foardracht.
Tekstbitrouwens.
Oanklaeijing.
Mei fjouwer kar-kommisjeleden wie it
heechste puntental dus 4x 4 x 10 160
punten; 2de priis 130 p., 3de priis 115 p.
Net allinne de foarsitter, ek de dekla-
matrises hiene it Frysk keazen as tael
fan ’e joun.
Juffer Boukje Feenstra fan Jousterp
ünder Tsjerkwert helle mei „Werberte”
fan dr. Douwe Kalma en „Midsimmer”
fan prof. Jelle H. Brouwer, in wol tige
tapaslik fers op in heamielfeest, in 3de
priis mei 119 pnt.
Juffer Truus Boersma fan Boalsert
brocht it mei „Snie” fan P. v. d. Burg
en „lerdeljocht” fan Fedde Schurer mei
130 pnt. ta in 2de priis.
De tredde deklamatrise, frou Lucy
SuierveldBruinsma fan Arum kaem
mei in minder heechsteand rymstik fan
Hette Reitsma en harsels „Is Doarp en
Aldershüs” mei illustrative pianomuzyk
fan harsels. Hja helle mei 115 pnt. in
3de priis.
It froulike twatal Nijenhuis-Teakema
fan Jirnsum song bihalve in Nederlan-
ske oersetting fan it Franske „Plaisir
d’ Amour” fan Martini noch in pear
floatige Fryske sankjes: „De Fryske
Sender” fan R. Bergsma en „De Griene
Hjerst” fan Tetman de Vries (124 pnt.,
3de priis).
Overigens was het programma van een
zeer internationaal karakter, niet alleen
door de keuze van de nummers en de
talen, waarin werd gezongen, maar ook
door de huidskleur, doordat er op het
laatste ogenblik zich ook nog „Tropische
Broeders”, hoewel stadgenoten, kwamen
aanmelden voor mededinging.
Het muzikale programma werd geopend
door het Harlinger Accordeon-Ensem-
ble onder leiding van de heer Jac. J.
Bonnema van Kimswerd. Met een wat
langzaam en voorzichtig gespeelde
overture van J. W. Gest Jr. en een een
voudige mars van Coen van Orsouw,
wist het 118 punten en dus een 3de
prijs te behalen.
„The Tropic Brothers” uit Bolsward zon
gen en speelden een drietal liedjes,
waarin ritmisch meer te waarderen viel
dan wat het klankgehalte betreft. Zij
haalden 101 pnt.
,The Melodians” van de scheepswerf
Amels te Makkum kwamen met „cow-
boy-songs”, gezongen door een „lady-
crooner”, die zich geducht weerde. Het
resultaat was 106 pnt.
Hét muziekensemble „Pergo et Parago”
van Piaam haalde met drie nummers,
waarvan één niet onverdienstelijk werd
