i
TWEEDE KAMER AANVAARDT JEUGD-
SPAARWET
De Gaulle: Algerije moet één worden met
Frankrijk
Buitenlands Overzicht
Zilveren filmpjes
Zijn in het Krimlin weer veranderingen
op til?
De Fransman moet leven ende buikriem
aanhalen
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
to sizzen
VRIJDAG 20 JUNI 1958
54e JAARGANG
No. 47
KAMEROVERZICHT
de vrijhart-
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres;
Marktstraat 13
Telefoon 451 Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
van
het
dat deze zaak een der
de agenda zou zijn.
de
de
Abonnementsprijs f l 90 pet kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden tnededeli* gen dubbe1 tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
jaar spaart no.
loon. Tussen
nen
Ionen te benaderen. Het feit, dat men op
de communistische ministers aan kant
wilde zetten. Nu Soekarno echter zijn
doel heeft bereikt, beweert hij dat hij
nooit van plan is geweest verandering in
het kabinet te brengen; het leger, zo zei-
de hij, wenst de huidige regering te
handhaven.
Bolswanls Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
Bolsward krijgt zijn eerste autobusonder
neming. De heer Zwaagstra heeft zich
er als zodanig gevestigd en ’n luxe auto-
bus aangeschaft.
De Japanse troepen verloren tijdens hun
veldtocht 2890 doden en 8200 gewon
den, dit is gering in vergelijking met de
Chinese verliezen.
ANJERACTIE 1958
Deze zeer recente foto van het Koninklijk gezin werd door het Koninklijk paar exclusief ter beschikking gesteld
het Prins Bernhard fonds en de Anjerfondsen, waarvan de Prins regent is. voor de jaarlijkse inzameling aan
einde van deze maand voor het Nederlandse culturele leven,
B. en W. van Bolsward stellen voor de
tollen op de weg van Bolsward-Workum
op te heffen.
Dy syn jeugd yn’t wylde oanstelt,
Bettert hiw wol op 'e jeld.
Er gaan geruchten, dat het verkeer over
de afsluitdijk per 1 juli a.s. vrij gegeven
zal worden. De heffing van een vergoe
ding voor het'berijden van de dijk ten
bate van het Nat. Crisis-comitee zou dan
komen te vervallen.
Hwat haf (gabe Skroar
us hjoed
De Veiligheidsraad zond Rusland
sprak geen veto uit maar onthield zich
van stemmen wel waarnemers om te
voorkomen dat de Libanese opstandelin
gen wapenen toevloeiden maar kennelijk
hadden Egypte en Syrië op vrij af doende
wijze al voor die bewapening gezorgd.
Een beroep op Amerikaanse hulp is voor
de Libanese regering eigenlijk niet mo
gelijk, omdat hier niet kan worden ge
sproken van een geval waarin Libanon
bedreigd wordt met agressie van commu
nistische zijde; in dit laatste geval voor
ziet het verdrag dat enkele Arabische
staten en ook Libanon met de Ver. Staten
sloten wel; een verdrag overigens dat
Nasser als de eigenlijke oorzaak van d_
Libanese moeilijkheden noemde;
meerderheid der Libanezen zou de neu
traliteit boven de Westelijke invloed ver
kiezen, maar wij geloven niet dat een
dergelijk abstract iets het volk in een
burgeroorlog jaagt, er zit stellig Egyp-
tisch-Syrische invloed, en laat ons hopen
geen Russische, achter.
Al hebben dan ook Egypte en Syrië ruim
schoots Russische hulp aanvaard, toch
mag men deze landen nog niet tot het
communistische blok rekenen. Wat deze
Russische hulp betreft, dezer dagen pu
bliceerde het Amerikaanse ministerie van
buitenlandse zaken een rapport waarin
werd uiteengezet dat de Russen, dank zij
de voortschrijdende economische en indu
striële ontwikkeling van hun land, in de
laatste jaren voor 7/2 miljard gulden aan
economische steun aan 14 onderontwik
kelde landen hebben kunnen verlenen.
In het rapport wordt gewezen op de ge-
De verscherping der betrekkingen
tussen de Sovjetunie en Zuid Slavië
heejt zich in deze overzichtperiode
voortgezet. Hardnekkig blijven de
geruchten aanhouden dat er weer
veranderingen in het Kremlin op
til zijn.
Tito zal met de Westelijke wereld de
verontwaardiging delen over het feit dat
de Hongaarse regering Nagy en Maleter
heeft doen ter dood brengen. Men herin
nert zich nog dat destijds, toen de Hon
gaarse opstand door Russische troepen in
bloed gesmoord werd, Nagy ’n toevlucht
zocht in de Zuid Slavische ambassade en
een vrijgeleide kreeg om met het nieuwe
Hongaarse bewind te onderhandelen.
Desondanks werd hij door de Russen ge
arresteerd en later aan het regime-Kadar
uitgeleverd. Maleter werd op zo moge
lijk nog verraderlijker wijze in handen
van Kadar gest
verantwoordelijk voor de dood van deze
beide mannen, die nu terecht zijn ge
steld omdat ze Hongarije aan het „kapi
talistische” Westen zouden hebben wil
len uitleveren. Het zou de Russische pre
mier maar een half woord hebben be
hoeven te kosten om deze terechtstelling
te voorkomen om daarmee ook een
vriendelijk gebaar jegens dat „kapitalis
tische” Westen te maken, waarmee hij,
naar hij beweert, op goede voet wil ko
men.
Wat het verdere nieuws betreft nog het
volgende. Terwijl Frankrijks positie in
de Navo nog enigszins duister is ge
worden, heeft het probleem Cyprus ge
leid tot een ogenschijnlijk onoverbrug
bare kloof tussen de beide Navo-leden
Griekenland en Turkije. Laatstgenoemd
land heeft de nieuwe Engelse voorstel
len omtrent de positie van Cyprus zon
der meer verworpen; het houdt vast aan
de verdeling van het eiland in een
Grieks en Turks deel en de Grieken zijn
daarover zo ontstemd dat ze niet meer
willen meedoen aan Navo-oefeningen
waarbij ook de Turken betrokken zijn.
Een schakel in de Navo-verdediging te
gen Russische expansiezucht in zuidelijke
richting is daardoor verzwakt. De En-
gelsen hebben aanzienlijke troepen ver
sterkingen naar Cyprus gezonden, ken
nelijk niet alleen om er verdere ongere
geldheden te onderdrukken, maar ook
om
een
varen, welke daaraan voor die landen
en voor het Westen verbonden kunnen
zijn. Het Westen mag zich die waarschu
wing inderdaad in de oren knopen. In
zonderheid ook de Navolanden doen
veel te weinig aan de ontwikkeling van
hun onderlinge economische en politieke
samenwerking, welke een antwoord zou
kunnen geven op de Russische uitda
ging op economisch gebied.
Men vraagt zich ook weer af in welke
richting het in Indonesië zal gaan nu
Djakarta het laatste bolwerk der tegen
regering nl. Menado schijnt te zullen
heroveren. Enkele maanden, ja weken ge
leden, toen Soekarno de Amerikaanse
medewerking nodig had om de Philip-
pijnen en Formosa te beletten hulp aan
de tegenregering te verlenen, liet de In
donesische president weten dat hij wilde
breken met de communistische partij en
Na een uitvoerig debat over de wenselijkheid van de bezitsvorming
heeft de Tweede Kamer een wetsontwerp om het jeugdsparen te
stimuleren aangenomen. Jeugdige personen tussen de 15 en 20 jaar
zullen in de toekomst een premie ontvangen indien zij ieder jaar een
vast bedrag sparen. Dat bedrag mag per jaar niet kleiner zijn dan
f 30 en niet hoger dan f 200.
Om deze premie te ontvangen zal men
minstens zes jaren en ten hoogste negen
jaren moeten sparen. Uitzonderingen be
vestigen uiteraard de regel: als men bij
voorbeeld wil trouwen kan men de spaar
gelden opnemen. De premie, welke het
rijk betaalt, zal voorlopig 10% bedragen.
Ook voor militairen wordt een uitzonde-
meeld?Chröes’jtsjëf is mede ring gemaakt: zij kunnen nog op hun
ijk voor de dood van deze twintigste jaar met een spaarregeling be
ginnen. Hun spaarperiode kan maximaal
10 jaren duren. Het is dus de bedoeling
van de regering om spaargewoonte aan
te kweken. Zij wil daarbij met de jeugd
beginnen, onder het motto „jong geleerd
oud gedaan”. De meerderheid van ons
volk huwt tussen de 20 en 30 jaar, zodat
deze jeugdspaarregeling voor trouwlusti
gen inderdaad iets kan betekenen.
De jeugd van vandaag kan ongetwijfeld
beter sparen dan de vorige generatie, die
vóór de oorlog is .opgegroeidToch zijn
de ervaringen teleurstellend. In 1955 wa
ren naar schatting ruim één miljoen 16-
tot en met 24-jarigen in het productie
proces opgenomen, d.w.z. ongeveer drie
kwart van deze leeftijdscategorie of
ruim een vierde van de totale beroepsbe
volking.
Bij de rijkspostspaarbank had in 1955
van hen 48% een spaarboekje. Een on
derzoek bij de spaarbank te Rotterdam
heeft uitgewezen, dat 63% van de 16-
tot en met 24-jarigen een spaarboekje of
een spaarrekening had. Meer dan de
helft van dit percentage was echter geen
actief spaarder. Dit deel deed dus in
1955 geen enkele inlage. In totaal blijkt
gemiddeld per jaar nog geen 5% van het
netto-loon op een spaarboekje of een
spaarrekening te zijn gespaard. De groep
van actieve spaarders tussen de 16 en 19
>g geen 10% van het netto-
de 20 en de 24 jaar begin-
de spaarprestaties 10% van de netto-
deze leeftijd met huwelijksplannen gaat
rondlopen zal aan dit spaarenthousiasme
niet vreemd zijn. Maar deze plannen zijn
waarschijnlijk veelal nog niet ernstig ge
noeg, want het gemiddelde bedrag dat
dat gespaard wordt is beslist te gering
om een gezin te gaan stichten. De bedra
gen variëren tussen de f 55 en f 584.
De gedachte om de spaargewoonte aan
te kweken verdient zeker instemming.
De regering heeft daarvoor wel wat
geld over. Vier jaren na de inwerking
treding van de wet zullen de kosten on
geveer 1 miljoen gulden bedragen. Na
negen jaren zal deze premieregeling on
geveer ,12,5 miljoen van de schatkist
vergen. De gemiddelde kosten per jaar
zullen rond 8,5 miljoen belopen.
Dit gehele wetsontwerp moet gezien wor
den als een onderdeel van de regerings-
politiek om de vorming van duurzaam
bezit mogelijk te maken. Over de bezits
vorming is bij de Kabinetsformatie van
1956 heel wat te doen geweest. Vooral
van de zijde der rechtse fracties heeft
men er toen op aangedrongen dit pro
bleem centraal te stellen. Nu het gebouw
van onze sociale verzekering bijna vol
tooid is, zal men naar andere middelen
moeten zoeken om het leven van de mens
aangenamer te maken. Dat kan men doen
door het hem mogelijk te maken te gaan
sparen.
Alle fracties zijn het over de wenselijk
heid van de bezitsvorming eens. Wel is
er verschil van mening over de vraag op
welke wijze de bezitsvorming gestimu
leerd moet worden. Van de zijde der
p.v.d.a. is betoogd, dat bijv, belasting
maatregelen niet helpen voor de loon-
trekkenden, die geen belasting betalen.
De socialisten legden in dit debat dan
ook de nadruk op de vraaghoe kan men
de armsten helpen?
Dat is inderdaad een nijpend probleem.
De rechtse fracties gaven te kennen dat
deze groep het meest gebaat is met loon-
zullen behelzen en het is de vraag, of
zelfs als het referendum gunstig voor de
Gaulle verloopt, een deel dezer partijen
en de vakverenigingen zich daarbij zul
len neerleggen. Van uiterst rechtse zijde
in Algerije en Frankrijk zelve voelt men
de moeilijkheden welke men nog met de
partijen kan krijgen; vanuit comité s voor
de openbare veiligheid zowel in Algerije
als in Frankrijk zelve is daarom aange
drongen op opheffing der partijen, en
dit heeft de Gaulle genoopt tot een
scherpe terechtwijzing aan die comité’s
om zich niet met de politiek te bemoeien
en een wenk aan de officieren die er
lid van zijn om er uit te treden. Maar
aan deze laatste wens van de generaal is
niet voldaan; het is heel duidelijk dat
het leger plannen heeft tussen beide te
komen als het referendum niet naar ge
noegen van de Gaulle verloopt of als de
partijen verzet gaan plegen. De eigenlijke
crisis in Frankrijk komt waarschijnlijk
nog.
4e week juni 1933.
Voor de politierechter te Leeuwarden
stond een aantal studenten terecht we
gens belediging van een agent van poli
tie. De eerste verdachte beantwoordde de
inleidende vragen in het Fries.
Rechter: Welke taal spreekt u daar?
Verdachte: Ik praet Frysk.
R.: U hebt hier Nederlands te spreken.
V.: Dat doch ik net.
R.: Gaat U dan zitten.
V.Mar ik mei hjir dochs wol Frysk
sprekke.
R.Dat mag U niet. U moet Nederlands
spreken of anders zwijgen.
V.: Mar ik haw dochs it léste wurd.
R.Majoor, verwijder verdachte uit de
zaal.
Hierna wordt verdachte weggeleid en
roept luid: Fryslan, oerein!
R.Stel die man tijdens de behandeling
der zaak in verzekerde bewaring.
Breng hem in de cel.
(Red. Deze student was Haring Tjittes
Piebenga, thans Dr. Piebenga, als be
drijfspsycholoog verbonden aan L. S.
Miedema N.V. te Winsum).
sen lijkt het waarschijnlijk dat als de des
kundigen te Genève tot een positief re
sultaat komen over de mogelijkheid con
trole te oefenen, de kwestie verder een
der onderwerpen op een topconferentie
zal zijn.
De Russen hebben er nog eens op aan
gedrongen dat deze zo spoedig mogelijk
zal worden gehouden, maar president
Eisenhower en premier Macmillan zullen
eerst iets meer over de Gaulle’s opvat
tingen over diverse politieke kwesties wil
len weten voor zij met hem aan één tafel
gaan zitten in gezelschap van Chroesjtsjef.
Het schijnt intussen nu wel vast te staan
dat dr. Adenauer er op aandringen van
Amerika accoord mee is gegaan dat de
kwestie der Duitse hereniging geen be
letsel mag zijn voor het houden van een
dergelijke conferentie, hoewel de W.
Duitse minister van buitenlandse zaken,
von Brentano, gaarne aan de voorwaarde
had vastgehouden
hoofdpunten van
politieke maatregelen. Een meer vrije
loonvorming zal ook voor de armsten
kansen kunnen scheppen. Bovendien
moet men vele kleine loontrekkenden
over de „spaardrempel” heenhelpen.
Staatssecretaris Schelzer wees er op, dat
men meestal niet zijn hele leven armlas
tig is.
Er is dus principiëel verschil van me
ning over de wijze, waarop de bezits
vorming moet worden bevorderd. Twee
belangrijke tegenstellingen zijn daarbij in
het geding: de al of niet aantastbaarheid
van de eigendom en de visie op de over
heidstaak. De staatssecretaris heeft nu
aangekondigd dat de regering twee stu
dies zal beginnen om de bezitsvormings-
gedachte verder op gang te brengen. Zo
zal worden nagegaan of het vormen van
duurzaam bezit te bereiken is via loon
maatregelen, terwijl men ook wil bezien
of er belastingmaatregelen genomen kun
nen worden. Naast deze studies zijn bin
nenkort nog twee concrete maatregelen
te verwachten: een premiespaarregeling
voor ambtenaren en een uitbreiding van
het wetsontwerp werkgeversbijdrage in
bouwspaarfondsen. Deze twee maatrege
len zijn genoemd in het kabinetspro-
gram, zodat zij in ieder geval vóór I960
geëffecteerd moeten zijn, willen de mi
nisters niet de indruk wekken, dat zij
het met de gedachte bezitsvorming niet
zo nauw nemen. De klachten over de
trage gang van zaken waren bij de be
handeling van de jeugdspaarwet al ern
stig genoeg.
Generaal de Gaulle heeft voor het eerst na de vestiging van zijn
bewind een grote rede gehouden. Hij deed dat via radio en televisie,
maar bepaald veel wijzer over zijn politiek zijn we niet geworden.
Hij sprak van de geweldige problemen waarvoor regering en volk
zich geplaatst zien: de pacificatie van Algerije op zodanige wijze,
dat het voor altijd met lichaam en ziel aan Frankrijk verbonden blijft,
het organiseren op federale wijze van de banden tussen het moeder
land en de verbonden volken van Afrika en Madagaskar en het
vestigen van de betrekkingen met Marokko, Tunesië en de staten
van Indo China op basis van samenwerking.
Men ziet dat de Gaulle hier een vrij
scherp onderscheid maakt. Algerije moet
één worden met Frankrijk, de betrekkin
gen met de Franse koloniën in Afrika
moeten worden gemoderniseerd, de on
afhankelijkheid van Marokko en Tunesië
blijft erkend, maar men wil met deze
landen samenwerken, iets waartoe de hui
dige regeerders van beide landen ook
zeker bereid zijn, mits de Algerijnse
kwestie naar genoegen van de Afrikaanse
nationalisten wordt opgelost.
En daar blijft de knoop zitten, want de
Gaulle stelt de voor deze nationalisten
en de Algerijnen onmogelijke aanvaard
bare eis dat Algerije voor altijd met
lichaam en ziel met Frankrijk verbonden
blijft, dat wil zeggen geheel opgenomen,
geïntegreerd wordt in het Franse rijk.
Sommige commentatoren hebben er al
op gewezen dat het Franse economische
bestel een dergelijke integratie ook hele
maal niet zou kunnen verdragen. Ze zou
immers meebrengen dat het Algerijnse
kunnen
maken op de sociale voorzieningen welke
de Fransen genieten en dat zou Parijs
per jaar 7 miljard gulden kosten, terwijl
het nu al volkomen aan de grond zit en
zowel bij het Franse volk zelf als bij het
buitenland om leningen moet aanklop
pen.
Weliswaar zou als Algerije kon worden
gepacificeerd een groot deel der Franse
oorlogsuitgaven vervallen, maar men ver-
gete niet dat de Franse industrie daarte
genover ook van defensie-orders profi
teert en als deze wegvallen, ze zal moe
ten trachten de markten te heroveren,
welke verloren gingen doordat deze indu
strie verzadigd was met oorlogsorders.
Als begin van herstel van de zeer
moeilijke economische toestand ziet
de Gaulle het succes van de binnen
landse lening waarvan de inschrij
ving op 17 juni werd geopend.
Maar wal daarvan ook de opbrengst
zal zijn, Frankrijk zal ook nieuwe
buitenlandse credieten nodig hebben
boven de belangrijkste bedragen
welke het reeds door Amerika, En
geland en WDuitsland zijn voor
geschoten en voorts de buikriem
moeten aanbalen, waardoor er van
het begin van de Europese gemeen
schappelijke markt en j’
delszóne voorlopig wel weinig zal
komen.
In ieder geval zullen de Fransen gebruik
moeten maken van alle dispensatiebepa-
lingen welke het verdrag voor de Euro
pese gemeenschappelijke markt zo ruim
schoots bevat. Intussen zullen de credi-
teurstaten en Navopartners van Frankrijk
nieuwsgierig blijven naar de Gaulle's bui
tenlandse politiek en naar de voorstelling
welke hij heeft omtrent de nieuwe grond
wet.
Macmillan, de Engelse premier en Fos
ter Dulles, komen binnenkort naar Pa
rijs en hopen daarover dan iets meer te
vernemen, dan de Gaulle in zijn rede
vertelde, want daarin was hij vaag om
trent de beide punten. Hij zeide dat
Frankrijk in de Westelijke wereld, waar
toe het behoort, zonder dat het zich
daartoe behoeft te beperken, een plaats
wil innemen die geschikt voor de repu
bliek is en geschikt om een actie te voe
ren die zowel het vaderland als de vei
ligheid dient, in een wereld die ook al
wendt zij vaak het tegendeel voor „ons
de rol wil zien spelen welke ons toe
komt, omdat die wereld voelt, dat dit
alle mensen tot voordeel zal zijn”.
Meer dan fazen zijn dit niet en ook wat
de Gaulle en zijn ministers tot nog toe
over diens opvattingen betreffende de
nieuwe grondwet vertellen komt nauwe
lijks boven dat niveau uit. De Gaulle
noemde als factoren die tot Frankrijks
herstel zullen meewerken: de toeneming
der bevolking, een gesaneerde economie,
de technische vooruitgang, de Sahara met
haar grote rijkdommen aan mineralen,
een zeer mooi en goed leger en als
voorwaarde nr. 1een staat die het volk
kan leiden: „ik heb,” aldus de generaal,
„met mijn regering tot taak ons volk
nieuwe instituten voor te stellen van zo
danige aard, dat de republiek regeringen
krijgt, die krachtig, doeltreffend en sta
biel genoeg zijn om aan haar bestem
ming te beantwoorden. In ’t begin van
de herfst zal ik voorstellen doen. Het zal
dan aan de Franse mannen en vrouwen
zijn er komt immers een referendum
om door hun stem over deze zeer
belangrijke hervormingen te beslissen en
daardoor over het lot van Frankrijk”.
Dat is allemaal heel vaag, maar men
krijgt toch wel de indruk dat de Gaulle’s
voorstellen een zeer sterke inperking van
de bevoegdheden van het parlement en
daarmede van de rechten der partijen
maal niet zou kunnen verdragen. Ze
volk direct ook aanspraak zou
nelijk niet alleen om er verdere ongere-
te voorkomen dat Grieken en Turken
aanslag op het eiland ondernemen.
gering niet
d natui
aan ut uiut vv/wx
het ook maar deze Amerikaanse eis zal
jn niet weinigen
in Amerika die thans overtuigd zijn dat
men
In Libanon ziet het er ook niet zo
best uit voor de Westelijke invloed.
De regering heejt de grootste moei
te zich in de burgeroorlog tegen de
pro-Egyptische elementen te hand
haven.
Veiligheidsraad zond Rusland
van stemmen wel waarnemers om te
De heer Chroesjtsjef heejt generaal
de Gaulle geluk gewenst met zijn
ambtsaanvaarding en dat kan meer
dan een beleejdheidsjraze zijn,
want waarschijnlijk heejt Chroesjt-
sjej ook zichzelf en zijn kornuiten
te Moskou gefeliciteerd met het be
wind-de Gaulle in Frankrijk. Ten
slotte schept dat nieuwe kansen voor
de Russische politiek; de Gaulle
heejt immers gezegd dat Frankrijk
wel tot de Westelijke wereld be
hoort, maar zich daartoe niet be
hoefde te beperken.
Begin juli zullen deskundigen van Ame
rikaanse, Engelse, Russische, Franse,
Poolse en Tsjecho Slowaakse zijde te Ge
nève bijeenkomen om te spreken over de
mogelijkheid van afdoende controle op
de stopzetting van proeven met kernwa
penen. De Russen zijn ten deze met de
voorstellen van president Eisenhower ac
coord gegaan, ofschoon zij ook graag
India bij dit overleg zouden hebben ge
had, het grote neutralistische land, dat
zelf geen kernwapenen wenst aan te ma
ken en dat, naar Moskou kennelijk ver
wacht, dus misschien de Russische op
vattingen omtrent het vraagstuk wel zou
willen steunen. Eigenlijk niemand ge
looft echter dat het vraagstuk alleen
technisch kan worden opgelost. Er zal
te voren nog heel wat politiek moeten
worden bedreven.
Het staat nu al vast dat de Gaulle atoom-
en waterstofbommen voor zijn land wil
en ze zelf zal laten ontwikkelen als Ame
rika en Engeland hun geheimen op dit
gebied niet aan Parijs meedelen, waar
voor Washington in ieder geval niet bar
veel voelt omdat men er niet zeker van is
in wiens handen deze geheimen terecht
zullen komen; tenslotte hebben de com
munisten in Frankrijk ook nog een sterke
aanhang. Anderzijds streeft Amerika bij
eventuele stopzetting der proeven ook
naar controle in communistisch China,
waarvan het notabene de reg
eens wil erkennen! Peking zal natuurlijk
zijn erkenning aan de orde stellen, voor
willen overwegen. Er zij
te Washington veel te lang heeft
getalmd met het overleg met Rusland
waarmee men h.i. direct had moeten be
ginnen toen alleen Amerika en de Sov
jetunie kernwapenen bezatendeze com
mentatoren lijkt het nu te laat om nog
iets te bereiken; tal van andere landen
ook voor een der beide partijen mirider
betrouwbare, zijn nu bezig de ontwik
keling dezer wapenen of bezitten er in
ieder geval de mogelijkheid toe. Intus-
