van oud tot nieuw boeit Haarlem in
IT FOLK OM IT HEAMIEL ROUN
Qabe Skroar
Bolswards entourage
Nog enkele blikken in der eeuwen pracht
Fan de Martinytoer
Gouden filmpjes
Heamieldagen 1958
to sizzen
F
fc
Tj. de I.
ÜS
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
ISI!
54e JAARGANG
DINSDAG 8 JULI 1958
No. 52
Hwat haf
werom.
provisioneel
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telefoon 451 Na 18.30 uur 305 of 335
(K 5157)
Abonnementsprijs f 1 90 pet kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelii gen dubbe1 tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Hoe’n soarch, hwat in bisiking
yn earsten, mei üs Faer,
As’t buten waeide of wiette,
wie it binnendoar swier waer.
De üngetiid birêdden,
hwat slacht it hert my rom,
In hüspleach ha ik litten
en krige in boer
mar
rom krije,
forspilet
Drietal voor beheerder der Coöp. Stoom-
zuivelfabriek te Oosterend: 1. R. Anema
te Betterwird, T. de Boer te Hemelum en
K. Sijsling te Lollum.
Neat is sa moai as spar jen
de drokke dagen lans.
Oan’t ein ta op to garjen.
Fan alle wurk de krans.
Jin alles to üntsizzen:
it thus, it wiif, de bern,
En wille wei to lizzen,
as wie it sa biskern.
Oant dat de joune daget
en mei nei hüs ta tsjucht
Nei hüs ta fljucht, ta jaget,
fol skraech bitwongen nocht.
En thus gjin tiid fan sizzén,
noch fan to harkjen hat,
As elts driuwt del to lizzen,
hwat üt it herte moat.
Bolswards Nieuwsblad
oan en rekket mei alles binefter. Om l
giet, wenne de lju der oan
hast net mear, mar bigjint
men kalm to rekkenjen en to forgelyk-
jen, dan lit it jin net mear los.
It hiele tiidrek nei de oarloch hat Boal-
sert fortunlik west mei syn initiativen,
der is in heap wurk forset en der binne
boppeslaggen makke. De stêd hat him
mear ütwreide as oars yn fyftich jier, der
binne kostlike en kostbere skoallen by
komd, de stiftingen hawwe har aide pak
je ütlutsen en steane der nou wer kreas
foar, party sakelju hawwe de winkels en
saken modernisearre, der wenje in goed
tüzen minsken mear under de Martiny-
toer, de namme Boalsert hat in swide
klank krige op kultureel gebiet en wurdt
yn Fryslan en Nederlan mei eare neamd,
it is allegearre goed en bést en it soe
2e week juli 1908
Notaris S. v. d. Burg te Makkum zal
in „Het Hert” te Makkum 111
veilen: het Tjalkschip, genaamd „Hoop
op zegen”, groot 47 ton, laatst in eigen
gebruik bij Jan Boender.
Weer miltvuur geconstateerd in Wonse-
radeel.
I De Minister fan Ekonomyske Saken bat
ny- yn syn jongste nota op ’en nij düdlik üt-
ide ien set, dat üs lan allinnich op dit peil
bliuwe kin as de yndustry him gans üt-
wreidet. En hy hat ek bysünder noed ute-
re oer de situaesje yn it Noarden. Der
Skik yn de rige en yt jim roun,
Mij boer noch büter, ’t is ’t heamiel joun
It wurk wie folie, de risping gans,
Fjouwerjend’ gong it de mieden lans.
Moarns mei de sinne wer üt it nést,
Deis tiid to iten, noch tiid ta rest.
De standen dellein, de sweéën keard,
Oan wudzen swile, op weinen teard;
Nei hüs ta riden, aloan, alwei,
De gollen riisden hast eltse dei.
’t Gong om de simmer syn djür biskot,
In hiele winter ha wy nou hwat;
Jim ha myn winter foarüt oerwoun,
Skik yn de rige en yt jim roun!
Dan is it wurd oan de boerinne, dy’t it
binnenhüs like bannich hat as de manij u
yn it lan, mar boppedat hat se mei de
hastige, brimstige manlju omspringe
moatten, dy’t yn de spanning fan waer
en wurk neat gjin omtinken ha en neist
har wurk ek jit it minne sin fordrage fan
de boer as it waer de skoandere frucht
bidrige. Hoe kostlik is dizze typearring
troch Kiestra werjown:
De boer dy hat my iage,
de frou dy hat my dreaun,
De haeijer hat my klage,
hwer of’t de kofje bleau;
De faem dy hat my pleage,
de greatfeint hat my slein,
’k Bin rounom hinnereage,
al hie’k gjin wurd missein.
Deis ha de brimzen stutsen,
de neven nachts op béd,
It spekfet woe net tarre
en brij koe’k net oan sêd.
De sinne hat füleindich
myn skriele nekke strüpt,
Heastüken binn’ wol tüzen
my by de klean yn krüpt.
Och ik wie jouns sa wurrich,
myn fuotten diene sear,
Moarns stie de boer by’t béd
mei ’n amer wetter klear;
Ik jage alle dagen,
it hea mei yn de bult,
Mar woe it ris net tymje,
dan krige ik de skuld.
Ik ha myn alderfulsten
yn’t fal to foarkjen stien,
En noch waerd ik bidobbe,
dy waldman wie gemien!
Sa’n hiele lange haeijing,
is ien stik leed en lést,
Mar takomm’ Maeije gean ik
nei in oare boer FORFEST
Mannich bern geane de eagen pas iepen,
as de alden se ticht dogge.
De wolprijzen rijzen weer, in de laatste
3 weken met 15 cent, zodat de prijs thans
bedraagt 70 cent.
De animo van de Friezen voor het ko
mende Gysbert Japicxfeest is groot. Het
pas opgerichte Kristlik Frysk Selskip zal
ter gelegenheid van het feit een vergade
ring beleggen in de Broerekerk:
Mar jong jit, waerd ik twongen
yn ienheit to bistean
Mei al de staed’ge gongen,
dy’t de seisoenen gean.
Ik bügde mei al myn sinnen
oer it geheimnis gear,
Dat my de ierde binnen
har klaed to sykjen bea.
Oan net ien fan de macht’gen,
dy’t oer har kearske ha
Kearde har djippe wezen
sa as oan my har ta.
As de heamieldagen ek dizze wike wer
sokke kostlike mominten sjen lit as
Douwe Kiestra yn syn ferzen, dan komt
it grif tige yn oarder.
De Fryske boer-dichter, Douwe Kiestra
hat goed tweintich jier lyn yn „Frisia”
en „It Heitelan” in rige fersen ütkomme
litten oer it ald-Frysk gebrük fan it
„Heamiel”. Letter binne dizze yn syn
earste bondel: „Efter it Oargel” fannijs
oanbean. Hy bigjint dizze rige mei in
skildering fan it heamiel en seit ü.m.:
Yn it mulhüs fan d aid pleats,
mei lege finsters
Dy’t op it noarden binne, en by joun
As moarns bitiid oertein
mei poarpren glinsters
Sit nou it boerefolk om't heamiel roun.
BOALSERT, TINK OM ’E BOCHT
Doe t wy fan ’e wike op de tige nijsgjir-
rige tentoanstelling yn Kollum roungyn-
gen mei de lokrop: Kommende Kansen,
doe waerd üs op ’en nij düdlik, hwat nou
al inkelde jierren as in refrein troch
Fryslan giet: it moat yn oare wei! De
srnelle bisteansbasis fan üs kontreijen, de
lanbou allinnich, is as in iisskotse yn ’e
maertmoanne, alle dagen wurdt hja tin
ner. Kollum hat it de bisikers sa lüd
mooglik yn ’e earen tütere, dat it in
kwestje is fan libben of dea foar it plak
seis en de jongerein yn it bysünder, as
it net slagget neist de lanbou, yndustry
oan to lüken. Allinnich de lanbou is
hinken op ien foet. men komt grif efter-
it sa stadich giet, wenne de lju der oan
en sjogge it
men kalr
jen, dan lit it jin net mear los.
Dy earme lytsfeint hie dus fan de ünge
tiid net folie wille hawn, mar hy sil him
by it heamiel wol formakke ha.
In hiel oare figuer is de greatfeint. Sa
om en om de tweintich. Biret en troch
de moster fitere. Syn hannen gripe net
mis en de knoop, dy’t hy yn it tou leit
sit fêst. len, dy’t it wurk yn ’e macht hat,
it measte giet him boartsjende troch de
hannen. Hear, hoe’t Douwe Kiestra dizze
figuer masterlik typearet:
De jonge lea to brüken,
to fielen hoe sterk men is,
De spieren to spannen, to lüken,
to gean as de wyn oer de tuken
Yn alles wis.
UIT GROOTVADERDS TIJD.
De 86-jarige heer Charles Westley uit Downend bij Bristol toont hier trots
zijn verzameling hoogbejaarde rijwielen aan bewonderende jongens uit de buurt.
De velocipedes, waarvan er een dateert uit 1868, zijn niet alleen museumstuk
ken, want de heer Westley, laat er de jongens ook op rijden in de omgeving
De verzameling van de krasse grijsaard, een voormalig ingenieur van de
engelse automobiel club, telt 18 stuks en is zelfs niet te koop voor 1.800
gulden, een bod dat kortgeleden werd gedaan. Ook de heer Westley zelf
berijdt nog dagelijks erg stoer een van de oude karretjes.
O, roekeloas to sizzen,
myn swietens op syn sur,
De hjitte krün to streakjen
fan in kidelkoppich boer.
Lit nou jim sangen klinke
en sjong jim blidens my
’t Is ’t heamiel joun èn bruiloft
ik boaske hjoed op nij.
En dan komt as in komysk intermezzo
de lytsfeint oan it wurd. Der hoecht gjin
wurdt fan ütliz by. Sa’n foech jonge fan
in jier as 14-15, tusken „swien en big
yn” sizze de Grinslanners, dy hat it ek
net botte noflik hawn. Hear mar ris
Frans Hals is wellicht de m.eest bekende van de reeks vooraanstaande
Haarlemse kunstenaars. Dit blijkt zelfs uit de bedragen waarvoor de
verschillende meesterwerken, die men thans te Bolsward kan bewon
deren zijn verzekerd. Is de gehele tentoonstelling verzekerd voor 700
duizend gulden, de enigste „echte” Frans Hals die is tentoongesteld
neemt hiervan reeds 100.000 voor zijn rekening. Toch is het stuk,
kende van
geschilderd portret van een
Frans Hals, geboren Antwerpenaar en in
Haarlem overleden in hetzelfde jaar,
waarin te Bolsward de grootmeester Gys
bert Japicx stierf (1666) heeft, hoewel
hij reeds op 11 jarige leeftijd in Haar
lem woonde, nooit geheel zijn zuidelijk
bloed verloochend. Hij werd te Haarlem
leerling van Karei van Mander, die ook
het reeds eerder geciteerde schilderboek
schreef en trad in 1610, dus op 30-jarige
leeftijd toe tot het Haarlemse St. Lucas-
gilde, waarin hij in 1644 tot vinder werd
benoemd. Hij heeft in Haarlem deelge
nomen aan het culturele leven als geen
ander. Niet alleen zette hij zijn stempel
op de schilderkunst van zijn dagen, maar
hij werd ook beminnaar van de Rederij -
kerkamer „De wijngaertrancken” en be
hoorde tot de Haarlemse Schutterij. Tra
gisch is echter te vermelden, dat hij se
dert 1662 (hij was toen trouwens ook
al 82 jaar) moest worden onderhouden
door de stad Haarlem wegens grote ar
moede. Van de schilder zelf vindt men
een zelfportretje. Dit is echter niet ori
gineel, maar een zeer oude copie.
Frans Hals oefende ook invloed uit op
zijn broeder Dirck Hals en zijn zoon
Nicolaas Hals. In de burgemeesterskamer
vindt men van de eerstgenoemde een
tweetal stukken nl. „Het Vrolijk Gezel
schap” en de „Vijf zintuigen”.
Veel meer vallen echter in deze kamer op
het grootste stuk van heel de tentoon
stelling de in 1599 geschilderde Schut
tersmaaltijd van Cornelis Cornelisz. van
Haarlem, een zeer fraai voorbeeld van
een geniestuk, zoals die rond de eeuw
wisseling, op de drempel van de 17 eeuw
werden vervaardigd. Naast dit grote stuk
vindt men bij het raam in deze rijk voor
ziene kamer nog een tweetal merkwaar
dige stukjes waarvan er een is toegesche-
ven aan Adriaen Brouwer nl. „Boeren in
de Herberg”.
Ook de schilderessen uit de oude school
zijn vertegenwoordigd op de Burgemees
terskamer. Boven de vitrine met fraai
Haarlems zilver vindt men het forse stuk
„De vrolijke drinker” van Judith Leyster,
dat in de verte wel aan het gelijknamige
stuk van Frans Hals doet denken. Toch
was Judith Leyster geen leerlinge van
Frans Hals, al heeft zij later wel bij
hem gewerkt en woonde zij zelfs als
getuige de doop bij van diens dochter
Maria.
Wij willen U niet vermoeien, lezer, door
stuk voor stuk bij de belangrijkste stuk
ken te blijven staan. Dwaalt U gerust de
gehele expositie rond. De indrukken zijn
werkelijk te veel om meteen te verwer
ken. Gaat U daarom thuis gekomen van
Uw bezoek aan deze rijke tentoonstelling
nog eens rustig de catalogus na. Willen
wij er eens met U in bladeren en U hier
en daar nog eens op attenderen?
U besteedde toch ook aandacht aan het
beeldhouwwerk. Zelfs het le nummer
van de catalogus is een bijzonder fraai
stukje, nl. een voorstudie in brons van
Mari S. Andriessen, die de bekende
Grót mei rezinen en moal yn ’e püde,
De wazem walet fan it great petiel
It smout petear mei wiffe kwinkslach
krüde
It ald-Frysk foaijen,
it gouden margemiel.
Dan komt de boer as earste oan it wurd.
Op koarte, krêftige wize utert hy syn
blidens oer de gunstige üngetiid. Hoe
masterlik wurde hjir de dingen yn skerpe
streken skildere:
duizend gulden, de enigste „echte” Frans Hals die is tentoongesteld
neemt hiervan reeds 100.000 voor zijn rekening. Toch is het stuk,
dat U vindt op de Burgemeesterskamer bij lange niet het meest be
de Grote Haarlemse meester. Het betreft hier een in 1640
predikant.
„Dokwerker” schiep, een beeld dat als
het ware een stuk kracht en on verzettelij
ke stoerheid is.
Heeft U op de grote commissiekamer
ook even stil gestaan bij de rood-krijt
tekening van een onbekende kunstenaar
met het merkwaardige onderschrift: Dit
is Laurens Jacobs van der Vinne, soo als
hy lagh en sliep de 8 september 1712,
oud synde 13 weken en ses dagen.
Ook boven aan de trappenhal moet U
even toeven. Hier hangt b.v. een groot
doek van Pieter Barbiers, voorstellende
„Jagers in het Duin”. Eigenlijk is dit
geen schilderij in de gewone zin van
het woord. Barbiers was nl. in zijn tijd
een belangrijk behangschilder, zijn voor
stellingen: boomrijke Gelderse en Drent
se landschappen en duinlandschappen in
skoof en skande wêze as men dat net
mei greate tankberens neamde mar
dochs kin men jins moed net hawwe foar
de takomst. Né, ik siz it planüt, dat it
my bang om it hert wurdt, as ik sjoch,
dat ündanks dit skoandere wurk de bi
steansbasis fan de stêd praktysk gelyk
bleaun is. Der is in bytsje bykomd, der
is ek jit hwat ófgien, folie foroaring is
der net komd.
En nou wit ik skoan, dat mei dit to siz
zen, it risiko great is, dat de ien of oare
dit opfettet as in forwyt oan ynstansjes
of persoanen. Ik kin allinnich mar sizze,
dat dit hoegenamt net wier is. As ik jit-
teris, mei greate klam nei foaren bringe
wol, dat it perfoarst oars moat mei de
stêd, dat it hiele risseltaet fan de nei-
oariogske jierren forlern gean sil as dat
oare net slagget, dan driuwt my gjin
oare tins, dan it bilang fan üs goede
stêd en har biwenners. Hwat is it dochs,
soe men freegje, hwat de yndustry op-
keart om nei de Gysbertstêd to kommen?
Hwerom tilt de stêd fan Dokkum op fan
nije fabriken en ündernimmings, hwerom
giet it yn Winsum wol en yn Bakhuzen
en Surhüsterfean en hwerom wol it oan
diz tiid ta yn Boalsert mar net?
Wy kinne it nou wol sizze, dat it grif
net oan it gemeentebistjür lein hat. Wy
sille it meiskien nea wer bilibje, dat wy
in man oan it roer krije, hwer’t safolle
initiatyf en trochsetten fan ütgyng as
fan boargemaster Bruinsma. Yn dat op-
sicht hat er syn gelikens jit net foun
en dochs is it dizze gongmakker ek net
slagge de yndustry-fügels to biflappen.
Hwer leit it yn fredesnamme dan oan?
Dokkum is ek klaeigroun likegoed as
hjirre, it leit folie minder gunstich, jit
mear yn in üthoeke, de forbiningen mei
Fryslan en Hollan binne lang sa goed
net, it plak is lytser en dochs dêr giet it
wol en hjir binei net.
Us bloeijende Technyske skoalle levert
alle jierren fiks hwat jonge faklju óf,
hweründer de measten metaelbiwurkers
binne. Mar Boalsert kin mar in inkelde
fan harren brüke. Wy sitte yn in tiidrek
fan lanbou-mechanisaesje, de boeren wol-
le graech nei Boalsert ta, mar ütsein by
Schukken is der foar harren hjir net folie
to keap.
Nog één nachtje slapen en dan zijn weer
de bekende HEAMIELDAGEN in Bols
ward begonnen.
Wie de laatste jaren deze feesten heeft
meegemaakt zal met verlangen uitzien
naar deze feestdagen.
Vier dagen gezellige sfeer in een gezel
lige stad waar iedereen zonder uitzonde
ring aan mee kan doen.
Het begint ook dit jaar weer met een
grandioze intocht met ontvangst op het
stadhuis van de Heakeninginne met ge
volg. Ook dit jaar zal er weer een fraaie
stoet worden gevormd met honderden
deelnemers, waaronder grote groepen lan
delijke ruiters, gymnasten, padvinders,
aan het heamiel heeft
deelgenomen weet nog, dat er zelden een
zo intens gezellig tuinfeest valt mee te
maken.
Een groep congressisten die verleden jaar
toevallig in de stad was en >deze avond
meemaakte stond er van versteld hoe zo
iets mogelijk was in een plaats als Bols
ward en waren zo enthousiast dat we vast
meerderen van hen ook dit jaar weer hier
zullen zien.
De omlijsting bij dit heamiel zal weer
worden verzorgd door de Volksdansver
eniging uit Leeuwarden in fraaie cos-
tuums met medewerking van Lytse Sjoerd
uit Mounein. Evenals verleden jaar zal
ook dit jaar niemand der gasten weer
stand kunnen bieden aan de uitnodiging
om allen mee te doen aan de volksdansen
op het grote grasveld voor het podium.
Het heamiel zal weer worden verzorgd
en opgediend door de dames van de
Christelijke Landbouwhuishoudschool en
dat waarborgt weer een prima smakelijke
maaltijd.
De entreeprijs kan vóór niemand een be
zwaar zijn en is fantastisch laag in ver
houding tot het te bieden programma.
Zoals u weet is iedereen hier van harte
welkom en wij verwachten dan ook weer
honderden gasten. Wie nog erg sceptisch
mocht staan tegenover dit Heamiel doet
niet beter dan woensdagavond present te
zijn dan zal ook hij enthousiast zijn en
tot de trouwe gasten gaan behoren.
De plaatsing van de vermakelijkheden in
het centrum van de stad zal de gezellige
sfeer zeker sterk bevorderen en ook dit
jaar weer zal de fraaie verlichting in de
avonduren velen naar Bolsward trekken.
Donderdag staat weer geheel in het teken
van Boerendag met tractorbehendigheids-
wedstrijd, concours van tuigpaarden en de
traditionele Tetman-premiere-avond.
Vrijdagmiddag zal het weer extra druk
worden bij de wielerronde in plan Noord
dié (en dit vooral even tot Uw attentie!)
niet om 7 uur maar om half 7 begint
om op tijd afgelopen te zijn voor de aan
vang van het schitterende avondprogram
ma in het park, n l. de Radio- en Televi-
sie-sterrenparade. Een programma als in
Né, dat sil der bystean as de haeijer wer
by syn hüshalding werom komt en de
frou in grouwe han fol jild en by aids
faken in stik droech spek as wintertarring verkenners, enz. met diverse attracties,
üt de blaupüde helle. Dat wie ien fan Wie verleden jaar
de heechtiidsdagen yn de arbeiderswen-
ten yn Boppe-Grins en yn ’e Walden As
léste komt dan de aide arbeider dy’t alle
rangen trochroun is, oan it wurd. Hy is
in filosoof wurden, dy’t syn eigen libben
sterk forboun wit mei de groun en dêrfan
it neifolgjende seit:
Trou oan de tsjinst fan d'ierde,
yn jierrenlang bistean,
Learde ik de wei, dy’t fierde
nei har geheim to gean.
De hege loft foroaret
hielfaken fan fortoan,
En it jonge hert bikoaret
dy rédde wiksling skoan.
de omgeving van Haarlem waren in zijn
dagen zeer gezocht. Dit grote stuk is ook
te zien als een uitgesneden behangpaneel.
Het is afkomstig uit een huis aan de
Spaarne te Haarlem.
Het portret van Jan Adam Kruiseman,
voorstellende Jan Philip Francois van der
Vinne er naast is een veel jonger stuk en
dateert van 1839- Het is dus ruim hon
derd jaar oud. Merkwaardig is dat wij
hier reeds een afbeelding zien van het
veerbalspel, als voorloper van ons bad
minton, dat dus heus niet zo modern is
als wij wel menen.
AI dwalend door het raadhuis moet U
ook niet vergeten een blik te werpen in
de z.g. kleine commissiekamer, waar men
het meer moderne werk vindt, zelfs ver
vaardigd in 1958! Het zijn dus werkelijk
niet alle „oude” schilderijen, die men
hier vindt al zal niet ieder worden aan
gesproken door het moderne genre.
De gouache „Meisje” van Anton Heyboer
verloochent niet het feit, dat deze jonge
in 1924 geboren kunstenaar het licht zag
onder de palmen van Sabang. De naakt-
studie van Wim Steyn is ook bijzonder
geslaagd houtschooltekening)
Het jongste schilderij is waarschijnlijk
de compositie „Vogels” van Hans Wies-
man-
Eigenlijk zouden we de lezer bij de hand
willen nemen en deze meevoeren langs
al dit schoons. Dit is natuurlijk onmoge
lijk en daarom kunnen wij niet anders
dan nogmaals adviseren: Kom en zie.
Geniet, van wat de eeuwen U bieden. In
een uur tijds krijgt U al een oppervlak
kige indruk, heeft U meer tijd, ze is niet
verloren. Deze expositie is wel met zo’n
grote deskundigheid samengestelddat
men niet spoedig raakt uitgekeken.
Moarns oan de stille dage
it earste lüd to jaen,
It libben nei büten drage, in groete,
in boartlike frage
En dan de hynders ynslaen.
De hannen oan de leijen,
neat poent de sinnen sa
As ’t hoarige weinpaed to jeijen,
del nei de fiere kontreijen,
Nei’t bütlan ta.
En dêr in man ütmeitsje,
foar alle wurk to stean
Wylst de sinne barnt op jins baitsje,
de wille fan it wrotten smeitsje,
Dat is goed lean.
Kin men it koarter en libbener sizze
hwat in greatfeint is: rounom in man
ütmeitsje, foar alle wurk to stean „De
wille fan it wrotten smeitsje!” Ja dat is
it foarrjucht fan de feint of de jonge ar
beider. Dy sjogge it dêrom ek wer oars as
de haeijer, dy’t üt Grins wei of üt de
Walden komt om hjir in wikemannich
mei swier wurk in ekstra-lean to fortsj in
jen. Ek dizze kin it wurk wol oan, mar it
aksint leit him wer oars. Heat mar:
komt in nije golf fan oerheitsstipe nei
üs provinsjes en dus komt der ek wer in
nije kans foar üs. Mar yn dy nota wurdt
ek sein, dat men oanslute moat by bi-
steande kearnen.
Dizze moatte great en libben genóch wê
ze om oapsluting to jaen oan nije yn-
dustryen. Wolnou, de earste kears binne
wy der hjir by trochrekke- Drachten is
opsjitten üt in gemoedlik walddoarp ta in
gounzjende stêd. Jo moatte der om in
aerdichheit ris hinne to sjen, jo kinne it
net wer werom. Mar nou is it dan ek
foar Boalsert de gouden üre. By de plan
ning fan it ministery, adfisearre troch
Deputearre Steaten, mei Boalsert net for-
getten wurde. Oerheit en partikulieren
moatte mei folsleine oerjefte op ’e bres
om de ünmisbre yndustry-stream ek hjir
hinne to lüken.
De B.B.G. is wet oan it weisakjen, mar
hja is nediger as se ea west hat. Lit men
jin ris biriede op nije praktyske wurk-
wizen om ynfloed üt to oefenjen by de
bislissende ynstansjes. Dat mei men net
allinnich fan de gemeentelijke oerheit for-
wachtsje, al is dizze ek bysünder wich-
tich. It bisef, dat de hiele stêd hjir alle
bilang by hat, eltse winkel, eltse eigener,
eltse alder fan bern moat ek hjir üs
stêdgenoaten yn it gewear roppe. Sjuch
ik it goed dan sille de earstkommende
jierren deroer bislisse of de stêd takomst
hat of net. Yn skipperstermen soe men
sizze kinne: üs boppelêst is goed,
wy moatte mear lading yn it
oars wurdt it skip topswier en forspilet
it mei de tiid ek jit syn tüch. En de sake-
minsken, dy’t jit ta de yndustry rekkene
wurde kinne, mei men tawinskje, dat
hja genóch moed, kinnen en doaren haw
we om de swetten fierder üt to lizzen.
Hwant jit altyd is it de ündernimmer,
dy’t de trochslach jowt. De jonge kear-
dels, dy’t, goed ünderlein, it trochsetten-
de aerd hawwe, hwert safolle saken en
ündernimmingen, ek hjir yn Boalsert, de
frucht fan binne, dy moatte los. Der is in
bulte to dwaen yn in stêd as uzes en der
bart ek hiel hwat, mar lit men goed bi-
gripe, dat it bilang fan mear wurkgele-
genheit troch yndustry de iennige groun-
slach is, hwerop alle oare plannen fêst
sitte. Tink om ’e bocht, mannen, hwant
it libben stiet nea stil en forsomme kan
sen komme net wer. Boalsert stiet op it
krüspunt fan syn takomst en dit geslacht
draecht de swiere forantwurding foar syn
bistean of syn deabliedende efterütgong.
In trêdde wei is der net!
