11 -W
1
Geslaagde ,Frico’ partij met veel bovenslagen
„Brandaris” brengt oude romantiek dichter
bij duizenden vakantiegangers
VOETTOCHTEN OVER WADDENZEE
WINNEN AAN POPULARITEIT
QabeSkroar
us hjoed p p
to sizzen
ZK
Mi
v El
tifvB
Eeuwenoud ,vurigli baken* voor scheepvaart
Fan de Martinytoer
M. v. d. Weerd, A. Rinia en R. Kuiper
winnaars
Buitendijkse en buitenissige avonturen laten
geen ruimte voor ondeskundig experiment
dat hij en de zijnen bezoek hadden ge
had van „overlopers”.
geeft ook toeristen vreugde
Zilveren filmpjes
De aide toer
DINSDAG 14 JULI 1959
55e JAARGANG
No. 52
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo
Hwat hal
Voettocht door het Wad, gezond avontuur mits onder goede leiding.
wat leef-
itzuigt als
7.
Tj. de J.
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telef. 2451 Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K5157)
HWAT SIZZE DE LJU
DER SELS FAN?
uit.
niets
1.
2.
3.
4.
5.
6.
wanneer er niet eerst een radicale her-
er"
door onze gehele provincie heeft
i, desnoads
>y-
ting ten aanzien van het bezoek van
Duitsers en de omstandigheden, dat de
i van Terschelling
Zeeuwse veerboot heeft afgehuurd
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Bolswards Nieuwsblad
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
en De Jong’s Nieuwsblad
De nieuwe formatie v. d. Weerd-Rinia-
Kuiper had een goede start door met
constant goed spel een verdiende over
winning te behalen.
Door de concurrente van de juniores-
partij te Harlingen en de 2de klaspartij
te Ried hadden zich slechts 7 parturen
aangemeld, wat echter dit grote voordeel
had, dat er de gehele dag in één perk
kon worden gekaatst.
De lijst zag er als volgt uit:
J. Sytsma, H. Schuil, W. Vlietstra.
R. Hoekstra, J. Jansen, A. Veldkamp.
P. Koopmans, Dr. Smedinga, Fr.
Haanstra.
J. Faber, Sj. Tjeerdema, J. Pander.
P. Schuil, Fr. Helfrich, H. Bultje.
M. van der Weerd, A. Rinia, R. Kui
per.
Joh. Stavinga, A. Hiemstra, J. Tol-
sma.
De openingspartij tussen de twee sterke
parturen 1 en 2 werd een teleurstelling.
Hoekstra en Jansen, die de vorige dag in
Sneek hadden gezegevierd, brachten er
weinig van terecht en ondanks het feit,
dat Sytsma zich wegens 'n armblessure
niet geheel kon geven, hadden de goed
spelende Schuil en Vlietstra Weinig moei
te hun tegenstanders met 6-1 uit te scha
kelen.
Een partij vol actie en met fraai perk-
spel speelden de parturen 3 en 4, met
maar liefst 15 bovenslagen.. No. 3 nam
het eerste eerst met 4 bovenslagen, nl.
3 van Smedinga en 1 van Haanstra.
Hierna konden ze wel punten, maar niet
eersten behalen. Tweemaal ging een
6-2 voorsprong nog verloren en kon par
tuur 4 uitlopen tot 2 spel om 1 eerst.
In deze periode leverde Tjeerdema in
het perk krachtig spel, o.a. met een
vijftal bovenslagen.
De onverwoestbare Drewes Smedinga,
die nooit van opgeven weet, bracht zijn
jonge makkers over het dode punt heen
en onder zijn bezielende leiding zetten
ze de achtervolging in en met succes. De
achterstand werd ingelopen en de leiding
werd heroverd, toen Koopmans op 4-4
6-6 een zitbal plaatste en de overwinning
werd een feit, toen Smedinga op 5-4 6-6
een hercules plaatste.
Bovenslagen: Smedinga 6, Tjeerdema 5,
Haanstra 4 en Pander 1.
likheit, mei eigen opfettings en eigen
x i
brüke?^Hoe sjogge de boeren dizze saek
grif hwat yn,
hoe sit it mei dat oare? Jitteris, hwa
voor mensen, die erg vies
voor lieden op z’n zon
stukje sport, een brokje
de Brandaris, die nu
'na twintig mijl af-
vertrouwd bij de
laarzen blijven staan tot de eigenaar, die
er met een voet uitgeschoten is, een paar
stappen terugkeert, om zijn eigendom
aan de modder te ontrukken, zulks met
de wetenschap, dat hoge gymnastiek
schoenen of blote voeten de beste uit
rusting vormen voor zo’n tocht, zulks
met een korte broek en zonder andere
bagage dan een fototoestel en
tocht.
Die eerste schreden van de tocht naar
Ameland zijn de moeilijkste en de meest
leerzame. „Even doorzetten”, roept dan
gids Huismans en dan gaat de groep de
verdere avonturen tegemoet. Niemand
maakt zich zorgen, want de gids zorgt.
Die oriënteert zich voortdurend op vaste
punten aan de kust en op het eiland.
Die kent iedere priel, iedere slenk, en
hij weet, dat de hele warwinkel van geu
len en prielen en slenken, van zand- en
mosselbanken, van jaar tot jaar veran
dert, omdat het Wad leeft. Groot is de
hilariteit op zo’n tocht, wanneer iemand
nat wordt, tot laten we zeggen; de gor
del, nog groter .wanneer een deelnemer
zich even niet overeind kan houden.
Lucht wolken .zandbanken en schelpen,
heel de wondere wereld van het Wad is
hier eigendom van de Waddenlopers, die
in tweeënhalf uur Ameland halen, net
als wij op die zonnige dag, toen iemand
zei „Als Rixt van het Oerd niet wild
was geweest en ze zou dit gezien heb
ben, dan was ze zich wild geschrokken”./
En inderdaad, een Waddentocht is geen
onderneming 1
zijn uitgevallen,
dags. Het is een
Ik sil se hjir net allegearre wer neame,
hwant it giet net om Ir. Emmens, mar om
de idé fan Ir. van der Molen. Dêr fait
oer to tinken, seit hy. Sjoch, dat woe ik
nou graech ris hearre. Sit der in moog-
likheit yn? Sjogge inkele boeren yn dy
rjochting in reedlike karts? Of achtet
men ek dat om redenen fan selsstannich.
heit en kans op ünienichheit net moog-
lik?
Yn earder tiden wie it hiel gewoan, dat
in stikmannich boeren meimekoar in bol
le hiene ,togearre of mei mear in kunst-
meststruijer brükten. Slüt dat oan by it
boere-aerd hjirre of giet men nei koarter
of langer tiid dochs wer oer nei persoan-
lik gebrük? Buorlju kinne soms tige
goed meimekoar mar dochs it mienskip-
lik arbeidzjen of brüken wurdt net folie
dien.
Hwer sit it op fêst, dat men dochs leaver
seis greatere kosten makket, dan meime
koar to dwaen? Sit dat yn it aerd, yn
de psyche fan de boeren hjirre? Fiele
hja harren to gau hwat rekke, net genóch
achte of soksahwat? Eltse Fries, en grif
eltse Fryske boer, is in eigen persoan-
likheit, mei eigen opfettings en eigen
mienings. Lit er him min yn it span
brüke? Hoe sjógg:
seis? Ekonomysfc sit der gi
mar hoe sit it mei dat nare?
seit syn miening ris oer de idé fan Ir.
van der Molen? lens of net iens, dat kin
neat skele, mar helder op,
hoecht jins namme der net b]
As de bliere simmersinne
Koestring jowt dyn aide lea,
Dy it kunstners-each biwündert
As in pronk fan ’t Fryske gea.
Spoekje wyld de neijiersstoarmen
Op it somber tsjerkhóf om,
Om de deaden der to steuren
Yn har ivichlange slom.
As de winter dy bihinget
Mei in ynlik moaije pracht;
Of yn wrede noardske buoijen,
Dy mei snie en hagel slacht.
Altyd wekkest oer üs kriten,
Oer it aide Godsgebou,
Oer it tsjerkhóf, oer de grêven,
Oer üs dierbre deaden, (rou.
Gr. G. R.
Het mag echter zo zijn, dat de Wadden-
tochten al min of meer betreden paden
kennen, behalve dan de tocht van Ter
schelling, die dit seizoen voor het eerst
sinds vele jaren werd volbracht; het
blijft een feit, dat een voettocht door het
Wad een avontuur blijft met voor de
outsider gevaarlijke kanten, en dat een
dergelijke onderneming niet geschikt is
voor iedereen.
„Hier kunnen we er het beste door”,
zeggen dominee Van Dijk en de heer
Huismans, wanneer zij weer een tocht
beginnen, ergens op de zeedijk bij Vis-
buren. En dan dalen zij, met de „over
lopers” achter zich aan, de steile bazalt-
glooiing van de dijk af, naar de slikvel-
den, die zo onschuldig voor de dijkvoet
uitgestrekt liggen, maar verraderlijk blij
ken te zijn voor wie zich enthousiast een
weg begint te banen naar het eind van
die velden, waar de tocht naar Ameland
pas goed lijkt te beginnen.
Het slik is een sponzige, vuile glibber-
massa, die zijn slachtoffers vastzuigt al
een inktvis zijn prooi. Lage gymnastiek
schoenen blijven achter in de breimassa,
In de komende weken barst de lawine
van het toerisme los over de Noordzee-
eilanden, waarvan de bevolking weer en
kele malen zal worden verdubbeld. Het
bezoek aan de eilanden neemt nog steeds
toe, de vraag waar de grens ligt van de
opname-capaciteit is min of meer actueel
en het wordt steeds duidelijker, dat zich
in het toerisme naar de eilanden een ver
schuiving voordoet in die zin, dat de
trek van de Duitsers aanzienlijk toe
neemt.
Het feit, dat er deze zomer in de kerken
op Texel Duitse kerkdiensten gehouden
worden, wijst wel in een bepaalde rich
ting ten aanzien van het
TN iJ i_ 1 1
X7U1WUIO Vil M.V UIUDiaUUlgHLULU, VIC
rederij Doeksen van Terschelling een
Zeeuwse veerboot heeft afgehuurd om
de stroom vakantiegangers op redelijke
wijze te kunnen vervoeren, zegt wel iets
van het groeiende bezoek.
De eilanden leven in de komende weken
geheel in de ban van het vreemdelingen
verkeer. Zelfs de stoere vuurtoren Bran
daris, die het karakter van West Ter
schelling bepaalt en schijnbaar onaange
daan boven de huizen optorent, ont
komt niet aan het toerisme, deze stoere
en meest bekende vuurtoren van ons land
is in de komende weken van even grote
betekenis voor het vreemdelingenverkeer
als voor de scheepvaart.
Die toren is het, die de oude romantiek
van de eilanden en met name van Ter
schelling dichter bij de vreemdelingen
kan brengen, de romantiek, die deze
zelfde vreemdelingen wellicht beter doet
begrijpen, hoe men eeuwenlang op de
eilanden heeft geleefd, en waarom men
zo zuinig is op rust en schoonheid.
De Brandaris brengt de vreemdeling
ook dichter bij de zee, want van de zee
komt de naam van deze toren. Het ver
haal als zou men op Terschelling deze
vuurtoren Brandaris hebben gedoopt,
nadat het bouwsel eerst op verschillende
plaatsen was geprobeerd onder het motto
„Bran-hier-is„Bran-daar-is”, kan al
leen slechts als een verhaal worden ge
zien.
De annalen, zoals die in de unieke Ter-
schellinger oudheidkamer ,,’t Behouden
Huys” te West Terschelling worden be
waard, achter twee uitermate fraaie ge
veltjes, vertellen over de historie van de
Brandaris wel anders.
Die geschiedenis gaat in feite terug tot
het grijs verleden, tot de legendarische
Ierse abt Brandanus, die reeds in de
vijfde eeuw de wereldzeeën bevoer met
een handvol monniken, die reeds in die
tijd in Amerika geweest moet zijn, dus
reeds duizend jaar voordat Columbus er
voet aan land zette, die stoutmoedige
tochten ondernam, welke soms jaren
duurden en die tenslotte sedert zijn dood
als Sinte Brandanus, schutspatroon van
de zeelui in de historie voortleeft.
Het was Sinte Brandanus voor wie op de
zestiende mei, de dag van Sinte Bran-
daen overal langs de Noordelijke kusten
vuren werden gestookt en het was Sinte
Brandaen, wiens naam als wonderlijk
symbolisch voorval werd gegeven aan de
toren, die eeuwenlang de scheepvaart zou
dienen als „vurigh baken”.
Reeds voordat in 1594 met de bouw van
de huidige stoere Brandaris werd begon
nen, stond er bij West Terschelling een
kapel, die aan Sint Brandanus gewijd
was en die, evenals vele andere torens
in die dagen, tevens diende als dagmerk
voor de scheepvaart.
’s Nachts werden vuurboeten gestookt in
die dagen, zoals ook op het Vuurboets-
duin van Vlieland. Hoelang men aan de
Brandaris heeft gewerkt, is niet precies
Myn earste reaksje is dizze, dat ik de
skriuwer tankber bin foar syn düdlike
brief. En dat der grif hwat yn sit. Dat
biwiist wol it feit, dat net sa fier fan
him óf, de kant nei Frentsjer ut, de boe
ren drok dwaende binne mei in sa-
neamde: administratieve ruilverkaveling.
Dêr komt al aerdich skot yn, heardik
fan ’e wike fan in bistjürslid en men hat
wol hope, dat it trochgean kin. Dit is
folie makliker, folie en folie goedkeaper
as in echte ruilverkaveling en kin dochs
in heap goed dwaen. Ik wol der graech
in oare kear hwat mear oer meidiele.
Mar oft dizze saek de oare kwestje fan
it meimekoar arbeidzjen en masine-brü-
ken op gong helpe sil, dat leau ik nou
daliks net. Hwa seit syn miening noch
ris?
3 e week juli 1934. f
Overleden in het diaconessenhuis te
Leeuwarden de heer L. S .Hilarides te
Pingjum op 66 jarige leeftijd, o.a. be
stuurslid van de Ned. Kaatsbond, Z.P.C.,
P.C. te Franeker, Coöp. Zuivelfabriek te
Witmarsum, Spaarbank Arum, Coöp.
Ver .Electrische Centrale verlichting, Wa.
terschap Pingjum, Fr. Bond van Harmo
nie en Fanfarecorpsen, Landbouw On
derlinge, Toneelclub Pingjum, Coöp.
Condensfabriek, Vrijz. Kiesver., Vijf
Deelen Buitendijks, Fr. Mij. van Land
bouw, Kamer van Koophandel, enz.,
enz.
Lunters jaarlijkse opruiming. Iedere 100e
koper een zuiver wollen deken cadeau.
300 bonte zomerjaponnen vanaf 50 ct.,
150 kinderjurken, door elkaar 40 ct.,
zijden blouses f0,50, mantelcostumes
f 2,50, 2 persoons ledikanten f 3,95,
molton dekens f 0,32, jute karpetten
f 1,50, schortenbont, wasecht 7^ ct., wit
katoen 9 ct., jaeger pantalons, zware kwa
liteit 90 ct., directoires extra zwaar 30
ct., prima gezoomde witte luiers f 0,15.
De heer N. L. J. Bruinsma te Bolsward
slaagde voor het le gedeelte notarieel
examen.
Een bruinvis in de vaarwateren rondom
Bolsward. Telkens komt de brede rug
van het zeemonster boven water. Waar
schijnlijk is het dier door de sluis te
Harlingen in het binnenwater gekomen.
Ook te Kimswerd werd het gezien.
Partuur 5, waar J. Faber was bijgeloot
voor de zieke P. Schuil, was vooral door
het falen van Bultje op de achterperk-
plaats, niet opgewassen tegen Van der
Weerd c.s. en bracht het niet verder dan
1 spel. Op de
tweede lijst
kwamen: 7-1 en 3-6.
De strijd tussen 7 en 1 ging aanvankelijk
volkomen gelijk op. Arp Hiemstra bleek
zich ook op de voorperkplaats uitstekend
thuis te gevoelen, wat hij demonstreerde
door een zevental bovenslagen.
Schuil nam al gauw de 1ste opslag over
Na een lange periode van fraai zomerweer was het uitgerekend de
zondag, dat de kaatsver, „Bolsward” haar eerste grote partij zou
houden, weer mis: harde wind en dreigende luchten.
Bij de aanvang van de wedstrijd leek het allemaal even triest en
was er ook zeer weinig publiek. Na enige fiske buien, de laatste
tussen 2 uur en half 3, de tijd, dat nog menig kaatliefhebber
van buiten kon worden verwacht, werden we voor het laatst ge-
tracteerd op een fikse bui. Hierna echter klaarde de lucht op, de
zon kwam er nog door en een naar omstandigheden nog zeer bevre
digend aantal kaatsliefhebbers kon genieten van goede kaatssport
met goede opslag en mooi perkspel met een groot aantal boven
slagen. Menig bal belandde op de mesthoop van Van der Velde.
Vier leden van het Hoofdbestuur van de K. N. K. B. toonden door
hun aanwezigheid hun belangstelling.
te zeggen. Wel is bekend, dat deze toren
aanvankelijk slechts als „dagmerk” voor
de scheepvaart was bedoeld en dat er
diverse malen een spits op is geweest,
zonder dat die tegen blikseminslag of
storm bestand bleken. Terschelling bleef
’s nachts de vuren voor de scheepvaart
stoken. Het duurde tot 1835 voor de
Brandaris echt vuurtoren werd. Er kwam
toen een licht op, dat met petroleum
werd „gestookt”. In 1875 kreeg de
zo sukkelt het door.
En toch, het moet. De tijd vergt het en
wanneer het van bovenaf georganiseerd
wordt, met commissies van praktijkmen
sen, van boeren dus, die het praktisch
kunnen bezien, wat het beste is, dan lijkt
mij dat beslist te verwerkelijken. Want ik
geloof, dat er velen zijn zoals ik, die wel
met minder oppervlakte tevreden waren,
als de ligging maar gunstig was. En bij
gunstige ligging kon er veel meer gebeu
ren dan nu. Voorbeelden zijn de Kolken
bij Anjum en het Lage Midden. De boe
ren, die daar nu duur, soms erg duur,
zijn komen te zitten, kunnen het maken
dank zij de gunstige ligging. De velen,
waar ik hiermee over sprak zouden, on
danks de hoge lasten, niet gaarne terug
willen. Dan zijn 18-20 koeien per man
geen uitzondering en geen onmogelijk
heid.
Maar wij, hier op het oude „pürbêste”
land, sukkelen en praten maar voort en
geven per jaar duizenden onnodig
Het is jammer, dat men bij de tafel i
bereikt, hier moet de stok bij komen.
Want blijft het zo, dan kunt U van alles
proberen, maar het gesukkel blijft.
Wat is Uw reactie?
L. S. van der Velde.
Bieren-Waaxens.
half uur van huis liggen, alleen het mel
ken kost daardoor elke dag twee uur
extra. De hekken heeft men dan nog op
de koop toe, telkens weer open en dicht,
om niet te spreken over het verweiden en
het geloop met tochtige koeien.
Werkelijk dit probleem ligt er en het is
niet in geld uit te drukken, wat dit aan
onnutte uren en werk kost. Is er een op
lossing mogelijk? Oppervlakkig gezien
en gelet op de menselijke natuur niet.
Men krijgt met historisch gegroeide za
ken te maken, met de huurders en de
eigenaars, met voorkeur en tegenzin en
avontuur, een nieuw vermaak zo ge wilt
maar stellig evenmin voor lieden, die
niet op de hoogte zijn van wat de Wad
den zee eigenlijk is, van het feit, dat er
enkele uren na laag water, wel weer an
derhalve meter of nog meer zee kan
staan met onberekenbare stromingen en
zuigingen. Een Waddentocht is een bui
tendijks en buitenissig avontuur voor de
voorzichtigen. Voor hen, die weten, dat
er alleen al door het Amelander gat
ieder etmaal 400 miljoen kubieke meter
water in. en uitstroomt, om van de an
dere gasten maar te zwijgen, voor wie
het Wad nimmer heeft gezien bij storm
en hoog water, is deze onderneming zon
der de hulp van een deskundige gids
ronduit poging tot zelfmoord. Het is
namelijk niet voldoende, wanneer het
water bijna laag is en wanneer de wind
uit het oosten waait. De wind kan
draaien en als er storm op komst is st gt
het water zeer snel .Er zijn vele factoren,
die bij een Waddentocht een rol spelen,
vraag het de gidsen
Hoewel wij geenszins de indruk hebben,
dat er in de toekomst voor de veerboten
naar de eilanden geen emplooi meer zou
zijn, verre van dat, is het een feit, dat
de voettochten over de Waddenzee snel
winnen aan populariteit.
De aarzelende verkenningstochten naar
het „droogste” traject van de zeedijk bij
Visburen achter Holwerd naar het Ame
landse Oord, ondernomen door figuren
als dominee D. van Dijk, vroeger te
Hollum op Ameland, nu te Leeuwarden
en de heer D. Huismans, eveneens uit de
Friese hoofdstad, zijn reeds lang verle
den tijd. Zij weten precies, waar men
het best „zee kan kiezen". Zij weten,
waar men een paar streken westelijk of
noordelijk moet aanhouden en met hen
of andere deskundigen hebben in de af
gelopen jaren enkele honderden perso
nen de voettocht naar Ameland en terug
volbracht.
Er zijn ook tochten geweest naar de En-
gelsmanplaat en de voettochten van het
Groninger vasteland naar Rottumeroog
worden al vele jaren ondernomen. Reeds
lang geleden schreef de strandvoogd van
Rottumeroog in de annalen van zijn da
gelijkse eenzame gedoente op het eiland,
Brandaris een draaiend licht, en in 1907
kreeg Terschelling de primeur van de
eerste elektrisch verlichte vuurtoren in
ons land.
De lichtbundels van
te zien zijn tot op bij
stand, zijn bekend en
zeelui van alle naties.
De Brandaris is veertien eeuwen na de
dood van Sint Brandaen een waardig
monument dat de nagedachtenis aan hem
levend houdt, een symbool tevens van
Terschellings waakzaamheid voor de
zeelui, een baken in de donkere nacht
voor zwervers over de zeven zeeën, en
tegelijk een baken overdag voor de vele
vakantiegangers, voor zover die in deze
dagen op het eiland de weg kwijt raken.
Voor hen biedt trouwens de Brandaris
unieke kansen voor een magnifiek pano
rama over zee en eiland en zo dient
deze eeuwenoude karakteristieke toren
ook Terschellings toeristische belangen.
Hwat is in trien,
as de siele der net yn trillet.
Okkerwyks ha ik hjir de fraech steld,
hwat de boeren seis sizze fan de idé fan
de hear Ir. H. van der Molen om it lan-
wurk meimekoar to dwaen. In ploechje
fan trije, fjouwer of mear boeren soene,
neffens de hear v. d. M. tige profyt haw-
we kinne fan it meimekoar brüken fan
de kostbre, greatere wurktugen en mesi-
nes; hja soene fordieliger arbeidzje kin
ne as hja mekoar holpen, der soe mear
romte wêze as de ien of oar in dei of in
pear dagen siik of bihindere wie en sa
mear.
Ik ha der op wiisd, dat hjir en dêr al
foarbylden wiene fan boeren, dy’t mei
mekoar üngetiden, foaral lytsere boeren
I en oant slot ftege ik: hwat sizze de boe-
ren seis fan dit idéSoene der net in
j ploechje fan trije, fjouwer boeren wenje,
dy’t der foar fielden sa’n lytse mienskip
I to foarmjen, hwerby elts baes bliuwt oer
j syn eigen lan en fé, mar hwerby it lan-
wurk troch mienskiplike mesines en mei
mekoar oparbeidzjen dien waerd? Ir. v.
d. M. leaude grif, dat de greate boere-
organisaesjes en koöperaesjes wol stipe
jaen woene om ris in pear jier sa’n proef
to nimmen.
De reaksjes, dy’t derop komd binne, bin
ne op har seis hiel oannimlik, mar hja
litte harren krekt net yn mei de stelde
fraech, hja stelle seis fragen nei oanlie-
ding fan de kwestje. Op de fraech seis
is jit gjinien fierder yngien.
De hear v. Str. üt Kimswert heakket yn
op de rede fan Ir. Emmens, dy’t heil
sjocht yn greate bidriuwen fan in pear
hündert H.A. mei in lanboukundich yn-
genieur as baes. Dat liket him neame nei
en hy jowt der ek syn arguminten foar.
Aide weitser oer üs kriten,
Mannich ieuwen al oanien
Ha de minsken om dy hinne
Al dyn klokkelüd forstien.
Klanken sa fol fromme wijing
Foar it hert syn Godtsjinst trou;
Klanken by it wreed forstjerren
Tsjügen fan in djippe rou.
As op de ierde ’t jonge libben
Wer de leave maeitiid groet,
En de pruze blomkes bloeije
Op de grêven oan dyn foet.
Ien fan de reaksjes wie dizze: „Naar
aanleiding van Uw vraag in „De Marti
nytoer van jl. dinsdag heb ik mijn ge
dachten op een regendag eens aan het
papier toevertrouwd. Dat het anders
moet en zal gaan in de toekomst is voor
mij ook een ding, dat zeker is. Maar er
zal m.i. geen oplossing zijn te vinden,
verkaveling komt. Mijn persoonlijke
varing
mij doen zien, dat de wantoestanden op
dit gebied met geen pen zijn te beschrij
ven. Het melkersprobleem kan tot op de
helft worden teruggebracht, wanneer
men de koeien thuis kon melken. Het
hooien, mesten, kuilen, enz. kon men
minstens met een derde aan kosten en
arbeidsloon verminderen, wanneer men ’t
land gunstig om de bedrijfsgebouwen
had liggen. Besparing van een melkwa
gen met motor, slijtage aan machines,
paardenwerk, hoefbeslag, enz. en niet te
vergeten het betere werk met de melk
machine onder dak. Hoe zal men elkaar
helpen bij de huidige ligging van vele
stukken land?
Hoeveel boeren hebben het land niet een
