I
GROENE KRUIS BURGWERD C.A. 50 JAAR
Makkum: 300 jaar na stichting „tichelwerk”
nog vol activiteiten
Gerestaureerd orgel te Schraard over
gedragen en ingewijd
Naturellen
Fan de Martinytoer
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
Tj. de J.
Zomerzegels 1960
Hwat hat (j Cll)6 Sl^rOCLT’
üs hjoed p p
to sizzen
Zilveren filmpjes
le week april 1935,
Waag wordt museum 1n jubileumjaar van
DINSDAG 29 MAART I960
56eJAARGANG
No. 25
HONGAARSE VRAAGT MEVROUW CHROESTSJOW OM HULP
In goed wurd fynt altyd in goed plak.
Een Hongaarse, die met haar
de straaljagers
de
is
duurde,
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adrest
Marktstraat 13
Telef. 2451 - Na 18.30 uur 2305 of 2333
(K5157)
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
jong tot oud en van uiteenlopende aard,
zorg, rheuma, kankerbestrijding, bejaar-
der
en recht.
Het was vrijdagavond voor de Herv. Ge
meente te Schraard een wel zeer belang
rijke samenkomst.
Bolswards Nieuwsblad
verkoping
de schuld
gewerkt.
Het oudste lid sinds de oprichting nog
in leven is waarschijnlijk, de heer W.
Abma, hij kon echter niet aanwezig zijn.
De wijkzuster, zuster Hibma, deelde mee,
dat door haar in 1959 totaal 1990 bezoe
ken waren afgelegd. Deze varieerden van
dat in 1959 35 stuks hulpmiddelen wa
ren uitgeleend.
Zowel uit het verslag van de penning
meester der afdeling, als uit dat van die
der Wijk bleek, dat de rekeningen dit
jaar beide sluitend waren gekregen, dank
zij de extra heffing over 1959 en de
verkoping van een ligtent. Hiermede was
de schuld van het vorige jaar ook weg-
as Grins mei 130.000 minsken en in
bulte yndustry is jit to lyts. In stêd as
Tilburch dan mei 170.000 ynwenners en
jit mear yndustry? Mar dy kin it ek net.
Hwant by de Brabantse yndustry-dagen
forklearre de boargemaster, dat der de
léste tsien jier gjin arbeidsplakken by-
komd wiene, ja jit sterker, aat de beide
léste jierren it tal wurknimmers yn de
yndustry tobek roun wie. Hoe great moat
in plak dan wol wurde om sa mansk to
wêzen? Sjoch dat moast men nou ris
sizze.
Dan koe men tominsten de mjitte der ris
lans lizze. Ik bidoel by de alf kearnen
yn Fryslan bygelyks. Sille dy earst elk
200.000 ynwenners ha moatte om op
eigen fuotten stean to kinnen? Dat
wurdt in feest foar it heitelan. Tink ris
ta. Dan komme der mear as 2 millioen
minsken yn Fryslan Hwa leaut soks
Mar as dat net sa is, hwerom moatte dan
inkejde plakken mei jild fan de oerheit
bifoarrjuchte wurde. En hwerom moatte
oare plakken dan foarbyparten wurde.
net allinnich fan premy’s mar ek fan
wenten en oare klimaetsforbetteringen
En as dat wier is, hwat skeelt sokke man
nen as Philips dan? Dy gean mar troch
mei har bidriuwen to sprieden oer it
hiele lan en oer eltse provinsje. Ik soe
der in hiel rychje fan neame kinne. Binne
dizze yndustriëlen net goed by de tiid?
En hwat sjogge wy dan buten Nederlan
barren. Wit men dan net, dat nei de oar-
loch yn Amearike krekt de greate stêd-
den, der’t drs. Van Oss mei gong op ta
wol, har fabriken fuortgean sjogge nei
de lytsere plakken? Mear as 90% fan
alle nije fabriken nei de oarloch, binne
yn Amearika delset yn plakken mei min
der as 50.000 ynwenners. De biswieren
fan al dy fabriken op ien heap blykten
sa great, dat hja hurd de oare kant üt-
gien binne en krekt wer de doarpen en
lytse stêdden opsykje. Hwant in great
plak hat mear mooglikheden, mar ek ta-
nimmende biswieren op allerhanne ge-
biet. Dat forjit drs. Van Oss al of net
mei sin. It liket my ta, dat it hege tiid
wurdt ris nei to gean, hwerom dizze man
en syn kollega’s nou sa op opienheaping
steld binne. Is it faeks om dêrmei sjen
to litten, hoe’t it departemint spektaku-
lair fan wegen komt. Moat it hüs mar
fierder ütwenne wurde om ien keamer to
pronk to setten, de departementale pronk -
keamer fan de plan-ekonomen? En moat
oan dat waen-idé doarp en lytse stêd mar
opoffere wurde? Ad majorem gloriae
drs. Van Oss en syn kollegae
Zuid-Afrika blijft tot ons spreken
Dit eens zo sympathieke land
Toont thans het onheilspellend teken
Haatrossig aan de wereldwand
Berichten die ons diep ontstellen
Betogers vallen in ’t gevecht
Dit is het lot der naturellen
Voor hen geen vrijheid, plaats
Zuid-Afrika, beeld van verwardheid
Op politiek gebied verpest
De propaganda der apartheid
Maakt van de staat een wespennest
Men ziet er de beschaving hellen
Met haar de nationale eer
Dit is het lot der naturellen
De loop van ’t politie-geweer.
Zuid-Afrika, rassenproblemen
Zijn tot exsessen thans ontspoord
Door een harde houding aan te nemen
Die leidt tot handgemeen en moord
De zwarten mogen niet meetellen
Men heet die schepsels inferieur
Dit is het lot der naturellen
Getrapt, achter een dichte deur
Zuid-Afrika, de koene boeren
Zijn eens bewonderd en geëerd
Men zag hen vrijheidsoorlog voeren
Al moest de zegepraal ontbeerd,
De wereld zou het vonnis vellen
Over het perfide Albion
Dit is het recht der naturellen
Een vredig plaatsje onder de zon.
PIET.
man uit Boedapest vluchtte en nu in Parijs
woont is erin geslaagd het cordon rond mevrouw Chroestsjow te doorbreken
om haar een brief te overhandigen. In deze brief vraagt het echtpaar de echt
genote van de Russische premier om hulp teneinde het zesjarig dochtertje van
de Hongaren, dat in Boedapest verblijft naar Parijs te kunnen laten komen.
De serie Zomerzegels I960, met toeslag,
waarvan de extra-opbrengst ten goede
komt aan Nederlandse instellingen voor
volksgezondheid, maatschappelijk werk
en culturele zorg, is gewijd aan Neder
landse bloemen.
De keuze van dit onderwerp is mede be-
invloed door de Tuinbouwtentoonstelling
„Florida” te Rotterdam. Uitgifte van
een zegel (of zegels), uitsluitend gewijd
aan deze tentoonstelling, stuitte op be
zwaren omdat het aantal bijzondere uit
giften beperkt moet blijven; wel is op
de 4 cents zegel uit de serie, welke als
voorstelling de afbeelding van een tulp
draagt, het opschrift „Floriade I960”
vermeld.
De zegels zijn uitgevoerd naar ontwerpen
van de heer Piet Wetselaar in drie kleu
ren koperdiepdruk.
Er zal worden overgegaan tot distributie
van pekelharing aan steuntrekkenden en
armlastigen. Deze distributie zal geschie
den via de gemeenten. Het ligt in de be
doeling de haring beschikbaar te stellen
tegen de prijs van 10 cent per 8 stuks.
De Duitse luchtvloot overtreft die van
Engeland reeds met één derde. Thans
eist Duitsland kolonieën. Als aan deze
eis is voldaan overweegt het de terug
keer naar Genève.
De zwemschool zal een nieuwe spring
plank aanschaffen en van een zuurstof
apparaat worden voorzien.
Na een zware strijd, die 6 uur
hebben de troepen van Tsjiang Kai Tsjek
de communistische troepen verslagen.
Incidenten aan de grens van Abessynië.
Het bezuinigingsplan van de regering be
oogt een bezuiniging op de staatsdienst
van f 70 miljoen gulden, waarvan f 20
miljoen gevonden moet worden op on
derwijs.
De Zweedse rhunitiefabrieken werken
voor 70% voor uitvoer naar Duitsland.
Moderne staande klokken. H. Y. Kra
mer. Horlogerie, Marktstraat, Bolsward.
Donderdagavond kwam de vereniging
„Het Groene Kruis” Burgwerd, Hart-
werd en Hichtum onder leiding van de
voorzitter T. N. de Boer in jaarvergade
ring bijeen, mede ter herdenking van het
50-jarig bestaan der afdeling. De op
komst was boven verwachting.
Gezien de financiën moest de herden
king op een bescheiden wijze plaats vin
den. Tevens bestond de wijkverpleging
voor de ressorten Burgwerd, Lollum en
Tjerkwerd nu 30 jaar en jubileerde te
vens de materieelbeheerder, P. Feenstra,
die in 1959 als zodanig 30 jaar voor
vereniging werkzaam was geweest.
Uit het verslag van de secretaris bleek,
pogingen daartoe kwamen de ressorten
Burgwerd, Lollum en Tjerkwerd in
1930 overeen om samen een wijk te
vormen en hiervoor een wijkzuster te be
noemen.
Het bestuur van de jubilerende vereni
ging bestaat thans uit de heren T. N. de
Boer, IJ. van der Werf, J. de Vries, K.
de Haan en de dames mevrouw de Vries-
Kingma en mevrouw Bouma-Bootsma.
Om verschillende redenen meende men
dat het wenselijk was een tweetal dames
aan het bestuur toe te voegen, zodat dit
in 1945 heeft plaats gehad.
Als spreker van deze avond was uitge
nodigd de heer Th .de Groot, bestuurs
lid van de Provinciale afdeling van het
Groene Kruis te Leeuwarden. Het hoofd
doel van het Groene Kruis, aldus spreker
was de Volksgezondheid op alle gebied
voor jong en oud. Niet alleen om te hel
pen, doch ook om het voorkomen van
verschillende ziekten. Ook voorlichting
omtrent voeding enz. Tenslotte feliciteer -
o.a. het gewone ziekenbezoek, kleuter-
denzorg, enz., enz.
De aftredende secretaris, IJ. van
Werf, werd bij acclamatie herkozen.
Uit het door de secretaris gehouden over
zicht van de afgelopen 50 jaar bleek dat
op 29 april 1910 in Witmarsum op een
aldaar gehouden vergadering werd beslo
ten tot opheffing van de bestaande ge
meentelijke afdeling van het Groene
Kruis. Dit had tot gevolg, dat er toen
4 ressorten werden gevormd, waaronder
ook Burgwerd c.a. Op 29 juli 1910 werd
de eerste ledenvergadering gehouden.
Het toen gekozen bestuur bestond uit de
heren ds. Geerling, voorzitter, D. van
der Werf, secretaris, R. Bangma, pen
ningmeester, E. ten Hoeve, magazijn
meester en Tj. de Jong, algemeen ad
junct. Op deze vergadering werden de
statuten en het reglement vastgesteld,
waarop men d.d. 3 september 1910 de
Koninklijke goedkeuring verkreeg.
Het hoofddoel der vereniging destijds
was om hulpmiddelen voor zieken be
schikbaar te stellen. Al spoedig bleek,
dat de verpleging van zieken hierbij niet
was gebaat. Na enkele vergeefse gedane
ne rounom krap. Nimt men nou 25 per
soneelsleden per ündernimming, dan
moat dat iene plak mar soargje kinne
foar safolle nije wurknimmers, dan moat
der in foech stêdsdiel oan wenten bykom-
me, mei alle forsjennings sa as riolearing,
gas en elektrysk, tillefoan, etc. Mar der
is it net mei klear. Safolle nije hüshal-
dings bringe ek har bern mei, dus in
greate oanwaechs fan skoalbern op sa’n
plak, der’t in beukerskoalle, in Legere
Skoalle fêst foar boud wurde moat. Der
is gjinien plak, der’t dizze 125 fak- en
wurklju oer binne, dus fan alle kanten
moatte de lju derhinne brocht wurde,
hwat de nedige kosthuzen en pensions
freget. Dizze minsken komme fan lytsere
plakken en fan it plattelan, der’t hja in
hüs hiene, mar hwat nou frijkomt en
hwerfoar yn de measte gefallen net da-
liks wer in hierder is. In diel sil wol
inkelde jierren pendel je moatte.
As lykwols dizze fiif ündernimmings yn
fiif forskillende plakken komme, dan
forrint dat hiel hwat better. Ien sa’n nije
fabryk kin op it foarste plak folie better
ynpast wurde yn it patroan fan doarp
of stêd. Mei de arbeidskrêften kin yn
sa’n plak profiteard wurde fan in tal lju,
dy’t der gjin wurk hat. Mei de wenning-
situaesje is it krekt sa. Sa’n gemeentebi-
stjür kin har reserve earst hjirfoar brüke
en folie soepeler op geskikte plakken in
blokje wenten bouwe. De lju wurde yn
de bisteande skoallen, tsjerken en for-
ienings opnomd hwant der wiene wol
lege plakken. Omt der mar sprake is fan
in nije ynwenner hjir en in nije dêr, is
de assimilaesje helte makliker en natuer-
liker. De mienskip nimt harren folie bet
ter op, as dat der hiele strjitten nije min
sken bykomme soene. Dat jildt foar de
buorren, de tsjerke, de skoalle de fak-
forienings, ja foar it hiele patroan fan
sa’n plak. Dêrmei sille nije minsken har
folie gauwer thus fiele, folie better bi-
woartelje. Hja forsteure it bisteande pa-
troan net, mar hja jowe nije stimulansen
oan hwat der is.
Drs. van Oss seit, dat de yndustry byme-
koar moat, om wer nije oan to luken.
En neffens him slagget dat allinnich mar
yn plakken mei foldwaende ynwenners.
Ik soe freegje wolle, hoe great moat sa’n
plak dan wêze om gcnóch eigen oantrek-
kingskrêft to hawwen? Grins hat mear
as 130.000 ynwenners, mar dat is noch
net genoch, hwant Grins is „kearn”
makke. Dat moat dus earst jit fierder
I brocht wurde, bigryp ik. Dus in stêd sa
werkfabriek, maar werd de tegel niet
ontrouw.
Op dezelfde wijze als in vroeger eeuwen
worden er nog tegels gebakken, tegels
met fraaie motieven en tegels, die
al antiek zijn, compleet met haarscheu-
ren als ze uit de oven komen. Enkele
jaren geleden heeft een antieksjacheraar
buiten Friesland daar schromelijk mis
bruik van gemaakt, door ze als echt an
tiek te verkopen, maar daar kon men in
Makkum niets aan doen. Zo bleef in
Makkum de traditie bewaard in het oude
bedrijf van de Tichelaars, waar eigenlijk
maar weinig veranderde, terwijl er
getuige de activiteiten op de scheepswerf
inmiddels een nieuw tijdperk is inge
luid, zulks met dezelfde voortvarendheid
als waarvan de Makkumers vroeger be
zield waren en die maakt, dat deze oude
plaats aan het Ijsselmeer niet is ingeslui
merd, maar springlevend is.
werkuren in het bedrijf te vinden, maar
soms ’s morgens vroeg en dikwijls ’s
avonds laat en hij zit met altijd over
zijn tekenbord gebogen. Soms goochelt
hij met schoteltjes flauw gekleurd poe
der. Hij experimenteert met motief en
kleur. Hij probeert het blauw, het be
faamde Makkumer blauw nog wat dieper
van kleur te krijgen, het rood wat heller.
Hij controleert het kleimengsel waaruit
de borden, schalen, vazen en alles wat
Makkumers is, wordt gevormd, en daar
na gebakken. „Pas na het bakken wordt
het glazuur aangebracht en op het gla
zuur de motieven, net als men het vroe
ger in Delft deed,” zegt de heer Steen-
sma. En daarmee hebben we dan de oude
traditie van het Delfts aardewerk in
Makkum teruggevonden, want Makkums
bleef Makkums, maar wat is het Delfts
geworden
De fabricage van aardewerk is geen zaak
van vormen en bakken alleen. Het is ook
een voortdurende strijd tegen degenera
tie, tegen doordringen van kitschachtige
kleuren of vormen. In Makkum weet
men er alles van. „Het is een koud
kunstje om massaproductie te leveren,
maar waar blijven we dan,” zegt men in
Makkum, waar het bedrijf zelf zijn schil
ders opleidt om de eenvoudige reden,
dat er anders na verloop van jaren geen
decorschilders meer zijn.
Het Makkumei Tichelwerk werd aarde-
Alsof het tijdperk van
nog veraf is, zitten in alle rust, net als
eeuwen geleden de decorschilders in de
Makkumer aardewerkfabriek gebogen
over schalen, vazen en potten om kleuren
en motieven tot een symphonic in aarde
werk te componeren
Voor Friesland is I960 het jaar van de
tegel. In een reeks plaatsen trekt een
reizende tegelexpositie vele bezoekers en
worden herinneringen gewekt aan de
tegel- en plateelbakkers, die in de zeven
tiende en achttiende eeuw in Harlingen,
Bolsward en Makkum voor een respecta
bele Friese tegel productie zorgden. In
Makkum wordt dit jaar in de oude Waag
een tegelmuseum geopend en voor het
overige staat Makkum wel in het bijzon
der in de belangstelling. Want, drie
eeuwen geleden hebben de bewoners van
dit dorp een fabriek gebouwd voor de
productie van tegels en aardewerk. Het
was in dezelfde tijd, dat Makkum uit
groeide van een „gering” dorp met om
streeks vijftig huizen, tot een welvarende
plaats met meer dan honderd kalkovens,
een bloeiende haven, een belangrijke
botermarkt, een plaats waar 2400 mensen
werk vonden.
En nu, drie eeuwen later, nu alle plaat
sen langs het Ijsselmeer belangrijk zijn
achteruitgegaan, nu wordt er gesproken
over het feit, dat Makkum een badplaats
wordt met een strandbad aan het Ijssel
meer, met bungalows en kampeerterrei
nen, nu glijden er in Makkum zeeschepen
van de werf en nu is Makkum het enige
dorp langs de Friese IJsselmeerkust, waar
het inwonertal stijgt inplaats van daalt.
Het mag zo zijn, dat er van de honderd
kalkovens niet een meer over is, dat
de haven is verstild, en dat de boter
markt is verdwenen. Het mag zo zijn,
dat de Waag nu museum wordt, maar
aan nieuwe activiteiten ontleent Makkum
nieuwe bloei. Die waag wordt nu een
soort monument voor het Tichelwerk, dat
Makkum drie eeuwen geleden kreeg, en
waarvan de eigenaars zich door de
eeuwen heen hebben gehandhaafd en de
naam van Makkum over de wereld brach
ten, met dezelfde onverzettelijkheid, als
waarmee Makkum nu een nieuwe periode
van bloei tegemoet schijnt te zullen gaan.
Het was eigenlijk geen gewone jongen,
die drie eeuwen geleden in Makkum een
tichelwerk stichtte. Freerk Jans kwam
van Jorwerd of van Jelsum, waar hij zijn
vader op de boerderij had kunnen opvol
gen, als hij maar voldoende lust had
gevoeld. Freerk Jans had er weinig zin
in om boer te worden en wellicht hebben
ook de kalkovens van Makkum hem ge
ïnspireerd tot het stichten van het tichel
werk. Freerk Jans was eenzelfde soort
figuur met daadkracht als enkele huidige
inwoners van Makkum. Hij legde zich
vooral toe op de productie van tegels.
Niet ver van zijn bedrijf moet Frieslands
enige glasfabriek hebben gestaan en
Freerk Jans ging stil zijn gang. In 1675
noemde hij zich Freerck Jans Tichelaar.
En vandaag de dag zijn het nog Tiche
laars, die hier leven en werken.
Maar het zijn niet de Tichelaars alleen,
die in Makkum de traditie van het Mak
kumer aardewerk hebben gevestigd en
gehandhaafd, die dit aardewerk wereld
vermaardheid hebben bezorgd. Het zijn
ook de schilders, die dag in, dag uit de
fraaie decors aanbrengen op potten en
schalen en het is ook de 72-jarige ont
werper J. R. Steensma, die al meer dan
veertig jaar decors maakt aan zijn tafel
op een van de stoffige zolders van het
bedrijf. Hij is niet alleen tijdens de
wel zeer belang-
Op deze avond had nl. de overdracht
en inwijding plaats van ’t geheel ge
restaureerde orgel in de Ned. Herv. kerk.
De leiding berustte bij ds. Feenstra van
Wons-Schraard.
Het orgel werd bespeeld door de orga
nist de heer W. van der Schaaf van Lon-
gerhou. Na een inleidend orgelspel werd
deze avond geopend met het zingen van
Psalm 150, waarna ds. Feenstra voor
ging in gebed.
Ds. Feenstra sprak hierna het welkoms-
woord. Spreker toonde zich verheugd,
dat de restauratie nu een feit was ge
worden en hoopte dat het orgel nu voort
aan ook goed onderhouden zal worden,
zodat het niet weer in zo'n desolate toe
stand komt te verkeren.
Verder hoopte hij, dat ons mooie orgel
nog lange jaren de gemeentezang zal
mogen begeleiden, tot eer van God.
De orgelbouwer Kraat vertelde hierna het
een en ander over het restaureren van
oude kerkorgels. Dit is heel anders dan
het bouwen van nieuwe. Men komt steeds
voor verrassingen te staan. Ook bij de
restauratie van dit plm. 50 jaar oude
orgel is dat zo geweest.
Spr. is blij, dat het hem gelukt is nog
2 registers door andere te vervangen,
waardoor de klank nog aanmerkelijk
verbeterd. Tenslotte droeg hij namens de
Fa. Pels en Zn. te Alkmaar het orgel
symbolisch over aan de pres, kerkvoogd,
aoor het overhandigen van de sleutel der
orgelkast.
De heer Burghgraef aanvaardde dank
baar het orgel, en dankte de heer Kaat en
zijn medewerkers voor het bereikte re
sultaat.
Verder dankte hij de heer Oosterhof van
Leeuwarden, voor zijn toezicht en de fa
milie te Velde voor het gebruik van hun
huisorgel, ten einde de gemeentezang tij
dens de restauratie te kunnen begeleiden.
Hij hoopte dat men nog lang van het
grote orgel zou kunnen profiteren, door
het bekwame spel van organist van der
Schaaf. Daarna droeg hij het orgel op
zijn beurt over aan de kerkeraad, hetgeen
door haar voorzitter ds. Feenstra, dank
baar werd aanvaard.
Na deze overdracht volgde er orgelspel,
eerst een preludium van J. S. Bach en
vervolgens een koraal: „O Haupt voll
Blut und Wunder”.
Toen zongen allen samen Gezang 42,
waarna weer orgelspel volgde: „Jesu, joy
of mens desering’’ en „Air ”en „Ga
votte”.
Gezang 225 werd weer samen gezongen,
waarna nomaals orgelspel volgde en wel:
Feestvoorspel Ps 47 (Jan Zwart) en fan
tasie over Gezang 146 (J. G. Groothan-
gel). Het slotlied dat werd gezongen
was Gezang 146.
De leider as. Feenstra bracht dank aan
de organist, waarna orgelspel volgde en
de aanwezigen huiswaarts keerden.
Jammer dat er niet meer belangstelling
bestond voor zoiets moois, dat hier de
gemeente en het hele dorp geschonken
werd.
Er had eigenlijk geen stoel onbezet mo
gen zijn.
de hij de afdeling met zijn 50-jarig jubi
leum en besloot zijn rede met het devies:
„Met elkaar en voor elkaar”.
Daarna vertoonde hij nog een viertal
films, waarvan één ging over het werk
van het Groene Kruis.
Naast een woord van dank, werd de
heer De Groot een doos sigaren aange
boden.
kingskrêft fan sa’n plak wurdt foar nije
idernimmingen. De man, dy't op it
t fan Ekonomyske Saken de
plannen ütbriedt, drs. Van Oss, hat him
driuwt mei in ma
niakale iensidigi
dielingen fan it Departemint, der’t de
redaksje torjucht oandacht oan joech,
komt hy ek wer mei de stelling op ’e
lappen, dat de yndustry bymekoar moat.
Docht men dat net, sa seit hy hytyd
wer, dan jowt it neat. As op fiif plakken
in fabryk bykomt, dan jowt dat folie
minder dan byhwannear men dy fiif fa
briken op itselde plak festiget. Dat seit
drs. Van Oss en party lju miene, dat it
dan ek wol wier wêze sil. Mar is dat sa?
Wurdt de bifolking better tsjinne troch
syn systeem dan by in greatere sprieding?
Hwat bart der yn in plak, hwannear der
in nije ündernimming bykomt? Op it
foarste plak moat der in geskikt bouter-
rein foar wêze, twad arbeiders en oar
personeel, faklju en sa mear. Dizze lju
sille ek wenten hawwe moatte en dy bin-
GJIN INKELD BIWIIS!
Hwat üs it measte tsj instiet yn de hiele
propaganda foar it systeem fan de regea-
ring mei de regionale yndustrialisaesje is
it domwei herheljen fan net-biwezen üt-
gongspunten, sünder ek mar ien kear yn
to gean op de fan alle kanten kommende
biswieren en krityk.
It earste punt, dat as in axioma steld
wurdt, mar dat lang net is, is de stelling
dat hoe mear men de yndustry bymekoar
sjocht to krijen, hoe sterker de oantrek-
ün<
departemint
dit yn de holle set en
niakale iensidigens dizze hypothese roun
om troch. Yn it léste nümer fan de Mei-
nge jaren de gemeentezang zal
begeleiden, tot eer van God.
ander
V
Miif;
Hl
