Wat de toekomst
brengen moge
1921 - Wommels - 1961
Fjirtich jier tusken de skoalbanken
Gjabe Skroar
üs hjoed p p
to sizzen
Tink net dat de gelegenheit
foar de twadde kear
by jo oanklopje sil
Gedachten rondom de Jaarwisseling
Fan de Martinytoer
h
Tj. de J.
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong's Nieuwsblad
Zilveren filmpjes
LAB-bus bij Makkum
in sloot geraakt
j
K --
g
DINSDAG 3 JANUARI 1961
57e JAARGANG
No. 1
Hwat hat
voor
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telef. 2451 Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K 5157)
to meitsjen oer har
ispraktyk.
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertcnties bij contract reductie
t nii
woegen: de lear, de tsjerklike
Bolswards Nieuwsblad
Lan de dichter fan Goeverneur wurdt
sein dat hy fjirtich jier yn ’e skoalban-
graed of titel to heljen.
hwat bütenwenstich
wennet lykwols in frou to Worn-
hele structuurverandering moet plaats
vinden.
Dit is niet een zuiver economische zaak,
zelfs niet louter een sociale aangelegen
heid.
Bij dit alles gaat het ook en voorname
lijk om de instelling van de mens, in
dit geval dus de bewoner van de Zuid
westhoek. Van hem wordt een grote
aanpassing gevraagd.
Bij dit alles vcrgete men niet het. aloude
Godswoord, dat de mens niet zal leven
bij brood alleen. Economisch voordeel,
materiële voorspoed, een gevulde geld
buidel, ze mogen nog zo belangrijk zijn,
het ware geluk kunnen ze niet brengen.
Er zijn vele gelukwensen gesproken in
de afgelopen dagen.
Veelal was dit „gelukkig nieuwjaar”
Soms ook ,veel heil en zegen”.
Deze laatste wens sluit de eerste in.
Ze is van wijder strekking, dieper van
inhoud en verwacht het van Boven al
leen.
„Wat de toekomst brengen moge, mij
geleidt des Heren hand”.
Als we de waarheid van deze versregel
verstaan, mogen we ondanks veel dat
menselijkerwijs ons benauwt, toch ver
vuld z(jn met een optimisme, een opti
misme, dat dieper grond heeft en hech
ter basis dan dat van een gezond eco
nomisch stelsel kan bieden, hoe onont-
t om
bisykjen om de
ende jier üt to
allegear wol, dat
Vergissen w(j ons niet, dan is de viering van de jaarwisseling dit jaar minder
uitbundig geweest dan dit voorheen wel het geval was.
Zeker, er zijn, zowel van officiële zijde als in intieme kring, vele goede wensen
uitgesproken, maar wie door de journaal-overzichten van onze moderne com
municatiemiddelen nog eens werd geconfronteerd met het afgelopen jaar, deed
dit in het besef, dat het slechts een traditie en goede gewoonte was en al deze
heilwensen de schaduw, die over deze jaarwisseling viel, niet vermochten weg
te nemen. z
Mei de kutuer, de profane wittenskip,
de sosiale en ekonomyske lear is it al net
oars. Hoe’n bytsje is der oerbleaun fan
hwat der foar de oarloch op al dy ge-
bieten as bilangryk en biskiedend leard
en dien waerd. Al dy renommearde han
en learboeken hawwe it óflizze moatten
tsjin de nije tiid, hja -wurde nou allin-
nich mar üt histoarysk eachpunt bistu-
dearre. En de technyske wittenskippen en
dêrtroch mei de technyk, is it alhiel in
fleanen en draven wurden.
Nije foarmen, nije materialen, nije pro-
duksjemethoaden binne der komd en
komme der alle dagen
de minsken om
sinnen op oanpassing
Hwant der tsjin
tiid lit him net
skippers en f
sa sille ek de arbeiderskeamers en de
stegen fordwine, de bedsteden wurde net
mear oanbrocht en de opkeamers net
mear boud. Elk nij pearke wol in modern
hüs en modern meubilair en tinkt er net
oan de swiere ekenstuollen üt it alder-
hüs yn har ynterieur in plak to iaën- En
sa keapet men ek net mear de aloë boere-
weinen en al dat ark, hwat jierren lang
op eltse pleats syn plak hie. Der moat
men op tiid ófsjen.
Soe it ek sa net wêze mei folie fan üs
ienheit. Har foargangers hawwe dit ynsichten, hoe wy dêr ek oan hingje? En
duksjemethoaden binne der komd
wer by en twinge
har hyltyd wer to bi-
en foroaringen.
yn gean hat gjin sin. De
keare. Sa as de modder-
üngetiders fordwoun binne,
Wij willen niet opnieuw terugblikken
over het thans vervlogen jaar 1960.
Daartoe heeft u het afgelopen weekein
de ruimschoots de gelegenheid gehad.
Er was geen krant die zich zelf respec
teerde of deze achtte zich verplicht één
of meer jaaroverzichten te geven, al of
niet verlucht met beelden uit het verle
den.
Ons blad maakte op deze regel geen uit
zondering. Door middel van in serieus
gestelde bewoordingen (onze overzich
ten) of in meer luchtige vorm (de jaar
lijkse rijmkroniek van „Piet”) èn door
de foto-pagina lieten wij nog even het
afgelopen jaar de revue passeren.
Thans ligt 1961 voor ons. Het is naief
om te veronderstellen, dat het een on
beschreven blad papier zou zijn.
In 1960 is niet alleen de kiem gelegd
voor alles wat tot groei en bloei zal ko
men als straks de dagen gaan lengen en
het voorjaar in het verschiet komt, soms
bekruipt ons het gevoel, dat er ook één
of meer tijdbommen zijn geplaatst, die
vroeg of laat zullen barsten.
In interationaal opzicht mogen we ons
dan bevinden in het tijdperk van de
gewapende X’rede, rooskleurig is deze
situatie allerminst. We behoeven maar te
wijzen op de gespannen verhouding tus
sen Oost en West, en de gisting in don
ker Afrika om te beseffen dat wij leven
op een keerpunt der tijden en dat er
thans in één jaar een méér ingrijpende
verschuiving kan plaats vinden, dan
vroeger in een reeks van decennia.
Ook in ons aller Europa is het niet alles
koek en ei.
Het voortgaan van de zo noodzakelijke
integratie is vrijwel tot stilstand geko
men, de kwestie Berlijn blijft dreigend
bestaan. België maakte en maakt een
ernstige crisis door, eerst als koloniale
mogendheid, thans in eigen boezem.
Frankrijk dreigt uit de band te sprin
gen en eigen wegen te gaan, hetgeen niet
zo gevaarlijk zou zijn als de Franse
politiek een waarlijk democratische
was en minder afhankelijk van de Wil
en wet van één man.
Waarom wij dit alles noemen?
Om te laten zien, dat ons eigen land
zich, bevindend en levend te midden van
dit alles, zo nauw bij het wereld- en
continentale leven is betrokken, dat het
lot er van hier mede door wordt be
paald.
De tijd dat wij rustig ons zelf konden
zijn en ons niets van al deze dingen be
hoefden aan te trekken, is voorgoed
voorbij. Dit wil niet zeggen dat wij
daarom geen oog moeten hebben voor
de betrekkelijke rust en welvaart, die er
in ons land heersen.
Tonelen, als zich momenteel afspelen
bij onze meer heetgebakerde zuiderburen
lijken hier voorshands ónmogelijk, maar
vergissen wij ons niet.
Zouden wij om het eens concreet te
stellen een ingrijpend versoberings-
programma geestelijk kunnen verwer
ken of zou bij het invoeren hiervan ook
hier in sociaal opzicht onrust ontstaan?
Is het niet veeleer zo, dat wij in ons
land met een vijfdaagse werkweek in
het verschiet, met de kans op winstde-
ling en een nieuwe loonronde in het
vooruitzicht, zoet worden gehouden?
We vragen_maar.
Ontwrichting van het economische stel
sel elders zal niet nalaten een terug
slag te doen gevoelen hier.
Niet alle streven naar bezitsvorming,
het daadwerkelijk aanvatten van indus
trialisatiebeleid, het totstandkomen van
een groots Deltaplan en duizend dingen
meer, is een zekere zorg betreffende de
toekomst van ons volk in nationaal ver
band niet weg te wuiven.
De huidige kabinetscrisis, waarschijn
lijk minder ingrijpend ten opzichte van
de politieke constellatie, dan aanvanke
lijk gedacht, is slechts een symptoom.
Blijven we dichter bij huis en bekaken
we de toekomst van Friesland, en met
name die van de Zuidwesthoek van deze
provincie, ook daar is niet alles hoop-I
vol.
We zouden in herhaling vallen, als we
de funeste gevolgen van de kernpolitiek
voor dit deel van onze provincie hier nog
eens breed gingen uitmeten.
Toch zijn er ook lichtpunten en mogen
we niet in alles pessimistisch zijn.
Het feit, dat door de druk der tijden de
Zuidwesthoek uit de slaap der zelfge
noegzaamheid is ontwaakt en allerwege
de handen uit de mouw worden gesto
ken, spreekt boekdelen.
Een volk dat leeft, bouwt aan zijn toe
komst en bij de pakken neerzitten doet
men allerminst.
Goede initiatieven, vooral op het gebied
van de recreatie werden reeds genomen.
De wetmatigheid van de straffe kern
politiek lijkt men hier en daar door per
soonlijk initiatief te kunnen doorbreken.
Een kentering valt incidenteel reeds te
bespeuren.
Een stadje als Hindeloopen kan reeds
een optimistisch geluid laten horen en
schijnt het dieptepunt in zijn bestaan
te zijn gepasseerd.
Laat een dergelijk fris geluid een prik
kel zijn tot nog meer activiteit en nog
meer initiatief en niet werken als een
slaaptablet.
De, weg naar economisch herstel zal nog
een lange zijn, temeer daar er een ge- heerlijk dit ook is.
ik leau dat ik de ienigste sollisitante
wie en ik bin ridlik gau bineamd. Op
in jiersalaris fan f 140.Twa dagen
yn ’e wike moast ik de skoalle in beurt
jaen en winters alle moarnen de kachel
oansette. Dat leste foei soms net folie
ta, hwant dy aide turfkachel rikke by-
tiden as de Vesuvius. Myn man assis-
tearde meastal by it oansetten.
Fierders fortelde Feikje üs, dat fral op
oantrünjen fan it riedslid Pagels it
skoallesalaris letter hwat forhege is.
Op’t heden kin hja der aerdich mei üt.
Hja hat fansels fan neiby alle weder-
waerdichheden fan it lepenbiere
doarpsünderwiis meimakke. Yn 1921
wiene der in lytse hündert learlingen
en trije personielsleden. Hjoed de dei
is ’t bernetal likernóch mei de helt
sakket en binne der noch twa learkrêf-
ten. It skoallehaed is yn ’e rin fan ’e
jierren gauris wiksele. Earst master
Hiemstra, dy ’t neist it ünderwiis ek
folie op hie mei it doarpskeatsen en by
de Frellepartij in foaroansteande figuer
waerd. Fan syn opfolgers ha inkele ek
buten Wommels namme makke. Byge-
lyks Bauke van der Wal, de Fryske
radio-artyst, bikend as „Atse Bakema.
Ek fan Wybenga, ien fan de koprinners
mei de Fryske eksperimintele dicht
kunst. Op’t heden fungearret as haed
master J. Geertsema. De moaiste en de
raerste feiten bliuwe ornaris béste yn ’t
ünthald. Sa sil de aldere Wommelsers
noch witte fan it skriklike needwaer
dat it doarp ris teistere hat krekt tidens
de folksfeesten yn augustus, nou in tri-
tich jier lyn. In wynhoas smiet tenten,
draeitmoule en alles ünderstboppest.
De minsken flechten suver yn panyk
doe de Hofkampskoalle binnen.
Ek flak nei de bisetting yn 1945 hat it
gebou in set rekwireerd west troch
de B.S. It tsjinne sadwaende as arrcs-
tantekokael.
Us each foei op in skilderij dat yn ’e
hüskeamer fan Vos kein boppe it dres
soir hinget. In doarpsbyld fan de Worn-
melser tsjerke en skoalle. Op üs fraech,
hwer ha jim dat skilderstik opdien,
fornijde Feikje dat it harren skonken
wie troch de alderkommisje fan de
alles hat swakke steen, alles stiet under
krityk, wurdt bisprongen troch twivel en
forset, hat to knjen mei forfremdink en
ünforskilligens, wurdt ynwindich ünder-
mynd of formóge.
It tal minsken, dat jit mei de holle om-
heech efter it patroan fan it bisteande
oanrint, wurdt elts jier lytser. En de ün-
rêst groeit, de ünwissens leit folie hannen
stil, de argewaesje fiert ta moedeleazens
en weromlüken yn de lytse faeije fêsting
fan de eigen wente.
Lykwols ek dêrre sille wy de tiid net
üntgean. Us bern en har maten bringe
him, al of net mei forset en striid, grif
binnendoarren en sille ek dêrre de frede
forsteure.
Wy üntrinne de tiid net, noch yn geast-
lik, noch yn materieel opsicht. De tiid
haldt derf oar ^jin skoft. Hy is dêr en,
al of net mei üs wolnimmen, sil hy syn
wurk dwaen. Kin jo it gers keare, as it
ien kear foarjier wurdt? It sied is yn de
groun fan de tiid lein en har fruchten
komme sa wis as de sinne eltse moarn
oan de himel forskynt.
It is folslein bigryplik, dat de aldere ge-
neraesje graeg weromgiet nei de tiid, doe
't it libben roar har sa klear en düdlik
iepenlei, doe’t hja wisten hwert hja foar
libben, striden en offeren. Mar fruchtber
foar dit nije jier is it net mear, it is foar
ivich foarby. Yn 1961 sille op alle ge-
bieten fan it minsklik libben alwer düd-
liker de symptomen fan de geastlike re-
volüsje ta üs sprekke.
Neat bliuwt derbüten, alles wurdt op
hifke en woegen: de lear, de tsjerkl
foarmen, de dogmatyske en morele sy
stemen, de brükte middels, de organisa-
toryske foarmen. Protestant en katholyk
wurde troch hertstochtlike oproppen fer-
ge om de wei to finen nei mear bigryp,
minder forskil. greater fordraechsumens,
mear
al jierren isocht, ieuwenlange kontrover-moat üs stribjen net wêze üs saek of üs
pleats sa to krijen, as dat hjoed it béste
is, mei it each op de takomst.
Lit üs it rounüt sizze, dat de minsken,
dy’t har folslein op de nije tiid ynstelle
kinne, de goede wei keazen hawwe.
Hwant dan allinnich sil men de moed
hawwe om biret it foraldere óf to stjitten
en it nije to brüken, de nije forhaldin-
gen posityf to bisjen en sa fier eigen to
meitsjen as foar it eigen gewisse forant-
wurde is.
Mei stinnen en krimmenearjen komme
wy gjin stap fierder. En de ünderfining
leart, dat wy in bulte dingen ek net to
tragysk nimme moatte. Yn wêzen bliuwe
de minsken gelyk en sille harren yn de
nije foarmen en forhaldingen ek wer
weromfine. Mar dat slagget allinnich de
minsken, dy’t ynsjogge, dat hja mar op
ien wize fruchtber bliuwe kinne en dat
is, troch geastlik en materieel, de nije
tiid as harres oan to nimmen en net mear
tobek to sjen.
Hwat soe de saek fan it plattelan en
lyksa dy fan de boeren en tünders det
folie better foar stean as wy dizze posi
tive geast der rounom fine koene. Dan
soe har ynfloed ek folie greater wêze en
de kans om har stimpel op de gong fan
saken to setten folie better.
Hwat sille wy fan it nije jier meitsje?
Foar in tige great diel sil dit ófhingje
fan de fraech, oft wysels, üs hüshalding,
üs saek, üs bidriuw, modern wêze sil,
dat wol sizze, mei each en moedich doa-
ren de nije tiid tomjitte giet. Net om al
les mei ham en gram oer to nimmen, mar
om it goede en geve, it handige en mak-
like, it rendabele en effisiënte der üt to
heljen. Dy’t it sa sjocht en sa docht, sil
ek yn it nije jier folop fruchtber bliuwe
foar himsels en de groeiende nije mien-
skip.
BETON-EXPRESS
In Offenbach oan de Main staat in
een parkje deze machtige speeltrein.
Ook aan de andere kant van het veld
staat een dergelijke express, die tegen
een stootje kan en in de verbeelding
van de „Reizïgertjes’’ uit kan groeien
tot een daverende „beton-express”
lepenbiere skoalle by it sulveren jubi
leum as himmelster. Hja binne der alle
beide tige wiis mei. It doek is fabri-
searre ek troch in aid Wommelser, de
amateur Bokke Syperda, dy’t nou op
Skylge tahaldt. Moaijer oantinken hie
de kommisje üs net oanbiede kind, sei
Feikje en Gerryt bifêstige dit troch
twaris spontaen to knikken.
Hja komme stadichoan yn ’e hierst fan
it libben, it loekt al nei de gouden trou-
dei. As wy sparre bliuwe dan is dit
houliksbitinken yn 1962, dielde Feikje
üs oan it ein fan it petear mei. De bern
ha seis har hüsgesin en Gerryt nimt,
nou’t hy syn A.O.W. fan postkantoar
helje kin, net safolle putsjes mear waer.
Syn frou docht it ek hwat rêstiger oan,
de skoalle lykwols bliuwt ek nei de
fjirtich foarlopich noch op har wurk-
list. Dy skoalle, hwert hja as bern har
sommen en taelleskes makke, hwer’t
hja binei it hiele trouwen har soarch oan
joech, is in diel fan har bistean ■wurden.
Beide toane foldiene tankberens yn it
witten dat ek dit ienfaldige wurk waer-
dearing opbringt.
Dizze waerdearing sil grif foar harren
it heechste lean wêze. Ek hjir jildet
hwat in great man ris sein hat: De trou
yn de lytse deistige dingen is as in
olomke tusken ’t gêrs, dat jimmeroan
bloeit!
sen forlieze har krêft, histoaryske skelen
krije in hiel oare biljochting en rigen fan
boeken wurde net mear au serieux nomd.
It tal foargongers en leararen, dy’t mei
ynmoed sykje nei hwat hja goed dwacn
moatte en hoe, nimt tige hurd ta. En al
mear sjocht men yn, dat de aide wissich-
heden en methoades gjin haldfêst mear
biede yn üs tiid.
noflik to brea-iten. Feikje bea spontaen
thé oan, foar üs in „letbakje” dat like-
goed skoan yn to nimmen wie. Wy ha
der in sellich ürke tonein brocht, hwant
Gerryt en Feikje binne beide net om
wurden forlegen. Hoe’t ik destyds dat
skoallebaentsje pikte? Och, hiel tafal-
lich, fortelde Feikje, yn ’t earst fan üs
trouwen gong ik wol üt arbeidzjen, ün-
deroaren by master Hiemstra en ge-
meente-siktaris Mook. Master Hiemstra
wie foar my gjin ünbikende, hwant ik
hie as jong famke by him yn ’e klas
sitten. Doe kaem it praet ris in kear op
’t skoallehimmeljen. Dat die de wid-
dou Wiersma yn dy snuorje, mar de
put waerd har dreech genóch. Hja woe
der graech mei ophalde en sadwaende
moast der in opfolchster kommen.
Master foun, dat wie krekt in baentsje
foar my. Nou earlik sein, ik hie al in
bytsje erfaring, hwant ik holp de aide
frou wolris in hantsje mei dy himme-
lerij, doe’t ik noch sa’n great ranke wie.
Hja koe op ’t lést, fanwege har om-
fang, net sa wakker mear yn ’e bocht
en ik foun it moai wurk om as in jong
kat tusken dy banken om to kroepen.
It aid minske joech my der sa’n middei
in stür büsjild foar en dat bitsjitte foar
üs as bern in hiele rykdom. Ik tocht dus
thüs ris oer master syn foarstel nei. Ik
seach der wol hwat Ijocht yn en ik
weage de sollisitaesje der op. De oan-
stelling lei yn hannen fan ’t gemeente-
bistjür. Folie kar hiene de hearren net,
TIDEN HAWWE T1DEN
By de oergong fan it jier soe it in skoan
ding wêze, as wy üs allegearre ris dêrta
setten om de kommende dingen yn de
eagen to sjen.
Sa troch en dei bliuwt dat der fakentiids
by, mar nou is it of alles üs hjit om ef-
kes lins to nimmen en to -
nije koerts foar it kommem
setten. Wy witte it nou i
de tiid gjin skoft haldt, dat de situaesje
mei gong foroaret, dat hyltyd lüder en
skerper it tempo fan de nije tiid üs ta-
ropt: tink om jimsels, tink om jim bern,
tink om jim affear, om jins buorkerij,
om jins doarp, om jins stêd, om Fryslan,
om it Noarden, om Nederlan-
Tink om de gong fan saken yn jim tsjer-
kelik formidden, om jim stansorganisaes-
je, om jim oare bilangrike forienings.
Tink er om, hwant alles is yn biweging,
I en sitten hat, jimmeroan kolleezje
roun sunder in
Dit is miskien
oer i
riels, dy’t dizze aide dichter noch fier
in pyk set. Hja siet net fjirtich jier yn
mar kroep fjirtich jier tusken de skoal-
l anken. Wy bidoele frou F. Vos-Kam-
:ra, dy’t op 1 jannewaris 1921 oansteld
i aerd as skjinhaldster fan de lepen-
•,'ere legere skoalle en as sadanich Nij-
jiersdei 1961 in jubileum bitocht. Reden
foar üs om mei dizze krigele tsjinne-
resse in praetsje to meitsjen oer har
lange amospraktyk.
Frou Vos yn de folksmüle Gerryts
Feikje wennet to Wommels yn it
Bosk, it huzenblok hwert de forline
jier forstoarne frelle De Vos van Steen-
wijk (de keatsfrelle) lang eigneresse
fan west hat. In ienfaldige romme
went, bisiden de Herfoarme tsjerke mei
it tsicht op de wide frije greiden. Hja
is yn dit doarp hikke en tein en dêr
ek nei har trouwen yn 1912, altyd
hingjen bleaun. Har man is fan komóf
in Wytmarsumer, mar alhiel mei Wom
mels forgroeid ta in dominearjende
doarpsfiguer, dy’t fan alles by ’t ein
hawn hat. Foerkeapman, molkfarder,
bolrinder (mear as tritich jier!) en lan-
tearneopstekker.
Doe’t wy by dit pear binnenstapten,
frij ier op ’e moarn, sieten hja noch
le week januari 1936
Kofa Bolsward ruimt op: Hemdrokken
(herenmaat) 0,69; Olga heupconcert
0,74; Dameskousen 0,29; Herensokken
0,23; Damescamisoles (zware gebreide
katoen)0,z);' Directoirs gemoltoneerd
0,19; Slopen 0,20; Tafellakens (prima
damast) 0,62.
Viering 65 jarig bestaan reciteercollege
„Nut en Genoegen” te Oosterlittens.
Collecte crisis-comité in Hennaarderadeel.
Grote kaart van Abessynië, thans 15 ct.
Boekhandel A. J. Osinga.
Het Ethiopisch avontuur dreigt
Italië een grote strop te worden.
Arische dienstboden mogen voortaan in
Duitsland niet meer in betrekking blijven
bij Joden. Ze worden eerst in speciale
scholingskampen onder gebracht, om te
worden gezuiverd van eventuele Joodse
smet.
Loop der bevolking te Bolsward, Aantal
inwoners 6916 (was vorig jaar 6785, el
ders overleden 13, vertrokken 330, ge
boren 158, elders geboren 4, ingekomen
Ter hoogte van de boerderij Ligthart op
de Weersterweg bij Makkum geraakte
vrijdagavond omstreeks 7 uur een LAB-
bus, bestuurd door de heer D. de
Way te Bolsward in de bermsloot.
De oorzaak moet gezocht worden in de
gladheid van de weg, door de kleine laag
natte sneeuw. Van de 10 passagiers werd
niemand gewond.
De bus, die vijf voor half zes uit Leeu
warden vertrekt en via de Burgwerder
Hoek en Witmarsum naar Makkum gaat,
nam in zijn slippartij een elektrische paal
mee, tengevolge waarvan voor onbepaal
de tijd de elektriciteit moest worden afge
sloten.
De nog vrij nieuwe bus liep ernstige scha
de op- Van het ongeluk kwam een onge
luk. Een Volkswagen busje van garage
Bouma te Makkum, reed tegen een ter
plaatse aan de rechterzijde geparkeerde
personenwagen op van de heer A. van
der Woude te Wons. Vanwege de glad
heid kon de chauffeur van het autobusje
een frontale botsing niet voorkomen.
Er deden zich geen persoonlijke onge
lukken voor. Beide wagens werden aan
de voorzijde beschadigd.
F
