T.V. en het Nederlands gezinsleven
De T.V. is nog betrekkelijk jong
„Het is geheel verkeerd als de T.V. domineert
Fan de Marl biy loer
25 jaar „Het Wapen
van Wonseradeel*'’
Gouden filmpjes
le week juni 1936
us hjoed p p
to sizzen
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
-
DINSDAG 30 MEI 1961
57e JAARGANG
No. 40
99
ten
de Ij
Tj. de J.
aantrekkelijk- krijen. Tomear omt hy tige krap sit mei
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telef. 2451 - Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K5157)
ALLES BISYK.JE, MAK ALLINNICH
IT GOEDE HALDE
Bolswards Nieuwsblad
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, Westergoo en De Jong’s Nieuwsblad
Dy’t earst de dochter
a dan de mem freget,
kriget de baerch by de earen
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
In ons vorig blad werd toevalligerwijs op twee plaatsen de aandacht gevestigd
op de T.V. Op de voorpagina las u een artikeltje waarin de zegetocht van de
T.V. werd gedemonstreerd. De groei van het aantal T.V.-bezitters is zelfs zo
onstuimig, dat deze die van het aantal radiobezitters niet alleen heeft afgeremd,
en tot stilstand gebracht, maar deze heeft doen verkeren in een achteruitgang.
Het tweede bericht gold een vermelding van het feit, dat in Bolsward en wel door
het echtpaar H. Nauta een T.V. werd gewonnen in een enquête- en slagzinprijs-
vraag, waarbij de N.V. Philips Nederland een bepaald aspect van de T.V. in het
gezinsleven nader onder de aandacht wilde brengen.
Foto Steggerda
H. NAUTA TE BOLSWARD WON IN PRIJSVRAAG T.V.-TOESTEL.
„Het is beslist verkeerd als de T.V. domineert. Zorg dat het gezin nor
maal haar werk verricht. De kamer dus verlicht”. Met deze slagzin kreeg
de heer H. Nauta, Bargefenne, f 885,uitbetaald, de prijs van de door
hem aangeschafte machine. Hij was donderdag j.l. op het werk te Harlin
gen toen hij het nieuws hoorde en nam meteen een vrije dag.
Toen hem het geld in zijn woning, namens de N.V. Philips, werd uitge
keerd, in tegenwoordigheid van de leverancier, de heer L. J. de Haan,
was het ineens feest. Zelfs de voorzitter van de buurtvereniging, de heer
L. Sytsma, tevens zwager van de gelukkige, kwam gelukwensen.
Gezellig werd nog wat nagebabbeld over de plaats van de T.V. in het
gezin (zie ook ons hoofdartikel).
opgroeiende kinderen musiceert, is de
moeder van het gezin druk bezig met
de kleren van de kinderen te herstellen
of schrijft ze misschien een brief naar
haar geëmigreerde zoon of haar doch
ter in het sanatorium. Het uitgaan,
avond aan avond, enkel voor ons ple
zier, kennen wij (gelukkig nog) niet.
Zelfs in onze jaar- en oranjefeesten
streven we een doel na, i.c. de bloei van
onze jeugdverenigingen of de verdieping
van ons nationaal besef.
In de avonduren wordt er heel wat ener
gie besteed aan zelfstudie, verenigings-
arbeid, worden heel wat notulen ge
schreven en kasboeken bijgehouden.
Zelfs moet de radio zwijgen, „omdat wij
het te druk” hebben.
Zou de televisie ten onzent inburgeren,
zoals dit bijv, in bepaalde centra in
Amerika het geval is, dan zou dit fnui
kend werken op allerlei verenigings-
arbeid. Een gymnastiekles is altijd nog
beter dan de sensatie van een sportuit-
zending op het televisiescherm, het hou
den van een zelfgemaakte inleiding op
de eigen vereniging altijd nog aanbeve-
lenswaardiger dan het volgen van een
misschien op zich zelf zeer belangrijke
redevoering, die vanuit de televisiestu
dio wordt gehouden.
Het geregeld volgen van televisie-uit-
zendingen verslapt de zelfwerkzaamheid.
Niet alleen dat men tijdens de uitzending
hier niet mee bezig kan zijn (niet met
studie, handwerken, muziek, knutselen
enz.), ook wordt men er dusdanig door
verwend, dat men spoedig geen bevre
diging meer vindt in eigen prestaties.
Zoals de radio heel wat muziekinstru
menten als bijv, huisorgels (harmonium)
uit het huis heeft verbannen, zal de te
levisie opnieuw het hare doen om het
leven te vervlakken. Van het z.g. voor
deel van de televisie, n.l. de gezinsher
eniging en het tegengaan van overmatig
amusement in allerlei gelegenheid, blijft
voor de toestanden in ons eigen land
zeer weinig over.
Wij kunnen ons eenvoudig de weelde
niet veroorloven om enkele uren per dag
ons op te sluiten in een donkere kamer,
teneinde ons te laten amuseren via het
eenheidsamusement van de televisie.
Daar komt nog bij, dat de tevisie een
bron van huiselijke twist kan worden.
De minderheid zal zich altijd naar de
meerderheid moeten schikken in het al
of niet gaan volgen van de televisieuit
zending. Slechts de zeer goed gesitueer
den zullen zich een verwarmde televisie
kamer kunnen laten inrichten.
Het avond aan avond in donker bij el
kaar zitten (lees: tegen elkaar hangen)
van al of niet verloofde paren kan even
eens bedenkelijk zijn.
Kortom: televisie en gezin staan niet
zonder meer in de verhouding van wel
doener en beweldadigde. Slechts wan
neer de programma’s met zorg zijn ge-
zodat een ieder normaal zijn werk kan
verrichten, of zoals de heer Nauta het.
uitdrukte: „Het is geheel verkeerd, als
de T.V. domineert”.
De T.V. blijft voorlopig in opmars.
Wanneer men zich zelf geen slaaf maakt
van deze vinding, maar er mee leert om
te gaan, leert de programma’s te kie
zen, leert ook gewoon door te werken
als dit nodig is, terwijl een ander kijkt,
dan kan de blik worden verruimd, men
intens meeleven met het wereldgebeuren
men in aanraking komen met andere
meningen, genieten van de voortbreng
selen van kunst en cultuur, men volop
in het leven staan en geprikkeld wor
den in de maatschappij datgene te doen
wat de hand vindt om te doen.
Dit heeft juist de bedoelde prijsvraag
willen bevorderen en zo gezien was het
initiatief lofwaardig.
In de „Zilveren Filmpjes” kan men deze
week lezen, hoe de toenmalige verslag
gever van de Bolswarder Courant een
onderhoud had met de heer Boermans
Sr. Het is nu n.l. 25 jaar geleden, dat
de tegenwoordige eigenaar, de heer F.
Boermans, de zaak opende.
Dit geschiedde om precies te zijn op de
28e mei 1936. De volgende dag trad de
heer Boermans in het huwelijksbootje.
Op onze beurt hebben ook wij de heer
Boermans eens opgezocht, naar aanlei
ding van dit jubileum.
De naam „Het Wapen van Wonseradeel”
is gebleven, de zaak zelf is in de loop
van de jaren meermalen gemoderniseerd
:ennen yn
heid, dat de normale amusementskosten
van het gezin veelal met de helft of
tweederde worden verminderd.
Geen wonder, dat sociologen het als één
der grootste zegeningen beschouwen,
dat de televisie bijv, in Amerika en En
geland de huiselijkheid heeft bevorderd.
Wij moeten echter uiterst voorzichtig
zijn met het overnemen van deze con
clusie in het toepassen er van op ons
land. Ons gemiddelde gezinsleven is im
mers van een geheel ander type en an
dere structuur dan dat in het buiten
land. Onze gezelligheid en huiselijkheid
zijn daar niet, ten minste niet in die
vorm en die mate bekend. Wij eten bij
voorkeur thuis, slechts in uiterste nood
zaak in een hotel en het verenigen van
heel ons gezin rond de maaltijd is ons
een welkome gelegenheid de aloude tra
ditie van gemeenschappelijk gebed en
Schriftlezing zinvol in ere te houden.
Natuutlijk, ook wij kennen het uitgaan
en soms hebben ook wij van dit goede
te veel, maar zonder zelfverheffing mo
gen wij toch wel vaststellen, dat ons uit
gaan een geheel ander karakter draagt
dan dat wat men er in Amerika en En
geland bijv, onder verstaat. Wij kennen
onze catechisaties, jongelings-, meisjes-,
mannen- en vrouwenverenigingen, onze
vakorganisaties en studiegroepen, onze
politieke kadercursussen, kiesverenigin
gen, onze verenigingen op charitatief
gebied, onze cursussen voor midden
stands- en nijverheidsonderwijs, onze
gymnastiek-, muziek- en zangverenigin
gen, te veel om op te noemen.
Onze gezinnen onttrekken zich niet aan
allerlei werk, dat belangeloos moet wor
den gedaan voor kerk, school en maat
schappij. De gemeenschap (algemeen,
kerkelijk of in organisatorisch verband)
eist een groot deel van onze vrije tijd
en menige avond van ons op. Over het
algemeen worden deze offers met liefde
gebracht en is de maatschappij hier ge
heel op ingesteld. Zélfs kleine plaatsen
met slechts enkele duizenden inwoners,
tellen soms meer dan honderd verschil
lende verenigingen. Wij hebben onze
vaste vergaderavonden en vervelen ons
in onze gezinnen slechts zelden. Terwijl
de radio zachtjes speelt of een van onze
In het café „De Drie Kronen” een groot
glas bier en een grote borrel 15 cent. Be
leefd aanbevelend, Gr. Dijlakker, Bols
ward.
Autobus BolswardFraneker. Rit duurt
een half uur. Retour 65 cent. De onder
nemers Wed. Zwaagstra en zn.
Het café Boermans is thans 152 jaar
oud. De heer Boermans Sr. vertelde, dat
de naam vroeger was „De Koekzak”, la
ter „Het Wapen van Wonseradeel”. De
eerste eigenaar was Teake Westendorp,
daarna de heer Sjoerd van der Wey, daar
na de heer H. Mulder, toen de heer H.
Th. v. d. Vleugel, toen de heer Twerda
en tenslotte de heer Boermans Sr., die de
zaak nu 32 jaar exploiteert.
De hagelstiennen kletteren Sneintomid-
dei yn de rhododendrons mei har prach.
tige reade blomtrossen en der lei in iis-
laech oer it gers. De Noarman is wer
baes, faeks oan de langste dei ta en de
boer sit krekt yn de greatste drokte om
it winterfoer to winnen. Sa bliuwt it boe-
relibben tige ófhankelik fan waer en wyn
kjeld en wiette en gjin minske kin har
derby helpe, hja moatte der mar klear
mei sjen to kommen.
Fan it hjerst wie it by de bouboer in
djure griemerij om de biten en de jirpels
Dat de naam bleef, Is zinvol. In meer
dan één opzicht is Hotel Boermans, zo
als de zaak kortheidshalve veelal wordt
genoemd, nog steeds en dit in de
loop der jaren in toenemende mate
het verzorgingscentrum van Wonsera
deel geworden.
Hier worden de boerenbruiloften gehou
den, hier vergaderen bij voorkeur de
boerenorganisaties, landpachters, water
schappen enz.
Niet in het minst geldt dit ook voor het
brengen van amusement, met name voor
het dansen.
25 jaar „Het Wapen van Wonseradeel”
is ook 25 jaar D.B. (Dancing Boermans).
In dit en in ander opzicht is door de
heer Boermans veel pionierswerk ge
daan.
Toen hij de zaak overnam stond hij nl.
met zijn thans 57 jaar oud bedrijf op
een tweesprong. Het was in 1936. De
tijden waren slecht en werden met de
dag slechter. De tijd van de „doorreed”
en het komen met paard en wagen in
de stad door boer en buitenman, be
hoorde welhaast tot het verleden.
Een nieuwe tijd kondigde zich aan.
De heer Boermans heeft zijn keus ge
daan en het bleek achteraf een goede
keus. Van het herberg-idee, waarbij de
aloude „jachtweide” enkel werd gebruikt
voor het drinken van een borrel, het
leggen van een kaartje of voor wat bil
jarten werd voorgoed naar de achter
grond geschoven om de bakens te ver
zetten en de ommezwaai te maken
naar de exploitatie van een restaurant-
en zaalbedrijf. Het is niet zonder succes
geweest. Nog maar nauwelijks was de
zaak geopend (een der sprekers had er
hierbij op gewezen, dat zijn vader
„Boer” was geweest en dat hij hoopte
dat zijn zoon heel wat „mans” zou zijn)
of „Het Wapen van Wonseradeel” werd
reeds ingeschakeld als controlepost bij
de elfstedenrijwieltocht. Later is de elf
stedensfeer er meermalen tastbaar ge
weest. Niet alleen bij prijsuitreikingen
voor de fietstocht (destijds met afdeling
renners en vaardigheidsrit) maar niet ’t
minst ook bij de elfstedentochten per
schaats en zoals nog op Piinksterzondag
met de 11-stedenmotortocht voor bui
tenlanders, die te Bolsward de verplichte
lunchpauze hadden.
In 1942 werd de nieuwe achterzaal ge
bouwd. Voorheen was hier een bleek-
veldje. Velen schudden het hoofd. Het
was oorlog, het materiaal was schaars
en werd duur. Achteraf gezien was
echter ook hier het juiste moment ge
kozen. Was het toen niet gebeurd, men
had nog jaren moeten wachten.
In 1948 volgde het inrichten van een
nieuwe keuken, een keuken, die voor de
fijnproevers spoedig een begrip zou wor
den, getuige het groot aantal reizigers
dat ’s middags van heinde en verre
neerstrijkt. Intussen werd aan de over
kant ook een garage in gebruik geno
men.
Vermeldenwaard is ook het feit, dat
„Het Wapen van Wonseradeel” (met uit
de achterzaal een uniek gezicht pp deze
gemeente) zich ook heeft ontwikkeld
tot een waar hengelcentrum.
Zo geniet het bedrijf een zekere ver
maardheid tot ver over de provincie
grenzen. Vanaf de Rijksweg is het het
eerste hotel ter plaatse, al staat tegen
over dit voordeel natuurlijk dat de Har-
lingerstraat buiten het hartje van de
stad ligt. Dit wil gelukkig allerminst
zeggen, dat de heer Boermans zich niet
zou weten opgenomen in de Bolswardse
gemeenschap. Het tegendeel is juist het
geval.
Zo is de heer Boermans reeds 24 jaar
voorzitter van de plaatselijke Horeca
en is hij penningmeester van de V.V.V.,
evenals destijds van het gemeenschap
pelijk secretariaat V.V.V.-B.B.G.
Ook is de heer Boermans reeds 16 A 17
jaar voorzitter van de plaatselijke bil
jartclub „Ons Genoegen”.
kozen en in verantwoorde mate worden
gevolgd, kunnen ze een bron van lering
en genot zijn.
Aldus schreven we ruim 10 jaar gele
den. Met opzet hebben we er geen letter
in veranderd. Onze voorspellingen wa
ren nogal enigszins somber. Was dit ge
rechtvaardigd Gelukkig slechts
dele.
In bovenstaande prognoze schuilt wel
veel waars, maar het leven blijkt veel
al sterker dan de leer, en zo moet na
tien jaar onze visie reeds grondig wor
den herzien.
Bij bepaalde karkters zal de zelfwerk
zaamheid inderdaad worden verslapt,
maar bij anderen (en dit werd boven
vergeten) juist geprikkeld. Wie bijv,
zou denken, dat na de opmars van ra
dio en T.V. de ouderwetse grammofoon
zou hebben afgedaan, heeft moeten con
stateren, dat juist in deze tijd er een
ware platenrace is. En zou het als pad
denstoelen uit de grond rijzen van jeugd-
baïids niet mee zijn te danken aan de
T.V.?
De genoemde prijsvraag van de N.V.
Philips heeft de aandacht gevestigd op
een verkeerde kijkgewoonte, n.l. het in
het donker zitten. Bij een bezoek aan
Engeland, dat we voor ruim 10 jaar
brachten (ons eerste contact met de
buitenlandse T.V.) werd nog prompt 't
licht uitgedraaid. Vele gezinnen hebben
nog altijd deze gewoonte of althans de
gewoonte het licht zodanig te temperen,
dat normaal hand- en huiswerk onmo
gelijk wordt. Dit nu heeft de Philips-
prijsvraag nu juist willen tegengaan.
De T.V. zal in het huiselijk bestaan aan
zienlijk aan betekenis winnen en veel
minder een bron zijn van twist wanneer
men de kamer gewoon houdt verlicht,
Hwat hat Gjabe Skrocir
folk en langer ek gjin doarpslju mear
ré binne om harren der troch to skuor-
ren. Fan ’e wike waerd foar wier forteld,
dat er yn it Heidenskip al in boer wie,
dy’t omdóch hundert tritich goune bean
hie foar in arbeider. Ik doar der netfodr
yn to stean, mar it soe my neat gjin n|j
dwaen.
De hiele opset fan it wurk leit nou wet
oan diggels. It soe hea wurde, mar it
wurdt sa gjin hea, men soe der kuil fan
meitsje mei in pear dagen foardroegjen,
mar it droeget nou net. Hwat sil men
wol en hwat moet men net? It is faken-
tiids de béste to slim. Mar lizzen bliuwe
kin ek net en sa sille derwol wer hiel
hwat Fryske kuilbulten forrize, der’t de
deskundigen gjin goed wurd foar oer
hawwe. Dy methoade is nou al likernóch
tritich jier alhiel foroardiele, mar lykwols
wurdt 7080 op dizze wize forwur-
ke. Dat liket frjemd, mar oft it sa frjemd
is, wol ik bltwifelje. It is wier, dat op
dizze wize in great part fan de fiedings-
wearde forlern giet. De helt of mear fan
I it wichtige aeiwyt en de lytste helt fan
de setmoalwearde. Mar de foardielen
dat men it “wurk oer hiel hwat dagen, seis
wiken, fordiele kin en der gjin fierdere
kosten mei hat. En giet men nou de hie
le trits ris nei, dy’t yn dizze tritich jier
as de oplossing oanjown binne, dan moat
men hjoed sizze, dat der mar in bytsje
foroare is en dat de measte mcthoades
gjin foet krige ha. Hwer binne de kuil
bulten mei A.I.V. sur, mei denaturearre
sóker, mei Vitasan, mei melasse, mei Me-
lapo, mei waei, mei jittiksüker, mei mie-
resür en neam mar op, bleaun?
Ik sjoch der mar sa selden in glimke fan.
De iennige foroaring is, dat mannich
boer bisiket in foardroechkuil to meitsjen
en as it waer him hwat’to wille west hat,
tyd wer sjoch ik mei fornuvering, hoe
’t de boer de leije seis yn hannen wit to
halden. Hoe hy soms daliks tapakt, sa
as by de heafentilaesje en hoe’t hy stiif
en dwers bliuwt by oare dingen, al hoe
sterk hja ek oanpreekt wurde.
Der is in hiele sery fan foroaringen komd
en der binne hiel hwat by dy’t in slom-
pe jild kostje, mar der is ek in hiele rige
fan sterk oanbifoalen dingen to naemen,
der’t de boer net op bite wol. En ik leau
dat der dan in goede reden is, hwerom’t
hja dat net dogge. Hwant yn it algemien
wolle de boeren hjirre, wol nei bettere
en doardieliger methoades ta, dat blykt
üt de melkmasine, hwerfan nou al mear
as 2750 pleatst binne en alle wiken jit
by komme. Mear as de helt fan de bi-
driuwen melkt al masinael. Ek de lükers
en motormeaners, de opladers en moder
ne skodders geane der hurd yn, likegoed
as de forbetteringen fan buthüzen en
skuorren. De wittenskip ündersiket in
bulte, mar faken fan ien kant en de boer
moat alle kanten bisjen en dan fait er
wer in bulte troela it sou.
Ek op de saneamde proefbuorkerijen is
men jit net klear. Hwant dêrre hat men
safolle minsken as fêste wurkkrêften, dat
hja de proeven sekuer dwaen kinne en
dat moat ek fansels, mar yn de praktyk
sit men mei in situaesje, dy’t fakentiids
hiel oars is en ek net oars makke wurde
kin.
„Ik wit wol, hoe ’t ik lt hawwe woe”,
sei my dizzer dagen in jonge, fikse boer”,
ik woe in rom Hollansk büthüs ha, mei it
hea op souder en fikse brede doarren by
de mielgong foar it yn- en ütriden, me-
chanysk mjuksje en it lan yn fiif kante
perselen om it hós hinne en jit folie
mear, mar ik sit mei dit spul, hwer’t de
stallen to heech en de groppen to djip,
de souder to plat en it dak to min om
in heahijs to meitsjen.
Ik sit hjir mei en hjir moat ik it forsiere.
Soe it goed, dan moast de hiele boel
goed wurd fan sein. Hyl- fan boppen, mar hwa sil hjir tachtichtü-
zen goune ynstekke, der’t hy 2 rinte
fan bart?”
„Wit jo dat? En dêrom sil ik trochpiele
moatte mei myn óf handige en hjir en
dér ynpannige stikken en stikjes lan en
mei myn aid kastiel, der’t it bihang oan
de muorren forrottet en de ferve tan de
finsters raent.”
Ik moast hun gelyk jaen en ik koe my
skoan yntinke, dat dizze boeren dy’t alle
dagen foar de radio en yn de kranten
hearre en léze fan de wónders fan de
technyk, de hel wolris yn krije. Hwa
helpt har oan reedlike bidriuwsomstan-
nichheden? Stean se der fakentiids net
allinnich foar mei, tsjin it sin, de help
fan in bern of aid man
Sizzen is neat, mar dwaen is in ding, seit
in goed Frysk sprekwurd en de boer moat
it alle dagen mar wer dwaen, hoe it waer
ek tsjinwierret en de lju him yn de
steek litte.
Dat wol yn noch üt net sizze, dat it wurk
fan de wittenskip en de foarljochting net
tige waerdefol wêze soe. Perfoarst net,
mar men soe winskje, dat dizze lju, by
har sprekken en skriuwen, ris hwat mear
bitochten, hoe’t in great diel fan de boe
ren derfoar sitte en óndanks alles har
rédde moatte.
Dan stiene hja sa gau net klear mei radi-
kale ütspraken, dy t in bulte fan harren
kógels meitsje soene, as hja it foar tin
ken opnamen.
Dêrom is it mar gelokkich, dat hja har
eigen paed geane, altyd derop üt om de
saken makliker en better to krijen, mar
net fan 'e wize troch iensidige en ün-
praktyske forhalen.
De boer moat seis de leije ha en de
measten binne dy ek tige goed fortroud.
Hja hearre in bulte, hja ündersykje hiel
hwat, mar hja sykje it goede foar har
bidriuw der wol üt. Ha dér mar gjin
noed mei!
Toen we ruim 10 jaar geleden ons spe
ciaal bezig hielden met de problemen
rend dé T.V., verkeerde deze in ons land
nog min of meer in een experimenteel
stadium en was dit moderne communi
catiemiddel nog geen gemeengoed ge
worden. Wij moesten voor het verzame
len van gegevens ons destijds wenden
tot andere landen, waar de T.V. reeds
het stadium had bereikt, waarin wij ons
nu bevindenn of waarheen wij snel heen-
groeien. Het is wellicht interessant nog
eens na te gaan hoe de ontwikkeling
destijds in landen, die golden als de
bakermat van de T.V. als sociaal ver
schijnsel was en deze te vergelijken met
die in onze verhoudingen.
Vaak wordt beweerd dat de huiselijk
heid door televisie wordt bevorderd. In
Amerika, het land van opinieonderzoek
en enquêtes bij uitnemendheid, hebben
fabrikanten van televisieapparaten, dag
bladconcerns en filmmaatschappijen een
„monsterverbond” gesloten, teneinde on
der leiding van de Amerikaanse voor-
lichtingsdeskundige Charles Alldredge,
een groot aantal gezinnen in de rege-
ringsstad, aan wier huiselijke haard de
televisie een pérmanente plaats ver
wierf, eens onder de loupe te nemen.
Juist het feit, dat hier de organisatoren
van het onderzoek onderling tegenstrij
dige belangen hadden, maakt de uit
komst voor ons des te geloofwaardiger.
De volwassenen bleken na nauwkeurige
registratie van de diverse antwoorden
72 minder naar de bioscoop te gaan
dan vóór de komst van de televisie, ter
wijl bij kinderen het bioscoopbezoek met
46 was teruggelopen. Volwassenen
bekenden 221/2 minder tijd besteden
aan het lezen van tijdschriften, 29
minder aan boeken, 4% minder aan
dagbladen. Bij kinderen verminderde de
belangstelling voor tijdschriften met
11 voor de „strips” in de dagbladen
met 15 voor boeken met 9
Waar men een paar jaar geleden per
avond gemiddeld 3 uur en 42 minuten
naar de radio luisterde (althans de luid
spreker had „aanstaan”) waren er nu
nog precies 24 minuten overgebleven.
Maar, aldus kan men uit de cijfers op
maken, het gezinsleven was er aanzien
lijk op verbeterd. Vrouwen besteedden
bijna 40 meer van hun vrije tijd in
eigen huis en mannen zelfs 43 meer.
De kinderen waren 41 meer over de
vloer, dan in het televisieloze tijdperk.
Met klem werd verder betoogd, dat het
„nieuwtje” van televisie er niet gauw
afgaat. „Het kijken naar televisiepro
gramma’s is in de ondervraagde gezin
nen een gewoonte gebleven, die men niet
licht zal kwijtraken”, aldus de conclusie
van het rapport. Zoals deze gezinnen
thans leven, zal het in de meeste Ameri
kaanse gezinnen over luttele jaren toe
gaan,” wordt verder beweerd. Het be
trof hier een onderzoek naar enkele hon
derden gezinnen, het is niet onmogelijk,
dat het resultaat van de gedragingen
van enkele millioenen gezinnen straks
enigszins anders zal zijn, symptoma
tisch lijken ons de statistische cijfers
ongetwijfeld. Voor Hollywood-mensen,
uitgevers van periodieken en romans,
stadioneigenaren enz. lijkt de toekomst
in een televisieland dus niet rooskleurig.
Dit is tot daar aan toe, als het gezin,
de basis van ons bestaan, er dan maar
wél bij vaart, aldus een voor de hand
liggende conclusie, die echter vooral
toegepast op ons land straks zeer
voorbarig lijkt.
Niet alleen in Amerika, ook in Engeland
brengt de televisie langzaam maar ze
ker een sociale omwenteling teweeg.
Ook daar zien bioscopen en theaters met
angst en zorgen hun klandizie afnemen,
want de televisiebezitter en zijn gezin
zijn bijna niet meer uit hun huis te krij
gen. Op zijn toestel kan hij alle B.B.C.-
toneelstukken, cabarets, opera’s, nieuws-
films, paardenrennen en voetbalwedstrij
den zien. Hij kan te kust en te keur
gaan en kiezen, waar hij maar zin in
heeft. Als er een bijzonder interessant
programma is, nodigt de Engelsman üt de trochwiete klaei to wringen, nou
gaarne zijn buren en vrienden uit op een I falle de hagelstiennen yn de wurdzen en
televisie-avondje en men zit gezellig in opers. In inkele slim hastige boer hat I dan jowt dat echt in fikse forbettering.
een halve cirkel in het donker om heta]]es O1 foar de meanmasine hawn, mar 1 De greate silo’s moatte hoe langer hoe
toestel, als in een eigen miniatuur ge- 1 haldt dit waer oan, dan liicht it der net I meat it plak romje foar lytsere en de
luidsbioscoop. om, hwat goeds yn de skuorre of silo to 1 plastic-kleden sjocht men rounom, ek al
Televisie heeft ook deze aantrekkelijk-krijen. Tomear omt hy tige krap sit meiis der nca in 1
