i
DER ROMANTIEK”
„FAMILIEREÜNIE” OP „ROEM
EEN.LAATSTE APPÈL!
INTERESSANT ASPECT VAN
BOEIENDE TENTOONSTELLING
r
Fan de Martinytoer
Levend beenwerk
wordt bewaard
Geleerden van het Nationale Instituut v.
Medisch Speurwerk in Londen hebben
een nieuwe methode ontdekt om levend
beenmerg te bewaren.
Balpen werd
Bolswarder gluurder
noodlottig
Zilveren liliiipjes
to sizzen
üs
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
1
1
DINSDAG 4 JULI 1961
57e JAARGANG
No. 50
l»
iXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX?
5
CS
AX'
fjirtich j
0—
yyyyy
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie adres:
Marktstraat 13
Telef. 2451 - Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K 5157)
Namens het Bestuur van de Stichting:
TJ. DE JONG.
W. FOLKERTS.
IJ. HEERES.
J. SUWIJN.
gevolg, dat de geheimzin-
het (dak)hazenpad koos,
meters naar beneden te
Bolswards Nieuwsblad
De Jong’s Nieuwsblad
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
len manear
om seis nea heger to kommen is
oaten del to hel jen
Reeds eerder merkten wij op, dat het bezoeken van de tentoonstelling „Roem
der Romantiek”, die momenteel te Bolsward wordt gehouden, in meer dan één
opzicht een even boeiende als verrassende bezigheid is. Niet in het minst is het
dit ook door het feit, dat meermalen twee schilders-generaties of gebroeders
exposeren, zodat men kennis kan nemen van werk van verwanten en de tentoon
stelling hier en daar het karakter krijgt van wat wij een vorige maal noemden
„familie-reunie”. Namen als van Koekkoek, Van Os, Pieneman, Scheffer krijgen
hiermee extra relief.
Op het moment, dat wij dit artikeltje schrijven, liggen de vele hon
derden circulaires gereed, die U deze week om een antwoord zullen
vragen.
Een antwoord op een vraag, die eigenlijk geen vraag meer is voor
hen, die weten waar het in die circulaire om gaat. Bij gelegenheid
van de opening van een der nieuwe bedrijven in onze stad, ver
klaarde de Gedeputeerde, dat men bij Provinciaal Bestuur grote
sympathie en bewondering had voor Bolsward, dat, ondanks de
teleurstellende houding van de regering, zo dapper en succesvol
voor hare inwoners opkwam. U zult begrijpen, dat wij met blijd
schap van deze reeds gekweekte goodwill kennis namen, maar
ook, dat wij meer dan ooit beseffen, dat het noodzakelijk is, dat
de gehele bevolking van onze stad en omgeving duidelijk toont,
c'at zij met het streven van het stadsbestuur solidair zijn. Dit nu
kunt U deze week tonen door het bestuur van de Stichting ter
bevordering van de belangen der Bolwardse Industrie en Handel
de middelen te verschaffen om haar zegenrijk werk door te kunnen
zetten.
Wij spreken de wens* uit, dat de resultaten van pe komende actie
een duidelijk bewijs zullen vormen van de gemeenschapszin van
Bolswards ingezetenen en tevens van het welbegrepen eigenbelang
van allen, die in een vooruitgaande plaats ruimschoots terug zullen
ontvangen, wat zij nu ten bate van die gemeenschap met gulle
hand zullen geven.
siekamer (tussen de ramen) en zijn wel
haast overdadig geschilderd bosgezicht
op de gang naast de Burgemeesterska
mer.
De jongere broer, die in 1807 eveneens
te Middelburg geboren, Marinus Adria-
nus, was aanvankelijk huisschilder. Hij
was eerst leerling van zijn vader, later
was hij bij zijn broer in Kleef werk
zaam. Tenslotte vestigde hij zich in Hil
versum, waar hij voornamelijk bosge
zichten met vee schilderde. We vinden
Waarin opgenomen: De Bolswardsdie Courant, Westergoo en
ward een groot damesportret op de bur
gemeesterskamer. Naast portretschilder
was hij de ontwerper van grote histo
riestukken als de Slag bij Waterloo enz.
Zijn zoon, Nicolaas, reisde in Engeland,
Frankrijk, Duitsland en België. Als
portretschilder genoot hij nog groter
aanzien dan zijn vader. Hij maakte o.a.
talrijke portretten van leden der Ko
ninklijke familie. Hoewel van zijn werk
gezegd wordt, dat het gladder en min
der persoonlijk is dan dat van zijn va-*
der, dit geldt dan toch zeker niet van
het zelfportretje dat eveneens in de bur
gemeesterskamer hangt en tevens in de
catalogus is gereproduceerd.
Het laatste broederpaar dat onze aan
dacht vraagt, betreft de Scheffers. Of
ficieel staat alleen Ary Scheffer in de
catalogus. Hij werd in 1795 te Dordrecht
geboren uit artistieke ouders. Zijn vader
was portretschilder, zijn moeder een
vaardig miniaturiste. In Parijs ontmoet
Ary de grootmeesters uit de Franse ro
mantische school. Als portretschilder be
reikte hij in Parijs grote hoogte. Hij
schilderde o.a. Louis Philippe, Talley-
grond en Chopin.
In de raadzaal hangt van hem een mo
numentale herdersfiguur. Meer curieus
en minder monumentaal is een beschei
den doekje, dat behalve Ary ook zijn
broeders Henry en Arnold voorstelt. Ary
en Henry hebben het samen gemaakt.
Ary schilderde Henry en Henry op zijn
beurt Ary. Arnold, die blijkbaar niet
schilderde, ligt lezend op- de grond. Het
is een gezellig, ietwat anecdotisch stuk
je, maar ’(t vermelden ervan vormt een
niet onaardige afsluiting van dit arti
kel over verwante schilders, waarvan
de tentoonstelling zo’n boeiend beeld
geeft.
mar sawol fan heite as
oan
HM. Koningin Juliana beef! vrijdagmorgen een bezoek gebracht aan bet
militair revalidatiecentrum „AAarclenburg’ in Doorn, uiaar door allerlei evene
menten bet vijftienjarig bestaan van deze instelling wordt gevierd.
Foto: op de sportwedstrijden, die vrijdagochtend werden gehouden demon
streert de beer P. van Rooijen de Koningin bet boogschieten
H.M. KONINGIN JULIANA BEZOEKT MILITAIR
REVALIDATIECENTRUM „AARDENBURG''
heel toevallig zijn als het niet zo was. demie te Amsterdam, hangt er te Bols-
Een ander broederpaar vormen P. G. en
G. J. J. van Os. Pieter Gerardus, die
leefde van 17761839 is de oudste. Hij
was zoon en leerling van de bloemen
schilder Jan van Os (van wie helaas
geen werk op de tentoonstelling aanwe
zig is, maar die ook tot een iets vroe
gere periode behoorde).
P. G. van Os was een der belangrijkste
landschapsschilders uit de eerste perio
de der romantiek. Op een zeer persoon
lijke wijze verwerkte hij in zijn sier-
stukken reminiscenties aan de 17e eeuw,
aanvankelijk Potter, later o.a. A. v. d.
Velde. Ook op het gebied van het his
toriestuk neemt hy een zeer bijzondere
plaats in. In 1813-’14 nam hij als vrij
williger deel aan het beleg van Naar
den, toen nog een Franse vesting. Vele
episodes uit het. beleg heeft hij ver
eeuwigd, waarvan er één is te zien op de
Vierschaar.
Een ander, ietwat zoetelijk, doek, even
eens op de Vierschaar te zien, is „Het
inhalen van de oogst”.
Zijn 6 jaar jongere broer Georgius Ja
cobus Johannes, overleefde hem 22 jaar.
Ook hij was leerling van zijn vader. Hij
werkte afwisselend in Nederland en Pa
rijs, waar hij ontwerpen maakte voor de
porseleinfabriek te Sèvres. Zijn weinige
landschappen zijn zeer gedecailleerd.
Zijn broer schilderde er de dieren in.
Hij schilderde vooral bloemstukken, die
zeer gezocht waren. Een mooi voorbeeld
vindt men beneden in de hal.
De Pienemans zijn te Bolsward verte
genwoordigd door vader en zoon.
Van Jan Willem Pieneman, geb. 1779 te
Abcoude, die ook al zijn eerste opleiding
in een behangselfabriek ontving en zich
verder als autodidact bekwaamde en het
zelfs bracht tot directeur van de Aca-
Mar tagelyk hat Hoekstra de man west,
dy’t al yn de tweintiger jierren de greate
freon wie fan de boerearbeider. Seis hie
hy meast trije arbeiders op syn pleats en
nimmen koe better en fêsthaldener bi-
pleitsje, dat it oerliz mei de arbeiders en
har organisaesje in eask wie fan soasiael
rjucht en ienfaldige kristenplicht.
Hy focht foar har bilangen, better as har
eigen frijstelde bistjürders en hy bleau op
syn stik stean, hoe’t oare leden, ek troch
de minne omstannichheden fan dy tiid,
hat eigen gong gean woene.
Seis doe’t it de A.B.T.B. inkele leden
koste, bleau hy by syn sjenswize. As de
A.B.T.B. dit stik maetskiplik rjucht falie
lit, is er syn namme net meat wurdich,
sei er en hy halde hoek ek yn de minne
tritiger jierren. De ald-foarsitter fan de
lanarbeiders sei dizze wike tsjin my, dat
hy yn dy tiid allinnich mar folhalden
hie, omt Hoekstra him hyltyd wer bi-
moedige. Der wie him neat moaijer dan
as in arbeider fan sines in lyts spul bi-
sette koe en sa de wei nei meat selssan-
nichheit opgie.
Dit belooft een grote hulp te worden
voor chirurgen die menselijke weefsels
transplanteren en ook voor radiothera-
peuten, die bepaalde soorten kanker be
handelen. De methode leent zich ook
voor de behandeling van ziekte tengevol-
In Bolsward, vooral in plan Noord, de
den de laatste tijd geruchten de ronde
over één of meer „gluurders”, die wat
al te veel vrijpostigheid aan de dag zou
den leggen.
Nu zijn geruchten steeds hardnekkig en
wanneer er een feit aan het daglicht
treedt, dat deze rechtvaardigt, zijn er
doorgaans ineens veel meer die wel eens
wat „gezien” of „gedacht” of „vermoed”,
hebben.
Hoe dan ook, mevr. P. uit de Claude
Fonteynestraat te Bolsward kreeg de
schrik van haar leven, toen zij na mid
dernacht het zal ongeveer 2 uur in
de nacht zijn geweest het licht aan
knipte om haar enige weken oude (eer
ste) baby te voeden. Ze ontdekte n.l.
plotseling een man in de vensterbank
van het geopende raam van het slaap
vertrek.
De echtgenoot schoot op het gerucht
toe met het
nige figuur
door enkele
springen.
Een en ander ging niet zonder tumult
en met warme nachten pleegt men toch
al niet erg vast te slapen, zodat in een
ommezien omwonenden al of niet in
nachtgewaad kwamen toeschieten.
De indringer was echter met de noorder
zon vertrokken. Toen de Rijkspolitie al
hier een onderzoek instelde, bleek hij in
de tuin een paar voetafdrukken te heb
ben achtergelaten plus hetgeen hem
noodlottig zou worden een ballpen.
Deze bevitte een inscriptie dat deze
was gewonnen bij een kampioensvoetbal-
wedstrijd door een persorieelclub van een
Sneker metaal- en machinefabriek.
Bij navraag bleken in de genoemde
stdswijk een drietal personeelsleden van
genoemde firma te wonen. Het spoor
leidde al spoedig naar de 20-jarige on
gehuwde R. P., die de volgende morgen
uit bed werd gelicht.
Hij gaf toe bij genoemde firma te wer-
stadswijk ’n drietal personeelsleden van
gelijke ballpen, die hij echter (toeval
lig?) nergens kon vinden.
Toen bovendien een bij de rijksspeur-
hondendienst gecharterde speurder de
heer P. als de eigenaar van de- ballpen
aanwees, was het bewijs zo goed als
geleverd.
P. zakte inmiddels door de mand.
Volgens zijn zeggen was hij aan de
achterzijde van de woning langs de re
genpijp naar boven geklauterd, was over
het schuinlopende dak gelopen en had
zich aan de voorzijde laten zakken tot
in de vensterbank om vanaf deze on
gewone plaats een kijkje in de slaap
kamer te nemen.
Het was niet da bedoeling geweest rn-
„STYL”
It is hjoed krekt in wike lyn, dat dei oan
dei in echtpear troch de dea troffen
waerd. In bijirre pear, de man amper-
oan 86 en de frou tsien jier jonger, dus
ek al op jierren. Dit dübele stjergefal,
de beide kisten yn ien grêf, de bern en
famylie yn ien klap har alden of neibi-
steanden forlern, dat alles hie bysünder
tragysk en hat in djippe yndruk neilitten.
De boer en boerinne fan Great Eaquard,
dy’t fan har lang en beuzich buorkjen
yn in kreaze wente foar it park oer, üt-
resten, wiene tsientallen jierren bikende
figuren west, yn it bysünder de hear
sibbe, hie ik fan jongs óf tige niget oan
it boerelibben en de buorkenj. Sa wie ik
al op de kweekskoalle yn Hilversum yn
myn frije tiid mei lanboustódzje oan it
pielen.
In sweager fan de hear Hoekstra, de hear
P. Miedema wie destiids yn Utert by it
ünderwiis en dy joech my de ried om yn
de fakansje ris nei Hoekstra to gean.
Dizze yntroduksje waerd fan de boer op
Great Eaquard sa gol opfongen, dat ik
fan dy tiid óf, in geregelde bisiker fan
dy pleats wurden bin. Dat is nou al meat
as fjirtich jier lyn, mar ik sjoch it jit oft
it j uster wie. Hy gyng mei my by de kij
Ians en dan nei de nije keamer, hwert hy
altyd de iene of oare kwestje mei my bi-
spriek en, al hoe jong ik doe wie, mei
folie oandacht harke nei myn oardiel of
miening. Jonge minsken sille witte, hoe’t
it harren goed docht as in aldere bar
foar fol oansjocht en bimoedicht en sa
hat dizze earnstige, evenredige boer my
folie meat holpen as hy seis ea witten
hat.
Hy sette my oan om foar de Lanbouakte
to learen en letter ek troch to gean foar
Tünbou. Hy liet düdlik ütkomme, dat it
foar in Fries dochs folie foar hie, om
letter, nei earst ris op ünderskate plakken
hwat ünderfining en minskekennis op
dien to hawwen, yn it heitelan werom to
kommen.
Hy hold my op ’e hichte fan de doe nij
oprjuchte boereorganisaesje en stjürde my
de agenda’s en programma’s mei in hert-
lik bryfke geregeld ta. Doe t yn dy jier
ren it plan makke waerd om yn gear-
wurking mei it kleaster to Wytmarsum
in R.K. Lanbouwinterskoalle to stiftsjen,
reizge hy de parochjes óf om oan de han
fan de bertesifers in prognose to meit-
sjen oer de bisteansmooglikheit. Hy pin-
fiske by de direkteuren ran Boxtel, Roo-
ien Raalte nei it tal Frys-
ke boerejonges, dy’t der to learen gyng
en makke in statistyk op fan de to for-
it boerelibben bi- wachtsjen learlingen.
Doe't dizze enquête net tafoel, hawwe wy
lange middels praten en wer praten en
realistyk as hy wie, bigoun hy yn to sjen,
dat it faeks better wêze soe, it lanbou-
ünderwiis op in oare wize to bigj innen.
Der binne doe in pear rüzige en drokke
jierren folge, hweryn hy, better bislein en
helderder fan geast as folie oaren, de
oerwinning bihelle en de krite Fryslan
fan de A.B.T.B. wist to winnen foar in
nij plan.
Doe’t nou hast tritich jier lyn, de earste
lanbouskoalle yn de greidhoeke iepene
wurde koe, wist elk, dat de man, dy’t
dit alles moeglik makke hie, nimmen
oars wie as Johannes Hoekstra.
As foarsitter fan it bistjür hat er jierren
oanien de saken lieden, sa treflik en ta-
wijd, dat net ien him dat forbetterje koe
De saneamde mindere man koe altyd op
him rekken je.
Hoe heech ek buten dizze kontrei syn
persoan achte waerd, mei blike üt in foar-
fal, dat him yn de krisisj ierren ófspile.
In pynlike hierkwestje tusken in boer en
in tsjerkebistjür waerd oanbrocht by de
Biskop fan Utert.
Dizze frege it haedbistjür fan de
A.B.T.B. om adfys. De algemiene foar
sitter, Baron van Voorst tot Voorst en de
sekretaris Ruiter, founen de kwestje sa
precair, dat hja nei Fryslan reizgen en
mei partijen oerleinen. Mar se kamen der
net üt. Doe wisten se noch mar ien ütwei,
se leinen de kwestje foar oan Joh. Hoek
stra fan Boalsert en syn adfys waerd de
grounslach fan de ütspraek, dy’t de Bis
kop letter die.
Johannes Hoekstra wie in biskiden man,
mar yn syn skriubureau leine brieven en
skriften rol oanteikenings en rapporten.
Hy lies graech en goed en syn düdlike,
eptige han fan skriuwen paste alhjel by
syn forstannige en saeklike brieven.
Hy hie in foarname libbensstyl en libbe
alhiel nei syn wurden. Syn folie bistjürs-
funksjes die hy allegearre sünder ea in
forgoeding of eareteken to üntfangen.
By feesten en jubilea wie der wol in fe-
lisitaesje fan him, mar der kaem hy nea.
Dat leit my net, sei er, der binne wol
oaren foar.
Sa hat hy fjirtich jier op de twadde pleats
oan de Snitserkant wurke en soarge.
In man, geef as kryt, altyd eptich. kreas
en evenredich. Syn pleats, syn hüshalding,
syn famylje, syn freonen alhiel tawijd.
In Fryske boer mei in heech forantwurde-
likheitsgefoel foar tsjerke en mienskip,
forstannich en weardich, gastfrij en mei
hert foar syn folk. In man, dy’t it wurd
boer as in earenamme droegen hat troch
de tiid, dy’t God him joech.
In man, hwaens kostbere freonskip ik nea
forjitte sil. Dat hy rêste mei yn frede.
ge van Röntgen straling en zal wellicht
ook afdoende blijken bij de bestrijding
van de voornaamste kwaadaardige gevol
gen van de inwerking van atoomstraling.
De methode bestaat hierin, dat been
mergcellen die aan een levend dier zijn
onttrokken met een eenvoudige chemi
sche stof, dimethyl sulphoxide worden
behandeld.
Deze stof dringt snel in de cellen door
en verlaagt het vriespunt van hun vocht-
inhoud. Dientengevolge kan het merg
zonder schade bij 79 graden Celsius on
der nul worden bewaard.
Wanneer het wordt ontdooid zijn de cel
len nog levenskrachtig en gaan voort zich
te vermenigvuldigen wanneer zij bij een
ander dier worden ingespoten. Onderzoe
kingen hebben uitgewezen dat merg, dat
op deze manier wordt bewaard en in
de aderen wordt ingespoten, zich vastzet
in de lange beenderen en het borstbeen
van de „ontvangeren de bloedvormen-
de funkties van door straling beschadigd
beenmerg overneemt. Dr. Audrey Smith,
een van de geleerden die zich met deze
onderzoekingen bezighouden is thans
begonnen de nieuwe methode te gebruiken
om gehele organen te bewaren zoals lon
gen en harten, om later te gebruiken wan
neer chirurgen er in slagen transplanta
ties uit te voeren bij identieke tweelingen
van hem een kleurrijk landschap op de i
Burgemeesterskamer en een schilderij I
„Bos bij de zee” op de Gang.
De jongste van de drie exposeerende
gebroeders is de in 1815 ook nog in Mid-
delburg geboren Hermanns. Ook hij was
leerling van zijn vader. Hij woonde bij
na 50 jaar in Amsterdam en omstreken
en verhuisde in zijn sterfjaar naar
Haarlem, waar hij in 1882 op 67-jarige
leeftijd overleed.
Zijn oudste broer was 20 jaar eerder in
Kleef reeds op 59-jarige leeftijd (een
jaar na zijns vaders dood) overleden en
zijn broer Marinus, wiens rivierland
schappen in Engeland zeer gezocht wa-
ren, hangen te Bolsward een Rivierge-
zicht met zeilboten (B. en W.kamer) en
een paneeltje .Stadje aan de rivier”
(grote commissiekamer), waarvan voor
al het laatste uiterst fijn en teer is ge
penseeld. Wij willen van deze familie
Koekoek geen afscheid nemen zonder
een vraag op te werpen.
Met vele van onze lezers hebben wij
als kind intens genoten van de prach
tige dier-wandplaten in school, die ook
gesigneerd waren met Koekkoek. Is dit
iemand uit dezelfde stam? Het zou al
Johs. Simens Hoekstra.
Der sille net folie wêze, dy’t troch it
libben sa sear de kans krigen om dizze
bysündere man fan neiby kinnen to learen
as it my forgund wie en it is foar my
neat oars as in ienfaldige plicht fan tank-
berens, dat ik syn forstjerren hjir bi- zendaal, Didam
tink.
As stêdsjonge,
memmekant nei
Hwat hat (gabe Sb roar
De familie Koekkoek is wel het meest
rijk vertegenwoordigd op deze expositie.
De stamvader van deze schildersïamilie
is wel Johannes Hermanus Koekkoek.
Johannes Hermanus werd geboren in
Veere in 1778. Na een leertijd in een
behangselfabriek te Middelburg ontwik
kelde hij zich zelfstandig tot marine-
schilder. Aan het eind van zijn leven
vestigde hij zich te Amsterdam, waar
h'j in 1833 overleed.
Zijn werken munten uit door een teer
coloriet en een grote zorgvuldigheid in
de uitvoering. In Bolsward is slechts
één doek van hem te zien. Het werd
reeds vóór 1826 geschilderd en stelt een
stormachtige zee met schepen voor. Het
doek hangt in de Vierschaar en valt
daar onmiddellijk op. Men zie bijv, de
prachtige kleurbewerking, vooral van
de welhaast onnavolgbaar raak geschil
derde golven. Niet minder dan 3 schil
derende kinderen vinden we op de ten
toonstelling vertegenwoordigd.
De oudste van hen en naar het ons wil
voorkomen, tevens de belangrijkste, is
de in 1803 te Middelburg geboren Ba
rend Cornells Koekkoek. Hij kreeg meer
een schoolse opleiding dan zijn vader,
van wie hij trouwens ook leerling en
navolger was, n.l. aan de academies te
Middelburg en Amsterdam. Hij was
sinds 1836 werkzaam buiten ons land,-
n.l. te Kleef waar hij een eigen acade
mie stichtte. Hij reisde veel door Duits
land en België. Hij geldt als een der
meest begaafde landschapsschilders der
Romantische periode. Zijn schilderijen
vertonen veel Gelderse landschappen
(met zwaar geboomte).
Ook was hij een uitmuntend schilder
van winterlandschappen. Als erkend
meester oefende hij grote invloed uit op
zijn tijdgenoten. Hij had de gewoonte
veelal achter op de door hem geschil
derde doeken eigenhandige notities te
maken. Zo lezen we op een landschap
in de Grote Commissiekamer (naast de
porseleinkast) bijv.: Deze schilderij,
voorstellende een landschap met een
watermolen bij avondzonlicht, is ge
schilderd in het jaar 1852 door de on
dergetekende B. C. Koekkoek en ach
ter op een doek in de Kleine Commissie
kamer: Dit schilderijtje, voorstellende
een winterlandschap aan de Elbe, is ge
schilderd in 1857 en 1858 door (volgt
handtekening).
Op dit werk, waarvan een reproduktie
opgenomen in de catalogus, vinden wij
de zo karakteristieke bomen terug, die
we ook tegenkomen op het prachtige
winterlandschap op de Grote Commis-
2e tveek juli 7936
Op het trainingscircuit van de T.T. te
Assen zijn enorme snelheden gereden,
n.l. 155 km per uur
Damesjaponnen 75 cent, wol moussel.
Japonnen f 1.35, damesblouses 58 cent,
kinderjurkjes per cm l/i cent. Flinke
theedoeken 8 cent. Prima badhanddoeken
11 cent, witte luiers 15 cent. Japonstoffen
vanaf 8 cent, 2 persoons-ledikanten voor
f 4,50, prima nachtkastjes f 2,60, 2-pers.
wollen dekens f 2,85. Moderne karpet
ten 16 els vanaf f 11,24, Chinamatten,
id, vanaf f 1,28, Pluchen tafelkleden van
af f 1.74. Gebr. Wolke, Grote Markt
Blauwpoort
Oosterlittens wint de Baarderadeel-partij
(P. Santema, K. Gaasterland, Joh. Heid-
stra.
Modehuis „Lucy” Rijkstraat, Bolsward.
Zonnebrand kousen de grote mode.
Bezoek Commissaris der Koningin aan
Wonseradeel.
Eéndags kuikens aangeboden. 15 cent per
stuk. Hoenderpark Frisia, Hindeloopen.
Verijdelde aanslag op koning Edward v.
Engeland.
It Selskip foar Fryske tael en skrifteken-
nisse sil op de troudei fan Gysbert Ja-
picx in kranse hingje bv if earebyld yn
de Martinytsjerke to Boalsert
S X X VX X X XXX X XXX X X X
geverbaliseerd wegens „erfvredebreuk”.
