Muziek en dans in vroeger eeuwen’
Orgelrestauratie te Schettens
I
I
Gang naar het stadhuis de moeite meer dan waard
Tentoonstelling
maakte school
Qabe Skroar
fw 1
F -
krüp by heit
Fan de Mart iny loer
Tj. de J.
"T
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
us hjoed p p
to sizzen
Nadelig saldo
Zilveren filmpjes
1
1013 JAARGANG
DINSDAG 3 JULI 1962
No. 24
Waarin opgenomen: De Bolswardsche Courant, West ergon en De Jong’i Nieuwsblad
Hwat ha»
PIET
rinteleas foar-
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A. J. OSINGA N.V., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 15
Telef. 2451 Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K5157)
B. C. Koekkoek,
de aanleiding toe
Het orgel In de Herv. kerk te Schettens
lici'ft niet zonder haperen de 100 jaar
gehaald.
Dit ia allerminst te wijten aan de orgel
makers P. van Oekelen en Zn. te Ha
ren, die bijzonder goed werk hebben
geleverd, maar naar ’t zich laat aanzien
heeft bet kostbare instrument niet altijd
het nodige onderhoud gehad en bij de
jaarlijkse schoonmaakbeurt van de kerk
werd het inwendige van het orgel meest
al overgeslagen.
Dit is ook vakmanswerk en pas toen de
organiste, mej. Bonkje Visser, in grote
moeilijkheden werd gebracht, omdat het
orgel „rare geluiden” begon te maken
en vals speelde, werd ingegrepen.
De heer D. Wiersma te Bolsward kreeg
van de h.h. kerkvoogden opdracht het
orgel te restaureren, schoen te maken
en te herstemmen, een even geduldvol
als moeilijk en verantwoordelijk werk.
De heer Wiersma verricht deze teak
echter met grote ambitie en nu al weken
aaneen tuft hij ’s morgens vijf uur naar
een groot en voornaam orgel, evenals
ook de kerk voor een klein plaatsje als
Schettens groot en voornaam was.
Men vergete niet, het was nog vóór de
Doleantie en Schettens was ook toen
reeds kerkelijk gecombineerd met Lon-
gerhouw. Bovendien waren Schettens en
Longerhouw in de vorige eeuw vrij snel
groeiende plaatsen, zodat men wellicht
ook met het oog op de toekomst de kerk
niet te klein heeft gebouwd. Longerhouw
telde in 1811 bijv, slechts 47 inwoners
en aan het eind van de 19e eeuw 125,
terwijl Schettens in die tijd groeide van
107 tot 215, in beide gevallen in een
eeuw tijd dus meer dan een verdubbeling
een ontwikkeling, die zich helaas in de
20e eeuw niet heeft voortgezet.
Het orgel te Schettens bestaat uit niet
minder dan 979 pijpen. Ze waren bedekt
(of gevuld!) met grote lagen stof, zodat
het een wonder mag heten, dat mej.
Visser het nog zo lang heeft uitgehou
den.
Het z.g. sprekend front van het orgel is
vrijwel gereed, ook de 16 voets subbas.
Deze kan gecombineerd worden met het
vrij pedaal. Het orgel heeft een geheel
dubbele registratie en een indrukwek
kende dispositie. Het is een mechanisch
sleeplaadorgel, een systeem, dat nog al
tijd zeer goed voldoet. Het „püster-
traepjen” is nog steeds met de hand. Een
klein electromotortje zou hier geen over
bodige luxe zijn. Het is hard werken voor
de püstertrapper als alle registers wor
den opengezet.
De heer D. Wiersma uit „De Harp” te
Bolsward, heeft echt plezier in dit werk
en het bevalt hem zo goed, dat hij zich
in de toekomst meer en meer op orgel
restauratie hoopt toe te leggen.
IN GEEL BOUWT BELGIE VLIEGENDE SCHOTEL
3olswards Nieuwsblad
vn
der
gus of deskundige rondleiding gaat de
bezoeker dan ook veel van het geboden
schoons missen, om de eenvoudige re
den dat hij het gewoon over het hoofd
ziet en er aan voorbij loopt. Maar zodra
men van deze expositie enige studie gaat
maken, openen zich perspectieven en kan
deze kunstverzameling er toe bijdragen,
dat het inzicht in de kunsthistorie niet
weinig wordt verhelderd.
We komen op deze tentoonstelling
nog graag eens terug. De afbeelding bij
dit artikel (cliché Leeuwarder Courant)
stelt een schilderij voor van Johannes
Verholje, geboren te Amsterdam in 1650
en overleden in Delft in 1693. De schil
der, die dus slechts 43 jaar oud werd,
was vooral bekend óm zijn modieuze
portreten en elegante conversatiestuk-
ken. Tevens maakte hij wel zwarte
kunstprenten. Het afgebeelde schilde-
de spreeuwen op het dak gewekt door
de eentonige signalen die ontstaan bij ’t
stemmen der pijpen.
De heer Hendrik Visser van Longer
houw moet bij deze gelegenheid de „pos
ter” bedienen. Hij geeft het eerlijk toe,
dat hij ook liever een stuk muziek hoort
dan die eentonige geluiden, maar dit is
nu eenmaal noodzakelijk wil het orgel
in de oorspronkelijke staat terugge
bracht worden.
De heer Wiersma schatte de ouderdom
van het orgel op eind 18e eeuw, maar
gaf toe, dat het jonger is. Nu komt op
een memoriesteen in de zijmuur van de
kerk dit opschrift voor: Den 24 july 1865
de eerste steen aan deze kerk gelegd
door Hendrik Tjeerds de Jong. Als kerk
voogd: Tjeerd D. de Jong, Jan D. de
Boer, Auke S. de Witte en als predikant
D. J. Westerlee.
Wat ligt er meer voor de hand dan te
veronderstellen, dat tegelijk met de bouw
van de kerk ook het orgel is aange
bracht
Het is dus van omstreeks 1867. Het was
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 13 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertenties bij contract reductie
Twee kunstwerken in Bolswards eigen bezit doen de bezoeker veelal even
toeven dan normaal. Het ene is al oud, het andere nauwelijks 100 jaar.
Wij bedoelen in de eerste plaats de met de burjjn eens in koper gegraveerde
prent van de in 1678 te Antwerpen overleden J. Jordaens: „Soo D’oude Songhen
Soo Pepen De Jonghen”. De vvgd vermaarde graveur was niemand minder dan de
van Bolsward afkomstige Schelte Bolswert, jongere broer van Bote, maar in
kunstzinnige vaardigheid niet de minste van de twee beroemdheden, door deskun
digen zelfs één der brillante plaatstekers uit de 16e eeuw genoemd, een kunste
naar van ongewoon talent. De gravure vertolkt op grappige wijze een ook thans
nog algemeen bekend spreekwoord en doet dit zó verbluffend knap, dat wanneer
men de prent eenmaal heeft gezien, men dit werk van de grote Bolswardse zoon
nimmer vergeet.
Het tweede is een olieverfschildenijtje uit het midden der vorige eeuw; Burge
meester Haitsma Mulier heeft met zijn schutters sn Bolsward het aardappeloproer
gedempt en met zijn dapperen rust hij uit in de Vierschaar van het stadhuis,
een weliswaar meer merkwaardig dan van veel kunstzin getuigend stukje, maar
toch vol sfeer en lokale kleur.
rij werd vervaardigd in 1673. De schil
der was dus toen pas 23 jaar oud. Het
is in bruikleen gegeven door het Rijks-
museum in Amsterdam. Vooral de kleur-
compositie vertoont een grote rijpheid.
Dit kan de krant helaas niet weerge
ven. Gaat u liever het stuk zelf zien.
Het hangt op de kleine commissiekamer
en stelt een „Musicerend gezelschap”
voor, een geliefd onderwerp op deze ten
toonstelling.
P.S. Na het schrijven van dit artikel
bereikte ons het bericht dat het tentoon-
stellingscomité ook dit jaar -weer enkele
rondleidingen organiseert. Deze worden
gehouden op woensdagavond 4 en 11
juli, iedere avond resp. 7 uur en 8.30 uur,
twee rondleidingen per avond dus. De
entree is die avond bij aankoop van een
catalogus vrij. Koopt men geen catalo
gus, dan blijft deze f 0,50.
Hantsjes kald, fuotsjes kald,
pine yn ’e buk
’t en mem yn ’e hoek
langer antwoorde wijze onder te brengen is
geen kleine zaak. Er moet worden ge
rekend met de lichtval, zowel als met
kunstlicht, er moet een harmonische
wandverdeling tot stand komen, zodat
het interieur van het gebouw als zo
danig geen geweld wordt aangedaan, er
moet op gelet worden dat er enerzijds
geen al te grote contrasten in een be
paalde ruimte zijn en anderzijds dat er
genoeg variatie is.
Aan al deze en andere te stellen eisen
voldoet de tentoonstelling in het alge
meen op bijzondere wijze. De 89 werken
zijn dusdanig over het gebouw verdeeld,
dat er een harmonisch geheel is ont
staan. Evenals andere jaren vormt de
deftige ruimte van de burgemeesterska
mer hierbij ook nu een hoogtepunt. Aan
één principe moest echter een concessie
worden gebracht. Dit was even jammer
dan onvermijdelijk. Men kan nu eenmaal
niet alle vliegen in één hand klappen.
Op deze tentoonstelling is van bepaalde
schilders werk bijeen gebracht, dat af
komstig is uit verschillende musea. Werk
dus van éénzelfde schilder dat men jaren
aaneen niet met elkaar kan vergelijken
omdat het ene stuk hier en het andere
daar was te vinden. Wat was het nu een
unieke gelegenheid geweest dit werk van
éénzelfde hand eens naast elkaar te
hangen. Dit ia helaas niet gebeurd, even
min als dit verleden jaar het geval was.
Van de bekende Jan Steen zijn er bijv,
vier doeken (de catalogus vermeldde er
maar 3). Men vindt ze resp. in de kleine
commissiekamer (Luitspelende vrouw),
grote commissiekamer (De doopstoet
voor een tweeling), de burgemeesters
kamer (De kwakzalver) en onder in de
trappenhal (Boerendans).
Hetzelfde is het geval met het welis
waar minder bekende werk van de
Haarlemmer Jan Mienze Molenaer (1610-
1668) de schilder van genretaferelen,
boeren binnenhuizen en interieurs der
deftige burgerij.
Van deze schilder, die gehuwd was met
de schilderes Judith Leyster, is te Bols
ward een verzameling van 5 doeken bij
eengebracht, afkomstig uit de Dienst
voor ’s Rijks verspreide kunstvoorwer
pen te Den Haag, het Gemeentemuseum
te Den Haag, het Frans Halsmuseum te
Haarlem en het Museum Boymans-van
Beuningen te Rotterdam.
In plaats van deze werken bijeen te
brengen in eenzelfde ruimte, vinden we
het doek „Ketelmuziek”, een alleraar
digste uitbeelding van plezier makende
kinderen in de Raadzaal, het paneel
„Het concert”, afkomstig uit de verza
meling van Graaf Potochi uit Parijs in
de burgemeesterkamer het paneel „Mu
sicerend gezelschap” in dezelfde kamer
hier tegenover, het doek „Vrolijk Gezel
schap” in de B. en W.kamer en ten
slotte het paneel „De klarinetspeler” in
de grote commissiekamer.
Werk van éénzelfde kunstenaar wordt
dus verspreid over het gehele gebouw,
zodat ’t nog welhaast ondoenlijk is ver
gelijkingen te trekken. Zonder catalo- j Schettens. In de vroege morgen worden
't Is welvaart al wat de klok slaat
Ja, dat zal waar zijn, inderdaad
Het kan menigeen bekoren
Echter, de Luchtvaartmaatschappij
1 Kreeg ’t teken van een kenterend tij.
Haar saldo ging verloren
De heren zeiden: Kom houd moed
Het komt heel binnenkort weer goed
Elk weet het, hoop doet leven
Hier werd spijtig de hoop beschaamd
Groter tekort dan is geraamd
't Wordt noodzaak, wend de steven!
De bron is blijkbaar uitgedroogd
den Haag treedt op als toeziend voogd
Zoiets legt strakker banden
Weer opmaken van de balans
Men voelt het, een dreigende kans
Dat we op de grond belanden.
K.L.M. die tot dalen kwam
Weet, wis wij zijn niet vleugellam
Het vliegen blijft ons eigen
Als straks de wind weer gunstig wordt
Verwachtingen, heel binnenkort
Zien ze ons overal stijgen.
K.L.M. kon tevreden zijn
Ze won op elke nieuwe lijn
Beeld van Hollands welvaren
Bij het opmaken van de balans
Blonk alles in de gouden glans
Van vele vette jaren
't Fortuin zat blijkbaar in de lucht
Het nam steeds wijder, hoger vlucht
Men ging royaal betalen
Wel schommelde het van tijd tot tijd
Maar wie dacht aan de mogelijkheid
Van snel te moeten dalen?
om fan
Het Noorse kerkje te Rotterdam moet in
verband met de bouw van de Maastunnel
verdwijnen
Gevechten tussen Japanse en Chinese
troepen.
B. en W. van de gemeente H.O.N. wil
len de tol op de Galamadammen afkopen
De slagerij van de heer A. de Jong aan
de Gr. Dij lakker zal worden overgeno
men door de heer L. Roorda
Beide werken hebben iets met muziek
te maken. In „Naar iemands pijpen dan
sen” ontmoeten wij hetzelfde woord als
in „zo de ouden zongen, zo pepen (ver
leden tijd van pijpen) de jongen”.
Pijpen was muziek maken op een fluit
of een soort doedelzak. Wij kennen im
mers ook het woord pijper of pijpers
korps. En dat de Schutterij te Bolsward
iets met muziek te maken had, weet heel
Nederland.
Beide stukken hebben thans ook dit ge
meen, dat men ze op dit moment in het
raadhuis tevergeefs zal zoeken.
Aan de ene kant jammer. Met deze twee
stukken, resp. aan begin en eind van
de periode, die de tentoonstelling „Mu
ziek en dans in vroeger eeuwen” te Bols
ward dit jaar omvat, had men een prach
tig aanknopingspunt kunnen hebben en
de exposittie een eigen kleur kunnen ge
ven. Waarom deze mogelijkheid niet
aangegrepen? Is de samensteller van
de tentoonstelling te weinig geïnfor
meerd geweest over wat Bolsward zelf
te bieden heeft, of is het omdat het aan
tal musea en instellingen, dat werken
aan deze expositie heeft afgestaan, dan
het fatale cijfer van 13 zou bereiken?
Hoe dan ook, Schelte Bolswert zit
achter slot en grendel.
Trouwens de tentoonstelling biedt varia
tie genoeg. Niet op het eerste gezicht.
Bij onze eerste kennismaking misten wij
het beeldhouwwerk en de oude muziek
instrumenten, die men aanvankelijk ter
completering had willen opstellen. Ach
teraf maar goed ook. Antieke instru
menten zijn onvervangbaar en kosten
schatten. En. ze lokken vooral de
jeugdige bezoekers uit om ze eens te
proberen. Bovendien zouden ze de aan-
Velen zullen zich herinneren hoe verle
den jaar op de schilderijententoonstelling
die te Bolsward onder het motto „Roem
der romantiek” in het stadhuis werd ge
houden een aantal opvallende werken
was tentoongesteld van B. C. Koekkoek.
Deze collectie is er
geweest, dat er thans in Kleef (Duits
land) waar Koekkoek heeft gewerkt en
is overleden een tentoonstelling is inge
richt, waar zoveel mogelijk werk van de
ze kunstenaar (veelal bosgezichten en
landschappen) is bijeengebracht. Men
was in Kleef zo attent burgemeester
Geukers bij de opening uit te nodigen.
Burgemeester Geukers heeft aan deze
uitnodiging gevolg gegeven en na
tuurlijk reclame gemaakt voor de ten
toonstelling, die dit jaar te Bolsward
wordt gehouden.
dacht maar afleiden en op de schilderijen
is genoeg te zien. Men raakt er gewoon
niet op uitgekeken. Persoonlijk hebben
we de unieke verzameling kunstwerken
nu ongeveer 15 maal gezien. En nog ont
dekken we telkenmale iets nieuws.
Graag geven we toe, dat op het eerste
gezicht de tentoonstelling wat onover
zichtelijk lijkt. Men moet, zal het goed
zijn, er eerst de weg in vinden. Begon
een rondleiding bij een andere gelegen
heid bijv, in de raaadzaal, nu kan men
beter in de Vierschaar beginnen. Vrij
wel alle genres worden hier gevonden,
het laat middeleeuwse schilderij, de
vanitas, de boerenbruiloft, het deftige
musicerende gezelschap en noem maar
op. Toch lijkt ons dit meer een betrek
kelijke toevalligheid, dan dat dit door
de samenstellers van de tentoonstelling
zo is bedoeld. Een rijkdom aan schilde
rijen en prenten als hier bijeen op ver-
kar diene. Dêrmei wie de tizeboel kom
pleet. En de deputearre hie it dy woans-
dei net noflik, likemin as de Kommis-
saris, dy’t as sportman him dêrmei foar-
setten hie. Dochs stiet it foar my wol
fêst, dat de Deputearre earlik miende,
dat it sa klear komme soe.
Allinnich sil hy tonei mei tasizzingen,
dy't net swart op wyt bifêstige wurde,
efkes foarsichtiger wêze, tinkt my sa.
De greate fraech oft de saek nou oer-
gean sil of net, stiet jit yn 'e kiif. Hwant
as it allinnich om dy leste sawn ton gyng
soene der jit wol mooglikheden wêze
de yndustry bygelyks mar de nuod-
likste kwestje is neffens my de eksploi-
taesje. Hoe sille de ynkomsten en ütjef-
ten der ütsjen as de saek ris draeije
mocht
De Amsterdamse baen koe jit gjin sifers
jaen, mar fan hearren en sizzen wit men
wol, dat de finansiële kant net sa bjuster
liket. Boppedat it Fean is gjin Amster
dam mei in miljoen minsken mar in plak
dat hündert kear lytser is. En dan jit in
oare kwestje.
De N.S.F. hat ris sein, dat hja gjin oare
kunstiisbaen yn it Noarden stypje soene
as it Fean klear kaem. Mar hwat dogge
hja aenst as bygelyks Grins mei plannen
komt
Dêr soe ik net wis fan wêze,
Ljouwert mar net to praten.
Al mei al kin it wolrrs sa komme, dat de
great wêze sille om
:k oan, to gean. Dat
In bet technisch instituut voor de Kempen te Geel in België wordt op ’t ogen
blik dtuk gewerkt aan de verwezenlijking van de vinding van de 41 jarige
voormalige garagehouder Alphonse de joneker, een vliegende schotel, welke,
als alles goed gaat, helikopters tot antiek prutswerk zou moeten maken. Dek
platen worden hier op het schotelvormige jrame gemonteerd
finansiële lésten to
reedlikerwize de saei
soe üs spite foar it Fean, jit meat foar
Fryslan, mar trije miljoen is ek gjin gek-
heit. Fiyslan hat meat to dwaen as allin
nich ditte en it jild kin mar ien kear in
En it slimste wie, dat hja bistimming krije. De kunstiisbaen graech
mar net tsjin eltse priis!
le week juli 1957
Burgwerd kreeg telefoon. Voor gezamen
lijke rekening werd een aansluiting tot
stand gebracht bij winkelier H. J. de
Vries (dag- en nachtverbinding). Alle
Burgwerders kunnen daar bellen.
Dames en Heeren. Doet uw voordeel en
bezoekt de Kapperszaak van S. Flapper,
Elandslaagte 26
Alle waar is naar zijn geld. Maar wie is
op kwaliteit gesteld. Koopt in Piersma’s
bakkerij alleen, Witmarsum, Kaatsplein
no. 1
ge suksessen bihellen op de lange baen,
om ek yn Nederian de kans to krijen
foar in permaninte oefenbaen, dêr’t de
riders harren oefenje en traine kinne. De
folie kwakkel winters üntnimme de ri
ders de kans om op peil to bliuwen, hja
moatte dan om utens en dat kin mar in
inkele rider om syn wurk en syn beurske
dwaen. Nei de propaganda foar kunst
ijsbanen yn it algemien is der mei stipe
fan de Nederlanske Sportfederaesje üt it
totojild in fikse bydrage jown foar sa’n
kunstiisbaen yn Amsterdam. Dy is nou
yn gebrük. Mar ek yn oare dielen fan it
lan woe men dy kant graech üt en sa
binne de plannen foar Dimter ek al
in fier stadium. Dêr is de yndustry
yn bihelle en mei goed sukses.
It koe wol net oars oft dizze saek moast
ek hjir yn it Noarden greate bilangstel-
ling fine en sawol yn Ljouwert as yn
Grins kaem al in bytsje aksje. Omt dit
soarte fan banen tige kostber is, like it
winsklik in reedlike planning to meitsjen
en soe hjir yn it Noarden hwat op ’e
hispel komme, dan moast men de lapen
gear smite. Yn kontakt mei de N.S.F.
blykte wol, dat men der wol earen hie
nei in Noardlike baen, mar dan sa, dat
dy foar it hiele Noarden akseptabel wie
en har foarkar gie nei de plannen fan it
Fean, omt dit plak foar de trije Noard-
liké provinsjes gaedlik to birikken wie.
By de plannen foar de finansiering wie
men fan doel om de trije miljoen goune,
dy't it kostje moast sa to fordielen.
It Ryk de helt, dus 1.500.000,de pro-
vinsje en de gemeente it Fean elts
600.000 en 300.000 üt it totojild. Mar
nei in bulte pleitsjen die bliken, dat it
Ryk net mei gean woe. Foar dit doel woe
it Ryk gjin jild biskikber stelle. Provin-
en gemeente hiene al foar har part
DE KUNSTIISBAEN OP IT FEAN
Forline wike wie it suver in trelit yn de
rêstige steateseal, doe’t bikend waerd,
hoe’t er in rare kink yn 'e kabel komd
wie mei de plannen fan de kunstiisbaen
op it Fean, dêr’t de Steaten krekt de
foarige deis in miljoen as rinteleas foar-
skot foar tasein hiene.
Yn Fryslan dêr’t men in bulte mei de iis-
sport op hat, geane nou allerhanne for-
halen roun, h werf an ynstjürde stikken yn
de kranten it gefolch binne.
Hjirüt blykt, dat dizze kwestje greate
bilangstelling hat en it liket my ta, dat
kennis fan de feiten in goed ding wêze
soe.
Alderearst mei men dan wol fêststelle,
dat hoe langer hoe mear oantrün dien is,
net it minst omt wy yntesnationael aerdi-1 sje
goed sein, mar doe’t it Ryk de beurs
ticht knipte, wie dêrmei it plan hast tor-
pedearre. Lykwols de sportminsken lieten
it net sitte'en nei in gearkomste mei de
sekretaris fan it bistjür fan de N.S.F.
makken hja de opset fan elts fan de trije
in miljoen to freegjen. Elts soe yn syn
rounte dit fordigenje. Fan de side fan
de N.S.F. waerd jit sein, dat de kans
om dit plan dêrtróch to krijen bilangryk
better wêze soe, as de gemeente en de
provinsje har miljoen dêrtróch hiene en
dêrom waerd yn beide lichems hommels
in ütstel yn dy geast klearmakke en op
'e tafel lein. Yn it Fean hie men der net
safolle muoite mei. As de baen der kaem,
krigen hja alteast de measte fortuten dêr-
fan, de gemeente mear bilêstingj ild en
de pleatselike bidriuwen en saken de bi-
ten en brokken. Yn de Steaten lei it ek
wol goed, hwant elts woe dizze saek
graech yn Fryslan sjen.
Mar in diel fan de Steaten gyng it to
grou om sa mar daedlik in miljoen rinte
leas to jaen, sunder in deeglik finansieel
ündersyk nei de bisteansmooglikheit en
de eksploitaesje. Hja pleiten foar ütstel,
mar koene dat net rédde, omt de measte
Steateleden bang wiene, dat it dan to let
wêze soe.
Hwant deselde jouns soe de N.S.F. it üt
stel ek bihannelje en dy wachtte om sa
to sizzen op de ütslach yn de Steaten. It
wie dus nef'fens Deputearre Steaten: nou
of noait. Mar hwat blykte de oare deis
al? Dat de N.S.F. bistjürders it lang net
iens wiene mei de plannen fan har se
kretaris en der net oan tochten in mil
joen hjirfoar to jaen. De foarsitter sei
seis, der hiene se nea oer tocht en nea
oer praten. 1
dit bislüt om net fierder to gean as trije
ton al nomd hiene, foar de Steaten har
