m
Oecumenische Jeugddienst
het Julianapark
Bruidegom stuurde zelf
de trouwauto
„Mare Liberum” blijft boeien
MERKWAARDIGE ZAKEN DIE
U MOET ZIEN
üs hjoed p p
to sizzen
B. P. Grand Prix bleek
groot succes te zijn
Fan de Martinytoer
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Hwat bringt üs de
R.O.N.O.
Zilveren filmpjes
2e week augustus 1938;
Beiaardbespeling
DINSDAG 6 AUGUSTUS 1963
102eJAARGANG
No. 59
üt.
in bi-
ii
1.
den lukt it wer oaten oan om ek yn dizze praktysk elts plak dei
4
5
;e-
2.
3.
bezoekers getrokken door de spiegelbor-
den met de naam SPAAR: EN HOO
VEN, welke eikenhouten borden, vol
gens de overlevering zijn aangespoeld
op Ameland.
In de scheepsregisters komt slechts één
schip met de naam Sparenhoven voor.
Het werd in 1795 in Plymouth in beslag
genomen. Kapitein was Rink Visser.
Het schip werd voor 1200 Engelse pon
den verkocht. De verdere lotgevallen zijn
niet bekend, maar het aanspoelen doet
wel een vermoeden rijzen.
Interessant is ook een koperen tabaks
doos met in het deksel een eeuwigdu
rende kalender en in de bodem Pieter
Holm’s Zeemeter. Pieter Holm had in
de 18e eeuw een zeevaartschooltje en
was de ontwerper en leverancier van
deze dozen, die bij de stuurlieden al
gemeen in gebruik waren.
En wilt U nog meer? Zie dan de eiken
houten seinkabels, het octant van eb
benhout met ivoren rand, de sextant,
eens toebehorend aan de loods van Oost-
mahorn, een telescopische zeekijker van
teakhout, de zandloper, die een half uur
werk heeft om leeg te lopen om niet te
vergeten het open bewerkt houten mo
del van een half scheepskameel. Deze
scheepskamelen werden in 1690 reeds
door Meeuwis Meindertsz. Bakker uitge
vonden en hadden tot taak grote zee
gaande schepen enkele voeten te lichten
en over de ondiepten in de Zuiderzee
(bijv. Pampus) heen te helpen.
„De reis”.
Ds. Bodaan had als onderwerp gekozen:
„De reis”.
Met het oecumenisch streven, zo stelde
hij nadrukkelijk vast, hadden zijn dage
lijks werk' en zijn rede, die hij hield,
weinig te maken. Wel was hij een warm
voorstander van de oecumene, omdat de
Bijbel dit wil. Zijn rede van deze avond
echter bedoelde Jezus te prediken, de
enige Loods, die de mensen in de veilige
thuishaven brengt. Ik ben bezeten, al
dus spreker, van het verhaal van Fi-
lippus en de Ethiopische kamerling.
De laatste was in Jeruzalem geweest
om God te aanbidden. Hij had er een
brochure gekocht en las deze op zijn
terugweg. Maar hij begreep als outsider
er niets van. Toen kwam Filippus en
deze, een eenvoudig mannetje, wendde
Enkele honderden mensen, jongeren en
ouderen, waren zaterdagavond in het
Julianapark bijeen, om een oecumeni
sche jeugdsamenkomst bij te wonen.
Sprekers waren Ds. L. A. Bodaan, ha
venpredikant in dienst van de Ned. Herv
Kerk en Pater A. van Straaten, beroemd
als pleinpredikant en in Friesland wel
bekend uit zijn Witmarsumer periode’.
dings- en missievelden wordt de bood
schap van God verduisterd door onze
verdeeldheid. De neger in Afrika zegt
zeer consequent tegenover ons: Ga het
eerst samen maar eens uitvechten en
zeg mij dan, hoe het moet.
Niet in bijkomstigheden zijn wij ver
deeld, maar tot in het hart van de bood
schap, die wij moeten brengen. Dat is
een schande, vooral ook, omdat wij Chris
tus er belachelijk mee maken. Omdat
de predikers het niet eens zijn, wordt
de boodschap niet gehoord.
Nu zitten wij met de erfenis van deze
verdeeldheid, .paar dit mag bij ons niet
leiden tot onverschilligheid tegenover
onze eigen gemeenschap, noch tot ver
doezeling van de onderlinge verdeeld
heid.
Integendeel, dienen we trouw te zijn aan
onze eigen kerkelijke gemeenschap en
In minske wol wêze hwat er net is
en net wêze hwat er wol is
wur-
it algemien kin it
6a.
b.
c.
7a.
b.
c.
8
Bolswards Nieuwsblad
De Jong’» Nieuwsblad
a.
b.
c.
a.
b.
c.
d.
Abonnementsprijs f 1.90 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Advertentieprijs: 15 cent per mtn
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Handelsadvertentie» bij contract reductie
oer de Fryske
De tentoonstelling Mare Liberum blijft nog steeds boeien, hetwelk wel blijkt uit
het nog steeds groeiend aantal bezoekers. En dit is geen wonder. Vele facetten
noemden w(j U reeds. Een ander boeiend aspect is de ontwikkeling van onze
vaderlandse zeeschilderkunst, die op de tentoonstelling is te zien: Vanaf het
primitieve tot aan het impressionistische, van het scheepsportret (wat stijfjes,
maar uiterst secuur en voor de kenners van de schepen zeer interessant!) tot
aan het stemmingsstuk (atmosferisch opgezet met gevoel voor lijn en harmonie,
voor compositie en kleurwaarde).
Eigenlijk leent dit laatste aspect zich moeilijk tot een beschrijving. Dit is toch
wel iets om zelf te komen zien. U zult er zonder meer van genieten te ervaren
hoe zeeschilders als Storck enz. zich ontworstelden aan de feitelijke weergave
zonder meer en een Willem van der Velde een grote greep deed naar het genre
stuk, hoe een Koekoek zijn romantische inslag niet verloochende en een Nuijen
tot in perfectie de waterpartijen beheerst.
Vandaag - in dit laatste artikel, dat
wij over deze tentoonstelling schrijven
willen wij in gedachten met u mee
wandelen langs de 140 nummers, die U
voor twee kwartjes kunt zien: bijna drie
kunstwerken of curiosa voor één cent.
En dan denkt men soms ook nog, dat
alles wat culturele waarde heeft, goed
koop is. Merkwaardige zaken telt de
tentoonstelling er vele. De authentieke
scheepsjournalen uit de tijd der ontdek
kingsreizen noemden we reeds Wat zal
menig onderwijzer na de vakantie indruk
kunnen maken door te zeggen: „Dat
scheepsjournaal met het „Cort verhael
van 't gene wedervaren is Frederick de
Houtman, int eylandt Sumatra” (reis
met de schepen Leeuw en Leeuwinne,
15 maart 159829juli 1600) heb ik met
eigen ogen gezien”, en „de handteke
ning van Jan van Riebeek, die de groen
tentuinen aanlegde op Cabo de Bona Spa-
ranca (Kaap de Goede Hoop) heb ik
zelf gezien” of „Het boekje van de 26
jarige Hugo de Groot over de vrije zee
„Mare Liberum” heb ik zelf in een vi
trine zien liggen!” of „Ik zag eens de
kaart van Nieuw Nederland (het latere
New-York) uit 1616!”.
Maar niet de onderwijzers kunnen dat,
ook de scholieren, die de tentoonstelling
al of niet in groepsverband bezoeken,
krijgen op hun rondgang prachtig aan
schouwelijk onderwijs.
Wij wijzen U slechts op de merkwaar
dige „Zee-atlas ofte water-werelt, ver-
thoonende al de bekende zee-kusten des
aardrycks”, waarop wij zien dat de to
rens van dorpen als Panderingha (Par-
rega) enz. vroeger als bakens dienden
en de scheepsmodellen.
Zo is er een getuigd model van een oor
logsschip uit 1680, een z.g. driedekker,
die op haar dekken niet minder dan 78
stukken geschut voerde en op de cam
pagne nog 8 lichtere stukken. Vroeger
gold het voorschrift, dat van ieder ge
bouwd schip een model moest worden
vervaardigd.
Ook sommige schilderijen zijn merk
waardig, zoals bijv, de afbeelding van 't
waterfeest op het IJ voor Amsterdam
door Abraham Storck. Dit waterfeest
werd n.l. aan Czaar Peter de Grote aan
geboden op 1 sept. 1697. Links zien wij
het schip Petrus en Paulus, bestemd
voor de Russische marine, waaraan de
Czaar in Zaandam heeft meegewerkt.
De Czaar bevindt zich aan boord van ’t
jacht op de voorgrond in het midden.
Een ander zal interesse hebben voor
twee bladen uit de astronomische atlas
van Johann Gabriel Doppelmayr, uitge
geven te Neurenberg in 1730, waarop
de handgekleurde gravures de verschil
lende sterrenbeelden in beeld brengen.
Ook de herinneringen aan de walvis
vaart zijn interessant. De walvis- of
Groenlandsvaart was in de 17e en 18e
eeuw zeer rendabel. Aanvankelijk ge-
„De reizigers”.
Pater Van Straaten had als onderwerp:
„De reizigers”.
Deze redevoering stond wel in zeer nauw
verband met de oecumene. Vlak na de
Schepping waren er slechts 2 reizigers.
Thans zijn er miljarden en de ene ver
kondigt dit, de andere dat. Op de zen
met deze gemeenschap moeten we sterk
meeleven. Gemengde verkeringen zijn
daarom niet aan te bevelen, omdat ze
in wezen veelal de scheidingen verdoe
zelen. Men durft dan niet de pijn van
de verdeeldheid dragen. Vanuit het soli-
dair-zijn aan eigen gemeenschap kun
nen we juist nieuwe wegen zoeken, om
tot waarachtige oecumene te komen.
Zo deed Paus Joannes XXIII, zo doet de
Wereldraad van Kerken en zo was het
streven van het concilie in Rome.
In onderlinge liefde tot elkander kun
nen we bijvoorbeeld wei de eenheid zoe
ken. Niet over elkaar roddelen als Chris
tenen of als kerken, maar elkaar accep
teren en ons mede verantwoordelijk
voor elkaar weten. We moeten veel meer
luisteren naar de ander dan praten.
Spreker had een voorstel. Zou het zo
vreemd zijn, zo vroeg hij, als de jonge
ren van Bolsward, voortaan één zater
dagavond in de maand zich gezamenlijk
gingen voorbereiden op de gescheiden
kerkdienst van de volgende zondagmor
gen Als we dan zondags ieder naar zijn
eigen kerk gaan, weten we, dat we he
laas gescheiden gaan, maar van te vo
ren hebben wij de pijn ervan ervaren.
Zo’n zaterdagavond kan een teken zijn,
dat Jezus Christus door Zijn kerk voort
werkt. Laten wij radicaal, aldus Pater
Van Straaten, een einde maken aan de
verkettering van elkaar en inplaats
daarvan oprecht zoeken naar wegen, om
aan onze saamhorigheid gestalte te ge
ven.
Grote aandacht.
Met grote aandacht is naar beide rede
voeringen geluisterd. Er werden voorts
enkele liederen gezamenlijk gezongen
onder muzikale begeleiding van het Chr.
munziekkorps „Oranje”. Een bandje
zong en speelde verder enige negro-spi-
rituals en andere gewijde liederen. Heel
mooi klonken de liederen; „Were you
there, where they crucified my Lord”,
„Hij houdt de hele wereld in zijn hand”
(van Mahalia Jackson) en „Geef Jezus
uw hart”.
De algemene leiding berustte bij de heer
H. Faber. Aan de bijeenkomst was een
kwartier klokgelui van de Martinitoren
vooraf gegaan.
zich tot de chique Ethiopische minister
van financiën om hem te vragen of hij
het gelezene wel begreep. En Filippus
predikte hem Jezus.
Daar valt nooit genoeg over te spreken
en te schrijven en toch is diens bood
schap met weinig woorden te omvatten.
„U zondigt,” zei Filippus hem. Maar hij
wees hem ook de weg, om tot Jezus te
komen. „Mijn Heer,” aldus Filippus,
„heeft een teken uitgedeeld, namelijk de
Doop. Wie die doop ontvangt is van
Jezus en bij Jezus”.
Aldus kwam de ommekeer op deze reis
in het leven van de kamerling en ging
h(j op de goede haven aan.
Als U niet weet, zo besloot Ds. Bo
daan zijn toespraak, dat uw levensreis
de reis is naar Gods Vaderhaven, zorg
dan, dat u het gauw zeker te weten
komt.”
Wairin opgenomen: De Bohwirdsche Courant, Westerjoo en
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uigare: A J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redictie-adres:
Marktstraat 13
Telef. 2451 Na 18.30 uur 2305 of 2335
(K5157)
mar in plak tan 5000 ynwen-
perfoarst net gaedlik situearre,
clogge it en goed ek. Soene wy
mear op de
T1ISDEI 6 AUGUSTUS:
19.1019.50 Fryske ütstjüring.
„Hop hop hynke”, in programke
foar üs beukers, gearstald troch Ria
Postma-Stolk.
Yn ,,Wy binne jong”, opnamen en
muzykjes foar it jongfolk tusken
trettjin en tweintich. Yn ’e teksten:
Leni de Vries. Gearstalling: Wim
Abma en Douwe Kiestra.
„De Fryske Polka”, in lietsje fan S.
J. van der Molen, songen troch Klaes
Westra.
In programke mei nijs
simmersporten.
Heroprichting Buurtver. De Blauwpoort.
De nieuwe naam wordt D B.S.
tromme slaen moatte. Soe in jierlikse üt-
jefte fan de eveneminten, hweryn sküt-
sjesilen, hurdsilen, keatspartijen, tentoan*
stellings, folksfeesten, skotsen en folks-
dounsdemonstraesjes, hurddraverijen cn
al al sa mear, net tige de oandacht fes-
tigje op Fryslan as fakansjelan. Hwat
wit men buten Fryslan fan de sylskoal-
len, fan de boatenforhierders, fan hotels
en campings, fan stêdhuzen en ge-
bouen, fan stran en bosk?
De rekreaesje is it opkommend tij, moat
te wy net folie mear de netten ütsmite?
En derneist üs ynventaris ris goed nei-
sjen. Hwant op mannich plak kinne de
minsken net bliuwe omt der gjin goede
en passende akkomodaesje is. Sa fan bu
ten bisjoen meije wy yn üs eigen stêd net
kleije; de hotels en restaurants komme
der better üt to sjen, mar it tempo is net
heech en de reklame mar och sa minym.
Nearne hinget it menu goed sichtber
foar de gcande en kommende man, binne
wy to bleu en to biskieden? De tiid dy’t
wy nou meimeitsje hat in hiel oar tempo
en biedt folie mear mooglikheden as ear-
tiids, mar is üs mentaliteit der wol ge-
nóch op ynsteld?
It is perfoarst net de bidoeling immen in
forwyt to meitsjen, mar as men sjocht
hwat oare streken op dit gebiet dogge,
dan bikrüpt jin wol ris de freze. dat üs
deeglik en bibalden aerd üs seis hwat yn
it paed stiet. Der is hjir altyd j.it folie
mear animo foar in pleats to keapjen as
foar in hotel to bouen en is it rendemint
fan de earste better as fan it léste? Op
de eilannen is it ynkommen fan de mins
ken yn fiif jier tiid mear as 50% tanom-
men. Dat kin men fan oare bidriuwen
fuort net neisizze, liket my ta. En op dit
gebiet komt de tiid op jin ta, dat mist
net. Tj. de J.
IT OPKOMMEND TIJ
De tiid, dat it wurd fakansje allinnich
mar hwat sei oan skoalbern en masters,
is wol forgoed foarby. It is in diel wur-
den fan it libbenspatroan fan praktysk
alleman, al binne en bliuwe der wol üt-
sünderingen. En mei dizze greate for-
oaring stean wy jit net oan de ein, mar
moatte wy forwachtsje, dat hja mei de
jierren tanimme sil. Neist dit bilangrikc
forskynsel is der de taname fan it mo-
torysK forkear. De brommer, de skooter,
de auto, steane foar allemans doar en
meitsje mooglik, hwat yn eardere tiden
net koe. De aide toeristeplakken as Sche-
veningen, Zandvoort, Valkenburg en sok-
ke mear, hawwe gjin plak mear foar de
mannichte, aloan wreidet him de hotel,
Duitse joden die bij de inlevering
van hun vermogensaangifte buitenlandse
waarden hebben aangegeven, hebben be
richt ontvangen deze te moeten inleveren.
Er komt een nieuwe verordening die be
paalt hoe bij officiële gelegenheden
vrouwen Hitler moeten groeten. Zij zul
len de rechterhand met gebogen elleboog
ter hoogte van haar schouder moeten
brengen en tegelijkertijd het hoofd moe
ten buigen.
Benoemd tot kerkvoogd te Schraard de
heer L. Brandsma.
pension, kamping-oaljeflek fierder
Hwa’t yn dizze tiid fan Den Helder üt
de kust lans giet, kin nearne mear in
plak fine sunder tinten en caravans. Al
les rekket fol, ja oerfol en giet men fan-
üt Sélan de Belgyske kust lans, dan
riigje harren de hotels en toeristeflats
oanien ta ien brede en lange boulevard.
Yn de fan aids forneamde plakken as
Brugge wurdt der in bipaelde seleksje
tapast troch de prizen en de eigenmakke
kondysjes. Sa ünderfolmen wy vn in bi-
paeld hotel, dat de oanjowne logyspriis
fan 150 franks by it biteljen yn 250 fór-
oare wie, mei de sobere taljochting: dat
oare wie bilêsting, bitsj inning en sa mear.
De jouns koene wy nearne in plak fine
om to brea-iten, allinnich diners koe men
krije. Yn Lüksemburch wie it wer oars-
om, der koe men de middels tusken twa
en sawnen nearne waerm iten bisette,
noch by de iene noch by de oare. Nou t
de fraech sa sterk tanimt, wurde de pri
zen aloan heger en mei dat heger wur-
J. B. Lully
J. M. Leclair.
G. B. Buononcine.
De meiskes van Brabant.
Een meisje van Scheveningen.
Ik zeg adieu.
Improvisatie,
Het programma omvat:
Fishers Hornpipe
Oude .Ierse melodie.
Prelude. Leen ’t Hart.
Drie oud-Nederlandse liederen.
Ik weet een rein kasteel.
De boer heeft maar enen schoen
Wijs mij dat bloemken blauwe.
Suite. E. Ph. Chédeville.
Marche - Menuet - Rigaudon
- Tambourin.
Vier Engelse melodieën,
Auld long Syne.
Green Sleeves.
Londonderry Air.
Home sweet home.
Gavotte en musette
Sarabande.
Rondeau.
Hwant dy kans is yn it fakansjeseizoen
bysünder great.
In great diel fan de toeristen wol hat
jild grach sparje foar de direkte kon-
sumpjes en bisiket de djüre nachten
goeukeaper to krijen.
Soe men dat gean litte. dan wie it yn
inkele jierren in greate troep. Dêrom is
it tige forstannich, dat men dizze saken
yn redèlike bannen halde wol en dat
men mar net rounom en mei alles stean
en lizzen gean kin. ForSinne wy üs net,
dan sille dy regels jit wol stranger
de en yn'it bilang fan it algemien 1
der ek net sünder.
It Etif hat lêstendeis in publikaesje üt-
jown, hwertüt bliken die, dat de toeris
ten jierliks hjir yn Fryslan al foar 34 mil
joen goune ütjown hawwe. Dit seit düd-
lik, dat de ekonomyske kant fan it fa-
kansjehalden net foarby sjocn wurde
mei. En al is it wier, dat it measte iild
op de eilannen en inkelde toeristeplak
ken torjuchte komt, it nimt net wei, dat
praktysk elts plak der wol hwat drippen
fan fangt. Mar dat haldt ek wer forban
mei de aktiviteit fan de plakken seis, of
leaver fan har ynwenners. Doe't wy fan
’e wike in joun yn Medemblik wiene om
der it lüd- en Ijochtspul ris to sjen yn
forban mei de Feesten yn 1966, foei it
üs op, hoefolle frijmoediger en optimis-
tysker men der is mei it oanpriizgjen fan
de bisteande attraksjes. Wy krigen in
boekje oanbean, hweryn de WV it hiele
programma foar 1963 ütiensette en bi-
kend makke. De feestagenda foar it hiele
jier wie der yn opnomd en waerd mei
foto’s en sketsen oanbifelle. Nou is Me
demblik mar in plak fan 5000 ynwen
ners en i
mar se cl
hjir yn Fryslan ek net hwat
Hwat hat (gabe Skroar
branche de angels üt to smiten. Dat is
dan ek de iennichste rem op de heger
wurdende prizen, hwant alle oare regels
jowe praktysk mar in lyts bytsje.
Troch dizze situaesje, dy’t meidertiid jit
krêftich oanwinne sil, wurdt ek Frys-
lans kans op rekreaesjewinst better. Óp
it foarste plak foar de eilannen, dy’t sim-
merdeis oerstreamd wurde troch de tüze-
nen en hwer men winters wol klauen
hat om oan de tanimmende bihoeften to
foldwaen.
Mar ek roun de marren nimt it toeriste-
bidriuw fiks ta en foar mannich doarp
bitsjut dat simmerdeis in moaije yn-
struijing. Aldergeloks is men by de ge
meenten en de provinsje goed wekker
om der gjin rommel fan meitsje to litten.
Toen de heer D. Visser uit de Joh.
Prooststraat, die een transportmiddelen-
fabriek aan de Marneweg heeft, onlangs
een 2-persoons Fiat kocht, een zgn. ca-
briolette, zal hij stellig niet gedacht heb
ben, dat dit wagentje ook als trouwauto
kon dienen. Zijn dochter Martha even
wel stond op het punt om te trouwen
met Gerrit Albertus Jager uit Witmar-
sum en bij het maken van plannen voor
de aanstaande huwelijksdag werd ook
het vervoer naar stadhuis en kerk druk
besproken. „Als jullie mijn nieuwe wa
gen eens namen!” stelde de heer Visser
voor. Het groene paar was terstond wild-
enthousiast voor dit voorstel.
Vrijdag j.l. was dan de grote dag. De
bruidegom liet zijn bruid instappen en
Veel belangstelling trok gisteren het
autorijden van de jeugd tussen 9 en 13
jaar op Plein 1455. Er is een deelname
van bijna 600 kinderen. De organisato
ren van deze race hebben in Bolsward
met hun oren gistermorgen staan klap
peren, toen de 10-jarige Piet Prins het
rondje in 14.1 seconde reed. Het lukte
zelfs de heer L. C. van Vliet, die hem
de finalistenmedaille omhing, niet, om
dit record te verbeteren.
Evenals gisteren worden vandaag en
morgenochtend weer de rondjes gereden
en uit elke heat een winnaar gekozen.
Deze finalisten komen dan woensdag
middag tussen 2 en 4 uur tegen elkaar
uit, waarbij ook b. en w. van Bolsward
en anderen speciaal zijn uitgenodigd.
In de finale voor woensdagmiddag kwa
men maandag: 1. Karei de Jong, 2. Jaap
Veldman, 3. Jan Terpstra, 4. Anton
Schuurman, 5. Piet Prins, 6. Ulrik v. d.
Zee, 7. Domien Lolkema, 8. Albert v. d.
Zwaag, 9. Sjors Postma, 10. Rudi Na-
wijn, 11. Jaap v. d. Sluis, 12. Hans Ri-
nia, 13. Jacob Stienstra, 14. Romke Keur,
15. Nettie Steggerda (m), 16. Ulco
Tjalsma, 17. Theo van Bree, 18. Simon
de Groot.
De Coupe des Dames, speciaal ingesteld
voor de vrouwelijke deelnemers, verwier
ven: 1. Thea Buikstra, 2. Marijke Huite-
ma, 3. Aukje Westerhuis. 4. Helma
Steenwijk, 5. Nettie Steggerda, 6. Geertje
Kuipers, 7. Alie Horjus, 8. Afke Nota.
zette zich vervolgens in hoogsteigen per
soon achter het stuur. Langs Gysbert Ja-
picxlaan, Laag Bolwerk, Stoombootkade
en Snekerpoort werd naar het stadhuis
gereden. De bruid voelde zich als een
koningin, zoveel bekijks trok langs de
weg dit gebeuren. Het was stralend mooi
weer op deze blijde dag, zodat het bruids
paar met open auto kon rijden. De neer
gelaten kap kon daardoor met witte bloe
men worden afgezet en het geheel leek
fantastisch mooi. Buitenlanders, die deze
middag juist met een toerbus in Bols
ward waren, keken zich de ogen uit hoe
men trouwt in Bolsward. Zij wuifden
het gelukkige bruidspaar spontaan na en
zij zullen in hun eigen land ongetwijfeld
nog wel eens hun herinneringen aan de
ze unieke gebeurtenis ophalen.
Het paar werd in de echt verbonden door
de gemeentesecretaris van Bolsward, de
heer D. Sandstra, die er in zijn toespraak
op zinspeelde, dat hier de bruidegom zelf
„de leije yn hannen” had.
Na de voltrekking van het huwelijk op
het stadhuis werd gereden naar de Geref.
Kerk aan de Gasthuissingel, waar ds. A.
Borman van Witmarsum het huwelijk
kerkelijk bevestigde. In Hotel „De Wijn
berg” vond daarna de receptie plaats.
Het echtpaar JagerVisser is voorne
mens zich in Utrecht te vestigen, waar
de heer Jager, die leraar aan de Chr.
Landbouwschool te Witmarsum was, een
benoeming als leraar aan de mulo-school
heeft aanvaard.
De eerstvolgende beiaardbespeling op ’t
carillon van het stadhuis wordt gehou
den door Wim Mesdag, stadsbeiaardier
van Enkhuizen, a.s. donderdagmorgen
van 11-12 uur.
bruikte men fluitschepen, naderhand zg.
bootschepen, die een breder dek hadden
dan de fluiten. De jacht op de walvis
sen geschiedde met harpoenen vanuit
roeisloepen. Deze werden naast het schip
opgehangen aan weerszijden van het
achterdek. De traankokerijen op het
eiland Jan Mayen verwerkten de gedode
dieren. In het einde van de 18e eeuw
begonnen de vangresultaten door de
overbevissing sterk terug te lopen en
werd de walvisvaart in de Noordelijke
Ijszee als niet meer lonend kort nadien
gestaakt.
Verschillende schilderijen herinneren
aan deze vaart, waarbij vooral het „ade
men” van de walvissen op vaak primi
tieve wijze is afgebeeld. De meeste her
inneringen aan de walvisvaart vinden
we in de z.g. grote commissiekamer.
Hier aanwezig moet U niet verzuimen
een model van een fregat der Friese
admiraliteit te bewonderen. Dit fregat
werd ca. 1785 in Workum gebouwd. De
bewapening bestaat uit 26 stukken,
waarvan twee op de voorplecht zijn op
gesteld, zoals ook op de galeien gebrui
kelijk was. Deze plaatsing is vermoe
delijk geschied ten behoeve van de jacht
op piratengaleien in de Middellandse
Zee, tot welk doel de Franse Admirali
teit in de 18de eeuw regelmatig een fre
gat in dienst had.
Veelal wordt ook de aandacht van de
