in
DE STRENGE WETTEN
VAN HET PROTOCOL
Jacob Gysberts slechts bescheiden
deel in bouw Bolswards Raadhuis
g|
s
Nieuw feitenmateriaal in
trekt de aandacht
,lt Beaken'
M
F’,
*1
BS
Fan de Martinytoer
üs hjoed p p
to sizzen
Veldkamp
Zilveren filmpjes
Vliegbasis
Leeuwarden houdt
„Open Dag”
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Hwat hat (jabe Skroar
103e JAARGANG
No. 39
DINSDAG 26 MEI 1964
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en Wymbritseradeel.
ONTVANGST OP SOESTDIJK
PIET?
Protocol en beleefdheid.
GIET IT SA GOED?
Advertentieprijs: 15 cent per mts
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Contractprijzen op aanvraag
Alles hwat oerdreaun wurdt
wurdt dêrmei neatsizzend
Vrijdagochtend heeft H.M. de Koningin de vice-precident en tfe ambassadeur
van Kameroen in audiëntie op het paleis te Soestdijk ontvangen. Op de foto
zien we do vorstin met haar gasten in de tuin van het paleis: v.l.n.r. ambassa
deur Vincent-de-Paui Ahanda, vice-president N. Foncha, H.M. de Koningin en
mevrouw Foncha
bt*t onderhandelen geschiedde altijd door
prominente personen der staten en zo’n
prominent persoon van de ene staat op
bezoek bij de andere staat was als het
ware heilig. Hij was onschendbaar en
werd met alle nodige plichtplegingen
behandeld. In de lopp der duizenden ja-
ren groeiden hieruit bepaalde gedrags
lijnen en afspraken, die men het proto
col noemt, waarbij tevens de positie van
de diverse afgevaardigden geregeld is,
want waar een land vele prominenten
kent van eigen en van vreemde bodem
wordt officiële gelegenheden een pro
bleem al deze lieden hun deel van de
eerbewijzen te geven.
Het probleem der gelijken.
De president van de Verenigde Staten
zal bijvoorbeeld bij een diner in het Wit
te Huis nooit een minister en een opper
rechter tegelijk uitnodigen, want dan
komt hij voor de grootste moeilijkheden
te staan.
Deze staan op de protocolaire ranglijst
namelijk gelijk en dienen allebei aan de
rechterhand van de president te zitten.
Dit zou slechts mogelijk zijn wanneer zij
bij elkaar op schoot gingen zitten en dit
kan toch moeilijk van een minister en
een opperrechter verwacht worden.
Toch blijft er altijd nog het probleem
wie dan wel en wie dan niet uitgeno
digd moet worden. Zoiets is beslist geen
eenvoudige zaak.
Enige jaren geleden zonden de V.S. een
vrouw als ambassadeur naar Italië en
als nieuwste, jongste ambassdrice zou
deze dame bij een officieel diner de min
ste plaats gekregen hebben aan de wel
voorziene dis, zo wil het protocol. De
hoffelijke Italianen konden dit, waar het
een vrouw betrof, niet over hun hart
krijgen en daarom werd er een inbreuk
op het protocol gemaakt en werden
vooraf alle uitgenodigde buitenlandse
vertegenwoordigers gevraagd of zij hun
ereplaats aan deze dame wilden af
staan. Allen stemden toe en zo kreeg de
ambassadrice de ereplaats aan tafel en
alle heren schoven een plaatsje op.
Zo geschiedde het ook toen er een gala
diner werd gegeven ter ere van de No
belprijswinnaar Thomas Mann. Officieel
Kom oudjes, en lofzing
De „grijze jongeling”
Bedoeld: minister Veldkamp
Hij stelt zich 't ideaal
Zo mogelijk allemaal
In sociale welstand
Akkoord van Wassenaar
Men werd het reeds gewaar
Hij laat niet met zich spelen
En wordt er soms beweerd
Rood geëtiketeerd
Het kan hem weinig schelen
Bejaarden deelden mee
Verhoging A.O.W.
Hij wil het graag bewerken
Zoiets kost echter geld
Millioenen neergeteld
Dan zal hij ’t spoedig merken
Niemand regeert alleen
En super, homogeen
Kan men een team nooit noemen
Kijkt Witteveen verstoord?
Neemt Vondeling het woord?
Afkeuren, misschien roemen?
Bokst Veldkamp ’t voor elkaar
Bejaarden, reken maar
gaan ook hem Vader noemen
Met ’t zelfde recht als Drees
Veel succes, win de race!
Ze krijgen hem niet tuk
De man houdt voet bij stuk
Vaak taai en soms verbeten
Men stuurt hem zeker niet
Met een kluitje in het riet
Elk zal zijn standpunt weten
Strikte rechtvaardigheid
Geen sparen, kool en geit
Voldoende geld omhanden
Liever buiten het team
Dan ’t straks te moeten zien
Dat drieste plannen stranden
Abonnementsprijs f 2 40 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Bolswards Nieuwsblad
allinnich, dat dizze sykte ünder de lea
hat. Op alle gebieten giet in goarre roun
dy’t deselde tendinzen sjen lit. Skriuwers
litte har yn har boeken gean nei gebie
ten, dy’t „onder U-lieden niet genoemd
mogen worden”. Smoarge, ünhuere en
walglike biskriuwingen binne yn ’e moa-
de en wurde troch party liedende lju
sauveard. Bern fan middelskoallen kom-
me mei boeken thüs, dy’t har heiten en
memmen troch de groun sinke litte fan
skamte. En dy’t hjir tsjin protesteart
is net mear fan üs tiid, der wurdt skam-
per om lake. Geastlik is der in diktatuer
fan it proletendom, dat in floed fan wur-
den oer it misliede folk ütstoart. Ik
freegje my óf, hoe lang it folk dit bi-
djêr jit dulde sil en hwannear de mei-
rinners harren ris yn gewisse óffreegje
sille, hwert dit hinne giet. Hwant elk,
dy’t üt falske skamte meirint, makket
it gefaer greater. Fanüt har nihilistyske
libbensopfetting birove se minske en
skepping fan al har glans en freugde,
skeine hja alle sier en fleur, bismoarkje
en forwüdzje hja alle blommen en spuit-
sje har fitrioel yn ünskuldige berne-ea-
gen. De smearlappen, dy’t net rêste,
foar ’t elk oar minske ek smoarrich
makke is.
Wy witte skoan, dat dit soarte lju foar
gjin reden en gjin respekt fetber is, mar
de tüzenen en tsientüzenen, dy’t sa net
wolle, moatte harren net meislepe litte,
mar noed stean foar har eigen en hai’
bern. Kwea hat der altyd west, mar it
wie dan kwea. Mar üngelokkich it folk,
as it kwea en de sünde op ’e troan set
wurdt en de domme meirinners ek jit
bigjinne to hantsjeklappen
Tj. de J.
25 jaar getrouwd: D. J. de Boer en Ai
v. d. Laan, Workum, Zuid F 59; H. Ro*
denhuis en L. Hofstra, Wommels; Ri-
chold van der Wal en Trijntje Reinsma,
Dedgum, Abel Dijkstra en Trijntje de
Haas, Bolsward; Lubbert van der Laan
en Trijntje Bijlsma, Gaast; Ruurd Osin-
ga en Grietje Bijlsma, Witmarsum; Sie-
be Grypsma en Anna Wynalda, Arum;
Tjipke B. Hoekstra en Aukjen Wiersma,
Skettens; W. Douma en T. Bakker,
Duitsland; G. van Diggelen en Tr. Tim
mermans, Allingawier; A. de Jong en H.
Wietsma, Cubaard; Izaak van der Brug
en Riemertje Bruinsma, Wons; Folkert
Heslinga en Aafke Schaafsma, Arum;
M. J. van der Wal en R. van der Wal-
De Boer, Wons
dy’t op it heden troch de minister fêst-
steld wurde, binne yn koarte jierren for-
dübele. Hoe wol men dan de seedlike yn-
floed op de partikulieren ütoefenje, dy’t
by in bihearske priisregeling ünmisber
is De leansforhegingen binne motivear-
re omt er in ein komme moast oan de
swarte leanen, mar elk wit, dat yn dy
bidriuwen, hwert de swarte leanen wie-
ne, de saek helder op troch giet. Fan ’e
wike spriek ik in boer üt de Wierlnger-
mar, dy’t dêroer klage dat er hast gjin
arbeider to bisetten wie. Hy moast in
man hawwe yn de biten, mar de inkele
dy’t hjir en der jit wie, sei drystwei:
Fjirtich goune deis skjin, oars kom ik
net!”
Der binne kollektive kontrakten, rege
lingen foar los personiel, ürlean en ak-
koartlean, troch beide partijen ünder-
tekene, mar de lju, dy’t brutaelwei para-
siteare op de hjoeddeiske situaesje,
wurdt gjin strlebreed yn ’e wei lein. It
is dizze aloan fierder om him hinne gri-
pende mentaliteit, dy’t mannichien ün-
gerêst makket oer de maetskiplike ta-
komst fan üs folk. Ofspraek en plicht,
forantwurdelikheit foar de mienskip, bi-
sef, dat allinnich by goede ünderlinge
forhaldingen de saek goed bliuwt, dat
misse wy op it heden by party lju to
folie. Krekt omt wy alle minsken sa
graech in earlik en goed stik brea gun-
ne, is it sa jammer, dat der gjin wet en
gjin plicht, gjin reedlikheiten en fatsoen
mear binend is foar al to folie minsken.
Dat binne üntbinende faktoaren yn üs
folkslibben en de oerheit hat fan har
deeglike tradysje al in hiel ein slüpe lif
ten.
It is ek net it ekonomyske of soasiale
Dr. D. Kalma
dissertatie ge-
dat Gysberts
Rolwagen zou
Op de tweede „vlsite-avond” ter gelegenheid van het 350-jarig bestaan van het
raadhuis te Bolsward attendeerde de spreker van die avond, Ds. J. J. Kalma,
schrijver van het boek „Om Gysbert Japiks hinne”, terloops op een publicatie
van de heer D. J. van der Meer in ,,’t Beaken”. In een 27 bladzijden lang en zeer
gedocumenteerd artikel komt de schrijver, wiens vrouw via de Braaksma’s
afstamt van Gysbert’s zuster, tot enkele opmerkelijke conclusies, die tot op
heden nog slechts sporadisch de aandacht trokken en toch juist in dit herden
kingsjaar wel zeer de moeite waard zijn. Niet alleen vond de schrijver tal van
nieuwe feiten en gegevens betreffende de familierelaties van de Friese dichter
en diens vader, tot voor kort gedoodverfd als de „ontwerper” van het stadhuis,
hjj trekt ook menig tot dusver met stelligheid verkondigde mening in twjjfel.
Wanneer er verslagen in de couranten staan van officiële ontvangsten en derge-
ijjke, hebben we allen wel eens kunnen lezen, dat een en ander werd geregeld
volgens het protocol.
Wat is het protocol? Het protocol is het geheel van de In het internationale di
plomatieke verkeer gebruikelijke voorschriften en regels.
Die diplomatie gaat terug tot in do verre oudheid, want zij ontstond in het verre
verleden, toen hoofden van min of meer geordende staatsverbanden onderhande-
lingen met elkaar hadden te voeren en het is de kunst van het voeren van staats-
o iderhandelingen.
laatste week mei 1939
Aldere minsken kinne net maklik it ge-
foel kwyt wurde, dat de wrald, sa’t dy
op it heden draeit, net bliuwe kin. Alles
is sa mei hannen omkeard, der barre sa
folie, foar har ünbygryplike, dingen, dat
hja soms hwat mismoedich it swijen der
mar ta dogge, omt hja dochs gjin bi-
gryp foar har biswieren mear fine. En
dit gefoel hawwe net allinnich de lju,
dy’t mei har tinzen yn it forline libje,
mar ek dejingen, dy’t wier wol bisykje
om de nije omstannichheden to brüken
en de nije mooglikheden posityf to wear-
dearjen, binne sokke tinzen net frjemd.
Hwat hja sjogge en merkbite is yn haed-
saek dit, dat de reedlikheit en de forant
wurdelikheit yn it maetskiplik libben sa
oars wurden is. Hiel folie komt op losse
skroeven to stean en fan in echt strib-
jen nei maetskiplike rjuchtfeardichheit
is och sa’n bytsje to fornimmen. De
macht fan it jild, de macht fan it greate
tal, de macht fan de monopoly-posysje
skynt it iennichste kriterium to wêzen.
Op de meast skamteleaze wize wurd, dy
machtsposysjes misbrükt en der skynt
gjin krüd foar woeksen to wêzen. Doe’t
forline jier de ekonomyske analyse fan
de hege oerheit ütkaem mei de birek-
ken, dat der yn 1964 de romte wie foar
in leansforheging fan 2.4% soe de hüs-
halding fan Nederlan soun bliuwe, doe
is der in biweging üntstien, dy’t dwers
der tsjinyn folie mear ha woe. Dit koe
net neffens de lju, dy’t it roer yn han
nen hiene. Mar de lju setten troch, dri-
gen mei staking of bigounen dêrmei en
as nou 1964 om is, dan sille de sterk
ste groepen grif op 15% komd wêze. Net
omdat it reedlik wie, net omdat it rjucht-
feardich wie, mar omt hja de macht
hiene om it óf to twingen. It twadde
toaniel wie de biweging fan de prizen.
Undanks alle plechtige tasizzingen kin
elk merkbite, dat Zie prizen omheech
driuwe. Net allinnich fan firma’s en par-
tikuliere ündernimmings mar likegoed
fan oerheit en semy-oerheitsbidriuwen.
De post jowt hjirfan in düdlik foarbyld.
It printwurk fan 4 sinten is hast twein-
tich jier op deselde hichte bleaun, for
line jier is it 5 sinten wurden en
nou wurdt oankundige dat it de oare
moanne 8 sinten wurde sil. Dat is yn
twa jier in fordübeling, dus 100 persint.
De»' salarissen fan deputearre steatcn,
had hij als schrijver, buiten de regel#
van het protocol vallend de minste plaats
aan tafel moeten krijgen, maar het was
een diner te zijner ere, dus kon dat niet.
Daarom werd er vooraf op tactische wij
ze aan alle uitgenodigden gevraagd of
zij bezwaren hadden, wanneer Thomas
Mann de ereplaats aan tafel zou krijgen.
Natuurlijk had niemand bezwaren en
kwam alles toch op zijn pootjes terecht.
Echtgenoot en titel.
Prins Philip van Griekenland verloor z'n
titel toen hij huwde met Elisabeth II v.
Engeland en werd hertog van Edin
burgh. Bij de kroning van Elisabeth
zouden allen prinsen van de bloede be*
langrijker plaatsen innemen bij de of
ficiële plechtigheden dan de hertog, aan
gezien een prins hoger op de ranglijst
staat. Maar men diende er rekening
mee te houden, dat Philip de echtgenoot
was van de nieuwe koningin, dus moest
het protocol weer geweld worden aan
gedaan. Natuurlijk stonden de prinsen
gaarne hun plaats af aan de hertog van
Edinburgh en zo kon hij bij de kronings
plechtigheid de ereplaats naast zijn
vrouw innemen.
Inderdaad voorziet het protocol in een
dringende behoefte, doch dit neemt niet
weg, dat het ook wel eens grote pro
blemen kan doen ontstaan, doch meestal
worden deze op elegante wijze opgelost»
De Britse vloot is thans sterk genoeg
om het hoofd te kunnen bieden aan ie
dere combinatie van vijanden.
De bollenvelden bij Witmarsum in voilé
bloei.
gend vinden we dit niet, temeer daar
de schryver toegeeft, dat bij het opma
ken van de inventaris van wijlen Salvius
Nicolaï (febr. 1618) slechts één kind
wordt genoemd, n.l. Jouck.
Valt het niet te bewijzen dat Salves
Hendriks en Salvis Clasen dezelfde zijn
en Hilcke inderdaad tot Sijcke werd,
dan zijn wij nog niet veel verder geko
men, ondanks het feit, dat de schrijver
veel wetenswaardigs vertelt van de
Flasmars.
Uit de omstandigheid dat Salvius Nico
laï uit Stiens afkomstig was en daar
familie had wonen leidt de heer v. d.
Meer af, dat Sijcke de Friese taal wel
machtig geweest zal zijn.
In een van zijn brieven aan Gabbema
doet Gysbert Japiks de groeten aan zijn
nicht De Heer. Hiermee zal de beken
de Margaretha de Heer bedoeld zijn.
Deze familierelatie zou volgens de heer
v. d. Meer door Sijcke Salvius zijn ont
staan.
Wanneer in 1667 de erfenis van Gys
bert Japiks enig overgebleven en dan
gestorven zoon Salvus wordt opgemaakt
horen wij voor het eerst de achternaam
Holckema.
Noch Gysbert Japiks (de vader), noch
Jacob Gysberts (de grootvader) heb
ben zich, voor zover bekend, ooit zo ge
noemd. Het gaat dan ook wel wat ver
vlotweg te spreken van Gysbert Japiks
Holckema.
De naam Holckema komt in oude ar
chieven zeer weinig voor.
In het laatst van de 17e eeuw lezen
wij in Franeker van een Hidde Hou-
cama (variant op Holckema) die deze
naam aannam omdat hij beneficiant
van het Houkemaleen te Bolsward was
geweest.
De schrijver van het bedoelde artikel
veronderstelt dat ook Gysbert Japiks
en/of zijn zoon Salvus, die arts werd,
uit dit leen heeft gestudeerd.
Een andere interessante ontdekking
was die van ’t bestaan van Jetze Gys
berts, burger en hopman te Bolsward,
die in 1631 100 g.g. leende van Jacob
Gysberts en Ancke Willemsdr., zijn
broer en „snaer”. Verder zoeken bracht
aan het licht, dat Gysbert Japiks groot-
In de eerste plaats bestrijdt de heer
Van der Meer de door
in zijn (eerste friese!)
uite veronderstelling,
vrouw een Sijke Salvis
zijn geweest. Tijdens de periode dat Gys
bert Japiks schoolmeester was te Wit
marsum, zou daar n.l. een chirurgijn
gewoond hebben, die Mevis Salves Rol
wagen heette. Bij nader onderzoek bleek
het de heer v. d. Meer, dat Gysbert
Japiks huwde, waarschijnlijk in okto
ber 1636, met Sijcke Salvisdr. uit Leeu
warden. Hij meent haar ouders niet al
leen in deze plaats te moeten zoeken,
maar ook gevonden te hebben. Wist dr.
D. Kalma reeds van een Salves Claess,
de heer v. d. Meer vond deze steeds
aangegeven als Salvius Nicolaï, de ver-
latijnste vorm dus. Deze kwam van
Stiens en werd in 1612 burger van Leeu
warden, waar hij op 1 maart van dat
jaar huwde met Aeltie Leenertsdi-.
Flasmar, een dochter van een laken
koopman op de Nieuwestad. Zelf was
Salvius toen nog klerk van de raads
heer Hania, maar al spoedig komen wij
hem tegen als „notaris publicus”.
Twee dochtertjes kreeg het gezin dat
inwoonde bij de schoonmoeder in het
grote winkelpand, waar Het Zwarte
Lam uithing, Jouck en Sijcke. Toch rij
zen hier wel vragen. Als Jouck op 12
april 1615 wordt gedoopt, wordt de va
der Salves Hendriks genoemd. Haar
zusje, gedoopt op 6 april 1617, wordt
echter een dochter genoemd van Salvis
Clases.
Omdat Salvius omstreeks 1 april van
dat jaar stierf, kan het laatste meisje
volgens de heer v. d. Meer wel eens
na haars vaders dood zijn geboren. Ook
staat zij in het doopboek aangegeven
als Hilcke. De schrijver neemt de moge
lijkheid aan, dat deze Hilcke later is
omgedoopt tot Sijcke. Dit zou dan
Gysberts vrouw worden. Zeer overtui-
Op 17 maart j.l. zijn de eerste toestellen
van het type F-104G „Starfighter”, de
voorboden van twee complete operatio
nele squadrons, op de vliegbasis Leeu
warden gestationeerd.
Het was slechts mogelijk die dag een
klein aantal gasten deze grootse gebeur
tenis te laten bijwonen. Nadat was ge
bleken dat er veel belangstelling voor
dit nieuwe wapen bestaat, is besloten de
vliegbasis op de middag van de 5e juni
open te stellen om de „Starfighter” bij
het publiek te introduceren.
Het programma vermeldt o.a.:
14.00 tot 16.00 uur: Zweefvliegdemon-
stratie en optreden van de Kapel van
de Koninklijke Luchtmacht;
16.00 tot 17.00 uur: Vliegdemonstratie en
demonstratie met bewakingshonden;
14.00 tot 20.00 uur: „Static Show”
Aan de vliegdemonstraties zal worden
deelgenomen door een Pipercup, ’n Bea
ver, twee Harvards, een Hunter, een
T-33, een Alouette-helicopter en een
Starfighter.
Verschillende diensten van de vliegbasis
zijn vertegenwoordigd op de „Static
Show” (een eenvoudige tentoonstelling
in de open lucht), opdat de bezoekers
met name een indruk kunnen krijgen
van welke technische en andere facili
teiten benodigd zijn om de vliegbasis da
gelijks aan haar operationele taak te
kunnen doen beantwoorden. In een grote
hangar zal voorts een doorlopende film
voorstelling zijn.
Vanaf 14.00 uur zal de basis voor het
publiek toegankelijk zijn. Parkeerplaat
sen zijn op de vliegbasis aanwezig. De
toegang tot de vliegbasis is voor auto’s:
via de Keechsdijk (hoofdingang van de
vliegbasis) en voor alle andere verkeer:
Tjessingaweg (meer in de richting Jel-
sum gelegen).
vader niet opnieuw een Gysbert Japiks
was, maar een Gysbert Jetzes, ge
trouwd met een „Jan”. Hieruit is met
een de naam van Gysberts zuster Jan-
cke (genoemd naar haar grootmoeder
aan vaders kant) verklaard. Gysberts
oom Jetze Gysberts was slotemaker
hij huwde in 1610 met Griet Wifsdr. De
naam Wif is zeer onbekend. Maar wie
denkt bij het lezen hiervan niet onmid
dellijk aan het gedicht van Gysbert:
Wif woe mei syn dolle holle.
Wat lange jaren gezien werd als een
symbolische naam, blijkt dus een be
staande.
Wellicht is het gedicht wel een stuk
familietragiek. Wif kan een neef van
Gysbert geweest zijn. Misschien is het
gedicht gemaakt bij een speciale ge
legenheid.
Iets nieuws zal voor velen ook zijn, dat
Gysberts moeder Ancke Willemsdochter
voor haar huwelijk met de kistenmaker
Jacob Gysberts, reeds weduwe was van
Pier Hylckesz. Zij had toen ook reeds
een kind. Misschien was dit Antie Piers,
die in 1624 lidmaat werd en dan „jonge-
dochter op de Wipstraat” wordt ge
noemd. Hier woonde Jacob Gysberts
in een huis, dat hij in 1603 voor 329 g.g.
kocht, thans nog kenbaar aan een gevel
steen als geboortehuis van de Friese
dichter Gysberts oudste broer Pier
dat is nu ook wel duidelijk is ge
noemd naaar Ancke’s eerste man.
Gysberts vader wordt 12 keer genoemd
als collecteur van de belastingen op
wijn, azijn, olie en bier, 3 keer als kis
tenmaker, die doodkisten vervaardigde
en 4 maal als maker van meubilair voor
het stadhuis. Volgens de heer v. d. Meer
heeft Jacob Gysberts bij de bouw van
het stadhuis een zeer bescheiden rol ge
speeld, ondanks het feit, dat hij eigen
handig heeft verklaard, er de ontwer
per van te zijn. Hjj leverde een nieuwe
kast voor de secretarie, kistmakerswerk
op 't nieuwe raadhuis enz. en het veel
besproken „patroon”. Dat dit laatste
geen tekening was, maar een model,
blijkt uit het feit, dat Haringh Wijtses
het draaiwerk er toe maakte.
Wèl constateert de heer v. d. Meer in
1613 betaald reisgeld voor de stadsrent
meester en Ahrabam Jacobs, de stads
timmerman voor een reis naar Embden
(88 c.g. 8 st.) en idem voor de laatste
met Heercke Heerckes (151 c.g., 5 st.),
terwijl grote sommen werden betaald
aan de steenhouwers. Deze kwamen
vaak van verre. Zouden èn het voor
beeld van Embden, èn de invloed van
derden toch groter geweest zijn als wel
eens is gedacht?
Ook het plaatje in de eerste steen (ge
vonden in 1895 (en niet bij de restaura
tie van 1960, zoals door de schrijver
foutief vermeldt) noemt niet de naam
Jacob Gysberts. Tenslotte betwijfelt de
schrijver van het Beaken-artikel, de
stelling van het Gysbert Japikscomité,
al zou Gysbert Japiks organist in de
Martinikerk zijn geweest. Als zodanig
wordt genoemd Jurrien Ilpendam. Gys
bert was slechts voorzanger.
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitgave: A J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Tclef. 2451 - Na 18.30 uui 2660 of 2335
'(01157)
