Geboorte Prinsenkind
P. de Jong 40 jaar bij’ A.J.O.
Slooten
nam
bracht velen bijeen
Groepscommandant N. C. van
afscheid
1967
1927
Feestelijke samenkomst
in Martinikerk
Veel woorden van waardering bij heengaan
alom bemind politieman
106e JAARGANG
No. 34
DINSDAG 2 MEI 1967
Wymbritseradeel.
Fan de Martinyloer
Zilveren filmpjes
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Prijs gewonnen
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
en
Tj. de J.
Advertentieprijs: 16 cent per mm
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
Contractprijzen op aanvraag
le week mei 1942
Uitgave: A J. OSINGA N.V, Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
Telef. 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
(05157)
programma
van burge-
Abonnementsprijs f 3.25 per kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
niet goed gecorrigeerd, maar steeds:
„Ze hebben ook weer een voorzitter op
de operatietafel gehad.”
Over een paar maand komt het pensioen
in zicht. Dat hij juist onlangs zijn echt
genote moest afstaan, wierp over dit
jubileum een schaduw. Het was een van
de redenen, dat hij er niet mee in de
openbaarheid trad. Eeü delegatie van
de Directie (met enveloppe met inhoud)
en van het personeel gingen zaterdag
ochtend in de Marwertflat nu bij hem
op bezoek. Als u dit blad leest, heeft u
het eindprodukt in handen van een reeks
zeer arbeidsintensieve bewerkingen. Als
uw ogen glijden over de letters, is in vele
gevallen de heer De Jong, die ze voor u
keurig op een rijtje heeft gezet. En dat
veertig jaar lang. Toch wel de moeite
waard om even bij stil te staan. Dit na
mens de directie en het personeel.
E. S. DE JONG,
redacteur B. N.
Bolswards Nieuwsblad
Tot organist bij de Herv. gemeente te
Bolsward benoemd de heer G. Schrik
te Harlingen. Er bestaat gerede kans
dat de heer Schrik de orgelconcerten,
zoals die door de heer Alt werden ge
geven, zal voortzetten.
Binnenkort alleen beschuit voor zieken
en kleine kinderen.
Allerwege is aandacht geschonken aan de blijde gebeurtenis in ons prinselijk ge
zin. Te Bolsward gebeurde dit met een feestelijk samenzijn in de Martinikerk,
met medewerking van de muziekvereniging „Oranje” (die eerst een mars door
de stad had gemaakt), het St. Franciscuskoo<r en Martini eantorij, beide onder
leiding van de heer F. Tersteeg, met orgelspel van J. Boeijenga en B. Keijzer.
Het programma werd afgewisseld met samenzang.
HOE SJOCHT MEN IT NOARDEN YN
DE BOMMENDE JIERREN?
ting komme, dy’t yn dizze tritich jier sa-
hwat in miljoen mtnsken fan om utens
nei it noarden forfarje lit. Oft dit in il-
lüzje is of sicht op ’e takomst sil de tiid
ütwize. Düdlik is wol, dat der dan hiel
hwat dingen mei hannen omkeard wurde
moatte. Yn it jier 1965 wiene yn de lan-
bou jit wurksum 80.000 minsken, yn de
yndustry en ambacht 190.000 en yn oare
biroppen 200.000. Dizze trije groepen
sille yn de kommende jierren de winst
leverje moatte. Mar fan dy trije fait der
ien üt, de lanbou. Dizze sil yn bitsjutting
faek wol oanwinne, mar net yn tal. De
skatting is, dat fan de 80.000 boeren,
boerearbeiders of feinten yn it jier 2000
jit 50.000 oer wéze sille. Mear grif net.
It soe my net forwünderje as dit tal jit
minder wêze sil. Hwant yn dy prognose
is rekken halden mei de forwachting,
dat de tünbou in sterke üntjowing mei-
meitsje sil. Dat liket my nochal optimis-
tysk, tominsen as men dêrby oan de
eigen tünders tinkt.
Dochs kin der yn dizze saek in bilang-
rike foroaring komme as men yn it Wes
ten de fêstiging fan yndustriële bidriu-
wen sa ticht wurde lit, dat de tünbou
dêrre wike moat. Maklik sille de West-
lanske tünders har groun net opjaen,
mar de mooglikheit sit der altyd yn. Lyk-
wols it gebiet boppe it Noardsékanael
oan Den Helder ta, mei de nije polders,
komme dan earst oan bod en der hat fan
aids de tünbou west, al wie dat dan
meast op de kalde groun. Lit üs dus mar
hoopje, dat it sa komme sil. Mar dan
bringt dit op himsels jit gjin winst oan
minsken, dy moat komme fan de yndus
try en as dat slagget ek fan de tsjinst-
forlienende bidriuwen. Momenteel wurk-
je hjir 190.000 minsken yn dizze sektor,
mar dat moat dan 450.000 wurde. Mei
oare wurden, de yndustry, dy’t hjir op it
heden is, sil mear as fordübele wurde
moatte. Der heart wol moed ta, dit hjoed
to sizzen. Yn de measte bidriuwstüken
binne ommers nou minsken tofolle, hjir
net allinne, mar yn Amearika en de oare
Jeropeeske lannen lyksa. By Van Heek
wie it binammen de konkurrinsje fan
Italiaenske tekstyl, dy’t de lju op ’e
strjitte brocht, mar yn Italië seis klaget
men stien en bien, omt hjir sünt 1962 net
minder as 1.200.000 minsken sünder
wurk komd binne. En hja forwachtsje
dêrre de earste tiid jit mear. Tinkt men
dêrby oan de al fierder geande automati-
searing fan greate bidriuwen, oan de yn-
fiering fan computers yn de admini-
straesje, dan heart der wol in optimis-
tyske visy by om de taname fan 190.000
oant 450.000 reëel to achtsjen. De ekono-
men hawwe ütrekkene, dat hjir gemid
deld sa’n 20.000 man biropsbifolking per
jier bykomme moat. Sil dit yn it noar
den slagje, dan stiet der jit hiel hwat
to barren. Hwant it is bikend, dat de
noardlike yndustry yn it algemien jit yn
lytse ienheden pleats fynt, dat der mar
och sa’n bytsje bettere yndustryen sitte,
dêr’t bilangrike funksjes yn foarkomme,
dat krekt de sektoaren mei sterke groei-
krêft, sa as de chemyske en elektronys-
ke yndustryen hjir sa goed as net foar
komme. Dus net allinnich de kwantiteit
mar binammen de kwaliteit fan de yn
dustry moat tige omheech. Winlik sit it
hjir krekt as sa yn de tünbou. Hwat der
is, is to swak en tofolle op lytse bidriu-
Strenge straffen voor hamsteraars
bonnenzwendelaars.
De firma Bosnia heeft er bijzonder slag
van mooie etalages te maken. Reeds
meermalen werden hiermee prijzen ge
wonnen. Zelfs won men eenmaal een
DAF-auto. Ook nu was het weer raak.
De firma won een reis voor 2 personen
naar Londen.
wen forspraet en de earste klas tünders
moatte fan om utens komme, mar kom
me net.
soene de bilangrike yndustryen wol-
komme, dan sille der hiel hwat lju hjirta
twongen wurde moatte. Twongen troch
tanimmende swierrichheden yn it westen
en twongen troch tanimmende foardielen
yn it noarden.
Dat freget om in greatskeepse, ekono-
myske polityk, hwerby dy fan de leste
tsien jier mar bernespul is. Mei men dat
forwachtsje fan in oerheit, dy’t nou al
mei greate tokoarten sit, ündanks de
swiere bilêstingen?
Hwant hokfoar maetregels der ek nomd
wurde sille, ien ding stiet as in peal bop
pe wetter: Dizze ekonomyske ütmeallerij
en it oppompen nei it noarden sil mil
jarden kostje. Net allinnich oan premy’s
en krediten, mar net minder oan mo
derne wegen, forbreding fan de kanalen
en outillearing fan de havens yn Harns,
Delfsyl en mooglik by Uithuzen.
Dan de fleanfjilden, nije spoarwegen, nije
kanalen, yndustry-terreinen, rounwegen,
stêdsütwreidingen en al sa mear. Mar net
minder komt der dan driuwend forlet fan
sterke ütwreiding fan de kulturele en
sosiael-hygiënyske sektor, hwerby it
middelbier en heger ünderwiis fan great
bilang is. Sjocht men dit hear ris rês-
tich oer en nimt men oan, dat de eko-
nomen en planologen gelyk krije, dan sil
der yn de kommende tritich jier mear
yn it noarden foroarje as oars yn hün-
dert jier, Nou, wy moatte mar ris sjen.
It is yn elts gefal wol ris aerdich sa’n
forhael to lézen
Het is in alle stilte en in de intimiteit
van de huiskamer gevierd, het veertig
jarig jubileum van zetter P. de Jong als
medewerker van A. J. Osinga n.v. Er
waren geen bloemen, er was geen lintje
van H. M. de Koningin. De Jong begeer
de noch het één, noch het ander. Er was
van het personeel wel een doos goede
sigaren en dat stelde hij zeer op prijs.
De stichter van Bolswards Nieuwsblad
was ook een P. de Jong en het blad
wordt naar hem nog vaak zoals van
ouds „De Jongs krante” genoemd.
Maar al is het niet deze De Jong( ook
een Pieter) toch is het niet gering wat
hij in die 40 jaar heeft gepresteerd.
Duizenden artikels, tienduizenden berich
ten, tientallen feuilletons, een honderd
duizend predikbeurten en vele boekwer
ken werden door hem letter voor letter
op de zetmachine uitgetikt. Hij deed dit
accuraat met uiterst weinig fouten en
wat nog meer zegt, met plezier. Vooral
hoofdartikels en raadsverslagen hadden
zijn voorliefde. In elke raad van Bols
ward, zowel als van omliggende gemeen
ten kent hij zijn mannetjes. Hij weet bij
welke partijen ze horen, welke proble
men er aan de orde zijn, leeft als het
ware mee in hun debatten. Zo gaat het
ook met de overzichten van de 2e ka
mer- en Friese Statenvergaderingen, de
buitenlandse overzichten, de jaarversla
gen en niet te vergeten de Hark en
Sjochrubriek.
Zo is De Jong een wereldwijs man, maar
den nu treden,” het orgel dat van „O,
Heer, die daar des Hemels tentc spreidt”
en „Komt, laat ons samen neder-
knielen.” Tot slot werden, weer met be
geleiding van „Oranje”, twee couplet
ten van het Wilhelmus gezongen. Bij de
uitgang werd gecollécteern voor het
Orgelfonds.
Burgemeester Mulder herinnerde aan
het feit, dat een afscheid bij de Rijks
politie veelal in eigen milieu wordt ge
houden, maar hier een uitzondering was
gemaakt, ook al in verband met het
feit, dat de heer Van Slooten destijds
zijn Bolswardse periode bij de gemeente
politie toentertijd gevestigd in het
stadhuis begon.
Gememoreerd werd ook het werkzaam
aandeel in het culturele en maatschap
pelijke leven van de gemeenschap Bols
ward, de kennis, inzicht en tact om met
mensen om te gaan, de plichtsbetrach
ting en de mede-menselijkheid van de
scheidende politieman. Bolsward hoopt
ook in de toekomst nog veel van de ga
ven van de heer Van Slooten, dan in
zijn funktie bij de VW, te profiteren.
Namens de gemeente werd de heer Van
Slooten een bord Makkumer aardewerk
aangeboden.
Hierna was het woord aan majoor mr.
H. J. Dek, de districtscommandant van
het district Heerenveen, die namens het
district en de collega’s groepscomman
danten een door wachtmeester De Jong
van St. Nicolaasga vervaardigde oor
konde aanbood. Mevrouw Van Slooten
kreeg bloemen.
Namens het gemeentepersonecl en hoof
den van dienst sprak de gemeente
secretaris D. Sandstra. Hij bood een
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
NSB hield openluchtsamenkomst te
Bolsward. Nederland had te kiezen uit
twee mogelijkheden: het bolsjewisme of
het nationaal socialisme. Het laatste is
niet tegen te houden omdat het histo
risch aan de orde is. Wanneer de NSB
de laatste verkiezingen had gewonnen,
hadden wij niet de oorlog aan Japan
verklaard en hadden we Ned. Indië be
houden. i
man van tegenstellingen, die hij is, ook
soms een wereldvreemd man. Bijna 50
jaar zit hij „in het vak”, al die jaren was
hij Bolswarder, maar vergissen wij ons
niet, dan heeft hij nog nooit de Afsluit
dijk met eigen ogen aanschouwd. Vakan-
tiehouden deed De Jong in Bolsward.
Met personeelsreisjes bleef hij veelal
thuis, behalve als die met de boot wer
den gehouden.
Kenmerkend was zijn humor. Geen goed
kope grapmakerij zo op het kantje af,
maar een zelfbedachte vaak originele
woordspellingen en niet te vergeten een
onmiskenbare zelfspot. Echte humor is
eens gekenschetst als „een lach en een
traan” en het is deze humor geweest, die
hem over moeilijkheden heen hielp en
menselijk leed deed vergeten of ver
dringen. Meer dan 20 jaar heeft zetter
De Jong zich ook over onze pennevruch-
ten ontfermd. Hij heeft nooit geklaagd
over de onleesbaarheid ervan, noch over
de hanepoten van de copywriters van
Kerkklok, Zuivelblad en Bakkerij
Ja, wist u dat hij door dit alles ook theo
logisch is geschoold, zuivelkundige is en
in het bakkersvak even thuis is als u in
het uwe. Wanneer het aan onze haastige
aandacht ontsnapte dat een dorpscorres-
pondent schreef van „Na opening van de
voorzitter”, zei De Jong, bescheiden als
hij was nooit van: U heeft het bericht
„Aan de ene kant een minder prettige taak, het nemen van afscheid en het af
sluiten van een bepaalde levenstaak, aan de andere kant geen tragische taak, nu
de scheidende funktionaris na verrichte levenswerk nog een goede gezondheid
geniet,” aldus schetste burgemeester J. M. A. Mulder de situatie tijdens het af
scheid van de groepscommandant van de Rijkspolitie te Bolsward, de heer N. C.
van Slooten, wa gelegenheid waarvan in de raadzaal een bijeenkomst werd be
legd die, op uitdrukkelijke wens van de betrokkene, zo sober mogelijk was ge
houden.
Oer tritich jier rint de tweintichste ieu
nei de ein en al mear komme wy yn
ekonomyske publikaesjes it jier 2000
tsjin as rjuchtingshalte foar de bikende
prognoses. De twadde nota oer de romt-
like oarder fan it regear stelt, dat de bi-
folking fan it noarden yn it jier 2000
fan 1.300.000 oanwinne sil ta 3000.000.
Dat is nochal hwat en as dit realiteit
wurde sil, dan moat der op it foarste plak
in ein komme oan de emigraesje nei oa
re lünsdielen. Soe dat slagje, dan komme
wy lykwols mar op goed 2.000.000 en
dus moat der in biweging yn oare rjuch-
de politie- en justitieautoriteiten, met
al het personeel, zowel van gemeente-
als later van de Rijkspolitie, met de ver-
keersgroep, de leden van de staf en
niet te vergeten de onmisbare steun van
de administrateur Bergsma en de goede
verhoudingen tussen de groepscomman
danten onderling.
Ik ben mij ervan bewust, dat ook ik
mijn fouten en tekortkomingen in mijn
politieloopbaan heb gehad, doch ik heb
bij al mijn doen en laten mij laten lei
den door een gevoel van rechtvaardig
heid.
Ik ben ervan overtuigd, dat al het nieu
we, dat ook de laatste jaren bij de po
litie ingang heeft gevonden, voor mij
soms moeilijk te verwerken viel, het is
dan ook daarom, dat ik terdege inzie,
dat ik in dit opzicht nog ouderwets ben.
Een ding hoop ik echter, dat de politie
in onze samenleving weer een zodanige
plaats mag innemen, dat het gezag
weer het gezag doet zijn.
Op u, leden van de groep Bolsward, doe
ik een beroep om mijn opvolger het
zelfde vertrouwen te schenken, dat ik
van u allen mocht hebben. Ik dank u
allen voor uw aanwezigheid, voor de
cadeaus en bloemen die ik bij mijn af
scheid mocht ontvangen en wens u al
len gaarne het allerbeste toe.”
Tevens werd deze gelegenheid benut
afscheid te nemen van de heer J. van
Nieuwenhoven, sedert een paar maan
den groepscommandant in Idaardera-
deel. Ook hij kreeg vee] goede woorden
en geschenken. In zijn persoonlijk dank
woord liet hij doorschemeren dat hij
graag in Bolsward had willen blijven,
maar anderszijds bereid was het per
soneelsbeleid bij de Rijkspolitie te vol
gen.
De heer Minne Bonnema 40 jaar in
dienst bij M. P. Kramer te Oldeclooster.
De verjaardag van ir. Mussert droeg
geheel volgens zijn wens een sober ka
rakter. Hij kreeg als verjaardagsge-
schenk een bedrag groot f 110.000,
waarmee het aantal NSB kindertehuizen
zai worden uitgebreid.
voor het feit, dat ik gedurende mijn
politieloopbaan zeker niet langer dan
3 weken wegens ziekteverlof buiten
dienst ben geweest; dankbaar voor het
feit, dat ik 10 augustus 1931 een aan
stelling kreeg als agent van politie bij
het Haagse korps, hetgeen in die dagen
een lot uit de loterij betekende; dank
baar dat ik na 6 jaar het uniform te
hebben gedragen bij de recherche werd
geplaatst en tot aan de dag dat ik als
adjudant-korpschef van gemeentepolitie
”’erd benoemd, geen uniform meer heb
gedragen. Dankbaar dat ik de wel zeer
moeilijke oorlogsdagen ben doorgeko
men. Dankbaar voor het vertrouwen dat
ik genoot van mijn superieuren aan het
einde van de oorlog, waardoor ik met
enige collega’s werd belast met het op
sporen en arresteren van de twee grote
landverraders Anton Mussert en Max
Blokzijl. Dankbaar voor het feit, dat ik
na de oorlog werd aangezocht om het
voorzitterschap van de R.K. Politiebond
op mij te nemen en later gedurende 15
jaar als voorzitter van de afdeling
Friesland mocht fungeren.
Met grote erkentelijkheid denk ik nog
aan de tijd, dat ik een benoeming kreeg
als adjudant-korpschef van gemeente
politie te Bolsward en met zeer veel ge
noegen denk ik terug aan de wijze,
waarop mijn gezin en ik hier in de ge
meenschap Bolsward werd geaccepteerd
en ik zonder mijn gezicht als politieman
te yerliezen, ook daadwerkelijk aan het
gemeenschapsleven heb kunnen deel
nemen. Ik denk tevens aan de prettige
verhoudingen, eerst met burgemeester
Bruinsma, later met burgemeester Geu-
kers en last not least en al was het
maar kort, met u, burgemeester Mul
der; voor de goede verhoudingen met
kist sigaren aan.
De heer Van Slooten sprak hierna een
persoonlijk dankwoord. Hij zei hierin
onder meer;
„Edelachtbare heer burgemeester, ma
joor Dek, burgemeester en mevr. Geu-
kers, collega’s groepscommandanten,
leden van de groep Bolsward, dames en
heren.
In de eerste plaats, burgemeester, wil
ik'u mede namens mijn vrouw hartelijk
dank zeggen, dat u mij in de gelegen
heid hebt gesteld om in deze mooie
stijlvolle zaal mijn afscheid te willen
houden en dat u daarbij tevens met mijn
wens om geen officiële speeches te hou
den, rekening hebt willen houden.
Het moge misschien vreemd klinken,
maar èn bij de viering van mijn 25-jarig
ambtsjubileum èn bij de uitreiking van
de Koninklijke onderscheiding die ik
mocht ontvangen, is mijns inziens vol
doende nadruk gelegd op de waardering
voor mijn werk. Anderzijds blijf ik deel
nemen aan het gemeenschapsleven in
Bolsward en ik hoop dit nog vele ja
ren te kunnen doen.
Wat ik als politieman heb gedaan wag
niet meer dan mijn plicht en ik heb er
steeds naar gestreefd dit zo goed mo
gelijk te doen. Ik kan dan ook bij het
afsluiten van mijn politieloopbaan niet
anders dan dankbaar zijn. Dankbaar
Kern van het gevarieerd
was een korte toespraak
meester J. M. A. Mulder, die sprak als
volgt:
„Wij allen, die hier op dit moment ver
enigd zijn in een van de fraaie histo
rische gebouwen,'die onze stad rijk is,
■hebben de behoefte gevoeld om ge
zamenlijk uiting te geven aan onze
blijdschap en dankbaarheid bij een heu
gelijk gebeuren. Gisteravond ontvingen
wij de tijding van de geboorte van een
Oranjetelg, een nieuwe prins van
Oranje-Nassau.
Het is een traditie geworden in Bols
ward om eens per jaar hier samen te
komen om door samenzijn en samen
zang de geboorte van het Kerstkind te
beleven en te herdenken. En ofschoon
elke vergelijking ongepast zou zijn, is
uw spontane komst naar hier een be
wijs, dat u ook bij de geboorte van een
Koningskind behoefte gevoelt aan een
samenzijn. Het Huis van Oranje, ge
durende vele eeuwen zo intens verbon
den aan het lot van ons vaderland en
ons volk, beleeft weer een hoogtepunt
in haar bestaan. Wij, inwoners van Bols
ward, willen langs deze weg uiting ge
ven aan onze blijdschap, maar ook aan
onze trouw aan het Huis van Oranje,
dat vanaf Willem de Zwijger tot en met
onze Koningin Juliana zich gedragen
wist door het respect en de liefde van
ons volk.
Vooral in donkere dagen, maar ook bij
blijde gebeurtenissen in ons Koninklijk
gezin, heeft het Nederlandse volk ge
toond medeleven en enthousiasme op te
brengen voor ons Koningshuis. De vele
vlaggen hebben dit vandaag weer dui
delijk gedemonstreerd.
De band tussen Nederland en Oranje
heeft zo vele aspecten; immers naast
historische en religieus geladen verbon
denheid heeft de strijd om onze vrijheid
voor ruim 20 jaar geleden ons de figuur
van Koningin Wilhelmina in haar ware
grootheid getoond.
In de laatste jaren heeft ons volk zich
ondanks de grote politieke verscheiden
heid steeds aaneengesloten gegroepeerd
rondom de persoon van onze huidige
vorstin.
En wij Nederlanders, hebben allen in
tens meegeleefd met het wel en wee van
ons koninklijk gezin, Ja mogelijk door
de al te vrijmoedige wijze, waarop het
nieuws over het Koninklijk Huis wordt
gebracht, wel eens wat té intens, waar
door het grondwettelijk recht van vrij
heid van eigen gezin toch wel onvol
doende gerespecteerd werd.
Nu is er feest in het Huis van Oranje,
deze week is er een nieuwe generatie
aan dit Huis toegevoegd. Wij allen wil
len meeleven met het geluk van een
ouderpaar om hun eerstgeborene. Daar
naast krijgt de voortzetting van het
Huls van Oranje een nieuw perspectief.
En bovendien geven wij uiting aan onze
grote dankbaarheid jegens de Koning
der Koningen, de God van Hemel en
aarde, die ons in deze roerige tijd leidt
en bestuurt, en die óns land en ons volk
bij alle vernieuwing en ondoorzichtig
heid van de huidige stormachtige ont
wikkeling een wijze vorstin heeft ge
schonken als centrale figuur in ons
land.
Moge God onze Koningin beschermen
en leiden en moge Hij in Zijn goedheid
de prinselijke baby met zijn ouders
prinses Beatrix en prins Claus met Zijn
onmisbare zegen en genade begeleiden
tot heil van Zijn naam, tot heil van dit
jonge gezin en tot heil van geheel ons
volk.
Moge ik u allen op dit moment een
ogenblik stilte vragen om ieder de ge
legenheid te gunnen op zijn eigen ma
nier dit te overwegen en zich hierop te
bezinnen of hierom te bidden.”
Het Franciscuskoor zong het „Dominé
Salvum fac” van Giessen en de Martini
Cantorij het Magnificat van Johann
Pachelbel. Het muziekcorps „Oranje”
begeleidde de samenzang van „Wilt he-
