DE STRIJD IN ’T VERRE OOSTEN Gabe Sbroar Een toelichting gegrond op de Bijbel 106e JAARGANG No. 53 DINSDAG 11 JULI 1967 Hwat hat Fan de Mar tiny toer Zilveren filmpjes Het golvende graan STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum A J H fa flH o’ Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS ós hjoed to sizzen De Bijbelse visie. J. S. 3. De Joodse visie. De Arabische visie. 3e week juli 1942 Papier-inzameling op de scholen. as Advertentieprijs: 16 cent per mm Ingezonden mededelingen dubbel tarief Contractprijzen op aanvraag Familiedrukwerk mag niet meer wor den gedrukt, behalve overlijdenskaarten in ongevouwen toestand en niet groter dan 105 x 148 cm. Bloembollenmeel mag niet meer in bon- loze koeken verwerkt worden. Vlastrekkers gevraagd door H. Anëma, Rijpend te Witmarsum en Gebr. Sterin- ga te Piaam. Te koop jongensoverjas, ’t Eksternest, Pmgjum. Opening nieuwe bovenzaal van de Wijn berg. Er wordt geen vulcaniseren van laarzen meer aangenomen. Jac. de Vries, klom penhandel, Oosterend. Vordering van rijwielen, behalve van hen die voorzien zijn van een Ausweis. Een met de verte Van de oneindige lucht Neemt het u mee Op haar golvende vlucht. Ruisend en zacht Als een levend tapijt Dat op haar halmen Naar boven toerijdt. Met schaduw en licht. In vlekken geweven Die wisselend gaan Door winden gedreven. Het golvende graan Aan akkers gebonden Heeft haar element In het zonlicht gevonden. Want de zon en de wind. En het golvende graan. Dèt is het symbool Voor een boerenbestaan. Abonnementsprijs f 3.25 per kwartaal (bij vooruitbetaling) Giro 887926 Folie witte is moal, folie bigripe better Uitgave: A. J. OSINGA N.V, Bolsward Administratie- en Redactie-adres: Marktstraat 13 Telef. 2044 Na 18.30 uur 2660 of 2335 (05157) al uit wat men zou noemen vrijdenkers. Er is tussen deze groepen van ortho doxen en vrijdenkers een voortdurende strijd op politiek en godsdienstig ter rein. Maar wanneer het gaat om het voortbestaan van hun nieuwe vader land, is het één vast aaneengesloten volk. Dat heeft de historie van de laat ste jaren wel bewezen! Eveneens wan neer het gaat om het ontwikkelen en het omhoog brengen van dit land, ge ven zij blijken van -olharding en door zettingsvermogen, die de wereld met de grootste bewondering vervullen. Met het zwaard, dat Koningin Elizabeth I in 1581 gebruikte om Sir Francis Drake tot ridder te slaan, heeft Koningin Elizabeth II j.I. vrijdag de ridderslag gegeven aan Sir Francis Chichester, voor zijn solo-zeiltocht rond te wereld met „Gypsy Moth”. De plechtigheid had plaats op het „Royal Naval College te Greenwich. fan chemici, fysici, wiskundigen en tech nici yn de hiele wrald en der wurdt by wize fan sprekken op heech niveau om fochten. Amearika, dat krekt mei ma teriële dingen in generaesje yn it foar is, lukt alle jierren mear as 5000 studearre minsken nei de USA. Troch hege sala rissen en romte yn moderne laboratoria lukt it tüzenen artsen, yngenieurs en wittenskips minsken nei har ta. Dit is al sa slim wurden, dat lannen as Ingelan en Dütsklan aksje meitsje om it forties oan yntellekt sa mooglik to kearen. En towyl de wurkleazens yn al dy lannen om him hinne grypt, is de fraech nei dizze krêften folie heger as it oanbod. It plak fan de yntellectueel yn de maet- skippij is net allinnich meat by it ünder- wiis, de genêskunde of de administraes- je. It hiele sakelibben, de publike tsjins- ten en de frije biroppen meitsje der ga ding oan. Hjir en der sit jit ien of oar fan dy eardere pioniers, dy’t, mei neat as de legere skoalle as grounslach, ta in liedende posysje komd is, mar dat binne de ütsünderingen. De opfolgers binne de lju mei in deeglike oplieding en uterste weardefolle papieren. En as dat nou al sa is, hoefolle mear en hoefolle sterker sil dat dan sprekke as jou bem aenst great wêze sille. De konklüzje lelt foar de han. „Der bliuwt foar in ezel altyd jit in pak to dragen.” Dat is wier. Mar lokt it nou sa botte oan dat pakdragen en dat ezel wêzen? Tj. de J. Toen echter tegen de verwachting van de meesten in bleek, dat als overwin naars van de strijd op alle fronten niet de Verenigde Arabische Republiek en haar bondgenoten naar voren traden, maar dat de Israëli’s diep in het vijan- delijk gebied waren doorgedrongen en een beslissende overwinning hadden be haald, begon zich ook in Nederland langzamerhand een meer genuanceerde mening te vormen. Dit was mede een gevolg van het feit, dat, naarmate de strijd zich ten nadele van de Russische protégé’s ontwikkel de, de Sovjet-Unie steeds duidelijker partij trok voor de Arabische staten. Hierdoor zagen veel communistisch ge- zinden hier te lande zich genoodzaakt een meer met de Russische opvatting overeenstemmende houding aan te ne men, maar dit moet men toch als een bijkomstig verschijnsel aanmerken. Nu de vrees voor de vernietiging van de Joodse staat in Palestina weggeno men is, tracht men aan de hand van de geschiedenis sinds 1917, toen de ves tiging van de Joden in Palestina een aanvang nam, een juister beeld te vor men en wel een beeld, dat niet door pro- of anti-gevoelens verduisterd is. Een eerste vereiste is het toch zeker vast te stellen hoe het met de rechten van de elkaar bestrijdende partijen ge steld is met betrekking tot dit deel van wat wij toch het beloofde land mogen blijven noemen. BY DE TUD SJEN TO BLIUWEN It slagjen fan in minske op it terrein, hwert hy graech slagje wol, sit fêst op twa faktoaren: hy moat syn inooglik- heden earst goed witte en yn it twadde plak de middels hawwe om dy mooglik- heden to brüken. Dat jildt foar in mins ke allinnich, foar syn hüshalding, foar syn affear, foar de gemeente en de pro- vinsje en foar it hiele lan like goed. It liket my ta, dat it bilang fan it op de hichte wêzen fan de tiid, hw^ryn wy libje en komme to libjen, fan it alder- De beschouwing van de Joden met be trekking tot Palestina is van tweeërlei aard. De reden hiervan is, dat onder deze bevolking, wat nationaliteit, geloof en ontwikkeling betreft, een groot ver schil bestaat. Het gelovig deel meent juist uit hoofde van hun religie en afstamming een bij zonder recht te hebben om zich in het beloofde land te vestigen. Verstrooid, verdreven en vervolgd gedurende vele eeuwen menen zij in het land van hun voorvaderen in vrede en rust de komst van de Massias te mogen afwachten. De stichter van dit Zionisme was Th. Herzl. Het is voor een goed begrip nood zakelijk te vermelden, dat lang niet alle gelovige Joden aanhangers, van het Zio nisme zijn. Een groot deel meent aan de hand van het Oude Testament, dat deze terugkeer naar het Beloofde Land vóór de komst van de Messias voortij dig is. Bovendien zien zij terecht, dat een aan zienlijk deel der voorstanders Oost-Eu- ropese Joden zijn, die niet uit hoofde van hun ras of van hun geschiedenis enige verbinding hebben met het be loofde land. Het zijn namelijk voor een grootdeel afstammelingen van de Cha- zaren, een Russisch volk, waarvan het hoofd in de 7de of 8ste eeuw het ïoodse geloof tot staatsgodsdienst verhief. Het andere deel van de thans in Pales tina gevestigde bevolking bestaat veel de Twee Stammen. Toen Tien-stammen- Israël als heidenen verbannen werden, verloren zij deze ere-naam en na de terukeer uit de ballingschap van Twee- stemmen-Juda werd de naam Judahiet of Judeeër verbasterd tot „Jood”. Het is van groot belang, dat wij dit goed voor ogen houden, want ’t is juist de foutieve opvatting, dat de namen Israëliet en Jood synoniem zijn, die de grootste verwarring veroorzaakt heeft. Ter verduidelijking kan men het zo stel len: alle Friezen zijn vzel Nederlanders, maar alle Nederlanders geen Friezen! Zo ook hier: Alle ware Joden zijn wel Israëlieten, maar alle Istraëlieten geen Joden! Dit geldt temeer daar de lotge vallen van beide delen van de twaalf stammen geheel verschillend zijn ge weest. Uit het voorgaande blijkt, dat beide delen van het volk Israël, dat God reeds aan de berg Sinaï voor zijn dienst uit verkoren had om daar hun getuigenis en het onderhouden van zijn geboden de andere volken tot voorbeeld te zijn en tot Hem te voeren, gefaald hebben en als gevolg van hun afval verbannen werden uit het Beloofde Land. Op meerdere plaatsen in de Bijbel wordt verkondigd, dat eerst in de eindtijd, dus ten tijde van de wederkomst van Chris tus en eerst nadat beide delen van Is raël weer tot één volk geworden zijn, de terugkeer naar het Beloofde Land zal plaats vinden. (Maar dan ook in de volle omvang zoals God aar. Abraham beloofd heeft; van de Nijl tot aan de lolswards Nieuwsblad greatste bilang is foar alleman. Hwant elk minske bigeart foar himsels en fa ken jit mear foar syn bern in reedlik bl- stean en in goede posysje. En hoe mear wy üs dêryn jowe en üs ynformeare, sa- wol yn it sakemilieu as yn dat fan de frije en wittenskiplike biroppen, hoe düd- liker it wurdt, dat mear as ea tofoaren twa dingen fan trochslaende bitsjutting binne en bliuwe. Ik bidoel dit, om mis- forstean foar to kommen, yn ekonomys- ke sin, yn materiële sin dos, in diel fan it libben, dat foar de morele en geastlike faktoaren ek tige wichtich wêze kin, sa’t de üntwikkelingslannen üs sjen litte Dy beide faktoaren, dy’t erüt springe binne: kapitael en yntellekt. Yntellekt op alle gebiet, net allinnich yn de witten- skip, mar net minder yn de technyk, de administraesje, de lieding en organisaes- je, de reklame en de show-business. De aide machtsspreuken as: dy’t in pear flinke hannen oan it liif hat, rédt him altyd „of” der bliuwt foar in ezel altyd wol in pak to dragen” meije ek nou noch wier wêze, hja hawwe in bittere by- klank krige. Jin rédde en as in ezel pak ken sjouwe is nou gjin ideael mear. De algeariene dielname oan it ünderwiis soe der op wize kinne, dat de minsken it bilang fan de üntwikkeling foar har ta- komst aerdich bigjinne to bigripen. En grif is dit better as eartiids. Mar sjocht men de risseltaten fan dit ünderwiis en giet men nei hoe maklik en hoe sünder folie omtinken dizze üntwikkeling óf- koren volk van Israël bevindt. Dat eerst in de „eindtijd” beide de len weer tezamen gebracht zullen worden en dat eerst daarna ge heel in overeenstemming met de woorden van de engel Gabriël aan Maria de Here Jezus „op de troon van zijn vader David. als koning over het huis van Jacob (12 stam men) zal heersen tot in eeuwigheid” (Lucas 1 32v). Dat, gezien het feit dat èn Israël èn Juda wegens hun afval uit het beloofde land zijn weggevoerd, zij geen recht hebben daarnaar terug te keren, vóórdat zij de Here Jezus Christus als hun Heiland erkend en aanvaard hebben. Hieruit volgt, dat het voortijdig in be zit nemen van Palestina door de Joden op een débacle moet uitlopen. Zoals reeds vermeld, wordt dit door vele ge lovige Joden erkend. Hoe is het te verklaren, dat niettegen staande dit feit de Israëli-staat toch in de afgelopen weken zulk een wonder lijke bescherming ontvangen heeft, die ons in gedachten terugvoert naar de in met Oude Testament beschreven even wonderlijke uitreddingen van het Israël van die dagen? Is dat niet een verhoring van de vele ge beden voor het behoud van deze bedreig de staat, die reeds vóórdat de strijd ont brandde door gebedsgroepen werden op gezonden Wij menen, dat dit inderdaad een ge bedsverhoring is geweest, waarbij men goed moet bedenken, dat zoals in Ezech. 36 22 vermeld staat: „Niet om uwentwil doe Ik het, o huis Israëls, maar om mijn heilige naam die gij ontheiligd hebt on der de volken in wier gebied gij geko men zijt”. Daar God aan geheel Israël zijn wonderlijke onverdiende bescher ming heeft toegezegd, is het toch moge lijk, waar ook in dit geval een deel van Juda bij deze strijd betrokken was, dat God uit louter genade deze gebeden ver hoord heeft. Gezien echter de moeilijkheden, die wij op Bijbelse gronden nog verwachten, kunnen wij het optimisme, dat de gun stige afloop van de jongste strijd in Palestina bij velen hier te lande ook in kerkelijke kringen heeft ge wekt, niet delen. Namens het Hoofdbestuur van de Bond Nederlands Israël: C. F. DE LANOY MEIJER Vanaf 1516 behoorde Palestina tot het Ottomaanse of Turkse Rijk. In 1917 verjoeg' Engeland, bijgestaan door ver schillende Arabische stammen, de Tur ken en hun Duitse bondgenoten uit dit gebied en verklaarde de Engelse mi nister Balfour zijn instemming met het voornemen tot stichting van een Joods tehuis in Palestina, waarbij tevens uit drukkelijk werd vastgesteld, dat de be langen der Arabieren daarbij niet in het gedrang mochten komen. Aan hen was namelijk als beloning voor hun hulp in de strijd met de Turken dit gebied als eigendom in het vooruitzicht gesteld. In deze twee moeilijk met elkaar in overeenstemming te brengen toezeggin gen ligt de kern voor het heden nog 'steeds voortdurend geschil. Tijdens het mandaat van Engeland over dit gebied werd o.a. met steun van rijke Amerikaanse Joden veel land tegen ho ge prijzen van Arabieren gekocht en Joodse kolonisten wisten deze dorre woestijngebieden tot vruchtbare akkers om te toveren. In de periode 1918-1939 breidde dit aan tal Joodse immigranten zeer gesti muleerd door het opkomende Duitse Na zisme zich sterk uit. Dit had tot ge volg, dat de weerstand der Arabieren steeds heftiger werd. Hun haat keerde zich niet alleen tegen de Joden, maar ook tegen de Engelse soldaten, die de orde zoveel mogelijk trachtten te hand heven. Voorstellen van Amerika zowel als een door Engeland aan de Ver. Na ties voorgelegd plan om het land tussen de Istraëli’s en de Arabieren te verde len werden door de laatsten afgewezen. Tengevolge van de verwerping van het Engelse verdelingsplan stelt in 1948 En geland het mandaat in handen van de Verenigde Naties. Dan breekt de Joods- Arabische oorlog uit. Weldra krijgen de Joden de overhand en in het najaar van 1948, na de moord op de V.N.-ver- tegenwo-'rdiger. Graaf Bernadotte, door Joodse terroristen, breekt een waar Het was voor velen van ons of wij de meidagen van 1940 weer beleefden, toen wjj in de morgen van 5 juni vernamen, dat het lang dreigend conflict tussen de Ara bische landen en Israël opnieuw tot een werkelijke oorlog geleid, had. Men kan zonder overdrijving vaststellen, dat nergens ter wereld dit conflict dat naar velen vreesden de vernietiging van de Joodse staat ten gevolge zou kunnen hebben de bevolking van een niet direct bij de strijd betrokken land zó heeft beroerd als ons in Nederland. De reden hiervan ligt voor de hand. Immers geen ander Westers land heeft procentueel zulk een groot deel van zjjn Joodse bevolking als offer van agressie verloren als het onze. Mede als gevolg hiervan hebben wij hier te lande met stijgende aversie de kreten van de Egyptische president Nasser aangehoord, die bjj herhaling tot de algemene vernietiging van de Israëli-staat opriep. Het was alsof de stem van Hitler opnieuw door de mond van Nasser sprak. Was het wonder, dat bij de overgrote meerderheid van de Nederlanders de sympathie uitging naar de kleine van alle zijden aangevallen Joodse staat? Bovendien is het een algemeen menseljjke eigenschap, dat medegevoelen eerder naar de „under dog”, naar de zwakste partjj, uitgaat. En in dit geval verhielden volgens het Engelse „Institute for Strategie Studies” voor 1966-’67, de strijdkrachten, tanks en vliegtuigen van de Israëli’s enerzijds en van Egypte-Sy.rie-Jordanië-Irak (dus Saoedie-Arabië en Libanon niet meegerekend) anderszijds, zich in het gunstigste geval ongeveer als 1 2. cn Wymbritseradeel. schrikbewind los over de hoofden der Arabieren. Mannen, vrouwen en kinde ren worden afgeslacht en duizenden Arabieren werden uit hun huizen en dorpen gejaagd en vluchten naar de naburige Arabische landen. Het is nodig deze feiten te vermelden om een goed begrip te vormen van de ge voelens der Arabieren ten opzichte van degenen, die zij niet anders kunnen zien als vreemde, vijandige indringers. brutsen wurdt of mei minimale prestaes- jes folge wurdt, dan is men minder opti- mistysk. De helt fan de learlingen fan üs middelbiere skoallen hellet de ein- streep net en in fiks diel fan harren koe dy einstreep wol helje as aiders en bern djip genóch oertsjüge wiene fan it ünt- saglike bilang dêrfan. Op groun fan de feiten en üt eigen ünderfining kin ik sizze, dat in bern, dy’t de formogens hat om de middelbiere skoalle norinael to folgjen, ek yn de measte gefallen by steat is om de hegere stüdzje oan in uni- versiteit to folgjen. En dêrmei leit de wei iepen om yn greatere frijheit en ün- der bettere materiële omstannichheden de libbenswei to gean. De sprekkende feiten lizze ommers om üs hinne. As keapman Zijlstra syn jonge yn de saek halden hie om dat hy him goed brüke koe, soe def fan gjin Prof. Dr. Zijlstra, direkteur fan de Nederlanske Bank, sprake west wêze. En as keapman Bak ker fan it San sa tocht hie, wie der nou gjin Minister Bakker west, dy’t de nije slüs by Staveren iepene hat. Of boer Politiek, Rommert oan it wurk set- ten hie omt hy in baes-melker wie, soe der nea fan in Prof. Dr. Politiek sprake west hawwe, dy’t ien fan de topmannen is yn de Nederlanske Lanbouwrald. Mar ek op technysk gebiet is de fraech nei bitüfte krêften jit altyd tige great. Wy binne dwaende oan in moderne wrald, hweryn praktysk alles fornijd wurdt of fornijd wurde sil. Der is groeijend forlet Om tot de juiste Bijbelse visie te ko men, dienen wij ons goed voor ogen te houden, dat God beloofd had het land Kanaan (d.i. het Beloofde Land) aan de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jakofo te zullen geven (Gen. 17 18, 26 4-5, 35 12). Voorts moeten wjj goed acht geven op Deut. 7 en in het bijzonder op vers 6: „Want gij zijt een volk, dat de Here, uw God, heilig is; u heeft de Here, uw God, uit alle volken op de aardbodem uitverkoren om Zijn volk te zijn”. Ofschoon de belofte aan Abraham be treffende het Beloofde Land zonder voorwaarden gegeven werd, blijkt het ongestoord wonen aldaar gebonden is aan het houden van Gods geboden en in zettingen. Verder moeten wij acht geven op het feit, dat na de dood van Salomo het volk Israël uiteen viel in Tien-stammen- Israël, waarvan Efraïm de leider was, en Twee-stammen-Juda, bestaande uit Juda, Benjamin en een groot deel der Levieten. Nadat Tien-stammen-Israël gebroken had met Juda en met het koningshuis van David, verviel het huis Israël ge heel tot afgoderij. Het gevolg hiervan was, dat in 721 v. Chr. de tien stammen van Israël door de koning van Assyrië uit het beloofde land werden wegge voerd naar Medië. Wat Twee-stammen-Juda betreft, ook dit deel verviel tot afgoderij en als straf hiervoor werd Juda ongeveer 135 jaar later door Nebukadnezar, koning van Babel, naar Babylonië verbannen. Ech ter met dit belangrijk verschil, dat aan Juda de belofte ten deel viel, dat zij na 70 jaar terug mochten keren en de tem pel herbouwen. Een beschrijving van deze terugkeer van Twee-stammen-Juda naar het Be loofde Land vinden wij weergegeven in de boeken van Ezra en Nehemia. Het verdient de aandacht, dat uitsluitend gesproken wordt van Juda en Benja min. Eveneens is het opmerkelijk, dat na de terugkeer uit de ballingschap het woord Jood wordt gebruikt. Abraham, Isaak en Jakob waren allen Hebreeërs en eerst na de worstelling met de Engel ontving Jacob de erenaam Israël Strijder met God. Zijn 12 nakomelingen tooiden zich met deze naam. Hierdoor volgt, dat het volstrekt on juist is Abraham of de Israëlieten tij dens hun omzwervingen door de woestijn als „Joden” te bestempelen. Na de split sing werd de naam „Huis van Israël” in de Bijbel gebruikt voor de Tien Stam men en de naam „Huis van Juda” voor Eufraat Gen. 15 18). Wij bepalen ons tot het aanhalen van slechts twee Bij belse profetieën met betrekking tot deze terugkeer. Jeremia 3 18: „In die dagen zal het huis van Juda naar het huis van Israël gaan en zij zullen tezamen uit het Noor- derland komen naar het land, dat Ik uw vaderen ten erfdeel gegeven heb”. Ezechiël 37 15-28: De profeet krijgt de opdracht twee stukken hout te ne men; het ene stelt voor: „Juda en de Israëlieten, die daarbij horen” (Benja min en de Levieten), het tweede: Tien- stammen-Israël onder de naam van de leiderstam Efraïm, de zoon van Jozef: „het stuk hout van Efraïm en het ge hele huis Israëls, dat daarbij hoort” (vs. 16). De uitleg van deze symbolische hande ling volgt dan; „Zo zegt de Here Here, Ik haal de Israëlieten (12 stammen) weg uit de volken naar wier gebied zij gegaan zijn. Ik zal hen tot één volk maken op de bergen Israëls. niet langer zullen zij twee volken zijn en niet langer verdeeld in twee koninkrij ken. en mijn knecht David zal hen voor eeuwig tot vorst zijn” (vs 21-25). Men geve er acht op, dat deze profetie gegeven werd, kort na de vverbanning van Juda naar Babel en meer dan 1% eeuw né. de wegvoering van de Tien Stammen naar Medië. Uit het voorgaande treden drie feiten aan het licht: 1. Dat zich onder de hedendaagse Jo den slechts een deel van het uitver- fe -Ji;

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1967 | | pagina 1