BOLSWARD BEVRIJD!
Enkele belevenissen
van
een
huisarts
en gezin
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Duitsland wint
Geen Oran je-
herdenking
BEDREIGING MET STRENGE
STRAFFEN VOORAL IN GEVAL
VAN EEN DEMONSTRATIE
TeL 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Fan de Martirytoer
Bolsward bevrijd
Lucht-
bescherming
o
109e JAARGANG No. 29
DINSDAG 14 APRIL 1970
WymbrüseradeeL,
Oorlogsherinnering II. Deze vlotte pen-
tekening zond ons de heer R. Ouwen
dag. Hierop is in beeld gebracht hoe
de Blauwpoortsbrug werd vernield. Op
de achtergrond <te St. Fransiscuskerk.
I. Toen de Duitsers kwames
was.
H. De jaren van de bezetting
Berlijn, extra bericht.
Abannementsprijs 14.00 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Het oppercommando der Wehrmacht
maakt bekend:
Vrij grote eenheden zijn er in geslaagd
na langdurige en hardnekkige strijd, een
vijandelijke wielrijder tot afstappen te
dwingen. Het voorwiel werd tot de grond
toe vernield, de bel werd door stoottroe
pen tot zwijgen gebracht, terwijl het
stuur werd buitgemaakt. Ook het frame
en de dynamo vielen in onze handen,
’t Ventielslangetje en de fietspomp wer
den door de luchtmacht met bommen ver
nield. Oberfeldwebel Heinz heeft zich in
deze strijd bijzonder onderscheiden door
op heldhaftige wijze een gaatje in de
achterband te prikken.
De eigen verliezen zijn gering. Slechts
enige uniformknopen gingen verloren en
worden vermist. Naar wij voorts ver
nemen wordt er om het achterlichtje
nog hevig gevochten. Nadere berichten
volgen in de uitzending van hedenavond.
Duitsland wint op alle fronten!
Schertsbericht uit illegaal blad).
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
(jitg. A. J. OSINGA n.v., Bolsward
Administratie- en Redactle-adres:
Marktstraat 13
(05157)
Wie zijn zaken goed beheert,
En geregeld adverteert,
Zorgt dat zijn zaak marcheert,
Bereikt het doel, dat nij begeert.
dr. K. de Vries en medewerking
van koren en korpsen. Red.
Bolswards Nieuwsblad
we denken aan hen. die vielen twee da
gen voor de bevrijding door het wrede
Duitse standgericht; we denken aan de
velen, die zich jaren lang als misdadi
gers schuil moesten houden om zich
aan de vervolging van de bezetter te
onttrekken; we denken aan alle onrecht
en rechtsverkrachting, aan alle wille
keur en tyranniie.
En bij de weemoed en de bitterheid
voegen zich de schaamte. Want er is
veel, waarover we ons te schamen heb
ben. Bolsward werd een centrum van
de zwarte handel genoemd en de vijand
had ook hier zijn karakterloze mede
werkers, die hem hielpen bij zijn sla
venjacht, namen van jonge mannen op
gaven en in de nacht mee uittrokken
om hun woonplaatsen aan te wijzen aan
de „Grüne Polizel”, walgelijke vorm van
landverraad, werken der duisternis in
de letterlijke zin des woords.
Maar, God zij dank, ook van andere
dingen mogen wij spreken, als we te
rugdenken aan ds bezettingstijd: vele
vervolgden vonden hier onderdak, vele
Joden zijn hier jarenlang verborgen ge
houden en Bolsward was óók een cen
trum van de ondergrondse beweging. Ve.
len hebben hun leven gewaagd, opdat
Nederland Nederland blijven zou en zijn
edelste tradities handhaven. Aan die al
ten zij een woord van dank gebracht
voor him werk en hun trouw. Moge
hun geest in Bolsward heersen in de
komende jaren. Dan kunnen wij een nog
veelszins moeilijke toekomst met ver
trouwen tegen gaan. J.V.
In Sneek aangekomen, stond het, vlak
over de spoorlijn, hoek Stationsweg,
zwart van de Duitsers. Ik claxonneerde
zonder ophouden, want ik had haast.
Dit zag ook een Duitse hoge Piet blijk
baar, hij zorgde voor ruim baan en zo
kwamen Wij bij het ziekenhuis aan.
Daar was alles in rep en roer en ieder
een was óp van de zenuwen, want er
was juist een bus vol met Nederlandse
militairen aangekomen, allemaal gewon
den, die gevochten hadden bij Roorda-
huizum. Voor bijna iedere kamer lag een
bebloed militair uniform. Ze stonden
stomverbaasd, toen ze ons zagen aan
komen, begrepen er niets van, hoe dat
in hemelsnaam mogelijk was, dat wij er
„door gekomen” waren.
Ik bracht mijn boodschap over en het
vrouwtje kon rekenen op hulp. Met de
nodige papieren en toestemmingen van
de Ortscommandant is het vrouwtje op
gehaald en geholpen
In opdracht van de Rijkscommlssaris
voor het bezette Nederlandse gebied
wordt bekend gemaakt:
Met het oog op de in kamende weken
vallende gedenkdagen van leden van het
Huis van Oranje, wordt de bevolking
in het bezette Nederlandse gebied met
alle nadruk er opmerkzaam op gemaakt,
dat ieder demonstratief optreden met
gestrengheid zal worden Vervolgd. Het
dragen van insignes, bloemen, strikjes
of andere voorwerpen, waardoor men
zijn gezindheid voor het Huis van Oran
je tot uitdrukking brengt, kan evenmin
worden geduld als 't uitsteken van vlag
gen of het aanbrengen van andere ver
sierselen aan gebouwen ter ere van een
lid van het Huis van Oranje. Hetzelfde
geldt voor alle andere handelingen, die
de strekking hebben aanhankelijkheid
aan het Huis van Oranje te betuigen.
Advertentieprijs: 17 ct. per mm
Ingez mededelingen dubbel tarief
Contractprijs op aanvraag
Tussen die dag en de dag der bevrij
ding is er zeer veel gebeurd, teveel om
op te noemen; daarom slechts enkele
indrukken.
Voor de dokters veel ergernis; er was
voortdurend te weinig voedsel voor zie
ken en herstellenden. Er was te weinig
brandstof en gebrek aan geneesmidde-
De sifers oer it ynkommen fan de boe
ren binne ek dêrre net bést. De helt
komt net op 8000 goune yn ’t jier. Yn
Nij-Süd-Wates wiene 38 persint fan de
boeren, dy’t net iens 4000 goune helje
koene. En ek de middels, dy’t oan de
oare kant fan de wrald brükt wurde,
lykje sprekkend op uzes. De bidriuwen
moatte greater, de lytse boeren kinne
mei in bipaelde forgoeding har bidriuw
forlitte, dus yn de sanearing komme.
It l&n dêrre is net sa bést, hwant hja
rekkenje dér ien kou op fiif pounsmiet.
De gemiddelde fébisetting is folie he-
ger as by üs, n.l. 53 kij per bidriuw.
Forline jier hawwe 1100 boeren har bi
driuw forlitten en dit jier wurdt wer in
bilangrike formindering forwachte. Aus
tralië moat it ek hawwe fan de eksport
fan büter en tsiis, mar dy rint, On
danks de eksportsubsydzjes hurd tobek.
Yn ien opsicht stean hja sterker as
wy, hja hawwe de eksport yn ien han
brocht en komme dus as ien greate le-
veransier op de merk.
Dy merk is praktysk allinnich Inge-
lann, dat fêste leverkontrakten mei Aus
tralië hat. Mar hja meitsje harren der
greate soarch oer it feit, dat de kans
bistiet, dat Ingelan by de Euromerk
gean sil, hwant dan is har béste ófnim-
mer boun oan de EEG-bipalingen. Nou
stiet wol fêst, dat yn de oerienkomst,
dy’t mooglik mei Ingelan sluten wurde
sil, de bilangen fan har eardere domi
nions net forgetten wurde, mar it wurdt
der foar harren grif minder fan.
Dizze korrespondinsje is tinkt my tige
de muoite wurdich, hwant hja lit üs sjen,
in. De laatste dag voor de be
vrijding
Die laatste dag begonnen de Duitsers
’m te knijpen. Aan de overkant, op cte
Appelmarkt, stonden ze met het geweer
in de aanslag, op ons gericht. Plotse
ling ging de bel. Een opgewonden Duit
ser met een rood bezweet gezicht en
een helm op beval met bulderende stem
het raam op de zolder, dat vergeten
was te sluiten, dicht te doen en niet
voor de ramen te verschijnen, anders
zou er geschoten worden
Niemand mocht zich op straat begeven.
Tegen de middag komt een jonge eva
cué berichten, dat zijn jong vrouwtje
beiden nog geen 20 .een baby ver
wachtte. Mijn man ging mee en natuur
lijk kwam er een Duitser op hen af,
wat dit moest. Na uitleg mochten ze
verder.
Mijn man beval het vrouwtje naar het
Armhuis thans Hendrik Nanneshof
te brengen. Daar was n.l. een zaal
ingericht vanwege het Rode Kruis voor
eventuele noodgevallen. Maar de vader
van het Armhuis zei geen licht en warm
water te kunnen garanderen. Daar moes
ten we zelf voor zorgen.
En ja, om een uur of 3 of daarom
trent kwam de jonge vader weer en wij
togen op pad. De jonge mensen hadden
letterlijk niets om de baby zelfs te kle
den. Zelf hadeten wij sinds 2e kerst
dag van het vorig jaar evacué’s in huis
genomen, waarvan het vrouwtje toen
hoog zwanger was en dientengevolge
nergens plaats kon krijgen. Op 10 ja
nuari kwam de nieuwe wereldurgeres
in Sneek ter wereld. Van héér mocht ik
alles lenen, wat voor een bevalling no
dig was.
Daar gingen we dan samen op pad.
De voordeur durfden we niet uit, dus de
tuin door en de garage uit en zo kwa
men we In de Hoogstraat. Het was al
pikkedonker. Daar er vroeger een kloos
ter gestaan had en er hier en daar nog
onderaardse gangen zijn, klanken onze
voetstappen zo hol en onheilspellend en
luguber, dat je er rillingen van kreeg.
Immers, als daar eens een Duitser had
gestaan, had hij ons zo neer kunnen
knallen.
Op de hoek bij Falkena even luisteren,
af we veilig over konden steken. Op
het stadhuis brandde licht. De volgende
dag vertelden ze ons, dat burgemeester
De Jong er gevangen zag. We gingen
verder tot de hoek van de Broerestraat
en wipten vlug het gebouw in.
Behalve kleertjes, luiers, etc. hadden
we ook een ketel kokend water en een
paar kaarsen mee genomen. Dat moest,
volgens de vader van het Armhuis.
Al gauw was het zover, dat ik de baby
aan kon kleden en bij gebrek aan
een wiegje in een groot bed voor vol
wassen mensen kon neerleggen. De lek
kere koekjes, dte ik ’s middags nog
gauw had gebakken, gaven aan dit blij
gebeuren in moeilijke omstandigheden
nog een feestelijk tintje, ondanks alle
spanning. Ze smaakten dubbel lekker
op dat ogenblik.
Oorlog of niet. We waren big, dat alles
goed verlopen was. Onze terugtocht ver.
ifop naar wens; in het vooruitzicht op
de bevrijding, die in zicht was. Het kon
ónmogelijk lang meer duren, dachten we
op dat ogenblik. En zo was het ook:
de volgende dag werd Bolsward bevrijd!
G. A.-R.
len. Mijn man ergerde zich daar voort
durend aan, maar stond machteloos.
Doordat hij stadsgeneesheer was en de
armenpraktijk had gelukkig bestaat
dat nu niet meer kreeg hij als ver
trouwensman, veel verborgen ellende en
verdriet te horen. Maar het allerergste
vond hg, als er jonge burgers van onze
stad dood geschoten werden door de be
zetters. Eens was er een jongen uit
Exmorra aan het grasmaaien in de
berm. Er kwam een Duitse auto met
2 Duitsers aan hem voorbij. Ze vroe
gen hem naar zijn persoonsbewijs. Hij
gaf het, maar sprong gelijk op zijn
fiets en wilde er vandoor, richting Bols
ward. De Duitsers vuurden op hem, ter
wijl hij een eindje verderop over slo
ten sprong, vanaf de weg. Ze troffen
hem dodelijk.
Van zulke gevallen was mijn man ka
pot.
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
De nacht van 9 op 10 mei 1940. Ge
ronk van zware vliegtuigen boven onze
stad. Die het hoorden vroegen zich af,
wat dat te beduiden hebben zou, een gro
te raid op Engeland op iets anders Men
bedacht, dat sinds enkele dagen in ons
land de militaire verloven waren in
getrokken. De morgen van vrijdag de
10e mei bracht de zekerheid: de Duit
sers waren met schending van alle in
ternationale verdragen, met verbreking
van alle plechtig gegeven beloften, met
verloochening van iedere plicht der dank
baarheid jegens ons land en volk voor
wat gedaan was ter leniging van de nood
van het Duitse volk na de verloren eer
ste wereldoorlog, ons grondgebied bin
nengevallen.
Zaterdag 11 mei, van twee zijden trok
men onze stad binnen, uit de richting
Sneek en uit die van Wommels. Die
het aanzagen beseften .smartedijk: daar
gaat onze vrijheid en vroegen zich af:
voor hoe lang en wat zal ons worden
opgelegd door de bezetter?
De volgende dagen: de stad vol oor
logstuig, de strijd aan de kóp van de
Afsluitdijk, het gedonder der kanonnen.
Toen dinsdag 14 mei ’t verpletterend be
richt van de capitulatie: het koninklijk
huis en de regering naar Engeland uit
geweken
De week tussen 8 en 15 april 1945, op
nieuw zenuwachtige spanning, de Ge
allieerden rukten verder en verder op
naar het Noorden, naderden onze pro
vincie, overschreden haar grenzen. De
Duitsers trokken terug, op fietsen en
boerekarren trokken ze door onze stra
ten naar de Afsluitdijk, een schamel,
overschot van het eenmaal zo trotse
Duitse leger! Zondag 15 april, de span
ning stijgt, geruchten doen de ronde, ge
allieerde tankcolonnes naderen Bols
ward: de ondergrondse strijdkrachten
worden gemobliseerd; de laatste Duit-
ster vernielingstroepen, trekken door; de
Blauwpoortsbrug wordt opgeblazen; de
binnenlandse strijdkrachten konden het
niet verhinderen, hun getal was nog te
klein tegenover dat der Duitsers in de
onmiddellijke omgeving. Maar dan ko
men ze te voorschijn! O, geen overwel
digende indruk maakten ze in hun over
alls, maar ze waren goed bewapend en
hun geest was voortreffelijk. Zondag
avond half zeven was de stad in hun
handen.
In de nacht van zondag op maandag 15
16 april, 2 uur: de eerste Canadese
officieren komen hier aan, worden op
het stadhuis ontvangen; het Wilhelmus
klinkt en het Engelse en Friese volks
lied, een ontroerend moment voor wte
erbij tegenwoordig waren. Maandagmor
gen in de vroegte, de gewestelijke en ge
meentelijke staf van de NBS, ook de
civiele afdeling komt op het stadhuis
bijeen, ook de nieuw benoemde waar
nemende burgemeester, eerst 24 uur uit
de gevangenis ontslagen, is present tot
grote vreugde van allen, die hem had
den leren kennen uit de tijd van de on
dergrondse voorbereiding van het werk
in de bevrijdingsdagen; wachten tot
de geallieerde troepen zouden binnen
rukken. Maandagmorgen tegen acht
uur, gejuich; op de burgemeesterska
mer snelt men naar de ramen, een lan
ge reeks van militaire voertuigen; de
burgemeester en zijn raadgevers ver
schijnen op het bordes van het stad
huis, op straat verdringen zich de men-
schen, de vlaggen gaan uit, mensen
JIn verband met de 25 jarige be-
vrijding van Bolsward herplaat-
J J sen we in dit nummer het ope-
o ningsartikel uit ons blad dat di-
J J reet na de oorlog weer Vter-
scheen. Het is van J.V. J. Vis-
J J ser of ds. J. Vink Verder
vindt u tussen de tekst en de
J J advertenties hier en daar iets
overgenomen uit de bange oor-
5 J logsdagen. Aan de 25e bevrij-
dingsdag wordt verder in Bols-
3 ward op dit moment geen aan-
dacht geschonken. Wel wordt
Jstraks het nationale bevrijdnigs-
feest gevierd en de avond daar-
JI aanvoorafgaande de zg.. stille
tocht gehouden met daarna een
I herdenkingsbijeenkomst in de
Martinikerk met als spreker mr.
mear üt har bidriuw helje, mear om-
satte en heger prizen foar har guod
meitsje. Dér üntkomt ek de oerheit net
oan. Hja is de greatste wurkjower en
trooh alierhanne soasiale wetten de
greatste foarsoarger fan maetskiplike
bihoeften.
IHja sill dus ek aloan mear bi'lêis-
ting freegje, hwertroch op ’en nij de bi
driuwen yn ’e knipe komme. Hat in
bidriuwstüke gjin kéns op ütwreiding
dan is har iennichste moóglikheit troch
bidriuwsrationalisaesje de kosten to for-
minderjen.
Nou sit it greidebidriuw op it heden
yn in slimme posysje. As produsint fan
molke en molkprodukten stiet hja mei
de rêch tsjin de muorre. Oer de hiele
wrald is der in oerskot fan suvelpro-
dukten, dy’t meitsje, dat de wraldmerk-
prizen skrikbarend leech lizze. De re-
gearingen bisykje foar de boeren yn har
lan de prizen in ein op to tillen, mar
de ekonomyske trend folgje, dogge hja
neame. Yn dit forban is in artikel fan
de hear Rempt yn cte Plattelandspost
tige ynstruktyf. Yn dit artikel wurdt
in oersicht jown fan de lénbouproble-
men yn Australië, dy’t as twa drippen
wetter op uzes lykje. Ek dêrre wurde
de boeren roerich. Foar it earst hat men
dér in demonstraesje hawn fan 10.000
boeren en boerinnen yn Melbourne om
en nou sitear ik: „Hun ongenoegen te
uiten over de steeds stijgende produktie-
kosten, verminderde inkomsten en on
macht van de regering om de zich snel
opstapelende moeilijkheden in de Aus
tralische landbouw op te lossen!”
dat it lanboufraechstik mondiael is, dus
oer de hiele wrald. En dat men neame
de oplossing fine kin, mar rounom de-
selde taktyk folget: de druk fan de
wréldmerk forsêftsje, de eksport oan-
moedigje en fierder de boeren oanriede
troch bidriuwsforgreating en heger ar-
beidsproduktiviteit ta leger kostpriis to
kommen.
Nou is it elk syn goed rjucht om der
biswier tsjin to hawwen en aksje to
fleren foar hegere prizen en oare help-
middels. Ik soe dat ek dwaen, der is
alle reden ta. Mar, dy’t miene soe, dat
dy iene sint by de konsumpty-molke en
dy 5 persint ófskriuwing op de bddriuws-
gebouwen alles is meinomd de
kwestje oplosse soe, forsint him. Dat kin
in bytsje soulaes jaen, it is yn fjou-
wer wike wer fuort oan stigende kos
ten. Ik mien ek, dat it in like great
forsin is om to tinken, dat it mooglik
is in regearing to finen, dy’t de pri
zen üt de skatkist safolle forneegje sil,
dat de boeren har sin hawwe soene. Dêr
leau ik net yn, hjir net en yn gjin
inkeld lan. Hja bliuwe ünder de druk
stean fan de oerproduksje en as der
gjin oarloch komt, foroaret dat ek net.
Dêrom sille allinnich de sterkere bi
driuwen steande bliuwe. Dat is de re
den, dat ik de klam liz op de eigen
wurksumens en it eigen initiatyf, sawol
fan de takeling as fan de arganisaesjes
op alle terrein. Wy moatte üs klear
meitsje op in hurde striid om it bistean
en dêrom seis alle seiten bysette. Dy
sille it rédde, de oaren steane op de
swarte list, tinkt my. Tj. de J.
schreeuwen, armen gaan omhoog. Dan
trekt de stoet door dre straten. Bols
ward was bevrijd, een zucht van verlich
ting ging op uit veler hart. Naar dit
moment had men bijna vijf jaren reik
halzend uitgezien.
Mei 1940. April 1945! En we denken
terug aan de tijd, die daartussen ligt.
O, Bolsward mag dankbaar zijn. Het is
beide malen, bij het begin en aan het
einde van de oorlog, wonderbaarlijk ge
spaard! Het had anders gekund; het
had beide malen strijdtoneel kunnen
worden. Vooral vlak voor het einde zijn
we als door het oog van de naald ge
kropen. Het mag nu wel gezegd wor
den: het tactvol en voorzichtig optre
den van de binnenlandse strijdkrachten
heeft ons voor veel moeilijkheden be
waard. Behalve de vernieling van de
Blauwpoortsbrug, de vernieling van een
enkel huis en enige glasschade kent on
ze stad geen verwoesting door de oor
log. Ja, we mogen dankbaar zijn des
wege. En honger hebben we tot het ein
de toe niet gekend!
Onze blik wendt zich terug naar de
vijf jaren, die achter ons liggen en on
ze gedachten en gevoelens vermenig
vuldigen zich. Daar is niet enkel reden
tot dankbaarhied! Weemoed en bitter
heid mengen daar door heen. Wij denken
aan de velen, dae werden weggevoerd
door de Duitse slavendrijvers, weder
rechtelijk door de vijand te werk gesteld
ta zijn roofrijk en zij zijn nog niet te
rug, zij verlangen naar de terugkeer en
er wordt naar hun thuiskomst verlangd;
HOE WOL IT KOMME?
Hwa’t yn tiden fan tsjinslach en eko
nomyske druk de eagen goed iepen héldt
en de omstannichheden yn har oarsa-
kun trochsjocht, sil it sterkste stean yn
it stribjen de saken foarinoar to hólden.
De slüpende ynflaesje fan it jild is
ien fan de wichtichste en hja is ynter-
nasjonael.
Gjin lan üntkomt der oan, de iene min
der de oare mear, mar rounom stige de
kosten fan leanen en bidriuwsmiddels
en de ein sjocht noch gjin minsk. Dêr-
troch moatte alle wurkjende en hannel-
jende minsken aloan mear fotsjinje,
Toen de Duitsers binnenvielen, was mijn
man juist geroepen voor een partum.
Tegelijk kwam er een spoedgeval, daar
een oude alleenwonende vrouw direct
moest worden opgenomen ta het zie
kenhuis wegens een heupfractuur.
Het was echter niet mogelijk contact
te krijgen met het ziekenhuis in Sneek,
daar de telefoonverbinding verbroken
Toch moest ze weg. Mijn man
kon niet bij de bevalling worden ge
mist. De oplossing was: contact opne
men met de Ortscommandant, die zich
genesteld had in de Wijnberg. Ik kreeg
een bewijs te mogen rijden en ook voor
de ambulance. Onze dochter Trijntje
ging mee in verpleegstersuniform, de
hond een boxer achterin. Dok
tersembleem op de ruit van de auto,
enmet het bewijs ta de zak van te
mogen rijden, voelden wij ons veilig.
Wat wisten wij op dat moment nog
van oorlog?
Op de Turfkad'e gekomen, zagen we in
eens allemaal Duitse auto’s met jynge-
militairen. Die al gauw roepen en flui
ten naar die jonge blonde bloem, die
naast mij zat. Zij namen op dat mo
ment de oorlog niet zo zwaar. Dat zou
nog komen, heel spoedig al, op de Af
sluitdijk, waar weinige dagen later hon
derden zouden sneuvelen.
De burgemeester van Bolswa.d wijst de
inwoners zijner gemeente er op, dat, nu
de avonden reeds langer warden, voor
al de grootste zorg aan de verduistering
van de woningen moet worden besteed.
Hij vestigt er nogmaals de aandacht op,
dat de gebruikers enz. van woningen en
andere gebouwen, verplicht zijn, zorg te
dragen, dat het daarbinnen aanwezige
licht op generlei wijze naar buiten uit
straalt.
Licht wordt geacht uit te stralen, wan
neer hetzij de lichtbron, hetzjj het daar
van afkomstige licht of schijnsel van
dat licht buiten op een afstand van
10 m. of mesar zichtbaar is.
De politie heeft de opdracht met ge
strengheid tegen de overtreders van b.g.
voorschriften op te treden en bij niet
nakoming ervan, proces-vergaal op te
maken, de burgemeester van Bolsward
