Boargemaster A. Oosterhoff
naem
op poëtyske
ofskie
wize
GaheSkroar
Gdns kado’s en bineamd to
eare
boarger fan Wünseradiel
Fan de Martinytoer
Gouden filmpjes
Ezeltje
iiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Hwat hat
ós hjoed to sizzen
lllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllillll
EN
r<l
Oe JAARGANG No. 17
DINSDAG 2 MAART 1971
De loko oan it wurd
Tankwurd
Eareboarger
Great plak
Siktaris De Hoop wiisde der op, hoe't
Ofskie
Sfear
Elgersma
Piet
Aldste riedslid
•ITS pepermunt. Joh. Tromp, Sneek.
Tj. de J.
z
,vr
Minsken reitsje fierder faninoar troch
swijen as troch dist&nsje.
Advertentieprijs: 18 ct. per mm
Ingez. mededelingen dubbel tarief
Contractprijs op aanvraag
In april bestaat het stedelijk muziek
korps 40 jaar.
Sterke schoolkousen voor zeer lage prijs
Jan Th. Prins. Gr. Dijlakker.
Zowel de onderbouw als de bovenbouw
van de St. Jansbrug is geheel vergaan.
Alleen de balans met het bovenste der
hamer kan nog.
Nog enige korven vorstvrije consumptie
aardappelen te koop. Afgehaald boer
derij f 2. S. B. v. d. Velde, Oordje.
Vissers kiespijnpoeders genezen binnen
de 5 minuten. Het trekken der kiezen
wordt overbodig.
Ruime keuze tabakspijpen. M. B. Eerd-
mans, Grote Markt.
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitg. A. J. OSINGA n.v., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13
T< 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
(05157)
4e week febr. 1921
filmtastel, filmprojektor mei projek-
sjedoek. De boargemaster en syn frou
wiene der wakker wiis mei.
boargemaster Oosterhoff as chef fan al
it gemeentepersoniel in great plak hie
yn de herten fan allegearre, dy’t finder
him wurkje mochten. Seis hied er dat
ünderfoun, hoe’t er yn syn nije funk-
sje opfongen en ynlaet wie. Dat barde
sa, dat men jin der daliks thüsfielde.
Ut namme fan it persoaniel waerd in
prachtich rjemmestel oanbean om dêr-
yn ek mefrou to earjen.
Fjouwer greiddoapren yn it sintrum,
sterk troch striid,
founen rjocht en frede.
Sawn doarpen njonken de élde sédyk
weitsje tsjin éld ünk
en tsjinje nije tiid.
pronkje yn ’t gea
as pompeblêdden op H wetter.
Fjouwer boudoarpen
stjüre it ploechizer troch
yn rjochte fuorgen
Fjouwer greiddoarpen yn it casten
libjend op ’e romte,
binne de wr&ld treast.
Daar kwam de lieve lente
fraai in Frieslands hoofdstad
't geen elk tot blijdschap stemde
gaande langs *t bloempad
en burgemeester Brandsma
had er, naar wordt beweerd,
op zeer eervolle stand ja
een ezel geinviteerd.
Abonnementsprijs f 4.95 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Bolswards Nieuwsblad
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Verschijnt in: Bolsward, Baarderddeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en Wymbritseradeel,
Mar ek de doarpen op de êfslütdyk
(Koarnweiftersan), Brésandyk) waerden
net forgetten: Op de Afsluitdijk torsen
jonge telgen een toorts naar de toe
komst.
Alle 27 doarpen fan üs gritentj
binne ós like nei
mar hja binne net gelyk!
Bezoekt de Bolswarder Melksalón. Ge
schikte gelegenheid om te wachten op
tram of boot. J. v. d. Meer. Beleefd
aanbevelend.
Der wie okkerfreedtomiddeis daliks al
de goede sfear. Doarpsflaggen waeiden
breedüt Ifins de Gysbert Japicxwei, de
doarpwapens (alle 27) hongen yn de
.■iedsseal. Rammen yn Fryske klaeijin-
ge diene hwat hantaesten. Moaije blom
men sierden de riedsseale. „Al hie ik
seis dér de han yn hawn,” sei de skie-
dende boargemaster letter.
len ding wie oars as oars: de riedseal-
le siet gröt en grötfol. Boargemasters
sieten seis oan it biheinde parsetaffel-
tsje. It koe allegearre en al hoe nau
as it wie, elk krige ek noch syn wiet
en syn droech op ’e tiid.
Nei’t de hearen Hiemstra en Brouwer
(„Twa politike antipoden”, koe boarge
master Oosterhoff letter net litte op to
merken) de skiedende magistraet mei
syn frou de seal ynhelle hiene en it
amtsgebet ütsprutsen wie, folge it óf-
hanneljen fan it iermichste punt fan de
agenda: It öfskie fan de boargemas
ter. Ek dat barde yn styl. De ófspraek
wie makke, dat mar trije man sprek-
ke soene, allegearre foar de füst wei.
Soks jowt altyd hwat libben oan ’e
saek en sa wie it hjirre ek.
LJOCHT EN SKAED FAN
IT FRYSKE AERD
Dér is op it heden wer hiel hwat stof
ta kreatiwerij yn de Fryske boerewrald.
Dat heart der blykber sahwat by, hwant
der moat striden wurde, sa heart dat
yn Fryslan. De Frico-kwcstje is’t petear
fan de dei, it ütstappen fan Tsjom en
Achlum de léste symptomen fan de kri-
sis yn in wichtich agrarysk ündernim-
men, dat jierrenlang de greatskens wie
fan de Fryske boer.
Yn deselde tiid, dat de susterorgani-
It hichtepunt fan ’e middei wie wol
de meidieling, dat b. en w. yn öfwê-
zichheit fan de foarsitter, it bislüt notn-
men hiene de hear Oosterhoff to binea-
men as eareboarger fan de gemeente
Wdnseradiel (nei Pim Muller en dr.
Obe Postma).
Sawn greiddoarpen om 'e Mde
marren
Op deze foto zullen oud-Bofewarders
slechts vaag twee herkenningspunten
kunnen ontdekken: rechts het silhouet
van de St. Fransiscuskerk en iets meer
links de toren van de aloude Martini
kerk. Dit wijst er reeds op. dat de foto
genomen moet zijn aan de Z. westkant
van de stad. Dit is inderdaad het geval.
De brug vormt een onderdeel van de
verkeersherstructurering bij de Marne-
zijl. Links van de foto moeten wij ons
de garage van fa. Doorenbos denken.
Over de brug zien wij het nieuwe PEB-
gebouw met daarachter de woning van
raadslid Visser. In het midden van de
foto zien we nog net de woning van
de heer Duiker op het Industriepark met
heel in de verte de schoorsteen van
de HMS. Op de voorgrond zien we nog
duidelijk de sporen van de voormalige
vuilstortplaats in de nabijheid waar
van deze brug is gebouwd.
Foto L. K. Mql
O ezel, jou bestaan is
dat hoor je elke dag
bij uitstek onderdanig
aan ’t wettige gezag
kom vlug even uit toeren
zeg heeft het dier misschien
daar in het lot der boeren
zijn evenbeeld gezien 7
Dat deed die ezel vast en
dan dacht hij zeer bepaald
de boeren dragen lasten
worden onderbetaald
Nou dit is mjj het feest wel
zoiets wordt mij te grijs
Ja soms maakt zelfs een ezel
menig tweevoeter wijs.
Toe ezel, het wordt leuker
werk jij ook netjes mee
hap hap een klontje suiker
het dier kopschudde nee
wat is dit voor vertoning
kom gekheid allemaal
ik doe ’t niet, de beloning
is in mijn stand, te schraal.
saesje: de NCZ yn Meppel moderne
tsiispakhuzen boud hat foar 6 miljoen
in fusy oangien is mei de Südhollanske
„Produsint” yn Gouda, dér*t hja ek
foar sa’n bidrach ynfesteard ha en nou
wer, neist it fabryk yn Meppel, twa
fuotbalterreinen oankoft hat om dér
noch in folie greatere ütwreiding to re-
alisearjen, sit de Frico de beide léste
jierren mei bilangrike forliezen en wur
de dér frijhwat persoanielsleden ünt-
slein. Nou dat is stof genöch om jin
op to winen of to lekskoaijen al nei
it aerd fan de lju. Mar yn’ deselde
snuorje komt de CAF üt mei in kostlik
tinkboek by har 75-jierrich bistean,
hweryn de hiele libbensgong fan dizze
ynstelling werjown is. Lit ik daliks
sizze, dat gearstallers, hweründer
de skriuwer: Jan de Vries earst neamd
wurde moat, eare hawwe fan har wurk.
Net allinnich is de artistike oanklaei-
jing bysünder moai, de illustraesjes en
grafiken in lust foar it each, de ynhftld
soe ik in priis jaen wolle foar de iepe-
ne en earlike werjefte fan de lange en
muoisume striid, dy’t hja 75 jier fiere
moasten om de status to birikken, dy’t
de CAF op it heden ynnimt.
Yn dy langjierrige striid, dy’t ek nou
net ta in ein komd is, wjerspegelt him
it aerd fan de Fryske boer as yn in
heldere spegel. Oan de iene kant syn
idealisme, syn oerjefte, syn striders-
natür. syn offersin, oan de oare kant
syn yndividualisme, syn gelykhawwe-
rij, syn fêsthélden oan eigen preetaesje
Yn 1960 wie dat 40 miljoen goune, yn
1970 al 95 miljoen. De organisaesje is
ek oersichteliker wurden, de distribüsje
rationeler, de prizen ekonomysker. Der
sit mear gong yn, de prizen wurde sker-
per, de kwantum- en bulk-koartings
meitsje de CAF mear populair.
Ik sei nils, dat de striid noch net ta
in ein komd is. Der wiene al drokke
ünderhannelingen tusken de CAF, de
CLM te Meppel en de ACG üt Grins
en it like der op, dat it slagje soe dizze
kombinaesje, dy’t dan in omset hawwe
soe fan 250 miljoen, ta stan to bringen.
Mar yn maeije ’69 lükt de CLM te
Meppel him üt it oerliz tobek, tige ta
toloarstelling fan de beide oaren. Dêr-
neist stiet de Frentsjerter Lênboukoo-
peraesje ek noch apart en sa leit de
saek noch yn trijen, hwant yn de Süd-
like Wélden binne hja wer by Meppel
oansletten. Dan is der noch in district
depot fan de ABTB yn Snits en de
Blesse mei in biheinde omset. Der is
dus noch wurk foar de takomst. Hwant
tusken de neist de koöperative ynstel-
lings, hat Fryslan noch tsientallen par-
tlkuliere firma’s op dit gebiet, dy’t ek
har bést dogge de Fryske boer to bi-
tsjinjen. En ek dy sitte om de deale
net stil. Né, it bliuwt wol in llbbene
negoasje by de Fryske boer, der hoech
jo gjin soarch oer to hawwen
eigen doarp, eigen miening, eigen sin.
Emoasjoneel as hy meastal is, fjuch-
tet hy altyd wer mei de objektive saek-
likens fan de problemen en duorret it
in hiel skoft foar dat léste de oer-
hên kriget. In fallen en opstean, in en
thousiast bigjin en in healwei stykjen
bliuwen, in hing nei greate en in fêst-
hélden oan it eigene, lytse, in ja sizzen
tsjin de ryksdaelder en it né sizzen
tsjin it dübeltsje, jo fine it allegear
biskreaun yn de realiteit fan dizze 75-
jierrige jubilaris. Yn deselde matery
hat men yn it Suden al lang in mas
sale ienheit birikt en stiet yn Veghel
de greatste Jeropeeske fabryk as in reus
tusken de oaren. Mar hwat de 60.000
boeren fan NCB en LLTB as fan-sels-
spreikkend ienriedich ta stan brach
ten, moat yn Fryslan fan pleats ta
(pleats en fan doarp ta doarp bifoch-
ten wurde. Dér kin men soms hwat pes-
simistysk fan wurde, lykas in skriuwer
yn It Frysk Lanboublêd ris die mei
dizze wurden:
De boeren moatte meiinoar stean
Dan sil har striden better gean
Mar hwaïmear bin’ wy safier hin-
ne
As se mekoar sa lang bistriden ha
Dat se net oars mear kinne
En dochs, ündanks dizze tükelteam-
men. tint as in reade tried de groei fan
de koöperative ynstelling yn Fryslan.
Ek de CAF hat syn «unset yn de lés
te tsien jier yn kilo’s r»ar as fordd-
bele, yn jfld fanseis noch foW»
De ezel zwaar beladen
moest daar een rondje om
maar elk kreeg in de ggten
dit dier is lang niet stom
had lak aan hoge gasten
voelde niks voor zo’n grap
ja ik draag hier de lasten
ho, ik verzet geen stap
Boargemaster Oosterhoff spriek yn syn
tankwurd de greate weardearring üt
foar de wize hwerop hjir öfskie fan
him nommen waerd. „Krekt as ried ik
to trouwen,” sei er. Hy sei it him net
kwea öf to nimmen as er wolrls hwat
skerp west hie en syn wurden net goed
fallen wiene. „Wy moatte dat mar yn de
jamske félde slaen,”” sa set er, „it
kaem faek oars oer as it bidoeld wie."
Fierder sei boargemaster ü.o.: „Ik ha
myn wurk hjir altyd mei wille dien,
it libben wie hjirre in feest. Mar as
myn opfolger seit, dat er hijr noch in
bulte to dwaen hat, hat er skoan ge
lyk. Hjir is noch in macht to dwaen.
De „léste del yn it treflik amt” waerd
op poëtyske wize bisletten, troch it si-
tearjen üt in eigenmakke dichtbondel,
dy’t nei öfrin by it öffüstkjen alle by-
wêzigen taskikt krigen, in geste, dy’t
troch allegearre tige op priis steld
waerd.
Hjirnei spriek ek wer foar de füst
wei de loko-boargemaster, de hear C.
W. Elgersma. Hy die it op deselde hu-
moristyske toan, helle tal fan anek
doten oan, mar lyk as by de hear Sies-
werda, wie de grountoan dochs dy fan
tankberens, Jo binne in sportyf man,
sei de hear Elgersma. Jo mochten
graech einen rinne en as dat yn ekskur-
sjeforban wie, moasten wy mar sjen oft
wy meikomme koene. Wy hienen der
soms wol oan. lenkear binne jo om in
hiel eilén hinne roun. In kear stutsen
jo by stoarmwaer as earste oer nei it
waed. Doe moasten wy ek wol. Wy knie-
pen üs as de sykte.”
De hear Elgersma heakke ek noch yn
op oare eigenskippen. Jo koene pleitsje
as de béste. Jo hiene advokaet wurde
moatten, jo binne jou karrière mis-
roun. Jo hiene ek in technyske knob
bel. lenkear koene jo de subsydzje foar
de roggemole der net rjocht troch krije.
Doe bouden jo seis ien yn it lyts. Al
les der op en der oan. En dy lieten
jo üs sjen. Doe binne wy troch de knib-
bels gien. De hear Elgersma bihelle, lyk
as ek de hear Sieswerda, ek mefrou
Oosterhoff yn syn hulde. Op in kear
binne wy by nacht nei Wiihemshaven
rieden. Jo wiisden it paed. Wy binne net
ien meter misroun.
As „«fylfot” neijer oanlsjut wurde idn as „passend by de eigen
Mbbenssfear" kin sein wurde, dat it öfskie fan boargemaster A.
Oosterhoff it oan styl net ftntbrutsen hat. It wie alhiei yn de sfear
fan Wftnsera<i»el. It wie m eigen as it inar kin. Der wie gjin wurd
Fr&nsk by. Ek gjin wurd Hollansk. Et wie alhiei yn de styl fan it
eigen gea: iepenhertich, hertlik, wolmienend, it dochs net litte kin-
nend elkoar efkes op itliarspit to nimmen. Wy hoopje, dat it yn-
heljen fan de nije boargemaster, skielik 16 maert, op deselde spon
tane en earlike wize barre sil. De nije troargemaster is ek in fries.
Hy hoecht allinne mar himsels to wezen. In pear hollanske wurd-
tsjes oan de ein fan syn relaes oan it adres fan syn freonen en
kunde om utens wei, sille him dan wol forjown wurde. Sa binne se
wol yn W’Cinseradiel.
De earste sprekker wie de hear Sies
werda as aldste riedslid. Hy brocht yn
it sin, dat Wünseradiel wol wend is
öfskie to nimmen. Dér wie earder al it
öfskie fan de hear D. Deinum, wethal-
der H. N. H. K. de Jong, en de direk-
teur gemeentewurken Zylstra, allegearre
minsken, dy’t gêns fan har krêften jown
hiene oan de gemeente Wünseradiel. Sa
ek boargemaster A. Oosterhoff, earder
siktaris. De earste jierren wiene net
maklik. Yn de oarloch hat him hiel
hwat êfspile. Dér wiene noeden en soar-
gen. Ut alles die bliken dat, doe’t der
yn 1954 in vakatuere kaem, de rie har
siktaris graech as boargemaster sjen
woe. Sa barde it ek. „It hat üs nea
net spiten,” sei de hear Sieswerda. „Jo
wiene net sa’n gewoanenien, jo rounen
der hwat üt, jo wiene bytiden in hurd-
draver, mar ien mei fantasije. Jo sea-
gen foarüt, b.g. op it gebiet fan de re-
kreaesje. Soms kamen de winsken net
üt, lyk as de forwachtings oangeande
it tünbou sintrum, mar dat siet him
oan hiele oare oarsaken. Jo setten üs
hieltyd wer foar forrassingen en joe
gen üs de tiid net to slügjen. Jo hie-
he it hjir to dwaen mei 15 karakters,
mar wisten der aerdich mei om to gean
Sprekker illustrearre ien en oar mei
kostlike anekdotes, mar liet it dér net
by. Ut namme fan de rie en it perso-
niel waerd in prachtich kado oanbean:
