De grazige weiden
Geertje
van
Oudheusden
van
Gahe SKroar
^iÉ
In
te Workum
zomert het reeds
„Galerie Noard”
Gouden filmpjes
Fan stêd en lan
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
K:
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
-
DINSDAG 9 JANUARI 1973
112e JAARGANG No. 3
Wymbritseradeel,
Vrijwillig
In natura
2e week januari 1923
Groen als gras
Niet bewezen
üs hjoed to sizzen
Wandschilderingen
De minister was eerst van mening dat er
In het nieuws
OM IT LANBOUSKIP HINNE I
Spaartechniek
f
I
Advertentieprijs: 21 ct. per mm.
Ingez. mededelingen dubbel tarief
Contractprijs op aanvraag
Als een preludium op de komende lente presenteert Mar ij t je Greydanus in de
Workumer Galerie Noard en 9-tal werken van de te Oosterlittens in Baarderadeel
neergestreken Geertje van Oudheusden. Onze maandelijkse pelgrimage naar de
bescheiden kunsttempel was er ditmaal een vol verwachting, vol hooggespannen
verwachting zelfs, want we hadden over Geertje al veel gelezen, hoewel vooral
over haar financiële perikelen. Het moest wel een kunstminnend doorzettertje zjjn
deze schilderende Kenau, die overtuigd als ze was van eigen kunnen en mogelijk
heden. durfde optornen tegen de publieke opinie niet alleen, maar ook tegen heel
het ambtenarendom tot aan de minister en Hoge Raad toe. We verwachtten een
soort Dolle Mina in de kunst een avant-gardistisch streefster en bestormster van de
laatste conventionele barricaden. Maar als we eerlijk toegeven, dat onze hoogge
spannen verwachtingen verre werden overtroffen, is dat niet om de bravour, noch
om het élan, noch om het noncorformistische, zo u dat mocht verwachten, maar
enkel omdat hier een schilderes vol' overgave en toewijding verstilde kunst biedt,
boventijds welhaast, eerder nodigend tot mediteren, dan tot strijd, meer tot stil en
ingetogen genieten, dan tot uitbundige extase.
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitg. A I. OSINGA b.v„ Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13 - Postbus 5
Tel. 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
(05157)
kunstweck. De maker behoudt het recht
het werk voor voor tentoonstellingen e.d.
op te vragen, ook kan het werk binnen
een paalde termijn terug gekocht worden
voor dezelfde prijs als de gemeente be
taalde. Het rijk heemt een groot deel van
de aankoopkosten die de gemeente moet
maken voor zijn rekening.
Belanghebbende eigenaren te Arum ple
gen overleg over de mogelijkheid het
loopbruggetje, genaamd schotelbank, dat
voor twee jaar door schippers was weg
gevaren te herstellen.
M. v. d. Oever adverteert met pruimen
a 18 cent per pond.
Fa. Harkema adverteert met echte Frys-*
ke sükerslakken a 20 cent per ons.
fuortsetting fan de produksjeregeling
foar tsiis. De ófset fan de büter stagnear-
ret troch tobekrinnende konsumpsje yn
de nije EEG-lannen fanwege in hegere
büterpriis. In forheging fan de molke-
priis foar de boer sil dan ek yn haed-
saek ta stan komme moatte via de priis
foar it molke-aeiwyt.
Abonnementsprijs f 7,50 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
It is wier, dat alle tiden yn ’e oerlevering
mear spoaren neilitte fan it leed as fan it
lok. It binne de rampen dy’t skiednis
wurde.
Mei de bargen wie it gans oars. Hjir siet
men mei it probleem fan HCB-restan-
ten yn inkelde féfoergrounstoffen dy’t
de merk yn gefaer brochten. Net allinne
de mesters kamen under druk to stean
ek de fleisforwurkjende yndustry krige
klappen. De eksport yn blik nei de Fo-
riene Steaten stagnearre b.g. Kamen der
yn eardere jierren hiel hwat bargen by,
yn 1972 amper mear. Men seach in
swurk driuwen. Mei de ütfier fan lib-
jende bargen gyng it lykwols as it slyd-
jage. Oardel kear safolle as der minsken
yn Fryslan wenje, gyngen yn ’72 oer de
grins, binammen nei West-Dütslan. Foar
de mesters in skoan ding, mar de slach
terijen sieten der mar mei: der kaem to
min oan de heak. Tagelyk komt sadwaen-
de it bisteande systeem fan ütbiteljen
nei kwaliteit yn ’e knipe en as men de
foarsprong oangeande de goede kwaliteit
fan de bargen net kwyt wol, dan sil men
der wol de han oan halde moatte.
goed gedaan”. Het betoog dat zij voor de
Raad van State hield was „heel duide
lijk en begrijpelijk”.
Molken wurdt der hwat langer hwat
mear, binammen yii de nije EEG lannen.
De féhalderij wie aerdich op de goede
wei om de ynkommens efterstan yn to
heljen, mar it tij is forroun troch in leger
molkpriis en heger foerkosten. Ek de
priis fan de tsiis koe net meikomme.
Spitich dêrom dat de tsiisprodusinten yn
üs lan it net iens wurde kinne oer de
De 29-jarige kunstenares en haar man
Jan (36) hadden besloten dat Geertje zich
voortaan met schilderen bezig zou hou
den. Jan zou de huishouding voor zijn
rekening nemen. De heer Van Oudheus
den nam daarom vrijwillig ontslag.
Toen bleek dat Geertje met haar schil
derijen niet genoeg verdiende om het
gezin - het echtpaar heeft één dochter
tje - te onderhouden deed mevrouw Van
Oudheusden een aanvraag om in de
contra-prestatie te worden opgenomen.
Een ballotage-commissie die uit moest
maken of haar werk goed genoeg was,
oordeelde unaniem dat Geertje’s werk
boven het vereiste niveau lag.
Hawar, de lan- en tünbou stiet foar in
wichtich jier, net allinne yn Europeesk,
mar ek yn wraldforban. Noch mar in
mannich dage lyn is de EEG ütwreide
mei Denemarken, lerlan en Ingelan. De
tarieding dêrta hat in jier as 5 duorre,
nou komt der noch in oergongsperiode,
ek wer fan fiif jier, hweryn it bilied fan
de trije nije lid-steaten oanpast wurde
moat oan it mienskiplik bilied. Ek yn
oar opsicht is der yn Brussel, it haed-
„Vanzelfsprekend gelden de nieuwjaars
wensen ook voor de vertegenwoordigers
van de pers. Uw belangstelling voor het
wel en wee in de Nederlandse land- en
tuinbouw wordt zeer op prijs gesteld. Ik
hoop, dat u deze interesse in dit nieuwe
jaar op een verantwoorde wijze wilt
overdragen aan het brede publiek. On
ze boeren en tuinders hebben daar onge
twijfeld belang bij en verdienen naar
mijn mening ook de aandacht.”
Sa sei Ir. C. S. Knottnerus, de foarsitter
fan it Lanbouskip by de oanfang fan
de iepenbiere gearkomste forline wike
woansdei, 3 jannewaris. Nou sa’n kom-
plimintsje krije wy alle dagen net en
en wy wolle it Ir. Knottnerus wol tasizze,
dat wy nou en dan yn dizze rubryk de
lanbouproblemen wolris oan de oarder
stelle sille. It soe ommers net allinne oer
„de stêd” gean (dy komt neffens üs ear-
der oan de krapperein) mar ek oer „it
lan”.
Mei de süker leit it lan der ek sa hinne.
It wraldgebrük fan süker wint hurder
oan as de produksje. Neffens skattingen
fan de FAO sil de wraldbihoefte oant
1980 tanimme mei goed 22 ’/o. Lyk as
by it nöt is de wraldfoarrie gans bilune
en wol oant 15 miljoen ton. Dêr kin men
noch krekt 2 moanne mei ta. It liket der
gans op dat reid- en bytsüker beide hurd
nedich wêze sille om oan de oanwinnen-
de fraech to foldwaen. Dat soe dan de
ünforwachte ein wêze fan de striid tus-
ken „riet- en biet”, dêr ’t ek Boalserter
idealisten mei fleur en faesje oan diel-
nommen ha.
Onder de argumenten voor Geertje van
Oudheusden waren dat man en vrouw
elkaar weliswaar getrouwheid, hulp en
bijstand verschuldigd zijn, maar dat de
man dit niet beslist hoeft te doen door
geld in te brengen. Hij kan aan deze
verplichting ook in natura voldoen: door
de zorg van de huishouding en het kind
op zich te nemen, terwijl de vrouw dan
de kost gaat verdienen.
Een mannelijke kunstenaar die kostwin
ner is en wiens gezin niet van de op
brengst van zijn werk kan leven, kan in
de contra-prestatie gaan. Omdat man en
vrouw voor de wet gelijk zijn, had ook
Geertje van Oudheusden het recht om in
de contra-prestatie te worden opgeno
men. En dan gaat het niet aan - zoals de
minister deed - om te kijken naar wat
de andere echtgenote eventueel zou kun
nen verdienen, want als een mannelijke
kunstenaar een aanvraag om een uitke
ring indient vraagt men hem ook niet:
wat kan uw vrouw verdienen.
Sünt 15 nov. is der under ynfloed fan
Brussel in nije sanearingsregeliiig kom
men. Bihalven de ündernimmers kinne
nou ek de meiwurkjende gesinsleden en
de agraryske wurknimmers fan de re
geling gebrük meitsje. Dochs isit nije
saearingsbislüt op in tal ünderdielen
üngunstiger as de foargeande regeling.
Dat die wol bliken üt it feit, dat tusken
10 en 15 novimber ynienen noch goed
350 oanjeften ynkamen foar de aide re
geling.
De bouhoeke koe yn 1972 net rjocht mei
komme. Binammen de striefruchten die
ne it net sa goed. Ynternasjonael wie de
sitewaesje oars spektakulair, meidat
Ruslên en China miswier hiene en earne
oars omsjen moasten om not. De wrald-
produksje fan weet wie likernqch 7 °/o
lytser as yn 1971. De einfoarrie dy’t in
jier lyn noch 50 miljoen ton wie is mei
in trêdde part tobekroun. Dy foarrie is
nou noch goed foar in goed moanne en
dat wiist net sa bést. It lit wer ris sjen,
dat it bigryp „oerskot” mar biheind is en
dat de sitewaesje hommels foroarje kin.
It aide idé fan Jozef yn Egypte om yn de
7 fette jierren to sparjen foar de 7 mea-
gere wie noch net sa min. Ir. Knottnerus
bipleite yn syn nijjiersrede dan ek in
wrêldgraenakkoard, dat regels bifetsje
moat oer foarrie foarming, lyk as priis,
it tydstip, it ófstjitten fan de foarrieden
en hokker lannen dizze foarrieden oan-
halde moatte.
Mei dit fleis-praetsje bislute wy dit ar
tikel. By wolwêzen de oare kear noch in
pear oare aspekten, dy’t Ir. Knottnerus
yn syn rede oansnijde.
Mei de modernisearring fan it bidriuw
sil de molke-stream noch wol tanimme,
mar de stiging fan de öfsetmooglikheit
is net navenant. Dat haldt dus yn, dat
mear koumelkers de tuolle farwol sizze
moatte. Lokkich is it fleis prizich en dat
hellet wer hwat oer. Der is hwat lan
ger hwat mear fraech nei kouwefleis en
dat is nou krekt krap. Ta twaris ta hat
Brussel bisletten mei de douanerjochten
by de ynfier yn de EEG de han to lich
ten. Dit hat de konsuminten lykwols net
folie jown en de produsinteprizen waer-
den der üngunstich troch biynflogde. Dit
hat it bitrouwen fan de produsint yn it
EEG bilied yn dit stik fan saken nou
just gjin goeddien.
De priis fan de keallen fleach yn 1972
omheech oant yn it malle. Der is wol bi-
socht jonge keallen üt oare lannen yn
to fleren, mar dit hat it algemiene byld
amper foroare. Der sieten bütendat
skaedkanten oan.
i» 4
Geertje van Oudheusden studeerde aan
de Koninklijke Akademie te ’s Graven-
hage. Het is aan haar werk niet te zien,
want „schools” is het allerminst. Zij- ont
wikkelde een geheel eigen stijl, die haar
zeker zo niet is geleerd. Negen en ne
gentig van de honderd zouden bij het
schilderen van gras een groene laag verf
opbrengen en daar met donkerder of
lichter groen streepsgewijs de struc
tuur van het gras in aanduiden. Maar zo
doet Geertje niet. Ze schildert geen gras
maar alleen de vlakjes die de spriet
jes van elkaar scheiden, geen tientallen
en geen honderden, maar duizenden.
„Spaartechniek” noemt ze dit. Door mi-
niscuul kleine vlakjes stuk voor stuk in
te vullen spaart ze de honderden gras
sprietjes uit. Weken en weken doet ze
zo over één schilderij. Vol liefde, vol toe
wijding, vol geduld. Ze is geen nonnetje,
maar monnikenwerk doet ze wel. ie
werkt met waterverf, maar we vinden
noch de transparante tinten van de a-
quarel, noch de klodders van de gou
ache. Het is een tussenvorm, teer als het
eerste en tegelijk expressief en krachtig
Zoals we in het begin schreven, is Geer
tje reeds meermalen in het nieuws ge
bracht. Wij vonden het prettig het in
bovenstaande positieve zin te doen, want
dat verdient ze, zonder enig chauvinis
me zij het gezegd. Maar omdat zij als
„enfant terrible” reeds de kunstgeschie
denis is ingegaan, vóórdat over haar
kunst een oordeel was gegeven, kunnen
we er niet onderuit ook deze antece
denten even te releveren. Nog onlangs
meldde het Friesch Dagblad haar trieste
strijd, die inmiddels is bekroond.
„Het heeft lang geduurd, maar nu is de
kunstenares Geertje van Oudheusden uit
Oosterlittens dan toch echt kostwinster,
of kostwinner, zoals ze het liever heeft.
Ze kan nu bij sociale zaken van de ge
meente Baarderadeel een aanvraag in
dienen om in de contra-prestatie te wor
den opgenomen. Het heeft twee' jaar ge
duurd. Dat komt omdat Geertje van
Oudheusden de eerste vrouwelijke kost
winner is die een beroep deed op een
sociale regeling. „Ik was een precedent”,
zegt ze. Daarom hebben er in alle kran
ten berichten en verhalen gestaan over
,de kunstenares uit het Friese dorpje
Oosterlittens”.
Het was overigens in de Zuid-Hollandse
stad Dordrecht dat Geertje van Oud
heusden in november 1970 aanvroeg om
in de contra-prestatie te worden opgeno
men”, aldus het geciteerde bericht.
De contra-prestatie is in het leven ge
roepen voor kunstenaars die niet van de
opbrengst van hun werk kunnen leven,
en houdt het volgende in: De noodlijden-
kunstenaar levert één, twee-, of drie
maandelijks een werkstuk.. Dit werkstuk
wordt aangekocht door de gemeente
waarin de maker woont. Een aankoop-
commissie bepaalt de prijs van het
Hwat hat
Bolswards Nieuwsblat
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
kertier fan de EEG foroaring kommen.
Mansholt hat plak romme foar aid- (lea
ver sein demissionairj-minister Lardinois
Der komt yn 1973 hiel, hwat op it al-
jemint. Ir. Knottnerus neamde as sada-
nich de kommende ünderhannelingen
oer it ynternasjonale hannelsforkear
yn it kader fan de GATT (d.i. de Age-
miene oerienkomst ynsake Hannel en
Tariven). Amearika nl wol oanhalde mei
syn druk op it mienskiplike lanboubilied,
mar de EEG giet dizze konfrontaesje net
üt ’e wei, binammen net nei de ütwrei-
ding: it potentiële areael fan de nije
EEG is nou greater as dat fan Amearika
en greater as dat fan Ruslan!
Yn üs lan seis driget in fül skreppend en
hurd bodzjend part fan de bifolking yn
de lan- en tünbou tusken wal en skip
to reitsjen. It ekononmysk klimeat is neat
net gunstich, al binne der birjochten, dy’t
op in kentering wize. Yn dizze tiid fan
ynflaesje bliuwt it tanimmen fan it
ynkommen efter by de stiging fan de
kosten. As der dus noch earne hwat
winst is, wurdt dy lytser, stiet men al
op fofleis, dan wurdt dat greater en dat
wiist faei. Der komt by dat in CAO-lean
yn de agraryske sektor noch altyd by
dat yn de yndustry efteroankomt.
It kommende regear sil alles dwaen
moatte oan it weiwurkjen fan de yn
flaesje. De lanbou hat wol hwat fedusje
yn it Sintrael Akkoard, as is de 5 3/4 °/o
priisstiging allicht to optimistysk. It Sin-
traël Planburo haldt al rekken mei 8 a
81/’ It folslein weiwurkjen fan de yn
flaesje sil wol net mooglik wêze, nou’t ek
de lannen om üs hinne net by steat binne
de ynflaesje yn ’e han te halden.
Nettsjinsteande it minder gunstich eko-
nomysk bilied is de produksjewearde fan
de Nederlanske lan- en tünbou tanomme
Dit is binammen to tankjen oan de kli-
matologyske omstannichheden (it waer
hie minder kinnen) en de forbettere
merksitewaesje.
Neffens it CBS is dy wearde yn 1972
mei 13 °/o oproun oant f 14,4 miljard. It
eksportvolume woun oan oant f 13,5 mil
jard, it agrarysk ütjieroerskot oant f 5,4
miljard (20 °/oDit ütjieroerskot fan de
lanbou koe it ynfieroerskot fan de yn
dustry royael kompensearje.
De öffloeiing üt de lan- en tünbou giet
sa hurd net mear. Yn 1971 woene noch
sa’n 5000 ündernimmers ophalde, yn 1972
wiene dat noch 1200 en dat wylst de for-
wachting wie, dat it tai heger wurde soe
as yn 1971.
als het laatste. In haar „Weilanden” geeft
ze een soort „luchtfoto”, het weiland,
zoals een kievit dit uit de hoogte moet
zien, vier akkers, elk met een eigen tint,
slechts een paar maal onderbroken door
wat evengoed een molshoop of een koeie-
plak kan zijn. Haar „akker” is van het
zelfde genre. Elk steeltje en stengeltje is
uitgespaard en toch wordt het een ge
heel, zoals ook in haar bekroonde (en
aangekochte) „Appelboomgaard”, wel
haast een legkaart van duizenden stuk
jes met een Jobsgeduld tegen elkaar ge
legd. Persoonlijk vinden we het topstuk
„Onland” met ranonkels en lissen, ge
woon een stukje Prinsenhof, in elk ge
val geen gecultiveerd en rechtgegreppeld
Baarderadeel. In „Kruin” schakelt ze
ineens over op teer blauwe tinten. Het
kan een boomkruin zijn tegen de
avondhemel, maar meer kans dat het ’n
weerspiegeling van deze is in het water.
In „snijsla” komt ineens een ander ele
ment: een bakje met bladgroen op de
kalige akker. „Laaghout” geeft ons ter
afwisseling bruine tinten in het brons
groen. Onze foto geeft haar schilderij
„Driedelig tandraad” weer. Hier zijn de
stengels en bladeren forser dan bij de
andere werkstukken en daarom leende
dit schilderij zich het best voor een af
druk in de krant. Het geeft overigens
slechts een vrij zwakke aanduiding van
het sierlijke lijnenspel, dat het in wer
kelijkheid is. En in werkelijkheid moet
u dit beslist gaan zien op de voor ons
gevoel best geslaagde expositie tot nu
toe. Een uitstapje naar Workum en u is
de kalender een paar maand vooruit. De
schilderes exposeerde reeds eerder in
Haamstede, Rotterdam, Dordrecht, Venlo
en hield een deeltentoonstelling in Fra-
neker. Voor zover ons bekend is dit haar
eerste eigen expositie in Friesland, die
Workum aan Baarderadeel heeft afge
snoept.
Inmiddels kwam in die financiële pro
blemen verandering want de Raad van
State heeft positief geadviseerd en dat
advies is door de Kroon gevolgd, zodat
Geertje van Oudheusden nu in Baarde
radeel in de contra-prestatie is gegaan.
Eindelijk
Geertje is dus kostwinner. Geertje schil
dert - dagen achtereen, want ze is min
stens een maand of langer met een
schilderij bezig - maar dat betekent
niet dat ze nooit eens afwast. Haar man
doet de huishouding. Maar daarnaast
neemt hij ook melkmonsters. En zo kan
Geertje zich voor 100% aan de kunst
wijden. Dat ze het nog lang mag blijven
doen!
Haar werk is groen als gras, eenvoudig
omdat het groene gras haar hoofdthema
is. Kan ze zich graziger weiden wensen
dan de bebloemde deken die Baardera
deel haar ’s zomers biedt? Het tere groen
van het prille voorjaar, het uitbundige
van de volle mei, het donkergroen van
de naseizoen en de bruin bestorven tin
ten van de herfst, met daar boven de
steeds wisselende wolken, dan weer rein
als smetteloze versgevallen sneeuw, dan
weer zwanger van zwoele regen of lood
zwaar van vruchtbaarheid?
Op haar zelfportret kijkt ze onbevangen
maar niet zonder bewondering de schep
ping aan, de flora en fauna minnend,
tussen pauwen en gekartelde bladeren,
heel geen vechtjas, zoals ze in de pers
werd gedoodverfd, maar eerder een
kwetsbaar en gevoelvol wezen met iets
van het bovenaardse. En deze jonge
vrouw schildert het gras, de oer-vegeta-
tie van onze malse weiden. Dat gras
krijgt door haar herschepping plotseling
iets dichterlijks, vergeeft u het ons: iets
vrooms, iets gewijds. Ineens schiet het
ons te binnen, dat „de dichter van deze
eeuw”, Gerard Kornelis van het Reve,
zijn woning in Greonterp ook noemde
„Huize Het Gras”. Duidt het op ver
wantschap? Wie zal het zeggen. Gras
kun je natuurlijk vertrappen, verachten.
Je kunt het ook bewonderen, sprietje
voor sprietje, telkens eender en toch
weer anders. Dit nederige gras, dat een
maal waardig werd gekeurd door de
Psalmist te worden bezongen: De Here
is mijn Herder, mij ontbreekt niets, Hij
doet mij nederliggen in grazige weiden”.
(Ps. 23). Grazige weiden, het symbool
van geborgenheid, vrede, welvaart.
Maar toch - o wonderlijke spannings
volle tegenstrijdigheid - het symbool ook
van vergankelijkheid: „De sterveling, zijn
dagen zijn als het gras (Ps. 103).
Of in de berijmde vorm: „Gelijk het gras
is ons kortstondig leven”. Trouwens dit
niet alleen In meer dan 30 verzen spreekt
ons de Bijbel van het gras. Hier nog een
paar vindplaatsen, die voor zichzelf
spreken: Ps. 37 2: Als gras zullen wij
haast worden afgesneden. Ps. 102 5:
Mijn hart is verdord als gras. Ps. 104
14: Hij doet het gras uitspruiten. Ps. 129
6: Laat hem worden als het gras op de
akker. Jesaja 40 6: Alle vlees is als
gras, het gras verdort, de bloem valt af.
(Hier en daar uit het hoofd geciteerd).
Geen wonder, dat het gras een affiniteit
heeft aan het religieuze beleven.
De rijksconsulent maakte echter bezwa
ren op grond van een sociaal rapport.
De sociaal werkster die het rapport had
opgemaakt, had erin geschreven dat
Geertje van Oudheusden niet had bewe
zen in het verleden kostwinner geweest
te zijn of te kunnen zijn.
Omdat de rijksconsulent een afwijzend
advies gaf moest de minister beslissen.
De gemeente Dordrecht ondertussen had
alle vertrouwen dat Geertje van Oud
heusden in de contra-prestatie zou wor
den opgenomen, èn kocht al vast twee
werken van de kunstenares aan.
De minster beschikte echter afwijzend.
Geertje van Oudheusden en de gemeente
Dordrecht gingen daar tegen in hoger
beroep, maar de minister veranderde
aanvankelijk niet van mening.
Het enige wat toen nog restte was in
hoger beroep gaan bij de Raad van Sta
te. Het echtpaar was inmiddels naar
Friesland verhuisd en Geertje nam daar
contact op met een advocaat, mevrouw
mr. Marijke Oreel-Hellema. Mevrouw
Oreel heeft het volgens Geertje „erg
bij het echtpaar Van Oudheusden geen
overgang van kostwinnerschap had
plaatsgevonden. Dit is niet juist. Me
vrouw van Oudheusden heeft sinds de
cember 1970 tenminste zestien werken
kunnen verkopen hetgeen haar in totaal
ongeveer f 9.500 opgebracht heeft. Zij
heeft deelgenomen aan tenminste vijf
tentoonstellingen. Wil zij haar beroep als
kunstenares kunnen blijven uitoefeneh
dan moet zij ook uitnodigingen om bij
voorbeeld wandschilderingen te maken,
kunnen aannemen. Zoals de heer en me
vrouw Van Oudheusden het nu hebben
geregeld, is dat mogelijk. Financieel ech
ter niet.
