Notities bij
Friese Vredehoven
onze
Gabe Shroar
si
IS
R
t If
LXIII Oosterwierum
Fan stêd en lan
Zilveren filmpjes
bondsspaarbank
bolsward
5^
I
nW
,1
f'
llllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllll
Sparen ingevol8e
de
jeugdspaarwet
met extra
premie van
10%
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
f-
STREEKBLAD VOOR WEST* EN ZUIDWEST FRIESLAND
tev 1
w
Jjg 'S
If
112e JAARGANG No. 37
DINSDAG 8 MEI 1973
Wymbritseradeel.
üs hjoed to sizzen
(voor vervolg, zie pagina twee)
2e week mei 1948
Nationale
staat geprocla-
fan
i.
'j
Advertentieprijs: 21 ct. per mm.
Ingez mededelingen dubbe) tarief
Contractprijs op aanvraag
Raad Workum stelt f 144.000,beschik
baar voor restauratie Raadhuis.
Schettens zal nog dit jaar op het buizen
net van de IWGL worden aangesloten.
Bescheiden herdenking 40 jarig bestaan
Coöp. Boerenleenbank Burgwerd e.o.
en heeft de haven der rust
hier ingenomen,
der sontvloede ontcomen,
verwacht der vleesch opstandig
solider scromen
met alle regt Christ-gelovige vromen.
MEI DE KNYN
FOAR DE WYN?
Een in relief gebeeldhouwde zandloper
heeft Sikke Busman 1894-1915. Het is het
beeld van de tijd die ras vergaat. Het te
ken is voor z’n jonge leven zeer gepast.
Hij werd slechts 21 jaar. Ook onder de
zelfde zerk Hendrik Busman 1890-1921.
De zerk werd ondertekend door „Van
uw kameraden 2 II 21 R I.
Practisch alle vormen komen op dit ge
varieerde vredehof voor, zo zijn er bv.
mooie ovalen voor Jantje Semplonius
1877-1909 echtgenote van G. Stoltenberg,
van T. F. Bootsma 1835-1902 gehuwd met
Hans R. Semplonius 1835-1907 en Ber-
Bedenk o wandelaar
Hoe broos het leven is
Want zie ik was een man
Zeer sterk, gezond en fris
Hier vroeg de dood niet naar
Maar dit zij u gezeid
Dat als hij tot u komt
O, mens wees dan bereid.
Heft o mens het hoofd omhoog
Voel als Christen uwe waarde,
Wend in hoop het vrolijk oog
Verder dan het stof der aarde
Zij, zij blijft uw rustplaats niet
De eeuwigheid ligt in ’t verschiet.
Die Vader blijft zelfs bij een
moederlijk’.
Abonnementsprijs f7,50 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Uitg. A. J. OSINGA b.v., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13 - Postbus 5
Tel. 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
(05157)
gezinsbank zonder winstdoel
Hwat hat
Bolswards Nieuwsblad
As immen de twadde helte fan syn lib-
ben brükt om de dwaesheden fan de
earste helte wer goed to meitsjen dan
is er better as tüzen oaren.
folslein automatisearre is noch wol mear.
As mestknyn is de wite Nij-Sélanner it
measte gaedlik. As de CAF it foer leve
ret, kin der op kontrakt mest wurde. De
knineboer kriget dan in garansjepriis (op
dit stuit f 2.80 de kilo). De kninen wur
de mest ta in gewicht fan sa’n fiif poun.
Se binne dan in fearnsjier aid. It bi-
driuwsrisiko, sykte en sa, is folslein foar
de mester. Der wurdt fan ütgien dat ien
op de fjouwer kninen de einstreep net
hellet. Dit persentage is yn de foartsjoen-
de ütkomsten forarbeide. Neffens guon
is it gemiddeld oan de lege kant, hwant
der kin ek wol ris in „rampjier” tusken
sitte. De mester makket de measte winst
as hy de ütfal sa leech mooglik haldt.
Hy moat dan ek alles dwaen om sykten
foar to kommen: de miggen üt de hok
ken halde en ek alle stründers, dy’t de
kninebuorkerij wolris bis jen wolle soene.
De kninen wurde halden yn kouwen, li-
kernóch as op de tentoanstellingen. Yn
de ófdieling fokkerij kin ien wyfke 5
kear jongen great bringe. As dat troch-
inoar nésten fan 6 binne is dat dus in
30 jongen yn it jier. Ek de temperatuer
is wichtich. Dy mdat konstant sa’n 15“
Celcius wêze. Ek moat der goede fenti-
laezje wêze. De ynfestearring hinget
sterk óf fan it feit, oft der in gaedlik bi-
driuwsgebou oanwêzich is of dat dit der
apart foar set wurde moat. ,As alls hwat
gaedlik forrint komt de o'pbringst fan
in knyn (jongen en eigen fleis) per jier
op in f 40,By in folslein ienmansbi-
driuw (750 bisten) is dat dus in fiks
ynkommen, rekkenje seis mar nei. Mar
der sil earst wol learjild bitellé wurde
moatte en oft it nije sprekwurd „Mei de
knyn foar de wyn” opgong meitsje sil,
moat noch bliken dwaen. Ien ding is wis:
In knineboer is fan it melken óf. En fan
it üngetiidzjen. Hat er lan, dan kin er
der hwat by weidzje of skieppebuorkje!
Tientallen toren begroetten we reeds op onze vredehoven: stoere, slanke, spitse,
stompe, nieuwe, oude, aangeleund tegen een eeuwenoude kerk of moederziel al
leen. Maar nog nooit zagen we een torenvalk. In Oosterwierum wel. De „wikel”
deed wat argwanend, verhief zich hoog op de wieken, maar toen we geen kwaad
in ons schild bleken te voeren, stond hjj spoedig zoals dit een torenvalk betaamt
vroom te bidden. W(j waren samen, die zonnige 24e augustus, de steenrode, brons
bruine, haast roestkleurige vogel en wjj. Het Rjkt ons ook echt een domein voor
een vogel als deze. De hoogopgaande, voor zover we konden nagaan kerngezonde
iepen, met daar tussen de massieve toren. Wel een éénling overigens.
35-jarig jubileum A. v. d. Tol te Wit-
marsum.
Raad Workum neemt afscheid van bur
gemeester Mr. W. M. Oppedijk van Veen.
Burg. Oppedijk van Veen kwam in Wor
kum op 15 juli 1936. Op 5 mei 1943 volg
de zijn ontslag door de bezettende macht
De cel in het Huis van Bewaring te
Leeuwarden werd hem niet gespaard.
Het verblijf in Workum en Friesland
werd hem ontzegd. Bijna twee jaar
zwierf hij met zijn gezin in balling
schap. Op 17 april 1945 keerde burg.
Oppedijk van Veen in Workum terug als
burgemeester
boekfé fan de ierde rint, tonearsten oars
noch gjin kninen op it boerehiem as ün- bigrepen. As it fuorjen en it ütmjuksjen
Er naast de „Begraafplaats van het stof
felijk overschot van (de eerste vrouw)
Antje Johannes Swierstra 1805-1843”
met als tekst: Het leven was haar Chris
tus, het sterven gewin.
Hier weer naast: Sije Rientses van Wijn
gaarden in leven landbouwer te Miedum
1826-1863, echtgenoot van Sijtsche Au
kes Postma met als rijmpje:
ber Pekel 1858-1941 gehuwd met Johan
nes Hofstra 1856-1928.
Een zeer forse zerk met rouwtakken
hebben Aukje K. de Haan 1845-1883,
geb. te Dronrijp, en Jillert T. Stelling
werf 1840-1890, geb. te Baijum, de plaats
waar ook beide overleden zijn. Even
eens een forse zerk draagt het stoffelijk
overschot van Jeltje IJ. Sybrandi 1855-
1934, gehuwd met Abe S. Gerlsma. Ook
hun 2-jarig zoontje Ymte overleden in
1905 rust hier. We lazen de naam Ymte
Sybrandy destijds ook in Westhem.
Over een eerder opschrift heen (dat ons
interessant leek, maar dat we niet kon
den ontcijferen) lezen we de naam van
Assverus Terwisscha van Scheltinga 1786
-1857. Een kennelijk speciaal voor dit
sterfgeval gemaakt gedicht lezen we on
der de naam van Trijntje Brandenburg
„echtgen. van Hiltje v. d. Goot, overt
31 mei 1884 in de ouderdom van 26%
jaar, 12 dagen voor haar dood moeder
geworden zijnde van haar derde kind”
De moeder stierf, de kinderen die niet
wisten
Welk slag hun trof, zij schenen
weltevree
De vader weent, hij voelt wat schat
zij misten
En nu hij schreit, nu wenen zij ook
mee
O, halve weze, als gij eens hier zult
lezen,
Wat schat hier rust in ’t donker
dodenrijk
Dan ’t oog omhoog, God is der steun
wezen
P. Roosje te Hindelopen vraagt na 30
jaar dienst ontheffing uit zijn functie als
klokkenist.
üs hoeke, dêr’t fan it béste Fryske stam- deitaek kin ien man in 750 kninen oan,
de jongen foar de oanfok ornearre yn-
de oude zerken lezen we: Anno 1591, den
5e january sterf den Erentfesten Dr.
Dirck Gerryts Foeghelsangh en Anno
1601 sterf Rinck Heilcke d(ochte)r Brier-
sma, syn frou. Er staat zelfs een rijm
werk op de zerk, waaruit we begrijpen,
dat „in beyde zegte doctor in den hove
van Friesl. tot gedeputeerde staat van
syn Vaderland vercoren” was.
De bekende psalm 103 8 staat voluit
gebeiteld op het graf van Grietje die in
1872 stierf op 15-jarige leeftijd als doch
ter van J. Postma en Antje Kingma. Op
de „Begraafplaats van Auke Folkerts
Postma 1802-1869 in leven laatst land
bouwer, eerst gehuwd met Antje J.
Swierstra, later met Jeltje T. Stelling
werf lezen we:
De Joodse
meerd.
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
1887. Zij werd slechts 15 jaar en 5
maanden en kreeg het meer gelezen
rijmpje mee:
Naar lichaam zwak, naar geeste sterk
Was ’t leven haar een worstelperk
Van zelfverloogening en lijden
Maar door ’t geloof in Christus bloed
Was haar ziel steeds welgemoed
Verwachtende de kroon na ’t lijden.
der de pikestjelp. En dochs wie it tige
serieus hwat de CAF oan idéën en
mooglikheden lansearre. It „Bolwerk”
fan okkerdeis jowt der ynteressante yn-
formaeje oer. It docht bliken, dat men
net oer iis fan ien nacht gien is. It giet
binammen om it mesten fan kninen, mar
der moat fansels ek fokt wurde, omdat
der foar elke slachte knyn wer in nijen-
ien yn it hokje moat. Nou mei it bikend
achte wurde, dat der by üs net al to-
folle kninefleis oppluze wurdt. Wol gau-
ris pikt de hüsfrou in hintsje üt de djip-
fries fan de supermerk, mar knine iters
binne dér folie tinder siedde, al bisefffe
wy meastal net, hwat wy dan misse!
Hwat de measte fan üs lêzers lykwols
net witte, is dat üs lan in frij aerdige
yn- en eksport hat fan kninefleis. Bi
nammen de eksporteurs ha alle kansen.
Se moatte nou oan de fraech foldwaen
troch it hinnefleis earst komme to litten
üt de lannen fan it eastblok en seis üt
China wei. Sjoen dizze merksituaesje
lykje de foarütsichten foar de kninehal-
derij yn it great yn üs lan bislist net
üngunstich. De CAF hat dit mei in foar-
ütsjend each sjoen en kontakten lein mei
in spesialisearre slachterij fan kninen yn
Braban en hat yn Aldeberkeap in proef-
bidriuw oprjochte baseare op in 50 wyf-
kes („voedsters”). Doel wie om hjirby de
nedige ünderfining op to dwaen, hwat it
halden fan kninen foar de mesterij oan-
bilange yn it algemien en hwat de gear
stalling fan it meast gaedlike foar oan-
gie yn it bysünder. Dizze ekperimenteale
fase is nou safier hinne, dat al bisocht
wurdt de nedige animo foar de knine-
mesterij to krijen. Tank sij de CAF-dagen
komt dy al aerdich op gong, binammen
fan de kant fan harren, dy’t al it oare
oan kan dwaen wolle om har allinne op
de langearen ta to lizzen. By in folsleine
De Fryske tael is boeretael. Lange tiid
(en noch wol) waerd üs tael dan ek oan-
tsjüt mei de bineaming „boerefrysk” of
koartwei mei „boersk”, b.g. as antwurd
op de fraech: „Praet de nije dokter
stedsk?” „Né, gewoan boersk!” It is dan
ek gjin wünder, dat hiel hwat sprek-
wurden en sizwizen oan de boer en syn
bisten üntkend binne. Wy neame sa foar
de fust wei: sa smoarch as in baerch; sa
dom as (it efterein) fan in kou (ek wol
okse); sa nijsgjirrich as in hin (mei in
glêzen gat); As ien skiep oer de daem
is in blyn hynder kin der gjin skea
dwaen; better in bline hynst as in leech
hel ter; it is de boei’ allike folie, as de
kou skyt as de bolle; ensfh. Soms ha dy
sprekwurden of sizwizen al of net to-
rjochte hwat to meitsjen mei de bi-
driuwsfiering, of deftiger sein, mei de
Sijtsche Aukes Postma leefde zelf van
1833-1895 was eerst 10 jaar de echtgen.
van Sije Rientses Wijngaarden en later
28 jaren van Simon Sipkes Kooistra. Ze
heeft als tekst: Matth. 5 3: Zalig zijn
de armen van geest, want hunner is het
koninkrijk der hemelen.
Een „taartdoos" komt ook nog voor op de
vredehof van Oosterwierum, gelegd
Aan alles is te zien, dat het niet altijd
een eenling is geweest, deze toren-we-
duwnaar van Oosterwierum. Hij staat
b.v. niet midden op de vredehof, maar
excentrisch. De aanzet van de vroegere
kerk is nog te zien in de littekens aan
de oostkant. Ander duidelijk bewijs: de
antieke zerken oost van de toren. Die la
gen vroeger natuurlijk in de kerk. Het
moet zo te zien een fors gebouw geweest
zijn. Bij informatie blijkt de kerk pas in
1903 te zijn .afgebroken. Het moet een
fraai gebouw geweest zijn, een van de
oudste kerken van ons land, daterend
uit de 2e helft van de 12e eeuw en ge
wijd aan de Heilige Nicolaas. In 1860
werd er nog veel geld besteed aan de
restauratie o.a. van het dak. Nu is alles
verloren, ook de fraaie eikenhouten fa-
miliebanken. Het mag trouwens een
wonder heten, dat de toren er nog staat.
In 1911 besloten de kerkvoogden nl. die
ook maar af te breken, maar toen kwa
men b. en w. van Baarderadeel in het
geweer. Samen met het rijk zorgden zij
er voor dat er f 4500,Op tafel gelegd
werd. De toren werd gerestaureerd.
Overigens niet voor de eerste maal, want
op een steen in de zuidmuur lezen we:
Anno 1589 is deesen Toern Gehelik Ge-
repareert synde administratoer doctor
Dirk Foegelsang ende Pieter Yekes Foe-
gelsang.” Dit was dus nog maar pas na
de reformatie van 1580 toen ook de kerk
te Oosterwierum protestants werd. Erg
lang heeft doktor Dirk de restauratie
niet overleefd, want op de grootste van
Liggen nu rooms en protestant vredig
naast elkaar ter ruste te Oosterwierum,
de verstandhouding lijkt ook vroeger
goed te zijn geweest, want de laatste
pastoor van Oosterwierum van voor de
kerkhervorming van 1580 ligt er ook be
graven. Zijn zerk is echter wel enige me
ters verhuisd en ligt nu in de toren. Er
staat op te lezen Ao 1589, den 31 October
sterf de Eerw. Meindert Nannes, Pas
toer te Oosterwierum. Hij is er dus blijk
baar rustig blijven wonen. Toch is ook
dit nog niet de oudste steen op de vre
dehof, want in de toren ligt ook de
bruine altaarsteen met de bekende 5
kruisjes. Vindt u het vreemd deze toren
hier zo maar midden in het landschap?
Ook dit is historie. Eens had Oosterwie
rum zowel een „Tsjerkebuorren” als
„Brêgebuorren”, zoals ook thans bv. nog
Winsum. Toen de terp in 1878 werd af
gegraven liet men het kerkhof voor wat
het was. Vandaar dat deze eeuwenoude
vluchtheuvel nu uit het landschap op
rijst. Toen reeds was de nadruk hoe lan
ger hoe meer komen te liggen op de
Brêgebuorren. Thans heeft dit het oude
dorp helemaal overtroffen. De Tsjerke
buorren bestaat nog slechts uit een paar
boerderijen. Niet alleen de mensen ver
huisden, de kerk ook. Reeds eerder in
1776 was het zadeldak door een spits
vervangen. Er kwamen zelfs twee nieu
we kerken in Oosterwierum want op 24
maart 1926 werd ook de nieuwe r.k. kerk
ingewijd. De klok, gegoten in 1534 ver
huisde ook al naar de nieuwe (her
vormde) kerk. De oude werd, zoals ge
zegd, afgebroken in 1903. Zijn er nog in
leven die de kerk hebben gekend? Die
er misschien in zijn gedoopt, die het zich
nog vaag kunnen herinneren of er nog
een foto van hebben?
Alleen de toren is er dus nog. In som
mige openingen is een stenen traliewerk
gemetseld. Afdoende en beter dan glas,
dat hier blijkbaar niet veilig is. Van de
glas-in-lood-raampjes is de grootste helft
stuk. Ruw geteld is de droeve stand 46
gebroken, 41 heel of slechts gebarsten.
Dat kunnen de wikels niet hebben ge
daan. Zuid en oostwaarts van de toren
zagen we ook klimop. We hopen, dat men
deze wat in de groei zal belemmeren.
Deze woekerplant is een echte toren
vernieler en vooral de vrij zachte hand-
gebakken Friese kloostermoppen, die nu
een zeven eeuwen hebben doorstaan,
zouden dan het slachtoffer worden.
Genoeg hierover. We noteren eerst maar
weer wat namen: Rijpstra, Wetting, Of-
fringa, Bleeksma, Landstra, Anema, Zel-
denrust, De Graaf, Koning, Visser,
Schuurmans, Walma, De Hoop, Bonne-
ma, Stilma, Zijlstra, Klijnsma, Speck-
mann, Mook, Zoethout, Busman, De
Wind, Kleveringa, Raukema, Hoekstra,
Sybrandy, Buwalda, Krol, Hortinga, Id-
singa, v. d. Heide, Post, Leijenaar, Kooi
ker, Flameling en dan die wel een zeer
speciale klank hebben in Oosterwierum:
Sijpersma (naast Sypersma), Hoogma,
Douma, Altenburg, enz. Bij onze rond
gang noteren we als eerste gedenkteken
dat van Jeanette Veldlijk 1880-1915, ver
volgens die van Louw P. Reinalda 1867-
1925 en zijn echtgenote Harmke J. Bijl-
sma 1866-1926. Een dubbelgraf met twee
treurwilgjes heeft Trijntje v. d. Bey
1858-1934 en Herke Visser 1855-1924.
Vervolgens is er een schildje voor de
voeggestorven Marga 1955-’59, dochtertje
van familie Abbing-Fischer.
Onder een witmarmeren kruis, geplaatst
op natuurstenen voet lezen we: Bid voor
de ziel van Tjerk B. Douma 1888-1952,
echtgenote van Hesseltje Altenburg
1887-1966 R.I.P. Ernaast is ter ruste ge
legd Dirk v. d. ,Zee 1910-1957. Bloemen
vinden we bij de graven van Rommert D.
Hoogma 1866-1947 gehuwd met Pietje P.
van Balen 1868-1949 en bij Aukje Boe-
kema 1902-1934 en Feike Hoogma 1897-
1957. Ook ligt hier nog Dingelum Hoog-
Rondom Arum was men vrijdag j.l. al
weer druk bezig de tulpen te koppen.
Onze fotograaf maakte dit plaatje op de
velden van W. K. Postma, Gr. Baarder-
buren. Het gaat de kweker namelijk niet
ekonomy fan it bidriuw. Foarbylden hjir-
fan: It each fan de master makket de
happe fet, wite hynderkes ha in bulte
struijen; smoarge bargen groeije it bést
en it bikende
In hin is in sin,
mar gjin gewin.
In wier wurdt dat léste, salang it hwat
by pielderij bliuwt. It koe sa’n moai ge-
sicht wêze, in kraeijende hoanne yn ’e
iere moarn op ’e rüchskerne, op in waer-
me dei hwat moudzjende hinnen op ’e
reed, in hin mei piken under de stjelp
of it fan alle kanten oanstouwen kom
men as der mei „kyp-kyp” gerop de boe-
rinne kaem mei hwat mingd foer of bêl-
lekoarsten. Mar hwat ek in argewaesje
as dyselde pear dófhüdige hinnen de tün-
tsjes fan ’e frou forrinnewearren of dat
weilizzen fan ’e aeijen. Yndied sok hin-
nehalden wie in sin en gjin gewin. Dat
léste waerd it pas (hoewol it iene jier
sei it oare net) doe’t guon it buorkjen
der oan joegen en hinnehalder waerden.
De Breimers to Easterlittens wiene mei
fan de earsten, dy’t de greate sprong
weagen en it folhalden ha oant hjoed de
dei. Mar hiel hwat oaren waerden dochs
ünwennich fan de kouwesturten en win-
liken allinne yn de Wélden krigen de
hinnehalderijen de fuotten goed under
it gat. Mei it keallemesten en it barge-
halden gyng it al net folie oars. Not)
wurdt der faeks wer in nij sprekwurd
oan de yn de oanhef fan dit artikel
neamde tafoege, lyk as yn de titel fan
dit stik suggerearre:
Mei de knyn
Foar de wyn!
Wy ha der yn de „kop” in fraechteken
efter set, hwant earlik, de CAF mei de
professionele kninehalderij op de CAF-
dagen dan yn alle earnst yntrodusearre
ha, persoanlik sjogge wy, binammen yn
om de bloem maar om de bol, vandaar
dat de prachtige bollenvelden slechts een
paar dagen in bloei sctaan. Als het weer
goed is staan eind deze week nog een
paar veldjes in bloei.
Uitslag „De 8 van Bolsward”, le prijs B.
Andriessen, Leeuwarden; 2e. Westerterp,
id.; 3e P. Boer, Amsterdam; 4e J. Cha-
risius, Leeuwarden. Vaardigheidsrit: IA
Van der Poel Oud-Ade, 1B Idzenga, Bols
ward. Eerstaankomende Bolswarder in
toertocht C. de Groot.
m. 1893-1970. Onder een treurwilg rus
ten G. W. Holkeboer 1838-1909, E. v.
Dijk 1844-1910 en J. Hoekel 1877-1930.
Hoewel devotiebeeldjes hier betrekkelijk
schaars vinden we toch een engel
tje bij de kindergrafjes van Jan Boer-
sma 1960-’61 en Evert Petrus v. d. Werf
1949-’5O.
Friestalige opschriften komen hier ook
voor. Een paar voorbeelden:
Rêst sêft leave mem Truus Hemstra
1925-1969 (echtgen. v. Bokke Douma).
Hjir rêste üs leave lytse Piet en Jap-
pie, berne 8 jannewaris 1945, forstoarn
15 en 19 maert 1945.
Hjir rêste Jac. Pieters de Jong 1863-
1935 en Fimmigje Gerlofs Bottema 1863-
1945. De famylje.
Hjir rêst üs béste man, heit en pake,
Doeke Meintema, 1893-1954 Gettje D.
Schuurmans.
Hjir rêst üs béste heit en pak-e Frans
Semplonius 1866-1943, widner fan Win-
tje Palsma. Bern en bernsbern.
Hjir rêst üs soarchsume frou en mem
Tjitske Palstra, berne op ’e Dille 1898 en
dêrre forstoarn 1949. W. J. Altenburg
en bern.
Hjir rêste oant de dei fan ’e opstan-
ning üs leave alden Aafke Jansma 1880
-1951 en Rients Boersma 1880-1949. Har
bern.
Twee dingen vallen hierbij op. Bijna alle
zerken beginnen met „Hjir rêst(e)” en de
meeste dateren ook hier van na de 2e
wereldoorlog.
Van de familie Douma vinden we hier
vele vertegenwoordigers. We noemen
(zonder volledig te zijn): Pieter Bokkes
Bouma 1886-1925, Sjieuwke Douma 1852
-1926, en op dezelfde zerk Marijke Pie-
tersma 1850-1929 (helaas scheefgezakt),
daarnaast Douwe T. Douma overleden
1900 oud 52 jaar, gehuwd met Catharina
O. Feenstra, overleden 1937 oud 82 jaar,
daar weer naast Bokke T. Douma 1850-
1911, gehuwd met Trijntje Langedijk
1859-1929. Hiernaast een liggende zerk
op de laatste rustplaats van Sytske v.
d. Veen 1899-1926.
Het zopas genoemde friestalige zerkje
voor Piet en Jappie rust op het graf van
Wietske K. v. d. Meulen 1851-1918 wed.
van Th. S. Jansma.
Een groot familiegraf heeft hier fam. De
Groot. Lipkjen J. de Groot 1867-1945,
rust en met „drie nog jeugdige kinde
ren”. In dezelfde rij rusten ook nog
Frans Adolf Bonté 1886-1954 en Aaltje
Bonté-de Groot, beiden overleden in Lo
carno.
Lucretia Faber liet op de zerk van Klaas
Hylkema 1890-1955 plaatsen: 2 Cor. 4
17, 18, waar we lezen: Want onze lich
te verdrukking, die zeer haast voorbij
gaat, werkt ons een gans zeer uitne
mend eeuwig gewicht der reelijkheid,
dewijl wij niet aanmerken de dingen die
men ziet, maar de dingen die men niet
ziet, zijn eeuwig.
Er liggen in deze buurt drie zerken
naast elkaar, resp. van Geeltje M. v. d.
Goot 1841-1921 (zalig zijn de zachtmoe-
digen) Pieter H. Zijlstra 1830-1908 (Zalig
zijn de doden die in Here sterven) en
van hun dochter Jeltje P. Zijlstra 1872-
X;-- i.
1 f
.'ii
mO4
^7,7'''
