gegoede
was een
Polarisatie opnieuw twistpunt
„Mijn vader
Friese boer”
Het relaas van een stuurloos leven
roto van de week
V.
R.O.N.O.
Raadsagenda
Bolsward
Ysbrand Sandstra
overleden
Afkoopregeling
Rentekaart
Orgelconcert Piet
Egmond in Martini
kerk te Bolsward
STREEKBLAD VOOR WEST- ÉN ZUIDWEST FRIESLAND
-
Andante”
voor de
i
VRIJDAG 22 JUNI 1973
112e JAARGANG No. 50
Ka!
BURGERS VAN BOLSWARD
Ook
niet
zo’n
beste
Advertentieprijs: 21 ct. per mm.
ïngez. mededelingen dubbel tarief
Contractprijs op aanvraag
toen
ik
homogeniteit van het kabinet ten goede
I als een lid daarvan de regeringsdeelname
ziet als een onderdeel van de strategie
de christen-democratische partijen te
bestrijden, wier program mede aan het
kabinetsbeleid ten grondslag ligt?”
Toch benieuwd hoe premier Den Uyl in
zijn antwoord Pronk zal sparen en toch
Aantjes genoegdoening zal geven.
Abonnementsprijs f 7,50 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Ultg. A. J. OSINGA b.v., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13 - Postbus 5
Tel. 2044 - Na 18.30 uur 2660 of 2335
(05157)
Bolswards Nieuwsblad
Wymbritseradeel,
De eerstvolgende openbare vergadering
van de raad der gemeente Bolsward zal
worden gehouden op dinsdag 26 juni a.s.
des avonds om 7 uur. De agenda luidt
als volgt:
gedanst werd,
omgeving dus.
In ’62 ging het helemaal fout. Ik had ie
mand bedreigd. Die vent reed zonder
licht op z’n fiets en daar zei ik wat van.
Waarop die vent zei, dat ik dronken was.
Herrie. Ingesloten op het politiebureau
waar ik iemand een fles naar zijn hoofd
gooide.
Die fles had ik altijd bij me; voor het
weekend kocht ik per traditie een halve
liter.
Na dat incident zei de predikant, bij wie
ik in huis was geweest en die zich mijn
lot aantrok, dat het zo niet langer kon.
Ik moest maar naar een inrichting. Door
zijn bemiddeling kwam ik in Vries te
recht, in „Filadelfia”.
Het beviel me helemaal niet. Ik voelde
me er niet thuis en moest op het land
werken, iets wat ik niet gewend was.
Een incident met een bemoeizuchtige
broeder daar resulteerde in mijn verwij
dering uit „Filadelfia”. Ik moest maar
weer terug naar Enschede. Okay. Maar
ik werd langzamerhand vijf en zestig en
moest, ondanks het feit dat ik graag hal
ve dagen had willen doorwerken, weg bij
de gemeente. Mijn inkomsten werden
dus gereduceerd tot AOW-niveau en
omdat ik geen normaal pension of hotel
meer kon betalen, werd ik ondergebracht
in een tehuis. Nou, daar beviel het me
helemaal niet. Ik voelde me er een
vreemde eend in de bijt. Want ik kan er
nog altijd niet tegen dat iemand tijdens
een warme maaltijd met een groot stuk
vlees in zijn linkerhand zit. In die tijd
ben ik trouwens zeveneneenhalve maand
„droog” geweest: geen druppel drank ge
had. Dat was natuurlijk niet ten eeuwi
gen dagen vol te houden, dus ook in dit
tehuis ging de zaak weer de mist in. Ik
kwam regelmatig met een borrel op thuis
en lag dus het grootste deel van mijn tijd
voor straf op de hospitantenzaal.
Direkte aanleiding voor mijn vertrek
was de ochtendkrant. Ik wil ’s ochtends
een krant lezen en had dus een abon
nement op een ochtendblad. Maar
voordat ik hem te pakken had pikten de
broeders hem al uit de brievenbus en
had ik het nakijken. Want dan lag die
krant op de personeelskamer en daar
mocht je niet storen tijdens het ontbijt.
Toen ik daar herrie over begon te schop
pen zetten ze mij buiten de deur. Dat liet
ik me niet zo maar doen, tenslotte stond
ik inzake die krant, mijn eigen krant, in
mijn recht nietwaar? Dus keilde ik een
steen door de ruit van de broeders.
Waarop een dokter adviseerde mij op te
laten nemen in „Het Hoogeland”.
En daar zit ik dus. Een buitenbeentje.
Sommigen hier zijn volledig debiel, de
ene helft zegt niets en de andere helft
versta ik niet. En ook al verstond je ze,
waar moet je met die mensen over pra
ten? Ze begrijpen toch niets. Dat bete
kent eenzaamheid
Ik krijg slaaptabletten, maar die dingen
werken ’s morgens beter dan ’s nachts,
zodat ik lang in bed blijf. Daarna wandel
ik wat met de honden en ’s middags doe
ik vertaalwerk uit het Amerikaans of-
Duits voor de direkteur. 's Avonds wordt
er gebiljart en gekaart. Dat laatste
betekent dan klaverjassen of zwikken,
beneden mijn waardigheid want ik ben
een sterke bridger.
Waarom ik hier dan blijf? Ja, waar moet
ik heen? Ik kan nergens anders heen.
Zaterdag en zondag ga ik direkt na het
eten naar een café hier in de buurt, voor
een klein borreltje. Dat is toegestaan,
want ze kunnen het je toch niet be
letten
Soms gebeurt het nog wel eens dat je
een kleintje te veel neemt. Dat kan
eigenlijk niet, want ik krijg officieel
Refusal, zodat ik niet tegen drank kan.
Maar dat is een geheimpje tussen u en
mij die tabletten neem ik niet in. Die
broeder is een sufferd en die merkt er
toch niets van. Maar het is wel een heel
gedonder om dat spul telkens weer een
beetje onopvallend weg te werkenIk
ben altijd een feestvierder geweest. Ze
hebben me „gebrek aan levensernst”
verweten. Akkoord. Ik heb een heleboel
plezier gehad in mijn leven, maar ook
veel ellende. Dat hoef ik niemand te
verwijten, dat is zuiver mijn eigen
schuld geweest. Het aantal weken dat ik
in een cel heb doorgebreacht is nog wel
op je vingers te tellen, maar het aantal
avonden op een politiebureau
Daar zou je een boekhouding voor nodig
hebben
Na een slepende ziekte is Dinsdag 19 juni
op 78 jarige leeftijd vriend Brand van
ons heengegaan.
Hij was een „warber” man, die in de
dorpsgemeenschap Nijland een belang
rijke rol heeft gespeeld op diverse
terreinen zoals toneel, biljarten, kaarten
en de sport.
Vooral de sporten kaatsen, schaatsen en
ook het eierzoeken had zijn grote liefde.
Toen wij in april bij hem waren zou hij
graag nog eens achter de „Ijippen” aan,
maar het lopen ging niet meer.
Ook bij A.J. Osinga BV was hij een zeer
gewaardeerde medewerker en collega.
Meer dan 50 jaar was hij hier werkzaam.
Dagelijks ging hij op de fiets (later met
de brommer) naar het werk, waar hij
steeds stipt op tijd aanwezig was om de
verwarming aan te zetten.
Daarna zat hij achter zij zetmachine,
Zoals bekend hebben P.v.d.A., D’66 en
P.P.R. de afgelopen jaren niet zonder
succes gepoogd door scherpe oppositie en
door tegen de christen-democratische
gerichte partijpolitieke uitspraken, tot
verharding en verscherping van de poli
tieke tegenstellingen te komen. Doel van
die strategie was en is het politieke
(confessionele) midden uit elkaar te trek
ken. In de verkiezingsstrijd van vorig
najaar heeft ook de V.V.D. onder aan
voering van Wiegel ijverig aan de pola
risatie meegedaan. Het resultaat was dat
het erop leek dat het eigenlijk alleen
ging om een keuze tussen links en rechts
tussen Den Uyl en Wiegel. Op bijeen
komsten waar deze twee politici elkaar
te lijf gingen stroomden de meeste toe
schouwers binnen. Tussen die twee an
tipoden moesten K.V.P., A.R. en C.H.U.
proberen ook nog een eigen gezicht te
laten zien. Tegenover de polarisatie, het
verscherpen der tegenstellingen en de
daarmee gepaard gaande isolementspoli-
tiek van links, stelden de christen-demo-
craten hun slogan van „overleg en sa
menwerking”. Vooral de A.R. hamerde
op dat thema, ook in advertenties.
Het heeft er bij de kabinetsformatie
maandenlang op geleken dat de polari
satie van links het land onbestuurbaar
dreigde te maken. Links had zich im
mers tegenover de kiezers verplicht om
niet met de confessionelen samen te wer
ken en te onderhandelen. Den Uyl, Van
De politieke partijen die in het kabinet Den Uyl vertegenwoordigd zjjn, hebben hun vraagt Aantjes. En voorts: „komt het de
voormannen op pad gestuurd om in alle uithoeken van het land het gevoerde be
leid uit te leggen en te verdedigen. Die hernieuwde kennismaking met de kiezers
van 29 november j.I. levert zo nu en dan een stukje op in de krant, als er tenminste
ooit nog eens iemand in slaagt iets origineels te zeggen. Iemand die daar uitste
kend in geslaagd is, is de nieuwe minister voor Ontwikkelingssamenwerking Drs.
Pronk van de PvdA. Hjj liet zich vorige week zaterdag op een bijeenkomst van zjjn
partjj in Rotterdam verleiden tot uitspraken die de nekharen van sommige chris
ten-democraten steil overeind deden staan. Minister Pronk sprak dan ook over een
heikele zaak: de polarisatie in de Nederlandse politiek.
Mierlo en De Gaay Fortman hebben
maanden nodig gehad om zich heel lang
zaam centimeter voor centimeter onder
die belofte uit te werken. Uiteindelijk is
dat dan .gelukt”, zij het dat nog wel eens
het woord „kiezersbedrog” viel.
De Christen-democraten verdedigen
thans hun deelname aan het kabinet Den
Uyl o.m. met het argument, dat er een
einde moest komen aan de „heilloze po
larisatie” die hen zoveel schade berok
kende. En Den Uyl moest dan ook in de
regeringsverklaring enkele zinnen uit
spreken die er op duidden dat de polari
satie op een laag pitje zou gaan.
Maar nu dan minister Pronk. Hij vertelde
zijn Rotterdamse vrienden dat „De pvdA
mede aan de regering is gaan deelnemen
om de strategie van de partijpolitieke
polarisatie beter te kunnen voortzetten”.
Hij zei ook dat „de PvdA van de machts
positie (in het kabinet) uit de polarisa
tie - gericht tegen het politieke midden -
kan versnellen”.
En tenslotte sprak Pronk zijn dankbaar
heid uit jegens de VVD voor de harde
oppositie, „omdat die in de strategie van
de polarisatie past”.
A.R.-fractieleider Aantjes heeft premier
Den Uyl nu schriftelijk gevraagd, hoe hij
in het licht van de regeringsverklaring
over de uitspraken van zijn minister
Pronk denkt. „Is de P.vd.A. aan de rege
ring gaan deelnemen uit overwegingen
van partijbelang of van landsbelang?”,
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
Op 1 juli begint een nieuwe periode van
de afkoopregeling voor de vroegere
bezitters van rentekaarten.
Deze keer zijn zij aan de beurt die in een
der jaren 1919 tot en met 1924 of in de
eerste helft van 1931 zijn geboren en
wier ouderdomsrente bij het bereiken
van de 65-jarige leeftijd minder dan 60,-
gulden per jaar zou bedragen. In de
praktijk wil dit zeggen dat in de meeste
van deze gevallen alleen dan afkoop
plaats vindt als in totaal minder dan
1 Notulen.
2 Mededelingen en ingekomen stukken.
3 Wijziging van de gemeentelijke studie
toelage regeling.
4 Het toekennen van een afkoopsom we
gens maalgelden.
5 Benoeming van bestuursleden in het
werkvoorzieningsschap voor hoofdar
beiders te Heerenveen.
6 Het verlenen van een krediet voor fes
tiviteiten bij het regeringsjubileum.
7 Het verlenen van een krediet voor het
treffen van aanvullende parkeermaat-
regelen op de Appelmarkt.
8 Het verstrekken van een krediet voor
demping van een gedeelte van de Mak-
kumervaart.
9 Begrotingswijzigingen.
hetzelfde pension gezeten toen een
kennis uit Leeuwarden, die ik daar
binnen had gehaald en die ook een be
hoorlijke borrel lustte, zorgde dat ik
moest verdwijnen. Mijn volgende adres
was bij bridgevrienden, mensen die het
behoorlijk konden doen, maar waarvan
de man ook veel dronk. Na een halfjaar
was ook dat afgelopen.
Daarna bij een predikant in huis, ook
fout gelopen, toen van het ene pension
naar het andere en tenslotte bij een
adjudant van de recherche in huis, waar
het wel goed ging totdat ik het opnieuw
met de politie aan de stok kreeg en de
officier van justitie die adjudant liet
weten, dat het geen pas gaf voor een
politieman om mij nog langer onderdak
te verlenen. De volgende vijf jaar zat ik
in een hotel, waar zaterdag en zondag
Maandag 25 juni 18.30 Uur zal het
Amusementsorkest „Andante” te beluis
teren zijn voor de R.O.N.O.
Voor de bewoners van de bejaardente
huizen en voor Andante’s Vriendenclub
zal dit ongetwijfeld prettig nieuws zijn.
Andante speelt een gedeelte van haar
succesvol optreden in februari j.I. voor
de Vriendenclub en het daaropvolgend
gratis zondagmorgenconcert.
Het programma bevat de volgende
nummers: El porompompero, On a slow
boat to China, I love Paris, Stem von
Rio, Roses of Picardie, Alexander’s
Ragtime Band.
Hy ziet er uit als een wat verkreukelde heer, deze bewoner van „Ons Thuis”: een
blauw pak, wit overhemd, das, vertelt het jaarverslag van het „Hoogeland” over een
van de patiënten, die naderhand zün levensverhaal doet, triest maar waar.
Vermeldenswaard, want het is een tenue dat daar opvalt tussen het corduroy en
andere werkpakken. Hy is 68 jaar en doctorandus in de geschiedenis. De boerderü
van zyn vader, ergens by Leeuwarden, was de grootste uit de buurt. Als het leven
voor hem rimpelloos was geweest, had hy nu samen met zün vrouw comfortabel
geleefd van een royaal lerarenpensioen. Hij had een fraai huis gehad of zich inge
kocht in een serviceflat. Maar het leven was niet rimpelloos en dus zit hy nu in
dat „Hoogeland-tehuis” tussen mensen, met wie hy niet kan communiceren omdat
hy hun taal niet spreekt en zjj de züne niet verstaan. Hy is gedwongen om te
klaverjassen omdat zün medebewoners niet kunnen bridgen. De twee honden van
een mede-bewoner geven zyn dag een vast ritme: hy laat ze uit en geeft ze eten,
’s Middags doet hy vaak vertaalwerk voor de direkteur. zyn leven lang verduis
terden de alcoholdampen zyn horizon. En nog geeft die geheimzinnige fles zün le
ven wat glans. Ondanks de refusal-tabletten, die hjj moet slikken om by die fles
vandaan te blijven. Het is voor hem een sport om ze stiekum weer uit te spuwen,
zonder dat de groepsleider het ziet. Maar dat moet tussen u en mjj biyven, dat
hoeven ze niet te weten.” Het geeft niet. „Ze” weten het nameiyk toch wel. En
maken er niet zo’n groot punt meer van. Deze man, deze patiënt met zyn acade
mische vorming, heeft op „Het Hoogeland” zyn eindstation gevonden. Hy zal er
biy’ven, „tot dat de dood ons scheidt.” Dat weet hy zelf ook, al heeft hy er geen
vrede mee omdat hij zich er niet op zy’n plaats voelt. Maar waar moet hy heen?
De hele wereld heeft hem al uit„-gekotst”, niet één keer, maar zeven keer zeven
keer zeven tot in het oneindige. Sinds 1960 heeft hy het contact met zün familie
verbroken. En hy denkt er niet aan om die draad weer op te nemen: „Dan moet
ik zeggen waar ik ben en daar geneer ik me voor. Nee, laat maar.” vyf maal (in
een periode van vyfentwintig jaar) werd hy veroordeeld. Wegens „wederspannig-
heid”, zoals de justitie het uitdrukt wanneer iemand, al dan niet dronken, de in
zichten van de hem ontmoetende politieman niet geheel deelt en daar lichameiyk
blijkt van geeft. Zün maatschappeiyke carrière hotst van het ene ontslag naar het
andere. Vraag: Hoe belandt iemand met de veelbelovende start van een intelli
gente, gegoede jongeman tenslotte in een tehuis voor ontwortelde alcoholisten?
Dit is zün antwoord:
Hoewel mogelijk ten overvloede,
mag ik u attent maken op de col
lecte voor het Anjerfonds, die dit
jaar zal worden gehouden in de
periode van 25 juni t.e.m. 7 juli
1973.
De opbrengst komt voor een groot
deel ten goede aan onze plaatse
lijke culturele verenigingen.
De besturen van deze verenigingen
collecteren zélf, om aan de nodige
geldmiddelen te komen voor hun
activiteiten.
Bolsward, als culturele kern van
Friesland, zal hen niet teleurstel
len, daar ben ik van overtuigd.
Vooral nu het gaat om onze eigen
jeugd en onze eigen verenigingen,
mag ik u opwekken royaal uit de
hoek te komen.
Boalsert boppe!
De burgemeester van Bolsward,
J. M. A. Mulder.
worden
Praeludium en
koraalbe-
Een simpel hekwerk kan erg decoratief
zijn, vooral als de fotograaf er even de
volle aandacht op vestigt. Aldus geschied
de bij deze foto, gemaakt op de 13e van
de eerste van dit jaar. Het is het hek
werk voor het z.g. Klein Gasthuis aan
het Skilwyk. Achter de rug van de (hier
uiteraard onzichtbare) fotograaf bevindt
zich de Gysbert Japicxbrug, over de
plaats waarvan getuige de oude raads-
verslagen nu juist 25 jaar geleden door
de vroede vaderen menig robbertje werd
gevochten. De brugoprit moest toch wel
een ietsje omhoog gehaald worden, maar
dat gaf weer moeilijkheden met de huis
jes van het Klein Gasthuis (u weet wel
met dat poortje). Men bedacht toen een
even simpele als originele oplossing, nl.
het verhoogde trottoir (langs de tuin
van het St. Antoniegasthuis) drie treden
te laten zakken, zodra dit kwam voor ’t
Klein Gasthuis, maar daarnaast een
muurtje bouwen en het verhoogde trot
toir hierlangs te laten doorlopen. Beter
dan wij het u kunnen uitleggen ziet u
het op de foto. Wie over het fotoboek
van Bolsward beschikt ziet hoe vroeger
bij het avondlicht van de aloude gaslan
taarns de heer Wijma hier ook al eens
een fraaie foto heeft gemaakt. Legt u
ze naast elkaar, dan ziet u, dat ook hier
de tijd niet heeft stilgestaan. Boven
staande foto is gemaakt door de heer
drs. J. Reinsma, Snekerstraat, alhier.
voor 286,— gulden is geplakt. Tevens
komen aan bod zij die geboren zijn in de
tweede helft van 1931, waarbij het er
niets toe doet hoeveel er is geplakt.
Om het aan rentezegels geplakte bedrag
(vernjeerder met interest) terug te
krijgen, kan men zich wenden tot de
Raden van Arbeid. Aanvraagformulieren
met toelichting zijn daar en op alle
postkantoren te verkrijgen.
De mogelijkheid tot aanvragen geldt ook
nog voor hen die in vorige uitbetalings-
perioden aan de beurt zijn geweest, maar
tot nu toe hebben verzuimd een aan
vraag in te dienen.
Dit zijn zij, die zijn geboren in een der
jaren 1903 tot en met 1918 (mits er
minder dan voor 286,— gulden is
geplakt) en zij die zijn geboren in een
der jaren 1932 tot en met 1950.
Zij die zijn geboren in de jaren 1925 tot
en met 1930, komen tussen 1 juli 1974 en
1 juli 1975 aan de beurt.
„Mijn vader was een gegoede Friese
boer. Moeder was goed en lief, maar een
eenvoudig mens: je kon er niet veel mee
praten. Daarnaast had ik nog een broer,
die een jaa» ouder was dan ik. Tussen
ons boterde het niet zo best. Toen hij op
de boerderij kwam, was het vrij logisch
dat ik ging studeren. Tenslotte kon ik
goed leren. Van 1924 tot 1930 studeerde
ik geschiedenis in Groningen.
Maar met mijn doctoraal op zak lukte
het niet om aan de slag te komen. Het
was tenslotte crisistijd. Die eerste jaren
voorzag ik in mijn onderhoud door bij
lessen te geven. En pas na vier jaar
rondlopen kwam ik voor de klas, toen ik
in kon vallen voor een zieke collega.
Maar m’n toekomst werd bijna onmoge
lijk gemaakt door een botsing met de
politie op oudejaars ’34. Eerst kreeg ik
drie dagen hechtenis, toen honderd
gulden boete. Maar ze zochten mij.
Zodat ’t ’n jaar later weer raak was. Dat
leverde me twee weken op. De oorzaak
was drank. Een bijverschijnsel was nog,
dat ik nogal luide stem heb en dat trekt
aandacht, iets wat je beter niet kunt
doen wanneer je wat op hebt en weet, dat
ze op je loeren.
Ondertussen waren de tijdelijke betrek
kingen die ik vervulde ook geen
daverend succes. Ik had moeite met de
orde in de klas, ging te veel uit en schar
relde te veel.
In ’38 was de zaak weer eens uit de hand
gelopen en opnieuw verdween ik voor
twee weken uit de samenleving. Toen
werd ik onverschillig, het kon me niets
meer schelen. Ik begon steeds zwaarder
te drinken.
Na het uitzitten van die hechtenis
brachten ze me naar Franeker
(psychiatrische inrichting, red.) waar ze
me vijftien maanden gehouden hebben.
In de oorlog heb ik nog een jaar voor de
klas gestaan omdat er toen zo veel lera
ren werden opgepakt. Maar ik hóéfde
niet te werken, niet voor het geld
althans. Want mijn grootmoeder was
overleden en die had een half miljoen
nagelaten, zodat ik wel stil had kunnen
gaan leven wanneer ik dat wilde.
Na de oorlog ik was toen docent met
zeven lesuren aan een gymnasium ben
ik opnieuw met m’n proefschrift begon
nen. Maar de zaak stortte weer in elkaar
toen er in 1948 een nieuwe botsing met
de politie kwam, die me voorwaardelijk
een maand hechtenis plus TBR oplever
de. Met als gevolg dat ik ontslagen werd
aan dat gymnasium. Toen heb ik nog ’n
tijdje in de Noordoostpolder gewerkt,
waar ik ook werd ontslagen en daarna
verhuisde ik naar Enschede met een job
aan de leeszaal daar. Het beroerde was,
dat ik niet met de directeur op kon
schieten, dus daar ook weer weg. Een
tijdje in het Gooi gezeten, gekuurd voor
een tb- aandoening en toen ik in ’58
weer aan de arbeidsmarkt kwam, kreeg
ik helemaal geen poot meer aan de
grond. Uiteindelijk kreeg ik voor duizend
gulden bruto in de maand een baantje op
het stadhuis in Enschede, waar ik moest
samenwerken met mensen die niet van
mijn geestelijk postuur waren.
Negen jaar lang had ik in Enschede in
waar hij in de loop der tijd ettelijke
miljoenen letters produceerde en dat
altijd met een opgewekt humeur.
Ook met de pen kon hij heel goed
omgaan en als verslaggever van
Bolswards Nieuwsblad heeft hij talrijke
verslagen geleverd over het wel en wee
van de dorpsgemeenschap Nijland.
Hij ruste in vrede.
Het tweede zomeravondconcert van de
serie orgelconcerten die onder auspiciën
van de Stichting Orgelcentrum in de
Martinikerk te Bolsward plaats vinden,
zal op dinsdag 26 juni a.s. worden
gegeven door Piet van Egmond.
Het programma dat zal
uitgevoerd vermeldt:
Fuga in E, alsmede twee
werkingen: „Ich ruf’ zu Dir” en „Jesu,
bleibet meine Freude” J.S. Bach; Sonate
VI, Felix Mendelssohn; A Trumpet
Menuet, Alfred Hollins; Passacaglia,
Koraal en Fuga Gez. 194, Corns, de Wolf;
La Nativité du Seigneur en Méd. „Dieu
parmi nous, Olivier Messiaen; Improvi
satie, Piet van Egmond. Aanvang 20.00
uur.
-
