Deze kerstmis dachten velen
speciaal
Palestina
aan
van
jr
i
25 jaar universele verklaring van
de rechten van de mens
Fan stêd en lan
Zilveren filmpjes
STREEKBLAD VOOR WEST- EN ZUIDWEST FRIESLAND
O
'4
112e JAARGANG No. 103
VRIJDAG 28 DECEMBER 1973
Contractprijs op aanvraag
Oplossing
Twee verdragen
Onlosmakelijk
Enige illustraties
Geschiedenis
Palestina
Weizmann
EIN GOED, AL GOED
wol
4e week december 1948
Arabieren
Advertentieprijs: 24 ct. per m.m.
Ingez. mededelingen dubbel tarief
Op de laatste automarkt waren slechts
een 50 wagens aangevoerd.
Abonnementsprijs f 8,25 p. kwartaal
(bij vooruitbetaling)
Giro 887926
Langebaan afvalwedstrijd te Bolsward
gewonnen door Jeen v. d Berg te War-
tena.
De familie Kingma 100 jaar verbonden
aan de Ass. Mij Achlum.
of zal iedereen en iedere groep proberen
de „zwarte piet” door te spelen naar de
ander? De opmerkelijke manier waarop
het Nederlandse volk zich heeft gehou
den aan de vrijwillige maximumsnelheid
van 100 km is een goed voorteken. Mis
schien kunnen wij, versoberd door de
boycot en zijn gevolgen, nadenken over
de crisis in het Midden-Oosten die im
mers alles te maken heeft met het kerst
gebeuren.
In 1954 verkreeg Tunesië zijn onafhan
kelijkheid zonder bloed te vergieten. Dat
terwijl in de bergen de guerrilleros reeds
klaarstonden een strijd te beginnen die
later zoveel bloed heeft gekost in Alge
rije. De vreedzame schikking was het
Een geestelijke, maar ook een man van
de wereld. Een geleerde, maar ook een
man van het gewone volk. Een beginsel
vast en toen het er op aankwam, ook
een onverzettelijk man, die echter ook
Baard kreeg een nieuwe klok. Deze klok
draagt de namen van de kerkvoogden
Nicolai, Meinsma en Kasimir en het jaar
tal 1948.
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Vltg. A. J. OSINGA b.v., Bolsward
Administratie- en Redactie-adres:
Marktstraat 13 - Postbus 5
T»l. 2044 - na 18.30 uur 2660 of
2335 (05157)
Bolswards Nieuwsblad
Wymbritseradeel.
Oorspronkelijk waren de Arabieren niet
eens zozeer tegen dit voorstel gekant.
Toen de Engelsen en Fransen echter de
Arabische landen onder zich verdeelden
die ze eigenlijk, bij monde van Lawrence
die de Arabieren tot opstand tegen de
Turken had gebracht, aan Amir Feisal
(later koning van Irak) hadden toege
zegd, was er geen ruimte meer voor een
compromis. Wie de Arabieren van van
daag hard veroordeelt, dient zich reken
schap te geven van deze voorgeschiede
nis dit tot Israël heeft geleid: eeuwen
Er zijn plannen voor de aanleg van een
nieuwe Hichtumerweg, de brug bij het
Schildwyk, de uitbreiding van de Alg.
begraafplaats, de vergroting van het
Marktplein, de aanleg van straten en
uitbreidingsplan Noord, de uitbreiding
van het stadspark, de sanering van de
binnenstad.
op subsydzjes en meiwurking fan oer-
heits-ynstansjes wachtsje. Hwat jin hjir
sterk opfalt is de warberens fan 't mins-
ken seis om it alderaerdichste strjitsje
troch dit lytse doarpke noch better oan-
sjen to jaen troch in wed-iver foar tün-
forsoarging ensfh. Kromwal leit der
prachtich foar. Fan 'e hege brêge sjoen
in skilderstik! As jo der lans komme nel
Ljouwert ta, is it in wille om der efkes
stean to bliuwen.
De hjoeddeiske sitewaesje by de yngong
fan it Side Wieuwert it Labadisten-doarp
hwerfan de namme oer hiel de wrald
forspraet is, liket nearne nei.
Siker, der is yn it sintrum hiel hwat for-
oare, dat moed jowt en de manske buor-
kerij, dy’t nou troch in kunstners-hüs-
halding biwenne wurdt, is in lust foar it
each, mar in auto tsjerkhóf leit der nea-
ken en bleat hinne.
It sicht op it bikoarlike doarp Boazum
wurdt hwat skeind troch in pear hege
kuilbulten op it achterhiem fan in oars
wol riante en oprêdden buorkerij. Yn it
plak seis bin hiel wol opjekten oan to
wizen, hwerfan men mei rjocht en reden
sizze kin, dat it „Yn ’e es” is, mar der
binne ek steurende dingen, Iykas by de
prachtige tsjerke hwer’t nei’t men sei de
gemeente it hwat lizze litten hat. Skoof
en skande is de tastan by de ald-bakke-
rij, hwant it oansjen fan it doarp is der
mei moeid.
Yn Easter-wierum jowt in düdlik en yn
it each rinnend foarbyld fan in yn fines
ses oprêdden bidriuwsromte elk jier op ’e
nij Douma’s timmer-febryk. Der kinne
hast alle oare bidriuwen wolris yn 'e lear
gean. Oer it ginnerael rekkene leit it
doarp der goed hinne, ütsein in déto-
nearjende oalje-tank yn ’e nijbou, in ti-
ge sloadrige goal-peal op it boarters-
fjild en hwat dead beamme-guod.
En dan de residinsje fan Baerderadiel.
„Lest, best” soe men sizze kinne, mar
men moat dan net forjitte, dat in doarp
hwer’t it gemeentlik bistjür mei alles,
hwat dermei gearhinget, hüsfesting fynt,
op alle oare plakken yn 'e gemeente hiel
hwat foar hat.
Mar ek as men sjocht hwat de ynwen-
ners seis dogge om it oansjen fan har
ren doarp safolle mooglik to forheegjen,
rint Mantgum der sünder mis üt al wurd
ek dér wier wol steurende ileminten
foun. Oan ’e Kamp bygelyks, in prach
tich moai leantsje, dat wol hwat bi-
doarn wurdt troch de öfbraek fan in
hoekhüs, in détonearjende skuorre by in
oar sté en in smoarch en rommelich
boere-hiem. Oan ’e ein fan de Fearhüs-
hoeke hat men frij sicht (en net sa for-
heven!) op in tropke deade beammen mei
stien-opslach. Mülk wit de gemeente hjir
mear fan, mar moai is it net. By de
gêrs-droegerij soe men miskien noch eat
oan biplanting dwaen kinne, mar de gin-
neraele yndruk is: ein goed, al goed!
ruimdenkend was. Op het laatste van
zijn leven ook een hulpeloos man, die
desondanks voor ieder hulpvaardig bleef.
Een echte Fries, maar ook een goed Ne
derlander deze prof. dr. Titus Brandsma.
Pater Titus heeft ieder van ons nog
steeds iets te zeggen, nu vooral mis
schien, op de drempel van oud en nieuw.
Het was misschien alleen daarom al een
goede gedachte van J. B. Elzinga om dit
plaatje te maken. Een plaatje, dat ook
anderszins wel stof tot mediteren zou ge
ven. Hier staat een pure kerstboom, met
echte sneeuw nog wel, zomaar buiten in
de tuin. Ook hier de Martinikerk op de
achtergrond om te laten zien dat dit pit
toreske hoekje echt in Bolsward is ge
maakt.
Het blad „nieuw wereld nieuws” waar
aan we in dit artikel een paar gedach
tengangen ontlenen, heeft nog eens in
een notedop de geschiedenis weergege
ven.
In 1896 publiceerde Theodor Herzl zijn
boek De Joodse staat. Na eeuwen van
discriminatie, vervolging, vermoording
(tijdens de kruistochten), verdrijving en
pogroms (vooral in het tsarische Rus
land) concludeerde de schrijver dat zijn
volk alleen de plaats kon krijgen die het
toekwam als het een nationaal tehuis zou
hebben. Toen Herzl wel open leek te
staan voor een Brits aanbod om in het
huidige Kenya een dergelijk land te
stichten, was het de chemist Chaim
Weizmann die de „zionistische beweging”
vastlegde op een terugkeer naar het
land, waarvan het Joodse volk in 69 na
Chr. was verdreven door de Romein Ti
tus.
Verschijnt in: Bolsward, Baarderadeel, Hennaarderadeel, Hindeloopen, Wonseradeel, Workum en
werk van negen' maanden geduldig on
derhandelen.
Ook Marokko verkreeg onafhankelijk
heid zonder bloedvergieten. Dit was het
gevolg van het feit dat een nationalis
tische leider naar de Marokkaanse Quis
ling, de pasja van Marrakesj, toestap
te en hem om vergeving vroeg voor zijn
haat, niet voor zijn nationalistische over
tuiging.
Zou dit soort diplomatie licht kunnen
verschaffen in de huidige duisternis? En
dan spreken we niet in de eerste plaats
over het fysieke licht. Belangrijker is dat
we eeuwen van Europees onrecht goed
maken. Wel iets om rond de jaarwisse
ling te overpeinzen. Intussen wensen we
al onze lezers een goed en gelukkig 1974:
Een jaar waarin we hopen, dat er voor
de rechten van de mens eindelijk plaats
zal zijn.
De plannen tot verbouw van de barak
van de stichting voor Maatschappelijk
Werk zijn thans klaar en zullen met
spoed ten uitvoer worden gebracht.
Op 16 december 1966 nam de Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties
twee verdragen aan: één betreffende de
economische, sociale en culturele
rechten en één betreffende de burgerlij
ke en politieke rechten. Zodra deze ver
dragen door 35 staten zijn geratificeerd,
zullen zij in werking treden en krijgen
de genoemde rechten juridische, binden
de kracht.
Op dit ogenblik hebben nog slechts 20
staten de beide verdragen geratificeerd.
Het is een lange weg van ideaal naar
recht. In dit laatste buitenlands over
zicht van dit jaar zullen we niet trach
ten het laatste nieuws nog „in te pas
sen”, maar ons beschouwend te wijden
aan wat in de laatste paar maanden
meer dan ooit centraal stond.
Dit jaar konden onze straten niet baden
in kerstverlichting. Kerstmis is het feest
van het licht. Maar dit jaar was het
soort licht dat uit centrales komt, nijpend
schaars. We moeten woekeren met elke
liter olie, willen we ons door deze win
ter loodsen. Relatieve kou, relatieve
duisternis, verminderd autogemak
dat zijn eigenlijk nog geringe offers ver
geleken bij de veel alarmerender drei
ging: een scherpe daling in werkgelegen
heid en in ons algemene welvaartspeil.
Door het feit dat Christus in de Joodse
volksgemeenschap is geboren en vanuit
de Joodse traditie tot ons is gekomen, is
de christenheid en de westerse wereld
onlosmakelijk met Palestina verbonden.
Al vele eeuwen lang is wat er in Pale
stina gebeurt iets wat ons beweegt en
aangaat. De verhouding van Europa met
het Joodse volk is een merkwaardige
band, nu eens felle haat, dan weer aan
hankelijkheid en liefde; nu eens pogroms
en vervolging dan weer verwantschap
en samenwerking. Het huidige dilemma
dat Israëli’s en Arabieren met getrokken
zwaard tegenover elkaar doet staan, is
geboren in Europa.
Op kerstmis werden zodoende onze ge
dachten op twee geheel verschillende
manieren gericht op Palestina, op het
Midden-Oosten. Omstreeks tweeduizend
jaar geleden verscheen daar een Ster die
wijzen vele dagmarsen deed reizen en
eenvoudige mensen een andere wereld in
het vooruitzicht stelde. Een licht werd
ontstoken, een kracht in beweging gezet
die sindsdien in de geschiedenis der
mensheid is geweest. Dit licht zal niet
doven, maar licht uit de centrales - en
ook dat heeft ergens met Palestina te
maken - gaat verdonkeren.
Onze minister-president heeft ons ge
zegd dat de wereld nooit meer dezelfde
zal worden als voor het uitbreken van
de vierde Palestijnse oorlog die de olie
crisis tot een realiteit heeft gemaakt. Op
eens wordt de wereld gedwongen te le
ven zoals de Club van Rome ons al eni
ge tijd geleden heeft voorgeschreven.
Beperking, zelfontzegging. Het was een
betere manier om het Kerstfeest zó te
vieren dan om het te maken tot een ge
melijk zwelgen in overvloed. In wat voor
een geest zullen we ons schikken in het
onvermijdelijke? Zullen we aanvaarden
Weizmann was even vurig chemist als
zionist. In de eerste wereldoorlog zag hij
kans uit graan een schaarse grondstof
voor explosieven te verkrijgen. De Brit
se regering was geïnteresseerd in zijn
uitvinding en zo kon hij haar winnen
voor zijn zionistische droom. Het was ze
ker niet opportunisme dat de regering-
Lloyd George ertoe bracht de naar de
minister van buitenlandse zaken genoem
de Balfour-verklaring af te leggen. De
regering geloofde in deze zaak. Voor
goed begrip is het goed de tekst van de
ze verklaring te lezen zij is a.h.w. de
hoeksteen van het conflict en misver
stand tussen Israël en zijn buren.
„De regering van Zijne Majesteit staat
welwillend tegenover de stichting in Pa
lestina van een nationaal tehuis voor het
Joodse volk. Zij zal zich zo goed zij kan
ervoor inzetten dat dit doel zal worden
bereikt, met dit duidelijke voorbehoud
dat er niets zal worden ondernomen om
inbreuk te doen op de burgerlijke en
godsdienstige rechten van de bestaande
niet-Joodse bevolkingsgroepen in Pale
stina of op de rechten en politieke sta
tus welke Joden thans in andere landen
bezitten.” Aldus deze verklaring.
Misschien moeten wij Nederlanders wan
neer we over onze toestand peinzen die
is opgeroepen door olieboycot en Pale
stijnse oorlog, ons eerst af vragen of wij
inderdaad die goede vrienden van Isra
el zijn waarvoor Arabische oliesjeiks ons
houden. De laatste Palestijnse oorlog
heeft de dreigende zwakte van het zo
moedig vechtende Israëlische volkt laten
zien. Israël kan door tijd worden afge
mat. Het kan uiteindelijk numeriek niet
op tegen de tegenstander. Het kan steeds
nieuwe gebieden veroveren, maar die
verschaffen geen veiligheid omdat de
Arabieren, altijd gesteund door de Rus
sen, niet te verslaan zijn. Daarom is ons
gejuich van de tribune geen hulp meer
voor Israël. Wij doen hun daarmee zeker
plezier, maar we dragen niets bij tot een
uiteindelijke schikking zonder welke Is
raël, vroeg of laat, moet ondergaan.
Zou Europa (zou ook Nederland), dat zo
veel goed te maken heeft aan de Joden,
Israël de diplomatie van het nederige
hart kunnen laten zien? Deze diplomatie
is reeds verschillende malen uitgepro
beerd en succesvol gebleken waar de
harde lijn faalde. De diplomatie van het
nederige hart is bovendien de op inter
nationale verhoudingen geprojecteerde
geest die Christus heeft gebracht.
Gewerkt wordt aan de oprichting van ’n
glazeniersbedrijf van de kunstschilder
Reisma uit Leeuwarden.
Witte huizen aan een witbesneeuwde
straat, de prof. dr. Titus Brandsmalaan.
Landhuizen noemt men dit type wonin
gen, ook hier een welkome afwisseling
in de vaak wat eentonige nieuwbouw.
Landhuizen, die in een straat staan, die
genoemd werd naar een man, die oor
spronkelijk als boerenzoan ook „van het
land” kwam vlak bij Bolsward van
daan (Ugoclooster) en bekend zou wor
den en bekend zal blijven als een op
merkelijke en voor velen onvergefelijke
figuur.
van onrecht jegens het Joodse volk en
tientallen jaren van schending van het
vertrouwen van de Arabieren. De uit
roeiing van zes miljoen Joden in de
laatste wereldoorlog is daarnaast de
traumatische ervaring voor West-Europa
geweest die ons het gebeuren in het Mid
den-Oosten zo diametraal anders doet
beoordelen dan de Arabieren.
te en kosten it nou nimt om ófstoam
beamme-goud meiiens op to romjen, de
skjinne en sierlike greiden frij to halden
fan alderhanne óftanke al of net mecha-
nysk ark en aide bussen en süteriehe
hokken, as die dan perfoarst net mist
wurde kinne, mei in simpele wylge-bi-
planting óf to skermjen of in oar, it lên-
skip net steurend plak to jaen.
Kuilbulten binne der rounom yn ryk
forskaet, kleur en ófdekking to finen.
Fansels de strukturele foroaringen yn 'e
boere-wrald hawwe gans in omkear to-
weech brocht bygelyks yn bidriuwsfie-
ring en foerwinningsmethoaden, mar
moat it dan sa yn it each rinnend as it
it jin ünderskiedene, faek riante boere-
pleatsen oangniisde? Lokkich giet men
linkendewei mear oer op ’e saneamde
Ryd-bulten, dy’t flakker yn it lanskip
lizze en dertroch minder oanstjit jowe.
Mar der soe dan wol mear omtinken jown
wurde kinne oan in lykfoarmige en lyk-
kleurige öfskerming en werom soe men
nou netris probearje troch middel fan
hurd-groeiende en harsels fierder
réddende wylge-stekken it sicht op ‘e
bulten sa folie mooglik óf to skoattel-
jen?
Hwat foei de kommisje nou op by de
doarpentocht? Wy geane mei har efkes
de doarpen bylans.
Weidum is in doarp, dat op himsels al
in „libben skilderij” is. Mar kom-
mend fan Ljouwert bilannet men earne
by in hüs, hwer’t auto-wrakken op it
hiem lizze. Fierder kin de oarder op
boere-hiemmen, binammen oan ’e ein
fan it doarp by de nijbou, achter de
tsjerke, Nij Dekama (ek in pronkstik op
himsels) en dy fan ’t Buma-lien spiti-
gemóch gjin sprekken lije. Op it sa
sfearfolle oard by de tsjerke (de aide
kearn fan it doarp) is in boartersplak
óf-frede, dat mei stekwurk en boarters-
ark op himsels al détonearret op dat ge-
foelich sté, mar boppedat sé skril kleure
is, dat ien en oar it doarpsbyld skea
docht. Earne tichtebij de bibouwing
stiet in suterich en forruske aid wyn-
motorke dat, as it dochs gjin tsjinst mear
docht, better opromme wurde koe en
oars nedich oan in opknapbeurt ta is. Yn
it each rinnend founen hja trije nij-
moadrige loadsen oan ’e dyk nei Jellum
mei in kreas hüs der-foar. Soe men gjin
ynfloed jilde litte kinne om der hwat bi
planting omhinne to krijen?
Jellum leit der oars wol moai oan beide
kanten fan de greate ryd-dyk, mar wol
hwat flak en inkelde boere-hiemen litte
it hwat sitte.
Bears is de kommisje echt toloarsteld
weikommen. Dit doarpke, dat echt noch
wol karakter hat, wurdt skeind troch it
rommelich oansjen om en by it unike
Poartsje, hwer’t it linkendewei in troep
wurden is mei troch de suterige en bou-
öftanke boere-ark en 6mmi i fallige bousels derre en de aide weinen
hokromten. Men soe freegje hwat monden boere-wurktugen, dy’t men mar ear-
Nuvere tinzen komme op üs óf, nou’t wy
üs delsette dizze léste êflevering yn dit
jier to skriuwen. Krekt hat it Krysttiid
west, tiid fan bisinning en it klear kom
men mei jinsels en jins neiste. Aenst
slacht de klok de léste toalve slaggen.
It aide hat dan dien, it nije bigjint,
leafst mei in skjinne laei. Faeks is it
goed earst noch efkes opromming to
halden. Op eigen hiem, hwant it leit der
soms mar raer hinne om hüs en hear. Wy
wolle hjir graech wize op in skoander
initiatyf.
It gemeentebistjür fan Baerderadiel hat
in kommisje ynsteld om nei to gean, hok-
foar doarpen fan dizze gritenij yn 'e bi-
neaming kamen foar in priis. In kom
misje (mefrou T. Sijbrandij-Wieling üt
Ljouwert en de hearen M. E. van As
ma fan Boalsert en D. Deinum to Wyt-
marsum) hat de 15 doarpen fan Baer
deradiel, sa’t gebrüklik is, trije kear bi-
socht, nammentlik yn 't foarjier, yn ’e
simmer en yn 'e hjerst. De bifiningen
fan dit jier binne yn 't koart gearfette
yn in kreas forsoarge oersjoch, dat wy
yn dit artikel efkes oereidzje.
Mei de oanplak- of reklame-buorden
yn ’e ünderskate doarpen is de kommisje
nou just nét sa wiis, tominsten net, as
dy suterich binne, hielendal net of rom
melich biplakt wurde en al to skril óf-
stekke tsjin de achtergroun. Faek binne
se skeinend foar it doarpsbyld.
De sitewaesje fan achter-hiemen, oft se
nou fan in boer of in boarger binne hie
ek it omtinken. Typysk docht it ommers
oan, dat, sa kreas en oprêdden faeks en
lokkich de foar-tüntsjes (it foarhiem)
binne, sa suterich en rommelich meastal
it achter de huzen skuorren der hinne
leit. Datselde jildt ek foar de deade
beammen, óftanke boere-ark en 8mm i
ne del set.
Yn Hylaerd, mei troch tadwaen fan de
gemeente wol it ien en oar to’n goede
foroare en it docht bliken, dat ek de yn-
wenners wol hwat oan in bettere for-
soarching fan hüzen en tunen dogge. Ek
hjir sloegen inkelde boere-hiemen nou
net sasear foar master op, mar hielendal
in skande is wol it sicht op nearzige
strie-rommel üt fé-weinen sa mar op ’e
iepenbiere strjitte by in transport-bi-
driuw.
Huins wurdt seldsum moai en fan in na-
tuerlike skientme neamd. Spitigernóch
fait net to romjen oer in aide skuorre
oan ’e dyk fierderop, hwer’t men dwars
trochhinne sjen kin en dy’t blykber al
jierren der sa hinne leit. In greate dis
sonant bliuwt nettomin dy poer-lilke
ald-skoalle op dat gefoelich plak yn it
sintrom. Is der nou netris hwat oan to
dwaen?
Lions is prachtich moai mei dat sa tref
lik restaurearre tsjerke? Hwat hawwe
ek de Luinsers seis dér hwat foar oer
hawn! En hoe kreas is ek de wente oan
’e dyk, tichtby dat tsjerkje opknapt, al
wurdt it oansjen wer hwat bidoarn troch
de oalje-tank. Mar de boere-hiemen litte
it lizze en yn ’t lan fynt men in molk-
hok en aid „Végé”-wein, dy’t perfoarst
stéure.
Baerd lit tichte by it doarp in swiere
oalje-tank haeks op ’e foargevel fan in
stelp sjen. Utdaegjender kin it net! It
doarp seis jowt nou just ek gjin oanwi-
zings foar in bettere „milieu”-forsoar-
ging: it skeinende hokwurk op ’e hoeke
blikkert noch altiten yn ’e sinne, by it
Menniste tsjerkje is ek al net folie sier
mear en hjir en der gniisde jin rommel
oan, dy’t it doarps-oansjen skea die.
Troch it doarp Winsum panderj énd kri-
get men it gefoel, dat de ynwenners der
wol op üt binne, harren huzen, hiemen
en tühtsjes in aerdich oansjen to jaen,
mar de kommisje foun it algemiene oan-
sicht hwat flak en sober. (Earne lyk ach
ter de kreaze nijbou b.g. wer in aid rus-
tich mooltsje, dat it byld folslein bi-
doar).
Hwat leit Easterlittens der moai mids de
bliere greiden en oan it romantysk far-
wetter. As men op ’e brêge stiet is it wer
in libben wünder-skilderij, mar efkes
fierder weidet it each oer in soarte-wyl-
dernis en by de „incomste” fan it doarp
moat men de eagen wol slute foar de
rommel by de buorkerij en efkes letter
bij de garaezje. It aide pasterij-sté koe
ek wol hwat better forsoarge wurde. Né,
hjir moat noch hiel hwat opknapt wurde,
sil men sprekke kinne fan in goed for
soarge doarps-presentaesje!
Ek yn Britswert binne wol tastannen
oan to wizen, dy’t der nou just net sa
gloarieus hinne lizze, mar de ynwenners
kinne der seis ek in bytsje onn dwaen.
Tsjerke en skoalhüs bygelyks binne slim
forfallen, mar foar in diel sil dat wol
Op 10 december was het vijfentwintig jaar geleden, dat de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,
bestaande uit 30 artikelen, heeft ^geproclameerd. Een feit om wel even bjj stil te
staan, maar dat bjj welhaast alle nieuwsmedia werd overschaduwd door olie
crisis, terreurdaden en moeizaam op gang komende besprekingen. De Universe ver
klaring is geen verdrag en bindt dus in juridische zin de landen die haar aanvaard
hebben niet. De Universe Verklaring is - aldus de preambule - het gemeenschappe
lijke, door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal.
