WORKIM en omliggende Gemeenten.
voor
1
Over dit en dat.
I
J
ZATERDAG 25 APRIL 1908.
34ste Jaargang.
No. 17.
Binnenlandsch Nieuws.
E j
er
het gemeente ziekenhuis overgebracht,
bleek, dat zijn toestand wel ernstig,
doch inmiddels
waar-
Te
Maandag
vlag ter
Hendrik.
De prijs der Advertentiën is van 1—5 regels 25 cents, elke
regel meer 4 cents. Grootere letters worden berekend naar
de ruimte die zij innemen. Bij abonnement belangrijk lager.
Nog niet slim genoeg.
bedacht door houders van
eet- en drinkwaren met en
de lastige Drankwet, die hun belet
reltje te schenken, te ontduiken,
van slimheid
van een luiden
gekomen Nijland. Bij 't veerhuisje lang Brem in zijn
bloed te baden. Zoo vonden hen een paar
rijkspolitie-mannen, die op de Paaschwei dienst
deden.
Zij legden de vechtersbazen een noodver
band aan en deden hen naar Zwolle ver
voeren.
Daar werd door dr. Vitringa hun opneming
in het Sophia-ziekenhuis noodzakelijk geacht.
Beiden bekwamen ernstige groote hoofd
wonden.
Hun verwonding is merkwaardig gelijk,
Zaterdag 1.1. deelde de heer Munk Schutte
mede dat, daar hij geen voldoende zekerheid
had, dat zijn bevel zou worden opgevolgd, hem
direct ontslag werd gegeven
De heer J N. v Munster en de voorzitter
van de afd. «Patrimonium”, F. Noordhof, die
Maandag een bezoek bij dezen patroon brachten,
vernamen uit zijn eigen mond, dat hetgeen door
Schutte over dezen ongehoorden dwang was
medegedeeld volkomen juist was
Hij verklaarde, dat zijne werklieden zich uit
sluitend aan de belangen van de fabriek hadden
te- wijden. Des Zondags en ’s avonds hadden
zij zich thuis te houden, om ’s morgens flink op
de fabriek te kunnen verschijnen. Hij zou niet
dulden dat de werklieden lid werden van eenige
vereeniging, onverschillig of die een Chr. Pro-
testantsche, Katholieke, of welke organisatie
ook was.
Volgens latere berichten was er in boven
staand bericht infaam gelogen. Schutte, die
aan het hoofd stond van 50 man deed als
middernachtzendeling dienst en dan vervulde
hij ook herhaaldelijk spreekbeurten, waardoor
hij suf en slaperig bij zijn werk was. Het
spreekt van zelf dat aan zulk een man niet
zoo’n verantwoordelijke betrekking kon worden
toevertrouwd, en daarom gold het verbod en
kel deze zaak.
Vechtersbazen. Paaschmaandagavond kon
weer niet voorbijgaan, zonder een bloedige
vechtpartij, schrijft de Zw Crt. Twee Hatte-
merbroeksche lieden, Sprokhout en Brem ge-
heeten, zijn bij de tram-remise even voor de
ophaalbrug te Zwolle, weer eens op ouder-
wetsche wijze aan ’t bekkesnijden geweest.
Een oude veete deed hen elkander te lijf
gaan.
was,
zich zoo
Een stakker. Een oud heertje, deftig
in ’t zwart met een hoogen hoed op, veroor
zaakte eergisterenmiddag achter het Konink
lijk Paleis te Amsterdam heel wat opschud
ding, door zijn ontembaar en al te luidruchtig
enthousiasme. Deze oude man, een gewezen
schoenmaker, die niet wel bij 't hoofd schijpt
te wezen, wilde met alle geweld naar de au
diëntie, maar hij deed dat op zoo’n zonderlinge
wijze, dat het wel de aandacht moest trekken.
Zwaaiend met zijn glimmenden hoogen hoed
liep hij op een draf naar den ingang van
het Paleis luidkeels roepende«leve de Ko-
AT n n w* n v* T-1Z-.4-
Op het alarm
ningin!” Men hield hem tegen, maar het
manneke bleef maar roepen en deed zoo op
gewonden en vreemd, dat do politie het raad
zaam vond, hem weg te leiden naar het post
huis in de Molsteeg. Maar ook dit deed zijn
geestdrift niet verflauwen, want terwijl hij
weggeleid, deed hij nog een knieval
het Paleis, al maar zwaaiend met zijn
en steeds weer opnieuw luid roepend
Dit blad verschijnt des Zaterdags en kost per halfjaar 50 cents.
Per post 0.65. Enkele Nos. 3 ets Ingezonden stukken Donder
dags in te zenden. Advertentiën Vrijdagmorgens vóór 11 uur.
te worden. Wijst die in deze richting, dan
opent zich een wijd en heerlijk verschiet.
Onze steden een ander stempel opdrukken dan
dat van eenvormige geesteloosheid, te trachten
er geheelen van schoonheid van te maken, dat
is een werk in het belang niet alleen van de
menschen van nu. maar van die van vele volgen
de eeuwen. Immers de dagelijksche aanblik van
wat om hen heen is, heeft een buitengewonen
invloed op de menschen. En daarom kan zeker
wel weinig zoozeer den schoonheidszin der menig
te ontwikkelen als werkelijk mooie -huizen.
Maar ook mooie kleeren doen dat. Geen dure,
geen rijke kleeren naar de laatste mode, maar
kleeren, die zich bevallig en sierlijk plooien,
naar en om het menschelijk lichaam. Wat wij
tegenwoordig aan kleeren dragen, is meestal,
evenals onze huizen, smakeloos en poenerig.
De vereeniging voor verbetering van vrouwen
kleding wil daarin verandering brengen. Haar
doel is wel de vrouwenkleeding doelmatiger,
praktischer te maken.
Maar daarnaast wil zij die ook schooner ma
ken. Trouwens in de uitdrukking, doelmatiger
kleeding ligt die bedoeling al eenigszins uitge
drukt. Alle doelmatige kleeding behoeft nog
niet schoon te zijn, maar ondoelmatige kleeding
is bepaald leelijk. En de vrouwenkleeding van
tegenwoordig is dat zeker in hooge mate.
De genoemde vereeniging heeft tot nu toe
alleen met goeden raad haar doel trachten te
bereiken. Zij wil dat nu ernstiger en dringen
der najagen en probeeren zelf modisten, naaisters
te vormen, opgeleid in een andere richting dan
de tegenwoordige, die van doelmatige en smaak
volle vrouwenkleeding niet veel hebben moeten.
Daarom denkt zij eraan zelf een naaischool op
te richten. Misschien, dat er zich dus hier
voor jonge vrouwen een weg naar ernstig levens
werk opent. Want ook zij de vrouwen, strijden
immers tegenwoordig den strijd om het bestaan
mee, dringen en duwen mee op de arbeidsmarkt
om een goed plaatsje.
Uitgave van T. GAASTRA Bz.,
firma H. BRANDENBURGH Zoon
te WORKUM.
De bijeenroeping van de Eerste Kamer
wordt verwacht in de tweede helft van Mei.
’t Vaderland meldt, dat de wet op bet
arbeidscontract 1 Juli a.s. in werking zal tre
den. Eerst was gezegd van tegen Mei.
De Bond van Staatspensioneering zal
in September een congres houden te Amster
dam inzake het staatspensioen-vraagstuk.
j Verschillende politieke partijen, vak- en andere
I vereenigingen zullen worden uitgenoodigd.
Getrouwen. Ds. M. H. A. van der
Valk, die door het Provinciaal Kerkbestuur
van Zuid-Holland uit zijn ambt is ontzet, pre
dikt sedert dien tijd iederen Zondag te Rotter
dam, en wel des voormiddags in het Verkoop
lokaal en des namiddags in Caledonia. De
Oud-Beierlanders Oud-Beierland was zijn
laatste standplaats vooral uit den minde
ren stand, komen te Rotterdam steeds trouw
bij hem ter kerke. De reiskosten per tram
zijn hun echter te duur; daarom huren ze
met elkander een roeiboot en varen daarmede,
naar Roon. Dan zijn ze aan den vasten wal
en loopen naar Rotterdam, om na afloop der
predikatiën langs denzelfden weg huiswaarts
te keeren. De afstand voor heen en weer
varen is H/a uur en voor de voetreis 6 uur.
De kosten aan zulk een reis verbonden
zijn ongeveer 6 cent per persoon.
Er is heel wat
inrichtingen van
zonder' verlof om
een bor
Maar het
summum van slimheid was wel bedacht door
den kastelein H. R. Oranjeboomstraat te Rot
terdam. »Was”, zeggen we. want nu is de
man er ook bij, dank zij de vlugheid van den
inspecteur van politie J. de Boer en den hoofd
agent J. Soet, Genoemde kastelein had in
den hoek van zijn lokaal een liftje aange
bracht, waarin de borreltjes van boven aan
gevoerd werden. Was er onraad, dan drukte
de kastelein beneden op een bouton van een
electrische schel, die boven overging en snel
werd de lift dan opwaarts gebracht, zoodat
er noch van flesschen noch van glaasjes iets
meer te zien was voor het zoekende oog.
De politiebeambten voornoemd nu kwamen
Maandag het lokaal van R. binnen en snel
den onmiddellijk naar den hoek, waar zich de
lift bevindt. Doch reeds schoot het ding de
hoogte in. Inspecteur en agent waren echter
vlugger; met beide handen pakten zij de lift
beet en door die beweging al vielen drie
flesschen drank uit het kastje. Kip, ik heb je.
De Nederlandsche Gist-en Spiritusfabriek
te Delft heeft over 1907 een netto winst ge-
Het schijnt dat Brem, die dronken
den ander aanviel, maar deze weerde
geducht, dat de aanvaller het
Patrimo- slechter afbracht dan de aangevallene.
Toen ze beiden hun bekomst hadden zijn
ze uit elkander gegaan Sprokhout zat met
een diepe hoofdwonde waarin men proppen
Onze tegenwoordige maatschappelijke toestan
den en verhoudingen, die van het zoeken naar
een bestaan steeds meer een zwaren strijd om
het bestaan hebben gemaakt, maken de oplossing
van de vraag «wat zal ik worden” voor het
meerendeel der menschheid steeds lastiger.
Er zijn er, wier levensomstandigheden zelven
die oplossing als ’t ware aan de hand doen,
die den vader opvolgen in z’n zaken of door
familie-omstandigheden en -verhoudingen als
’t ware op een bepaald beroep of bedrijf zijn
aangewezen. Maar met de groote meerderheid
is dit niet het geval, die moet zich zelf een
eigen plaats veroveren op de arbeidsmarkt. En
waar die markt al meer en meer overvoerd
schijnt, gaat dat veroveren niet altijd even ge
makkelijk van de hand. Voor dezulken is ’t in
de eerste plaats noodig te weten, op welke wijze
zij de meeste kans van slagen zullen hebben.
Allereerst moeten ze hierbij natuurlijk rekening
houden met eigen aanleg. Niet iedereen is voor
elk beroep geschikt. En beroepen, waarbij in
’t algemeen de kans van slagen het best is,
kunnen in bijzondere gevallen juist wel niet de
minste kans opleveren. Ieder mensch kan dat
het beste, waarvoor zijn aanleg hem als ’t ware
bestemd heeft. En ongetwijfeld zal hij daarin,
wat het dan ook is, der maatschappij het meest
tot nut zijn.
Want onze samenleving toch heeft behoefte
aan goed werk. Men schijnt hier en daar wel
te meenen, dat het er uitsluitend op aankomt,
hoeveel een mensch doet, niet hoe hij het doet.
Ja, het komt mij voor, dat een groot gebrek
onzer maatschappelijke samenleving juist daarin
bestaat, dat men alleen let op de kwantiteit en
niet meer op de kwaliteit van het werk, dat
verricht wordt.
Zou het zoo èn voor het invidu èn voor de
maatschappij ongetwijfeld het beste zijn, dat
ieder alleen zijn eigen aanleg raadpleegde bij
het kiezen van een beroep, de strijd om het
bestaan maakt, dat men óók met andere fac
toren heeft rekening te houden. En het is
daarom zeker voor velen een aangenaam nieuws
te hooren, dat er nog plaatsen te vervullen zijn
op de arbeidsmarkt, waarvoor zich te weinig
gegadigden opdoen. Zulke plaatsen wijst de
vereeniging «Studiebelangen” het vertegenwoor
digend lichaam der studeerenden aan de Wage-
ningsche landbouwschool in haar brochure. «De
toekomst in en de opleiding voor den Neder-
landschen en Indischen landbouw en het bosch-
wezen” aan.
Er schijnt zoowel in ons land zelf als in Indië
gebrek te zijn aan landbouw-deskundigen, aan
menschen met voldoende praktische en theore
tische kennis om aan het hoofd te staan van
allerlei ondernemingen op het gebied van land
bouw, zuivelbereiding, boschwezen, enz.
Zoo erg verwonderlijk is dat niet. Het is
nog maar sinds kort, dat men algemeen be
grijpt, dat voor al wat tot landbouw in betrek
king staat naast praktische ervaring ook kennis
noodig is.
En van daar dat uit den grooten overvloed
van jonge menschen, die vooral de steden le
veren, er maar weinigen er aan dachten zich
een werkkring op het land te zoeken. Dit was
tot schade van landbouw en menschen beide.
Gelukkig, dat daarin nu verandering gekomen
is en nog meer gaat komen. Want men zal
zich wel niet lang behoeven te bedenken, of men
den weg, die in de genoemde brochure gewezen
wordt, wil inslaan. Er zijn wel wegen, die
minder aanlokkend zijn, dan die in den boschbouw
en landbouw. Het frissche, vrije, heerlijke leven
zelf is al een verlokking, wanneer men zijn
leven lang niet dan eenvormige huizenrijen en
stoffige straten voor zich heeft gezien.
Gelukkig er is al jaren lang een streven om
ook dit aanzien te verfraaien. Onze tegenwoor
dige huizen worden afschuwelijk gebouwd en
onze straten zonder eenige methode aangelegd.
Maar men is bezig, dat te veranderen.
Een huis is een ding om in te wonen! Zeker,
maar als met ieder ding, dat de mensch noodig
heeft, zoo tracht hij ook met huizen naar ver
fraaiing van deze noodzakelijke voorwerpen.
Wat nu is het mooie in huizen? Niet toch
al de noodelooze gedachtelooze versierselen, welke
men er aan hangt, maar de edele lijn en vorm,
die het gebruik, dat van het huis gemaakt wordt
als ’t ware verzinnebeelden, die de gedachten
van den maker uitdrukken en vormen van
schoonheid.
Maar om zulke huizen te bouwen is er nog
iets anders noodig, dan dat men met passer en
schietlood kan werken. De opleiding van ar
chitecten moet een andere worden. En om dat
te bereiken heeft het genootschap «Architec
ture et Amicitia” te Amsterdam het initiatief
genomen tot inrichting van een driejaarlijk-
schen avondcursus in de bouwkunst. Deze cur
sus zal toegangelijk zijn voor hen, die het
voorbereidend onderwijs op een der normaal
scholen voor teekenonderwijzers, industriescholen,
rijksacademies voor beeldende kunsten, enz. ge
volgd hebben, en een einddiploma daarvan kun
nen overleggen, maar bovendien ook 2 a 3jaar
in de praktijk zijn werkzaam geweest.
Hier opent zich dus een nieuwe en geheel
andere weg voor jonge menschen om zich een
levensloop te scheppen. Maar hier dient zeker
hooger cijfer dan ooit sedert de oprichting
der vennootschap werd verkregen.
Huizen wapperde niet Zondag, maar
van den toren en het raadhuis de
eere van den verjaardag van Prins
Een dag te laat dus. Waarom?
Op Zondag wenscht men te Huizen «rust”.
Alle koffiehuizen zijn er gesloten, geen kop
koffie of glas melk is er zelfs te koop.
De Bond van ontslagen spoorwegper
soneel 1903 heeft Maandag te Utrecht ver
gaderd onder leiding van den uit de stakings
dagen zoo bekenden oud-machinist Petter.
De Bond wil moeite doen, om voor zijn
leden de reeds gestorte pensioengelden terug
te krijgen. Commissies om de belangen van
het personeel met de betrokken maatschappijen
te bespreken, zijn opnieuw aangewezen.
Thans heeft zich ook in onze provincie
het eerste geval van besmettelijke nekver
stijving voorgedaan en wel te Nes in West-
dongeradeel, in het gezin van D. Dijkstra.
De smetstof van deze vreeselijke ziekte is
waarschijnlijk door een der huisgenooten, die
een poos in Duitschland heeft gewerkt, van
daar meegedragen. Reeds twee patiënten
zijn bezweken.
De Berlin. De heer I. Terpjtra, huis
vader van het Doorgangshuis «Zandbergen”,
te Amersfoort, heeft een fraai stuk houtsnij
werk vervaardigd, «De Berlin” voorstellende.
Hij heeft dit aangeboden aan Z. K. H.
Prins Hendrik, door wien het geschenk wel
willend is aanvaard.
Inbraak en mishandeling. Een bewoner
van de Nassau Odijckstraat te ’s Gravenhage,
een reeds bejaard heer, werd Dinsdagnacht
wakker door gerucht in zijn huis. Hij stond
op en ging in de kamer, waar hij leven had
gehoordbinnenkomende ontving hij met een
breekijzer, een hevigen slag over den arm,
zoodat hij onder het uiten
kreet bewusteloos ineenzakte,
schoot de huishoudster toe,
waren dief of dieven door een raam,
door zij waar schijnlijk ook binnengekomen
waren, ontvlucht.
Door het nachtelijke duister heet de ver
wonde niet kunnen zien, wie er in de kamer
waren, zoodat elke aanwijzing omtrent den
dader of daders ontbreekt.
Men meldt uit ’s-Gravenhage d d. 22
April aan de Telegraaf
In den afgeloopen nacht hebben een tweetal
individuen: die zich op open terreinen behoo-
rende bij de tramremise aan de Frans Hals
straat bevonden, den daar dienstdoenden remise-
chef, toen hij naar hen toeging, om te weten
wat zij in hun schild voerden zóó ernstig
mishandeld, dat den ruim 60-jarigen man een
heupbeen werd gebroken. Ook werden hem
verschillende wonden toegebracht. Hij werd
per brancard naar zijne woning en van daar
naar
waar
doch niet levensgevaarlijk was.
Een ergerlyk geval.
Onder dit opschrift meldt De Tijd het
volgende
Ons wordt van eene zijde, die wij als vol
komen welingelicht moeten beschouwen, een
verhaal medegedeeld, hetwelk wij de juist
heid er van aangenomen niet anders dan
een ernstige inbreuk op de gewetensvrijheid
en het recht van vereeniging kunnen quali-
ficeeren.
Een meesterknecht, zekere Schutte, werk
zaam aan de meubelfabriek van den heer Munk
te Arnhem, zou plotseling ontslagen zijn.
En dat waarom
De patroon had opeens iets ontdekt, iets
zeer ergerlijks Schutte was lid van Patrimo
nium hij was bovendien lid van de Luther-
sche kerk en verder nog van een enkele Chr.
vereeniging. En dat had hip niet eens aan jr rr
zijn patroon gevraagd I j watten geduwd had, op 'n bank voor ’t café
Dadelijk nadat dit hem ter oore gekuuieu 'T“' J 1
was, liet de heer Munk Schufte op zijn kantoor
komen en gelastte hem «direct voor die Luther-
sche kerk en de vereenigingen te bedanken.
Ten strengste verbood de heer Munk hem
verder eenigen omgang te hebben met de per
sonen, die lid van de Chr. vereenigingen waren.
In het Chr. Geh. Onthouderskoffiehuis mocht
hij evenmin meer komen.
Schutte weigerde niet, aan de eischen van
den patroon te voldoen. Hij beloofde aan de
verschillende corporaties kennis te geven van
werd
voor
hoed
«leve de Koningin
De Inktwerper. De Amsterdamsche inkt
werper duikt in allerlei gedaanten op. Thans
wordt door iemand vermoed, dat de tram de
schuldige is Hij schrijft o.a.
Toen mijne vrouw met ons zoontje (oud
ruim drie jaar) uit wandelen was, merkte
ze op het Leidscheplein, nadat hun even te
voren een tram gepasseerd was dat zij eenige
zwarte vlekken op haar japon had gekregen,
terwijl het kind een paar spatten op de wang
had. Het rook eenigzins naar petroleum.
Nu worden de tramrails, nadat ze schoon ge
maakt zijn bespoten met eene vloeistof uit
een bus met tuit. Kan het ook soms zijn,
dat wanneer zulks wat overdadig geschied is,
die vloeistof bij het passeeren van een tram
opspat en zoodoende de z.g. inktvlekken ver
oorzaakt
allereerst met den aanleg rekening gehouden
T
KISO
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
