Nieuws- en Advertentieblad
voor de Gemeenten Workum, Hem. Oldeph. en Noordw., Hindeloopen, Stavoren, enz. enz.
Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM.
ervoeis
Nochtsiikjen.
I
No. 20.
ZATERDAG 11 MEI 1918.
44ste Jaargang.
Officieel Gedeelte.
Binnenlandsch Nieuws.
Gzbrs 4
t
i
Friesland Filiaal D. Y. ALTA te Leeuwarden, Bagijnestraat 54.
Tweede
ieu mennioh,
FRISO.
G. E.
itgum,
Mars-
I
I
kin.
■e
It heucht myjouns dy brü,
Dy echte groaten, tsjftke,
De leppel koe ’r yn staan I
Nou kry ’k se net to rüken
Nou, sop, sa wettrich tin,
Mei kerltsjes fiers’ to min,
En heal mar sean 1
Aller geloks giet de redenaesje fen de
ekriuwer net oeral op. Der binne noch
minsken, dy ’t tankber binne as se ’t
redlik hawwe, en troch de arbeid fen
Distributie-maatregelen.
Aardappelen. Naar de «Leeuw.
Crt.« van bevoegde zijde verneemt,
zullen, evenals verleden jaar, de nieuwe
aardappelen in den vrjjen handel komen.
Bruinbrood. De Minister van
Landbouw heeft aan de gemeente-be
sturen een circulaire gericht
Bg den aankoop van brood op bruin
broodkaarten doen zich moeilijkheden
voor. Aangezien voor brooden van 400
gram bg de thans geldende regeling 800
gram aan bons moet worden ingeleverd,
kan op de laatste bon van 400 gram
een heel brood niet worden verkregen.
De Minister verzoekt aan de bakkers
opdracht te geven in zulke gevallen een
It heucht my allegaar’,
Dat iten en dat drinken,
Dat kógjen sünder ein
’t Wier skeppen mar en skinken 1
Nou, kleije wol ik net,
’t Is soun, al is ’t net fet,
Sa wirdt der sein
it geheim noait fen fetsje April ’18. Fran. Ct.
Twa saken kin de rike noch geniete, brood van 400 gram door midden te
der ’t de daeglikse man net oan komme
It oanskaffen fen rariteiten en, as
der sêd fen binne, it wegaen fen
hjar miljoenen.
snijden en voor de laatste 400 gram
der broodkaart een half brood af te
leveren, zoo juist mogelgk een gewicht
van 200 gram vertegenwoordigende.
It heucht my
It heucht my, dat ik moarns
Noch brea kryg’, flinke pillen
Mei büter en mei tsiis.
Men koe se hast net tills!
Nou, alles like tin,
Det ik *t net sizze kin,
It is in griis
It heucht mykofjetiid,
In bakje mei in klüntsje,
En noch in stut ef mik
Fêst fen in foech healpüntsje
Nou, krekt fen alles neat,
Ho ’t m’ oangiet ek, ef beart
Gjin kofje ef stik 1
It heucht my: ’t middeismiel
Fen ierpels, bearne ef earte
Mei tige spek en fet,
Dêr ’t ik sims gjin mille yn settel
Nou, middeis heal genóch
By ’n skjin üthim’le tröch
Sêd wirdt men net
kinstwjukken dy *t fleane soil as do
ffigels yn ’e loft.
En sa giet it mei de genotmiddels
krekt gelyk. IIwet se de riken jaene
weacht net op tsjin hwet se him fint-
nimme, nammentlik it foarrjucht allinne
geniete to kinnen.
en nou en dan ’t ris fen nimme kinne
dat de sinne ris yn hjar wetter skynt.
Ek binne er finder de riken, dy ’t
minder nimme as hjar barre mei, en it
bihoarlik oerlizze om oaren helpe to
kinnen yn hjar earmoede of om hjar ek
ris in bytsje nocht yn ’t libben to
bisoargjen. Op dizze twa klassen fen
minsken is de skriuwer syn miening net
ta to passen mar oer ’t algemien nomd
is syn biskóginge net sfinder wearde.
Hy seit, dat it minskdom dwaes han-
nelt, troch beech op to jaen fen syn
biskaving en syn foarutgong as it tage-
lyk net oantoane kin dat it mienskiplik
gelok der troch forgreatte wirdt. Dwaes
hannelt it minskdom, as ’t it fit it each
forliest, dat er, in genot is, bfiten dat
om hwet de wrald foar hald, dat, troch
hofolle ek parten en utparten wirdt,
nimmen forrivelje soil, dat net to min
Jaen soil noch oait formeare wirde kin,
omdet it alles yn him befettet hwet for
lange wirde soil. It finfolmakke fen *e
wraldske nocht en it j immer siikjen nei
mear en better, is in bewiis dat it genot,
it rjuohte genot, net to finen is op ’e
wrfild, hwet dy den ek in minske wol
taskikke kin.
dat elk syn gelok yn syn hert draegt,
en dat nimmen by machte is it nei bin
nen to kringen by him, dy *t it nei
bfiten brooht hat.
De rike ekynt dfibeld sa ryk as ear- hJar han hJar daegliks brea fine kinne,
tiids, mar forskaft de oanwaeks fen syn
formogen him ek mear fêste wille?
Syn oerfioed freget jimmer nije bi-
hoefton, nije fitjeften ho langer ho nut-
teloazer en kinstmatiger. De eardere
weelte wier in bihoefte, de nije bihoef
ten binne nou weelte.
Is for de rike it tahalden oan it strfin
of yn in moai oarde noch like bigearlik
as earder, nou de gerieflike en goêkeape
apoaren en trammen der hele klibers
folk hinne fiere?
Is for him it wenjen yn ’e simmer
bfiten yn in meaije fylla noch like ple-
sierich, nou ’t hele kloften fen twisken-
beidene ljue om hjar hinne skarlje en
it om hjar hinne bismoarkje mei berne-
weintsjes, fytsen en karkes, pompier en
apelskylen Is seis for him it plesier
yn it reisgjen nei de Ryn of der by
lans, en it farkjen op ’e Switserske
marren net in boel formindere nou ’t
reisburo’s der hjar ploegen hinne stjfire
en de ynteikeners fen somlike kranten
der geniet siikje yn in geur fen sinaes-
apels en sigaretten?
Trochdet elkenien fen it genot sline
kin, is de smaek er óf, de wearde der
fen fermindere.
De skriuwer der ’t we ’t oer hiene
jowt de folgjende foarbylden
De fiese, rauwe houtne nappe, hwer
’t de earme lytse eartiids fit iet, hie
mear fen de tróoh for it féfoer den fen
de silferen en tinnen panne der ’t de
gesetene fit iet. Mar de goedkeape
stiennen pannen, dy ’t tsjinwirdich de
sljuchtwei ljue op tafel hawwe, forskele
net folie, noch yn oansjen noch yn sinde-
likens, fen de djfirste porsleinen reauwen.
T wieken in man dy ’t hie to biskikken
oer in eigen boadskiprinner en in man
dy ’t gjin ynkommen hie dat him yn
steat stelle koe oait mei syn neiste
bisteanden to brievewikseljen, lei in
ófgroun. It forskil twisken de telefoon,
iwerfen de gegoede him bitsjinje kin,
en de gelegenheid om for inkele sinten
in brief to forstjfiren, dy ’t elke man
Ten it folk tsjinwirdich to tsjinst stiet, is
neat oars as in forskil yn graed. In
reis yn de trêdde klasse of in reis yn
in sliepwein, der twisken bistiet gjin
forskil, dat to forgelykjen is by it for
skil twisken in reis by aids yn in post
wets en in reis to foet.
Troch it mear gelikenswirden fen it
genot is it ek merkweardich, det elke
nije fitfyning minder bilangryk liket as
de foarige. It slachtme, dat non libbet,
tat ommers de wdnderlykste fitfinings
rilibbe, dy ’t elkoarren hird opfolgen.
In geboartebiricht koe bjirwei yn inkele
firen nei in fiere omke, faek yn Berlyn,
age wirde en de goede man stie for-
bouwerearre oer it fiechtich trieboadskip,
hwer ’t er
koe. En nou Nou lit men de lytse
skreaubek seis syn earste moartsjen nei
Berlyn oerbringe, en omke derreheardt
De BURGEMEESTER van
Worküm brengt op verzoek van
den Inspecteur der directe
belastingen te Sneek, ter kennis
van de ingezetenen, dat deze
gemeente sedert 1 Mei 1918 is
ingedeeld bij de Inspectie der
directe belastingen, invoer
rechten en accijnzen te Sneek,
3de A.fdeeling.
De Burgemeester voornoemd,
J. QUARLES VAN UFFORD.
diohheit ek mear wolfeart to forskaffen.
Sa kaem er in effenmeitsjen fen genot
finder de kliber, dy ’t it genot seis op
*e hiohte fen ’e folksbigrypen brooht en
dos minder wearde joech.
As yn dy dagen immen forteld hie,
hwet men yn *e njuggentsjinde ieu ge
niete koe en teffens det de minsken
doehs net gelokkiger wêze seoene, men
syn forhael for in dwase droom sjoen en forwachttet nou de man mei
Dit blad verschijnt des Za
terdags en kost per halfjaar
70 cents; per post 85 cents.
Enkele Nos. 3 ets.
Ingezonden stukken Don
derdags in te zenden.
Advertentiën Vrijdagmorgens
vóór 11 uur.
Tot plaatsing van Adv. en Reclames voor Handel, Nijverheid en Geldwezen buiten de prov. Friesland is uitsluitend gemachtigd het Alg. Adv.-Bureau D. Y. ALTA, Warmoesstr, 76-78, Amsterdam, I
voor Friesland Filiaal D. Y. ALTA te Leeuwarden, Bagijnestraat 54. Tel. Intercomm. 1114.
■♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦4*
De prijs der Advertentiën
is van 15 regels 30 cents,
elke regel meer 5 cents.
Grootere letters naar plaats
ruimte. Buiten Friesland, uit
gezonderd Familieberichten,
10 ets per regel. Bij abon
nement belangrijk lager.
■ooe i
hólden hzwwe.
En dochz... der ia in boel nije komd;
de wittenskip hat allerlei helpboarnen
iepene, hwer ’t men genot fit opdippe
kin, mar nou ’t elkenien der ta gean
en fit opakeppe kin hat it net in boel
wearde. En aa soil it bliuwe. Men kin
de taatfin fen de meerderheid fen de
minaken noch mear forbetteije, men kin
fia allee finthjitte en diene biloften yn
dieden omaette, it gelok kin men net
jaen. It Aide wird bliuwt iwioh wier,
Bondskaat spartjj
Voor den 22en Bondswedstrijd van
den Nederl. Kaatsbond welke Pinkster
Maandag te Sneek wordt gehouden, zijn
de volgende Eere-prijzen uitgeloofd
Groote Verguld Zilveren Medaille.
Eerste Vereenigingsprijs. Aangeboden
door den Edelachtb. Heer P. J. de Hoop,
Burgemeester van Sneek. Beschermheer
der Kaatsvereen. Sneek*.
Groote Zilveren Medaille.
Vereenigingsprijs. Aangeboden door den
Edelachtb. Heer Dr. G. N. Bouma,
Wethouder der gem. Sneek
Groote Zilveren Medaille. Derde Ver
eenigingsprijs. Aangeboden door den
Edelachtb. Heer R. S. H. Visser, Wet
houder der gem. Sneek.
Groote Zilveren Medaille. Vierde
Vereenigingsprijs. Aangeboden door den
Heer M. J. Hou wink, Voorzitter der
Vereeniging van Vreemdelingenverkeer.
Groote Zilveren Medaille. Vijfde Ver
eenigingsprijs. Aangeboden door den
heer J. G. Hibma, Voorzitter der Zeil-
vereeniging «Sneek*.
Verder nog de volgende personeele
prijzen Drie Verguld-Zilveren Medail
les. Eerste Personeele prijs. Aange
boden door de heeren A. ten Cate, Dr.
J. Hannema, E. Kingma.
Drie Zilveren Medailles. Aangeboden
door de heeren Dr. D. H. Posthumus,
C. Houwink, J. G. W. Kiezebrink.
De gestoorde trouwplechtigheid.
Een landweer-soldaat in garnizoen te
Doesburg zou trouwen. Zijn bruidje
woonde te Didam en de vorige week
Maandag zou de grooto plechtigheid
plaats hebben. De Zondag daarvoor
wilde de land weer-soldaat echter al thuis
wezen, om met zijn bruidje alles voor
den grooten dag te regelen. Toen kwam
het intrekken der militaire verloven.
Maar de landweerman, hoe gehoorzaam
anders ook, had nu maling aan de
militaire bevelen. Hij wilde en hij zou
trouwen. Per rijwiel wist hij, langs
veel omwegen, en na een paar keer
aangehouden te zijn en dus weer terug
gezonden, zijn dorpje te bereiken.
Bruidje overgelukkig. Den volgenden
ochtend zou de huwelijksvoltrekking
plaats hebben. Alles liep goed van
stapel en de jonge lui met familie
kwamen ongehinderd ter kerke. Nauwe
lijks echter was men daar gearriveerd
of een drietal militairen kwam om den
jeugdigen echtgenoot als «deserteur* op
te halen, en nadat de huwelijksformali-
teiten voorbij waren, moest hij weer mee
naar *t garnizoen. Maar hij was dan
toch getrouwd
Een fietsdief.
Een persoon, die er veel verdachter
uit zag dan de eerste klasse heeren-
fiets, welke hij bereed, en de mooie
damesfiets, welke hij aan de hand mee
voerde, werd door de politie in den
nacht aangetroffen op den weg van de
Bildt naar Utrecht. Hoe hij aan die
fietsen kwam O, heel eenvoudig, zei
hij. Hij had een fietstochtje met zijn
meisje gemaakttoen was de band van
haar fiets lek geworden, en daarop was
zg met den laatsten trein naar Utrecht
teruggekeerd en had hij hare fiets mee
genomen. Helaas, de politie ontdekte,
dat de band niet lek was en dat beide
fietsen waren gestolen uit de rijwielen
loods aan het station Driebergen. De
fietsendief, een deserteur van de Kolo
niale Reserve, werd aangehouden.
Maximumprijzen zeeppoeder en harde
zeep.
De maximumprijs in den kleinhandel
voor zeeppoeder en harde zeep is thans
met een vetzuurgehalte van ten min
ste 35 pot. 24 cent per pakje van 250
gram
met een vetzuurgehalte van ten min
ste 15 pot. 20 cent per pakje
harde zeep met een vetzuurgehalte
van ten minste 60 pot. 33 cent per
dubbel stuk van 250 gram en 16Vs ct.
per stuk van 125 gram
harde zeep met een vetzuurgehalte
van ten minste 25 pet. 16 cent per dub
bel stuk van 250 gram, 8 cent per en
kel stuk van 125 gram.
Deze maximumprijzen zijn niet van
toepassing op toiletzeep, scheerzeep en
medicinale zeepen, bedoeld in art. 5 der
zeep- en zeeppoederregeling van 19
April j.l.
De kaatser Catrinus Werkhoven.
Een kaatsersleven is een kortstondig
leven, evenals dat van hardrijders, wiel
renners. enz. De vermaarde Witmarsumer
kaatser Catrinus Werkhoven heeft thans,
op 32 jarigen leeftijd, zjjn kaatsers-car-
rière afgesloten.
De »N, Rt. Ct.« wjjdt den Frieschen
oud-matador er zjj hem nog een lang
leven buiten het kaatsveld gegund een
«in memoriam* als sportman.
Als 13-jarige jongen reeds muntte Ca
trinus, die toen voor ’t eerst aan een open
bare party deelnam, uit door zijn mees
terlijken op- en uitslag. In 1903 zag men
dezen knaap als 18-jarig jongeling terug.
Met S. A. Kooistra en J. Kuperus ver
tegenwoordigde hij Witmarsum bjj de
Bondspartij te Tzummarum.
De tactiek der tegenstanders van dit
partuur was gedurende den ganschen dag,
om de gevreesde slagen van den stoerge-
bouwden Jan Kuperus, die in ’t voorperk
stond, te voorkomen, en steeds werden de
ballen op ’t achterperk gericht. Men wist
nog niet welk een kracht en vaardigheid
er kon uitgaan van den eenigszins rank
gebouwden jongeling, die daar was gepos
teerd men wist nog niet, dat men bjj
hem juist aan het verkeerde adres was,
wanneer men op succes wilde hopen.
Catrinus Werkhoven vervulde z’n rol
inderdaad schitterend, zóó zelfs, dat hjj,
hoewel de jongste van alle mededingers
en in weerwil van z’n sterke medespelers,
als «koning* der party werd uitgeroepen,
een eer, die hem ten volle toekwam.
In zijn 19-jarige kaatsersloopbaan heeft
hy niet minder dan 150 prijzen gewonnen,
o. w. 80 eerste. Meer dan 50 medailles,
door hem in verschillende wedstrijden be
haald, pryken op een mooi fluweelen veld,
gevat in sierljjk vergulde Ijjst, aan den
wand zyner huiskamer.
Het glanspunt van zyn kaatsersloopbaan
bereikte hij in het jaar 1908, op 23-jarigen
leeftijd, toen hy niet minder dan 15 eerste
>ryzen won en wel achtereenvolgens te
Wynaldum, St. Jac.-Parochie, Dronryp,
Sneek, Berlikum, St. Anna-Porochie, Leeu
warden, Engelum, Aruna, Brussel, Beetgum,
Oosterlittens, Pingjum, Bolsward en Mars-
sum. In dat jaar won hy, behalve vele
eereteekenen, 425 gulden, het maximum,
dat nog nooit door een kaatser werd over
troffen.
Met z’n clubgenoot, den heer S. A. Kooi
stra, is hy houder van het record, wat het
aantal bondspryzen betreft. Beiden won
nen 6 maal een bondsprjjs.
Moordaanslag op haar echtgenoot.
De vischkoopman J. van *t Woud, te
Rotterdam, kwam Zondagavond dronken
thuis. Na een heftige ruzie met zijn
vrouw begaf hij zich te bed. Later
toen ook zij aanstalten maakte om naar
bed te gaan, dreigde hij haar, waarop
zij een broodmes greep, en ’t hem ter
hoogte van de maagstreek in ’t lichaam
stak. Daarna liep zij zenuwachtig de
straat op, om zich aan hét Huis van
Bewaring aan te geven. De man werd
in levensgevaarlijken toestand naar het
ziekenhuis gebracht.
Wy liesen in hoart lyn in stik oer
de fintjowing fen it genot yn de lóste
for safier men yen dit
oanskaffe kin tsjin ynroaljen fen it
«ierdske slyk.«
Hjir waerd doelt op tidelik geniet,
hwer ’t men gerést nei trachtsje mei,
en dat in bifredigjen fynt troch hwet
we oer ’t algemien neamme, «genot
middels*, hwer ’t we nei forlangje as
we de «libbensmiddels* foldwaende bi-
zitte.
Hwet is nou genot Genot is alles
hwet men noch net hat, scoe men hjir
op anderje kinne, mar de skriuwer sei
krekt oars om en biwearde Genot js,
hwet men allinne bisit. Mar twis
ken dy beide bülissingen is romte, hwent
der binne dy ’t hwet hawwe en altyd
nei mear en nei hwet oars forlangje, en
der binne ek, dy ’t sa likernóch tofreden
binne mei itjinge hja hawwe en der seis
fen genieteen einliks is it wier, det
mannichien it wol moai fynt, dat mear
oaren itselde hawwe, en sadwaende it
dielde genot as dfibeld genot biskógje.
Doehs stiet it fêst, det it tanimmen
fen genotmiddels en it mear formogen
om er part yn krije to kinnen, de min
sken net gelokkiger makke hat.
De skriuwer giet saun ieuwen tobek
yn ’e histoarje en seit dan, dat do in
hiel lyts part fen ’e minsken geniete
koene fen de biskavingsmiddels. It
Kristendom wie wol yn de maetskippy
krongen mar der wier noch in greate
neisleep fit de heidenske beskaving oer-
bleaun. It wier doehs noch altyd mo-
gelik det de ljue dy *t, howol ’t se hjar
best diene doehs gjin rjucht tastien waerd
eer eigen liif en goed to biskikken, for
hjar hearen arbeidzje moasten, hjar
hearen dy *t mienden det de wrald al
linne for hjarren wier.
Omdet it genot fen de biskavingsmid
dels do mar oan weinigen jown waerd,
dos seldsumer wie en der trooh in heger
wearde bisiet, hie men der finwitende
ynspanning for oer en det iepenbiere
him yn wónders fen persoanlike dapper-
heit yn it fjuohtsjen, yn list en bidroch,
yn skelmerij en findeugd.
Ek de finderste lagen fen de foltsen
bleauwen op in djfir net tofreden en
tierden op hjar bar in greate striid om
hjar mei in heger maetskiplike wear- er neat nij by op.
Do ’t de pitromoalje Ijocht biging to
skinen, kamen de minsken wech en de
wear wei, om det wfinder to oanskógjen.
It wie safolle moaijer en better is it
kears en tfitlampeljocht I En letter hie
men for de nyer en better Ijoohten
noch, safolle biwfindering net. Men
sloech dat safolle gjin acht mear.
Nei in loftskip wirdt kwalik mear
:W-‘
5
4
♦4444444444444H
