DeJongen Hornstra De Erfgenaam van Arne. s Firma Van Nelle’s Pakjes Koffie |mt4HOOFDPREMIËN*^h| van f 10,000 - f7500 f5000 - f5000 Meer dan 20.000 Premiën. van f 1000, f500 enz. Alle premiën worden direct uitgekeerd NERGENS waar men U zoo’n kans biedt! GRATIS WINSTKANSEN VOOR IEDEREEN Bovendien 200 Extra Premiën *W| zijnde in contanten B pi o Hf Vj Verkrijgbaar bij T. GAASTRA Bz. S® VARIA. FEUILLETON. FILTREERT KOFFIE. J iSS-iFsf W Geuriger en voordeeliger uitschenk. WORDT NIET DROEZIG. BOVENDIEN DIRECT beschikbaar stellen van alle Premiën. HAAST Ü!!I HAAST HAAST U!ü Trekking reeds 16 September a.s s s J «I van it Slot volgt, A II VRAAGT UWEN WINKELIER. ■wmawMW^ tasuagatsiH^^ Variatie, Huisvrouw. Dat is niet hetzelfde verhaal van verleden week, man. BedelaarOch nee juffrouw Nou dan moet u het vorige maar gelooven. 3. Naar het Engelsch. Wel ik Gebruik steeds dit merk Ruime keuze, mooie modellen Bustehouders, Bustevormers, Heupgordels, Bandcorsetten, Heupcorsetten. Alleenverkoop voor Workum en Omstreken: Met weinig moeite het hoogste genot van „Och kom, gij denkt hier altijd zoo hoog over een lord, zeg eens ik wed tien tegen een dat ik binnen eene maand dien lord aan de kant schuif en de dame zelf krijg. Neemt ge ’t aan „Ik heb te veel respect voor Miss Stuart om op die wijze over haar te kunnen hooren spreken. Wij Engel- schen spreken altijd met eerbied over de dames dien wij hoogachten.” Mocht ik aanvankelijk een hekel aan hem gehad hebben nu haatte ik hem. Toen wij de eetzaal binnen kwamen zat de oude heer op zijne gewone plaats aan het hoofd der tafel, maar de pas aangekomen neef liet zich dadelijk gelden, met de woorden „Excuseer oom, maar aan mijn eigen tafel verlang ik de hoofdplaats in te nemen, dat is gebruikelijk, geloofik.” Als een verontwaardigde blik hem had kunnen vernietigen dan ware het met Ralph Stuart’s leven gedaan ge weest. De oude heer zag hem aan, boog het hoofd en verliet zijne plaats. Nooit zal ik dien ellendigen mid dag vergeten. De jonge erfgenaam van Arne vermaakte zich zelf met «enige onbeminnelijke grappen over zijn onverwachte verschijning. De ar me oude baron zat met bevende han den en trillende lippen aan tafel. Bea trice zat daar bleek en ontstemd als een standbeeld. Later gingen wij naar de gezel schapskamer; Ralph was door de wijn eenigszins opgewekt en maakte het Beatrice lastig met zijn dubbelzinnige praatjes en overdreven attentieshaar koele trots schrikte hem niet af en hij begon zelfs vertrouwelijk te wor den. „Mijn notaris komt hier morgen, oom, en natuurlijk kunt u hier altijd wel blijven; als Beatrice zich goed kan houden en ze wil toch de jonge Lord trouwen dan zal ik ze niet met leege handen laten gaan en gij, Lyn don, kunt ook blijven totdat gij eene behoorlijke betrekking zult gevonden hebben.” Niemand gaf eenig antwoord en hij vervolgde: „zeg Beatrice, je kunt Lord Hardley ook wel laten loopen, er zijn er wel meer die ie willen hebben. Ik ga morgen naar Parys, en blijf daar een paar maanden en alles kan zoolang blijven zoo als ’t is. En nu, Beatrice, laat nu voor al mijn goedwilligheid eens een mooi liedje hooren,” 3e prijs Trijntje Westra. Alles tezamen genomen is het voor de leerlingen der openbare school een prachtige en gedenkwaardige dag geweest, dank zij de offervaardigheid der oud-leerlingên, dank zij de vol slagen medewerking van het Ge meentebestuur, dank zij het initiatief van het plaatselijk comité van oud- leerlingen, dank zij het prachtige zomerweder, waarmede het feest, als bij uitzondering,' werd begunstigd. op het slagveld gestorven zondereen teeken van angst of vrees, eenige van onze vrouwen hebben een leven vol verdriet in stilte gedragen. Ik geloof niet dat gij de eerste zwakkeling van ons geslacht zult zijn? „Ik ben geen zwakkeling, oom, neem de proef met mij, en gij zult mij moedig en sterk vinden? „Voor mij komt het er niet op aan,“ zeide de oude man op treurigen toon. (Mijn leven is nooit gelukkig geweest maar jij, mijn liefelijk schitterend vo geltje?' „Wat is er toch, oom viel ze hem bedaard in de rede. „Zeg mij in wei nig woorden wat er gebeurd is.” „In weinig woorden, mijn beste, welaan het zij zoo. Ik ben niet meer heer en erfgenaam van het kasteel en al de bezittingen, Beatrice. De aangekomen bezoeker is geen andere dan de zoon van mijn broeder Ralph, wien wij reeds lang gestorven waan den hij is zijn eenige zoon en komt nu hier als rechtmatige erfgenaam van alles bezit nemen.” „Is dat alles, oom?” vroeg Beatrice opgeruimd. „Dat is alles, mijn lieveling, en het beteekent niets meer of minder dan’ dat gij niet langer erfgenaam van Arne zijt.” Op het trotsche gezicht van Beatrice vertrok geen spier, de zachte stem beefde in ’t geheel niet. „Niets kan mij mijn naam ontnemen”, zeide zij kalm, „en ik heb nimmer veel om geld gegeven. Waar is onze nieuwe neef, oom laat ik hem wel kom heeten.” „Hij heeft weinig van Ralph” merkte de oude man op. „Ralph was harts tochtelijk en onverzettelijk, maar hij was toch eerlijk en fatsoenlijk, hij was een edelman; maar zijn zoon, de laatste van de Stuarts van Arne is niet een edelman, Beatrice.” „Niet een fatsoenlijk man I” zeide ze verwonderd, „wat bedoelt gij daar mede, oom?” „Ik bedoel dat hij een slecht ka rakter heeft en op wraak zint. Hij lijkt niets op ons, Beatrice, hij is de zoon van mijn broeder, de bewijsstuk ken spreken te luid, maar hij is niet een echte Stuart.” „Wij moeten hem zoo goed mogelijk ontvangen, oom, wees niet angstig, hij kan ons weinig kwaad doen, laat hem hier komen opdat wy hem wel- Toen Hugh Stuart de kamer verliet Verwend. „Men moet toch maar zeggen dat de tegenwoordige gevangenissen prachtig ingericht zijnelectrisch licht, centrale verwarming, stoom- wasscherij „Ja, ja, veel te mooiToen mijn man de laatste maal thuis kwam kón hij zich onmogelijk meer in ons klein huiselijk leven schikken, en toen is hij met 14 dagen weer naar zijn vorig logies gegaan.” Juiste aanwijzing. Rechter (tot een getuige)Waar is eigenlijk het gevecht begonnen Getuige„Op den kop van Hannes Knillisse.” Slecht geweten. „Maar man, probeer dan toch ten minste even de wijn, die neef Karei op je verjaardag gezonden heeft.” „Ik zal ’t wel latenHet is een te- genpresentje voor de sigaren, die ik hem met St.-Nicolaas zond” IJ v e r i g. Oom komt zijn neef Frits tegen, die uit school komt. „Zoo, Fritsje, en wat heb je in de school gedaan?” „Gewacht tot ze uit was,” antwoordt, zonder zich te bedenken, het ijverige jongetje. De jonge dame stond op en verliet de kamer. „Die hooghartigheid staat haar niet kwaad,” zeide hij, spotachtig glimla chend, „maar er kon wel eens een val op komen, zoo iets gebeurt wel meer.” Dien avond, toen alles op het kasteel in rust was, spraken wij af wat ons te doen stond. Beatrice was niet te bewegen daar met Ralph Stuart sa men te blijven en zij kon het ook niet dulden dat haar oom langer dan noo- dig was, aan de grofheden van zijn neef was blootgesteld. „Ik heb alles goed overdacht en reeds behoorlijk geregeld,” antwoordde baron Stuart op geruststellenden toon, „ik heb nog altijd mijn deel dat mij als jongere broeder toekomt onge veer drie honderd pond per jaar en ga Arne zoo spoedig mogelijk ver laten, wij kunnen op kleiner voet wellicht nog behoorlijk leven; en Be atrice gij zijt behoorlijk bezorgd: Lord Hardley zal nu wel haast maken met het huwelijk.” Een flauw glimlachje plooide haar lippen. „Slaap wel, Paul,” zeide ze tot mij, „nu ben ik maar eenvoudig Beatrice Stuart en niet meer de erfgenaam van Arne.” Ralph Stuart vertrok den volgenden dag; ik bracht hem naar het station, hij was nog altijd onuitstaanbaar be schermend. „Dag, Lyndon,” zeide hij, „’t is wel jammer dat ik de boel zoo heb moe ten omkeeren en u allen van het ka steel verdrijven, maar iemand heeft toch aanspraak op zyn eigendom, is 't niet waar?” Wij scheidden en ik heb hem nimmer weer gezien. Baron Stuart reed naar Lord Hard ley wat tusschen hen gesproken werd heb ik nooit geweten, maar by zijne terugkomst scheen de oude heer nog al opgeruimd. „Hoorde Lord Hardley niet vreemd op vroeg ik. „Niet zoo erg, hij sprak weinig en merkte alleen maar op dat het een leelijk ding was familiebetrekkingen te zien opdagen als men ze liever niet ontmoet. Maar dat zal geen on derscheid maken, het was niet om haar geld dat Allan Hardley aanzoek om Beatrice deed. zullen op dien datum worden getrokken NERGENS waar U voor een paar luttele dubbeltjes zulk een fortuin kan winnen! NERGENS waar U zulk een waarborg wordt gegeven Waar een getrouwde man op lij kt. Eene geslepen oude dame gaf hare dochter den raad haar man niet aan houdend te kwellen, en eindigde al dus „Mijn kind, ben man is als een ei, houdt men het eventjes in kokend water, dan blijft het zacht, maar duurt het al te lang, dan wordt het hard en je hebt er niets aan.” Zij, die de leerschool van de jeugd miskennen, worden in den ouderdom in den hoek gezet. Wie mij mijn fouten noemt, onder richt mijmaar wie mijn deugden op hemelt, doet mij kwaad. De begeerte om groot te schijnen heeft menigeen reeds klein gemaakt. die zorgt voor de a.s. 28ste PREMIETREKKING op 16 September a.s. in het bezit te zijn van één of meer POPÜLAIBE AMST1BDAMMBBTJ1S a slechts 50 cent per stuk 50 premiën van f 25.50 premiën van f 10.K 50 f 15.- 50 f 5.— M Het etensuur was reeds eenige mi nuten gepasseerd en nog liet baron Stuart op zich wachten. Een half uur ging voorbij en Beatrice verwonderd over dit wegblijven vroeg Martin, de oude hofmeester, waar haar oom was en waar het eten op moest wachten. „De baron heeft bezoek, Miss Bea trice? antwoordde de oude man met iets zonderlings in zijne stem. Ik zag hem aan en merkte op dat hij doodsbleek was. ’„Is de baron ziek vroeg ik haastig. „Neen, hij is met iemand in de biblio theek? „Zou je oom niet even waarschuwen hoe laat het is Martin vroeg Beatrice. „Neen, Miss, het is beter dat niet te doen? „Waarom? wie is de bezoeker „Hij heeft mij zijn naam niet opge geven? Martin verliet de kamer en eenige minuten daarna hoorde ik de voet stappen van den baron, niet veer krachtig als gewoon, maar zwaar en slcDcnd. Toen ik zijn gezicht zag wistik dat hem iets verschrikkelijks overkomen was, zijn gewone roode kleur was als weggestorven, zijne lippen waren wit en beefden. Men kon het hem aanzien dat hij onder een zwaar onheil gebukt ging; hij liep regelrecht op Beatrice aan en sloeg zijn arm om haar heen. „Welk akelig bezoek hebt u gehad, oom?“ vroeg ze deelnemend, „wat ziet u er vermoeid en aangedaan uit kom, neem gauw een glas wijn, dat zal u goed doen? Maar hij hield haar in zyn armen en gaf geen ander antwoord dan een ernstigen blik op haar schoon gelaat. „Ik ben altijd zoo trotsch op u ge weest, mijn lieve? zeide hij eindelijk. „En u zult het hoop ik altijd blijven? antwoordde Beatrice met haar liefst glimlachje, dat echter op haar lippen bestierf toen zij de smart van naar oom zag. „Wat is er toch vroeg ze, „wat scheelt er aan zeg het mij? „Beatrice11, zeide hij langzaam, „wy--x Stuarts van Arne zijn van een moedig kom op Arne kunnen heeten. {«slacht, eenige van enze mannen zijn kon ik dadelijk geen woorden vinden om Beatrice te troosten, maar het be hoefde ook niet. Nooit had ik haar meer bemind dan in dit oogenblik nu ik vol bewondering was voor haar edel, verheven karakter dat nimmer den moed liet zinken, zelfs onder dezen hevigen slag. Baron Stuart kwam met den vreem deling binnen en mijn hart kromp ineen op 't gezicht van dit donkere gemeene gezicht met zijne boosaardige oogen en mededoogenlooze lippen; niet de minste gelijkenis met de Stuarts was er op te merken in deze ruwe trekken; hij boog toen Hugh Stuart hem aan ons voorstelde. „Ik vrees dat ik wel een indringer in dit huis zal zijn”, zeide hij met een stuitenden glimlach. „Nu ik ieder hier zoo op zijn gemak zie mocht ik eigen lijk wel verschooning vragen omdat ik de boel onderst boven keermaar nu ik hier toch eenmaal ben, moet ik natuurlijk van mijne eigendommen gebruik maken.” De welkomstgroet bestierf op Beatrice’s lippen, de vrien delijke woorden waarmede ze den neef zou ontvangen bleven ongespro ken daar kon onmogelijk eenige toenadering zijn tusschen de beschaaf de dame die meesteres van Arne ge weest was, en de onbeschofte persoon, wiens brutaal bewonderde blikken op Beatrice rustten deden mijn bloed koken. „Gij zijt mijn nicht veronderstel ik vroeg de jonge man haar. mag zeggen dat ik gelukkig ben; hadt mij zeker niet verwacht om boel in ’t honderd te jagen, is 't niet zoo „Neen,” antwoordde Beatrice kalm „rampen en zegening komen altijd uit de lucht vallen. Oom,” dus wendde ze zich tot Hugh Stuart, „het etens uur is reeds lang aangebroken, u schijnt vermoeid, zullen we maar niet aan tafel gaan?” Zij gaf hem een arm en schreed met de waardigheid van een koningin naar de eetzaal ik volgde met Ralph Stuart, de nieuwe eigenaar van Arne. „Zij schijnt nogal hoogmoedig” zeide hij terwijl hij Beatrice met de oogen volgde, „ik denk dat zij er niet veel zin in heeft het kasteel op te geven zij is zoo mooi dat ik haar haast zou willen vragen hier te blijven, nimmer zag ik eene schoone in ïndië die haar nabij komt.” „Miss Stuart is geëngageerd met Lord Hardley.” betrouwbaarheid en soliditeit. met vlaggen versierde en met ver schillende tentjes bebouwde terrein bood weldra een prettigen en leven- digen aanblik, waarbij de voorstanders van openbaar onderwijs, het zij met dankbaarheid erkend, in grooten ge tale aanwezig waren. Hetmuzikale gedeelte werd op voortreffelijke wijze verzorgd door het strijkorkest „Caeci- lia”, dat door zijne muzieknummers, geheel belangeloos gegeven, niet weinig heeft bijgedragen, om de feestvreugde te verhoogen. Verschil lende attractie’s boden eene aange name afwisseling. Het raden naar het aantal knikkers in een flesch, waarbij een pop, keurig aangekleed door Taetske Kingma, als prijs was gesteld. Verder een weegtoestel en een electri- seermachine, waarvan de totale op brengst, groot f50 kon worden bestemd voor de versterking van het fonds voor schoolreisjes. Verder een tent, waarin de prijzen waren geëtaleerd voor de verschillende te houden wed strijden, waaruit bleek, dat de com missie niet karig was geweest om de winnaars met mooie, degelijke prijzen te verblijden, terwijl verder aan alle mededingers, niet prijswinnaars, nog een aardig cadeau werd uitgereikt. En last not least hoe passend voor zoo’n kinderfeest, de vertooning van een poppenkast door den heer Hfcogma van Bolsward, die in onder houdenden trant bij herhaling de jeugd op aangename wijze een poos wist te vermaken en zelfs bij de ouderen aangename Jeugdherinnering wist wakker te roepen. Es ist eine al te Geschichte, dochs bleibt sie immer neu. En bij dit alles hoe kon het ook an ders, verschillende door de school jeugd gehouden wedstrijden, met den volgenden uitslag Klasse 1 en 2. Jongens en meisjes. Pinkbappen. Ie prijs Piet Hendriksma, 2e prijs Hendrika Roedema, 3e prijs Ale van Tuinen. Klasse 3-4-5. Meisjes. Ezelspel. Ie prijs Ymkje Roedema, 2e prijs Jantje Gras, 3e prijs Anke Groenendal. Klasse 6-7-8. Meisjes. Waschophan- gen. Ie prijs Sietske de Jong, 2e prijs Hinke Wieringa, 3e prijs Jikke van der Meulen. Klasse 3 en 4. Jongens. Kegelspel. Ie prijs Duye Seekles, 2e prijs Fre- derik de Lange, 3e prijs Hotze Tal- sma. Klasse 5 en 6. Jongens. Zak- en hoepelkruipen. Ie prijs Hendricus Tjeerde, 2e prijs Johannes Dijkstra 3e prijs Wiensen de Jong. Klasse 7 en 8. Jongens. Jas uittrek ken in hangende mand. Ie prijs Anne Visser, 2e prijs Gerrit Vos, 3e prijs Taeke Castelein. Klasse 1-2-3 Stoelendans. Ie prijs Hendrik Faber, 2e prys Hiltje Feitsma, 3e prijs Johannes de Jong. Klasse 4-5 Stoelendans. Ie prijs Tho mas Horensma, 2e prijs Rienk Faber, 3e prijs Age Boogaard. Klasse 6-7-8 Stoelendans. Ie prijs Sjoukje Walthuis, 2e prijs Albert Grol. g !Ï3 w o.' air jg T)‘ II, MO DU 1900 „Favorite” MODEL 1343 3 3 3 3 5 i 5 g 11 ‘-«ïn jïtfM ÜVW

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1924 | | pagina 6