DeJongen Hornstra
De Erfgenaam van Arne.
s
Firma
Van Nelle’s Pakjes Koffie
|mt4HOOFDPREMIËN*^h|
van f 10,000 - f7500 f5000 - f5000
Meer dan 20.000 Premiën.
van f 1000, f500 enz. Alle premiën worden direct uitgekeerd
NERGENS waar men U zoo’n kans biedt!
GRATIS WINSTKANSEN
VOOR IEDEREEN
Bovendien 200 Extra Premiën *W|
zijnde in contanten B
pi
o
Hf
Vj
Verkrijgbaar bij T. GAASTRA Bz.
S®
VARIA.
FEUILLETON.
FILTREERT
KOFFIE.
J iSS-iFsf
W
Geuriger en voordeeliger uitschenk.
WORDT NIET DROEZIG.
BOVENDIEN
DIRECT beschikbaar stellen van alle Premiën.
HAAST Ü!!I HAAST HAAST U!ü
Trekking reeds 16 September a.s
s
s
J
«I
van
it
Slot volgt,
A II
VRAAGT UWEN WINKELIER.
■wmawMW^ tasuagatsiH^^
Variatie,
Huisvrouw. Dat is niet hetzelfde
verhaal van verleden week, man.
BedelaarOch nee juffrouw Nou
dan moet u het vorige maar gelooven.
3. Naar het Engelsch.
Wel ik
Gebruik steeds dit merk
Ruime keuze, mooie
modellen
Bustehouders, Bustevormers,
Heupgordels, Bandcorsetten,
Heupcorsetten.
Alleenverkoop voor
Workum en Omstreken:
Met weinig moeite het hoogste genot van
„Och kom, gij denkt hier altijd zoo
hoog over een lord, zeg eens ik wed
tien tegen een dat ik binnen eene
maand dien lord aan de kant schuif
en de dame zelf krijg. Neemt ge ’t
aan
„Ik heb te veel respect voor Miss
Stuart om op die wijze over haar te
kunnen hooren spreken. Wij Engel-
schen spreken altijd met eerbied over
de dames dien wij hoogachten.”
Mocht ik aanvankelijk een hekel
aan hem gehad hebben nu haatte ik
hem.
Toen wij de eetzaal binnen kwamen
zat de oude heer op zijne gewone
plaats aan het hoofd der tafel, maar
de pas aangekomen neef liet zich
dadelijk gelden, met de woorden
„Excuseer oom, maar aan mijn eigen
tafel verlang ik de hoofdplaats in te
nemen, dat is gebruikelijk, geloofik.”
Als een verontwaardigde blik hem
had kunnen vernietigen dan ware het
met Ralph Stuart’s leven gedaan ge
weest. De oude heer zag hem aan,
boog het hoofd en verliet zijne plaats.
Nooit zal ik dien ellendigen mid
dag vergeten. De jonge erfgenaam
van Arne vermaakte zich zelf met
«enige onbeminnelijke grappen over
zijn onverwachte verschijning. De ar
me oude baron zat met bevende han
den en trillende lippen aan tafel. Bea
trice zat daar bleek en ontstemd als
een standbeeld.
Later gingen wij naar de gezel
schapskamer; Ralph was door de wijn
eenigszins opgewekt en maakte het
Beatrice lastig met zijn dubbelzinnige
praatjes en overdreven attentieshaar
koele trots schrikte hem niet af en
hij begon zelfs vertrouwelijk te wor
den.
„Mijn notaris komt hier morgen,
oom, en natuurlijk kunt u hier altijd
wel blijven; als Beatrice zich goed
kan houden en ze wil toch de jonge
Lord trouwen dan zal ik ze niet met
leege handen laten gaan en gij, Lyn
don, kunt ook blijven totdat gij eene
behoorlijke betrekking zult gevonden
hebben.”
Niemand gaf eenig antwoord en hij
vervolgde: „zeg Beatrice, je kunt
Lord Hardley ook wel laten loopen,
er zijn er wel meer die ie willen
hebben. Ik ga morgen naar Parys, en
blijf daar een paar maanden en alles
kan zoolang blijven zoo als ’t is. En
nu, Beatrice, laat nu voor al mijn
goedwilligheid eens een mooi liedje
hooren,”
3e prijs Trijntje Westra.
Alles tezamen genomen is het voor
de leerlingen der openbare school
een prachtige en gedenkwaardige dag
geweest, dank zij de offervaardigheid
der oud-leerlingên, dank zij de vol
slagen medewerking van het Ge
meentebestuur, dank zij het initiatief
van het plaatselijk comité van oud-
leerlingen, dank zij het prachtige
zomerweder, waarmede het feest, als
bij uitzondering,' werd begunstigd.
op het slagveld gestorven zondereen
teeken van angst of vrees, eenige van
onze vrouwen hebben een leven vol
verdriet in stilte gedragen. Ik geloof
niet dat gij de eerste zwakkeling van
ons geslacht zult zijn?
„Ik ben geen zwakkeling, oom, neem
de proef met mij, en gij zult mij moedig
en sterk vinden?
„Voor mij komt het er niet op aan,“
zeide de oude man op treurigen toon.
(Mijn leven is nooit gelukkig geweest
maar jij, mijn liefelijk schitterend vo
geltje?'
„Wat is er toch, oom viel ze hem
bedaard in de rede. „Zeg mij in wei
nig woorden wat er gebeurd is.”
„In weinig woorden, mijn beste,
welaan het zij zoo. Ik ben niet meer
heer en erfgenaam van het kasteel
en al de bezittingen, Beatrice. De
aangekomen bezoeker is geen andere
dan de zoon van mijn broeder Ralph,
wien wij reeds lang gestorven waan
den hij is zijn eenige zoon en komt
nu hier als rechtmatige erfgenaam
van alles bezit nemen.”
„Is dat alles, oom?” vroeg Beatrice
opgeruimd.
„Dat is alles, mijn lieveling, en het
beteekent niets meer of minder dan’
dat gij niet langer erfgenaam van
Arne zijt.”
Op het trotsche gezicht van Beatrice
vertrok geen spier, de zachte stem
beefde in ’t geheel niet.
„Niets kan mij mijn naam ontnemen”,
zeide zij kalm, „en ik heb nimmer
veel om geld gegeven. Waar is onze
nieuwe neef, oom laat ik hem wel
kom heeten.”
„Hij heeft weinig van Ralph” merkte
de oude man op. „Ralph was harts
tochtelijk en onverzettelijk, maar hij
was toch eerlijk en fatsoenlijk, hij
was een edelman; maar zijn zoon,
de laatste van de Stuarts van Arne
is niet een edelman, Beatrice.”
„Niet een fatsoenlijk man I” zeide
ze verwonderd, „wat bedoelt gij daar
mede, oom?”
„Ik bedoel dat hij een slecht ka
rakter heeft en op wraak zint. Hij
lijkt niets op ons, Beatrice, hij is de
zoon van mijn broeder, de bewijsstuk
ken spreken te luid, maar hij is niet
een echte Stuart.”
„Wij moeten hem zoo goed mogelijk
ontvangen, oom, wees niet angstig,
hij kan ons weinig kwaad doen, laat
hem hier komen opdat wy hem wel-
Toen Hugh Stuart de kamer verliet
Verwend.
„Men moet toch maar zeggen dat
de tegenwoordige gevangenissen
prachtig ingericht zijnelectrisch
licht, centrale verwarming, stoom-
wasscherij
„Ja, ja, veel te mooiToen mijn
man de laatste maal thuis kwam kón
hij zich onmogelijk meer in ons klein
huiselijk leven schikken, en toen is
hij met 14 dagen weer naar zijn vorig
logies gegaan.”
Juiste aanwijzing.
Rechter (tot een getuige)Waar is
eigenlijk het gevecht begonnen
Getuige„Op den kop van Hannes
Knillisse.”
Slecht geweten.
„Maar man, probeer dan toch ten
minste even de wijn, die neef Karei
op je verjaardag gezonden heeft.”
„Ik zal ’t wel latenHet is een te-
genpresentje voor de sigaren, die ik
hem met St.-Nicolaas zond”
IJ v e r i g.
Oom komt zijn neef Frits tegen, die
uit school komt.
„Zoo, Fritsje, en wat heb je in de
school gedaan?”
„Gewacht tot ze uit was,” antwoordt,
zonder zich te bedenken, het ijverige
jongetje.
De jonge dame stond op en verliet
de kamer.
„Die hooghartigheid staat haar niet
kwaad,” zeide hij, spotachtig glimla
chend, „maar er kon wel eens een
val op komen, zoo iets gebeurt wel
meer.”
Dien avond, toen alles op het kasteel
in rust was, spraken wij af wat ons
te doen stond. Beatrice was niet te
bewegen daar met Ralph Stuart sa
men te blijven en zij kon het ook niet
dulden dat haar oom langer dan noo-
dig was, aan de grofheden van zijn
neef was blootgesteld.
„Ik heb alles goed overdacht en
reeds behoorlijk geregeld,” antwoordde
baron Stuart op geruststellenden toon,
„ik heb nog altijd mijn deel dat mij
als jongere broeder toekomt onge
veer drie honderd pond per jaar
en ga Arne zoo spoedig mogelijk ver
laten, wij kunnen op kleiner voet
wellicht nog behoorlijk leven; en Be
atrice gij zijt behoorlijk bezorgd: Lord
Hardley zal nu wel haast maken met
het huwelijk.”
Een flauw glimlachje plooide haar
lippen.
„Slaap wel, Paul,” zeide ze tot mij,
„nu ben ik maar eenvoudig Beatrice
Stuart en niet meer de erfgenaam van
Arne.”
Ralph Stuart vertrok den volgenden
dag; ik bracht hem naar het station,
hij was nog altijd onuitstaanbaar be
schermend.
„Dag, Lyndon,” zeide hij, „’t is wel
jammer dat ik de boel zoo heb moe
ten omkeeren en u allen van het ka
steel verdrijven, maar iemand heeft
toch aanspraak op zyn eigendom, is
't niet waar?”
Wij scheidden en ik heb hem nimmer
weer gezien.
Baron Stuart reed naar Lord Hard
ley wat tusschen hen gesproken
werd heb ik nooit geweten, maar by
zijne terugkomst scheen de oude
heer nog al opgeruimd.
„Hoorde Lord Hardley niet vreemd
op vroeg ik.
„Niet zoo erg, hij sprak weinig en
merkte alleen maar op dat het een
leelijk ding was familiebetrekkingen
te zien opdagen als men ze liever
niet ontmoet. Maar dat zal geen on
derscheid maken, het was niet om
haar geld dat Allan Hardley aanzoek
om Beatrice deed.
zullen op dien datum worden getrokken
NERGENS waar U voor een paar luttele dubbeltjes zulk
een fortuin kan winnen!
NERGENS waar U zulk een waarborg wordt gegeven
Waar een getrouwde man op
lij kt.
Eene geslepen oude dame gaf hare
dochter den raad haar man niet aan
houdend te kwellen, en eindigde al
dus
„Mijn kind, ben man is als een ei,
houdt men het eventjes in kokend
water, dan blijft het zacht, maar duurt
het al te lang, dan wordt het hard en
je hebt er niets aan.”
Zij, die de leerschool van de jeugd
miskennen, worden in den ouderdom
in den hoek gezet.
Wie mij mijn fouten noemt, onder
richt mijmaar wie mijn deugden op
hemelt, doet mij kwaad.
De begeerte om groot te schijnen
heeft menigeen reeds klein gemaakt.
die zorgt voor de a.s. 28ste PREMIETREKKING op 16
September a.s. in het bezit te zijn van één of meer
POPÜLAIBE AMST1BDAMMBBTJ1S
a slechts 50 cent per stuk
50 premiën van f 25.50 premiën van f 10.K
50 f 15.- 50 f 5.— M
Het etensuur was reeds eenige mi
nuten gepasseerd en nog liet baron
Stuart op zich wachten.
Een half uur ging voorbij en Beatrice
verwonderd over dit wegblijven vroeg
Martin, de oude hofmeester, waar haar
oom was en waar het eten op moest
wachten.
„De baron heeft bezoek, Miss Bea
trice? antwoordde de oude man met
iets zonderlings in zijne stem.
Ik zag hem aan en merkte op dat
hij doodsbleek was.
’„Is de baron ziek vroeg ik haastig.
„Neen, hij is met iemand in de biblio
theek?
„Zou je oom niet even waarschuwen
hoe laat het is Martin vroeg Beatrice.
„Neen, Miss, het is beter dat niet te
doen?
„Waarom? wie is de bezoeker
„Hij heeft mij zijn naam niet opge
geven?
Martin verliet de kamer en eenige
minuten daarna hoorde ik de voet
stappen van den baron, niet veer
krachtig als gewoon, maar zwaar en
slcDcnd.
Toen ik zijn gezicht zag wistik dat
hem iets verschrikkelijks overkomen
was, zijn gewone roode kleur was als
weggestorven, zijne lippen waren wit
en beefden. Men kon het hem aanzien
dat hij onder een zwaar onheil gebukt
ging; hij liep regelrecht op Beatrice
aan en sloeg zijn arm om haar heen.
„Welk akelig bezoek hebt u gehad,
oom?“ vroeg ze deelnemend, „wat
ziet u er vermoeid en aangedaan uit
kom, neem gauw een glas wijn, dat
zal u goed doen?
Maar hij hield haar in zyn armen
en gaf geen ander antwoord dan een
ernstigen blik op haar schoon gelaat.
„Ik ben altijd zoo trotsch op u ge
weest, mijn lieve? zeide hij eindelijk.
„En u zult het hoop ik altijd blijven?
antwoordde Beatrice met haar liefst
glimlachje, dat echter op haar lippen
bestierf toen zij de smart van naar
oom zag. „Wat is er toch vroeg ze,
„wat scheelt er aan zeg het mij?
„Beatrice11, zeide hij langzaam, „wy--x
Stuarts van Arne zijn van een moedig kom op Arne kunnen heeten.
{«slacht, eenige van enze mannen zijn
kon ik dadelijk geen woorden vinden
om Beatrice te troosten, maar het be
hoefde ook niet. Nooit had ik haar
meer bemind dan in dit oogenblik
nu ik vol bewondering was voor haar
edel, verheven karakter dat nimmer
den moed liet zinken, zelfs onder
dezen hevigen slag.
Baron Stuart kwam met den vreem
deling binnen en mijn hart kromp
ineen op 't gezicht van dit donkere
gemeene gezicht met zijne boosaardige
oogen en mededoogenlooze lippen;
niet de minste gelijkenis met de
Stuarts was er op te merken in deze
ruwe trekken; hij boog toen Hugh
Stuart hem aan ons voorstelde.
„Ik vrees dat ik wel een indringer
in dit huis zal zijn”, zeide hij met een
stuitenden glimlach. „Nu ik ieder hier
zoo op zijn gemak zie mocht ik eigen
lijk wel verschooning vragen omdat
ik de boel onderst boven keermaar
nu ik hier toch eenmaal ben, moet
ik natuurlijk van mijne eigendommen
gebruik maken.” De welkomstgroet
bestierf op Beatrice’s lippen, de vrien
delijke woorden waarmede ze den
neef zou ontvangen bleven ongespro
ken daar kon onmogelijk eenige
toenadering zijn tusschen de beschaaf
de dame die meesteres van Arne ge
weest was, en de onbeschofte persoon,
wiens brutaal bewonderde blikken
op Beatrice rustten deden mijn bloed
koken.
„Gij zijt mijn nicht veronderstel ik
vroeg de jonge man haar.
mag zeggen dat ik gelukkig ben;
hadt mij zeker niet verwacht om
boel in ’t honderd te jagen, is 't niet
zoo
„Neen,” antwoordde Beatrice kalm
„rampen en zegening komen altijd
uit de lucht vallen. Oom,” dus wendde
ze zich tot Hugh Stuart, „het etens
uur is reeds lang aangebroken, u
schijnt vermoeid, zullen we maar niet
aan tafel gaan?”
Zij gaf hem een arm en schreed
met de waardigheid van een koningin
naar de eetzaal ik volgde met Ralph
Stuart, de nieuwe eigenaar van Arne.
„Zij schijnt nogal hoogmoedig” zeide
hij terwijl hij Beatrice met de oogen
volgde, „ik denk dat zij er niet veel
zin in heeft het kasteel op te geven
zij is zoo mooi dat ik haar haast zou
willen vragen hier te blijven, nimmer
zag ik eene schoone in ïndië die haar
nabij komt.”
„Miss Stuart is geëngageerd met
Lord Hardley.”
betrouwbaarheid en soliditeit.
met vlaggen versierde en met ver
schillende tentjes bebouwde terrein
bood weldra een prettigen en leven-
digen aanblik, waarbij de voorstanders
van openbaar onderwijs, het zij met
dankbaarheid erkend, in grooten ge
tale aanwezig waren. Hetmuzikale
gedeelte werd op voortreffelijke wijze
verzorgd door het strijkorkest „Caeci-
lia”, dat door zijne muzieknummers,
geheel belangeloos gegeven, niet
weinig heeft bijgedragen, om de
feestvreugde te verhoogen. Verschil
lende attractie’s boden eene aange
name afwisseling. Het raden naar het
aantal knikkers in een flesch, waarbij
een pop, keurig aangekleed door
Taetske Kingma, als prijs was gesteld.
Verder een weegtoestel en een electri-
seermachine, waarvan de totale op
brengst, groot f50 kon worden bestemd
voor de versterking van het fonds
voor schoolreisjes. Verder een tent,
waarin de prijzen waren geëtaleerd
voor de verschillende te houden wed
strijden, waaruit bleek, dat de com
missie niet karig was geweest om de
winnaars met mooie, degelijke prijzen
te verblijden, terwijl verder aan alle
mededingers, niet prijswinnaars, nog
een aardig cadeau werd uitgereikt.
En last not least hoe passend
voor zoo’n kinderfeest, de vertooning
van een poppenkast door den heer
Hfcogma van Bolsward, die in onder
houdenden trant bij herhaling de jeugd
op aangename wijze een poos wist te
vermaken en zelfs bij de ouderen
aangename Jeugdherinnering wist
wakker te roepen.
Es ist eine al te Geschichte, dochs
bleibt sie immer neu.
En bij dit alles hoe kon het ook an
ders, verschillende door de school
jeugd gehouden wedstrijden, met den
volgenden uitslag
Klasse 1 en 2. Jongens en meisjes.
Pinkbappen. Ie prijs Piet Hendriksma,
2e prijs Hendrika Roedema, 3e prijs
Ale van Tuinen.
Klasse 3-4-5. Meisjes. Ezelspel. Ie
prijs Ymkje Roedema, 2e prijs Jantje
Gras, 3e prijs Anke Groenendal.
Klasse 6-7-8. Meisjes. Waschophan-
gen. Ie prijs Sietske de Jong, 2e prijs
Hinke Wieringa, 3e prijs Jikke van
der Meulen.
Klasse 3 en 4. Jongens. Kegelspel.
Ie prijs Duye Seekles, 2e prijs Fre-
derik de Lange, 3e prijs Hotze Tal-
sma.
Klasse 5 en 6. Jongens. Zak- en
hoepelkruipen. Ie prijs Hendricus
Tjeerde, 2e prijs Johannes Dijkstra
3e prijs Wiensen de Jong.
Klasse 7 en 8. Jongens. Jas uittrek
ken in hangende mand. Ie prijs Anne
Visser, 2e prijs Gerrit Vos, 3e prijs
Taeke Castelein.
Klasse 1-2-3 Stoelendans. Ie prijs
Hendrik Faber, 2e prys Hiltje Feitsma,
3e prijs Johannes de Jong.
Klasse 4-5 Stoelendans. Ie prijs Tho
mas Horensma, 2e prijs Rienk Faber,
3e prijs Age Boogaard.
Klasse 6-7-8 Stoelendans. Ie prijs
Sjoukje Walthuis, 2e prijs Albert Grol.
g
!Ï3
w
o.'
air
jg
T)‘
II,
MO DU
1900
„Favorite”
MODEL
1343
3
3
3
3
5
i
5
g
11 ‘-«ïn jïtfM ÜVW