FRISO enz. enz. s L r TING, i De macht van den Eenvoud. ÏACKER Jr. g Vrede in het verre Oosten Jaargang. FEUILLETON 0 I in van Zaterdag 11 Sept. 1926 Tweede Blad 0 0 o o o P, Swk o 0 ooooooo Friso”. Sneek B Floris C. versch aange- I t oten Jan. ken, t, of ren. niet loor lap- i ten toer dus erle. 5 door PASSE PARTOUT. Een reisje naar België, ter bezich tiging Melkmachine Hinman j van den heer J. trecht, Importeur voor it of zelf- eeft hij u n- m e- lit LS KEN KOUSEN ijne Staalwaren -Artikelen enz. iratie-inrichting vering van -EN I, r r a a r, T den- land de iden >nde ging binnen, de orders van entie-, Reclame- en 5r Advertenties regels 60 cents, meer 7 cents, ters naar plaats en Friesland, uit- ramilieberichten, egel. Bij abon langrijk lager. n herinnert eraan, den een Fransch i andere vooraan- doór Italianen wer- ich dat Frankrijk ;ht heeft Italië daar- te stellen. i h 1 a n d. mber. Met enthou- in breede kringen opneming in den 3n Raad begroet. ;af in zijn rede te ?an beteekenis is, i de staten met wie doorlog streed, el- amen vredesarbeid d vinden. Dit feit an woorden en een Volkenbond geroe- an de politieke ont- ischheid een nieu- jven. Hét Duitsche toewijding mede- g van Duitsehland’s tusschen Briand lerhandelingen ge- Hoofdstuk V. Slot. HAAR OFFER. Gabrielle had Leon geen seconde uit ’t oog verloren. Zij wist nu, wat zij weten wilde. 'Juliette was zichzelf niet geweest. Met ’n vuurrood en hevig-verschrok- ken gezicht had zij ’t boudoir ver laten. Leon scheen een oogenblik buitengewoon ernstig, 't Was dus niet alleen vriendschap, die hij voor ’t schoolkameraadje uit z-’n jeugd ge voelde? Zij zou in één slag dien knoop doorhakken. Alles of niets was steeds haar devies geweest. Zij wilde Leon voor zich alleen. Daarom be- heerschte zij zich dien dag volkomen en zij verried met geen blik, geen woord of beweging de groote emotie, die zij te bevechten had. Wekenlang hield zij deze rol vol, veinsde de Tootste onverschilligheid, maar zorg- e haar kamenier en haar jeugd-vriend ;oed in het oog te houden. Leon had le mis-en-scène, die Gabrielle voor bereid had, met ernstig medelijden voor Juliette vervuld. Zij had die behandeling, die kleineering niet ver diend, Gabrielle had misbruik ge maakt van haar macht. Zij had haar superioriteit in ontwikkeling, stand en geldbezit op zeer geraffineerde manier uitgebuit, en Leon stelde zich in gedachte tusschen haar en Juliette om de laatste in bescherming te ne men. Hij besloot Juliette om excuus te vragen en haar moed in te spreken Trouwens zij zou hier slechts gedu rende ’n proeftijd van drie maanden blijven, ze kon, als ze verkoos, on middellijk haar betrekking opzeggen. Om haar dit alles mee te deelen, sprak hij haar in de serre aan, toen hij wist, dat zij daar bezig was met het plukken van enkele late viooltjes En toen hij haar daar zag staan, ern stig maar bekoorlijker dan ooit in haar zwarte stemmige japon en haar frisch gezichtje, dat zoo scherp con trasteerde met het tanige gezicht van Gabrielle, legde hij haar de hand op den schouder. Als ik had kunnen verhinderen, dat j\j hier, in hetzelfde huis met mij als dienstbode gekomen zoudt zijn, zou jij nooit 'n voet over dezen drem pel gezet hebben, Julie. Ik besef nu pas, boe pijnlijk dat iederen dag voor je zijn moet. Ze keek hem vrijmoedig in de oogen Ik werk voor ’n ouden vader en ’n zieke moeder, zei ze zacht. Jawel, maar ie hadt in’n andere omgeving hetzelfde doel kunnen be reiken. Dat is zoo, maar ik weet dat vader en moeder gerust zijn, nu ze z.g. terugwerkin- iarbij is aan de orde ran de bezettings- man. Duitschland chtbaarmaking der icentratie dertroe- >te centra. n b o n d. Onder luide toe- )uitschland zijn in- mbond gedaan. De irzitter en die van n enthousiast toe- ndelgangen hoorde •iendelijke uitlatin- ieuwe lid. Briand rede, dat er voort- schland en Frank- i meer zullen zijn, ederlandsche afge- ijnrede te kennen, itschlandstoelating aar zijn universali- Omtrent het uit- en Spanje zeide die den Bond ver- rekenschap zullen ondanks zijn jeugd, voor het gemeen- der volken. Hij is mkele schokken te >emt aan, dat in de r verloopen, eer van zijn lidmaat- treedt. dit land wel 1 zijn gekomen. en goed is, alleen om hém en voor hém alleen bestaan? Dat heb ik gevoeld, toen hij weg was, dat voel ik wéér, als ik hem zie. Welnu, als dat liefde is, ja, dan heb ik hem lief, meer dan ik ooit gedacht heb, iemand boven m’n vader en moeder te kunnen lief hebben. Toen met veranderde koude stem: En wat wil u nou van me Nou word ik zeker weggejaagd? Gabrielle antwoordde niet. Zij had zich op de lippen gebeten en drukte de nagels in haar handpalmen, om zich met geweld te beheerschen. Ein delijk zei ze Ik heb niet ’trecht, je één woord van verwijt te zeggen. Maar als gij werkelijk den vriend uwer jeugd lief- hebt, zult ge beseffen, dat ’n huwelijk tusschen jou en hem z’n toekomst 'n knak toe zal brengen. Gij hebt ook recht te weten wat ik voor Leon Ber trand gevoel. Ik ook heb hem lief gekregen en alles wat hij geworden is, wat hij worden zal, is hoofdzakelijk mijn werk. Hij weet dat ik hem lief heb, dat heb ik hem duidelijk laten merken. Mijn trots tegenover den man in 't algemeen heb ik tegenover hem gebroken. Ik heb verwacht, dat hij aan mijn vader om m’n hand zou vra gen nee, ik heb dat niet alleen verwacht ik weet zeker, dat hij dat doen zal. Maar ik heb me willen over tuigen van de verhouding in welke hij tot jou staat. Ik wil, dat mijn aan staande man mij zal liefhebben uit eigen vrijen wil. Er mag in zijn hart geen herinnering meer zijn aan on uitgesproken beloften aan anderen. Er mag geen zweem van s verwijt in hem blijven. reeds de een of andere belofte gedaan Néén. "Welnu, dan hebt ge te kiezen. Het is mijn oprecht voornemen, Leon Bertrand innig en trouw lief te hebben, hem mijn fortuin geheel over te dra gen, om zijn illusies verwezenlijkt te zien. Ik weet wat hij wil. Dat heeft hij mij ronduit gezegd. Dat weet ik ook, zei Juliette. Hij wil z’n eerzucht voldoen, hij wil z’n naam groot en beroemd zien, hij wil alles terug winnen, tien-dubbel terug winnen, wat z’n vader in Loimjon heeft achtergelaten. Dat alles heeft-ie met één slag honderdvoudig terug op den dag, waarop hij met mij trouwt, zei Ga brielle, terwjjl, als-ie de vriendin van z’n jeugd niet wil afstaan, als-ie met haar trouwt Dan begint de zorg, de ellende opnieuw, zei Juliette werktuigelijk, dan zal-ie voor twee huisgezinnen moeten werken. Je hebt nu te kiezen, Juliette. De kamenier zei niets meer. Ze zat stil met haar handen in haar schoot en staarde voor zich uit, maar 'twas haar aan te zien, dat ze heftig met zichzelf te kampen had, want de tra nen rolden haar over de wangen. Plots stond ze recht en zei zacht- weten, dat ik hier, in dit huis ben. En jij zelf? Me zelf zet ik op zij. Leon voelde zich of-ie ’n klap in ’t gezicht kreeg! Me zelf zet ik op zijLijnrecht tegen zijn karakter in. Zijn heele streven was, zichzelf eerst en dan de zijnen omhoog te werken. „Ik werk voor 'n ouden vader en 'n zieke moeder”, had ze gezegd. Maar zijn motief was eerzucht en nog eens eerzucht. Plotseling hoorde hij ’n bekende stem, die van achter ’n dikke cactus plant Juliette toeriep Juliette, ga naar m’n boudoir, die violetten zal ik zelf wel plukken. Het was Gabrielle die daar stond, dreigend met den vinger wijzend in de richting van 't landhuis. Haar oogen glinsterden kwaadaardig, toen ze Juliette nakeek, die bedaard met opgeheven hoofd haar voorbij ging. Leon voelde een schok door zich heen gaan. Nu balanceerde z’n toe komst, z’n ideaal, z’n eerzucht als op het scherp van ’n mes-lemmet. Hij moest partij kiezen. Hij wilde den mond openen, om haar te vragen, waardoor hij deze beleedigende be handeling eigenlijk verdiende, maar zij voorkwam hem Meneer Bertrand, ik erken, dat ik niet discreet gehandeld heb, met één uwer vriendinnen als kamenier in m’n dienst te nemen. Ik had moe ten bedenken, dat oude genegenheid niet zoo spoedig afsterft, maar ik had in u meer gentleman-zin verwacht, 'n Heer 'n echte heer, zoekt geen vertrouwelijk tête-a-tête metmet ’n dienstmeid. Toen draaide zij zich om, sloeg geen acht op zijn: „Mejuffrouw,” ging de serre uit het bordes op van het land huis en sloot zich in haar kamer op. Daar wilde zij niemand zien en liet zich daar bedienen. Dien avond belde zij om haar kamenier, Juliette klopte bescheiden aan. Binnenwerd er zenuwachtig geroepen. De nieuwe kamenier bleef staan wachten op haar jonge meesteres. Ga daar zitten, zei deze koud. Zij zelf bleef staan en begon, na ’n oogenblik met trillende stem We moeten open kaart spelen, ’t is noodig dat we de waarheid weten, al zou die ook nog zoo'n pijn doen. Antwoord me dus kort en bondig op deze eene vraag: Hebt gij Leon Bertrand lief? Juliette antwoordde niet onmiddel lijk. Het was of deze vraag iets in haar wakker riep, dat al lang in haar had gesluimerd. Deze vraag openbaarde haar plots de gesteltenis van haar eigen binnenste en.zij antwoordde: Is het liefde, als ik alleen aan zijn geluk denk, als ik om hem m’n heele leven lijden wil? Is het liefde, als alles rondom je dof en kleurloos is, als hij er niet is Is het liefde, als het schijnt dat de zon, dat de bloemen i dat de bosschen, dat alles wat schoon 1 vastberaden Op uitnoodiging van Ba vel te Utrei Nederland en Gebr. Molenaar alhier, Agenten der „Hinman” melkmachine’s, vertrokken Maandag 23 Aug. een 6-tal veehouders uit de omgeving van Workum naar België, om aldaar deze melkmachines in werking te zien. Onder begunstiging van prachtig zo merweer vertrokken deze 7 heer en om 9 uur van Workum. Te Stavoren aangekomen lag de stoomboot klaar en werd de reis naar Enkhuizen ondernomen, alwaar de sneltrein ge reed stond die ons naar Utrecht bracht. Hier werd onsgezelschap vermeerderd door den heer van Bavel (bovenge noemd) die met ons als gids naar België zou gaan. Het is te begrijpen dat al spoedig het gesprek liep over de melkmachine’s die hier en daar reeds in gebruik zijn. Er werd druk gesproken over het voor en tegen van de melkmachine’s. Voor wij er aan de jongste verklaring van het Japan- niet zoozeer een economische kwestie sche departement van Buitenlandsche was, die men op zakelijke wijze kon behandelen, doch een kwestie van sentiment, die niet met statistieken te peilen valt, dreigde er gevaar. Japan kon zich maar niet verzoenen met de gedachte, dat al die enorme, uitgestrekte, schaarsch bevolkte Paci- ficlanden in bezit werden genomen door blanke naties, juist voordat Japan zelf ontwaakte uit zijn slaap van 2!/2 eeuw. Ook voelde Japan zich beleedigd, toen, nadat het zich met een onge ëvenaarde krachtinspanning in en kele tientallen jaren tijds opwerkte tot het peil der Westersche naties op het gebied van nationale verdediging, economie, regeeringsstelsel en recht spraak, de blanke naties voortgingen Japan te behandelen als een inferieure mogendheid, omdat zijn inwoners toe vallig tot het gele ras behooren. En juist deze raskwestie werd door het immigratie-probleem scherp geaccen tueerd. En mogdt we hopen dat de onheilspellende controversie in den Pacific uit den weg is geruimd. Japan gaat in zijn eigen archipel kolonisee- ren en tiet land zal verder intenser geïndustraliseerd worden. Op dit laatste vooral doelt de Japansche verklaring. En daarmede gaan we in de richting van samenwerking en vrede onder de landen van den Stillen Oceaan. Zaken voor ons een buitengewoon gewicht. Deze verklaring komt name lijk hierop neer, dat Japan besloten heeft, niet langer de verzenen tegen de prikkelen te slaan en de pogingen om haar overtollige bevolking in Ame rika en Australië te loozen, heeft op gegeven. Het wil zijn ëmigré’s niet langer naar de „blanke landen” trach ten af te voeren, waar zenietgewenscht worden en waar ze nooit zich zullen thuisvoelen, in verband met den hef- tigen tegenstand, die hun aanwezig- tieid nu eenmaal overal in de „blanke” landen in het leven roept. Waar Japan dus besloten heeft, zijn emegratie-politiek aldus grondig te wijzigen, zullen onmiddellijk de be trekkingen met de vier groote En- gelsch-sprekende Pacific-mogendhe- den, Ver. Staten, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland sterk verbeteren en de spanning in de politieke atmos feer van den Stillen Oceaan doen verminderen, terwijl het gevaar dat de binnenlandsche beroeringen van China wel eens tot een internationaal conflict tusschen de andere Pacific- mogendheden zouden kunnen leiden, tot zeer kleino proporties wordt terug gebracht. Deze nieuwe oriënteering in de Japansche buitenlandsche po litiek bewijst hiermede een dienst van ontzaglijke waarde aan den in ternationalen vrede. Allen, die het wel meenen met den vrede, kunnen Japan hiervoor erkentelijk zijn. Doch ook Japan zelf kan zich gelukwen- schen met dezen wijzen stap van zijn regeerders. De Japansche emigratie-kwestie was voor Japan zelf voortgesproten uit de economische noodzakelijkheid voor dit land, om voor zijn teveel aan be volking dat het land zelf niet kon voeden en welvaart verschaffen een débouché te zoeken. Maar voor het buitenland Amerika enz. was het niet zoozeer een kwestie van economischen aard, dan wel een van nationalen trots. De Japansche emigranten naar de blanke Pacific- landen waren slechts een druppel in den emmer, vergeleken bij den stroom van Europeesche emigranten naar deze landen. Maar de Japanner werkt hard en was geneigd langer en voor minder joon te werken, dan de blanke. Daarom verwekte de Ja panner in de blanke landen altijd onrust en heftigen tegenstand. Én juist omdat dus het Japansche emi- gratie-probleem voor de blanke landen hadden gedacht waren wij reeds te Roosendaal aangekomen waar onze passen werden nagezien en allen ge lukkig in orde werden bevonden. Zoo konden wij vol vertrouwen België’s grondgebied betreden. De reis werd hoe langer hoe aantrekkelijker. Uit gestrekte akkervelden kregen wij te aanschouwen, hetwelk van uit de trein een gezellige aanblik was. Het viel ons op dat in België over het geheel genomen meer wordt gedaan aan akkerbouw dan aan veeteelt. Onze eerste plaats waar wij uitstapten was Brussel. Daar het inmiddels ruim 6 uur was geworden, werd besloten om hier de inwendige mensch eerst te versterken. Spoedig hadden wij een hotel opgezocht. Hoewel het een zeer degelijk bekend staand hotel was en het gebouw op zich zelf er zeer schit terend uitzag, het eten dat werd op gediend liet zich niet bijzonder smaken. De Belgische kost staat ver beneden de kost die hier in Holland wordt opge- discht. Afijn wij waren weer wat op- gefrischt en na noch enkele straten van de schoone stad Brussel te heb ben doorgewandeld vertrokken wij met de trein naar Namen. Hier kwamen wij ongeveer 10 uur aan met het doel hier te overnachten. Al spoe dig bleek ons dat slaaplogies hier zeer moeilijk te bezetten was daar alles reeds vol was, waarop wij besloten door te reizen naar Le Huy de plaats onzer bestemming waar wij te onge veer half 12 aankwamen. Na het hotel Terminus opgezocht te hebben, werd nog even nagepraat over onze reis waarop wij besloten ons ter ruste te begeven, omreden de heer van Bavel ons meedeelde, dat wij ongeveer 5 uur moesten opstaan omreden hoogstwaarschijnlijk de heer van Hecq, Directeur vaii de Belgische Boerenbond ons met 2 auto’s zou af halen. Hetgeen van Bavel des avonds gezegd had bleek waar te zijn. Dins dagmorgen om kwart over vijf stond de heer van Hecq reeds met 2 auto’s voor ons hotel. Toen wij waren in gestapt reden wij met een vaart van 80 a 90 K.M. naar de boerderij, waar door ons het melken met de „Hin man” melkmachine in oogensetiouw werd genomen. Over het melken der machine wa ren de Veehouders zeer tevreden, alhoewel de behandeling en de toe passing der melkerij veel te wenschen overliet. Algemeen werd betoogd, dat wanneer deze machine goed werd behandeld zij schitterende resultaten kon afwerpen, ook werd de eenvoud De verstrekkende gevolgen van Japan’s gewijzigde emigratie- politiek. De beteekenis ervan voor Nederlandsch-Indië en dus voor Nederland. Wie gedurende de laatste jaren het oog naar den Pacific richtte, zag dat zich onweerswolken aan den tropi- schen hemel samenpakten. De ver scherpte immigratiemaatregelen der Vereenigde Staten, meer speciaal die tegen Japan gericht, waren een doorn in het oog van den naar expansie strevenden Japanner, die uit zijn aan cultuur- en mijngrond arme land was gegroeid. Er ontwikkelde zich hier een volkenkwestie van buitengewone beteekenis, ook, en vooral voor Neder land. We hooren nog den waarschu wenden stem van den consul-generaal der Nederlanden te Francisco, den heer Coenen Torchiana, die bij een bepaalde gelegenheid verklaarde: „Men kan deze volken-kwestie niet volgens struisvogelpolitiek behande len, noch met onwetendheid, zoo niet onverschilligtieid. Veronderstellen wij, dat een Oostersche natie (hij bedoelde hier: Japan) ten slotte niet genegen is bij de pakken neer te zitten en de wapenen zal gebruiken ten einde haar gewenschte en vurig gehoopte gele genheid tot expansie voor de bevolking tot werkelijktieid te maken. Waar zal dan de bliksem van Mars inslaan? Insulinde is het rijkste land, de beste buit, gelegen tusschen de twee velden van expansiedrang. Er is geen groote- re buit in dit „no man’s land”, wel licht niet in de geheele wereld. Dit is gedeeltelijk toe te schrij ven aan de groote natuurlijke rijkdommen, op mineraal- en landbouwgebied, gedeel telijk aan het feit, dat groote uitge strektheden vatbaar zijn voor ontgin ning en nog dun bevolkt zijn. Het is een vette duif, bijna onbewaakt zittend in het internationale woud, terwijl de adelaars rondvliegen.” Wanneer wij dit goed bedenken en ons de gevolgen van een Pacific-oor- log aldus voor oogen stellen, dan krijgt Ik zal weggaan en Leon zal me niet meer terug zien. Beloof me dat u zacht en goed voox- hem zult zijn. Dat zal ik én meer dan dat zal ik voor hem zijn. Gabrielle reikte haar de hand: Om je ouders zal ik denken. Neen, geen financieele steun, dien zou ik toch weigeren en zij zouden dien ook niet aannemen. Wat kan ik dan voor je doen? Geef mij m’n loon, waarop ik recht heb. Ik vertrek, over ’n uur. Waar ga je heen Dat behoeft niemand te weten. 't Is bijna nacht. Dat doet er niet toe. Ik ben niet bang. Ik heb, dunkt me, getoond dat ik me zelf weet te beschermen. Een ding zou ik willen verzoekenGeef mij de beschikking over uw auto. Voor het aan breken van den dag zal die hier weer terug zijn. Nu ga ik om mijn koffer te pakken. Zij verliet de kamer van haar mees teres en deze bleef alleen in de hevig ste opwinding. Zij speelde hoog en gevaarlijk spel. Morgen zou Leon hooren van 't overhaast vertrek van de vlucht van Juliette. Hoe zou hij die opnemen. Zij had verstandiger moeten zijn, zij had nog langer zich moeten betieerschen en dan den tijd de oplossing moeten laten brengen. Als Leon werkelijk meer voor Juliette voelde dan voor haar, zou haar ver trek zijn liefde nog aanwakkeren. Toen had zij er iets op gevonden. Zij zou het vertrek van het meisje zoo lang mogelijk voor hem geheim hou den. Leon, die zich gegriefd voelde door haar optreden in de serre, zou langen tijd zich niet aan haar verton nen. Morgen ging-ie weer naar de kantoren, overmorgen moest hij met haar vader naar Roubaix. De felheid van de kwestie zou er dan wel afge sleten zijn. ’n Uur later verscheen Juliette, nam haar kwartaal-salaris in ontvangst en vertrok, nadat Gabrielle haar de hand tot afscheid gereikt had. De dagen verliepen voor Gabrielle in onrust en spanning. Er werd onverwacht op de deur van haar bibliotheek geklopt. Het was Leon, die haar ’n brief toonde van Juliette Durieux. Op de enve loppe stond Ryks-Blinden-Instituut te Rennes-sur-Las. Juliette zocht in de blinden-verpleging te vergeten wat zij eens zoo vurig verlangd tiad. Ga brielle zag hem een oogenblik aan, angstig vragend: Vindt je dat niet beste oplossing? Nee, zei-ie kortaf, aan die oplos sing ontbreekt nog iets. Ik ga heen. Juliette heeft mij, door haar moedigen eenvoud den weg naar mijn toekomst gewezen. Ik zal uw vader teruggeven wat hij aan mij ten koste heeft ge legd, maar ik voel, dat mijn plaats hier niet is. Ik zal hem bedanken en ooooooo o o t de volle waar- 0 d U de JODEN- 0 /an VEENSTRA 6 >ijzonder fijn, en boven andere V us 25 stuks 75 ct. 9 us 12 37 ct. Y rekening voor t. worden terug- van haar bibliotheek geklopt. Het van Juliette Durieux. Op de Rennes-sur-Las. Juliette zocht in de blinden-verpleging te vergi zij eens zoo, vurig verlangd angstig vragend Nee, z’ei-ie kortaf, aan die oplos sing ontbreekt nog iets. Ik ga heen. Juliette heeft mij, door haar moedigen gewezen. Ik zal üw vader teruggeven legd, maar ik, voel,, dat mijn, plaats voor alles, wat hij voor mij deed uumoet mij vergeten. Mor gen ga ik terug naar Trois-Sources, F 5 i i i 5 i S. ler. het ;her 3 45 ron- zer- iine De die- der rer- ïlm iet, lot- een lijk .aie ren ng. ige un. oor liet eel en ten ies te en sen ird sa. de Lis t en lie m. te, en et m at S

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1926 | | pagina 5