FRISO
enz. enz.
s
L
r
TING,
i
De macht van den Eenvoud.
ÏACKER Jr. g
Vrede in het verre Oosten
Jaargang.
FEUILLETON
0
I
in
van Zaterdag 11 Sept. 1926
Tweede Blad
0
0
o
o
o
P, Swk o
0
ooooooo
Friso”.
Sneek B
Floris C.
versch
aange-
I
t
oten
Jan.
ken,
t, of
ren.
niet
loor
lap-
i ten
toer
dus
erle.
5 door PASSE PARTOUT.
Een reisje naar België, ter bezich
tiging Melkmachine Hinman
j van den heer J.
trecht, Importeur voor
it of zelf-
eeft hij u
n-
m
e-
lit
LS
KEN KOUSEN
ijne Staalwaren
-Artikelen enz.
iratie-inrichting
vering van
-EN
I,
r
r
a
a
r,
T
den-
land
de
iden
>nde
ging binnen,
de orders van
entie-, Reclame- en
5r Advertenties
regels 60 cents,
meer 7 cents,
ters naar plaats
en Friesland, uit-
ramilieberichten,
egel. Bij abon
langrijk lager.
n herinnert eraan,
den een Fransch
i andere vooraan-
doór Italianen wer-
ich dat Frankrijk
;ht heeft Italië daar-
te stellen.
i h 1 a n d.
mber. Met enthou-
in breede kringen
opneming in den
3n Raad begroet.
;af in zijn rede te
?an beteekenis is,
i de staten met wie
doorlog streed, el-
amen vredesarbeid
d vinden. Dit feit
an woorden en een
Volkenbond geroe-
an de politieke ont-
ischheid een nieu-
jven. Hét Duitsche
toewijding mede-
g van Duitsehland’s
tusschen Briand
lerhandelingen ge-
Hoofdstuk V.
Slot.
HAAR OFFER.
Gabrielle had Leon geen seconde
uit ’t oog verloren. Zij wist nu, wat
zij weten wilde.
'Juliette was zichzelf niet geweest.
Met ’n vuurrood en hevig-verschrok-
ken gezicht had zij ’t boudoir ver
laten. Leon scheen een oogenblik
buitengewoon ernstig, 't Was dus
niet alleen vriendschap, die hij voor
’t schoolkameraadje uit z-’n jeugd ge
voelde? Zij zou in één slag dien
knoop doorhakken. Alles of niets was
steeds haar devies geweest. Zij wilde
Leon voor zich alleen. Daarom be-
heerschte zij zich dien dag volkomen
en zij verried met geen blik, geen
woord of beweging de groote emotie,
die zij te bevechten had. Wekenlang
hield zij deze rol vol, veinsde de
Tootste onverschilligheid, maar zorg-
e haar kamenier en haar jeugd-vriend
;oed in het oog te houden. Leon had
le mis-en-scène, die Gabrielle voor
bereid had, met ernstig medelijden
voor Juliette vervuld. Zij had die
behandeling, die kleineering niet ver
diend, Gabrielle had misbruik ge
maakt van haar macht. Zij had haar
superioriteit in ontwikkeling, stand
en geldbezit op zeer geraffineerde
manier uitgebuit, en Leon stelde zich
in gedachte tusschen haar en Juliette
om de laatste in bescherming te ne
men. Hij besloot Juliette om excuus
te vragen en haar moed in te spreken
Trouwens zij zou hier slechts gedu
rende ’n proeftijd van drie maanden
blijven, ze kon, als ze verkoos, on
middellijk haar betrekking opzeggen.
Om haar dit alles mee te deelen,
sprak hij haar in de serre aan, toen
hij wist, dat zij daar bezig was met
het plukken van enkele late viooltjes
En toen hij haar daar zag staan, ern
stig maar bekoorlijker dan ooit in
haar zwarte stemmige japon en haar
frisch gezichtje, dat zoo scherp con
trasteerde met het tanige gezicht van
Gabrielle, legde hij haar de hand op
den schouder.
Als ik had kunnen verhinderen,
dat j\j hier, in hetzelfde huis met mij
als dienstbode gekomen zoudt zijn,
zou jij nooit 'n voet over dezen drem
pel gezet hebben, Julie. Ik besef nu
pas, boe pijnlijk dat iederen dag voor
je zijn moet.
Ze keek hem vrijmoedig in de
oogen
Ik werk voor ’n ouden vader en
’n zieke moeder, zei ze zacht.
Jawel, maar ie hadt in’n andere
omgeving hetzelfde doel kunnen be
reiken.
Dat is zoo, maar ik weet dat
vader en moeder gerust zijn, nu ze
z.g. terugwerkin-
iarbij is aan de orde
ran de bezettings-
man. Duitschland
chtbaarmaking der
icentratie dertroe-
>te centra.
n b o n d.
Onder luide toe-
)uitschland zijn in-
mbond gedaan. De
irzitter en die van
n enthousiast toe-
ndelgangen hoorde
•iendelijke uitlatin-
ieuwe lid. Briand
rede, dat er voort-
schland en Frank-
i meer zullen zijn,
ederlandsche afge-
ijnrede te kennen,
itschlandstoelating
aar zijn universali-
Omtrent het uit-
en Spanje zeide
die den Bond ver-
rekenschap zullen
ondanks zijn jeugd,
voor het gemeen-
der volken. Hij is
mkele schokken te
>emt aan, dat in de
r verloopen, eer
van zijn lidmaat-
treedt. dit land wel
1 zijn gekomen.
en goed is, alleen om hém en voor hém
alleen bestaan? Dat heb ik gevoeld,
toen hij weg was, dat voel ik wéér,
als ik hem zie. Welnu, als dat liefde
is, ja, dan heb ik hem lief, meer dan
ik ooit gedacht heb, iemand boven
m’n vader en moeder te kunnen lief
hebben.
Toen met veranderde koude stem:
En wat wil u nou van me Nou
word ik zeker weggejaagd?
Gabrielle antwoordde niet. Zij had
zich op de lippen gebeten en drukte
de nagels in haar handpalmen, om
zich met geweld te beheerschen. Ein
delijk zei ze
Ik heb niet ’trecht, je één woord
van verwijt te zeggen. Maar als gij
werkelijk den vriend uwer jeugd lief-
hebt, zult ge beseffen, dat ’n huwelijk
tusschen jou en hem z’n toekomst 'n
knak toe zal brengen. Gij hebt ook
recht te weten wat ik voor Leon Ber
trand gevoel. Ik ook heb hem lief
gekregen en alles wat hij geworden
is, wat hij worden zal, is hoofdzakelijk
mijn werk. Hij weet dat ik hem lief
heb, dat heb ik hem duidelijk laten
merken. Mijn trots tegenover den man
in 't algemeen heb ik tegenover hem
gebroken. Ik heb verwacht, dat hij
aan mijn vader om m’n hand zou vra
gen nee, ik heb dat niet alleen
verwacht ik weet zeker, dat hij dat
doen zal. Maar ik heb me willen over
tuigen van de verhouding in welke
hij tot jou staat. Ik wil, dat mijn aan
staande man mij zal liefhebben uit
eigen vrijen wil. Er mag in zijn hart
geen herinnering meer zijn aan on
uitgesproken beloften aan anderen. Er
mag geen zweem van s
verwijt in hem blijven.
reeds de een of andere belofte gedaan
Néén.
"Welnu, dan hebt ge te kiezen.
Het is mijn oprecht voornemen, Leon
Bertrand innig en trouw lief te hebben,
hem mijn fortuin geheel over te dra
gen, om zijn illusies verwezenlijkt te
zien. Ik weet wat hij wil. Dat heeft
hij mij ronduit gezegd.
Dat weet ik ook, zei Juliette. Hij
wil z’n eerzucht voldoen, hij wil z’n
naam groot en beroemd zien, hij wil
alles terug winnen, tien-dubbel terug
winnen, wat z’n vader in Loimjon heeft
achtergelaten.
Dat alles heeft-ie met één slag
honderdvoudig terug op den dag,
waarop hij met mij trouwt, zei Ga
brielle, terwjjl, als-ie de vriendin van
z’n jeugd niet wil afstaan, als-ie met
haar trouwt
Dan begint de zorg, de ellende
opnieuw, zei Juliette werktuigelijk,
dan zal-ie voor twee huisgezinnen
moeten werken.
Je hebt nu te kiezen, Juliette.
De kamenier zei niets meer. Ze zat
stil met haar handen in haar schoot
en staarde voor zich uit, maar 'twas
haar aan te zien, dat ze heftig met
zichzelf te kampen had, want de tra
nen rolden haar over de wangen.
Plots stond ze recht en zei zacht-
weten, dat ik hier, in dit huis ben.
En jij zelf?
Me zelf zet ik op zij.
Leon voelde zich of-ie ’n klap in
’t gezicht kreeg! Me zelf zet ik op
zijLijnrecht tegen zijn karakter in.
Zijn heele streven was, zichzelf eerst
en dan de zijnen omhoog te werken.
„Ik werk voor 'n ouden vader en 'n
zieke moeder”, had ze gezegd. Maar
zijn motief was eerzucht en nog eens
eerzucht.
Plotseling hoorde hij ’n bekende
stem, die van achter ’n dikke cactus
plant Juliette toeriep
Juliette, ga naar m’n boudoir,
die violetten zal ik zelf wel plukken.
Het was Gabrielle die daar stond,
dreigend met den vinger wijzend in
de richting van 't landhuis. Haar
oogen glinsterden kwaadaardig, toen
ze Juliette nakeek, die bedaard met
opgeheven hoofd haar voorbij ging.
Leon voelde een schok door zich
heen gaan. Nu balanceerde z’n toe
komst, z’n ideaal, z’n eerzucht als op
het scherp van ’n mes-lemmet. Hij
moest partij kiezen. Hij wilde den
mond openen, om haar te vragen,
waardoor hij deze beleedigende be
handeling eigenlijk verdiende, maar
zij voorkwam hem
Meneer Bertrand, ik erken, dat
ik niet discreet gehandeld heb, met
één uwer vriendinnen als kamenier
in m’n dienst te nemen. Ik had moe
ten bedenken, dat oude genegenheid
niet zoo spoedig afsterft, maar ik had
in u meer gentleman-zin verwacht,
'n Heer 'n echte heer, zoekt geen
vertrouwelijk tête-a-tête metmet
’n dienstmeid.
Toen draaide zij zich om, sloeg geen
acht op zijn: „Mejuffrouw,” ging de
serre uit het bordes op van het land
huis en sloot zich in haar kamer op.
Daar wilde zij niemand zien en liet
zich daar bedienen. Dien avond belde
zij om haar kamenier,
Juliette klopte bescheiden aan.
Binnenwerd er zenuwachtig
geroepen.
De nieuwe kamenier
bleef staan wachten op
haar jonge meesteres.
Ga daar zitten, zei deze koud.
Zij zelf bleef staan en begon, na ’n
oogenblik met trillende stem
We moeten open kaart spelen,
’t is noodig dat we de waarheid weten,
al zou die ook nog zoo'n pijn doen.
Antwoord me dus kort en bondig op
deze eene vraag:
Hebt gij Leon Bertrand lief?
Juliette antwoordde niet onmiddel
lijk. Het was of deze vraag iets in haar
wakker riep, dat al lang in haar had
gesluimerd. Deze vraag openbaarde
haar plots de gesteltenis van haar
eigen binnenste en.zij antwoordde:
Is het liefde, als ik alleen aan
zijn geluk denk, als ik om hem m’n
heele leven lijden wil? Is het liefde,
als alles rondom je dof en kleurloos
is, als hij er niet is Is het liefde, als
het schijnt dat de zon, dat de bloemen i
dat de bosschen, dat alles wat schoon 1 vastberaden
Op uitnoodiging
van Ba vel te Utrei
Nederland en Gebr. Molenaar alhier,
Agenten der „Hinman” melkmachine’s,
vertrokken Maandag 23 Aug. een 6-tal
veehouders uit de omgeving van
Workum naar België, om aldaar deze
melkmachines in werking te zien.
Onder begunstiging van prachtig zo
merweer vertrokken deze 7 heer en
om 9 uur van Workum. Te Stavoren
aangekomen lag de stoomboot klaar
en werd de reis naar Enkhuizen
ondernomen, alwaar de sneltrein ge
reed stond die ons naar Utrecht bracht.
Hier werd onsgezelschap vermeerderd
door den heer van Bavel (bovenge
noemd) die met ons als gids naar
België zou gaan. Het is te begrijpen
dat al spoedig het gesprek liep over
de melkmachine’s die hier en daar
reeds in gebruik zijn. Er werd druk
gesproken over het voor en tegen van
de melkmachine’s. Voor wij er aan
de jongste verklaring van het Japan- niet zoozeer een economische kwestie
sche departement van Buitenlandsche was, die men op zakelijke wijze kon
behandelen, doch een kwestie van
sentiment, die niet met statistieken
te peilen valt, dreigde er gevaar.
Japan kon zich maar niet verzoenen
met de gedachte, dat al die enorme,
uitgestrekte, schaarsch bevolkte Paci-
ficlanden in bezit werden genomen
door blanke naties, juist voordat Japan
zelf ontwaakte uit zijn slaap van 2!/2
eeuw. Ook voelde Japan zich beleedigd,
toen, nadat het zich met een onge
ëvenaarde krachtinspanning in en
kele tientallen jaren tijds opwerkte
tot het peil der Westersche naties op
het gebied van nationale verdediging,
economie, regeeringsstelsel en recht
spraak, de blanke naties voortgingen
Japan te behandelen als een inferieure
mogendheid, omdat zijn inwoners toe
vallig tot het gele ras behooren. En
juist deze raskwestie werd door het
immigratie-probleem scherp geaccen
tueerd. En mogdt we hopen dat de
onheilspellende controversie in den
Pacific uit den weg is geruimd. Japan
gaat in zijn eigen archipel kolonisee-
ren en tiet land zal verder intenser
geïndustraliseerd worden. Op dit
laatste vooral doelt de Japansche
verklaring. En daarmede gaan we
in de richting van samenwerking en
vrede onder de landen van den
Stillen Oceaan.
Zaken voor ons een buitengewoon
gewicht. Deze verklaring komt name
lijk hierop neer, dat Japan besloten
heeft, niet langer de verzenen tegen
de prikkelen te slaan en de pogingen
om haar overtollige bevolking in Ame
rika en Australië te loozen, heeft op
gegeven. Het wil zijn ëmigré’s niet
langer naar de „blanke landen” trach
ten af te voeren, waar zenietgewenscht
worden en waar ze nooit zich zullen
thuisvoelen, in verband met den hef-
tigen tegenstand, die hun aanwezig-
tieid nu eenmaal overal in de „blanke”
landen in het leven roept.
Waar Japan dus besloten heeft, zijn
emegratie-politiek aldus grondig te
wijzigen, zullen onmiddellijk de be
trekkingen met de vier groote En-
gelsch-sprekende Pacific-mogendhe-
den, Ver. Staten, Canada, Australië
en Nieuw-Zeeland sterk verbeteren
en de spanning in de politieke atmos
feer van den Stillen Oceaan doen
verminderen, terwijl het gevaar dat
de binnenlandsche beroeringen van
China wel eens tot een internationaal
conflict tusschen de andere Pacific-
mogendheden zouden kunnen leiden,
tot zeer kleino proporties wordt terug
gebracht. Deze nieuwe oriënteering
in de Japansche buitenlandsche po
litiek bewijst hiermede een dienst
van ontzaglijke waarde aan den in
ternationalen vrede. Allen, die het
wel meenen met den vrede, kunnen
Japan hiervoor erkentelijk zijn. Doch
ook Japan zelf kan zich gelukwen-
schen met dezen wijzen stap van zijn
regeerders.
De Japansche emigratie-kwestie was
voor Japan zelf voortgesproten uit
de economische noodzakelijkheid voor
dit land, om voor zijn teveel aan be
volking dat het land zelf niet kon
voeden en welvaart verschaffen
een débouché te zoeken. Maar voor
het buitenland Amerika enz.
was het niet zoozeer een kwestie
van economischen aard, dan wel een
van nationalen trots. De Japansche
emigranten naar de blanke Pacific-
landen waren slechts een druppel
in den emmer, vergeleken bij den
stroom van Europeesche emigranten
naar deze landen. Maar de Japanner
werkt hard en was geneigd langer
en voor minder joon te werken, dan
de blanke. Daarom verwekte de Ja
panner in de blanke landen altijd
onrust en heftigen tegenstand. Én
juist omdat dus het Japansche emi-
gratie-probleem voor de blanke landen
hadden gedacht waren wij reeds te
Roosendaal aangekomen waar onze
passen werden nagezien en allen ge
lukkig in orde werden bevonden. Zoo
konden wij vol vertrouwen België’s
grondgebied betreden. De reis werd
hoe langer hoe aantrekkelijker. Uit
gestrekte akkervelden kregen wij te
aanschouwen, hetwelk van uit de trein
een gezellige aanblik was. Het viel
ons op dat in België over het geheel
genomen meer wordt gedaan aan
akkerbouw dan aan veeteelt. Onze
eerste plaats waar wij uitstapten was
Brussel. Daar het inmiddels ruim 6
uur was geworden, werd besloten om
hier de inwendige mensch eerst te
versterken. Spoedig hadden wij een
hotel opgezocht. Hoewel het een zeer
degelijk bekend staand hotel was en
het gebouw op zich zelf er zeer schit
terend uitzag, het eten dat werd op
gediend liet zich niet bijzonder smaken.
De Belgische kost staat ver beneden
de kost die hier in Holland wordt opge-
discht. Afijn wij waren weer wat op-
gefrischt en na noch enkele straten
van de schoone stad Brussel te heb
ben doorgewandeld vertrokken wij
met de trein naar Namen. Hier
kwamen wij ongeveer 10 uur aan met
het doel hier te overnachten. Al spoe
dig bleek ons dat slaaplogies hier zeer
moeilijk te bezetten was daar alles
reeds vol was, waarop wij besloten
door te reizen naar Le Huy de plaats
onzer bestemming waar wij te onge
veer half 12 aankwamen. Na het hotel
Terminus opgezocht te hebben, werd
nog even nagepraat over onze
reis waarop wij besloten ons ter
ruste te begeven, omreden de heer
van Bavel ons meedeelde, dat
wij ongeveer 5 uur moesten opstaan
omreden hoogstwaarschijnlijk de heer
van Hecq, Directeur vaii de Belgische
Boerenbond ons met 2 auto’s zou af
halen. Hetgeen van Bavel des avonds
gezegd had bleek waar te zijn. Dins
dagmorgen om kwart over vijf stond
de heer van Hecq reeds met 2 auto’s
voor ons hotel. Toen wij waren in
gestapt reden wij met een vaart van
80 a 90 K.M. naar de boerderij, waar
door ons het melken met de „Hin
man” melkmachine in oogensetiouw
werd genomen.
Over het melken der machine wa
ren de Veehouders zeer tevreden,
alhoewel de behandeling en de toe
passing der melkerij veel te wenschen
overliet. Algemeen werd betoogd, dat
wanneer deze machine goed werd
behandeld zij schitterende resultaten
kon afwerpen, ook werd de eenvoud
De verstrekkende gevolgen van
Japan’s gewijzigde emigratie-
politiek. De beteekenis ervan
voor Nederlandsch-Indië en dus
voor Nederland.
Wie gedurende de laatste jaren het
oog naar den Pacific richtte, zag dat
zich onweerswolken aan den tropi-
schen hemel samenpakten. De ver
scherpte immigratiemaatregelen der
Vereenigde Staten, meer speciaal die
tegen Japan gericht, waren een doorn
in het oog van den naar expansie
strevenden Japanner, die uit zijn aan
cultuur- en mijngrond arme land was
gegroeid. Er ontwikkelde zich hier
een volkenkwestie van buitengewone
beteekenis, ook, en vooral voor Neder
land. We hooren nog den waarschu
wenden stem van den consul-generaal
der Nederlanden te Francisco, den
heer Coenen Torchiana, die bij een
bepaalde gelegenheid verklaarde:
„Men kan deze volken-kwestie niet
volgens struisvogelpolitiek behande
len, noch met onwetendheid, zoo niet
onverschilligtieid. Veronderstellen wij,
dat een Oostersche natie (hij bedoelde
hier: Japan) ten slotte niet genegen
is bij de pakken neer te zitten en de
wapenen zal gebruiken ten einde haar
gewenschte en vurig gehoopte gele
genheid tot expansie voor de bevolking
tot werkelijktieid te maken. Waar zal
dan de bliksem van Mars inslaan?
Insulinde is het rijkste land, de beste
buit, gelegen tusschen de twee velden
van expansiedrang. Er is geen groote-
re buit in dit „no man’s land”, wel
licht niet in de geheele wereld. Dit
is gedeeltelijk toe te schrij ven aan de
groote natuurlijke rijkdommen, op
mineraal- en landbouwgebied, gedeel
telijk aan het feit, dat groote uitge
strektheden vatbaar zijn voor ontgin
ning en nog dun bevolkt zijn. Het is
een vette duif, bijna onbewaakt zittend
in het internationale woud, terwijl de
adelaars rondvliegen.”
Wanneer wij dit goed bedenken en
ons de gevolgen van een Pacific-oor-
log aldus voor oogen stellen, dan krijgt
Ik zal weggaan en Leon zal me
niet meer terug zien. Beloof me dat
u zacht en goed voox- hem zult zijn.
Dat zal ik én meer dan dat zal
ik voor hem zijn.
Gabrielle reikte haar de hand:
Om je ouders zal ik denken.
Neen, geen financieele steun,
dien zou ik toch weigeren en zij zouden
dien ook niet aannemen.
Wat kan ik dan voor je doen?
Geef mij m’n loon, waarop ik
recht heb. Ik vertrek, over ’n uur.
Waar ga je heen
Dat behoeft niemand te weten.
't Is bijna nacht.
Dat doet er niet toe. Ik ben niet
bang. Ik heb, dunkt me, getoond dat
ik me zelf weet te beschermen. Een
ding zou ik willen verzoekenGeef
mij de beschikking over uw auto.
Voor het aan breken van den dag zal
die hier weer terug zijn. Nu ga ik om
mijn koffer te pakken.
Zij verliet de kamer van haar mees
teres en deze bleef alleen in de hevig
ste opwinding. Zij speelde hoog en
gevaarlijk spel. Morgen zou Leon
hooren van 't overhaast vertrek
van de vlucht van Juliette. Hoe zou
hij die opnemen. Zij had verstandiger
moeten zijn, zij had nog langer zich
moeten betieerschen en dan den tijd
de oplossing moeten laten brengen.
Als Leon werkelijk meer voor Juliette
voelde dan voor haar, zou haar ver
trek zijn liefde nog aanwakkeren.
Toen had zij er iets op gevonden.
Zij zou het vertrek van het meisje zoo
lang mogelijk voor hem geheim hou
den. Leon, die zich gegriefd voelde
door haar optreden in de serre, zou
langen tijd zich niet aan haar verton
nen. Morgen ging-ie weer naar de
kantoren, overmorgen moest hij met
haar vader naar Roubaix. De felheid
van de kwestie zou er dan wel afge
sleten zijn.
’n Uur later verscheen Juliette, nam
haar kwartaal-salaris in ontvangst en
vertrok, nadat Gabrielle haar de hand
tot afscheid gereikt had.
De dagen verliepen voor Gabrielle
in onrust en spanning.
Er werd onverwacht op de deur
van haar bibliotheek geklopt. Het
was Leon, die haar ’n brief toonde
van Juliette Durieux. Op de enve
loppe stond Ryks-Blinden-Instituut te
Rennes-sur-Las. Juliette zocht in de
blinden-verpleging te vergeten wat
zij eens zoo vurig verlangd tiad. Ga
brielle zag hem een oogenblik aan,
angstig vragend:
Vindt je dat niet beste oplossing?
Nee, zei-ie kortaf, aan die oplos
sing ontbreekt nog iets. Ik ga heen.
Juliette heeft mij, door haar moedigen
eenvoud den weg naar mijn toekomst
gewezen. Ik zal uw vader teruggeven
wat hij aan mij ten koste heeft ge
legd, maar ik voel, dat mijn plaats
hier niet is. Ik zal hem bedanken
en
ooooooo
o
o
t de volle waar- 0
d U de JODEN- 0
/an VEENSTRA 6
>ijzonder fijn, en
boven andere V
us 25 stuks 75 ct. 9
us 12 37 ct. Y
rekening voor
t. worden terug-
van haar bibliotheek geklopt. Het
van Juliette Durieux. Op de
Rennes-sur-Las. Juliette zocht in de
blinden-verpleging te vergi
zij eens zoo, vurig verlangd
angstig vragend
Nee, z’ei-ie kortaf, aan die oplos
sing ontbreekt nog iets. Ik ga heen.
Juliette heeft mij, door haar moedigen
gewezen. Ik zal üw vader teruggeven
legd, maar ik, voel,, dat mijn, plaats
voor alles, wat hij voor mij deed
uumoet mij vergeten. Mor
gen ga ik terug naar Trois-Sources,
F
5
i
i
i
5
i
S.
ler.
het
;her
3 45
ron-
zer-
iine
De
die-
der
rer-
ïlm
iet,
lot-
een
lijk
.aie
ren
ng.
ige
un.
oor
liet
eel
en
ten
ies
te
en
sen
ird
sa.
de
Lis
t
en
lie
m.
te,
en
et
m
at
S