Nieuws- en Advertentieblad
ZIGEUNERBLOED
voor de Gemeenten Workum, Hem. Oldeph. en Noordw, Hindeloopen, Stavoren, enz. enz
63ste JaargEnf
ZATERDAG 16 JANUARI 1937.
No. 3
FEUILLETON
ONS WEEKPKAATJE.
I
Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM Telefoon No. 45
Algemeen weekoverzicht
Binnenland.
g
I
oogen vol tranen.
HOOFDSTUK XXV
Dit blad verschflnt des Za
terdags en kost per kwartaal
50 cents; franco per post
80 cents. Enkele Nos. 5 ets.
Ingezonden stukken Donder
dags voorm. In te zenden. Ad-
vertentiën tot ui t er IQ k Don
derdagsmorgens 12 uur, uit
gezonderd familieberichten
KOOPJES HALEN!
DE GROOTE JANUARLSPORT.
We kennen allen het verhaal van
den werkloozen huisschilder en gla
zenmaker, die uitging met een rek
vol glas en tien kilo stopverf, vóór
kan brengen.
Maar al zit de zucht tot koopjs
halen de dames róg zoo in het bleet
de heeren houden de hand stevig*
op den zak dan ooit te voren. Z
zeggen, dat het nog steeds cri&ta is
en dat de Sinterklaas, het Kerstfees:,
Oud- en Nieuw en thans bovendien
de Oranjebruiloft, trsamen al ’nhóóp
geld hebben gekost. In deze omstan
digheid vinden sommige dames dei
„jassensngder” niet eens zoo’n grie
zeligen kerel en gunnen ze hem eer
beter lot dan in handen te vallen van
de politie.
CHARLES GARVICE.
HENRI VAN DE WEG.
japon.
„U heeft mg nog niet verteld, wie
uw pleegzusje ontvoerd heeft”, zeide
zij plotseling.
„Het spüt my, maar dat mag ik u
niet zeggen,” hernam hij, te goed be
seffend, dat zü vroeg of laat met lord
Raymond in het huwelijk zou treden.
„tloe kan ik u dan gelooven?-
„Ik zwijg in uw belang/antwoord
de hij.
Een vaag vermoeden kwam in haar
op.
„Kunt u z{jn schuld bewijzen?”
vroeg zij.
„Zij is gevolgd tot in zQn huis,”
kwam het rustig gegeven antwoord.
„En uw bewijs
„Sir Harry Bedford.”
Vragen en antwoorden volgden el
kaar snel op.
„Weet hjj het,” vroeg Veronica.
„Hjj weet slechts weinig. Maar zon
der hem zou ik Maya’s spoor niet zoo
ver hebben gevonden; met zijn hulp
hoop ik uit te vinden, dat zjj haar
belager wist te ontvluchten.”
„Ik geloof u,” kwam het plotseling
van Veronica's lippen. „Eigenlijk heb
ik het altijd gedaan, maar soms be
kroop mij de twijfel.”
Hij boog zich en kuste haar hand;
De feestkater.
Terwijl Prinses Juliana en Prins
Bernhard in het blijkbaar mooie Pool-
sche wintersportplaatsje Krynica
hun wittebroodsweken doorbrengen,
waarmee voor hen „het” feest van
hun leven pas goed is begonnen, loo-
pen wij het volk in de bekende
katerstemming rond, ziende naar het
weghalen van de laatste dingen, die
het bruidsfeest hielpen mooi maken,
terugkeerende aizoo tot de beslom
meringen van allen dag. Het ergst is
de vorenbedoelde stemming aanwezig
bjj de heeren tribunisten, die van
gouden eieren hebben gedroomd en
thans op geen stukken na hun voer
kosten blijken te hebben terugont
vangen. Ze roepen „ach en wee",
zeggen dat ze failliet gaan en adres
seeren aan het gemeentebestuur van
Den Haag en smeeken anderen, cm
ze te helpen. B.v. door restitutie van
de pachtsom. Een moeilik geval. VI at
zoudec de h’oren hebben gedaan,e.ls
de speculatie eens ware meegevallen
en zij inderdaad goud hadden kunnen
maken zooals de opzet was van
elk der 30.000 gebouwde zitplaatsen
Zouden ze van de winst dan aan de
gemeente hebben toebedeeld?
In een vervelende katerstemming
verkeeren ook de lieden, die hier on
daar de pas geplante Oranjeboompjes
vernielen. Wie kunnen zij toch zjjti
Volgens de jongste politieke geloofs
belijdenissen, zelfs die der communis
ten, voeren alle partijen tegenwoordig
het „nationale” vóór haar naam en
achten ze alle het bestuur der Oran
jes een zegen voor het land. Maar in
den nacht schijnen sommige lieden
toch hun schapenvacht weer uit te
trekken en hun wilde-dier en-instincton
uit te leven.
Nog geen echte winter.
Ondanks vele a iders geluid heb
bende voorspellingen beleven we nog
t - -
Dr. ColJJn gaf te kennen, dat de om
standigheden wijzen op een econo
mische herleving en dat we deze
moeten stimuleeren door den inter
nationalen handel uit zfjn boeien te
bevrijden. Omdat dergelQke dingen
ook in de Scandinavische landen meer
malen zijn gezegd, acht Dr. Coljjn
het mogelijk, dat deze mét Nederland
tot een onderlinge overeenkomst van
vrijer ruilverkeer kpmen, een over
eenkomst, waarbij anderen zich zullen
kunnen aansluiten.
Mocht het eens v-aaz zfln, dat men
onderling tot het stellen van zulke
economische daad overgaat!
Vol goeden moed.
Ook wij, Nederlanders, zijn op het
oogenblik weer vol goeden moed vc or
de toekomst. De winter, welke we
voor een goed deel dóó' zijn, heeft
niet meer de climax van toenemende
ellende vertoond. Het voorjaar staat
voor de deur, groote werken wachten
op uitvoering, de vooruitzichten van
landbouw en veeteelt zijn hoop-gavend
en het gekif bg de toebereiding
van de groote padvindersjamboree
schijnt achter den rug. Een oplossing
is gevonden voor alle nog resteeren-
de moeilijkheden en in Vogelenzang
maakt men zich thans on om de vele
duizenden jongelui uit dm vreemde
voor een wekenlang verblijf in ons
midden ta ontvangen.
Mogen zfl duizenden verwanten als
gasten méé trekken naar onze lage
landen, dan beginnen ook onze
landgenooten misschien nog te ge-
looven, dat een vacantiereisje binnen
de eigen grenzen haar aantrekkelijk
heid kan hebben.
Judy voelde zich allerminst op haa:
gemak, doch toen de auto stilhield
had zij haar zelfbeheersching her
wonnen.
Hubert Denville ontving hen. „Jelu
bent een beetje over tijd, begon hji
„Asjeblieft niet zoo zenuwachtig, wan
het is je begrafenis niet, Raymond.*
Hg keek lord Raymond ongerus'
aan, omdat deze hem wenkte. Zjj be
gaven zich naar een aangrenzend
vertrek.
Een man, als geestelijke gekleed,
een gebedenboek in de hand, stonci
op hen te wachten. Een paar maa!
keek Raymond angstig om zich heer
doch de glimlach van Hubert Denville
stelde hem gerust.
Plotseling hoorde hij vragen „Wilt
u hier teekenen, mylord
Judy Slade nam de penhouder op
en teekeade voor het laatst haar ei
gen naam.
„Nu u,“ kionk het tot lord Raymond.
„Ik? Is dat noodig?” vroeg hjj ze
nuwachtig.
„Vooruit nu,“ fluisterde Denville.
„Ze wachten er op.”
De geestelijke keek verbaasd, toen
hij lord Raymond’s vraag hoorde,
doch deze teekende zonder eerst te
lezen, waaronder hij zijn naam zette.
Het volgende oogenblik trok de gees
telijke zich glimlachend terug.
„Tot ziens, Denville," waren lord
Raymond’s eerste woorden. „Wjj moe
ten ons haasten om den trein te halen.”
„Ja, ga maar gauw. Tot ziens lady
Raymond,” zeide Denville, zich bui
gend om haar hand te kussen, terwijl
hg ironisch glimlachte. De jongge
huwden liepen reeds naar de deur,
toen Denville nog .lelde
„Raymowd vergeet je den brief niet,
dien je me gevraagd hebt voor je te
posten
„O ja,” glimlacht* Raymond, „hier
is-ie."
„Dank je. Ik zal hem wel op de bus
doen,” zeide Denville.
Toen hg bruid en bruidegom naar
hun auto had getracht, keerde kg
terug naar zijn kamers. Daar opende
hg de enveloppe, welke Raymond
hem had overhandigd en bekeek den A
chèque, yrelke een bedrag van dui
zend pond vertegenwoordigde.
(Wordt vervolgd.)
En nu alle gekheid op ’n stokje
Januari is als maand der groote uit
verkoopen een gezellige tijd. En a
hebben de vrouwen den naam va
geen koopje te kunnen laten liggen
de lokkende goedkoopte werk
evengoed als een magneet op de man
nen, die plotseling ontdekken van al
les „noodig” te hebben.
En laten we don mensehen gee;
ongeluk geven. Het is niet de hoog
ste wijsheid om asnkoopen uit teste
leu, totdat ze dringend moeten worde,
gedaan. Degelijk is nog steeds, vóó
af te zorgen. Wie dat pas op ’t nip
pertje doet, koopt vaak onnoodig duu
óf onnoodig inferieur, omdat er geei
geld is voor betere kwaliteit, óf hi
moet gaan kooptn „op afbetaling’
wat ten gevolge heeft, dat hjj nooi
meer in de gelegenheid komt om te
gaan zorgen „vóóraf.”
Zeer velen hebben het geleerd on
in den. loop van een jaar of van eer
seizoen een potje te sparen, waarui
de Januari-inkoopen kunnen wordei
bekostigd. De uitverkoopmarkt is te
genwoordig veel veiliger dan vroeger
omdat de wetgever tegen het gezwen
del afdcende maatregelen heeft ge
nomen. De Januari-opruimingen
en op kleiner schaal ook de Juli-op
ruimingen zjjn reëele aangelegen
heder. Elke zakenman moet ziel
van seizoen tot seizoen ontdoen va;
de goederen, welke hem bij lange
aanhouden risico’s gaan opleverer
Het kostte lord Raymond heel veel
overreding Judy Slade’s toestemming
te krijgen tot een geheim huwelijk,
dat met speciale vergunning moest
worden gesloten.
Maar ’s morgens om negen uur
stond miss Slade in haar kamer te
wachten, toen lord Raymond werd
binnengelaten.
„Je wordt toch niet zenuwachtig op
het laatste oogenblik vroeg hQ pla
gend.
„Wel nee," antwoordde zg nerveus.
„Ik weet, dat ik mg aan jou kan toe
vertrouwen, Gecffry."
„Natuurlijk,antwoordde hg.
Zg onderwierp zich aan zgn lief-
koozingen en ging met hem naar be
neden, waar de auto stond, die hen
naar lord Raymond’s hotel zou bren
gen. Zoodra zg hadden plaatsgenomen,
begon hg, zenuwachtig gejaagd, te
praten.
zich uitzendende een van zgn veel
belovende spruiten, die tot taak had
om hier en daar spelenderwgs een
ruit in te werpen aan hem bekend
gemaakte „goede” adressen. Als de
jongen was weggerend en de woede
en ontsteltenis van de slachtoffers
haar hoogtepunt hadden bereikt, dan
passeerde „toevallig” de huisschilder
en glazenmaker als een hemelsche
redder, die gaarne bereid was om
voor geld en goede woorden het on
gemak te herstellen.
In Amsterdam loopt op het oogen
blik een jassensngder rond. De poli
tie meent dat de kerel een psycho
paath moet zQn, maar mg igkt het
niet onmogeigk, dat hg opereert in
dienst van de uitverkoop-houdende
hoofdstedeigke mode-magazgnen. De
man werkt gerulsch- en gevoelloos.
Eiken dag komen er tal van klachten
binnen b(j de pflitie van dames die
plots tot de ontdekking zQn gekomen,
dat haar mantel met drie-vier vlijm
scherpe sneden „radicaal bedorven”
werd. En de politie speurt en speurt,
maar kan den onverlaat(?) niet «in
den.
Bestaat de man inderdaad Ik hoor
de dezer dagen vertellen, dat een
mgner dames-kennissen, die al drie
maanden lang haar man tevergeefs
gesoebat heeft om een nieuwen win
termantel, onder een of ander voor
wendsel expres een reis naar Amster
dam heeft gemaakt, in de hoop, dat
Nou. ik heb beloofd, dat ik het niet
zoggen zou. In ieder gevalze is
doodmoe van het slenteren, maar met
een heele mantel uit de hoofdstad te
ruggekeerd. Ze gelooft niet meer aan
den „jassensngder” zegt ze, maar ze
meent, dat de hoofdstedeigke vrouwen
zoo slecht zgn om de afgedankte gi-
lette-mesjes van haar heeren-gemalen
te misbruiken. Feit is, dat de Januari-
uitverkoopen, niet alleen in Amster
dam, maar overal, buitengewoon ver
lokkend zgn en dat het klare voor-
jaars-zonnetje erg duidelijk de kale
plekken óp en de verschoten tinten
van een jas of mantel „aan den dag”
29.
Zonder te antwoorden, legde Vero
nica haar vingers op zgn arm en
volgde zg lady Gertrude naar de eet
kamer.
Tazoni sprak weinig aan tafel en
Veronica verbaasde zich, dat een man,
die per saldo toch slechts een vage
bond was, zich zoo uitstekend wist te
gedragen. Kon iemand als hg werke-
igk aansprakeigk zgn voor een be-
rooving Zg besloot te wachten met
haar oordeel, totdat hg haar een en
ander zou hebben medegedeeld.
Lady Gertrude was vast van plan
zich te wreken op Veronica voor de
spottende manier, waarop deze over
haar protégé had gesprokenheel on
schuldig stelde zg na het diner voor
„Veronica, ik ben bezig meneer
Francis biljarten te leeren. Zou jg
hem niet eens les willen geven voor
de afwisseling
Tazoni’s oogen waren smeekend op
haar gericht en zonder het zich be
wust te zgn, antwoordde Veronica, het
graag op zich te nemen.
Het kwam zoo uit, dat Veronka
met sir Harry Beriford het vertrek
verliet.
„Ken je meneer Francis al lang?“
vroeg zg.
„Nog niet lang, maar lang genoeg
om te weten, dat hg de aardigste en
knapste kerel is, dien Ik ooit heb
ontmoet**.
„Je hebt me eens verteld, dat je
zoo weinig vrienden hadt, Harry**.
„Maar ik hoop, dat ik hem als zo )-
danig mag beschouwen**, luidde het
prompte antwoord.
„Ga je mee biljarten?** vroeg Vt-
ronica, toen zg in de salon kwamen.
„Nee. Ik ben verplicht Gertrude te
begeleiden bg een paar liedjes, die ze
moet instudeeren. Luister vooral niet
naar de mislukte pogingen en doe de
deur van de biljartkamer goed dicht**.
„Ik denk er niet over**, lachte Ve*
geen échten winter. Van de week
heeft De Bilt ons ’n beetje bezig ge
houden met „temperatuur om het
vriespunt tot lichte vorst” maar juist
als we de schaatsen uit het vet haal
den, kwamen dooi en ’n beetje regen.
Toen werd het wat glad op straat,
daarna vielen een paar natte sneeuw
vlokken, kortom het is kwakkelen.
Wie van de wintersport willen ge
nieten, zullen dus van hier de boenen
moeten nemen en ons prlnseigk paar
hebben na te gaan naar de Karpathen
of de Koningin hebben te volgen naar
de Alpen. Van de Koningin is het een
vaste gewoonte om jaarigks een paar
weken in hooger gebied door te bren
gen. H.M. vertrekt op heden, Vrgdag;
ie zal zich waarschgnigk óót nog
voegen bg haar kinderen InKryalca.
Onze reizende ministers.
„Wie verre reizen doet, kan thuis
veel vertellen”. Dat schgnt steeds het
devies te zyn geweest van minister
Decke 8, die in de laatste jaren een
prettigen reisgenoot heeft gevonden
in zgn collega Geflestn Beiden zgn
thans to. een uitstapje besloten naar
Scandinavië, in het bgzonder raar
Noorwegen en Zweden, waar het cri-
sisspook al lang is geweken en waar
onze ministers den bewoners van het
koude Noorden de kunst willen gaan
afkflken. Een kunst, welke toch niet
alléén haar verklaring kan vinden in
het feit, dat Noorwegen en Zweden
juist die grondstoffen ryk zgn, welke
grootere landen zoozeer om hun oor
logstoerusting behoeven.
We kunnen slechts hopen, dat onze
excellenties met kostbare ervaringen
naar ons griep-landje zullen weer-
keeren.
Een Initiatief van Dr, Coign.
Het is wel zeker, dat onze ministers
in het Noorden veel belangstelling
zullen ontmoeten, want men is erg
nieuwsgierig naar de plannen van
onzen regeringsleider Dr. Coign, door
dezen in een intervieuw met een
bnitenlandschan journalist ontvouwd.
„Mgn pleegzusje,antwoordde hg
eenvoudig. „Zg werd denzeltden nacht
ontvoerd.**
„Waar was u dan?' vroeg Veroni
ca onmiddeligk.
„Ik. hg aarzelde ik
was weggeroepen. Terwgi Maya ont
voerd werd, wachtte ik, haar broer,
een halve mgi verderop, omdat ik
meende, dat iemand mg wenschte te
spreken-.
„Wie was dat?- vroeg zg achter
dochtig.
„Men had mg gezegd, dat u op mg
wachtte-, hernam Tazoni.
Veronica stond op, het gelaat vuur
rood.
„Dat was niet waar!- sprak zg hef
tig. „Ik heb u niet laten roepen.-
„Dat weet ik nu ook,- antwoordde
hg, het hoofd gebogen. „LuisterDen
nacht van het bal op Dartworth Ma
nor kreeg ik een boodschap, waarop
ik vertrouwde. De man, die in het
kamp kwam, vertelde, dat u mg
wenschte te spreken. Ik moest wach
ten in het Rossrium. Lady, ik zou
door het vuur zgn gegaan, om u een
dienst te bewgzen. Maya was niet zoo
lichtgeloovig. Zg twgfelde, of de man
de waarheid sprak, maar ik ging. Ik
wachtte geduldig op uw komst, totdat
ik begreep, dat u niet zoudt komen-, toen" hg het hoofd ophief, stonden zgn
Zgn oogen bleven gericht op haar
gelaat, als wilde hg lezen wat zg
dacht, doch zg gaf geen antwoord en
hg ging voort:
„Toen ik terugkeerde in het kamp,
begreep ik alles. Maya was verdwe
nen mgn belofte aan haar moeder
was een bespotting geworden. Ik be
zwoer mgn stamgenooten, dat ik niet
zou rusten, vcor ik haar had ontdekt
en reed weg om mgn belofte in te
lossen. Juist omstreeks dien tijd werd
de diefstal op Northbridge Hall ge
pleegd.**
„En uw bewgs?- vroeg Veronica.
„Dat heb ik niet,- antwoordde hg.
„Dan zou uw zaak voor een recht
bank niet sterk staan,gaf zg ten
antwoord, doch niet onvriendeigk.
„Ik bepleit mgn onschuld ook niet
voor een rechtbank, maar voor u. Ik
zal mg aanmelden bg de politie zoo
dra Maya gevonden is en glimlachend
zou ik de gevangenis ingaan, als u
gelooft in mgn onschuld.**
Veronlca's vingers plukten zenuw
achtig aan het kantwerk op haar
ronica. „Ik wil dat wel eens hooreu.
Ik herinner me van een vorige gele
genheid, dat Gertrude jou een presse-
papier naar het hoofd gooide, omdat
je geen maat wist te houden-.
„Wg hebben sindsdien betere ma
nieren geleerd-, betuigde lady Ger
trude.
„Wat zoo veel wil zeggen als: ga
nou asjeblieft weg plaagde Veronica.
„Dat spells toch zeker camouflage ?-
begon zg uit de hoogte, zoodra zg en
Tazoni zich in de biljartkamer be
vonden.
„Zooals u wilt-, antwoordde hg,
„maar u moet uit mgn mond verne
men, wat er gebeurd is. Ik kan niet
dragen, dat u nog langer aan mg
twijfelt-.
„En als ik weiger te luisteren, wat
dan?- De bevelende klank in zgn
stem maakte haar obstinaat.
„Het zóu uw plicht zgn de politie
in kennis te stellen van mgn tegen
woordig verbigf,- hernam hg rustig.
Zg bedekte het gelaat met de han
den. Hg had geigk. Als zg niet wilde
luisteren, was zg verplicht hem aan
te geven. Maar dat kon immers niet
En toch, luisteren naar hetgeen hg
wilde vertellen, zou geigk staan met
tot andere inzichten te komen en zg
wist zich te trots om haar vergissing
te erkennen.
„Ik zal luisteren,** zeide zg lang
zaam, „maar ik behoud mg mgn oor
deel voor-.
„Dat had ik u juist willen vragen”,
antwoordde hgzgn koelheid trof haar
als een slag.
„Ik wacht op het bewgs van uw
onschuld,- ging zg ongeduldig voort.
„Terwgi ik beginnen zal met te er
kennen, dat ik dat niet heb-.
„Wat moet ik daaruit opmaken
vroeg Veronica, terwgi zg doodsbleek
ging zitten.
„Ik wil niet vragen, waarvan u mg
verdenkt*** antwoordde Tazoni. „U
acht mg schuldig aan diefstal, moord
bgna, waartegenover ik alleen kan
■tellen, dat ik mgien ver weg was,
toen de moordaanslag word gepleegd**.
„Ja,- zeide zg, „u vluchtte na af
loop**.
„Dat is niet waar,** verweerde hg
zich heftig. „Ik zocht Maya, die ik
behoorde te beschermen, ten koste
van wat ook.**
„Dat zigeunermeisje
De prgs der Advertentiën
is van 1—5 regels 60 cents,
elk® regsl meer 7 cents
Grootere letters naar plaats
ruimte. Buiten Friesland,
uitgezonderd Familieberich
ten, 10 cents per regel.
By abonnement belangrijk
lager
fej
1
JOL JC
i»
et
le
l>
si
DOOR
UIT HET ENGELSCH DOOR
