Nieuws- en Advertentieblad Een Bril? ïoor de Gemeenten Worknm, Hem. Oldeph. en Noordw., Hindeloopen, Stavoren, enz. enz. I EEN KORTE DROOM HOFSTEDE I Breukbanden, SoIide Reparatie-Inrichting Buikgordels, No. 10 ZATERDAG 6 MAART 1937. 63ste Jaargang Algemeen weekoverzicht FEUILLETON Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM Telefoon No. 45 Pla^tselijk Nieuws. Elastieken Kousen, Verplegingsartikelen enz. enz. (Wordt vervolgd.) f 139 - 146 - 149.- - 152 - - 169 - 197.50 - 198.- (Nadruk verboden). \AAK ---- Dit blad verschijnt des Za terdags en kost per kwartaal 50 cents; franco per post 80 cents. Enkele Nos. 5 ets. Ingezonden stukken Donder dags voorm. in te zenden. Ad- vertentiën tot uiterlijk Don derdagsmorgens 12 uur, uit gezonderd familieberichten 11- f t geopend tot deelneming der Neder landsche Industrie aan de uitvoering van de groote werken, welke de Turksche regeering tot ontwikkeling van haar land op het program heeft staan. Voor de oorlogshaven Gö’.cü ik, wel ke aan een baai van de Zee van Harmora is gelegen, heeft de Neder- landsche Maatschappij voor Haven- werken in opdracht van de Turksche regeering een ontwerp gemaakt. Dit plan omvat, behalve de eigenlijke oorlogshaven met haar kracht instal- aties, ook een scheepswerf voorden De prijs der Advertentiën is van 1—5 regels 60 cents, elke regel meer 7 cents Grootere letters naar plaats ruimte. Buiten Friesland, uitgezonderd Familieberich ten, 10 cents per regel. By abonnement belangrijk lager Voetbal. 4 Mrt. Voor Zaterdag a.s. is eindelijk weer eens een competitb - wedstrijd vastgesteld. „Blauw—Wil” van Huizum komt nl. naar hier en onze voetbalvereen. „Stormvogel zal dan haar nieuw terrein op het Groene strand voor ’t eerst in gebruik Gesteund door onze jarenlange ervaring garandeeren wij PRIMA pasvorm en kwaliteit schillen, voor ze by ons in den boom gaard komen. Denken we maar eens aan hun geschillen met de Chineezen, de Russen, de Amerikanen en de En gelschen. Om van hun interne moei lijkheden te zwijgen die alle deuren opent. Ze heeft die gelukkige hand nooit gehad, de arme onpractische Hortense Perei yze be zat geen greintje levenskunst en on dernemingslust. Maar zij Marina Toldy maar zy o, wat kon het lot zjjn gaven toch dikwijls onbillijk en onjuist verdoelen! Zij was nu een maai geen gravin, ze was slechts het dochtertje van den armen portier Toldy. door de Turksche regeering de fi uitlef goedgekeurd. Het staat nog niet vast of de Turksche regeering dit plan, waar een bedrag van ongeveer 16 millioen Turksche ponden mee is gemoeid, terstond in z{jn geheel dan wel in etappes zal uitvoeren. O uk voor den bouw van de kolen haven Eregl (het Heraclea van de oudheid) aan de Zwarte Zeekust, ken als achterland heeft, zijn de Nederlandsche ondernemers in over leg getreden met de Turksche re geering. Dit plan, dat mede den aanleg van verlaad-inrichtingen omvat, beloopt aan kosten naar ruwe schatting acht tot negen millioen Turksche ponden. Japansche attenties. Voor het oogenblik kunnen we blijkbaar beter met de Turken dan met de Japanners te doen te hebben. Deze brachten in hun volksvertegen woordiging een plan ter sprake om van de Nederlandsche regeering de verpachting te verwerven van een deel Nederlandsch koloniaal bezit, nl. van Nieuw Guinea. Als tegen prestatie zouden de Japanners ons dan een niet-aanvalspact aanbieden, d.i. een belofte om ons niet met karavanen oorlogsschepen te lijf te gaan. Erg vrlendelQk klinkt dat niet. Laten we ons echter nog niet onge rust maken. De Japanners hebben met anderen nog heel wat appeltjes te HOOFDSTUK II. Slechts ééa enkelen blik behoefde Marina op de doode te werpen, om zeker te zjjn dat er geen misverstand mogelijk was. De uitgeteerde vrou wengestalte die daar op het bad lag, rustig en vredig alsof ze sliep, het gitzwarte haar in een natuurleken golf langs de waswitte wangen, wa> Hortense Pereny. Wat een droevige aanblik Op een tafeltje naast het bed lagen een paar boeken een half leeggedronken glas sinaasappelsap stond er naast. Vóór het bed op den grond lag een zak doek met groote roode vlekken, don ker, verdroogd Toch scheen de doode niet in een benauwdheid of krampachtigen hoestaanval gestorven te z{jn ze leek pijnloos ingeslapen van overgroote zwakte en uitputting. Huiverend bedekte Marina baar ge zicht met de handen. „Komt u mee, juffrouw Toldy, u moogt hier niet langer blijven, het grijpt u al te zeer aan. Geeft u mij dien brief maar, dien ze u schreef; ik zal alles wel voor u regelen. Ziet u wel, hier op tafel ligt nogmaals een papier met uw adresze wenschte blikbaar vurig, dat u en niemand anders zich over haar stoffelijk over schot zou ontfermen Dankbaar liet Marina Toldy zich door den politieambtenaar naar buiten lelden, HQ liet een taxi voor haar roepen van de standplaate om den hoek en nog wat bleekjes reikte ze hem een bevende hand ten afscheid. „Ik zal u laten weten wanneer en waar de overledene begraven wordt, en ook of u kunt beschikken over de nalatenschap. Er zal wel geen be zwaar tegen z(jn, dat de laatste wils beschikking der doode, die in haar brief aan a tot uiting komt, wordt de zinnen eens verzet voor een ge zellige bijeenkomst, met gezamenl{j- ken zang en een babbeltjeEn dan als de uitvoering weer in ’t zicht is, ook het instudeeren van een tooneel- stuk daarbijWant dat verhoogt de gezelligheid en geeft afwisseling en maakt ook eerst in een kleinere plaats een zanguitvoering mogelQk! En tooneelspelen dat kunnen ze net zoo goed als zingen Er zyn daar trachten by die respect afdwingen Sn hoe weet men hier in Workum steeds weer de juiste persoon te tref fen voor de hem passende rol; maar dat zit hem vooral in de bekwaam heid om tooneel te kunnen spelen. Dat diegene van de hem aangewezen rol ook het juiste maakt! Daar heb ben we déze keer weer bijzonder van kunnen genieten. Hoe toonde hier de loofdpersoon een juist begrip te hebben van het karakter, dat hy voorstellen moestDie kalme bedaar de houding, die zekerheid bjj het oude goedhartige mannetje in goeden doen met dat turende door z(jn bril van wege zijn zwakke oogen, versleten als zy waren door aanhoudend snuf felen in allerlei papieren en geschrif ten, zeker betreffende duistere zaak jes! Kolossaal, wat was dat mooi, en dan die andere rollenDe vrouw uit de achterbuurt en haar dikke sloeber van een man! Zeldzaam goed gety peerd. Waartreftmen bjj liefhebberfj- tooneel zulk een juist begrip van zaken. Laten de spelers tevreden zyn overgrootvader de heerlijkste kastes- len had bezeten, over het geheele land verspreid en een der schitte rendste cavaliers aan het hof van Maria Theresia was geweest. Doch zfjn verregaande lichtzinnigheid ver strooide het glinsterende goud naar alle vier windstreken, en kasteel na kasteel ging in vreemde handen over. Z(jn echtgenoote, een ernstige, stille vrouw uit een oeroude mag natenfamilie, keerde terug naar haar ouderlyk huls, arm als een bedelares, "kcb.ts een paar meubelstukken bracht ze mee en haar jongen. Die jongen was de overgrootvader der doode Hortense Josefiae Eugenie Pereny geweest. Als een eenvoudig landman had by op z(jn kleine bezit ting geleefd, sober en vlijtig, en zóó met eigen arbeid een klein vermogen verdiend. Maar in zijn kleinzoon bruiste het onrustig bloed van Maria Theresia’s levenslustigen hofjonker weer op. Zjjn smalle, nerveuse aristo cratenhanden wisten het vaderlek erfdeel niet vast te houden. Hy stierf als een armzalig broodschrijver, die van de hand in den tand leefde, in het dakkamertje eener huurkazerne in de voorstad en het laatste te huis van zfln trotsche dochter was een onversierde kist van het goed koopste materiaal. Een paar weken later kreeg Marina Toldy bericht, dat ze de nalatenschap der overledene kon aanvaarden. In een ambtelfik schrijven werd haar dit medegedeeld, en verder liet men haar weten, dat ze de sleutels van het kamertje der doode op het politie bureau van haar w|jk in ontvangst kon nemen, daar verder niemand eenige aanspraak op de erfenis had doen gelden. Toen dacht Marina sedert weken voor het eerst weer aan inspecteur Eötvöi. Doch des te meer had hfl In dien tijd aan haar gedacht met heimwee en verlangen gedacht aan haar smal, intelligent gezichtje, waar in de wonderlijke oogen glansden als sterren van smaragd. Maar het verlangen, dat hem al die weken geen rust Het, zou niet wor den vervuld. „Dank u’ juffrouw Toldy," en bjj zichzelf dacht hjj„Ze is een manne quin!11 Het leek hem by na een mis plaatst grapje. Op dat oogenblik rinkelde de tele foon. De inspecteur stond al aan het toestel. „Ja ja zeker ja. Hoe zegt u gewaarschuwd door een buurjon getje, dat haar al in dagen gemist had deur gesloten en geen ge hoor opengebrokenja, dat spreekt vanzelf.hoe zegt u reeds minstens twee dagen dood op tafel een pa pier met adres mejuffrouw Toldy, juist, juist, dat klopt, zeker, dat adres is in mijn onmiddellijke nabijheid juffrouw Toldy is trouwens hier aan wezig zeker, zoo spoedig moge- Iflk. Ik dank u.“ Marina Toldy was haastig opgestaan. „Spreekt u van Hortense Pereny stiet ze doodsbleek uit. „Ik twijfel er niet aan, of het gaat hier om uw vriendin", zet de inspec teur, zich omdraaiend. „Ofschoon de deren tot in het diepst van haar ziel, buren, die de politie waarschuwden, dat het meisje in zoo lang niet gezien was en dat men bij het kloppen op haar afgesloten deur geen gehoor kreeg, niet eens haar naam wisten te vermelden. Zij stond onder de be woners van de huurkazerne bekend als „de prinses", omdat ze zich zoo geheel afzijdig hield en blijkbaar met niemand omgang wenschte. Nu, zoo heel ver z{jn ze dan ook niet van de waarheid af geweest. Het Ifikt me het beste, dat u zich even ter plaatse gaat overtuigen of ons vermoeden in derdaad juist is. Ik zal u gaarne daarheen vergezellen". „Ik dank u, inspecteur. Laten we dan meteen maar gaan". Eu daarbjj verbaasde Marina zich er zelf over, dat ze op dit oogenblik, nu ze zoo goed als zekerheid had ge kregen van den dood van Hortense Pereny, geen enkele andere gedachte kon vormen dan deze: Hoe kan een gravin, die daarbij n°g jong en moo is, zóó weinig aan het leven hechten, dat ze geen moeite doet, het te be houden, desnoods ten koste van ver nedering en afhankelijkheid! Het leven is toch altfld, altijd levenswaard Een gravinWat een titel In de juiste hand oen too versleutel, 2. Vlug had inspecteur Eöiv i den brief doorgelezen. Nu liet hij de hand, die het dichtbeschreven blad vasthield, langzaam zinken. Zacht, heel zacht ritselde het papier. Het klonk Marina in de ooren als een stille klacht, door een windzucht gedempt uit de verte aangedragen. Er ging een huivering door haar heeneen eindeloos medelijden met het meisje, dat zóó jong reeds af scheid had moeten nemen van een leven, dat haar nimmer iets geboden had, vervulde haar en deed haarsid- WORKUM. By de op Maandag 1 klaart j.l. door Burgemeester enWet- louders van Workum gehouden aan besteding tot het maken van een ver harde reed over de Kadjjk naar de Zoolsdfjk was als volgt ingeschreven S. T. Visser Sj. Vlas A. de Vries A. M. Valk T. Tj. de Vries A. Bakker D. Roedema A. de Jong en U. v. Meekeren - 198 H. van der Pal - 205.— Het werk is gegund aan den laag- welke een zeer belangrijk kolenbek- sten inschrijver S. T. Visser voor de som van f 139.—. Begrooting f 175 T.A.V.E.N.U. Ter aangename verpoozing en nut tige uitspanning Zoo heet onze zang- vereeniging Tavenu Die lui die zingen goed; neen, niet goed, best zingen ze, uitstekend I Goed, is lang niet goed genoegZe hebben een uitstekende leiding, zingen zeer maat vast en met de juiste uitdrukking Alle jaren ziet men met verlangen uit naar de uitvoering van Tavenu want dat is eigenlijk de groote avond van het winterseizoenEn die geeft aan het publiek niet zoo maar een aangename verpoozing, maar veel meer: dat is altijd een avond van veel genot, een echte uitgaansavond, die in het geheugen blijft het heele jaar tot aan de volgende uitvoering De aangename verpoozing en de nuttige uitspanning, dat is meer voor de leden zelf, by de repetitle-avonden. Dat is dan na den arbeid een ver poozing en een uitspanning, dat men Ze moest zich vastgrQpen aan een stoel. „Het is verschrikkelijk", stamelde ze. „Zulke dingen moesten niet kun nen voorkomen zelfs niet in deze tijden Inspecteur Eöï’öi glimlachte een klein beetje uit de hoogte. Hjj kon zich wel voorstellen wat er in het meisje omging. De tragedie, het dra ma, waarmee zjjn beroep hem onop houdelijk in aanraking bracht, zóó onophoudelijk dat men er van afstomp te en b|jna gevoelloos werd, had dit jonge ding voor de eerste maal beroerd. Héél even nog maar. H|j haastte zich, haar op een stoel te doen plaats nemen. „Gaat u toch zitten, juff rouw h( aarzelde. Als ambtenaar had hfj nu kortweg kunnen vragen„Hoe is uw naam Maar hQ deed dat niet, en bleef slechts af wachtend staan met vragen- den blik. »Ik heet Marina Toldy, ik ben man nequin bj)„ Violette" en woon bfl juf frouw Ktsz in de Waitznergasse op •en kamer." knikte zonder een spier te ver- Binnenland. De verkiezingen. Verschillende partflen hebben thans haar verkiezingsactle ingezet met een of andare demonstratieve vergadering. We kunnen van deze alle geen ge wag gaan maken in deze rubriek en volstaan dus met te constateeren, dat in elke gegadigde partjj of be weging het heilige vuur laaiende blijkt te z|jn en de hoop en het ver trouwen op een goeden uitslag gróót, bouw van oorlogsschepen. Ditnlanis Economische besprekingen. De heer Col(jn heeft het druk in de Eerste Kamer om er de begrootingen doorgejaagd te krijgen en bovendien begon van de week de Economische Conferentie in Den Haag tusschende Oslo-staten, van welke Conferentie Dr. Colyn de geestelijke vader kan worden geheeten. De besprekingen zullen wel niet van langen duurzjjn. Trouwens, wat zou men elkaar nog te zeggen hebben? Het verlangen naar herstel der vr{je handelsbetrek- kingen is algemeen tusschen de ver tegenwoordigende regeeringen. Daar over is men dus gauw uitgepraat. Dai komt het werk der deskundigen, die spijkers met koppen hebben te slaan. Juist, maar dai loopt de boel niet meer zoo gesmeerd. Zoo gauw eenig land een voordeel bedingt, eischt het andere natuur lek „compensaties”. El ff o, als het maar wat helpt. Al gaat het stap voor stap, a's we eindelek maar eens uit de crisis komen! Turksche mlllioenenwerken. Het is al een heel goed ding, als anderen, aan wie wjj wat gunnen, ook óas willen bedenken. Dat blfjkt het geval te wezen met Turkije, met welk land we naar we hier reeds vermeldden een handelsovereen- komst sloten. Nu er een regeling getroffen is in zake de compensatie van eventueels leveringen aan Turkije, is de weg Ook het vertrouwde adres voor Groot zand 18SIN EK met deze weinige woordenhet gaat onzen lof te boven En de andere rollen werden ook zeer goed vervulddat zijn we van hen ook niet anders gewoon Er kom^n zoetjesaan, nieuwe spelers b|j, dat merken we wel maar die zullen het wel leerenEen er van was al dade lijk heel goed: het tengere oude man netje, dat zoo zenu wachtig met zijn stok- j e op de grond tikteHeel goed bedacht dat aanhoudende tikkenEcht wat zoo iemand doet in zijn onrustige gejaagdheidEn dan de grimage De goedaardige gezond en blozend in nette kleeren en de magere gierigaard me: zyn sluwe gelige tronie in een vaal pak Een gezellig bal heeft de uitvoering beslotenEen uitvoering die allen ten zeerste heeft voldaan en doet verlan gen naar een volgendeEn terwille van de kostbare tijd om het publiek alles te geven van wat het op zoo’n avond ook maar verlang! n kar, opent en sluit de voorzitter' slechts met een handomdraai Hy bljjve zjjn taak nog lang ver vullen. uitgevoerd wanneer u zich althans bereid verklaart de begrafenis te bekostigen." „Is dat noodzakeljjk vroeg Marina een weinig aarzelend. „Ja, juffrouw Toldy, dat gaat niet anders, anders stelt de gemeente zich natuurlijk voor haar onkosten schadeloos door verkoop der nage laten bezittingen." Marina dacht na. Ten slotte zou de begrafenis haar méér kosten dan de schamele meu beltjes aan waarde vertegenwoordig den. Maar een zacht stemmetje in haar binnenste maakte een einde aan haar weifelen. „Ik zal de begrafenis voor m|jn vriendin betalen weliswaar kan ik slechts de eenvoudigste klasse bekostigen: ik ben immers maar employé in een modezaak." „Die er uit ziet als een dame uit de allereerste kringen," dacht Miklos Eötvöi. Hy sprak zjjn gedachten niet uit, maar z(jn blikken spraken slechts te duidelijker taal: oprechte bewon dering straalde er uit. Een oogenblik bleef de inspecteur nog als aan de plaats genageld staan en keek den wegschietenden wagen bjjna verlangend na. Er lag een eigenaardige uitdrukking van wee moed op z|jn gezicht, die wondt r'.jjk contrasteerde met z(jn scherp-gesne- den, bijna harde trekken. Dit roodblonde meisje had gevoe lens in hem wakker geroepen als nog geen enkele andere vrouw. Van het eerste oogenblik af, toen ze voor hem stond met haar gracieus figuurtje en haar opmerkelfjk-gedistingeerd optreden, had hQ zich sterk tot haar aangetrokken gevoeld en was er een verlangen in hem geweest, haar te beschermen, te verwennen, alle moei lijkheden des levens voor haar uit den weg te ruimen. Zonder eenige plechtigheid werd het stoffelijk overschot van gravin Hortense, Josefiae, Eugenie Pereny aan de aarde toevertrouwd. Een ruw- getimmerde kist, slechts door Marina’s krans gesierd, gleed hortend in de groeve, en een bleeke herfstzon plekte triest door een loodgrijs wolken- Zóó begroef men haar, wier bet- t! M 5 i t I le te DOOR Anny van Panhuys.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1937 | | pagina 1