Manufacturen - Meubelen - Dames Confectie
Nieuws- en Advertentieblad
B. JONGSTRA
ó’l
voor de Gemeenten Workum, Hem. Oldeph. en Noordw., Hindeloopen, Stavoren, enz. enz
--- - Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM Telefoon No. 45
EEN KORTE DROOM
No. 29
Buitengewone aflossing geldleening
Gemeente Workum.
ZATERDAG 17 JULI 1937.
63ste Jaargang
Officieel Gedeelte.
FEUILLETON
Enorme koopjes - Zie onze Etalages
3
Bij de sykbrêge
en“,
cht
k,
laes.
ii to
rtse.
n ’e
ijak
wils
der
ian,
sei
hie
n’e
eu-
cht
•er,
8] O
in
ie
|d
s
td
id
ti
nt
>d
id
k-
ie
>e
ir
oer
r It
!aes
ren
a.
'jen
n,
i na
vet
wit
les
hJJ
en.
h-
:h
gau
we.
ht*1,
el
u-
id
u-
ü-
of
3D
sn
ir
n
n
i,
n
Dit blad verschijnt des Za
terdags en kost per kwartaal
50 cents) franco per post
80 cents. Enkele Nos. 5 ets.
Ingezonden stukken Donder
dags voorin, in te zenden. Ad-
vertentiën tot uiterigk Don
derdagsmorgens 12 uur, uit
gezonderd familieberichten
Do prfls dor Advertentiën
is van 1—5 regels 60 cents,
elke regel meer 7 cents
Grootere letters naar plaats
ruimte. Buiten Friesland,
uitgezonderd Familieberich
ten, 10 cents per regel.
Bjj abonnement belangrijk
lager
Met gloeiende handen streek Marina
zich over de oogen, over het voor
hoofd, en een kort, koortsachtig spot
lachje kwam over haar droge lippen.
Maar het klonk hard en valsch als
het rinkelen van scherven en in haar
hart was een pQn alsof er iets in haar
gebroken was.
HOOFDSTUK XI.
zou moeten oefenen dan wilde hg
zfln eerzuchtige jonge vriendin echter
ook meedoogenloos overrompelen.
Vóór alles was het daarvoor noodig,
dat de portier zweeg over zfln bezoek
van vandaag. Met een tweede ruime
fooi wist hfl die belofte te verkrijgen.
Burgemeester en Wethouders van
WORKUM geven kennis, dat per
1 Augustus 1937 buitengewoon zal
worden afgelost het restant van de
geldleening 1921, oorspronkelijk groot
f 21.445.
De obligaties met rentecoupons
kunnen ter verzilvering worden aan
geboden ten kantore van den gemeen
teontvanger.
Workum, den 10 Juli 1937.
Burgemeester en Wethouders
voornoemd,
W. M. OPPEDIJK van VEEN.
De Secretaris,
v. D. GOOT.
Daarna verliet de oude heer het
hotel en begaf zich naar het zjjne,
dat slechts op enkele minuten afstant
lagen tijdens het avondeten wist hij
van den gedienstigen ober nader'.
Inlichtingen te krijgen over prins
Dettenburg—Weidingen. Hg vernam
allerlei wetenswaardigs en met een
triomfantelijk lachje onder het kool
zwarte snorretje betrad hg den volgen
den middag weer het hotel waar Ma
rina Toldy verblijf hield.
„Gravin Pereny is een uur geleden
in de auto van den prins teruggeko
men, lichtte de portier hem in.
„Dank u, wilt u zoo goed z{jn, de
freule dit briefje te laten brengen
De baron haalde een smalle enveloppe
uit zijn binnenzak. „Ik denk dat de
freule me wel zal ontvangen.”
Een van de llftjongetjes stormde
met het briefje de trappen op. Na een
paar minuten was hfl terug.
„Gravin Per et y laat mijnheer den
baron verzoeken, boven te willen ko
men?
De jongen bracht hem met de lift
naar boven en opende de deur van
de zitkamer, waar gravin Pereny
haar bezoekers placht te ontvangen.
Midden in de kamer stond Marina
Toldy in een eenvoudige japon van
donkerbruin fluweel en stak den
binnentredende de hand toe, alsof
ze elkaar pas gisteren voor het laatst
gezien hadden. Maar ze voelde zich
niet zoo op haar gemak als ze voorgaf
de inhoud van het briefje, dat haar
zoo juist gebracht was, leek haar toch
een beetje eigenaardig. Er stond:
Baron Sch’ück verzoekt freule Pere-
ny om een onderhoud in het belang
van haar toekomst.
Zou hQ nog altQd met haar willen
trouwen, de oude heer, en hoe wist
hQ in vredesnaam haar verblijfplaats
was het toeval of opzet, dat hg
hier in Frankfurt opdook De gedach
te aan haar overhaast vertrek uit
Nice drukte haar nu loodzwaar, maar
ze glimlachte den baron toe, alsof ze
zich van niets bewust was.
„Wat aardig van u, dat u me niet
vergeten hebt, mgnheer Schlück. Mag
ik vragen, welk toeval u hier naar
Frankfurt heeft gebracht en hoe u van
mgn aanwezigheid hier gehoord hebt
(Wordt vervolgd,)
„Zoo, zoo", bracht hg moeizaam uit,
van avond al“. Hg schoof een abnor
maal groote fooi in de hand van den
portier en voegde er gedempt en op
ietwat vertrouweigken toon aan toe
„Ik kom in opdracht van de familie
der gravin, die onder ons gezegd
sterk tegen deze verloving is*1.
Deze familiariteit met een hotel
bediende stond hem zelf verschrik-
keigk tegen, maar hg wist niet wat
hg anders zeggen moest om zich niet
bloot te geven en tegeigk te weten
te komen, met wien „gravin Perenyu
zich had verloofd.
Doch de portier, nu óók vertrouwe-
igk, kwam hem te hulp.
„Maar mgnheer, de verloving is
toch zoo passend als maar mogeigk
is eerstens wat de rang betreft,
en ten tweede is prins Dettenburg-
Weidingen een gentleman van top tot
teen, bekend om zgn serieuze levens
wijze en bovendien zeer gefortuneerd.
De oude baron perste de lippen
opeen, om zich geen kreet van ver
rassing te laten ontglippen. Zoo, zoo,
een prins van den bloede had het
eerzuchtige gravinnetje uit gezocht
niet meer of minder dan een prins
Neen, bescheiden was ze niet bepaald,
de kleine Marina Toldy. Nu, enfin,
hg was er ook nog, het stond nog al-
tgd in zgn macht, haar eerzucht in
wat bescheidener banen te leiden.
Ze zou zich ermede tevreden moeten
stellen, baronesse Schlück te worden.
Eu dankbaar zou ze hem óók nog
moeten zgn, wanneer hg haar dien
titel wilde gevenhg had haar lot nu
immnrs volkomen in zgn macht.
Hg dacht een paar seconden na, toen
vroeg hg„En hoe laat wordt de freu
le terugverwacht Want hg meende
natuurigk, dat Marina in Frankfurt
was.
„O mgnheer, kasteel Weldingen,
waar de verloving gevierd wordt, ligt,
een paar uur van hier on do freule
heeft laten weten dat ze pas morgen
middag terug zou komen?
-Goed, goed.” De baron wist nu,
flier
yten
ei ik
i bij-
Mar
igen
i dy
leef-
nkje
tafel
oarn
r en
wlrde mei jo“ sei de man laitsjende
wei. „Jo moatte de bril opsette dan
sjugge jo it mülk wol. Mar jo kinne
dochs Durk fen Pieter en.
„Teatske“ foei Sytse yn. „Hwet al
stom det ik jo net koe? Do stlek er
Durk de han ta en sel: „Ho giet it
er mei jonge
„Sa ’t jo sjugge tlge téit. Enhogiet
it mei Ymkje?11
„Det scoe net better kinne*1 joech
Sytse ta beskie. „Ja hear Ymkje en
ik binne allebeide sa soun as 't mar
kin. Jo moatte ek net forjltten det
Ymkje al ienen-sauntich is en ik bin
ek al yn myn sauntichste?
„Dan is it al in great forrjucht op
miende Durk.
„Det mege jo wol sizze11 andere
Sytse.
„Net folie praters op 'e dyk fen ’e
moarn*1, sel Durk.
„Né“, joech Sytse ta beskie, „Douwe
Hindriksma en Knilles van der Meu-
len hawwe bjlr al efkes stien, mar
dy binne üt angeljen gien“.
Do seach Sytse de kant üt hwer 't
Klaes siet. De bllide laits wier sa mar
fen syn troanje öf en hwet grimitlch
sei er tsjin Durk, wylst er de kant
fen 'e brêge üt wiisde: „Dejiskebult
siyt ek hwer yn ’e brüi*1.
„En kinne jo det hjir alhiel lüke?*1
frege Durk. „Nou dan sit jo noas ek
noch net forstoppe*1.
Sytse forfette hwer„Sjuch ris hwet
in reek, 't Is mar goed det do wyn
net oer de stél is*1.
Durk seach hwet feraüudere nei
Sytse en dan hwer om him hinne. Hy
rükte neat mar de reek seach er ek
net. „Nou ik moat jo mar earlik sizze
Feenstra det ik neat sjuch?
„Soa net11 sei Sytse. „Sjugge jodan
marris nei dy jongkearel dy ’t der
Klaes mar mei syn bolden oerbliuwn
wieme. Klaes Biet op 'e ringmürre
to sjongen en trape sa nou en dan
mei de hakken fen 'o klompen tsjin
de mürre oan, hwet for him de
tromme wier. Sytse seach as in üie
en stie mei de rêch nel Klaes ta.
Ja earlik sein wier Sytse ynwen-
dlch sa nldich as in spin, hwent hg
hie it mei praten net winne kinnen
fen Klaes. En it beroeste fen it hiele
gefal wier wést, det Douwe en
Knilles, Klaes gelyk jöwn hierne.
Dot siet him dwêrs, hg in man fen
hast sauntich jier it net winnen fen
in jongkearel fen filf-sels en-tweintich.
Sytse hie sein, det er fen de tsjin-
wirdige tiid neat doochde, mar det
it froeger yn alles stikken Better
wier. En Klaes hie mei forbielden
oanjown det hg, Sytse, ü-igelyk hie.
Sytse prakkesearre fierder. Hwet
wist sa’n jonge as Klaes nou fen
froeger, ommers neat. Ja sokke
feinten hierne wol hwet mear leard, sa’n leefiitd noch fiks soun téwêzen„
mar üader fining hierne hja dochs -
net. Fiersto wils op sa’n leefcild tocht
Sytse.
Gysbert Japix skreau„Skeel
driuwt frjeonsklp bü'en doar, t wieken
Ijeave frjeonen." Sa wier it twisken
Sytse en Klaes ek. De freonskip,
alteast fen Sytse sya kant wier der
üt. En hij hie mar neat Heaver dien
as nei hüi to gean. Mar Ymkje wier
nei Snits en alline thus sitte hie
Sytse danich it mier oan. Kaem er
nou mar in prater, hjir bg him. En
wylst hg omhim hinne seach, kaem
er in man om Séburg hinne dy *t
der bg de mürre stean bleau. Sytse
koe sa net sjen hwa it wier, mar sa
tocht er, 't is gau sok goed selskip
as dy eigenwilze Klaes, en hg roun
nei de man ta. „Moarn Feenstra" sei
dizze do 't Sytse hast oan him ta wier.
„Ek moarn*1 andere Sytse. Né hg
koe de persoan net, dy 't him dochs
ekynde to kennen.
„Hwet is 't waer in ein opkreaze, bg
dot it west hat net!*1 sel de man.
„Jonge ja1* joech Sytse ta beskie,
„det is in ein better as yn *t foarst
Met veel moeite en tameigk hooge
kosten was het baron von Schlück
eindeigk gelukt, het spoor van Marina
Toldy te vinden. En zoo kwam hg
dan op een zonnigen ochtend in Frank
furt aan en stond hg, nog geen uur
later, in de hall van het hotel, waar
de gezochte haar Introk had genomen.
„Ik zou graag freule Pereny willen
spreken*1, wendde hg zich tot den
portier.
Een diepe buiging.
„Het spgt me zeer, mgnheer, freule
Peren y is op het oogenblik niet aan
wezig.
„Niet Een geërgerd, teleurgesteld
hoofdschudden bewees den portier,
hoezeer de elegante oude heer er op
gerekend had, de gravin te treffen;
ook hoorde hg aan de elgenaardig-
harde uitspraak van 't Duitsch, dat
hg te doen had met een landgenoot
der mooie Hongaarsche.
„Mag ik gravin Pereny misschien
een boodschap overbrengen vroeg
hg gedienstig.
De baron wees dit bgna heftig van
de hand.
„Neen, neen, het gaat om een ver
rassing ik ben een goede kennis van
freule Pereny*1.
„O juist11, deed de portier eerbiedig
om er dan, alsof hem een licht op
ging, bg te voegen: „Waarschgnigk
wilde u het verlovingsfeest van gravin
Pereny bewonen
Een schok ging den ouden heer
door do loden, maar hg had zgn ge
zicht good in bedwang en bracht hot
zelfs tot oen mat glimlachje.
„Nu, dan komt u helaas juist te „vru.u, KUSU. w w«»vu uu,
laat*1, ging de ander spraakzaam voort, dat hg tot den volgenden dag geduld
„want vanavond hooft het feest al
plaats. Do gezelschapsdame van de
gravin heeft hot aan onzen directeur
verteld".
Baron Schlück steunde zwaar op
zgn wandelstok, hot glimlachje ver
starde om iQn dunno lippen,
n. It
en
k.
ner,
o
bin
vwe
lear
f en
n ik
i er
weer denken aan Helene von Gru-
slngen en aan de woorden, die ze
haar bg het afscheid had toegefluis-
terd. Och wat, ze had niet de minste
lust, over dien onzin te gaan zitten
piekeren. Prinses Alexandra had an
ders een beetje vreemd gedaan, je
zoudt bgna kunnen denken, dat ze
zelf méér wist van de spookverschg-
nlng. Ze moest immers in haar jeugd
verloofd geweest zgn, de oude prinses,
Herlbert had haar eens ooit zooiets
verteld.
Marina glimlachte. Neen, ze zou
zich niet gaan zitten verdiepen in
spookverhalen, maar liever gaan sla
pen nu ze door het stilzitten wat tot
rust gekomen was, vielen haar oogen
bgna vanzelf dicht. Ja, het zou nu wel
lukken, ze moest zich maar gaanult-
kleeden. Och maar ze zat hier zoo
heerigk wat een ideale stoel je
kon er gewoon niet meer uitkomen...
Behageigk strekte ze zich en nestelde
zich nog wat dieper tegen den vee
renden rug. Nog vgf minuten. Lang
zaam sloot Marina de oogen
Ergens in de buurt klonk een iet
wat schorre klokslag. De oude dorps
klok vervulde haar plicht. Marina
begon soezerig de eerste slagen te
tellen, maar ze was nog niet tot twaalf
gekomen toen ze haar oogleden zwaar
der en zwaarder voelde worden en
zich vaag bewust was dat ze weg
soesde Naar bed gaan, dacht ze
nog halfversuft, maar ze wist dat ze
daar allang de energie niet meer toe
had.
Wat was dat... wat was dat?
Nauweigks was de laatste slag van
twaalven verklonken of daar stond
in het schgnsel van het topaas-
kleurige lampje in het aangrenzend
vertrek een smalle gedaante in een
vonkten gansche stralenbundels op in lang, donker gewaadHet gelo licht
bescheen haar vaag on doorstraalde
de als transparante rechterhand, die
eon krans omhoog hield
Mot eon schok zat Marina recht
ovoroind in de stool on streek zich
hot losse haar uit de oogen. Wat
waar was ze O ja, natuurigk, ze had
zitton slapen on had moenen te zien
hoe... Strak, fel, staarde zo in hot
donker van do slaapkamer. Maar er
was goon grgzo gestalte te zien
die was woggovaagd en rustig lag de
kleine gele vgvor van licht ondor do
zachtgelinto lamp*
21.
Licht en stralend, als één lange,
zonnige Mei-dag, lag de toekomst
vóór haar. Vastberaden had ze haar
voeten gezet op den weg naar het
geluksland. Wie kon haar nog tegen
houden? Trots, bgna uitdagend, hief
ze het mooie hoofdje op. Ze had heel
wat bereikt en ze had het uitsluitend
aan zichzelf te danken: aan haar
ichoonheid, haar gaven, haar aange
boren distinctie... Nu zat ze hier in
dit prachtige kasteel, als de eeregast
van den dag en weldra zou alles
wat haar hier omgaf, haar eigendom
zgn en dit oudo familieslot haar tehuis
voor het verdere levenZe zuchtte
diep van welbehagen en keek lang
zaam om zich heen. De kamer was
door een plafon!ére en door haar lees
lampje zóó goed verlicht, dat zich
zelfs in de verste hoeken geen scha
duw had kunnen verbergen. Daar
naast, in de slaapkamer, waarvan de
deur wgd open stond, brandde enkel
een nachtlichtje onder een topaas-
kleurig glas Het was er bgna pik
donker, slechts om het kleine vlam
metje lag een helgele lichtcirkel, als
een kleine vgver.
Marina keek neer op haar verlo
vingsring. Wat een kalmeerend gevoel
van zekerheid gaf die haar I Uit den
grooten, antieken geslepen steen
vonkten gansche stralenbur
alle kleuren van het spectrum. Even
bont en rflk en stralend lag voortaan
de wereld voor haar. Als vorst Joa
chim eens voorgoed do oogon sloot,
erfde diens zoon don titel. Maar hg
was al sedert jaren longpatiënt, on
sleet zfln dagen in oen Zwitsersch
sanatorium. Hg zou niet lang den
vorstontitel dragen misschien wel
nooit. Dan was Herlbert degene, die
do oorsto aanspraak daarop kon doen
golden do naaste manneigko bloed
verwant. Jo kunt hot nog ver brongon
Marina Toldy I Plotseling moest zo
ii
Froeger of nou.
Nei in pear k&’de wiette dagen,
wier it hwer simmer wirden. ltsintsje
skynde lekker en der wier in moag
koeltsje. Sa stlene de praters fen 'e
moarn hwer op it iêite plakje, tsjin
de ringmürre oan bg de tylsbiê'e.
Tryn mei 't karke hie al sein„Nou
aa kinne jimme <Td wirde. It sintsje
ya’e rech, in steil wird dwaen, dan
is it gjin klust om it libben troch to
kommen?
Tryn wier mar gau foart rlden,
hwent tsjin fjouwer manljue koe hja
it net kalde.
It praet wier gien oerde simmer
fekansjefenhuzjenskoallereiskes
en al sa mear. Douwe en Knilles
wlerne al gau hwer öfsetten hwent
hja seoene üt angeljen. Hja hierne
Sytse ek mei hawwe wollen mar dy
hie fen 'e moarn gjin nocht oan 't
fiskjen. Sa kaem it det Sytse en
„Kom, kom*1 sei Durk, „jo sjuggo
det forkeard. Safier scil it net komme“.
Sytse wier tige drok dwaende om
de pype oan to stekken. Al in pear
kear striek er in lusjefers oan, mar it
spul siet forstoppe. Hg pluze de pype
hwer leech in de doaze en forfette do
„Tink ris om myn slzzen. Hwet dy
jonge frouljue tsjinwirdich net oai-
doarre, der is it ein fen wel. Mar 't
is de manljue bjarren eigen skild. Dy
jowe fiersto folie ta en de dames wollo
sa wol. Né Durk, it kin sa nooit goed
gean. De man de baes, det wier froe
ger sa en sa moat it noch?
(Wird forfolge)
sit*1, en hg wiisde nei Klaes. „Det sit
sa’n hiele moarn mar fen dystjonkene
dingen to smoken. As ’t er op oan
komt, rük ik noch Ijeaver de sink-
dobbe I*1
„Ja Feenstra, segretten is de moade
Sytse prottele troch: „Ho ’t in minske
f
net. In stlkje pompiir mei hwet ape-
neamt wirde en det rikket mar raeku.
„En de frouljue krge de smaek er
ek al aerdich fen beet*1 sel Durk hwer.
Det wier aes for Sytse. It smoken
fen de frouljue, in utfynsel fen de nge
tiid. „Al sa’n skaade, det de frouljue
hjarren sa forleechje. Ik sell jo dit
sizze, det as myn wiif it weachje scoe
om to smoken, det hja dan handich
de doar üt wêze scoe11.
Durk lake det er skodde en sei:
„Foaü Feenstra, seoene jo Ymkje op
bjar a'.de del de doar wiize Der leau
ik neat fen*1.
Sytse seach earnstich en mei oer-
fen ’e wike? Sytse stie üaderwylst to
prakkesaerjen hwa’t dizze man wier.
It gesicht komt mfl net üabekind for
tocht er. En do„Ik haw jo alris oan
sjoen, mar hwa binne jo as ik
freechje mei?*1 teeuBU», oegreeu IB uv uiunuc
„Nou moat it dochs net malder tsjinwirdich*1, andere Durk.
der nou smaek oan hat begryp ik mar
hier er yn, hwent tebak kin it net
SEIZOEN-OPRÜIMING
im
ou
ht
de
k-
en
1-
it
it
g
B-
3,
1-
n
it
it
e
>r
r-
8
18
1-
II-
'n 1 aAlofiJ «aaR 4-1 Iwn A wam
DOOR
Anny van Panhuys.
(Nadruk verboden).
e—wwMmss——zei——esns—s—safc
tsjüging sei er: „Hja gong er sebyt
üt. Mar saisdewraldtsjinwirdich. Do
frouljue wolle yn alles it plak fen ’o
man ynnimme, en oeral yn sitte to
reagjen. En as it sa troch giet komt
it met gauens safier hinne, det do
manljue thus bliuwe moatte om it
wirk to dwaen en de frouljue op ’e
ros geaneu.
V