Manufacturen - Meubelen - Dames Confectie Nieuws- en Advertentieblad B. JONGSTRA ó’l voor de Gemeenten Workum, Hem. Oldeph. en Noordw., Hindeloopen, Stavoren, enz. enz --- - Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM Telefoon No. 45 EEN KORTE DROOM No. 29 Buitengewone aflossing geldleening Gemeente Workum. ZATERDAG 17 JULI 1937. 63ste Jaargang Officieel Gedeelte. FEUILLETON Enorme koopjes - Zie onze Etalages 3 Bij de sykbrêge en“, cht k, laes. ii to rtse. n ’e ijak wils der ian, sei hie n’e eu- cht •er, 8] O in ie |d s td id ti nt >d id k- ie >e ir oer r It !aes ren a. 'jen n, i na vet wit les hJJ en. h- :h gau we. ht*1, el u- id u- ü- of 3D sn ir n n i, n Dit blad verschijnt des Za terdags en kost per kwartaal 50 cents) franco per post 80 cents. Enkele Nos. 5 ets. Ingezonden stukken Donder dags voorin, in te zenden. Ad- vertentiën tot uiterigk Don derdagsmorgens 12 uur, uit gezonderd familieberichten Do prfls dor Advertentiën is van 1—5 regels 60 cents, elke regel meer 7 cents Grootere letters naar plaats ruimte. Buiten Friesland, uitgezonderd Familieberich ten, 10 cents per regel. Bjj abonnement belangrijk lager Met gloeiende handen streek Marina zich over de oogen, over het voor hoofd, en een kort, koortsachtig spot lachje kwam over haar droge lippen. Maar het klonk hard en valsch als het rinkelen van scherven en in haar hart was een pQn alsof er iets in haar gebroken was. HOOFDSTUK XI. zou moeten oefenen dan wilde hg zfln eerzuchtige jonge vriendin echter ook meedoogenloos overrompelen. Vóór alles was het daarvoor noodig, dat de portier zweeg over zfln bezoek van vandaag. Met een tweede ruime fooi wist hfl die belofte te verkrijgen. Burgemeester en Wethouders van WORKUM geven kennis, dat per 1 Augustus 1937 buitengewoon zal worden afgelost het restant van de geldleening 1921, oorspronkelijk groot f 21.445. De obligaties met rentecoupons kunnen ter verzilvering worden aan geboden ten kantore van den gemeen teontvanger. Workum, den 10 Juli 1937. Burgemeester en Wethouders voornoemd, W. M. OPPEDIJK van VEEN. De Secretaris, v. D. GOOT. Daarna verliet de oude heer het hotel en begaf zich naar het zjjne, dat slechts op enkele minuten afstant lagen tijdens het avondeten wist hij van den gedienstigen ober nader'. Inlichtingen te krijgen over prins Dettenburg—Weidingen. Hg vernam allerlei wetenswaardigs en met een triomfantelijk lachje onder het kool zwarte snorretje betrad hg den volgen den middag weer het hotel waar Ma rina Toldy verblijf hield. „Gravin Pereny is een uur geleden in de auto van den prins teruggeko men, lichtte de portier hem in. „Dank u, wilt u zoo goed z{jn, de freule dit briefje te laten brengen De baron haalde een smalle enveloppe uit zijn binnenzak. „Ik denk dat de freule me wel zal ontvangen.” Een van de llftjongetjes stormde met het briefje de trappen op. Na een paar minuten was hfl terug. „Gravin Per et y laat mijnheer den baron verzoeken, boven te willen ko men? De jongen bracht hem met de lift naar boven en opende de deur van de zitkamer, waar gravin Pereny haar bezoekers placht te ontvangen. Midden in de kamer stond Marina Toldy in een eenvoudige japon van donkerbruin fluweel en stak den binnentredende de hand toe, alsof ze elkaar pas gisteren voor het laatst gezien hadden. Maar ze voelde zich niet zoo op haar gemak als ze voorgaf de inhoud van het briefje, dat haar zoo juist gebracht was, leek haar toch een beetje eigenaardig. Er stond: Baron Sch’ück verzoekt freule Pere- ny om een onderhoud in het belang van haar toekomst. Zou hQ nog altQd met haar willen trouwen, de oude heer, en hoe wist hQ in vredesnaam haar verblijfplaats was het toeval of opzet, dat hg hier in Frankfurt opdook De gedach te aan haar overhaast vertrek uit Nice drukte haar nu loodzwaar, maar ze glimlachte den baron toe, alsof ze zich van niets bewust was. „Wat aardig van u, dat u me niet vergeten hebt, mgnheer Schlück. Mag ik vragen, welk toeval u hier naar Frankfurt heeft gebracht en hoe u van mgn aanwezigheid hier gehoord hebt (Wordt vervolgd,) „Zoo, zoo", bracht hg moeizaam uit, van avond al“. Hg schoof een abnor maal groote fooi in de hand van den portier en voegde er gedempt en op ietwat vertrouweigken toon aan toe „Ik kom in opdracht van de familie der gravin, die onder ons gezegd sterk tegen deze verloving is*1. Deze familiariteit met een hotel bediende stond hem zelf verschrik- keigk tegen, maar hg wist niet wat hg anders zeggen moest om zich niet bloot te geven en tegeigk te weten te komen, met wien „gravin Perenyu zich had verloofd. Doch de portier, nu óók vertrouwe- igk, kwam hem te hulp. „Maar mgnheer, de verloving is toch zoo passend als maar mogeigk is eerstens wat de rang betreft, en ten tweede is prins Dettenburg- Weidingen een gentleman van top tot teen, bekend om zgn serieuze levens wijze en bovendien zeer gefortuneerd. De oude baron perste de lippen opeen, om zich geen kreet van ver rassing te laten ontglippen. Zoo, zoo, een prins van den bloede had het eerzuchtige gravinnetje uit gezocht niet meer of minder dan een prins Neen, bescheiden was ze niet bepaald, de kleine Marina Toldy. Nu, enfin, hg was er ook nog, het stond nog al- tgd in zgn macht, haar eerzucht in wat bescheidener banen te leiden. Ze zou zich ermede tevreden moeten stellen, baronesse Schlück te worden. Eu dankbaar zou ze hem óók nog moeten zgn, wanneer hg haar dien titel wilde gevenhg had haar lot nu immnrs volkomen in zgn macht. Hg dacht een paar seconden na, toen vroeg hg„En hoe laat wordt de freu le terugverwacht Want hg meende natuurigk, dat Marina in Frankfurt was. „O mgnheer, kasteel Weldingen, waar de verloving gevierd wordt, ligt, een paar uur van hier on do freule heeft laten weten dat ze pas morgen middag terug zou komen? -Goed, goed.” De baron wist nu, flier yten ei ik i bij- Mar igen i dy leef- nkje tafel oarn r en wlrde mei jo“ sei de man laitsjende wei. „Jo moatte de bril opsette dan sjugge jo it mülk wol. Mar jo kinne dochs Durk fen Pieter en. „Teatske“ foei Sytse yn. „Hwet al stom det ik jo net koe? Do stlek er Durk de han ta en sel: „Ho giet it er mei jonge „Sa ’t jo sjugge tlge téit. Enhogiet it mei Ymkje?11 „Det scoe net better kinne*1 joech Sytse ta beskie. „Ja hear Ymkje en ik binne allebeide sa soun as 't mar kin. Jo moatte ek net forjltten det Ymkje al ienen-sauntich is en ik bin ek al yn myn sauntichste? „Dan is it al in great forrjucht op miende Durk. „Det mege jo wol sizze11 andere Sytse. „Net folie praters op 'e dyk fen ’e moarn*1, sel Durk. „Né“, joech Sytse ta beskie, „Douwe Hindriksma en Knilles van der Meu- len hawwe bjlr al efkes stien, mar dy binne üt angeljen gien“. Do seach Sytse de kant üt hwer 't Klaes siet. De bllide laits wier sa mar fen syn troanje öf en hwet grimitlch sei er tsjin Durk, wylst er de kant fen 'e brêge üt wiisde: „Dejiskebult siyt ek hwer yn ’e brüi*1. „En kinne jo det hjir alhiel lüke?*1 frege Durk. „Nou dan sit jo noas ek noch net forstoppe*1. Sytse forfette hwer„Sjuch ris hwet in reek, 't Is mar goed det do wyn net oer de stél is*1. Durk seach hwet feraüudere nei Sytse en dan hwer om him hinne. Hy rükte neat mar de reek seach er ek net. „Nou ik moat jo mar earlik sizze Feenstra det ik neat sjuch? „Soa net11 sei Sytse. „Sjugge jodan marris nei dy jongkearel dy ’t der Klaes mar mei syn bolden oerbliuwn wieme. Klaes Biet op 'e ringmürre to sjongen en trape sa nou en dan mei de hakken fen 'o klompen tsjin de mürre oan, hwet for him de tromme wier. Sytse seach as in üie en stie mei de rêch nel Klaes ta. Ja earlik sein wier Sytse ynwen- dlch sa nldich as in spin, hwent hg hie it mei praten net winne kinnen fen Klaes. En it beroeste fen it hiele gefal wier wést, det Douwe en Knilles, Klaes gelyk jöwn hierne. Dot siet him dwêrs, hg in man fen hast sauntich jier it net winnen fen in jongkearel fen filf-sels en-tweintich. Sytse hie sein, det er fen de tsjin- wirdige tiid neat doochde, mar det it froeger yn alles stikken Better wier. En Klaes hie mei forbielden oanjown det hg, Sytse, ü-igelyk hie. Sytse prakkesearre fierder. Hwet wist sa’n jonge as Klaes nou fen froeger, ommers neat. Ja sokke feinten hierne wol hwet mear leard, sa’n leefiitd noch fiks soun téwêzen„ mar üader fining hierne hja dochs - net. Fiersto wils op sa’n leefcild tocht Sytse. Gysbert Japix skreau„Skeel driuwt frjeonsklp bü'en doar, t wieken Ijeave frjeonen." Sa wier it twisken Sytse en Klaes ek. De freonskip, alteast fen Sytse sya kant wier der üt. En hij hie mar neat Heaver dien as nei hüi to gean. Mar Ymkje wier nei Snits en alline thus sitte hie Sytse danich it mier oan. Kaem er nou mar in prater, hjir bg him. En wylst hg omhim hinne seach, kaem er in man om Séburg hinne dy *t der bg de mürre stean bleau. Sytse koe sa net sjen hwa it wier, mar sa tocht er, 't is gau sok goed selskip as dy eigenwilze Klaes, en hg roun nei de man ta. „Moarn Feenstra" sei dizze do 't Sytse hast oan him ta wier. „Ek moarn*1 andere Sytse. Né hg koe de persoan net, dy 't him dochs ekynde to kennen. „Hwet is 't waer in ein opkreaze, bg dot it west hat net!*1 sel de man. „Jonge ja1* joech Sytse ta beskie, „det is in ein better as yn *t foarst Met veel moeite en tameigk hooge kosten was het baron von Schlück eindeigk gelukt, het spoor van Marina Toldy te vinden. En zoo kwam hg dan op een zonnigen ochtend in Frank furt aan en stond hg, nog geen uur later, in de hall van het hotel, waar de gezochte haar Introk had genomen. „Ik zou graag freule Pereny willen spreken*1, wendde hg zich tot den portier. Een diepe buiging. „Het spgt me zeer, mgnheer, freule Peren y is op het oogenblik niet aan wezig. „Niet Een geërgerd, teleurgesteld hoofdschudden bewees den portier, hoezeer de elegante oude heer er op gerekend had, de gravin te treffen; ook hoorde hg aan de elgenaardig- harde uitspraak van 't Duitsch, dat hg te doen had met een landgenoot der mooie Hongaarsche. „Mag ik gravin Pereny misschien een boodschap overbrengen vroeg hg gedienstig. De baron wees dit bgna heftig van de hand. „Neen, neen, het gaat om een ver rassing ik ben een goede kennis van freule Pereny*1. „O juist11, deed de portier eerbiedig om er dan, alsof hem een licht op ging, bg te voegen: „Waarschgnigk wilde u het verlovingsfeest van gravin Pereny bewonen Een schok ging den ouden heer door do loden, maar hg had zgn ge zicht good in bedwang en bracht hot zelfs tot oen mat glimlachje. „Nu, dan komt u helaas juist te „vru.u, KUSU. w w«»vu uu, laat*1, ging de ander spraakzaam voort, dat hg tot den volgenden dag geduld „want vanavond hooft het feest al plaats. Do gezelschapsdame van de gravin heeft hot aan onzen directeur verteld". Baron Schlück steunde zwaar op zgn wandelstok, hot glimlachje ver starde om iQn dunno lippen, n. It en k. ner, o bin vwe lear f en n ik i er weer denken aan Helene von Gru- slngen en aan de woorden, die ze haar bg het afscheid had toegefluis- terd. Och wat, ze had niet de minste lust, over dien onzin te gaan zitten piekeren. Prinses Alexandra had an ders een beetje vreemd gedaan, je zoudt bgna kunnen denken, dat ze zelf méér wist van de spookverschg- nlng. Ze moest immers in haar jeugd verloofd geweest zgn, de oude prinses, Herlbert had haar eens ooit zooiets verteld. Marina glimlachte. Neen, ze zou zich niet gaan zitten verdiepen in spookverhalen, maar liever gaan sla pen nu ze door het stilzitten wat tot rust gekomen was, vielen haar oogen bgna vanzelf dicht. Ja, het zou nu wel lukken, ze moest zich maar gaanult- kleeden. Och maar ze zat hier zoo heerigk wat een ideale stoel je kon er gewoon niet meer uitkomen... Behageigk strekte ze zich en nestelde zich nog wat dieper tegen den vee renden rug. Nog vgf minuten. Lang zaam sloot Marina de oogen Ergens in de buurt klonk een iet wat schorre klokslag. De oude dorps klok vervulde haar plicht. Marina begon soezerig de eerste slagen te tellen, maar ze was nog niet tot twaalf gekomen toen ze haar oogleden zwaar der en zwaarder voelde worden en zich vaag bewust was dat ze weg soesde Naar bed gaan, dacht ze nog halfversuft, maar ze wist dat ze daar allang de energie niet meer toe had. Wat was dat... wat was dat? Nauweigks was de laatste slag van twaalven verklonken of daar stond in het schgnsel van het topaas- kleurige lampje in het aangrenzend vertrek een smalle gedaante in een vonkten gansche stralenbundels op in lang, donker gewaadHet gelo licht bescheen haar vaag on doorstraalde de als transparante rechterhand, die eon krans omhoog hield Mot eon schok zat Marina recht ovoroind in de stool on streek zich hot losse haar uit de oogen. Wat waar was ze O ja, natuurigk, ze had zitton slapen on had moenen te zien hoe... Strak, fel, staarde zo in hot donker van do slaapkamer. Maar er was goon grgzo gestalte te zien die was woggovaagd en rustig lag de kleine gele vgvor van licht ondor do zachtgelinto lamp* 21. Licht en stralend, als één lange, zonnige Mei-dag, lag de toekomst vóór haar. Vastberaden had ze haar voeten gezet op den weg naar het geluksland. Wie kon haar nog tegen houden? Trots, bgna uitdagend, hief ze het mooie hoofdje op. Ze had heel wat bereikt en ze had het uitsluitend aan zichzelf te danken: aan haar ichoonheid, haar gaven, haar aange boren distinctie... Nu zat ze hier in dit prachtige kasteel, als de eeregast van den dag en weldra zou alles wat haar hier omgaf, haar eigendom zgn en dit oudo familieslot haar tehuis voor het verdere levenZe zuchtte diep van welbehagen en keek lang zaam om zich heen. De kamer was door een plafon!ére en door haar lees lampje zóó goed verlicht, dat zich zelfs in de verste hoeken geen scha duw had kunnen verbergen. Daar naast, in de slaapkamer, waarvan de deur wgd open stond, brandde enkel een nachtlichtje onder een topaas- kleurig glas Het was er bgna pik donker, slechts om het kleine vlam metje lag een helgele lichtcirkel, als een kleine vgver. Marina keek neer op haar verlo vingsring. Wat een kalmeerend gevoel van zekerheid gaf die haar I Uit den grooten, antieken geslepen steen vonkten gansche stralenbur alle kleuren van het spectrum. Even bont en rflk en stralend lag voortaan de wereld voor haar. Als vorst Joa chim eens voorgoed do oogon sloot, erfde diens zoon don titel. Maar hg was al sedert jaren longpatiënt, on sleet zfln dagen in oen Zwitsersch sanatorium. Hg zou niet lang den vorstontitel dragen misschien wel nooit. Dan was Herlbert degene, die do oorsto aanspraak daarop kon doen golden do naaste manneigko bloed verwant. Jo kunt hot nog ver brongon Marina Toldy I Plotseling moest zo ii Froeger of nou. Nei in pear k&’de wiette dagen, wier it hwer simmer wirden. ltsintsje skynde lekker en der wier in moag koeltsje. Sa stlene de praters fen 'e moarn hwer op it iêite plakje, tsjin de ringmürre oan bg de tylsbiê'e. Tryn mei 't karke hie al sein„Nou aa kinne jimme <Td wirde. It sintsje ya’e rech, in steil wird dwaen, dan is it gjin klust om it libben troch to kommen? Tryn wier mar gau foart rlden, hwent tsjin fjouwer manljue koe hja it net kalde. It praet wier gien oerde simmer fekansjefenhuzjenskoallereiskes en al sa mear. Douwe en Knilles wlerne al gau hwer öfsetten hwent hja seoene üt angeljen. Hja hierne Sytse ek mei hawwe wollen mar dy hie fen 'e moarn gjin nocht oan 't fiskjen. Sa kaem it det Sytse en „Kom, kom*1 sei Durk, „jo sjuggo det forkeard. Safier scil it net komme“. Sytse wier tige drok dwaende om de pype oan to stekken. Al in pear kear striek er in lusjefers oan, mar it spul siet forstoppe. Hg pluze de pype hwer leech in de doaze en forfette do „Tink ris om myn slzzen. Hwet dy jonge frouljue tsjinwirdich net oai- doarre, der is it ein fen wel. Mar 't is de manljue bjarren eigen skild. Dy jowe fiersto folie ta en de dames wollo sa wol. Né Durk, it kin sa nooit goed gean. De man de baes, det wier froe ger sa en sa moat it noch? (Wird forfolge) sit*1, en hg wiisde nei Klaes. „Det sit sa’n hiele moarn mar fen dystjonkene dingen to smoken. As ’t er op oan komt, rük ik noch Ijeaver de sink- dobbe I*1 „Ja Feenstra, segretten is de moade Sytse prottele troch: „Ho ’t in minske f net. In stlkje pompiir mei hwet ape- neamt wirde en det rikket mar raeku. „En de frouljue krge de smaek er ek al aerdich fen beet*1 sel Durk hwer. Det wier aes for Sytse. It smoken fen de frouljue, in utfynsel fen de nge tiid. „Al sa’n skaade, det de frouljue hjarren sa forleechje. Ik sell jo dit sizze, det as myn wiif it weachje scoe om to smoken, det hja dan handich de doar üt wêze scoe11. Durk lake det er skodde en sei: „Foaü Feenstra, seoene jo Ymkje op bjar a'.de del de doar wiize Der leau ik neat fen*1. Sytse seach earnstich en mei oer- fen ’e wike? Sytse stie üaderwylst to prakkesaerjen hwa’t dizze man wier. It gesicht komt mfl net üabekind for tocht er. En do„Ik haw jo alris oan sjoen, mar hwa binne jo as ik freechje mei?*1 teeuBU», oegreeu IB uv uiunuc „Nou moat it dochs net malder tsjinwirdich*1, andere Durk. der nou smaek oan hat begryp ik mar hier er yn, hwent tebak kin it net SEIZOEN-OPRÜIMING im ou ht de k- en 1- it it g B- 3, 1- n it it e >r r- 8 18 1- II- 'n 1 aAlofiJ «aaR 4-1 Iwn A wam DOOR Anny van Panhuys. (Nadruk verboden). e—wwMmss——zei——esns—s—safc tsjüging sei er: „Hja gong er sebyt üt. Mar saisdewraldtsjinwirdich. Do frouljue wolle yn alles it plak fen ’o man ynnimme, en oeral yn sitte to reagjen. En as it sa troch giet komt it met gauens safier hinne, det do manljue thus bliuwe moatte om it wirk to dwaen en de frouljue op ’e ros geaneu. V

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1937 | | pagina 1