voor de Gemeenten Worta, Hem. Oldeph. en Noordw., Hindeloopen, Stavoren, enz. enz.
EEN KORTE DROOM
f
o
i
Nieuws- en Advertentieblad
i
Sluiting Kantoor Gemeunte-Ontvangur
j’ó
63ste Jaargang
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1937.
No. 33
Officieel Gedeelte.
Plaatselyk Nieuws.
FEUILLETON
Uitgave van T. GAASTRA Bz. te WORKUM Telefoon No. 45 -
I
Algemeen weekoverzicht
Binnenland.
zal zijn gesloten.
1
Dit blad verschQnt des Za
terdags en kost per kwartaal
50 cents) franco per post
80 cents. Enkele Nos. 5 ets.
Ingezonden stukken Donder
dags voorm. in te zenden. Ad-
vertentiën tot uiterlQk Don
derdagsmorgens 12 uur, uit
gezonderd familieberichten
nemers aan de T.T.-races, denEngel-
schen Norton-rQder Guthrie.
Ten aanschouwe van 120.000 toe
schouwers deed Guthrie op 't bekende
circuit van Hohenstein—Ernstal, in
Duitschland een doodelQken val.
De prQs der Advertentiën
is van 1—S regels 60 cents,
elke regel meer 7 cents
Grootere letters naar plaats
ruimte. Buiten Friesland,
uitgezonderd Familieberich
ten, 10 cents per regel.
BQ abonnement belangrijk
lager
De Piet Hein
Toch nog spoediger dan aanvanke
lijk verwacht werd, zal de Plet Hein,
het prinselQke jacht, huwelQksge-
achenk van het Nederlandsche volk
aan Prinses Juliana en Prins Bernhard
voor overdracht gereed zQn. Daar
voor is de dag van 28 Augustus (Za
terdag) bepaald.
Prinses Juliana en Prins Bernhard
zullen zich dien dag te vier uur te
Muiden aan boord van de Plet Hein
begeven. Het Prinselijk Paar wordt
namens het algemeen comité tot aan
bieding van een nationaal huwelijks
geschenk begroet, waarna het schip
zee zal kiezen. Na de bezichtiging
heeft de plechtige overdracht plaats.
(Nadruk verboden).
M
WW
Ongetwijfeld heeft dit bezoek de ban
den tusschen Indië en het moederland
versterkt. Deze mooie herinnering zal
de jonger s nooit verlaten.
Wereldtentoonstelling
te New York
Om nu nog enkele officieele berich
ten te releveeren, verbreiden we een
mededeeling van den regeeringspers-
dienst met betrekking tot den we
reldtentoonstelling, welke in 1939 te
New York zal worden gehouden, dat
de Nederlandsche regeering, mede
namens de overzeesche gewesten, de
uitnoodiging tot deelneming, welke
van de regeering der Vereenigde
Staten is ontvangen, zal aanvaarden.
Nadere berichten omtrent de orga
nisatie van deze deelneming zullen
t.z.t. worden gepubliceerd.
We kunnen al vast gaan sparen
voor een bezoek 1
Uitbreiding KLM.
Misschien kunnen we tegen dien
tjjd gebruik maken van een K.L M.-
dlenst op Amerika. Onze burgerlQke
luchtvaart blQkt n.l. geenszins den
Burgemeester en Wethouders van
WORKUM brengen ter algemeene
kennis, dat het kantoor van den
gemeente-ontvanger vanaf 16 tot en
met 22 Augustus a.s.
Voor spoedeischende gevallen kan
men zich ter gemeente-secretarie
vervoegen.
Workum, den 11 Augustus 1937.
Burgemeester en Wethouders
voornbemd,
W. M. OPPEDIJK van VEEN.
De Loco-Secretaris,
G. G. GROENENDAL.
Na overdracht het schip zal dan
ongeveer by den vuurtoren van het
buiten-IJ zQn gearriveerd wordt
Prinses en Prins, die juist jachteige-
naar zijn geworden, een grootsche
hulde gebracht door een vloot van
zeil- en motorjachten. Een vlootrevue
die na 't passeeren van de Oranjeslui
zen wordt gevolgd door een hulde
van de Nederlandsche roeiwereld.
De Jamboree
Het prinsenpaar heeft zich populair
gemaakt bij de internationale pad
vinders. Vooral het onverwachte ver
schijnen der prinses aan het avond-
kampvuur begeesterde de jongelui, vriéndelijk met hen was omgegaan.
De prinses zat eenvoudig tusschen
iet publiek in het zand en zong de
kampliederen dapper mee. De pret
in Vogelenzang is nu uit. De duizen
den gasten zf)n heengegaan na een
hartelQke afscheidsrede van den ou
den Chief, die met weemoed te ken
nen gaf, dat hij gelet op zijn leef
tijd de jongens wel niet meer op
de volgende jamboree, d.i. over vier
jaren, zal weerzien.
Na beëindiging van het feest heb
ben de meeste padvinders zich over
het land uitgestortbezoeken werden
gebracht aan Amsterdam, Den Haag,
Utrecht, Marken, Volendam, de kust
plaatsen en vele kleinere gemeenten
in de provincie. De jongelui z{jn zeer
goed te spreken over.onze gastvrijheid.
De jamboree is in het algemeen
geslaagd, vooral in financieel opzicht.
M ar er zQn ook klachten. In het bij
zonder over de schade, welke het
kampleven ondervond van de over
weldigende belangstelling van buiten
staanders. Die nochtans het geld in
de kas moesten brengen.
De Indische nadvinders, 140 in ge
tal, zijn na afloop van de jamboree
door Koningin en Prinses ten paleize
Het Loo ontvangen. Ze hebben daar
demonstraties gegeven, waarvoor een
groote eetzaal op de tweede verdie
ping van het paleis was ingericht. Ze
hadden succes van hun ernstig stre
ven om zoo correct mogelijk hun le
vendig spel uit te voeren. De Vor
stinnen betoonden zich zeer ingeno
men en onderhielden zich minzaam
met haar jeugdige gasten.
De jongens waren enthousiast over
de Koninklijke ontvangst. Velen meen
den te droomen en veronderstelden
dat men het thuis maar nauwelijks
zou gelooven dat de Koningin hen in
Haar Paleis had ontvangen en zoo
deze vertooning voorstelde. Zoo was
hQ altijd.
Marina zette het gereedgekomen
hoedje op een standaard en liep er
langzaam omheen, voldaan in zichzelf
knikkend. Ja, zoo was het goed.
Morgen kon een van de meisjes er
het zijden voerinkje in zetten!
Een blik op de klok zei haar, dat
het hoog tijd was om naar bed te
gaan. Morgenavond werd 't ook weer
vrij laat- Én ze wilde fit blijven, nu
het drukke seizoen weer begonnen
was.
Ze draaide het licht uit in het
kleine atelier en haastte zich naar de
slaapkamer.
moed te verliezen onder de tegen
slagen.
Fokker, die zooals bekend is
tevens de Douglas Aircraft Company
Incorporated te Santa Monica verte
genwoordigt, heeft bij deze fabriek
een order geplaatst voor de levering
van vier barer vliegtuigen, type
D.C.-3, in opdracht van de K. L. M.
Deze machines zQn van 't zelfde type
als de tot nu toe geleverde, waarvan
de K. L. M. er 14 stuks bezit, doch
zullen met zwaardere motoren van
het allernieuwste type worden voor-
i'
zal de K. L. M. over achttien D.C.-3
vliegtuigen beschikken.
De spelliEgschaos
Nóg een officieel berichtin Staats
blad no. 363 is opgenomen een Kon.
Besluit waarbij voor de openbare
hoogere burgerscholen A en B de
„spelling Slotemaker** wordt voorge-
schreven.
Het bericht in het Staatsblad is
nochtans gesteld in de spelling De
Vries en Te Winkel, welke de regee
ring voor haar officieele stukken
handhaaft. En voor de Lagere scholen
geldt nog steeds het ministerieele
voorschrift, dat de spelling Marchant
er moet worden onderwezen.
Wat een dwazigheld toch, zulke
stelselloosheid op taalgebied.
Allerlei
Ten besluite herinneren we aan het
voor Apeldoorn verheugende feit dat
het zich in de rQ der grootere steden
schaarde, door de inschrijving van
den 70.000en burger in de registers
van den Burg. Stand.
En dan nog een korte memorie, ge-
wQd aan een der meest bekende deel-
11 Aug. Op het heden te Frane-
ker gehouden concours van den Bond
van Chr. Harmonie- en Fanfarecorpsen
in Friesland, behaalde „Crescendo”,
directeur de heer J. B. Dijkstra alhier,
n de hoogste afdeeling nog juist een
le prijs met 150 punten.
Korfbal
11 Aug. Gisteravond ontving
„Jong Frisia” op het gem.-sportterreln
alhier, „Kwiek” van Koudum, welke
ontmoeting voor beide clubs belang
rijk was, omdat voor degene die
verloor de kans op het kampioen
schap verkeken was. In de eerste
helft waren de Workumers over
wegend sterker, maar gemakkelQk
werd het hun over de geheele wed
strijd toch niet gegeven. Er werd
denis verteld en haar ook een portret
laten zien. Zo herkende het meisje
mot hot pittige, geestige gezichtje en
het wilde, donkere haar onmiddellQk.
Tenger en sportlef als een jongen in
hot nauwsluitend rQcostuum
In minder dan een seconde flitste
25.
Heribert... Zou ze hem óóit kunnen
vergeten O, nu ze tot rust gekomen
was, nu die dwaze, heerlijke, korte
droom al verder en verder achter
haar lag, had ze het maar al te goed
leeren inzienze zou hem nooit
waarachtig gelukkig hebben kunnen
maken, alleen reeds omdat ze zelf,
als slot vrouwe van Weldingen, nooit
onbevangen-gelukklg had kunnen
zijn. Haar gravinnenrol had ze vlot
en onnavolgbaar-knap gespeeld, zoo
lang het werkelQkspel was: comedie,
tooneel, avontuurlijk en opwindend
bedrog. Maar zou ze het hebben
uitgehouden, levenslang een rol te
spelen in de rustige werkelijkheid
van eiken dag altQd weer een karak
ter, een persoonlijkheid volte houden,
die ze niet was En dan zou daar
altijd, dag voor dag, jaar voor jaar,
nog de martelende angst geweest z(jn
voor de ontmaskering, voor het
domme, nietige toeval, dat alles aan
het licht zou kunnen brengen. Angst
om ooit met haar man naar Budapest
te reizen angst voor onbekende
vrienden van de ware Hortense
Perer y angst om in e^n of ander
toerisien-oord een der deftige klanten
van maison Violette te ontmoeten
angst, altjjd en overal, voor een be
kend gezicht, een plotsellr gen groet,
een verrasten uitroep...
Was het wreede en plotselinge
einde, dat haar bijna gebroken had,
toch, ondanks alles, niet barmhartiger
geweest dan dat... een heel leven
van angst en <nzekerheid, een nim
mer onbeschaduwd geluk?
Het was beter zoo. Maar of er in
haar hart ooit plaats zou z{jn voor
een ander?
Aan bewonderaars ontbrak het haar
ook nu niet, al was de bewondering
niet altijd meer zoo eerbiedig als die
van de gedistingeerde reiskennissen
van gravin Pereny... De fatterige,
geblaseerde jongelui, die hun moeder
of zuster met den wagen tot voor
haar deur reden en later soms terug
keerden, alléén, om te trachten een
▼luchtig amouretje aan te knoopen
met het beeldmooie modlitetje, moei*
WORKUM. Benoemd tot onder
wijzeres aan de Herv. School, hoofd
de heer IJ. Wielinga, mej. Cars te
zien. Met inbegrip van deze order Leeuwarden.
Den 21en Augustus a.s. zal het
25 jaar geleden zijn dat onze plaats
genoot W. Ketelaar als melkvaarder
n dienst trad bQ de N.V. Kaas- en
Roomboterfabriek „Workum14 voor-
leen Tjebbes Co. Als bijzonderheid
kan nog worden gemeld dat al die
aren voor één veehouder, n.l. de
leer G. Kuipers te Heidenschap, de
melk werd vervoerd.
had ze met een wat beverig glim
lachje gezegd, toen ze haar verhaal
beëindigd had en hem voor 't eerst
weer durfde aanzien. Maar hij was
één en al goedheid en begrijpen ge
weest hjj hield haar niet voor slecht,
al had ze ernstig verkeerd gedaan.
En van dien dag af was hQ nó*
haitelQker, ró* voorkomender ge
weest, zonder ooit iets voor zichzelf
te vragen. Het deed goed, een vriend
te hebben, die alles van je wist, voor
wlen je geen enkel geheim meer had
en die dan tóch nog je vriend wilde
zQn...
HQ had haar in de wintermaanden
vaak meegenomen naar een concert, vu..«,
een goed blQspel, een hoogstaande Alexandra had haar de heele geschie-
film. Morgenavond zouden ze weer
gaan naar een filmpremière, waar
voor reeds dagen te voren alle rangen
waren uitverkocht geweest. Maar
Miklos had tQdlg voor twee stalles
plaatsen gezorgd, omdat hQ haar had
hoeren geggon dat ie alch veol van
ten vaak op hardhandige wQze ont
moedigd worden. De jonge onder
wijzer, die aan den overkant van de
stille straat op kamers woonde, kwam
haar eeuwig boeken leenen en de
laatste maanden waren het bQna on
ver an der IQ k liefdeverzen van alle
mogelQke en onmogelQke jongeren.
Het werd knapjes vervelend... En
inspecteur Eötröi...
Nee, het ging eigenlQk niet aan,
hem te vergelijken met de onridder-
IQke fatjes of den kalverachtig-ver-
liefden jongeling van den overkant.
Miklos Eötvöt was haar vriend. Een
ernstige, toegewQde, onvermoeide
vriend. Die vriendschap had er niet
weinig toe bijgedragen, haar door
dezen troosteloozen winter heen te
helpen. Achter zQn hartelQke kame
raadschap vermoedde zQ een dieper
gevoel, maar róólt had hQ zich met
hinderlQke attenties aan haar opge
drongen, zeker niet sedert ze hem, in
een stemming van hopelooze zwaar
moedigheid, de geheele droevige ge
schiedenis van „gravin Pereny” bad
gebiecht. Dat was op een guren Fa-
bruari-avond geweest, toen ze samen
bQ den haard in zQn moeders zit
kamer zaten en de oude dame was
weggeroepen naar het dochtertje van
een buurvrouw, dat leelQk van de
trap was gevallen. Op zQn vraag
waar ze toch geweest was In die
lange maanden na haar plotselinge
verdwQning uit de stad, bad ze, in
*n opwelling van vertrouwelQkheld,
in een behoefte aan troost en raad,
alles eerlQk verteld... „En nu laat
dit alles door Marina’s hoofd, terwQl
de tekst, waarvan de laatste regels
haar waren ontgaan, verdween en
het beeld te voorschQn kwam. Jutta
scheen gefêteerd te worden om de
een of andere prestatiemet den
linkerarm over den nek van haar
vurig paard, schudde ze lachend de
handen, liet zich met een koddige
grimas kussen door vrouwelQke fa
milieleden en vriendinnen, liet zich
complimenteeren door heeren, jury
leden of wat het zQn mochten.
Hemel, daa<* met een dofsmakje
gleed Marina's taschje van haar knie
ën op den grond, uit haar machteloos
zich ontspannende handen. Maar dat
was immers dat was immers He
ribert
HQ nam Jutta’s beiden handen in
de zQne, hield ze even vast... En
juist vóór het beeld verdween, ving
Marina den blik op, dien zQ wissel
den: Jutta keek naar hem op, even
met de oogen knippend van emotie,
haar mond trachtte nog jolig te glim
lachen, maar baar blik was donker
van overgave en bunkerend verlan
gen. En hQ zQn gezicht scheen
vreemd-gespannen, zQn oogen boorden
in de hare, fel vragend, alsof hQ in
het diepst van haar hart trachtte te
lezen.
Over het witte doek voer nu een
blanke school zeilbooten in een flinke
bries, als meeuwen in egale vlucht.
Marina staarde er naar zonder ze te
zien. In haar was slechts één gewaar
wording een eindeloozn verbazing.
Verbazing, niet om het wonderlQk
toeval, dat ze op deze wQze nog ééns
het gezicht had zien opdoemen van
den man, dien zQ vast geloofd had
nooit meer te zullen terugzien maar
slechts verbazing om het feit, dat haar
eenige aandoening een soort van wee
moedige, verteederde welwillendheid
scheen te zQn. NatuurlQk bonsde haar
hart en trilden haar handen door de
overrompelende verrassing van dit on
verwachte beeld uit't verleden. Maar
de felle pQn, het radeloos heimwee,
die ze had moeten voelen bQ het
weerzien van het beminde gezicht
bleven uit. Ze was stellig overtuigd
geweest dat ze Heribert von Detten-
burg tot haar dood toe nimmer zou
kunnen vergeten dat een mogelQk
weerzien haar hart zou moeten ver
scheuren. Doch er was niets van dien
aard gebeurd. Geen felle steek van
jalouzie had haar door *t hart gepriemd
bQ het zien van den blik dien hQ Jutta
von Talberg toewierp slechts een
vage opluchting had ze gevoeld: h(
heeft zich getroost, hQ zal weer ge
lukkig worden, ik heb zQn leven niet
voorgoed verwoest. Een warme
vriendschap was in haar opgeweld
bQ het zien van die twee jonge men-
schen op het doek, die op 't punt
stonden, elkaar voorgoed te vinden.
Anders niets... Met een grenzelooze
verwondering besefte ze: ik ben er
overheen. Maar ik zou 't zelf misschien
nooit geweten hebben als dit kleine
tooneeltje me de oogen niet had ge
opend.
Met een wQd gevoel van bevrQding
leunde ze achterover. Het leven was
niet voorbQ. Het was misschien zelfs
niet begonnen. Ze behoefde niet
langer in droef gemQmer achter zich
te zien. Ze kon vooruit kQken, naar
een nieuwe horizon, in een land van
nieuwe beloften...
Het was een doorloopende voor
stelling, zonder pauze, en het hoofd
nummer was begonnen zonder dat
ze het bemerkt had. Plotseling keek
ze in een lentelandschap van zeld
zame liefelQkheid een park van
bloesemboomen, waar de prille, pure
zon door speelde; een smalle beek
dartelde langs het bemoste pad. Twee
jonge menschen liepen langzaam
voort door dit paradQs van lente-
weelde, hand in hand, het meisje
had een grooten hoed bQ de lange
tinten aan den arm hangen. De zon
guldde het kruivend haar langs haar
zachte wangen.
Stil, schroomvallig, zonder eenige
opdringerigheid legde Miklos Eötvöi
zQn hand op haar arm.
„Marina...** duisterde hQ, „die mooie
tQd komt weer gauw. Nog ’n paar
weken, dan is 't buiten in de parken
even heerlQk en feestelQk. Kunnen
we niet afspreken, dat we er eens
een heele dag samen op uit trekken
't zou je zoo verbazend veel goed
doen. We blQven dan van vroeg tot
laat buiten in de vrQe natuur en doen
precies als die twee daar...**
HQ zweeg verward en trok haastig
zQn hand terug. Het rustig-voortdren-
telend paar op 't doek was blQven
stilstaan. De jonge man legde zQn
handen op de schouders van het meisje
en trok haar langzaam naar zich toe.
ZQ sloot haar oogen toen zQn lippen
de hare vonden. Marina lachte bQna
onhoorbaar een schalksch, verward
gelukkig lachje. Toen duisterde ze
terug, zonder haar oogen van het
doek te wenden: „Het IQkt me een
goed idee, Miklós.**
EINDE
De groote, modern-gedecoreerde
bioscoopzaal was eivol. Moeizaam
wrongen inspecteur Eötvös zich met
zQn dame in de donkere rQ langs
dikke jassen en bontmantels, tot waar
het kleine, dansende llchtvlekjes van
de electrlsche lantaarn hem de twee
laatste leege plaatsen wees.
Ze waren wat laat, tengevolge van
een verkeersstremming; het vóór-
programma was juist begonnen. Ter
wQl Marina het zich in 't donker zoo
goed en zoo kwaad als 't ging ge-
makkelQk maakte in haar stoel, zag
ze de beelden voorbQditsen. Een kleu
rend mpje van oude Hongaarsche
plattelands-kleederdracht, een nogal
fiiuwe teekei fi m en tenslotte de ac
tualiteiten, binnen- en buitenlandsche.
Enkele Ufa-fragmenten van paar
densport en wedstrQden. Moei IQ ke
sprongen, het nemen van hinderris-
je me zeker arresteer en, Miklos...” sen, ruiters, die in het zand beten,
andere, die triomfantelQk een nogal
leelQken zilveren beker in ontvangst
namen. Ritmeester von Deckow op
„Don Juan**, baron Rshburg op „Hebe“
céa-, wat was dat?
Jonkvrouwe Jutta von Talberg met
haar zwarte merrie Shulamite, een
der koenste amazones van heel
Duitschlandwat watde let
ters dansten voor Marina’s oogen.
Jutta von Talbergmaar die naam
stond immers onvergetelQk in haar
herinnering gebrand. Dat was immers
de jeugdliefde van Heribert von Det-
tenburg geweest, die hQ op een lange
reis in den vreemde had trachten te
vergeten. Jutta, de oude prinses
.L
V.
DOOB
Anny van Panhuys.
Z'.
ijden
"enó
RISO.