s
i
I
I
Sportfcrabbels
Nieuws- en Advertentieblad voor
Workum en omliggende gemeenten
AANVULLENDE BONNENLIJST
geldig van 3 t.m. 16 Febr *46.
.1
De trip naar Indië
van de Workumer ploeg.
X' I
w!
No. 6
I!
«co
Fan aald
Hielepen.
69ste Jaargang
Fryske Brief XXX.
PLAATSELIJK NIEUWS
OFFICIËELE MEDEDEELINGEN
INGEZONDEN
PREDIKBEURTEN
ds
BURGERLIJKE STAND
PUK.
ABONNEERT U OP „FRISO”
aan
wanneer men
Uitgave van: Fa. T. GAASTRA Bz.
te Workum - Tel. 45
De scheidsrechter.
Een belangrijk personage bij voet
balwedstrijden is de scheidsrechter. En
zolang er voetbal gespeeld is en er dus
behoefte was aan leiders, is er ook een
scheidsrechtersvraagstuk geweest. Bijna
altijd en overal is het aantal mensen
735
736
737
738
Bonkaarten KD, KE 602.
835 250 gram jam, stroop enz.
836 100 gram gedr. zuidvruchten
837 250 gr. waschpoeder
Bonkaarten LA, LB, LC 602.
A 04 l'/z liter melk
B 04, C 04 3 liter melk
Tabakskaarten enz.
T12 2 rantsoenen tabaksartikelen
V12 100 gram chocolade of suikerw.
X12 100 gram chocolade of suikerw.
Bonkaarten KA, KB, KC 602.
250 gram jam, stroop enz.
50 gram thee
100 gram gedr. zuidvruchten
250 gram waschpoeder
de dóómenie ’s bie kóóm om aanze9)
oer tó
Bonkaarten LD, LE 602.
D 04, E 04 5 liter melk
Verantwoordelijk voor de geheele inhoud
B. GAASTRA, D 36, Workum
helpt Ind.ë*
f 2454.65.
Verschijnt eenmaal per week
Zaterdag 9 Februari 1946
Workum
Van 31 Januari t. e. m. 6 Februari ’46
Geboren en gehuwd: Geene.
Overleden Joost Bernardus Johannes 6
mnd z.v. Jarig Anne Houtsma. (Overl. te
Sneek).
menschen, die
weer hun
Na
reikt,
ieder
binnen een kwartier de meesten in
zoete rust waren verzonken.
WORKUM. De collecte Nederland
heelt hier opgebracht
mee.
goed
heid
blije,
ieder
gerust en zoo mogelijk gezonder
tot het gewone leven terugkeert. Met
een kampvuur, waarmede elke dag in
’t kamp eindigt, eindigen wij ook dit
troepfeest en zingen »Wij nemen
afscheid van elkaar. Adieu, tot weer
ziens, een volgend jaar. Wij blijven
smeden, God moog 't ons geven, de
broederband.*
'"r;
■-
vreemde2) wagen3) natuurlijk
4)weekmarkt; 5)eigen; 6)parmantig;
7) hoorde8) nog9) nergens10) geven
tegen;,2) tusschen;13) gaf;14) ophield.
Bezoek Commissaris der Koningin.
De Burgemeester van WORKUM
maakt bekend, dat de Commissaris der
Koningin op Dinsdag 19 Februari a.s.
de gemeente zal bezoeken.
Voor ieder die daartoe zijn wensch
te kennen geeft, bestaat gelegenheid
den Commissaris op genoemden dag,
des voormiddags 11 uur, te spreken.
Een audientie-lijst ligt Maandag 18
Februari a.s. ter secretarie ter teekening.
Workum, 7 Februari 1946.
De Burgemeester voornoemd,
W. M. OPPEDIJK VAN VEEN.
Dot wééad ’n aadigen!1)
Dot wééad ’n aadigen, die boer die
't oer ’t wetter wenne, en nó wol ’n
hiengst hee, mar gin wien2). 'n Hiengst,
fansèm3), der köóst ’r naat buuten, mar
’n wien, het soead 'r der mei begónne
As 'r nei de wiekmorke4) geeng, den
kóóm 'r altiet mei sien bóótjen oer 't
wetter, en den koo 'r wol mei de eene
of d’ oore riide. Só kóóm ’r ’r ommes
ek wol.
Dèè see sien boerman 's 'n keer:
„jie kenne Tiisde mien wien wol
krieje, want iek ken naat nei de
wiekmorkedan ken je ’r mei jien
eene5) hiengst wol henne gaan”.
Dot wééad mooi. Hie seet ’r só
presééalik8) ien, en hie klapte ’s mei
de swiepe en de hiengst róón, dat ’t
'n lust wééad.
Op de streetwei helle hie sien broer
ien. Die geeng der rónnende. Hie
hééade7) het efter him oen kómmen.
Héé, dot treft móói, tèót 'r, der sit
mar een ien, der ken ’k móói mei
riide.
Tichterbie, soog ’r dot 't sien broer
jitte8) wol wééad. „Héé, Pier, leet mie
mei riide.”
Friesche Mij. van Landbouw en
particulier bedrijf.
Het ingezonden stuk ran den Heer
R. H. Jonkman in de >Friso< van 26
Jan. j.l. gaat niet in op de kwestie,
welke hier aan de orde is. Het gaat
hier immers om de vraag cf het feit,
dat de Heer Gaastra leverancier is aan
een particulier bedrijf en niet lid is
van een coöperatieve fabriek, een rol
heeft gespeeld bij zijn niet-verkiezing
tot voorzitter van de Friesche Mij. van
Landbouw. Want dit is het kernpunt
van de zaak en een vraag, welke alleen
met >ja« of >neen< is te beantwoorden.
>It giet net om it tüch mar om it
hynder*.
Workum, 6 Februari 1946.
K. WERUMEUS BUNING.
kracht van een Hercules, de snelheid
van een hert, de huid van een rhino
ceros en de geslotenheid van een
oester.*
Hier ligt het kernpuntde veel
zijdigheid die van den scheidsrechter
wordt gevraagd. En hieraan zal meer
aandacht moeten worden besteed dan
tot nu toe het geval is geweest. Er
zal meer op het sociale deel van de
taak der scheidsrechters moeten wor
den gewezen. Hun werk bestaat immers
niet alleen in het toepassen van de
spelregels, neen, zij zijn mede de op
voeders van onze jeugd. Doet men op
deze wijze een beroep op de sport
liefhebbers en vindt men de middelen
en de wegen om de adspirant scheids
rechters op te kweken tot scheids-
rechter-jeugdleider, dan heeft men naar
onze mening een kans het scheids
rechtersvraagstuk van nu, dichter tot
z’n oplossing te brengen.
i en
zal het Dilettantisme een beteren klank
krijgen. Dat het kan, daarvan heeft
toch wel duidelijk die avond in >Ons
Gebouw* getuigd. Het is m.i. een voor
treffelijk voorbeeld welk een genot seri
euze muziekbeoefening kan schenken.
H. S. de B.
geduld.
Alleen
te werk gaat, kunnen de resultaten
uiteindelijk bevredigend worden
protteljen: Moatte, wy der nou mar tofreden mei wêze? Ja, ik haw oan
it bigjin al sein: Wêz op jim iepenst en nou net ünderelkoar de saek
bikritesearje, lyk as mei: It liket wol dat wy hjir altyd yn aide spoar-
weinen krüpe moatte, dy’t men nearne oars hawwe wol.
Né, as it troch giet hwat ^men seit“, dan sille wy ek toane moatte,
hwat wy wolle. Dan sille wy us winsken en biswieren bipleitsje moatte,
dêr hwér’t se hearre.
Sje sa, nou witte jimme hoe’t ik er oer tink. Sille wy nou earstdeis
ynstê fan mei it spoar, reisgje mei in ta autobus promevearre frachtwein
Né, ik wol jimme net bang prate, mar likemin bliid meitsje mei indeade
mosk. En dochs wol ik jimme it neifolgjende forte lie. It sil in dei of
fjirtsjen lyn wêze, dat der yn in krante yn it Süden fan üs Jan in bericht
stie, hwat hjir op del komtDe N.S. litte yn Frankryk greate autobussen
(foar 60 pers.) meitsje. Nou tocht men yn it Süden, dat men der dy
bussen krije soe, om’t de auto’s dy’t der’nou brükt wurde, net sa bést
binne. Hja krije se lykwols net, hwant neffens in meidieling oanbidoelde
krante, komme dy bussen to riden yn Fryslan, Grinsldn en Drinte.
Ja, tink er om, ik haw it yn de krante lézen.
En nou wol ik er in streep ünder sette. It kin wêze dat ik de planke
fier mis bin en dat er fan al de geruchten neat oan is. Mar ik soe sizze,
lit men üs dan mar ris to witten dwaen hoe en hwat.
'FRISO.
Zondag 10 Februari
Workum (R.-K.) Voorm. 7.30 uur Vroeg
mis. 10 uur Hoogmis. Nam. 3.30 uur Lof.
(Herv.) Voorm. 9 en 10.30 uur ds J. Loos.
Nam. 5 uur ds J. van Veen.
Alle Diensten in de verwarmde kerk.
(Doopsgez.) Geen dienst.
(Geref.) Voorm. 9.30 uur en Nam. 2 uur
ds Idema.
(Bapt. Gem.) Voorm. 9.30 en Nam. 4.30 uur
ds F. E. Huizinga van Leeuwarden.
Dinsdag Bidstond, Woensdag Zusterhulp,
Donderdag" 14 en Vrjjdag 15 Februari
Evangelisatie-Samenkomsten, telkens ’s
avonds 8 uur.
Heidenschap (Herv.) Nam. 1.30 uur:
J. Loos.
Ferwoude (Herv.) Voorm. 9.30 uur ds L.
Brink.
Gaast (Herv.) Nam. 2 uur ds L. Brink.
Hlndeloopen (Herv.) Voorm. 9.30 uur en
Nam. 2 uur ds S. J. Wouda.
(Doopsgez.) Voorm. 9.30 uur da. S. Treffers
(Geref.) Voorm. 9.30 en Nam. 2 uur ds
C. Jansen.
Koudum (Doopsgez.) Nam. 2.30 uur ds
Broer van Warns.
r. 1 Hwat is er geande
W Ja, ik wol it hjir earlik bikinne, ik haw it ek mar fan hearren en
W sizzen, en dan liecht men 't measte wurdt der wolris sein, as dat
dos sa is, witte jimme it. Mar sünder gekheit, der is my al in kear-
manich trochdien, dat der plannen bisteane, om mei gauwens, de stasejons
Warkum, Hynljippen en Koudum-M., foaritreisgersforkeartoslüten. Hwat
der nou krekt fan oan is, wit ik op dit stuit noch net, hwant fan de kant
fan de N. S. is 'der noch neat bikind makke. Mei dat al, binne wy op dit
eagenblik noch like fier, om ’t de minsken dy ’t it witte kinne, it swijen
er ta dogge. Moatte wy nou ek itselde dwaen en mar rêstich ófwachtsje
hwat kant it opgean sil, of op üs iepenst wêze en üs ré meitsje, dat as it
nedich is slach leverje to kinnen om de bilangen fan de Südwesthoeke to
fordedigjen? Hwant der sil it dan dochs mar om gean. En ik bin earlik
wier bang, dat it derta komme sil, hwant ik stean it spulnetrjochten wol
om mear as ien reden. Der is noch altyd in sprekwurd dat seit„Fan
hwat net is, komt ek gjin praet fan”, en sa lean ik dan ek, dat der wol
hwat yn ’e loft hinget. Mar jitris, it hoe en hwat, der kinne wy allinne
mar nei riede. Wy witte net hwat de hearen fan de N. S. yn Utrecht
yn’e holle hawwe.
Nou binne der yn ’e Südwesthoeke party minsken dy ’t sizze: Hoe
soene se nou de treinen op de stasejons, dy ’t ik al neamde net stopje
litte. De treinen ride dochs en safolle folk as der tsjinwurdich reisget, dat
is grif de moeite wol, om dy mei to nimmen.
Ja sa is it al, mar it lézen fan oaremans boeken, is min wurk. Ik
wol dermei sizze, dat wy gjin „deskundigen” binne.
Mar hwerom soene se dizze sabilangrykewizigingtrochsettewolle?
Sa frege ik oan immen dy ’t der hwat mear forstan fan hat as ik. It
antwurd. hwat my jown waerd, komt sahwat hjir op del: It soe wêze kinne:
1. Om de reisgers fan en nei Hollan to gerieven, troch de treinen allinne
mar mear to Snits stopje to litten. Dat bitsjut dos, dat de reis
bikoarte wurdt.
Of 2. Om branje üt to sparjen. Hwant it stopjen en wer op gang bringen
kostet eltse kear safolle mear stienkoal.
Of 3. Om dizze stasejons al fêst troch to krassen op ’e spoarweikaert. Hwant
as oer in jiermanich de lijn oer de öfslütdyk klear is, is it stik oan
dizze kant Snits, dochs fan gjin bilang mear. (It is einlings altyd in
styfbern west.) Derom nou foartdaliks it mes er mar yn.
Oan safier dan it antwurd hwat ik krige. En nou hear ik jimme al
Pier reed troch, hie woead naat
stopje. Mar hie kóóm jitte ééwen mei
't haad óm ’e hook, en hie róèpte:
„'t les mien wien naat!”
En dot wééad ek ’n aadigen, der’t
l::
praatjen. De dóómenie woead
graig het febouwe leete oen ’e serke,
mar dot móést het senten kóósje.
Uus man móóst ’r ek tó jóón10), mar
hie woead naat. „lek bin 'r tjian”11)
see ’r.
En nó geeng de dóómenie op sien
allermóóist oen ’t reedeneerjen. Jie
kóósten 'r gin spèalde twiske12) krieje.
Uus maat ek naat. Mar ’t joog14) niks.
Op 't lest, dèè Dóómenie ophéalde14),
see ’r„Jaa Dóómepie, jie hewwe
heelendal geliek, mar iek bin ’r tjian”.
Uut wééad 't. Het wééad der no
tjian tó begónnen? 't Wééad ’n
aadigen. T. D.
was uitstekend (wat ove
deze streek ge^woonte is) ^at bereid is de jeugd op het voetbal
veld te leiden, te gering gebleken. Om
ons maar tot Friesland te bepalen; De
Friese Voetbal Bond telt bijna 8 000
leden verdeeld over 90 verenigingen.
Voor de competitie 1945/’46 schreven
zo’n 150 seniores- en 110 juniores-
elftallen in. Hierbij zijn niet gerekend
de eerste en enkele tweede elftallen
van de 26 K.N.V.B. clubs die Fries’and
rijk is. De adreslijst van de F.V.B.
vermeldt de namen van nog geen 90
scheidsrechters, in welk aantal ook die
functionarissen die uitsluitend K.N.V.B.
wedstrijden fluiten, zijn begrepen. Een
aantal van 75 F.V.B. wedstrijden per
week is normaal.
Bij ampele beschouwing van deze
cijfers blijkt reeds, dat hier de juiste
verhouding zoek is. Het is dit seizoen
zelfs voorgekomen dat een scheids
rechter op één dag drie wedstrijden
kreeg te leiden. Met alle respect voor
den goeden wil van dergelijke functio
narissen, kan toch niet anders gezegd
worden dan dat dit te veel van het
goede is.
Waaraan is nu dit tekort aan scheids
rechters toe te schrijven. Een gebrek
aan kennis van de spelregels? Stellig
is dat één van de oorzaken. Maar die
is weg te nemen en op dat stuk van
zaken is de Bond ook steeds actief
geweest. Door het geven van scheids
rechtercursussen is en kan nog we
iets worden bereikt. De grote moei
lijkheid is naar onze mening echter
de mensen te vinden die op het voet
balveld in de juiste zin van het woord
leiding kunnen geven. Iemand heeft
zich hierover eens als volgt uitgelaten:
»een ideaal voetbalscheidsrechter moet
beschikken over de wijsheid van een
Socrates, het oordeel van een Salomo,
het geduld van een lam, de onver
stoorbaarheid van een Chinees, de
Kamermuziek.
Nogeens de Kamermuziekavond van
j.l 28 Januari in »Ons Gebouw* te
Workum. Niet echter om hierover in
bijzonderheden te treden doch, omdat
dit concert een dankbaar object is,
een kort artikeltje te wijden over
dilettanten-muziek in ’t algemeen. Im
mers staat dilettantisme in de muziek
niet in een al te beste reuk. Naar aan
leiding van de prestaties in ’t alge
meen, van liefhebberij muzikanten,
onverschillig op welk instrument, heeft
het begrip «Dilettantisme* een slech
ten klank gekregen. Men hoeft dan
ook geen jarenlange ervaring op dit
gebied te hebben om voor liefhebberij-
muziek eenigszins de schouders op te
trekken. Maar als men nu eens zoo’n
avond als bovengenoemde meemaakt,
is het inderdaad zoo, dat de mistige
sluier die er over de dilettanten-muziek
ligt, in eens optrekt. Buitengewoon
steekt zooiets af bij het muziek maken
in 't algemeen. Zoowel technisch en
muzikaal, als wat betreft de keuze
der muziekwerken.
Het is een genot deze muziek te
hooren spelen door i___
toch ook de andere dag
eigen bezigheden in 't dagelijksch I
leven hebben. Dit is Dilettantisme in
de beste zin van het woord. Misschien
zult ge nu zeggen, lezer: »Dit zijn
ook menschen met buitengewone
aanleg.* «Zeker is er aanleg voor
noodig.*
Doch weliswaar niet meer dan men
het dagelijks kan tegenkomen bij
honderden andere liefhebberij muzi
kanten. De aanleg voor muziek is
toch immers niets méér of minder dan
de grondvoorwaarde om te kunnen
komen tot goede resultaten. Er is n.l.
iets dat van doorslag gevende invloed
is. Ik zou dat willen indeelen in drie
punten, te weten
le. De leermeester.
2e. Het geduld.
3e. Doorzettingsvermogen.
Elk van deze 3 punten afzonderlijk
moet aanwezig zijn om iets te be
reiken.
Op welk instrument men ook speelt,
hetzij klavier, strijk-of blaasinstrument,
zie uit uw oogen wat voor een leeraar
ge kiest. De beste lessen zijn niet best
genoeg. En dan vooral in ’t begin,
want dan wordt de grond gelegd
waarop men verder kan bouwen. Maar
dan ook geduld hebben en doorzetten.
Glad verkeerd is het wanneer men in
enkele luttele maanden meent iets te
moeten kennen. Heusch, ik zou het
U wel willen toeroepen «Zoo gaat
het niet en komt men er niet* 1 Het
mangelt helaas al te veel
uiterst serieus
In Singapore kwam opdracht terug
te gaan naar Penang, welk bericht nu
juist niet met daverend enthousiasme
werd begroet. Immers, ons doel is
niet achteruit te gaan maar vooruit,
naar ons Indië toe 1
Maar ondanks de teleurstelling van
dit bericht bleef de stemming onder
de jongens uitstekend. Zoo langzamer
hand weten wij, dat teleurstellingen
noodzakelijk zijn om- straks tot de
verwezenlijking van ons groote doel
te komen.
Het weer
rigens in
alleen zorgde de temperatuur voor I
open huidporiën en loozing van over
tollig vet.
Het binnenvaren van de haven was
schitterend mooi. Aan stuurboordzijde,
onder aan de voet van prachtig be
groeide bergen, lag de stad Penang
indrukwekkend mooi in de morgen
zon te schitteren.
Het anker was nog maar pas uitge
gooid toen over het blauwe water de
typische roeibooitjes kwamen aandrij
ven, geladen met pisangs, cocosnoten,
en, wat ook erg op prijs werd gesteld,
sigaren van heel goede kwaliteit.
Voor 10 cigaretten kocht men 20
sigaren of 20 pisangs. De club bun
kerde dusdanig, dat de producten van
de scheepskoks niet meer werden aan
gezien, laat staan van verwerkt.
’s Avonds in donker vonden ge
heimzinn'ge ontschepingen plaats, en
de volgende dag deden wondere ver
halen de ronde over de sprookjesstad
en over vulpennen, camera’s en films,
op nachtelijke tochten daarheen buit
gemaakt.
Zaterdag ging Bat,- „Friesland” van
boord, en werd in een klaarstaande
trein gedeponeerd. De bestemming was
I nog onbekend. 6 uur ’s avonds was
I alles voor vertrek klaar en om 10 uur
et I zette de trein zich in beweging. Na
’t I een interessante treinreis, arriveerden
wij de volgende morgen om 5 uur in
Ipoh.
Bij het station werd eerst thee uit
gereikt en vervolgens ging het per
auto’s naar het kamp.
De indeeling per auto ging heel
handig en model. Op z’n Amerikaansch.
Als oud-militairen hebben wij in dat
opzicht nog heel andere herinneringen.
Uren en uren wachten I
Doch hier niet alzoo. Compagnies-
gewijs aantreden, per peleton in de
auto’s en direct rijden.
een kwartier was het kamp be
waar in een minimum van tijd
een tent was aangewezen, en
i een
Troepfeest „REDBAD” groep.
Drie avonden heeft een stamp
volle zaal meegevierd het troepfeest
van onze «Redbad* groep te Workum.
Verkenners en welpen van deze
groep hebben op interessante wijze
een eenvoudig programma afgewerkt
en al met al mag op een geslaagd
feest teruggezien worden. Geslaagd
vooral in dit opzicht, dat de menschen
in Workum nu in de gelegenheid
waren eens kennis te nemen van de
ideeën en het werk van onze pad
vinders;
Alle drie avonden vangt het feest
aan met de opstelling van de troep
op het podium, gevolgd door het
hijschen van de vlag en het lezen
van de verkenners- en welpenwet.
Hierop klinkthet frissche,pittige «Hoort,
zegt het voort!* over de zaal. Zoo
wordt de avond geopend.
Direct daarop klinken piano klan
ken dooi de zaal en keurig op de
maat marcheert de troepop het podium
en laat zien en hooren «O, wat is
dat loopen fijn
Dan spreekt Hopman Mulder een
openingswoord waarna de padvinders
aan het publiek toeroepen «Hallo 1
Wij komen U groeten, zijn blij U
t’ ontmoeten. Hallo
Daarna spelen de welpen hun spel
in de rimboe «Mowgli.* Het B.R.A.V.O.
en G O.E.D.Z O.O. waarmee het pu
bliek dit spel onderstreept, spreekt
duidelijke taal. Het is een leuk ge-
z:cht, het jongetje dat gevlucht is
voor Shyrkan, de tijger, onder de
welpen te zien opgenomeo.
Dan spelen verkenners een revue
«Op het bureau van den troepleider.*
Hoewel er op de laatste avond drie
invallers in dit stuk waren en nog wel
een met een hoofdrol, hebben de jon
gens het er goed afgebracht. Aardige
scènes waren vooral de opschepperige
Parade, het oudje, de berenleider en
de Nederlandsche maagd.
Tusschen de programma gedeelten
in is er afwisseling genoeg. We hoo
ren naar de liederen bij het kampvuur,
we zingen samen het aardige: «Hatsie,
matsie, Peter* of roepen in spreekkoor
de yell uit«Platte hoed en korte
broek.*
Na de pauze spelen de welpen hun
spel: «De eerste daad*. Welpen be
luisteren in het bosch, hoe twee man
nen afspreken een inbraak te plegen.
Eén van de welpen ziet kans om stil
letjes de tasch, waar de dieven ce
sleutel in hebben geborgen, weg te
nemen. De sleutel brengen ze aan
den eigenaar en voorkomen zoo de
intrfaak.
Dan maken we een dag in ’t kamp
Dit laat ons zien hoe er in een
georganiseerd kamp orde, rein
en rust heerscht, maar ook
frissche vroolijkheid, zoodat een
die aan het kamp meedoet uit
weer
