CONTANT BETALEN
F. M. DE I
r
CLOSETROLLEN (Import)
i
"iOS'
is HOLLANDS
Advertentiën
DE
BETALEN IS FRANS
NIET BETALEN ISrDUITS
ANADESE
29 ERFENIS'
BOEKHANDE
ADRIANUS P. v. d. BAAN
geliefde echtgenoot van
THEODORUS YNTEMA
extra lang, dus voordelig 45 cent per n
in GAASTRA’3
Fryske Brief 132.
Aid
M
I1*
QKMKNGD NIBUWfi.
T. v. d. K.
FEUILLETON
(Wordt vervolf
O
Braadstoffenkaarten T.A. 806 en T.B.
806 dienen zorgvuldig te worden
bewaard.
Heden overleed te Leen
warden na een geduldig ge
dragen lijden onze geliefde
schoonzoon, broeder, zwagei
en oom
De Here verblijdde ons ze
door de geboorte van een w
geschapen Dochter
ELIZABETH
A. DE JAGER
M. DE JAGER—Pobtm,
Werkum, 24 December 194
Alles wel.
A. Zeilstra,
in den ouderdom van 59 jaar
Fam. IJ. ZEILSTRA
Fam. v, d. BAAN.
Workum, 25 Dec. 1948.
Nijmegen:
E. YNTEMA
en Kleinkinderen
Workum, 27 Dec. 1948.
ZO’N JAS VAN
Hiermede vervullen wjj de
droeve plicht, U kennis te
geven dat na een langdurig
dochgeduldiggedragen lijder
voorzien van de H.H. Sacra
menten der Stervenden, is
overleden onze dierbare Va
der, Behuwd- en Grootvadei
Weduwnaar van
Petronella Hoffmeijer
in den ouderdom van 68 jaai
De diepbedroefder,
Culemborg
Zr. LUDGERA
(Bertha Yntema!
Den Haag
U. YNTEMA
A. YNTEMA—Ruiter
Bilthoven
Zr. ERMELINDA
(Cath. Yntema
Workum
A. YNTEMA
S. YNTEMA—Wetting
R. CASTELEIN
Yntema
H. CASTELEIN
Groningen
J. YNTEMA
H. MüLLER—Yntema
R. MüLLER
Heden werden wij verbll
met de geboorte van een w
geschapen Dochtertje en Zus
TJ1TSKE
dat bij de H. Doop de naa
ontving van
TRESIA
I. HUITEMA
J. H. HUITEMA
Bbuinsi
„Zeg Scotty, ga je een winkeltje begin
nen?”
„Welnee, daar smokkelt hij zijn fami
lie in mee.”
„Hij zal van plan zijn door te gaan naar
de Klondyke.”
Een hagel van spottende opmerkingen be
groet Eric, als hij de volgende dag bij het
station komt met een koffer. Een twintig
tal mannen zal ook deze trein naar het
westen nemen. Ze dragen overalls en heb
ben niets dan een bundeltje bij zich. Eric
had niet goed geweten, wat hij met zijn be
zittingen zou aanvangen. Hij had er over
gedacht alles hier in bewaring te geven,
maar wie zegt hem, dat hij in Romford nog
ooit terugkomt? Daarop had hij het plan
gemaakt^zijn koffer te bevrachten tot het
station, waar hij denkt uit te stappen en
hem daar in depót te laten staan. Maar
de ontvangst op het station maakt hem
duidelijk, wat hem te wachten staat, als
hij zulk reisgezelschap meeneemt. Dan
komt het hem in de gedachte, dat het eni
ge vaste punt, dat hij in Canada heeft, ligt
in Mac Intosh Valley. Daar woont Evelyn.
En lopen daar trouwens zijn paarden ook
niet?
„Neen jongens,” weert hij af, „de ballast
moet naar huis,” en hij bevracht zijn kof
fer naar Beaver Creek. Nu nog een kaartje
„naar huis” om Evelyn te vragen de koffer
bij gelegenheid af te halen en voor hem te
bewaren, en Eric is reisvaardig. Een pret
tig gevoel geen bagage te hebben; alle zor
gen vallen van je af. Dit is de-oude zwer-
versvrijheid!
Het is roezemoezig in de trein, die bel
lend en loeiend is komen binnenstormen.
De lange wagons met de lege bankleunln-
gen herbergen een samenraapsel van man
nen uit alle streken. Onvervalste Cockneys
uit de buitenwijken van Londen brabbelen
snel hun onverstaanbaar jargon. Een stel
flegmatieke Finnen zit zwijgend bijeen; een
klein Pools Joodje vraagt aan iedereen de
Maar dan voelt hij \yeer de gesloten be
slistheid van het meisje en hij kan het niet
verdragen, dat hij als een aarzelende zwèr-
ver tegenover haar zal staan. Hij zoekt op
de kaart naar een plaats in het westen op
tienmaal de afstand Romford-Beaver
Creek. Tienmaal honderd vijftig mijl; vijf
tienhonderd mijl naar het westen. Daar
zal hij heen gaan en naar Evelyn keert hij
eerst terug, als hij zich aan haar gelijk
voelt. Even later telt hij zijn geld neer, een
dollar of wat tot Winnipeg en een halve
cent extra voor iedere mijl verder, spe
ciaal tarief voor „Harvest Excursion.”
Morgen gaat zijn trein. Nu eerst in
pakken, even terugschrijven en dan slapen.
Morgen zal hij nog tijd hebben een bad te
nemen in het riviertje en zijn zaken op de
bank te regelen.
Doorberekening weeldebelasting.
Blijkens een in de Staatscourant opg
nomen wijziging van dePrijzenbeschi
king Doorberekening Weeldebelastii
1947, zal de kleinhandelaar in weeld
goederen in den vervolge het bedn
der bij de fabrikant of importeur geb
ven weeldebelasting in zijn verkooppri
mogen doorberekenen, vermenigvii
digd met 1.03. Waar tevoren slechts b
bedrag der weeldebelasting zonder mei
doorberekend mocht worden, beteke:
dit een geringe margeverbetering, waa
van de strekking is de detaillist et
compensatie te geven voor de meerde'
omzetbelasting, welke hij op zijn gest
gen verkoopprijs is verschuldigd.
Aap het eind van een der wagons is e
oploop. Daar staat op een balkon een W
ne, donkere man, die een aria uitgaln
één hand ,op de linkerheup, terwijl de a
dere welsprekend de tragiek van het 11
onderstreept. Stevig staat de man op z
korte benen. Slechts een enkele maal d»
een schommeling van de trein de gestie
lerende hand naar een deurpost grijpen.
Het lied is uit „Bravo Tony!” „Goed
Tony!” „Geef er nog een Tony.” Het i
plaus gaat verloren in het lawaai van
trein. Iedereen schijnt Tony te kenr
Waarschijnlijk heet hij totaal anders; ns
hij is een Italiaan en daarom noemt ied'
een hem Tony en voluit Tony Macaro
waarmee de zanger volkomen tevreden
Hij beschouwt die naam als een symb
van zijn land, dat ver weg is en hij zingt
vloekt of vecht al naar zijn muts staat
Eric is terechtgekomen in een hoekje i
gemengd gezelschap. Er isr’n Hollander
die aanstonds „Dutchie” is gedoopt.
„Waar zijn je houten schoenen?” vrai
een grappenmaker, die geen betere
schrijving voor klompen weet.
„Heb je de ouwe Kaiser nog gezien?”!
formeert een voormalige soldaat
Dan dringt zich ten lange kerel doorl
groepje heen, de hoed scheef op zijn
terhoofd. „Zeg, kom jij uit Holland?' I
ben je daar vandaan gegaan? Heb je
zo’n ezel gezien' Weet je. wel, dat er
geen echte Schiedam te krijgen is? Air
maar bier van een half percent, of jet
klap in je gezicht krijgt. En jij komt
naar toe, hoe is ’t mogelijk.”
„Wat dbe jij dan hier,” antwoordt L
chie gemoedelijk; „als je zo graag B
landse jenever wilt hebben, kan je t»
naar Holland gaan. Niemand die ’t je bei
ten zal.”
Beo vrouw kwam op het idee.
Mevrouw Groothuff, de echtgenote
van de directeur der Staatsmijnen, is
op het idee gekomen om in navolging
van de oude trant van de vakwerkbouw
Limburgse klei te gebruiken voor de
nieuwe woningen. Het idee aan een
vrouwelyk brein ontsproten, werd in
het apparaat der Staatsmijnen tot wer
kelijkheid gebracht, zo lezen we in het
Alg. Dgbl.
In laboratoria en werkplaatsen werden
proeven genomen met Limburgse klei,
die met .andere materialen gemengd
Nu zit bb In de vroege avond op het laad-
perron van het station en laat zijn benen
in de ruimte bungelen, gij is de gierige
boer al vergeten, want op net postkantoor
lag een brief van Evelyn. Van Evelyn
nou ja, een brief hoofdzakelijk geschreven
door Jack, die weten wilde, hoe ’t toeging
op dat karwei aan de grote weg, waar Eric
ééns werkte. Wat is dat al ver achter hem!
•Het is Dinsdagavond, zes dagen zijn er ver
lopen, sinds hij daar ginds opzegde. Zes
dagen, waarin zoveel gebeurd is, dat iedere
dag een week schijnt te zijn geweest.
Nu wil die jongen»weten, hoe het daar
in Erindale was. Maar Evelyn schrijft er
achteraan, hoe het op de boerderij gaat;
en daarom: e<p brief van Evelyn.
Ze heeft dus toch eindelijk geschreven.
En Eric voelt zich alweer een kleine jon
gen tegenover haar. Waarom heeft hij nu
zelf niet eens eerder geschreven; nu geeft
zij weer de toon aan. Dat meisje zal hem
altijd een slag voor zijn.
Wonderlijke brief. Vrolijk en niet vrolijk.
Het werk loppt wel, de oogst valt niet mee,
„maar we komen er wel,” schrijft ze.
Natuurlijk, Evelyn komt er altijd. De brief
'is een opsomming van zakelijke mededelin
gen. Over het hooien, de stand van het zo
mergraan, het mislukken van de rapen, de
droogte. „We hebben genoeg om de winter
door te komen en als we dan voldoende
hout kunnen kappen, hebben we volgend
jaar ook weer geld om de zaak voort te
zetten, ook al is dit jaar niét vet. Want de
boerderij is goed.”
Natuurlijk. „De boerderij is goed.” Daar
had je Evelyn in vier woorden. Haar ver
trouwen in de ontginning was onaantast
baar, maar tussen de regels door las Eric
haar onrust, haar onzekerheid over de toe
komst. Hoe kon ze schrijven over „wij,” als
Jack zulke hardnekkige plannen had om
weg te gaan? Hoe kon ze onder deze om
standigheden spreken van het kappen van
een grote voorraad hout? Of nam ze Jacks
plannen niet ernstig en verwachtte ze
van hem, Eric, alleen maar een waarschu
wing om vooral niet naar zo’n karwei aan
de weg te trekken?
Hij las de brief nog eens over en begreep
niet meer, waarom hij die eerst vrolijk had
gevonden. Er was niets vrolijks in, behalve
die eerste zinnetjes: „We zitten nog altijd
In Mac Intosh Valley en het is er mooi,
dat weet je. Jack en ik hebben prettig ge
werkt en hooi hebben we bijna voor twee
jaar. Dat was het begin, maar verder was
Amerikaanse bewondering voor
Prinses Wilhelmina.
Washington, 29 Dec. (USIS). Volgens
een onlangs gehouden Gallup-onderzoek,
waarbij de vraag gesteld werd:
„Voor welke 10 vrouwen in de wereld
koestert U de grootste bewondering
kwam aan het licht, dat de eerste keuze
viel op mevrouw Eleanor Roosevelt.
Verder werden in volgorde gekozen
mevrouw Tsjang Kai Sjek, Zuster Ken
ny, Clare Booth Luce, mevrouw Truman,
Kate Smith, Prinses en Koningin Elisa
beth van Engeland, Margaret Chase
Smith en Prinses Wilhelmina.
GRIETJE
REGINA
EMMIE
WOPKE
Onze hartelijke dank aan i
Herv. Meisjesvereniging „B
en Werk” voor het grote Kerf
pakket.
Workum, 24 December 194
het één en al zorg. Het slot gaf daarvan
onbewust het hoogtepunt. „Als we maar
eerst door de hete zomer heen zijn, gaat
het weer beter.” Zo schreef ze nü. En aan
het eind, van de winter zou ze zeggen: „Als
we maar eerst de koude maanden dóór
zijn, dan wordt het beter,” en zo zou ze
tobben van seizoen tot seizoen en van jaar
tot jaar zonder ooit op te geven. „Want
de boerderij is goed!”
Eric ziet het huisje in de vallei levendig
voor zich. Een grauw dak boven ruwe mu
ren. Een achtergrond van zwarte schaduw
in groen bos en vóór het huis de zich steeds
wijder openende vlakte, die golvend en spe
lend zich naar de wereld scheen te spoe
den, naar de wereld van de boeren, van de
stedenbouwers, van de uitvinders en van de
zeelui. Daar, in Mac Intosh Valley, stond
je op de rand van die wereld, alsof ze, ge
lijk een rivier uit de gletscher, ontsprong
aan de zwijgende bossen van het Noorden.
En daar werkte Evelyn, daar bouwde ze
haar wereld uit, omdat ze ver in de toe
komst zag. Voor haar was de ruwe bezit
ting geen halve wildernis, maar een nog
niet ontbolsterde rijkdom, die gaaf en wil
lig lag te wachten op ontdekking. Evelyn
zag niet, hoe ver haar nauwelijks ontgon
nen akkers nog verwijderd waren van door
werkten cultuurgrond. Zij zag het, zoals
het misschien over jaren zou zijn. Zij zag
er het spiegelbeeld in van een welvarende,
oude bezitting, met een fors en geriefelijk
huis, met volop werkvolk en spelende kin
deren op het erf.
Kinderen!Evelyn en kinderen.... De
gedachte is nieuw. Ze zou een uitstekende
moeder zijn. En de vader? Eric heeft geen
sterke vaderlijke verlangens; hij glimlacht
in zichzelf om de gedachte, maar hij kan
zich kinderen van Evelyn toch niet voor
stellen met een andere vader. Evelyn en
een ander? Nee, dat is niet passend. Hij
voelt een lichte jalouzie opkomen jegens
de denkbeeldige man, die zijn plaats zou
kunnen innemen. Hij moet er zelf om
lachen. Daar wordt hij jaloers op een man,
die niet bestaat en om een vrouw, die niet
van hem is.
Als hij nu eens terugging. Als hij plotse
ling eens in Mac Intosh Valley kwam aan
waaien? Een onweerstaanbaar verlangen
bekruipt hem om terug te gaan, naast Eve
lyn te werken, om dat huisje verder uit te
breiden en het te omringen met een steeds
wijdere krans van vruchtbare akkers. En
in het midden van die krans Evelyn,
Evelyn met kinderen!
Hij staat op en loopt het station binnen.
Hoe is de verbinding met Beaver Creek?
O, gemakkelijk genoeg; een uur of wat spo
ren naar het oosten. Wat is ze dichtbijHij
draait om het loket heen. Wat zal hij doen?
Het westen maar laten schieten en terug
gaan?
11 ToHalpuntan funjawsun,
- Van de textielkaart V A 804 zijn 35
punten geldig vei klaard, n.l. de bonnen
gemerkt „textiel Q een punt’’ en „textiel
R een punt", „textiel Q vijf punten",
„textiel reserve Q" ter waarde van 10
punten en „textiel reserve R” eveneens
ter waarde van 10 punten.
De aandacht wordt er op gevestigd,
dat deze puntenaanwijzingpractischgeen
verruiming betekent vergeleken bij de
voorgaande aanwijzingen van 25 punten,
daar het niet in de bedoeling ligt vóór
1 Mei 1949 wederom punten geldig te
verklaren. De thans aangewezen punten
zullen dus voor een periode van vier
maanden inplaats van voor een kwar
taal moeten strekken.
Enkele textielfabrikanten hebben de
van tien verdiepingen hoog mee bouwen.
Urenlange bespuitingen van de steen
heeft bewezen, dat hij ook goed tegen j-
onmogelijkste inlichtingen en tracht de b
tekenis uit te vinden van ieder Eng:
woord, dat hij opvangt en dat hij nog n
kent. In weinige weken zal hij meer t
Engels kénnen dan ontelbare Russen
Polen in even zoveel jaren. In een hoe!
valt kaart op kaart; daar worden slag:
gemaakt en robbers gewonnen. Het opa
houd in Romford heeft het spel nauwelii
onderbroken. Een bleke man met een drui
snor oefent zich in het raken van e
kwispedoor met straaltjes tabakssap.
Waar een kennissenkringetje is gevon
gaan blokjes geperste tabak van hand I
hand. Ieder kerft er zijn stukje af met ei
zakmes en stopt er zijn pijp mee of bei
het achter zijn kiezen.
De bouwer van de B. M. overleden
Op 31 Dec. is te Bergum overlede
de heer H. Bulthuis, de ontwerper va
de bekende B.M.-er en de Bulthuisjo
welke boten hem in watersportkringe
grote bekendheid hebben doen verwe:
ven. In 1941 werd hem o.a. wegens zij
grote verdienste door de K.N.W.B. d
Lucaspenning.verleend en in 1947 wei
zijn arbeid voor de watersport oo
officieel erkend, doordat hij werd b
giftigd met de gouden eremedaille va
de Orde van Oranje Nassau. De het
Bulthuis is 56 jaar oud geworden.
’t Wééad op ’n mööien móóntiid ien
’e sómmer. Het skiende de sónne móói
oer de greenelaandenfan Toppenhuzen
en Twellinga. ’t Wééad krekt ofzeuus
tóróópte„nei buten!"
Nó iek hee fekansjeen wééa dus mien
eigen baas.
Acht slaggen. dee de toer fan Twel
linga. lek stepte de kaant uut nei Suits
en róón der de Aasterdiek t Wééad
aadig drok op de streeten. Der spielet
’t oerwork bie 'de graatserke, en r
folgje nougen slaggen. Nó hè’k ’noere
rónd. Mar dot ies jitte mar ’n oegón.
Wur nó henne Wol, nei Hielepen
fansèm. lek hef ’n heelen dei fóór mie,
en iek bin twientig jier aald. Soe ’k den
naat nei Hielepen rónne kenne?
Nó bin ‘k Snits tróch en iek gaan de
lesbrechtumer wei uut.
En só kóm ‘k ienNiejlaaud. Der wen
net ‘n kennis en die seekje ‘k op.
„Doe hoofst naat oer Bölzet”, seit ‘r.
„Iek sol die strakjes op ‘n laandpad
brienge, den géést rochtuut op Tjerk-
wed oen“.
‘t Lieket mie skóón tó. Op ‘t lest oer
Zoals reeds eerder werd medegedeeld,
ligt het niet in het voornemen de brand
stoffendistributie in de loop van dit stook-
seizoen op te heffen. Evenmin is het
mogelijk reeds thans te beslissen of in
het volgende stookseizoen de brand
stoffen kunnen worden vrijgegeven.
In verband hiermede vestigt het Cen
traal Distributiekantoor er de aandacht
op, dat de brandstofifehkaarten T.A.
806 en T.B. 806 met de daarop nog
voorkomende bonnen zorgvuldig moeten
worden bewaard.
De winter f
deze passen
Dit is nu
Z
z
werd tot men de beste samenstelling
ontdekte 95 procent klei en 5 proceut
cement. De nieuwe steen noemde men --- --
stamietsteen. Deze is goed tegen druk verwachting uitgesproken dat dit de
bestandmen kan er desnoods huizen laatste keer zal zijn, dat er punten
worden aangewezen. Doch er gaan ook
stemmen op om de distributieregeling
nog langere tijd te laten voortbestaan,
opdat er zoveel mogelijk textiel naar
Indonesië gezonden kan worden, waar,
zoals bekend, onder de inlandse bevol
king een dri> gende behoefte is aan de
noodzakelijkste kledingstukken, omaldus
een sprekend bewijs te leveren, dat Ne
derland het welzijn van z’n 70 millioen
Rijksgenoten ook in dit opzicht ter
harte gaat.
Menslievende daad.
T. B. C.-bestrijding onder uit Indonesië
gerepatrieerden.
Daar de ervaring heeft geleerd, dat
verscheidene uit Indonesië gerépatrieer-
den, die gedurende de oorlog veelal énige
jaren in Japanse kampen geïnterneerd
of gevangen zaten, bij hun-terugkeer in
Nederland aan T.B.C. lijdende zijn,
heeft het Comité „Nederland Helpt Indië”
gemeend, in zijn vrijwillig aanvaarde
taak, zoals deze in zijn naam tot uit
drukking komt, tekort te schieten, indien
het niet ook in dit opzicht de helpende
hand naa» deze landgenoten uit het
Verre Oosten zou uitsteken.
Derhalve riep het Comité de „Stichting
TuberculoseVerzorging N ederland Helpt
Indië“, in het leven, die zich ten doel
stelt, de verpleegkosten voor T.B.C.-
patiënten onder de gerepatrieerden, die
om enigerlei reden nietonder de Staats-'
zorg vallen, geheel of gedeeltelijk voor
haar rekening te nemen. De Stichting
heeft zich hiertoe voor drie jarën de
beschikking weten te verzekeren over
24 bedden in het bekende Nederlandse
sanatorium te Davos, Zwitserland. Om
voor plaatsing in aanmerking te komen,
moet de ziektegraad van de patiënt in
overeenstemmingzijnmetdehiertoedoor
het Sanatorium teDavosgestelde normen;
rustkuren voor lichte patiënten vallen
dus buiten het kader. Belanghebbenden
kunnen aanvragen indienen of nadere
inlichtingen verzoeken bij’t Bureau van
genoemde Stichting, Westersingel 92 te
Rotterdam.
vocht kan. De steen had barre vries-
proeven te doorstaan, maar kwam ook
daar glansrijk uit te voorschijn.
Als de huizen van stamietsteen in
serie wqrden gebouwd, kunnen zij in
minder dan vier weken kant en klaar
zijn. Gemiddeld kosten zij slechts zes
en een half duizend gulden. Gebrek
aan materiaal is er niet, want over ge
heel Zuid-Limburg ligt de löss acht tot
twaalf meter dik. Op geschoold perso
neel behoeft men ook al niet te wach
ten, want de woning kan geheel door
ongeschoolde krachten worden gebouwd.
Geen stucadoor komt er aan te pas,
want te 'pleisteren valt er niets. De mu
ren kunnen direct worden beschilderd.
Geen spouwmuur behoeft te worden
gezet, want stamietstenen isoleren heel
goed. De board plafonds, deuren, ramen
en kozijnen komen kant en klaar van
de fabriek. Voor de kap wordt rond
hout gebruikt en op het dak liggen
rode pannen.
Tweede helft Januari
pantenvrije verkoop.
De tweede uitverkoop van textiel
zonder punten zal gehouden worden van
15 tot 31 Januari. De grossiers en con-
fectie-industrie mogen van 3 tot 15 Janu
ari punten vrij afleveren.
Winkeliers die aan de puntenvrije
verkoop willen deelnemen moeten vóór
15 Januari aan het Rijksbureau Distex
een lijst inzenden waarop de goederen
vermeld staan, die zij puntenvrij willen
verkopen?
Iedere bij het Rijksbureau Distex in
geschreven detaillist zal ditmaal een
punteninjectie van 4 pct. over de pun-
tenomzet in 1948 ontvangen. In Septem
ber was deze injectie 2*/2 pet.
De goederen die zonder punten ver
kocht worden, zullen door de grossiers
ten minste 6 pet. in prijs moeten wor
den verlaagd. De detaillisten moeten
ten minste 10 pet. korting geven.
„Doe t ik in bern wie, spriek ik as in bern, field e
ik as in bern, tocht ik as in- bern
Hwat wie it in feest, doe ’t ik, bern noch, foar it
earst, mei de alderen opbliuwe mochte om it aid jier üt
’n Móóien kuier (fóór 50 jier).
‘n brèège, dot ies hir de faat nei Waar
kum. Der géét krekt ‘n bóót tróch. Dei
hè ‘k ‘s ien sitten mei uus Feer, dó
nó al tèèn jier liiden.
Iek gaan tróch Parrega, tróch Niej
huzum en der leit Waarkum fóór uus.
Mar het mankeeret mienfoet? Ja, do;
hè je wol ‘s meer só, as je ’n eend
rónne. Staadig oen mar. „De dei hei
jitte gin avond“, see Fekke Oelkes den
Waarkum ies ‘n lang eend, mar op'!
lest bin je óp ‘e Siel en nó sèèn jt
Hielepen, ‘t doel fan ‘e reis. Iek hef''i
skóón oen tiid. Op alle hekken oer d(
séédiek kan ‘k wol ‘n tiidjen reste.
Het ‘n móói uutsicht ies dot hir nèi‘
Heidenskip, De natuur ies móói iei
Frieslaand. Foral ien de streek fai
Hielepen en Waarkum.
Bie de Stoenkhenne is mien lest
halte.
Uus Feer sógt raar op. ‘t Is gin tiii
fan ‘n trein. „Hó bist hir komd?“ seit’i
lek sis,,rónnende’
's-tGr.
