CONTANT BETALEN F. M. DE I CLOSETROLLEN (Import) iw .g IS HOLLANDS DE BETALEN IS FRANS NIET BETALEN IS «DUITS 9 ANADESE o fl T. v. d. K. Advertentiën BOEKHANDEL (Wordt vervolgd). ADRIANUS P. v. d. BAAN geliefde echtgenoot van j THEODORUS YNTEMA extra lang, dus voordelig 45 cent per rol in GAASTRA’5 Fryske Brief 132. Fan Alti JSiGlgtan, gen verkoopprijs is verschuldigd. FEUILLETON V Brandstoffenkaarten T.A. 806 en T.B. 806 dienen zorgvuldig te worden bewaard. Da Here verblijdde ons ze door de geboorte van een w geschapen Dochter ELIZABETH A. DE JAGER M. DE JAGER—Postm Werkum, 24 December 19< Alles wel. Nijmegen: E. YNTEMA en Kleinkinderen Workum, 27 Dec. 1948. ZO’N JAS VAN Heden overleed te Leeti warden na een geduldig ge dragen lijden onze geliefdt schoonzoon, broeder, zwage: en oom A. Zeilstra, in den ouderdom van 59jaar Fam. IJ. ZEILSTRA Fam. v, d. BAAN. Workum, 25 Dec. 1948. digd met 1.03. Waar tevoren slechts het bedrag der weeldebelasting zonder meer doorberekend mocht worden, betekent dit een geringe margeverbetering, waar van de strekking is de detaillist een compensatie te geven voor de meerdere omzetbelasting, welke hij op zijn geste- i Hiermede vervullen wf| d< droeve plicht, U kennis t(! geven dat na een langdurig, doch geduldiggedragen lijder voorzien van de H.H. Sacra menten der Stervenden, il overleden onze dierbare Va der, Behuwd- en Grootvade Weduwnaar van Petronella Hoffmeijer in den ouderdom van 68jaa De diepbedroefden, Culemborg: Zr. LUDGERA (Bertha Yntema Den Haag: U. YNTEMA A. YNTEMARuiter Bllthoven Zr. ERMELINDA (Cath. Yntema Workum A. YNTEMA S. YNTEMA—Wettino R. CASTELEIN Yntemj H. CASTELEIN Groningen J. YNTEMA H. MALLERYntema R. MULLER „Zeg Scotty, ga je een winkeltje begin nen?” „Welnee, daar smokkelt hij zijn fami lie in mee.” „Hij zal van plan zijn door te gaan naar de Klondyke.” Een hagel van spottende opmerkingen be groet Eric, als hij de volgende dag bij het station komt met een koffer. Een twintig tal mannen zal ook deze trein naar het westen nemen. Ze dragen overalls en heb ben niets dan een bundeltje bij zich. Eric had niet goed geweten, wat hij met zijn be zittingen zou aanvangen. Hij had er over gedacht alles hier in bewaring te geven, maar wie zegt hem, dat hij in Romford nog ooit terugkomt? Daarop had hij het plan gemaakt^ zijn koffer te bevrachten tot het station, waar hij denkt uit te stappen en hem daar in depót te laten staan. Maar de ontvangst op het station maakt hem duidelijk, wat hem te wachten staat, als hij zulk reisgezelschap meeneemt. Dan komt het hem in de gedachte, dat het eni ge vaste punt, dat hij in Canada heeft, ligt in Mac Intosh Valley. Daar woont Evelyn. En lopen daar trouwens zijn paarden ook niet? „Neen jongens,” weert hij af, „de ballast moet naar huis,” en hij bevracht zijn kof fer naar Beaver Creek. Nu nog een kaartje „naar huis” om Evelyn te vragen de koffer bij gelegenheid af te halen en voor hem te bewaren, en Eric is reisvaardig. Een pret tig gevoel geen bagage te hebben; alle zor gen vallen van je af. Dit is de-oude zwer vers vrij heid! Het is roezemoezig in de trein, die bel lend en loeiend is komen binnenstormen. De lange wagons met de lege bankleunin- gen herbergen een samenraapsel van man nen uit. alle streken. Onvervalste Cockneys uit de buitenwijken van Londen brabbelen snel hun onverstaanbaar jargon. Een stel flegmatieke Finnen zit zwijgend bijeen; een klein Pools Joodje vraagt aan iedereen de «o P RC C M j C zijn, dan wordt het beter,” Q fl I L. i I O tobben van seizoen tot seizot Nu zit £lj in de vroege avond op het laad- perron van het station en laat zijn benen in de ruimte bungelen, gij is de gierige boer al vergeten, want op het postkantoor lag een brief van Evelyn. Van Evelyn nou ja, een brief hoofdzakelijk geschreven door Jack, die weten wilde, hoe ’t toeging op dat karwei aan de grote weg, waar Eric ééns werkte. Wat is dat al ver achter hem! •Het is Dinsdagavond, zes dagen zijn er ver lopen, sinds hij daar ginds opzegde. Zes dagen, waarin zoveel gebeurd is, dat iedere dag een week schijnt te zijn geweest. Nu wil die jongen»weten, hoe het daar in Erindale was. Maar Evelyn schrijft er achteraan, hoe het op de boerderij gaat; en daarom: e?n brief van Evelyn. Ze heeft dus toch eindelijk geschreven. En Eric voelt zich alweer een kleine jon gen tegenover haar. Waarom heeft hij nu zelf niet eens eerder geschreven; nu geeft zij weer de toon aan. Dat meisje zal hem altijd een slag voor zijn. Wonderlijke brief. Vrolijk en niet vrolijk. Het werk loopt wel, de oogst valt niet mee, „maar we komen er wel,” schrijft ze. Natuurlijk, Evelyn komt er altijd. De brief 'is een opsomming van zakeiijke mededelin gen. Over het hooien, de stand van het zo mergraan, het mislukken van de rapen, de droogte. „We hebben genoeg om de winter door te komen en als we dan voldoende hout kunnen kappen, hebben we volgend jaar ook weer 'geld om de zaak voort te zetten, -ook al is dit jaar niet vet. Want de boerderij is goed.” Natuurlijk. „De boerderij is goed.” Daar had je Evelyn in vier woorden. Haar ver trouwen in de ontginning was onaantast baar, maar tussen de regels door las Eric haar onrust, haar onzekerheid over de toe komst. Hoe kon ze schrijven over „wij,” als Jack zulke hardnekkige plannen had om weg te gaan? Hoe kon ze onder deze om standigheden spreken van het kappen van een grote voorraad hout? Of nam ze Jacks plannen niet ernstig en verwachtte ze van hem, Eric, alleen maar een waarschu wing om vooral niet naar zo’n karwei aan de weg te trekken? Hij las de brief nog eens over en begreep niet meer, waarom hij die eerst vrolijk had gevonden. Er was niets vrolijks in, behalve die eerste zinnetjes: „We zitten nog altijd in Mac Intosh Valley en het is er mooi, dat weet je. Jack en ik hebben prettig ge werkt en hooi hebben we bijna voor twee jaar. Dat was het begin, maar verder was Maar dan voelt hij xyeer de gesloten be slistheid van het meisje en hij kan het niet verdragen, dat hij als een aarzelende zwèr- ver tegenover haar zal staan. Hij zoekt op de kaart naar een plaats in het westen op tienmaal de afstand Romford-Beaver Creek. Tienmaal honderd vijftig mijl; vijf tienhonderd mijl naar het westen. Daar zal hij heen gaan en naar Evelyn keert hij eerst terug, als hij zich aan haar gelijk voelt. Even later telt hij zijn geld neer, een dollar of wat tot Winnipeg en een halve cent extra voor iedere mijl verder, spe ciaal tarief voor „Harvest Excursion.” Morgen gaat zijn trein. Nu eerst in pakken, even terugschrijven en dan slapen. Morgen zal hij nog tijd hebben een bad te nemen in het riviertje en zijn zaken op de bank te regelen. Heden werden wjj verbl met de geboorte van een w geschapen Dochtertje en Zui TJITSKE dat b(j de H. Doop de nat ontving van TRESIA I. HUITEMA J. H. HUITEMA Bruins; Doorberekening weeldebelasting. Blijkens een in de Staatscourant opge nomen wijziging van dePrijzenbeschik- heel Zuid-Limburg ligt de löss acht tot twaalf meter dik. Op geschoold perso neel behoeft men ook al niet te wach ten, want de woning kan geheel door ongeschoolde krachten worden gebouwd. Geen stucadoor komt er aan te pas, want te ■pleisteren valt er niets. De mu ren kunnen direct worden beschilderd. Geen spouwmuur behoeft te worden Amerikaanse bewondering voor Prinses Wilhelmina. Washington, 29 Dec. (USIS). Volgens een onlangs gehouden Gallup-onderzoek, waarbij de vraag gesteld werd: „Voor welke 10 vrouwen in de wereld koestert U de grootste bewondering kwam aan het licht, dat de eerste keuze viel op mevrouw Eleanor Roosevelt. Verder werden in volgorde gekozen mevrouw Tsjang Kai Sjek, Zuster Ken ny, Clare Booth Luce, mevrouw Truman, Kate Smith, Prinses en Koningin Elisa beth van Engeland, Margaret Chase Smith en Prinses Wilhelmina. king Doorberekening Weeldebelasting 1947, zal de kleinhandelaar in weelde- goederen in den vervolge het bedrag der bij de fabrikant of importeur gehe ven weeldebelasting in zijn verkoopprijs mogen doorberekenen, vermenigvul- GRIETJE REGINA EMMIE WOPKE Onze hartelijke dank aan Herv. Meisjesvereniging „E en Werk” voor het grote Ker pakket. Workum, 24 December 19< ontdekte95 procent klei en 5 procent cement. De nieuwe steen noemde men De bouwer van de B. M. overleden. Op 31 Dec. is te Bergum overleden de heer H. Bulthuis, de ontwerper van de bekende B.M.-er en de Bulthuisjol, welke boten hem in watersportkringen grote bekendheid hebben doen verwer ven. In 1941 werd hem o.a. wegens zijn grote verdienste door de K.N.W.B. de Lucaspenning. verleend en in 1947 werd zijn arbeid voor de watersport ook officieel erkend, doordat hij werd be giftigd met de gouden eremedaille van de Orde van Oranje Nassau. De heer Bulthuis is 56 jaar oud geworden. gezet, want stamietstenen isoleren heel goed. De boardplafonds, deuren, ramen en kozijnen komen kant en klaar van de fabriek. Voor de kap wordt rond hout gebruikt en op het dak liggen rode pannen. Tweede helft Januari punten vrije verkoop. De tweede uitverkoop van textiel zonder punten zal gehouden worden van 15 tot 31 Januari. De grossiers en con- fectie-industrie mogen van 3 tot 15 Janu ari punten vrij afleveren. Winkeliers die aan de puntenvrije verkoop willen deelnemen moeten vóór 15 Januari aan het Rijksbureau Distex een lyst inzenden waarop de goederen vermeld staan, die zij puntenvrij willen verkopen.- Iedere bij het Rijksbureau Distex in geschreven detaillist zal ditmaal een punteninjectie van 4 pct. over de pun- tenomzet in 1948 ontvangen. In Septem ber was deze injectie 2‘/2 pet. De goederen die zonder punten ver kocht worden, zullen door de grossiers ten minste 6 pet. in prijs moeten wor den verlaagd. De detaillisten moeten ten minste 10 pet. korting geven. vocht kan. De steen had barre vries- proeven te doorstaan, maar kwam ook daar glansrijk uit te voorschijn. Als de huizen van gtamietsteen in serie wqrden gebouwd, kunnen zij in minder dan vier weken kant en klaar zijn. Gemiddeld kosten zij slechts zes en een half duizend gulden. Gebrek Aap het eind van een der wagons is een oploop. Daar staat op een balkon een klei- j ne, donkere man, die een aria uitgalmt; één hand op de linkerheup, terwijl de an dere welsprekend de tragiek van het lied onderstreept. Stevig staat de man op zijn korte benen. Slechts een enkele maal doet een schommeling van de trein de gesticu lerende hand naar een deurpost grijpen. Het lied is uit „Bravo Tony!” „Goed zo Tony!” „Geef er nog een Tony.” Het ap plaus gaat verloren in het lawaai van de trein. Iedereen schijnt Tony te kennen. Waarschijnlijk heet hij totaal anders; maar hij is een Italiaan en daarom noemt ieder een hem Tony en voluit Tony Macaroni, waarmee de zanger volkomen tevreden is. Hij beschouwt die naam als een symbool van zijn land, dat ver weg is en hij zingt of vloekt of vecht al naar zijn muts staat. Eric is terechtgekomen in een hoekje met gemengd gezelschap. Er is-’n Hollander bij, die aanstonds „Dutchie” is gedoopt. „Waar zijn je houten schoenen?” vraagt een grappenmaker, die geen betere om schrijving voor klompen weet. „Heb je de ouwe Kaiser nog gezien?” in formeert een voormalige soldaat Dan dringt zich een lange kerel door net groepje heen, de hoed scheef op zijn ach terhoofd. „Zeg, kom jij uit Holland? En ben je daar vandaan gegaan? Heb je ooit zo’n ezel gezien' Weet je wel, dat er hier geen echte Schiedam te krijgen is? Alleen maar bier van een half percent, of je een klap in je gezicht krijgt. En jij komt hier naar toe, hoe is 't mogelijk.” „Wat dbe jij dan hier,” antwoordt Dut chie gemoedelijk; „als je zo graag Hol landse jenever wilt hebben, kan je toch naar Holland gaan. Niemand die ’t je belet ten zal.” „Doe 't ik in bern wie, spriek ik as in bern, field e ik as in bern, tocht ik as in- bern Hwat wie it in feest, doe ’t ik, bern noch, foar it earst, mei de alderen opbliuwe mochte om it aid jier üt to sitten. Hwat stelde ik my dpchs in bulte fan sa’n joun onmogelijkste inlichtingen en tracht de be tekenis uit te vinden van ieder Engels woord, dat hij opvangt en dat hij nog niet kent. In weinige weken zal hij meer van Engels kénnen dan ontelbare Russen en Polen in even zoveel jaren. In een hoekje valt kaart op kaart; daar worden slagèn gemaakt en robbers gewonnen. Het opont houd in Romford heeft het spel nauwelijks onderbroken. Een bleke man met een drulp- snor oefent zich in het raken van een kwispedoor met straaltjes tabakssap. Waar een kennissenkringetje is gevormd gaan blokjes geperste tabak van hand tot hand. Ieder kerft er zijn stukje af met een zakmes en stopt er zijn pijp mee of bergt het achter zijn kiezen. Zoals reeds eerder werd medegedeeld, ligt het niet in het voornemen de brand stoffendistributie in de loop van dit stoók- seizoen op te heffen. Evenmin is het mogelijk reeds thans te beslissen of in het volgende stookseizoen de brand stoffen kunnen worden vrijgegeven. In verband hiermede vestigt het Cen traal Distributiekantoor er de aandacht op, dat de brandstoffehkaarten T.A. 806 en T.B. 806 met de daarop nog voorkomende bonnen zorgvuldig moeten worden bewaard. *n Möèien kuier (föör 50 jier). ‘n brèège, dot ies hir de faat nei Waar- kum. Der géét krekt ‘n bóót tróch. Der hè 'k ‘s ien sitten mei uus Feer, dó ‘s nó al tèèn jier liiden. lek gaan tróch Parrega, tróch Niej- huzum en der leit Waarkum fóór uus. Mar het mankeeret mien foet? Ja, dot hè je wol ‘s meer só, as je ’n eend rónne. Staadig oen mar. „De dei het jitte gin avond“, see Fekke Oelkes den. Waarkum ies ‘n lang eend, mar op‘t lest bin je óp ‘e Siel en nó sèèn je Hielepen, ‘t doel fan ‘e-reis. lek hef-‘t skóón oen tiid. Op alle hekken oer de séédiek kan ‘k wol ‘n tiidjen reste. Het ‘n móói uutsicht ies dot hir néi ‘t J Heidenskip. De natuur ies móói ien Frieslaand. Foral ien de streek fan Hielepen en Waarkum. Bie de Stoenkhenne is mien leste halte. Uus Feer sógt raar op. 't Is gin tiid fan ‘n trein. „Hó bist hir komd seit’r. lek sis„Tónnende ‘s-Gr. De winter i deze passer Dit is nu z z z het één en al zorg. Het slot gaf daarvan onbewust het hoogtepunt. „Als we maar eerst door de hete zomer heen zijn, gaat het weer beter.” Zo schreef ze nü. En aan het eind, van de winter zou ze zeggen: „Als we maar eerst de koude maanden dóór en zo zou ze tobben van seizoen tot seizoen en van jaar tot jaar zonder ooit op te geven. „Want de boerderij is goed!” Eric ziet het huisje in de vallei levendig voor zich. Een grauw dak boven ruwe mu ren. Een achtergrond van zwarte schaduw in groen bos en vóór het huis de zich steeds wijder openende vlakte, die golvend en spe lend zich naar de wereld scheen te spoe den, naar de wereld van de boeren, van de stedenbouwers, van de uitvinders en van de zeelui. Daar, in Mac Intosh Valley, stond je op de rand van die wereld, alsof ze, ge lijk een rivier uit de gletscher, ontsprong aan de zwijgende bossen van het Noorden. En daar werkte Evelyn, daar bouwde ze haar wereld uit, omdat ze ver in de toe komst zag. Voor haar was de ruwe bezit ting geen halve Wildernis, maar een nog niet ontbolsterde rijkdom, die gaaf en wil lig lag te wachten op ontdekking. Evelyn zag niet, hoe ver haar nauwelijks ontgon nen akkers nog verwijderd waren van door werkten cultuurgrond. Zij zag het, zoals het misschien over jaren zou zijn. Zij zag er het spiegelbeeld in van een welvarende, oude bezitting, met een fors en geriefelijk huis, met volop werkvolk en spelende kin deren op het erf. Kinderen! Evelyn en kinderen.... De gedachte is nieuw. Ze zou een uitstekende moeder zijn. En de vader? Eric heeft geen sterke vaderlijke verlangens; hij glimlacht in zichzelf om de gedachte, maar hij kan zich kinderen van Evelyn toch niet voor stellen met een andere vader. Evelyn en een ander? Nee, dat is niet passend. Hij voelt een lichte jalouzie opkomen jegens de denkbeeldige man, die zijn plaats zou kunnen innemen. Hij moet er zelf om lachen. Daar wordt hij jaloers op een man, die niet bestaat en om een vrouw, die niet van hem is. Als hij nu eens terugging. Als hij plotse ling eens in Mac Intosh Valley kwam aan waaien? Een onweerstaanbaar verlangen bekruipt hem om terug te gaan, naast Eve lyn te werken, om dat huisje verder uit te breiden en het te omringen met een steeds wijdere krans van vruchtbare akkers. En in het midden van die krans Evelyn, Evelyn met kinderen! Hij staat op en loopt het station binnen. Hoe is de verbinding met Beaver Creek? O, gemakkelijk genoeg; een uur of wat spo ren naar het oosten. Wat is ze dichtbijHij draait om het loket heen. Wat zal hij doen? Het westen maar laten schieten en terug gaan? 't Wééad op ’n mèbien móóntiid ien ’e sómmer. Het skiende de sónne móói oei de greenelaanden fan Toppenhuzen en Twellinga. ’t Wééad krekt of ze uus tóróópte „nei buten!’’ Nó iek hee fekansjeen wééa dus mien eigen baas. Acht slaggen. dee de toer fan Twel linga. lek stepte de kaant uut nei Suits en róón der de Aasterdiek t Wééad aadig drok op de streden. Der spieiet 't oerwork bie ’de graatserke, en 'r 'folgje nougen slaggen. Nó hè’k ’noere rónd. Mar dot ies jitte mar ’n begón. Wur nó henne Wol, nei Hielepen fansèm. lek hef ’n heelen dei fóór mie, en iek bin twientig jier aald. Soe’k den naat nei Hielepen rónne kenne? Nó bin ‘k Suits tróch en iek gaan de lesbrechtumer wei uut. En só kóm ‘k ien Niejlaand. Der wen net ‘n kennis en die seekje ‘k op. „Doe hoofst naat oer Bölzet”, seit ‘r. „Iek sol die strakjes op 'n laandpad brienge, den géést rochtuut op Tjerk- wed oen“. ‘t Lieket mie skóón tó. Op ‘t lest oer punten geldig veiklaard, n.l. de bonnen gemerkt „textiel Q een punt” en „textiel R een punt”, „textiel Q vijf punten”, „textiel reserve Q” ter waarde van 10 punten en „textiel reserve R” eveneens ter waarde van 10 punten. De aandacht wordt er op gevestigd, dat deze puntenaan wijzin gpractisch geen verruiming betekent vergeleken bij de voorgaande aanwijzingen van 25punten, daar het niet in de bedoeling ligt vóór 1 Mei 1949 wederom punten geldig te verklaren. De thans aangewezen punten zullen dus voor een periode van vier maanden inplaats van voor een kwar taal moeten strekken. Indonesië gezonden kan worden, waar, zoals bekend, onder de inlandse bevol king een dri< gende behoefte is aan de noodzakelijkste kledingstukken, omaldus een sprekend bewijs te leveren, dat Ne derland het welzijn van z’n 70 millioen Rijksgenoten óok in dit opzicht ter Oil DUH UtVll UU1ZUVUV4 .7 0 aan materiaal is er niet, want over ge- harte gaat. Menslievende daad. T.B. C.-bestrijding onder uit Indonesië g «repatrieerden. Daar de ervaring heeft geleerd, dat verscheidene uit Indonesië gerepatrieer- den, die gedurende de oorlog veelal énige jaren in Japanse kampen geïnterneerd of gevangen zaten, bij hun-terugkeer in Nederland aan T.B.C. lijdende zyn, heeft het Comité „Nederland Helpt Indië” gemeend, in zijn vrijwillig aanvaarde taak, zoals deze in zijn naam tot uit drukking komt, tekort te schieten, indien het niet ook in dit opzicht de helpende hand naap deze landgenoten uit het Verre Oosten zou uitsteken. Derhalve riep het Comité de „Stichting Tuberculose Verzorging Nederland Helpt Indië“, in het leven, die zich ten doel stelt, de verpleegkosten voor T. B.C.- patiënten onder de gerepatrieerden, die om enigerlei reden niet onder de Staats-' zorg vallen, geheel of gedeeltelijk voor haar rekening te nemen. De Stichting heeft zich hiertoe voor drie jarën de beschikking weten te verzekeren over 24 bedden in het bekende Nederlandse sanatorium te Davos, Zwitserland. Om voor plaatsing in aanmerking te komen, moet de ziektegraad van de patiënt in overeenstemming zijn met de hiertoe door het Sanatorium teDavosgestelde normen; rustkuren voor lichte patiënten vallen dus buiten het kader. Belanghebbenden kunnen aanvragen indiener: of nadere inlichtingen verzoeken bij’t Bureau van genoemde Stichting, Wester singel 92 te Rotterdam. stamietsteen. Deze is goed tegen druk verwachting uitgesproken dat dit de bestandmen kan er desnoods huizen laatste keer zal zijn, dater punten van tien verdiepingen hoog mee bouwen. Urenlange bespuitingen van de steen £eu vrouw kwam op bet ide». Mevrouw Groothoff, de echtgenote van de directeur der Staatsmijnen, is op het idee gekomen om in navolging van de oude trant van de vakwerkbouw Limburgse klei te gebruiken voor de nieuwe woningen. Het idee aan een vrouweltfk brein ontsproten, werd in het apparaat der Staatsmijnen tot wer kelijkheid gebracht, zo lezen we in het Alg. Dgbl. In laboratoria en werkplaatsen werden proeven genomen met Limburgse klei, die met .andere materialen gemengd werd tot men de beste samenstelling Enkele textielfabrikanten hebben de zint /4 1' L rl O j keer zal zijn, dat er punten worden aangewezen. Doch er gaan ook stemmen op om de distributieregeling heeft bewezen, dat hij ook goed tegen i nog langere tijd te laten voortbestaan, - 1 opdat er zoveel mogelijk textiel naar inlandse bevol-

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1949 | | pagina 6