CONTANT BETALEN
F. M. DE I
CLOSETROLLEN (Import)
iw
.g
IS HOLLANDS
DE
BETALEN IS FRANS
NIET BETALEN IS «DUITS
9
ANADESE
o
fl
T. v. d. K.
Advertentiën
BOEKHANDEL
(Wordt vervolgd).
ADRIANUS P. v. d. BAAN
geliefde echtgenoot van j
THEODORUS YNTEMA
extra lang, dus voordelig 45 cent per rol
in GAASTRA’5
Fryske Brief 132.
Fan Alti JSiGlgtan,
gen verkoopprijs is verschuldigd.
FEUILLETON
V
Brandstoffenkaarten T.A. 806 en T.B.
806 dienen zorgvuldig te worden
bewaard.
Da Here verblijdde ons ze
door de geboorte van een w
geschapen Dochter
ELIZABETH
A. DE JAGER
M. DE JAGER—Postm
Werkum, 24 December 19<
Alles wel.
Nijmegen:
E. YNTEMA
en Kleinkinderen
Workum, 27 Dec. 1948.
ZO’N JAS VAN
Heden overleed te Leeti
warden na een geduldig ge
dragen lijden onze geliefdt
schoonzoon, broeder, zwage:
en oom
A. Zeilstra,
in den ouderdom van 59jaar
Fam. IJ. ZEILSTRA
Fam. v, d. BAAN.
Workum, 25 Dec. 1948.
digd met 1.03. Waar tevoren slechts het
bedrag der weeldebelasting zonder meer
doorberekend mocht worden, betekent
dit een geringe margeverbetering, waar
van de strekking is de detaillist een
compensatie te geven voor de meerdere
omzetbelasting, welke hij op zijn geste- i
Hiermede vervullen wf| d<
droeve plicht, U kennis t(!
geven dat na een langdurig,
doch geduldiggedragen lijder
voorzien van de H.H. Sacra
menten der Stervenden, il
overleden onze dierbare Va
der, Behuwd- en Grootvade
Weduwnaar van
Petronella Hoffmeijer
in den ouderdom van 68jaa
De diepbedroefden,
Culemborg:
Zr. LUDGERA
(Bertha Yntema
Den Haag:
U. YNTEMA
A. YNTEMARuiter
Bllthoven
Zr. ERMELINDA
(Cath. Yntema
Workum
A. YNTEMA
S. YNTEMA—Wettino
R. CASTELEIN
Yntemj
H. CASTELEIN
Groningen
J. YNTEMA
H. MALLERYntema
R. MULLER
„Zeg Scotty, ga je een winkeltje begin
nen?”
„Welnee, daar smokkelt hij zijn fami
lie in mee.”
„Hij zal van plan zijn door te gaan naar
de Klondyke.”
Een hagel van spottende opmerkingen be
groet Eric, als hij de volgende dag bij het
station komt met een koffer. Een twintig
tal mannen zal ook deze trein naar het
westen nemen. Ze dragen overalls en heb
ben niets dan een bundeltje bij zich. Eric
had niet goed geweten, wat hij met zijn be
zittingen zou aanvangen. Hij had er over
gedacht alles hier in bewaring te geven,
maar wie zegt hem, dat hij in Romford nog
ooit terugkomt? Daarop had hij het plan
gemaakt^ zijn koffer te bevrachten tot het
station, waar hij denkt uit te stappen en
hem daar in depót te laten staan. Maar
de ontvangst op het station maakt hem
duidelijk, wat hem te wachten staat, als
hij zulk reisgezelschap meeneemt. Dan
komt het hem in de gedachte, dat het eni
ge vaste punt, dat hij in Canada heeft, ligt
in Mac Intosh Valley. Daar woont Evelyn.
En lopen daar trouwens zijn paarden ook
niet?
„Neen jongens,” weert hij af, „de ballast
moet naar huis,” en hij bevracht zijn kof
fer naar Beaver Creek. Nu nog een kaartje
„naar huis” om Evelyn te vragen de koffer
bij gelegenheid af te halen en voor hem te
bewaren, en Eric is reisvaardig. Een pret
tig gevoel geen bagage te hebben; alle zor
gen vallen van je af. Dit is de-oude zwer
vers vrij heid!
Het is roezemoezig in de trein, die bel
lend en loeiend is komen binnenstormen.
De lange wagons met de lege bankleunin-
gen herbergen een samenraapsel van man
nen uit. alle streken. Onvervalste Cockneys
uit de buitenwijken van Londen brabbelen
snel hun onverstaanbaar jargon. Een stel
flegmatieke Finnen zit zwijgend bijeen; een
klein Pools Joodje vraagt aan iedereen de
«o P RC C M j C zijn, dan wordt het beter,”
Q fl I L. i I O tobben van seizoen tot seizot
Nu zit £lj in de vroege avond op het laad-
perron van het station en laat zijn benen
in de ruimte bungelen, gij is de gierige
boer al vergeten, want op het postkantoor
lag een brief van Evelyn. Van Evelyn
nou ja, een brief hoofdzakelijk geschreven
door Jack, die weten wilde, hoe ’t toeging
op dat karwei aan de grote weg, waar Eric
ééns werkte. Wat is dat al ver achter hem!
•Het is Dinsdagavond, zes dagen zijn er ver
lopen, sinds hij daar ginds opzegde. Zes
dagen, waarin zoveel gebeurd is, dat iedere
dag een week schijnt te zijn geweest.
Nu wil die jongen»weten, hoe het daar
in Erindale was. Maar Evelyn schrijft er
achteraan, hoe het op de boerderij gaat;
en daarom: e?n brief van Evelyn.
Ze heeft dus toch eindelijk geschreven.
En Eric voelt zich alweer een kleine jon
gen tegenover haar. Waarom heeft hij nu
zelf niet eens eerder geschreven; nu geeft
zij weer de toon aan. Dat meisje zal hem
altijd een slag voor zijn.
Wonderlijke brief. Vrolijk en niet vrolijk.
Het werk loopt wel, de oogst valt niet mee,
„maar we komen er wel,” schrijft ze.
Natuurlijk, Evelyn komt er altijd. De brief
'is een opsomming van zakeiijke mededelin
gen. Over het hooien, de stand van het zo
mergraan, het mislukken van de rapen, de
droogte. „We hebben genoeg om de winter
door te komen en als we dan voldoende
hout kunnen kappen, hebben we volgend
jaar ook weer 'geld om de zaak voort te
zetten, -ook al is dit jaar niet vet. Want de
boerderij is goed.”
Natuurlijk. „De boerderij is goed.” Daar
had je Evelyn in vier woorden. Haar ver
trouwen in de ontginning was onaantast
baar, maar tussen de regels door las Eric
haar onrust, haar onzekerheid over de toe
komst. Hoe kon ze schrijven over „wij,” als
Jack zulke hardnekkige plannen had om
weg te gaan? Hoe kon ze onder deze om
standigheden spreken van het kappen van
een grote voorraad hout? Of nam ze Jacks
plannen niet ernstig en verwachtte ze
van hem, Eric, alleen maar een waarschu
wing om vooral niet naar zo’n karwei aan
de weg te trekken?
Hij las de brief nog eens over en begreep
niet meer, waarom hij die eerst vrolijk had
gevonden. Er was niets vrolijks in, behalve
die eerste zinnetjes: „We zitten nog altijd
in Mac Intosh Valley en het is er mooi,
dat weet je. Jack en ik hebben prettig ge
werkt en hooi hebben we bijna voor twee
jaar. Dat was het begin, maar verder was
Maar dan voelt hij xyeer de gesloten be
slistheid van het meisje en hij kan het niet
verdragen, dat hij als een aarzelende zwèr-
ver tegenover haar zal staan. Hij zoekt op
de kaart naar een plaats in het westen op
tienmaal de afstand Romford-Beaver
Creek. Tienmaal honderd vijftig mijl; vijf
tienhonderd mijl naar het westen. Daar
zal hij heen gaan en naar Evelyn keert hij
eerst terug, als hij zich aan haar gelijk
voelt. Even later telt hij zijn geld neer, een
dollar of wat tot Winnipeg en een halve
cent extra voor iedere mijl verder, spe
ciaal tarief voor „Harvest Excursion.”
Morgen gaat zijn trein. Nu eerst in
pakken, even terugschrijven en dan slapen.
Morgen zal hij nog tijd hebben een bad te
nemen in het riviertje en zijn zaken op de
bank te regelen.
Heden werden wjj verbl
met de geboorte van een w
geschapen Dochtertje en Zui
TJITSKE
dat b(j de H. Doop de nat
ontving van
TRESIA
I. HUITEMA
J. H. HUITEMA
Bruins;
Doorberekening weeldebelasting.
Blijkens een in de Staatscourant opge
nomen wijziging van dePrijzenbeschik-
heel Zuid-Limburg ligt de löss acht tot
twaalf meter dik. Op geschoold perso
neel behoeft men ook al niet te wach
ten, want de woning kan geheel door
ongeschoolde krachten worden gebouwd.
Geen stucadoor komt er aan te pas,
want te ■pleisteren valt er niets. De mu
ren kunnen direct worden beschilderd.
Geen spouwmuur behoeft te worden
Amerikaanse bewondering voor
Prinses Wilhelmina.
Washington, 29 Dec. (USIS). Volgens
een onlangs gehouden Gallup-onderzoek,
waarbij de vraag gesteld werd:
„Voor welke 10 vrouwen in de wereld
koestert U de grootste bewondering
kwam aan het licht, dat de eerste keuze
viel op mevrouw Eleanor Roosevelt.
Verder werden in volgorde gekozen
mevrouw Tsjang Kai Sjek, Zuster Ken
ny, Clare Booth Luce, mevrouw Truman,
Kate Smith, Prinses en Koningin Elisa
beth van Engeland, Margaret Chase
Smith en Prinses Wilhelmina.
king Doorberekening Weeldebelasting
1947, zal de kleinhandelaar in weelde-
goederen in den vervolge het bedrag
der bij de fabrikant of importeur gehe
ven weeldebelasting in zijn verkoopprijs
mogen doorberekenen, vermenigvul-
GRIETJE
REGINA
EMMIE
WOPKE
Onze hartelijke dank aan
Herv. Meisjesvereniging „E
en Werk” voor het grote Ker
pakket.
Workum, 24 December 19<
ontdekte95 procent klei en 5 procent
cement. De nieuwe steen noemde men
De bouwer van de B. M. overleden.
Op 31 Dec. is te Bergum overleden
de heer H. Bulthuis, de ontwerper van
de bekende B.M.-er en de Bulthuisjol,
welke boten hem in watersportkringen
grote bekendheid hebben doen verwer
ven. In 1941 werd hem o.a. wegens zijn
grote verdienste door de K.N.W.B. de
Lucaspenning. verleend en in 1947 werd
zijn arbeid voor de watersport ook
officieel erkend, doordat hij werd be
giftigd met de gouden eremedaille van
de Orde van Oranje Nassau. De heer
Bulthuis is 56 jaar oud geworden.
gezet, want stamietstenen isoleren heel
goed. De boardplafonds, deuren, ramen
en kozijnen komen kant en klaar van
de fabriek. Voor de kap wordt rond
hout gebruikt en op het dak liggen
rode pannen.
Tweede helft Januari
punten vrije verkoop.
De tweede uitverkoop van textiel
zonder punten zal gehouden worden van
15 tot 31 Januari. De grossiers en con-
fectie-industrie mogen van 3 tot 15 Janu
ari punten vrij afleveren.
Winkeliers die aan de puntenvrije
verkoop willen deelnemen moeten vóór
15 Januari aan het Rijksbureau Distex
een lyst inzenden waarop de goederen
vermeld staan, die zij puntenvrij willen
verkopen.-
Iedere bij het Rijksbureau Distex in
geschreven detaillist zal ditmaal een
punteninjectie van 4 pct. over de pun-
tenomzet in 1948 ontvangen. In Septem
ber was deze injectie 2‘/2 pet.
De goederen die zonder punten ver
kocht worden, zullen door de grossiers
ten minste 6 pet. in prijs moeten wor
den verlaagd. De detaillisten moeten
ten minste 10 pet. korting geven.
vocht kan. De steen had barre vries-
proeven te doorstaan, maar kwam ook
daar glansrijk uit te voorschijn.
Als de huizen van gtamietsteen in
serie wqrden gebouwd, kunnen zij in
minder dan vier weken kant en klaar
zijn. Gemiddeld kosten zij slechts zes
en een half duizend gulden. Gebrek
Aap het eind van een der wagons is een
oploop. Daar staat op een balkon een klei- j
ne, donkere man, die een aria uitgalmt;
één hand op de linkerheup, terwijl de an
dere welsprekend de tragiek van het lied
onderstreept. Stevig staat de man op zijn
korte benen. Slechts een enkele maal doet
een schommeling van de trein de gesticu
lerende hand naar een deurpost grijpen.
Het lied is uit „Bravo Tony!” „Goed zo
Tony!” „Geef er nog een Tony.” Het ap
plaus gaat verloren in het lawaai van de
trein. Iedereen schijnt Tony te kennen.
Waarschijnlijk heet hij totaal anders; maar
hij is een Italiaan en daarom noemt ieder
een hem Tony en voluit Tony Macaroni,
waarmee de zanger volkomen tevreden is.
Hij beschouwt die naam als een symbool
van zijn land, dat ver weg is en hij zingt of
vloekt of vecht al naar zijn muts staat.
Eric is terechtgekomen in een hoekje met
gemengd gezelschap. Er is-’n Hollander bij,
die aanstonds „Dutchie” is gedoopt.
„Waar zijn je houten schoenen?” vraagt
een grappenmaker, die geen betere om
schrijving voor klompen weet.
„Heb je de ouwe Kaiser nog gezien?” in
formeert een voormalige soldaat
Dan dringt zich een lange kerel door net
groepje heen, de hoed scheef op zijn ach
terhoofd. „Zeg, kom jij uit Holland? En
ben je daar vandaan gegaan? Heb je ooit
zo’n ezel gezien' Weet je wel, dat er hier
geen echte Schiedam te krijgen is? Alleen
maar bier van een half percent, of je een
klap in je gezicht krijgt. En jij komt hier
naar toe, hoe is 't mogelijk.”
„Wat dbe jij dan hier,” antwoordt Dut
chie gemoedelijk; „als je zo graag Hol
landse jenever wilt hebben, kan je toch
naar Holland gaan. Niemand die ’t je belet
ten zal.”
„Doe 't ik in bern wie, spriek ik as in bern, field e
ik as in bern, tocht ik as in- bern
Hwat wie it in feest, doe ’t ik, bern noch, foar it
earst, mei de alderen opbliuwe mochte om it aid jier üt
to sitten. Hwat stelde ik my dpchs in bulte fan sa’n joun
onmogelijkste inlichtingen en tracht de be
tekenis uit te vinden van ieder Engels
woord, dat hij opvangt en dat hij nog niet
kent. In weinige weken zal hij meer van
Engels kénnen dan ontelbare Russen en
Polen in even zoveel jaren. In een hoekje
valt kaart op kaart; daar worden slagèn
gemaakt en robbers gewonnen. Het opont
houd in Romford heeft het spel nauwelijks
onderbroken. Een bleke man met een drulp-
snor oefent zich in het raken van een
kwispedoor met straaltjes tabakssap.
Waar een kennissenkringetje is gevormd
gaan blokjes geperste tabak van hand tot
hand. Ieder kerft er zijn stukje af met een
zakmes en stopt er zijn pijp mee of bergt
het achter zijn kiezen.
Zoals reeds eerder werd medegedeeld,
ligt het niet in het voornemen de brand
stoffendistributie in de loop van dit stoók-
seizoen op te heffen. Evenmin is het
mogelijk reeds thans te beslissen of in
het volgende stookseizoen de brand
stoffen kunnen worden vrijgegeven.
In verband hiermede vestigt het Cen
traal Distributiekantoor er de aandacht
op, dat de brandstoffehkaarten T.A.
806 en T.B. 806 met de daarop nog
voorkomende bonnen zorgvuldig moeten
worden bewaard.
*n Möèien kuier (föör 50 jier).
‘n brèège, dot ies hir de faat nei Waar-
kum. Der géét krekt ‘n bóót tróch. Der
hè 'k ‘s ien sitten mei uus Feer, dó ‘s
nó al tèèn jier liiden.
lek gaan tróch Parrega, tróch Niej-
huzum en der leit Waarkum fóór uus.
Mar het mankeeret mien foet? Ja, dot
hè je wol ‘s meer só, as je ’n eend
rónne. Staadig oen mar. „De dei het
jitte gin avond“, see Fekke Oelkes den.
Waarkum ies ‘n lang eend, mar op‘t
lest bin je óp ‘e Siel en nó sèèn je
Hielepen, ‘t doel fan ‘e-reis. lek hef-‘t
skóón oen tiid. Op alle hekken oer de
séédiek kan ‘k wol ‘n tiidjen reste.
Het ‘n móói uutsicht ies dot hir néi ‘t J
Heidenskip. De natuur ies móói ien
Frieslaand. Foral ien de streek fan
Hielepen en Waarkum.
Bie de Stoenkhenne is mien leste
halte.
Uus Feer sógt raar op. 't Is gin tiid
fan ‘n trein. „Hó bist hir komd seit’r.
lek sis„Tónnende
‘s-Gr.
De winter i
deze passer
Dit is nu z
z
z
het één en al zorg. Het slot gaf daarvan
onbewust het hoogtepunt. „Als we maar
eerst door de hete zomer heen zijn, gaat
het weer beter.” Zo schreef ze nü. En aan
het eind, van de winter zou ze zeggen: „Als
we maar eerst de koude maanden dóór
en zo zou ze
tobben van seizoen tot seizoen en van jaar
tot jaar zonder ooit op te geven. „Want
de boerderij is goed!”
Eric ziet het huisje in de vallei levendig
voor zich. Een grauw dak boven ruwe mu
ren. Een achtergrond van zwarte schaduw
in groen bos en vóór het huis de zich steeds
wijder openende vlakte, die golvend en spe
lend zich naar de wereld scheen te spoe
den, naar de wereld van de boeren, van de
stedenbouwers, van de uitvinders en van de
zeelui. Daar, in Mac Intosh Valley, stond
je op de rand van die wereld, alsof ze, ge
lijk een rivier uit de gletscher, ontsprong
aan de zwijgende bossen van het Noorden.
En daar werkte Evelyn, daar bouwde ze
haar wereld uit, omdat ze ver in de toe
komst zag. Voor haar was de ruwe bezit
ting geen halve Wildernis, maar een nog
niet ontbolsterde rijkdom, die gaaf en wil
lig lag te wachten op ontdekking. Evelyn
zag niet, hoe ver haar nauwelijks ontgon
nen akkers nog verwijderd waren van door
werkten cultuurgrond. Zij zag het, zoals
het misschien over jaren zou zijn. Zij zag
er het spiegelbeeld in van een welvarende,
oude bezitting, met een fors en geriefelijk
huis, met volop werkvolk en spelende kin
deren op het erf.
Kinderen! Evelyn en kinderen.... De
gedachte is nieuw. Ze zou een uitstekende
moeder zijn. En de vader? Eric heeft geen
sterke vaderlijke verlangens; hij glimlacht
in zichzelf om de gedachte, maar hij kan
zich kinderen van Evelyn toch niet voor
stellen met een andere vader. Evelyn en
een ander? Nee, dat is niet passend. Hij
voelt een lichte jalouzie opkomen jegens
de denkbeeldige man, die zijn plaats zou
kunnen innemen. Hij moet er zelf om
lachen. Daar wordt hij jaloers op een man,
die niet bestaat en om een vrouw, die niet
van hem is.
Als hij nu eens terugging. Als hij plotse
ling eens in Mac Intosh Valley kwam aan
waaien? Een onweerstaanbaar verlangen
bekruipt hem om terug te gaan, naast Eve
lyn te werken, om dat huisje verder uit te
breiden en het te omringen met een steeds
wijdere krans van vruchtbare akkers. En
in het midden van die krans Evelyn,
Evelyn met kinderen!
Hij staat op en loopt het station binnen.
Hoe is de verbinding met Beaver Creek?
O, gemakkelijk genoeg; een uur of wat spo
ren naar het oosten. Wat is ze dichtbijHij
draait om het loket heen. Wat zal hij doen?
Het westen maar laten schieten en terug
gaan?
't Wééad op ’n mèbien móóntiid ien
’e sómmer. Het skiende de sónne móói
oei de greenelaanden fan Toppenhuzen
en Twellinga. ’t Wééad krekt of ze uus
tóróópte „nei buten!’’
Nó iek hee fekansjeen wééa dus mien
eigen baas.
Acht slaggen. dee de toer fan Twel
linga. lek stepte de kaant uut nei Suits
en róón der de Aasterdiek t Wééad
aadig drok op de streden. Der spieiet
't oerwork bie ’de graatserke, en 'r
'folgje nougen slaggen. Nó hè’k ’noere
rónd. Mar dot ies jitte mar ’n begón.
Wur nó henne Wol, nei Hielepen
fansèm. lek hef ’n heelen dei fóór mie,
en iek bin twientig jier aald. Soe’k den
naat nei Hielepen rónne kenne?
Nó bin ‘k Suits tróch en iek gaan de
lesbrechtumer wei uut.
En só kóm ‘k ien Niejlaand. Der wen
net ‘n kennis en die seekje ‘k op.
„Doe hoofst naat oer Bölzet”, seit ‘r.
„Iek sol die strakjes op 'n laandpad
brienge, den géést rochtuut op Tjerk-
wed oen“.
‘t Lieket mie skóón tó. Op ‘t lest oer
punten geldig veiklaard, n.l. de bonnen
gemerkt „textiel Q een punt” en „textiel
R een punt”, „textiel Q vijf punten”,
„textiel reserve Q” ter waarde van 10
punten en „textiel reserve R” eveneens
ter waarde van 10 punten.
De aandacht wordt er op gevestigd,
dat deze puntenaan wijzin gpractisch geen
verruiming betekent vergeleken bij de
voorgaande aanwijzingen van 25punten,
daar het niet in de bedoeling ligt vóór
1 Mei 1949 wederom punten geldig te
verklaren. De thans aangewezen punten
zullen dus voor een periode van vier
maanden inplaats van voor een kwar
taal moeten strekken.
Indonesië gezonden kan worden, waar,
zoals bekend, onder de inlandse bevol
king een dri< gende behoefte is aan de
noodzakelijkste kledingstukken, omaldus
een sprekend bewijs te leveren, dat Ne
derland het welzijn van z’n 70 millioen
Rijksgenoten óok in dit opzicht ter
Oil DUH UtVll UU1ZUVUV4 .7 0
aan materiaal is er niet, want over ge- harte gaat.
Menslievende daad.
T.B. C.-bestrijding onder uit Indonesië
g «repatrieerden.
Daar de ervaring heeft geleerd, dat
verscheidene uit Indonesië gerepatrieer-
den, die gedurende de oorlog veelal énige
jaren in Japanse kampen geïnterneerd
of gevangen zaten, bij hun-terugkeer in
Nederland aan T.B.C. lijdende zyn,
heeft het Comité „Nederland Helpt Indië”
gemeend, in zijn vrijwillig aanvaarde
taak, zoals deze in zijn naam tot uit
drukking komt, tekort te schieten, indien
het niet ook in dit opzicht de helpende
hand naap deze landgenoten uit het
Verre Oosten zou uitsteken.
Derhalve riep het Comité de „Stichting
Tuberculose Verzorging Nederland Helpt
Indië“, in het leven, die zich ten doel
stelt, de verpleegkosten voor T. B.C.-
patiënten onder de gerepatrieerden, die
om enigerlei reden niet onder de Staats-'
zorg vallen, geheel of gedeeltelijk voor
haar rekening te nemen. De Stichting
heeft zich hiertoe voor drie jarën de
beschikking weten te verzekeren over
24 bedden in het bekende Nederlandse
sanatorium te Davos, Zwitserland. Om
voor plaatsing in aanmerking te komen,
moet de ziektegraad van de patiënt in
overeenstemming zijn met de hiertoe door
het Sanatorium teDavosgestelde normen;
rustkuren voor lichte patiënten vallen
dus buiten het kader. Belanghebbenden
kunnen aanvragen indiener: of nadere
inlichtingen verzoeken bij’t Bureau van
genoemde Stichting, Wester singel 92 te
Rotterdam.
stamietsteen. Deze is goed tegen druk verwachting uitgesproken dat dit de
bestandmen kan er desnoods huizen laatste keer zal zijn, dater punten
van tien verdiepingen hoog mee bouwen.
Urenlange bespuitingen van de steen
£eu vrouw kwam op bet ide».
Mevrouw Groothoff, de echtgenote
van de directeur der Staatsmijnen, is
op het idee gekomen om in navolging
van de oude trant van de vakwerkbouw
Limburgse klei te gebruiken voor de
nieuwe woningen. Het idee aan een
vrouweltfk brein ontsproten, werd in
het apparaat der Staatsmijnen tot wer
kelijkheid gebracht, zo lezen we in het
Alg. Dgbl.
In laboratoria en werkplaatsen werden
proeven genomen met Limburgse klei,
die met .andere materialen gemengd
werd tot men de beste samenstelling
Enkele textielfabrikanten hebben de
zint /4 1' L rl O
j keer zal zijn, dat er punten
worden aangewezen. Doch er gaan ook
stemmen op om de distributieregeling
heeft bewezen, dat hij ook goed tegen i nog langere tijd te laten voortbestaan,
- 1 opdat er zoveel mogelijk textiel naar
inlandse bevol-