AARDSTRALENOF NIET Zonen en Q I fa. R. Dikland BINNEN-ARCHITECTUUR N. V. Intercommunale Waterleiding GEBIED LEEUWARDEN. I I lil L DE GAASTRA'S BOEKHANDEL ANADESE 39 ERFENIS G 1MENGD NIEUWS. I j FEUILLETON »’T (Wordt vervolgd). r. i W oninginrichtin g Opgericht in 1875 SNEEK - Grootzand 37 - Telefoon 3121 Wordt ons leven door „aardstra- len” beïnvloed? Zijn sommige ziek ten door verplaatsing van bed ot zitplaats te voorkomen? Zijn asth ma, kanker, rheumatiek, hartkwa len en zenuwaandoeningen afhanke lijk van magnetische storingen in onze lichaamsgesteldheid? Al lange tijd verrichten bekende wichelroedelopers opvallend werk door onomstotelijk de plaatsen aan te wijzen, welke schadelijk zijn voor de gezondheid van mens en dier. Alhoewel men in medische kringen nog zéér sceptisch staat tegenover de resultaten van de vele experi menten, kan men thans toch de ogen niet meer sluiten voor alle goede gevolgen. En daarom is het nodig èn nut tig, om de stand van zaken niet langer te verbloemen, maar volledig te onthullen. juiste wijze het verloop en de intensiteit der straling te bepalen, dan kan daaruit Romans Studieboeken Kerkboeken Bijbels Kleurboeken Oliekrytjes Plakkaatverf Penselen Prentenboeken Kwartetspelen Pennen Potloden en nog vele andere arti kelen koopt U voordelig in <jevertna c) Uit de kaarten bleek verder, dat oj vele andere kruisingen geen kanker.?- vallen bekend waren, zelfs, dat in en kele huizen, waardoor een zware stra ling, geen kanker was geweest. Bij nader onderzoek is aan het licht gekomen, dat de bedsteden in ’t geval van ontbreken der ziekte-verschynselen juist niet in de straling stonden, of b.v. tussen twee stralen in. dccz Bijna 75 jaar het gerenomeerde adres ter plaatse op het gebied van Stoffeerden] - Behangerij Meubilering 'e/ieef tyledez/amd Onweerlegbare bewijzen. Te Zwolle zijn door de zelfde wichel roedeloper onder controle van dr. J. J. Reinking twee ziekenhuizen onderzocht, waarvan het ene een verontrustende trombose-frequentie toonde. Mieremet, hiervan onkundig gelaten, wist niet al leen het juiste gebouw aan te wijzen, doch meldde tevens dat twee kamers ei wel veilig waren, terwijl twee afdelin gen van het andere, 40 km. ten Noord oosten van Zwolle, ook gevaarlijk ble ken. Deze resultaten klopten wonderlijk wel met de ervaringen der ziekenhuis leiding En tijdens het onderzoek van een school in Den Haag concludeerde dhr. Mieremet in een klasselokaal,,’t Is goed dat de onderwijzers veel van klas Prachtige altaren in pr{jzen vanaf f 42.— Mandolines en Banjo’s vanaf f 36. Gramophoon platen met sterren als: Richard Tauber, Beniamino Gigli, Josef Schmidt Ook in Klassieke platen grc^e sortering al aantrekkelijk grasland en. begaven zich nooit in de bestraalde delen Natuurlijk zullen de stralen geen ziekten veroorzaken. Ook is de ene mens gevoeliger dan de ander. Maar de ont wikkeling van allerlei kwalen wordt er waarschijnlijk wel door beïnvloed en aanmerkelijk verergerd. De sterkte van de straling is hier volgens de heer Mie remet doorslaggevend. Als het werkelijk waar is, dat vele vreselijke ziekten voorkomen kunnen worden door deskundig onderzoek ,van do bodemgesteldheid, dan mag de weten schap deze verschijnselen niet langer negeren! Te laat Helaas komt het onderzoek in vele gevallen wel eens te laat. De toneel speelster Ali TartaudKlein sliep in ee kankergevaarlijk kruispunt aan Schieweg te Rotterdam en in 5 jarer volbracht de ziekte haar werk. Toen de wichelroedeloper de „aardstralen” aan toonde, was een operatie niet meer te vermijden. De actrice overleed. En zo kunnen we blijven opsommen. Ondanks alle sceptische opvattingen van bepaalde medici en andere geleer den, zijn de feiten onweerlegbaar vast gesteld en de resultaten niet meer te betwisten. Dr. Van Dam vraagt dan ook terecht: „Nu kan men decreteren, er zijn geen aardstralen, mij wel, maar dan vraag ik: wat is er dan wel?” Die dieren voelen het aan. Het opvallende is, dat dieren zeer ge voelig zijn voor de straling. Een gans versleepte haar eieren net zo lang, tot zij uit de gevaarlijke zóne kon broeden (of zou dit dier ook de wetenschap „ge wetenloos willen bedriegen”??); paar den graasden alleen op scherp af te ba kenen gedeelten van een schijnbaar over- Orgaoiaatie van de Arbeidsvoorziening in de Landbouw in 1949. Tussen de Directie van de Land bouw van het Ministerie van Land bouw, Visserij en Voedselvoorziening, de Stichting voor de Landbouw en het Rijksarbeidsbui eau is onlangs uit voerig overleg gepleegd over de or ganisatie van de arbeidsvoorziening in de Landouw voor het komende seizoen Genoemde instanties zijn een- heen hulp halen, betekende een eindeloze worsteling door de sneeuw, al ging ze ook niet verder dan Beautiers huis. Dat kon niet. Ze moest het alleen zien op te knappen, totdat de storm luwde. Drie dagen lag Eric zo. Drie dagen van eindeloze angst, van verwoestende wan hoop en v*n smeulende hoop. De storm had nog een volle dag geduurd en in de ochtend daarop was het haar eerst mo gelijk geweest door de losse sneeuw, die op sommige plaatsen twee meter hoog op gestoven lag, het huis van Beautier te be reiken. „Normaal gesproken,” zei de dokter later, „had hij dood moeten zijn; hij was zo goed als leeggebloed. En dat in een sneeuwstorm! Ik begrijp nog niet, hoe hij het overleefd heeft.” Maar Eric overleefde de beproeving. Heel geleidelijk kwamen kracht en kleur terug. Arbeidsregisters Chauffeursregisters Notulenboeken Dictaatcahiers Notitieboekjes Kantoorboeken Briefordners Perforators Dossiermappen Combinatiemappen Dozen Post Schrijfmappen Blokken Schrijfpapier Prima Enveloppen Diverse Inkten Kleefpasta De wetenschap staat voor een raadsel AANGESLOTENEN OP HET NET VAN DE Ook Uw hulp is nodig om dit jaar stagnatie in de watervoorziening te voorkomen! Wij stellen alles in het werk om onze capaci teit te verhogen en aan te passen aan de toe genomen behoefte aan leidingwater, beperkt gij Uw waterverbruik vooral op Maandagen en Za terdagen. Indien gij allen meewerkt zullen nadelige gevolgen van het tijdelijk tekort aan capaciteit kunnen worden vermeden. De Directie van de N.V. Intercommunale Waterleiding, Gebied Leeuwarden. geschoolde wichelroedelopers. Schijn baar on geneeslijk zieke mensen voelden verbetering, zodra zij zich uit een aan getoonde straling verwijderd hielden. En van enige suggestie kon absoluut geen sprake zjjn, waar het soms kleine kinderen of ziekgeworden vee betrof, dat toch van aardstralen zeker geen be grip heeft. „Uw arbeid is met geen goud te be talen!” zei de Nederlandse gezant te Parijs, jhr. dr. J. Loudon tegen één der wichelroedelopers. De vracht was slordig geladen; de slee zag eruit, alsof de paarden midden onder het werk weggelopen waren. Met één oog opslag had ze gezien, dat het span stuur loos naar de boerderij was komen lopen. Een rommelige hoop dekens scheen onder een vracht sneeuw midden op de slee te liggen. Waar was Eric? Wat was er ge beurd? Toen zag ze de vorm van een laars onder de sneeuw en nu eerst begreep ze, dat die hoop rommel Eric was, die haar daar door de paarden werd thuisgebracht. Met starre ogen en krampende handen woelde ze met haar wanten door de be sneeuwde massa en vond Erics gezicht, lijkwit, met de verraderlijke, nog wittere plekken op neus, oren en wangen, waar het vlees bevroren was. Haar eerste bewe ging was Eriè van de slee af te beuren en in de schuur te dragen, buiten de storm, zo gauw mogelijk. Maar onmiddellijk be sefte ze, dat ze hem dan niet meer naar huis kon krijgen. Ze pakte Turk bij de kop en sleurde het span achter zich aan, dat onwillig volgde, nu het van de vertrouwde schuur werd weggeleid. Met de snijdende wind dwars op de slee, sjorde Evelyn, bijna huilend over de langzaamheid van de paar den, aan de bitten van de dieren, totdat ze eindelijk bij het huis kwam. Ze had ge dacht er nooit meer door te zullen komen, maar daar was eindelijk de deur! Ze sleepte meer dan ze droeg het ge kromde en verstijfde lichaam van de slee en legde het eerst in de keuken. Maar dan trok ze hem verder naar de slaapkamer, die niet verwarmd was, want ze herinner de zich, dat bevroren mensen nooit dadelijk In de warmte gebracht mogen worden. Ze werkte systematisch, bijna mechanisch. Het was, of alle gevoel uit haar weggetrokken was. Ze wist alleen, dat Eric waarschijnlijk dood was. Het gezicht was zo strak en geel, met de scherp witte vorstvlekken, dat het vrijwel niet anders mogelijk was. Wat kon ze doen? Niet anders dan hem binnen brengen. Ze boog zich over hem heen. Geen ademhaling kon ze waarnemen; de ogen waren bijna dicht. Zou ze hem zijn dikke jassen uittrekken? En op een bed leg gen? Maar eerst de paarden! Die stonden nog In de sneeuw. Ze zouden daar ook dood- vriezen! Ze liet de deur van de slaapka mer naar de keuken open, zodat de warm te er geleidelijk in kon trekken en bracht, zo vlug ze kon, het span naar de schuur. Een kwartier later was ze terug. Nu zag ze pas, dat Eric gewond moest zijn. Een plasje gesmolten sneeuw aan zijn voeten was rood gekleurd. Een nieu we angst sloeg in haar op. Gewond! Maar de flauwste echo van een harteklop was niet te horen. Ze wendde zich van armen en gezicht weer naar het gewonde been. Met een lange slag begon ze te wrijven.en stop te weer even snel. Vergiste ze zich of trok het been onder haar handen? Ze keek naar de voet, ze keek naar het gezicht, dat nog even onbewogen was, ze keek weer naar het been, naar de wondPlotse ling zag ze, dat er iets roods uit de diepe snede druppelde; de wond was begon nen te bloeden. Vreugde en angst vermengden zich. Nu wist ze zeker, dat hij nog leefde, maar zou hij niet tegelijk doodbloeden? Het bloe den zette echter niet door. Was het mis schien zijn laatste beetje leven geweest, dat daar wegvloeide? En zij zat hier machteloos. Machteloos! In vertwijfeling kneep ze haar handen ineen. Kon ze maar een dokter bereiken. Met een transfusie was hij misschien te redden. Haar bloed kon hem er weer bovenop helpen. Maar hier zat ze, geïsoleerd in de storm en het leven ebde weg. Het leven, dat nog slechts een flauwe trilling was Ze kroop naar de andere kant van het lichaam en nam het hoofd in haar schoot. Zacht streelde ze over het klamme haar. „Arme jongen, arme, arme jongen.” An ders kon ze niet zeggen, iets anders kwam haar niet in de gedachten. Iets anders was ook niet nodig; wie hoorde het? Hij niet! Niemand! Zij alleen en ze hoorde zichzelf niet. Zacht ging ze verder het bleke hoofd, dat in de warmte van haar schoot lag, te strelen. Tranen liepen langs haar wangen, zonder dat ze zelf merkte, dat ze huilde. Toen trok even een der oogleden en een zacht gekreun kwam uit het slappe lichaam en eerst daarop brak Evelyns wanhoop in heftige snikken naar buiten. Eerst toen er weer hoop was, voelde ze, hoe wanhopig ze was geweest. De warmte van haar lichaam had zijn weg gevonden door Erics bevroren lijf en langzaam kwam hij bij. Heel langzaam en heel kleintjes kwam het leven terug. En Evelyn koesterde zijn hoofd tegen zich aan, alsof ze zo het leven terug wou lok ken in zijn verlamde spieren. Ze dorst haast niet op te staan uit angst, dat hij weer in zou storten. Ze had het gevoel, alsof met haar het leven weer van hem wijken zou. En toch was het noodzakelijk, dat ze opstond; ze moest hem toch ver der verzorgen. Voorzichtig legde ze het hoofd terug van haar schoot in het kus sen, met eindeloze voorzorgen, als iemand, die een slapend kind in bed legt. Even later was ze in de keuken en hing dekens om het fornuis. Nu moest hij in een warm bed en dan zou ze proberen hulp te krijgen. Hulp moest er komen: een dok ter! Maar waar vandaan? Met deze storm was het even onmogelijk, dat er iemand naar de boerderij toekwam, als het voor haar onmogelijk was hulp te gaan halen. Ze kon Eric ook niet uren lang alleen laten liggen. Urenlang, want door een storm „Misdadig bedrog” schreef nog niet zo lang geleden de Haagsche Post, en „minderwaardige praktijken” noemde dr. Berthold Stokvis het zoeken naar aardstralen in De Telegraaf (12 Nov. ’35). Niemand minder dan dr. L. Heyer- mans sprak van „kwakzalverij”. Dr. Tenhaeff waarschuwde tegen „fantas ten” en „gewetenloze bedriegers”, waar van de praktijken „in studie zijn geno men”. Welnu, die studie envele andere onderzoekingen hebben thans wel uitgemaakt dat er voor dergelijkt grote woorden geen plaats is. Natuurlijk schuilt er kaf onder het koren, maar wat er van bonafide wichel roedelopers bekend werd, is wel zc doorslaggevend, dat grote geleerden van naam openlijk de waarde van dit werk moesten erkennen. De uitslag van proef nemingen onder hun leiding moest ten slotte de laatste twijfel wegnemen. Het blijkt, dat een geschoolde en ge oefende wichelroedeloper precies bepa len kan, op welke plekken bijvoorbeeld kanker niet, en op welke deze vrese lijke ziekte w 1 voor kan komen. Met andere woorden, wanneer de roedelope te hulp wordt geroepen, zou de ziekti in vele gevallen voorkomen kunnen wor den of bij bepaalde personen niet be hoeven te bestaan. ’t Gaat om de sterkte der stralen. Prof. Lakhofski neemt aan, dat span ningsverschillen in het magnetisch veld der aarde de oorzaak zijn van ziekte verschijnselen. De taak van de wichel roedeloper, die schadelijke invloeden op menselijk en dierlijk leven vorkomen wil. bestaat dus uit het opsporen van de stralen, die door deze spanningsverschil len ontstaan. Daarbij fungeert de wichel roede als antenne en het lichaam vf degene die haar hanteert als ontvang toestel. Weet de roedeloper nu op de tegelijk een nieuwe hoop, want ze wist, dat dode mensen niet bloeden. Die gedachte werd echter onmiddellijk weer doorkruist door de tegenwerping, dat het best sneeuw kon zijn, die reeds veel eerder met bloed doordrenkt was en dat het dus helemaal niet zeker was, dat de wond nog bloedde. Intussen was ze bij het lichaam neerge knield en begonnen de stijve natte kleren los te maken. Het gezicht was nog even kleurloos, als toen ze hem pas neergelegd had. Zou hij werkelijk dood zijn? Plotse ling liet ze de jas los, die ze bezig was los te knopen, stond op en haalde het spie geltje uit de keuken. Ze had zich herin nerd, hoe jaren geleden de wijkverpleeg ster een spiegeltje voor mond en neus van haar grootmoeder gehouden had, toen die gestorven was. Als ze nog leefde, zou er een aanslag van waterdamp op het glas gekomen zijn, had de zuster gezegd. Ze hield het spiegeltje voor Erics ge zicht. Eén tel, twee tellengeen aanslag! Dood? Dood! Toen snikte ze ’t uit, tegen de rand van het bed geleund. Dat hij nu zó moest om komen! De ellende overweldigde haar, maar dadelijk weigerde ze te geloven, dat Eric werkelijk dood was. Had ze de proef wel goed gedaan en was het wel afdoende? Ze vermande zich weer. Haastig maakte ze verder zijn goed los. Alle warmte was nog niet geweken. Nu legde ze een kussen onder het hoofd en pakte weer de spiegel. Ze durfde bijna niet; met trillende handen bracht ze dan het armelijke stukje spiegelglas naar het dode gezicht. Toen drukte ze het plot- selijk tegen mond en neus aan. Ze zuchtte hard op; een flauw grijs waas van nauwelijk enige vierkanten cen timeters oppervlakte was ontstaan op de plaats, waar de neus het glas geraakt had. „Hij leeft.... hij leeft nog!” Met koortsachtige vingers trok ze hem nu verder het dikke goed uit. Waar zou de wond zitten? Wat zou er gebeurd zijn? Daar vond ze de gespleten laars, waarvan nu hele brokken halfgesmolten sneeuw met bloed vermengd afvielen. Nu vond ze ook de plaats, waar het been afgebonden was. Met het broodmes sneed ze de reep deken door, waarmee de stok vastgeklemd zat. Zou ze die laars uit kunnen trekken? Te gevaarlijk misschien, de wond kon wel weer eens gaan bloeden. Voorzichtig sneed en knipte ze het gummi weg, tot ze eindelijk de dikke zool van de voet kon lichten. Wat moest ze nu doen? Ze had geen telefoon. En door deze sneeuwstorm heen hulp halen was uitgesloten. Met sneeuw wrijven had ze altijd horen aanprijzen als middel tegen bevriezen. Vlug schepte ze buiten een emmer sneeuw en begon eerst het been en laten armen en gezicht te wrijven.... maar geen warmte keerde terug in het lichaam, dat nu wel slap was geworden. Zou ze zich toch vergist heb ben? Ze trachtte de pols te voelen, maar kon geen hartslag waarnemen. Ze ging met haar hoofd op zijn borst liggen, maar ook stemmig tot de conclusie gekomen, dat de desbetreffende regeling van 1 Maart 1948 dient te worden gehand haafd. Evenals vorige jaar moeten land bouwers aanvragen voor oogsthulp indienen bij de plaatselyke commissies van de Stichting voor de Landbouw. Om voor oogsthulp in aanmerking te komen, dienen de betiokken bedry- van, zoals reeds is aangekondigd.de beschikking te hebben over een re-* delijke vaste kern van arbeiders, dit ter beoordeling van genoemde com missies. Wanneer een dergelyke kern ontbreekt, zullen, behoudens in ge val van oyermach, aanvragen worden afgewezen. Voortszal de betrokken ondernemer een verantwoord bouwplan moeten hebben, bij de opstelling waarvan hij mede aandacht dient te schenken aan de mogelijkheden, die de arbeids voorziening biedt. Handel in opfok- en fokzeugen. Met ingang van 11 April a.s. zal op de voornaamste veemarkten de handel in opfok- en fokzeugen wor den toegelaten. Bij koop en verkoop van opfok- en fokzeugen blijven aan- koopvergunningen voorgeschreven, terwijl het vervoer moet zijn gedekt door een geleidebiijet. De voor het vervoer naar de markt vereiste geleidebiljetten moeten bij de plaatselijke bureauhouders worden aangevj-aagd.Demarktadministratie’s zullen geleidebiljetten afgeven voor het vervoer van de markt af. De plaatselijke bureauhouders ver strekken nadere inlichtingen voor welke markten geleidebiljetten kun nen worden verstrekt. Met ingang van l April zal het zijn toegestaan lichtreclames te bran den voor zover deze dienen voor de aanduiding van de naam van het be drijf waar >p deze reclame ie aange bracht. Het verlichten van reclame- slagzinnen e.d. is dus niettoegestaan, evenmin als de naamsverlichting op andere panden dan die waarin het bedrijf is gevestigd. vormsseèen, wam indien er hies* iemand lang was, zou hij asthma kunnen kry- gen”. De heer Kamp, hoofd van de Prins Mauritsschool moest bekennen, dat in dat lokaal al 8 jaar de zelfde on derwijzer stond, dienu vijf jaar aan asthma leed! Ontelbaar zijn de verbluffende voor beelden uit de praktijk der (en dit zeg- afgeleid worden welke plaatsen onscha- gen wij er nadrukkelijk bijbonafide en delijk, zwak schadelijk, gevaarlijk of zeer gevaarlijk zyn. Een belangrijke proefneming is ver richt door dr. J. van Dam te Rauwerd, die zijn gehele leven aan de studie der kankerbestrijding wijdde. Onder scherpe controle moest de wichelroedeloper J. G. Mieremet in enkele dorpen een onder zoek naar de aardstralen instellen. Tevoren waren alle woningen en de daarin voorgekomen en voorkomend ziektegevallen over een verloop van 50 jaren in kaart gebracht. Mieremet wa onkundig gelaten van de plaats der proefnemingen, (kwam niet in de ge legenheid iemand anders dan de aan wezige geneesheren of getuigen te spre ken, en diende zich aan vele beperkende voorwaarden te houden. Desondanks bleek overtuigend uit de uitslag der onderzoekingen met de wi chelroede (en wij citeren hier het offi- ciël rapport) a) kankergevallen kwamen nagenoeg uitsluitend voor in de door dhr. Miere met als bestraald aangegeven huizen Door deze huizen liepen zware stralen of kruisingen van stralen. b) Van de 64 woningen waren er 46 zwaar bestraald. Op een zware straal ir een dorp, die door 8 woningen liep, kwa men 7 kankergevallen voor. In een an der zestal woningen liep de zware be straling juist over de bedden van de pa tiënten. Alle stierxen aan kanker. „Nee,” zei Evelyn, „ik verkoop niet!” Een donkere blos trok over Edmonds ge zicht, een nijdige trek langs zijn neus. Dan gooide hij het hoofd achterover en brieste woedend los. „Ben jij.... ben jij gek geworden? Zeg je me dat nu pas? Laat je me daarvoor een hele winter verknoeien? Waar moet ik nu zo gauw een andere boerderij vin den? Maar dat gaat niet, dat néém ik niet! Hoor je! De boerderij is verkocht en daar hou ik me aan!” Hij schreeuwde nu, maar het meisje tegenover hem schudde slechts halsstarrig het hoofd en herhaal de: „Ik verkoop niet!” Edmond was buiten zichzelf. Nog niet eens zozeer om het verlies van de boerde rij, als om de onafwendbaarheid, waar mee hij deze weigering had voelen aanko men. Sinds Eric uit het westen was terug gekomen, had Edmond geweten, dat hij de boerderij niet zou krijgen en hij had zich aan Evelyns toezegging vastgeklampt, terwijl hij in zijn binnenste niet geloofde, dat ze hem werkelijk ooit het land zou af- staan. Juist daarom had hij al die node loze opmetlngen op het land gedaan, om te laten zien, dat hij op het land rekende, I ondanks Erics terugkomst. Dat was om zijn eigen gevoel van onzekerheid te over winnen. En nu moest hij eindelijk toe- 1 geven, dat hij verloren had; hij moest toe- I zien, dat een wilde zwerver als die Zweed I deze boerderij kreeg, die voor hem geknipt was. Voor zo’n fantast moesten hij en Kate ergens anders heen trekken en al de gehechtheid van de boer aan de grond, waar hij woont, verzette zich tegen zo’n verhuizing. Dit land, dat hij kende, was zekerheid; wat daar bulten lag was Iets vijandigs, Iets vreemds. iets, waartegen je je verdedigen moest, maar waar je je niet zonder de hoogste noodzaak in waagde. F een SPECIALE INRICHTING voor Piano* en Orgel stemmen en repareren. EERSTE KLAS WERK HUIS MET DE NOTENBALK’. SNEEK, Telef. 227P VtR X O i JGBAAB BU Gaastra’s Boekh. ReclameverlichtiDg op beperkte schaal toegestaan.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Friso nl | 1949 | | pagina 4