a
J
SKIMERJOUN
r
TAXI?
1
Nieuws- en Advertentieblad voor Workum en omliggende gemeenten
Scharverhuring Workum.
WW
1
Zaterdag 25 Februari 1950
No. 8
73ste Jaargang
T ügersdei
f
6 persoons
FRISO.
m
H
Inkrimping raaptijd Eieren
Weidevogels.
6-»naandshokkelingscharr» n
a f 50 per hokkcling
3-maandshokKeiingscharre n
a f 35.—
2.30 uur
4.00 uur
et
1
dan naar
S.V.W.-AGENDA
Het gemeentebestuur van Workum
biedt aan
Mei groetnisse,
FRISO.
Iepen brief
1
IJEME DE BOER
paardenscharren f 80
BURGERLIJKE STAND.
OFFICIËLE MEDEDELINGEN
der op.
PLAATSELIJK NIEUWS
D
i
>k
ar
>P
Advertentietarief: tot 5 mm. 60 cent
elke mm. meer 6
van buiten Friesland 8
Contracten volgens algem. regeling
de
ek
to
Workum
Van 15 tot en met 22 Febr. ’50.
Geboren: Gooitzen zv Roelof Drijfhout
en Hiltje de Vries.
Gehuwd: Geen.
Overleden: Dieuwke Ettema 77 jr. Wou-
terus Muller 89 jr, weduwn. van Joh. de
Vries.
één m litair uit onze otn-
dit is onze stadgenoot B
Inzending van advertenties uiterltfk
Donderdagsmorgens
Varadkfint aanmaal par week
Uitgave: Fa. T. GAASTRA Bs
te Workum Tol. 45
Postrekening 82259
het gezin niet
gelukkig ziet.
tlAO per halbaat
per post f2.
>n
v-
te
ri
le
at
>n
e-
or
kt
at
en
>lf
te
en
:al
es
•n.
lit
in
ri
ch
an
n-
:r-
ne
:n,
an
ns
en
o-
o-
o-
:r~
et
de
a-
a;
s-
te
ie~
De
de
al
en
:e-
er
an
im
e-
rd
Thuiswedstrijden
Workum 3—LJ.V.C. I
Workum 2-Woudsend I
Uitwedstrijden
Leeuwarder Zwaluwen I—Workum I
2.30 uur per bus van de Markt.
L. V.B. I Jun. A—Workum 2 Jun. A
2.30 uur per bus van de Markt.
Hielpen 2 Jun. B—Workum 3 Jun. B
Vertrek per fiets om 3 uur
van de Markt.
Aan vang Wedstrijd 3.30 uur.
De bevoegde autoriteiten zijn
van mening dat momenteel on
der de huidige omstandigheden
(vroeger hooioogst b.v.) de vraag
ernstig onder het oog moet
worden gezien of de bestaande
regeling voor de raaptijd van
de eieren der weidevogels ge
handhaafd kan blijven. Deskun
digen adviseren inkrimping van
de raaptijd. Sommigen willen
zelfs het eierzoeken alleen in
de maand Maart bestendigen.
jongens wensen we een
en spoedig weer
oan de ald-Warkumers
yn Amearika.
Achte Freonen.
Om ’tik wit,datforskatefanJimme
de „FRISO” ünder eagen krije, sij it
dan ek al in wikemanich letter as
wy hjirre, like it my in skoan ding
ta, yn dizze krante in riglemanich to
skriuwen allinne foar Jimme.
En ik hoopje dan ektige, dat jimme
in eagenblik tiid hawwe sille om dit
to lézen.
Lit my dan ek fuort yn ienen mar
mei de klompen yn ’t spui komme,
en Jimme sizze hwer it omgiet Yn
’t koart seinOm ’e ping, ping. Of
as Jimme dat faeksnet forsteane, om
de „dollar”.
Ja béste minsken, ik haw jild nedich.
En noch net ienris sa'n bytsje ek.
Ik tink sa’n tüzen goune of trije. Ja,
dat liicht der net om. Mar hoé kom
ik der nou oan Krekt hoe kom ik
der oan. Sjoch der woe ik nou ris
mei Jimme oer prate.
Wis hear, ik wit like skoan as
Jimme seis, dat it jild dertaJimmes,
yn it „Lan fan dream en winsken,”
ek net foar it opskeppen is. Dat der,
like goed as hjir foar wrotten en
wraemd wurde moat. Dos der net
fan. Ei wis, men mient hjir dan sa
wolris dat as men mar ienkear büten
Fryslftn is, men jild fortsjinnet as
wetter. De Qnderfining hat it my
oars leard, krekt sa goed as Jimme
Bigryp my dos goed, ik skriuw
dizze biddelbrief, (hwant dat is it)
net yn itbitinken fan jimme rykdom,
mar smyt it oer in hiel oare boech.
Sjoch ris freonen, Jimme tinkegrif
noch faek oan it plakje groun, oan
it sté, oan it stedtsje, hwer’t ienkear
Jimm’ widze stie. Of om it mei de
dichter to sizzen: „Hwer’t mem fan
poppe song”, en Jimme op heite
knibbel sieten en songen fan„Hop,
hop hynke. Nei Ljouwert om in
pynke.” Tink Jimme efkes yn, dy
moaije tiid.
En as Jimme dan dy bvlden lit
Jimm’bernejierren foar eagen hawwe,
dan wit ik, dat fierwei de measten
sizze moatte: „dat wie de lokkichste
tiid fit myn libben”.
Sjoch op dat selde eagenblik, héld
ik myn hfin op en freegje fan Jimme
in jefte. Né, net foar my seis, mar
wol foar yn elts gefal foar in
plan hwat wy hawwe yn de stêd,
der ek Jimme ienkear Ilins ,,Wy-
merts", ,,B&lstienen“ en „Gieltsjes"
rounen.
Lit ik Jimme efkes forklappe, dat
der al in bigjin is. Tank sij de mei-
wurking fan in ftld-Warkumer yn
Hollywood, Calif., to witten Klaes
Boorsma. Hy Klaes dan, hatforskate
Md-Warkumers skreaun oftowurden
west, hat harren, in biddelbrief dy‘t
Ik him stjürde, ünder ‘e noas treaun
en sa kamen de earste dollars
binnen.
De earsten ja. Mar wy moasten al
fierder sjen to kommen. Sa fuort oan
it begjin al stykjen bliuwe, né dat
moat net.
Derom lanslju der yn Amerika,
doch ik in birop op Jimme foarhelp
oan de jongerein fan Warkum.
Welle Jimme der mear oer witte of
wolle Jimme jild stjüre, (hwatiktige
hoopje), skriuw en stjür dat oan:
Mr. C. Boorsma, 6658 Irvine Avenu,
Hollywood Calif., U.S.A.
Mei ik de meiwurking fan
„FRISO“-lêzers ynroppe om dit
de net lêzers ünder ‘e noas
h&lden?
Én dan heb ik nog zo'n ouwe tante,
Die loopt met krante, die loopt met krante
Die loopt met kranten langs de straat.
Schoolblijven11 sei master. Ei jonge ja, dat mankearre der
Schoolblijven11. Soene je nou sa ’n fint net wit
slimst bitearde soene wy heal wei twa-en net ienris efter ‘e optocht oan
kinne. Nou sa gek soe er dochs wol net wêze. Hy moast dochs ek ite!
Lokkich ik wie net de ienige dy ’t bliuwe moast, hwant mar in hiel
inkelden ien kaem der sünder kleanskuorren óf. Dat wie op 't lést inhiele
treast. En hy koe der mar op rekkenje as de oare jonges nei hüs gyngen,
wy ek net folie mear dwaen soene.
It lézen wie dien en nou wie 't oan rekkenjen ta. Dat soe alhielendal
raer en forkeard jern spinne. Hwa koe sa rekkenje? Nimmen ommers. En
doe barde der in wünder. De boppemaster tikke tsjin ‘t rut fan 'e doar.
Us master der hinne, it duorre hiel efkes en doe 't er wer foar de klasse
stie, sei er: „Leien opbergen11. Hwat wie dat? Soene wy faeks earder üt
meije? Hearden wy dochs net by: „Schoolblijven" hie er üs ommers tasein.
Mar né, it kaem oars üt. Allegearre mochten wy fuort en nimmen
hoechde to bliuwen. In stik büter yn ‘e brij, hear. Dy skoalmasters wiene
dochs sa biroerd net as dat wy wolris mienden. Dat om alve üre wiene wy
al wer op ‘e merk. En ik hie ‘t lok mei. Heit op ‘e merk enikkrige
oaljekoeken.
En sa wie foar üs de ynset fan de greate dei, Tügersdei.
Sneek ge-
oprichting
Ziekenhuis
Friesland,
tot leden van het voor
lopig bestuur benoemd de heer P.
H Niemantsverdriet, alhier, en onze
vroegere burgemeester de heer W. M.
Oppedijk vap Veen, thans wonende te
Hardegarijp.
Van de Minister van Sociale Zaken
was bericht ontvangen, dat hij zich in
beginsel kon verenigen met de bouw
van een Prot. Chr Ziekenhuis te Sneek
van circa 150 bedden. De financ ële
steun van rijkswege zal nog nader
geregeld worden. Tot de stichting
Prot. Chr. Ziekenhuis zijn 121 kerke
raden van diverse Prot. Kerken en
Gemeenten in de Z W hoek toegetre
den en in de stichtingsic^e als oprich
ters vermeld.
Het definitieve bestuur zal voor 1
Juli gekozen worden door de Stich-
tingsraad, gevormd uit afgevaardigden
der samenwerkende kerkeraden en
gemeenten.
Benoemd tot eerste kaasmaker
aan de Fromagie »La Hollanda» te
La Groise (Frankrijk) onze stadgenoot
de heer Theo Hofman, thans werkzaam
bij de N. V. Lijempf als 2e kaasmaker.
Noord A 47 Telef. 138
Voor runderen welke melktanden
i hebben gewisseld f 15.per dier
meer.
Vpor diergeneeskundige behande
ling is f2.— per dier verschuldigd.
Het rundvee wordt op de dag der
inscharing op kosten van de schar
huurder ingeënt tegen mond- en
klauwzeer. Voorts moet worden over
gelegd een wit T.B C.-certificaat niet
ouder dan 14 dagen en een verkla
ring dat het rund vóór 15 Maart a.s.
tegen abortus is ingeënt. Voorwaar
den en aanvraagformulieren zijn ter
secretarie verkrijgbaar. Het aan
vraagformulier moetuiterlijk 11 Maart
a.s. ingevuld ter secretarie worden
ingeleverd.
Workum, 23 Februari 1950.
Het Gemeentebestuur voornoemd,
J. RUSSCHEN, Burgemeester
VAN DER GOOT, Secretaris.
Thuis en thuisvaart.
22 Febr Hoewel het weei Dins
dag triest was, verkeerd'-n velen in
e blijde stemming, daar alweer een
(dein geieelte militairen in Nede land
terug gekomen was, o w. onze stadge
noot O Gr-nee, die dus v«or de twr ede
maal vanuit Indonesië op de vader*
Achter de wolken schijnt de zon.
23 Febr. De drie eerste avon
den van deze week heerste op >De
«Vtjn berg «-zaal een recht genoegelijke
stemming Dinsdag-en Woensdagavond
was het kleine zaaltje tot in alle
hoeken bezet, De pianovirtuoos Ebbens
streelde de toetsen van z’n instrument
meesterlijk.
Het publiek was in afwachting van
het toneelspel dat de sympathieke
Toneelclub «Het Masker» voor haar
trouwe, talrijke en toegewijde dona
teurs voor het voetlicht zou brengen.
De heer Soomers vertelde in z’n kort
openingswoord van de moeilijkheden
welke oorzaak waren dat «Het Masker»
pas in Februari >het doek kon halen».
Als een vereniging een moeilijke
tijd doormaakt, kijkt men graag naar
de glorie van haar verleden. Het kan
uit die glorie zelfvertrouwen en kracht
putten. Geen gebrek aan belangstelling,
geen gemis van waardering, geen finan
ciële zorgen, geen ontbreken van de
juiste clubgeest. Niets van dit alles.
Mot een variant op de stervenskreet
van de grote toneelspeelster Eleanore
Duse>Meer licht I» vraagt «Het
Masker»; >Meer Leden I» De ruim
vierhonderd Misker-donateurs zullen
echter van harte wensen dat dit geen
tervenskreet is. Maar dat het kleine
Maskerclubje van 7 a 8 mensen met
enkele krachten zal worden uitgebreid
en een nieuwe bloeiperiode tegemoet
zal gaan.
Het te spelen stuk was getiteld
«Achter de wolken schijnt de zon».
Een toneelspel zoals het doorsnee-
publiek het meest waardeert, een spel
van een lach en een traan. De con
flicten welke dit stuk brengt, zijn
dramatisch, maar toch ook menselijk.
De hoofdrol doet denken aan de
winkelier uit het beroemde stuk van
Herman Heyermans»De opgaande
zon». Ook hier ziet men een winke
liertje dat door concurrentie een bijna
onafwendbaar faillissement zietdreigen.
Z’n verdriet en zorgen tracht hij te
camoufleren achter een masker van
gehuichelde vrolijkheid Ook ander,
zorgen diukken dit gezin. Er is ook
nog een zoon die het ouderlijk huis
wegens z’n laakbare levenshouding
vaarwel gezegd heeft. Het stuk speelt
op moeders verjaardag Deze anders
zo vreugdevolle dag is in dit zorgen*
Ja dat stik sil wol oars hjitten hawwe, mar dy warden songen wy
fk siet sa yn ‘t musyk bitize, dat ik net mear wiste hwer’tik bigjinne
moast to lézen. „Schoolblijven11 sei master. Ei jonge ja, dat mankearre der
nou noch mar krekt oan. „fivaw.-ny .v..
hwat dwaen. Hwa wit hoe lang hy jin wol festhoude. As ‘*t op syn aller-
3. Ik seis.
En wy, hwaens heit gjin boerkery hie, gjin kij, gjin hokkelingen, gjin
skiep, gjin bargen, neat fan dat allegearre as, nou ja knynen wol, wy earme
stalkers koene nou mar „Hok, hok, hok skiep yn 't hok. Jimmekrije
mei in grauwe stok. Op ’e kop!” gülden in stikmanich boerejongens üsnei.
Dat seite rare kwead bloed. Stie der dy Bjinse fan Sytse Jets ek net
op ’e merk? Wis, dy stie ek mei to bülten fan: „hok, hok”. Soe dy dan net
nei skoalle moatte?'Syn heit hie dochs ek gjin kij en wie ek mar in earme
boere-ar beider.
In stikmanich jongens üt de heechste klasse, hiene it malle fel al oan.
Soene hja it weagje en gean net hinne? Siker hja doarsten hiel hwat oan
dizze knapen”. Der siet lykwols oan dat doaren in „mar.” Sjoch, as de
boppemaster der fan ’e moarn nou ris net west hie, ja dan hiene hja frij
nommen, sa wis as twa kear twa fjouwer is. Mar der siet nou krekt de
oast.hy wie der wol en om dan in „slüpertsje11 to meitsjen, der hearde mear
ta a’s moed allinne. Dan moast men wol sa troch alles hinne wêze. Hwant
tink der om dat hja, stik foar stik, ek de greatste dogeniet, üntsach foar
de boppemaster hiene. Hy wist hoe 't er mei syn folkje omgean moaste en
hja wiene as waeks yn syn bannen. Strang foar eltsenien en doch wiene
alle bern pür mei him. En, o leave sawntsjen, as der alris ien wie dy ‘t
net om lyk woe, de angelstok stie der ré foar, hear. Hy wie enbleaubaes,
ünder alle omstandigheden.
Syn wurd wie wet.
Wol nei skoalle wie ’t bislüt fan de greatsten. Allinne ien üt de
heechste klasse dy koe 't noch net goed krije en gean. Wy, safolle jonger
as hv, seagen heech by him op. Hwant hie hy, doe ’t de boppemaster der
ris in kear net wie, ien fan de masters it laei net op ’e holle stikken
slein
Njoggen sloech de klok en skytskoarjend gyngen wy yn skoalle, ek
de greatste dogeniet. Mar hwat bleauwen der in plakken leech, foral yn
de heechste klassen. Einlings net ienris de muoite om foar sa'n stikmanich
jonges skoalle to balden. Nou ja, de fankes wiene der wol allegearre, mar
dy koe men doch wol „hantwurken41 jaen en stjür üs nei hüs. Fankes hear
den der dochs net op 'e merk. It learen woe net. Eltse amerijmoastmaster
sizze: „Opletten11. Dan dy en dan dy. Né, de holle wie der lang net by,
hear. Mei it „om beurten" léze wie ’t alhielendal mis. It bülten fan de kij
en dandeskiepto„Bé-en“nou ’t wie krekt as stiene se yn skoalle, sa klear
koe men it hearre.
Goed tsien üre. Der yn’enen musyk. Op ‘e tinte, spile nou it korps
fan Lümer. Hwat harke dat moai. Nou, kaem üs alle dagen eknetoer. Mar
goed dat wy gjin klompen oan hiene yn skoalle, hwant by sa'n fleurige
mars, koene de fuotten net stil bliuwe. Hwat wie ‘t ek hast wer foar ferske
dat hja nou spilen, ja der hie ik de wurden to pakken:
landse bodem stapte. De eerste maa^
had hij een opdracht en werd met
een constellation de tocht volbracht,
thans kwam hij met het troepen
transportschip «Johan van Oldebarne-
veld» voor goed thuis Glunderende
gezichten in de fam liekring, die na
tuurlijk alles tegelijk willen weten, ook
van Tom die op thuisreis is. Nog een
ander lid der famthe is enige tijd ge
leden met het smaldeel «Nederlandse
Antillen», waar Z K.H. Prins Bernard
de reis mee maakte, vertrokken, zodat
binnen korte tijd nogmaals twee blijde
inkomsten in dit gezin zullen plaats
hebben.
Zaterdag hoopt de «Pasteur», die met
vierduizend militairen onderweg is, in
de haven van Amsterdam binnen te
lopen. Van bijna een tiende deel der
opvarenden staat de ouderlijke woning
tn Friesland. De passagierslijst geeft
de volgende namen aan uit onze om
geving en wel voor Workum en wat
daar onder hoort: G Bootsma, G. Fol
kertsma. Tj. Huitema, T. Nauta en
Sj. de Wtte; GaastJ. de Boer; Kou
dum T. Folkrrtsma, K. Bergsma en
S. Hiycema; Warns: T. de Haan.
A. de Vries, S T Prins en J. Schil
straStaverenE Wolthuizen en
Hemelum A. Hendriks.
Met het troepsntransportschip «At
lantis» komen ook weer jongens thuis.
Op deze lijst ontdekten we slechts de
naam van
geving en
M.nks.
Al deze
oretbge thuiskomst
een goede plaats in de maatschappij
toe.
gezin echter een diep droevige dag.
De jongste zoon zwerft in de vreemde.
De oudste zoon is innerlijk van het
ouderhuis en -hart vervreemd Door
opofferingen van z’n brave ouders heeft
hij een goede opvoeding kunnen ge
nieten en een mooie positie weten te
veroveren. Z’n rijke, mondaine en
harteloze vrouw heeft veel schuld mee,
dat deze ondankbare zoon zich eigen
lijk schaamt voor z’n arme, maar
eerlijke ouders. Dit geestelijk en
moreel verdorven tweetal komt op
moeders verjaatdag zogenaamd feli
citeren. Een vluchtige visite met tal
van gezochte verontschuldigingen.
Eigenlijk zijn ze alleen maar nieuws
gierig naar de dreigende financiële
debacle, welke hun «standsgevoel»
zou kunnen kwetsen. Treffend is het
binnenkomen van de hartelijke, een
voudige kostganger.Hij wenst»moeder«
echt gemeend geluk met deze dag.
Hij heeft bloemen meegebracht. Zij
kwamen met lege handen en koude
harten. Een dramatisch bocgt<|triis
het onverwacht verschijnen van de
verloren zoon Hij komt moeder ook
gelukwensen, maar ziet tevens kans
om z’n vaders laatste geld te stelen,
terwijl z’n liefdevolle moeder even de
kamer uit is, om een boterham, voor
onderweg, in te pakken Maar achter
de wolken schijnt toch de zon. Want
de verloren zoon is nog niet zo
laag gezonken dat hij in iet diep in
z’n hart wordt getreffen door vader
z’n ontroerende vermaning. Hij smijt
het gestolen geld op de tafel en ver
dwijnt, gebroken en radeloos. Vader
ziet dit als een zonnestraal, als de
crisis in het leven van zijn afgedwaalde
zoon.
Wel jammer dat men
volkomen herenigd en
Het stuk eindigt ietwat onverwacht
en onbevredigend. Men mist een
«happy end». De stilte in de zaal, het
aandachtige gehoor waren echter een
bewijs dat het stuk en z’n vertolking
zeer in de smaak was gevallen. Na
tuurlijk is er voor dilletanten en toneel
wel critiek te vinden. Maar ook aan
waardering mag het zeker' niet ont
breken. De lang niet gemakkelijke
karakterrol van vader is zeker op
lofwaardige wijze uitgebeeld. Het spel
van moeder muntte uit door de steeds
gevoelige toon en de juiste eenvoud.
Ook de andere rollen waren goed ver
zorgd. De verloren zoon typeerde op
waarderende wijze z’n levensangst. De
rijke zoon en z’n hardvochtige vrouw
toonden door prima spel en mimiek
hun afkeurenswaardige houding zeer
juist. De dochter en de commensaal
speelden hun dankbare rollen zeer
voortreffelijk. Het nieuwe winkeljuffie,
dat een sullig slissertje moet zijn,had
echter meer weg van Ingrid Bergman,
waardoor deze rol niet helemaal tot
haar recht kwam. Dit was echter de
schuld van de grimeur, wiens werk
overigens ook niet helemaal foutloos
was.
Ook was bet soms storend dat en
kele spelers smachtend naar het
souffleurs-heiligdom lonkten.
Over bet geheel genomen kan «Het
Masker» echter met voldoening aan
deze avondeo terugdenken, het ge-
bodene viel bij alle aanwezigen in de
smaak.
Voor regisseur en spelers is de
voldoening des te groter, omdat de
eerste avond enkele vertolkers niet al
WORKUM. In een te
houden bijeenkomst tot
van een Protestants Chr.
voor de Z W -hoek van
werden o.a
