Autotocht Ouden van Dagen
I
TAXI
Nieuws- en Advertentieblad voor Workumen omliggende gemeenten
Zaterdag 4 Augustus 1951
No. 31
74ste Jaargang
6 persoons
Abonnementsprijsf 2per halfjaar
per post f2.20
Gem. Reiniging.
dan naar
IJEME DE BOER
Schimmen uit het verleden.
Gem. Reinigingsdienst.
INGEZONDEN.
PLAATSELIJK NIEUWS.
Ook verhuur zonder chauffeur
on-
Fa.
we
onhoudbare
de
5Ï
hopelijk nog
i
r
een
i
I
t
VenschQni eenmaal per week
Uitgave: Fa. T. GAASTRA Bz.
te Workum - Tel. 45
Postrekening 82259
a
e
t
Advertentietarieftot 5 mm. 60 een»
elke mm. meer 6
van buiten Friesland 8
Contracten volgens algem. regeling
B. Kemker
D. Meijer
P. de Wit
aan
van
even
een
Inzending van advertenties uiteriyk
Donderd agsmorgens
We
goed
ver-
g
n
el
ie
n
3
IS
r.
één
een
op.
over
f 4073.—
4000.—
3889.—
3847.—
ver-
„Re-
ver-
we nog positief
zowel de oudjes
gaarna deze
oudjesdag 1951
door
om tenslotte door
Formosa” te komen,
werd gepauzeerde 'De
C. de Jong
(aanvoerder)
J. Visser
T. de Vries
we konden zo wel een hele tijd
zonder U iets te vertellen over
we niet van
Geachte Redactie, bij voorbaat dank voor
plaatsing.
Gaarne willen wij als bewoners van ’t Zuid,
n.l. langs de Dolte, nog een kleine opmer
king maken over ’t ophalen van de privaat-
tonnen. Ondergetekende is bewoner van
kamer met gang tevens keuken. Waar
aanrecht staat, met kookgelegenheid er
Wegens smalle doorgang, moet de ton
’t aanrecht getild worden, waar dan natuurlijk
’t eetgerei op staat. Dit is één voorbeeld
uit velen. Vrij onderzoek wordt toegestaan.
Achter iedere woning ruim vaarwater. Wat
is nu eenvoudiger dan laad de tonnen in de
praam en los ze op de zgn. „hoek van de
stal” op de auto.
Indien dit de kosten van de Gem. Reini
ging zou verhogen, wat ik zeer betwijfel,
zou ’t dan om verschillende redenen niet
verantwoord zijn er nog een werkkracht bij
te nemen. Deze vuile bezuiniging is volgens
ons op ’t Zuid uit de boze.
Namens de bewoners van ’t Zuid,
J. VISSER.
Noord A 47 - Telef. 138
bekende
vroeger, door omstandigheden,
Desondanks zult U zich onder-
van vroeger
De commissie die weer voor
kende tocht zorgdroeg, mogen we
van hulde niet onthouden, ook
bezitters, burgerij, politie en
stille medewerkers niet.
Oudjesdag 1951 ligt weer achter ons. Niet
als een feit dat direct weer uit onze gedachten
verbannen wordt door allerlei wereldschok
kende gebeurtenissen. Nee, wel achter ons,
maar toch kunnen we nog positief de herin
neringen ophalen en zowel de oudjes als de
chauffeurs, die niet gaarne deze dag wil
len missen, leven van oudjesdag 1951 naar
oudjesdag 1952. Maar dat vertelden we reeds
in de aanhef van dit schrijven en dus wach
ten we rustig af tot oudjesdag 1952.
Zaterdag a.s. ’s avonds 7 uur wordt er een
voetbalwedstrijd gespeeld tussen:
Combinatie „Workum” Oud Stormvogels
Velen in Workum zullen zich afvragen:
„Waarom deze wedstrijd?” Welnu dit is de
reden: verschillende keren werd reeds het
verzoek tot ons gericht om nog éénmaal een
wedstrijd te spelen voor de leden en dona
teurs van het vroegere „Stormvogels”, na
lang aarzelen en verschillende besprekingen
werd tenslotte besloten een afscheidswedstrijd
te spelen en door spontane medewerking van
s. v. „Workum” is dan deze wedstrijd be
paald op a.s. Zaterdag.
Tot onze spijt konden enkele
spelers van
niet meespelen,
staande namen
herinneren:
J. Dijkstra
S. Gielstra
J. Seekles
A, de Vries
C. Ottema
Met nadruk zij vermeld dat dit geen show-
wedstrijd of krachtmeting zal zijn tussen twee
plaattelijke clubs. Het is een afscheidswedstrijd
éénmaal nog zal dit oude elftal zich voor
stellen aan zijn oude trouwe supporters, want
weet het zijn nog slechts de schimmen van
hen die eens in Staveren tegen de oude rivaal
„H.V.V.” (Hindeloopen) de kampioensvlag he
sen; van hen die in Sneek op het grote
toumooi van een achttal clubs de hoogste prijs
wisten tb behalen en waarvan toen de Sneker
krant schreef: „voetbal van de bovenste
plank.”
Het zal zijn een afscheidswedstrijd, maar
tevens een propaganda-wedstrijd; elf spelers
gaan de voetbalsport vaarwel zeggen, maar
laten de jongeren het van hen overnemen
en zich daartoe aanmelden bij de sportver
eniging „Workum”.
De oud-secretaris van het
vroegere „Stormvogels”,
B. KEMKER.
deonist 1
vlotte melodiën.
Het is zo moeilijk om juist dat weer te
geven, waardoor men een goede indruk krijgt
van deze dag. Hoe dikwijls horen we niet
dat alles prachtig was, maar deze dag was
het toch wel in de meest volstrekte zin.
een uitste
eën woord
de auto-
al die andere
ons toe tijdens de reis en dezelfde ervaring
deden ook de anderen op. Een chauffeur
die z’n passagiers rijk bedeelde, motiveerde
het zo: „Ik jow it harren bést, hwant as ik
sa aid bin, wol ik it ek wol ris in dei goed
hawwe”.
De bronzen stem van de klok in onze oude
toren, waarop de Friese vlag lustig uitwap
perde ten teken dat het voor ons stadje
een hoogtijdag was, had nog niet half twaalf
geslagen toen de eerste auto’s van de kara
vaan, bijna 40 luxe- auto’s en 2 bussen, zich
in' beweging zette. Toen kwam er ook be
weging in de rijen toeschouwers en met glun
derende gezichten namen de oudjes deze
enthousiaste uitgeleide in ontvangst. Het was
ook alleen voor hen bedoeld. Zo toonden
de thuisblijvers hun medeleven en dachten
toen de laatste auto uit het gezicht ver
dwenen was, vanavond zullen we hen wee:-
een ontvangst bereiden die klinkt als een
klok. We zullen tonen dat ze bij ons horen
en dat hun vreugden ook die van ons zijn.
Rustig zoemden de motoren en draaiden
de wielen in gestadige gang. Kilometer na
kilometer werd genomen en de ordonnansen,
de heren Alting en W. de Vries, kunnen we
een woord van dank niet onthouden. Op de
kruispunten werd het overige verkeer met een
forse handzwaai gesommeerd te stoppen en
kon de stoet in collonne blijven rijden. Twaalf
uur werd de kop van de afsluitdijk bereikt.
Enkele deelnemers waren deze weg nog niet
eerder langs getuft. Onderweg, terwijl we
juist luisterden naar de berichten van land
en tuinbouw en het weersoverzicht, die voor
de volgende dagen niet zulk mooi weer
voorspelden als Maandag, dobberde op een
honderd meter van de afsluitdijk een vissers
boot, en de bemanning zwaaide uitbundig,
maar dat was heel goed te verklaren toen we
de letters WK op de boeg ontdekten. Spoe
dig was de Wieringermeer bereikt en kwam
men door deze nog betrekkelijk jonge aan
winst van Nederland. Overal waar de Worku-
mer karavaan langs reed, kwamen mensen
uit de huizen om de vitale oudjes toe te
wuiven.
De eerste stopplaats was even voor de
grote verkeersweg naar Den Helder. Een
kleine versnapering werd rondgedeeld en na
een kwartiertje zette de stoet zich in bewe
ging om Den Helder in ogenschouw te nemej?
De politie van Den Helder willen we
appart noemen, want die hebben voor
begeleiding gezorgd, die klonk als een klok.
Langs de marinehavens werd heel kalm ge
reden, zodat de oude mariniers die zich
onder de deelnemers bevonden, nog eens hun
hart konden ophalen over hun diensttijd, zo’n
50, 60 jaar geleden. Ook voor hen die niet
met de marine in nauw contact waren ge
weest,- was het interessant de oorlogsbodems
en opleidingsschepen te zien. Dwars
Den Helder koersten we,
de achterdeur binnen
waar bijna twee uur
zaal vulde zich geheel met de: 230 Worku-
mers. Kostelijke tafereeltjes speelden zich
daar af. Een der oudere dames moest naar,
nu ja U begrijpt ’t wel. Een drietal grote
spiegels waren daar geplaatst en nu zag ze
dat er nog één stond te wachten. Spontaan
zoals alle Workumers zijn, zei ze: „Jo meije
wol for my, hear”. Wat bleekze had
zichzelf in de spiegel gezien. Geloof maar
niet dat ze dit voor haar zelf hield, wel
nee, dat zijn van die momenten waardoor
het „slachtoffer” opeens populair is. Een
andere dame vertelde: „ik dacht, wat lijkt die
vrouw toch veel op mij”, maar toen die
stomme dubbelgangster ook al dezelfde be
wegingen ging maken, werd het toch te
kras. Een echtgenote vertelde die al vele
jaren getrouwd was: „m’n man laat me nooit
alleen, maar straks zei hij: „Ik gean nei de
jonges!”, waarop een ander vlot reageerde:
„och lit se mar, se binne no noch jong, as
se Md binne, hoecht it net mear”. Nadat
de koffie met versnapering was genuttigd
kwam de heer A. Gaastra, voorzitter van de
Oudjesdag-commissie op het podium om allen
hartelijk welkom te heten op deze tocht.
Eerder was er niet de gelegenheid en spr.
mocht constateren dat het wel weer een ge-
noegelijke dag zou worden. Ook dankte hij
namens de oudjes alle autobezitters voor het
beschikbaar stellen van deze onmisbare voer
tuigen. Wybren Altena van Makkum was als
gast uitgenodigd deze tocht mee te maken en
deze kwam dus op de planken met eigen werk.
Och wie Altena eenmaal gehoord heeft, weet
dat het humor van hoogstaand gehalte is.
Door z’n uitstekende miniek en rake gezeg
den zag men dat wat hij voordroeg als voor
het oog gebeuren. De grootste helft van ’t duo
de Haan, (dus in lengte) was als bedienster
mee, maar moest toch ook even enkele
nummertjes zingen met de all-round muzi
kant Heeringa aan de piano. Even later ver
scheen naast hun nog Zwolsman om het effect
te verhogen. Nadat allen een bordje soep
hadden genuttigd, want een gedeelte van de
broodjes was reeds opgepeuzeld, werd het
hoog tijd dat we Den Helder de rug toe
draaiden. Het is al vier uur hoorden we als
verzuchting toen we richting Kijkduin re
den. Een prachtig duinlandschap ontrolde
zich voor ons oog. De Lange Jaap bij Kijk
duin stond onverschillig de lange sliert auto’s
na te staren. Ja we hebben daar naar de
duinen gekeken en ook naar de prachtige
duinvilla’s. Hier kom ik weer, hoorden we
stadgenoot Cor Hunia weer een
stekende prestatie, door de titel op
1500 M. te behouden in de beste tijd
4 min. 25.6 sec.
FRYSKE PREEK.
Enige tijd geleden gaf de Synode der
Gereformeerde Kerken in Nederland vrijheid
de plaatselijke kerken in de ere-dienst
de Friese taal gebruik te maken. Zon
dag a.s. in de middagdienst zal dan voor het
eerst in de Geref. kerk alhier het Woord
worden bediend in de „memmetael”. Als
voorganger zal in deze dienst optreden ds.
C. L. Ruben, predikant te Helpman (Gr.)
UITSLAG AANBESTEDING.
Uitslag van het door het gemeente-
oestuur gehouden aanbesteding van het ma
ken van waterclosets en 3 rookleidingen in
de O. L. School en het gedeeltelijk ver
nieuwen van de dakbedekking:
D. de Jager en Zn.
H. J. Voets
Eekma en Smid
Fa. Beuker
Begroting f 4400.
Gegund aan de laagste inschrijver
Beuker.
BROMFIETSTOCHT.
Zaterdagmorgen kwamen hier de deel
nemers aan van de elfstedentocht voor brom
fietsen. Het was wel even later dan ver
wacht werd, maar in de morgenuren viel
er nog al veel regen.
De verplichte rust duurde tot 12 uur, toen
het sirenegegil voor hen hervatting van
„bromtocht” betekende.
BEVESTIGING EN INTREDE
Ds. SPALING.
Zondagmorgen beklom Ds. P. de Bruyn,
thans te Fijnaart, de kansel van de ge
restaureerde Ned. Hervormde Kerk, om voor
het eerst in dit monumentale gebouw het
Woord te brengen en wel in deze bijzondere
dienst, om z’n opvolger Ds. D. J. Spaling
van Noordwijkerhout aan de gemeente te
verbinden.
Tot tekst was door de bevestiger gekozen
1 Cor. 1 25: „Want het dwaze Gods is
wijzer dan de mensen en het zwakke Gods
is sterker dan de mensen”.
Na de ontvouwing der predicatie ging de
voorganger over tot de bevestiging en had
de Workumer gemeente, al is het dan maar
meer voor een week, weer twee predikanten.
’s Middags hield Ds. Spaling z’n intrec-
preek naar aanleiding van Hebr. 4 16:
„Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan
tot de troon der genade, opdat wij barm
hartigheid mogen verkrijgen en genade vinden
om geholpen te worden ter bekwamer tijd”.
De nieuwe Leraar stelt vast dat het woord
vrijmoedigheid zowel in positieve- als nega
tieve zin vaak wordt gebruikt. Het komt
ook telkens in het geloofsleven tot uitdruk
king. Wij moeten die vrijmoedigheid hebben
om met al onze zaken in het gebed tot
God te gaan. Het kan ons heel erg benauwen
en we durven niet te naderen tot Hem, maar
het tekstwoord zegt dat er een nauw contact
moet zijn en dat we met de meeste vrijmoe
digheid aan Hem alles kunnen vertellen.
Wanneer we de heiligheid zien van God
schrikken we, daar we dan ook zien onze
eigen tekorten en zonden. In het Oude
Testament mocht alleen de Hogepriester tot
het heiligdom ingaan. Nu bestaat die grote
afstand er gelukkig niet meer. De Vader
heeft de Zoon in de wereld gezonden en het
voorhangsel is gescheurd, dus de toegang tot
God is vrijgemaakt door het offer van Jezus
Christus onze Heer. Door Hem kunnen we
ook maar alleen tot de troon der genade
gaan. Hij wil redden, maar op Zijn tijd,
daar Hij ook maar alleen weet wat werkelijk
goed voor ons is. In deze zekerheid mogen
niet alleen, maar ook moeten wij tot Hem
gaan met de grootste vrijmoedigheid. Niets
behoeven we achteruit te houden, daar Hij
toch immers ook is de wijze alziende God.
Hij weet van onze zwakheden af, daar Hij
zo zwaar verzocht is geweest en nu wil Hij
een ieder, die in waarachtig schuldbesef
tot Hem komt, verlossen van alles wat zich
tussen God en de mens bevindt. In Christus
is ook het vreesaanjagende van de majesteit
Gods weggenomen. God komt telkens weer
tot ons, ook in de eenvoudigste dingen en
wij mogen ook met de eenvoudigste dingen
tot Hem gaan. Komt laat ons dan met vrij
moedigheid gaan tot de troon der genade.
Na de predicatie vertolkte het kerkkoor
op keurige wijze enkele liederen.
Ds. Spaling richtte zich met een kort
woord tot burgemeester Russchen, vertegen
woordigers van plaatselijke kerken, classis,
ringcollega’s, kerkeraad, kerkvoogdij, ver
enigingen, bevestiger en Ds. de Jonge en
sprak de wens uit dat de verwachting die
de pastoriebewoners op dit punt hadden in
vervulling mochten gaan.
Daar geen toespraken werden gehouden,
verzocht Ds. de Jonge aan de gemeente Ds.
en Mevr. Spaling toe te willen zingen Gez.
263 1 en 5.
In beide diensten was het ruime kerkge
bouw uitstekend bezet.
iemand brommen en deze zomer nog. We
kunnen het ieder aanbevelen, ’t Was kwart
voor vijf toen we in Callantsoog uitstapten.
We hoorden de branding haar eeuwig lied
zingen en ja, dan wil ieder de zee zien.
Nu we hebben de Noordzee gezien, maar eerst
was er wat vocht door de meeste keelsluizen
gegaan. Het was een hete klim voor verschil
lende oudjes maar ze kwamen er zeker. De
trouwe verzorgsters en chauffeurs namen de
ouderen tussen zich in. Mooie foto’s zijn
daar ook gemaakt. Vooral een eindje zee
in, was het goed fotograferen, vertelde een
tochtgenoot. De commissie had laten omroe
pen dat kwart over vijf weer vertrokken zou
worden. De oudjes willen ’s morgens graag
op tijd weg, maar wie een middel weet om
op schema alles weer in de auto’s te krijgen
is een kraan. „We hawwe de tiid noch wol,
lit se yn Warkum noch mar efkes wachtsje”
was het duidelijke antwoord van één. Ruim
halfzes verlieten we Callantsoog op weg
naar Anna Paulowna. In de Vlas- en Koren
beurs werd een kop thee gedronken, maar de
grootste attractie was hier toch wel de
heer Kramer, ofwel de grootste man van Ne
derland. Nu ik zou niet durven beweren dat
hij klein is. 2.42 meter is z’n lengte en
300 pond zwaar. Schoenen maat 58. Toen
hij nog in de groei was, (op 7-jarige leeftijd
2 meter) bestond z’n ontbijt uit 4 borden
havermout, 1 pond bief, 1 of 2 pond vis,
10 of 12 broodjes en 10- of 12 kop koffie.
Bij z’n geboorte woog hij 17 pond. Johannes
de Vries vond alles wel wat kras en dus
paste hij over z’n costuum het colbert „jasje”
van Kramer. Het had meer van een overjas
voor de Vries, die nogal iets te wijd was.
Beide heren strekten hun arm uit en toen
kwam die van de Vries maar tot de elleboog
van Kramer toe. Een ieder die hem een
tijdje de kost wou geven, kon het adres
achterlaten, maar we hebben niet gehoord
dat iemand deze kostganger aan z’n dis
heeft genood. We vertrokken voor de laatste
etappe om 7 uur en zonder ongemakken werd
het laatste gedeelte genomen. De snelheid
werd opgevoerd om toch de stadgenoten niet
langer te laten wachten dan strikt noodza
kelijk was. Ruim half negen zagen we weer de
vertrouwde contouren van ons stadje, en
behoorde deze zo uitstekend geslaagde tocht
bijna weer tot het verleden. De intocht was
wel zo’n machtige manifestatie aan Workums
oudjes, dat die van vorige jaren ver werd
overtroffen. Rijen stadgenoten hadden zich
opgesteld en het onvermoeide „Crescendo”
zette luister genoeg bij. „Hwat binne se
toch goed for üs” was een uit het hart ge
grepen jubelzang. Ja trots kunnen de oudjes
zijn op de „jongeren”, maar niet minder trots
kunnen de jongeren zijn op hun ouden van
dagen, maar jongen van geest. Op het
marktplein was nauwelijks plaats voor alle
auto’s en de belangstellenden stonden zich
te verdringen om nog iets van dit prachtige,
imponerende tafereel te zien. Glunderend als
waren het koningen namen ze de ovaties in
ontvangst.
Namens het comité sprak de heer Gaastra
nog enkele woorden van dank voor alle
medewerking, die ze steeds weer voor deze
dag mogen ondervinden. Plaats voor stoelen
dans of iets dergelijks voor de oudjes was
er nu niet nu een gedeelte van het marktplein
is af gezet. Namens de oudjes dankte de
heer R. F. de Boer voóStldfe onvergetelijke
dag die de burgerij aan de oudjes had aange
boden. Keurig werden de oudjes weer thuis
gebracht en ze vertelden aan een ieder die
het maar horen wilden, hoe mooi alles ge
weest was. Naar men ons vertelde, zagen
veten in hun droom de grote man nog voor
zich, want deze maakte een imponerende in
druk op alten.
Op de bovenzaal van Hotel „De Wijnberg”
verzamelden zich nog de chauffeurs en het
bedieningspersoneel van deze tocht met of
zonder vrouw of man om nog enkele ogen
blikken na te praten over het prachtige ver
loop van deze dag. De stemming was hier
ook af, daar zorgden Altena en de dames
de Haan wel voor. Af en toe speelde accor-
Hingst met pianobegeleiding enkele
WORKUM. Zondagavond neemt ds. A. de
Jonge afscheid van de Nederduits Hervorm
de gemeente alhier, welke hij 5 jaar als
voorganger mocht dienen, wegens vertrek
naar de zustergemeente te Zaandam,
z
Bij de te Harlingen gehouden Noor
delijke Atlethiek-kampioenschappen behaalde
onze stadgenoot Cor Hunia weer een uit
titel op de
van
Geachte Redactie Friso”,
Bij voorbaat dank voor plaatsing van
derstaand schrijven.
Als oud-Workumer mag ik graag elke
zomer de vacantie in m’n oude woonplaats
doorbrengen. Ik heb me er de laatste jaren
over verwonderd, dat het bij de Gemeente-
Reiniging zo toeging als het ging. M’n ver
onderstelling was toen dat er een bijzon
dere reden voor was, maar: „welnee, dat is
hier gewoonte” en de burgerij scheen er
genoegen mee te nemen, wat een miserabele
indruk van de Workumers gaf.
Eindelijk zal dan aan een
toestand een einde komen, want als de ge
meente niet bij machte is een betere dienst
in elkaar te zetten, laat de Raad dan maar
weer besluiten de gem.-reiniging te verpach
ten. Dan kan men bepaalde eisen voorop
stelten en ’t komt in orde. Voorheen bij
verpachting van de dienst weinig of geen
klachten, waaruit men kan zien dat een
particuliere onderneming veel efficiënter werkt
en elke gemeentelijke of overheidseconomie
het moet afleggen tegen het practische be
drijfsleven. Gezamenlijke inkoop door de ge
meenten, D.U.W.-subsidie etc. hoe minder
daar gebruik van wordt gemaakt, hoe beter.
Juist in de kleinere gemeenten kan men bij
de plaatselijke leveranciers goed en vertrouwd
terecht, zonder bijkomende onkosten, die op
een ander hoofdstuk van de begroting zo
onopvallend vermeld staan, dat ze bij prijs
vergelijkingen niet meetellen.
Overigens is het gem.-reinigingsbedrijf wel
zeer geëigend om onder gemeentelijk beheer
te staan, maar wanneer dat voor uitvoering
van bepaalde werken niet strikt noodzakelijk
is, laat het dan gerust over aan de zelf
standige handel en industrie, waarin tallozen
met hard werken een stukje brood trachten
te verdienen. De gewone man maakt er het
beste van! Als men dat meteen uit deze ge
schiedenis heeft mogen inzien, dan zit er
tenminste ook nog een welriekend geurtje aan.
Augustus 1951. Oud-Workumer.
Oudjesdag 1951 ligt weer achter ons.
Niet als een feit dat direct weer uit onze
gedachten verbannen wordt door allerlei we
reldschokkende gebeurtenissen. Nee, wel ach
ter ons, maar toch kunnen
de herinneringen ophalen en
als de chauffeurs, die niet
dag willen missen, teven van
naar oudjesdag 1952.
De vraag waar begint nu eigenlijk de
oudjesdag kan heel gemakkelijk beantwoord
worden, daar gister reeds veel deel
nemers en niet te vergeten deelneemsters
vroegen, waar gaan we volgend jaar heen
en kunnen we dan nog niet verder weg?
Wat is het toch een voorrecht dat onze
intieme samenleving elk jaar weer opleeft
met deze gebeurtenis. Rang, stand, of over
tuiging, daar weet met( zo’n dag niet van.
Verwonderd hebben we ons afgevraagd, hoe
bestaat het eigenlijk dat niet iedere Worku
mer die de 65-jarige leeftijd heeft bereikt,
zich laat inschrijven voor deze tocht. Er
wordt dan gezegd: die voelt zich te jong
om mee te gaan. Dat is absoluut niet waar.
In werkelijkheid zal het dit wel zijn, dat
ze zich te oud er voor voeten, want oud is
zo’n dag niet een. Jong, piep jong voeten
zq zich alten en tonen dat ook door woorden
en daden.
Maar goed,
doorgaan,
het wel van deze tocht, daar
wee gehoord hebben.
De commissie hebben we gevolgd in de
voorbereiding en we kunnen zeggen dat het
organiseren van zo’n dag veel arbeid en
en we
van zo’n dag veel
moeite kost. Maar wie de verhaten over ge
houden tochten hoort, wordt zelf enthousiast
gemaakt en wie zou de handen niet uit de
mouw willen steken in het vooruitzicht van
een pracht-dag.
Financieel moet er ook nogal een tamelijk
bedrag worden ingezameld en zo speelde
Workum 1 Zaterdagavond tegen Freno een
uitstekende wedstrijd, die, en dat was meer
waard dan die 32 overwinning van onze
stadgenoten zo’n f 125 opbracht.
Maandagsmorgens zijn de meeste dames
steeds vroeg op omdat het nu eenmaal tra
ditie is achter de „wosktobbe to krüpen”.
Vroeg waren ze, maar de oudjes waren
over het geheel niet minder vroeg. Er moest
nog van dit en van dat gedaan worden
en dan verkleden, met het gezegde: „Ik wol
net dat se op my wachtsje moatte”. Nee,
laatkomers zijn er niet. Reeds om acht uur
zaten enkele tochtgenoten in hun beste kle
ren de komende dingen af te wachten. Ja
dat wachten duurde toen wel lang en we
kunnen ons indenken dat die drie uur voor hen
langer is geweest dan de hete nacht.
Trouwens deze Maandagmorgen kwamen bij
na alle Workumer autobezitters in het spier
om de wagens een keurig aanzien te geven.
Het weer is veelal spelbreker voor Wor
kums hoogtij dagen. Gelukkig dat voor oud
jesdag geen beter weer te wensen zou zijn
geweest, want wat scheen de zon in volte
zomerpracht en toch was ’t niet te warm,
omdat door een heerlijk koel windje nie
mand last had van overdadige warmte.
Tegen half elf begonnen de auto’s de
dames en heren van huis te haten en
zamelden ze zich vanaf de toren tot
hoboth”, daar de „südsjes” anders weer
stoken zouden zijn geweest van het leven
dige schouwspel dat deze tocht biedt. Het
was een komen en gaan van auto’s voorzien
van het opschrift „Oudjesdag 1951 Workum”.
Jammer dat door een defect nog even ge
wacht moest worden, maar och dat was niet
het ergste. Toen omgeroepen werd dat ieder
direct naar het verzamelpunt moest, omdat
zo spoedig mogelijk vertrokken kon wor
den, kwam al heel gauw een berichtje, denk
er om daar zitten nog drie dames op de
stoep te wachten en die moeten ook nog
mee. Natuurlijk gingen die nog mee.
hoorden dat verschillenden, die om
half elf nog niet waren afgehaald, de
zuchting enkele maten hebben geslaakt: als
ze mij maar niet vergeten. Nee, iemand
vergeten stond niet in het woordenboekje
van 30 Juli. Alles was immers aanwezig om
een tocht te maken, die tot en met zou
slagen. En ze is geslaagd, daar kunt U, die
niet het genoegen had om deze mee te
maken, verzekerd van zijn. Wat is het voor
jongeren ook een dag om niet weer te ver
geten. Niet dat je je oud voelt bij de
ouden, maar omdat juist de hoogbejaarden
zich zo heel erg jong voeten en over de
kwinkslagen die in ongekende mate werden
rondgestrooid, zulten we maar niets in
de krant zetten, daar dan zeker de re
actie was, dat was die, en die was dat.
Nee uit de school klappen mochten we vroe
ger niet, dus nu evenmin. Dat blijft onder
de tochtgenoten en zal nog vete maten wor
den opgehaald.
Maar ja laten we nu toch maar eens be
ginnen met iets te vertellen over de route
die we hebben gereden.
Het lopende kwartiertje volgens Worku
mer „traditie” werd een half uur en daar
kon no. 1, burgemeester Russchen, die altijd
stipt op tijd de vergaderingen opent die onder
zijn leiding worden gehouden, ook niets
aan doen. Nee, de burgervader heeft op feilloze
wijze deze tour geleid. Workum’s eerste
burger reed als no. 1 en men kon zien dat
hij genoot. „It giet bést”, vertrouwde hij
