ERFSKIP
DE WORKUMER KRANT
Nieuws- en Advertentieblad voor de gemeenten Workum, Hindeloopen
en Zuidwesthoek van Friesland
IJEME DE BOER, Autoverhuur
met en zonder chauffeur
Bysünderheden oer de Warkumer
kofskippers üt de 18e ieu.
BEL 170
Zaterdag 7 Februari 1953
No. 5
76ste Jaargang
(doorverbinding)
WARKUMS
Jacob Tjcbbesz Ek al hat hy dan in oare fan.
FRISO.
tèr
53
Ook Uw adres
voor grote en
kleinere ritten
Ek dizze b-ysftnderheden foun ik yn de bibleteek fan it Skipfeart-
museum to Amsterdam.
Wordt lid of donateur
van de
Workumer Speeltuinvereniging
siet. Rein Douwes bat sa ‘t skynt, goed wurk levere, hwant De Vrede is
noch net ienris sa lang it Soal üt, of hy kriget de Amsterdammers opnij by
him. Hja wolle noch wer in koffe bouwe litte, greater as de earste.
oorslaen. Hwat roy noch al opfoel, wie, dat
hiel hwat jild ütjown wie.
Hwat reizen dizze beide to Warkum boude skippen makken, kinne
wy ek noch neigean, mar dat fait einlings büten üs bistek om der oer to
s k r i u w e n
Lit it üs dan nije wike leaver nochris hawwe oer de helling fan
Rein Douwes.
„Amsterdam. Anno 1739.“
„Rekening over het nieuw uijtgehaalde kof of galjootscbip genaamt
de Vriendschap den 25 October 1738 aan Baas Rein Douwes Molenaar
te Workum besteed.
Lang over Steeven 96 voet; wijt 24 voet; Hol op Berkhout 10 voet.
De kiel lang 91'/2 voet agter dik 15, voor 14 duijm.
In Januari opgeset, den 6 Juny te water gekomen, wanneer het diep
ging voor 4, agter 5 voet, den' 7 July de mast daarin geset. 13 Aug.
af de Bank gekomen toegetakelt zijnde in de touwen en cabelgat gaat
het diep voor 53/4 voet; agter 59/n voet.
17 Aug met 55 duijsent pannen van de Zee naar Vlie gezeijlt, diep
gang voor 7'/4 voet; agter 73/4 voet."
Yn dizze rekken wurdt üs de priis fan it skip net neamd, lyk as yn
earste kontrakt. Wy fine dat wol vn it boek biskreaun. mar lit üs dat mar
- 1 j-z nom het schip te bedrinken"
IV.
Mar it wie net allinne de hellingbaes dy ‘t oan it bouwen fan dy koffe
förtsjinne, der wurde üs ek noch oare nammen neamd, fan minsken
dy ‘t oan -dat skip arbeide hawwe. Sa makke Olfert Tietes de mêst,
de blokken, pompen en it rounhout. Hielke Douwes Faber hie it
smeiwurk. Jacob Tjebbesz. makke de seilen.*) Hein Sjoerds hat de
leveraensje fan it tou. En Jettie Rijniers Blaau makket it lof- en
byldhouwurk.
Wy sjogge dos, dat der oan it bouwen fan sa'n koffe hiel hwat fêst
Verschijnt eenmaal per week
Uitgave
eo
Telefoon Redactie
ga
99
n-
'S-
irs
In tentoanstellingsgids üt 1877. V.
i'f
[t
il-
van
:nt
AFSCHEID Ds. E. VERBURG.
En
genadeloos
PLAATSELIJK NIEUWS.
liet
SPREKEN IN HET OPENBAAR.
en
i.
I gen de water, Boven het geluid van de storm
Advertentietarief: 7 cent per m.m.
Advertenties van buiten Friesland 9 ct. per m.m.
Contracten volgens algemene regeling
Abonnementsprijs: f 1,10 per kwartaal
per post f 2.40 per halfjaar
•s”,l
op-
roor
kan
lea-
zo
laar
i te
toe.
een
voor
la
(te
ren
om
,ah
een
den
:se
iet
ver-
:ich
iter
oor
:ar-
ap-
ite-
na-
na-
den
na
Iqe,
ok-
me
het
ei
wit
lad
5*-
ns
ch
nen
van
cn
ge-
dat
last
ïes,
en
cht
6
op
an
ng
n-
en
Ier
?d-
or-
5
83.
ai-
lict
icn
•en
i
de
•en
ig.
•en
de
n-
en
vans Fa. T. GAASTRA Bz.
Bockhandel en Drukkerij, Workuni
De leiding van i
van de directeur
Jonkers, die na
grote waarde die
Van verslagen, berichten enz. gaarne
spoedige opgaaf!
werken in
en
ken in het openbaar”,
Jonkers’ Instituut te Groningen.
deze avond was in handen
van
de opening
een
ming met zich brengt. Aan de hand
Inzending van advertenties uiterlijk
Donderdagsmorgens, familieberichten desnoods
Vrijdagsmorgens voor 10 uur
van
zegt met
week zijn
on-
afloop der dienst
Verburg persoonlijk
werd een druk gebruik
Vrijdagavond vond op de bovenzaal
van Hotel ,,De Wijnberg” de openbare les
plaats van de alhier gehouden cursus „spre-
uitgaande van het
woorden tot uitdrukking hadden gebracht.
G. S. Bakker, B. de Boer, S. K. Bokma, Nijhui-
zum, E. S. F enstra, P. Folkertsma, S. Gielstra,
W. Kok, Ferwoude, F. Laanstra, Sj. Lan-
tinga, D. van der Meer, Th. Nauta, H.
Westerhuis, Th. Wiersma, Dedgum, H. Wild
schut, Tj, de Zwart.
De wedstrijd, tussen de clubs van Wit*
*i Der wennet yn Warkum noch in Tacob, dy 't neamd is nei
WORKUM. Onze stadgenoot de heer M.
Bijlsma, zitdaghouder van het bijkantoor der
N.V. Amsterdamsche Bank alhier, is met in
gang van 1 Maart benoemd tot inspecteur van
de Onderlinge Brandwaarborg Maatschappij
„Woudsend” afdeling Varia, met als toe
komstige standplaats Leeuwarden.
Door de Amsterdamsche 'Bank is inmiddels
in zijn plaats benoemd de heer H. Boschma
te Bolsward.
het instituut de heer
wees op de
persoonlijkheidsvor-
1 van
tal van feiten bracht spr. naar voren dat
het in de hedendaagse maatschappij eigenlijk
een eis is om te ontdekken dat de geest
staan moet boven de stof. Het is de be
doeling van dit instituut om de beste gaven in
de mens te ontwikkelen, zodat deze weer
ten nutte gemaakt kunnen worden aan de
gemeenschap, terwijl het kweekt mensen met
verantwoordelijkheidsbesef.
Vervolgens kwamen do cursisten één voor
één op het podium om een korte causerie te
tot de aanwezigen te houden. De stilte tijdens
het spreken bewees wel dat het geheel zeer
in de maak viel en de groe er- cheidenheid
van onderwerpen boeide uitermate.
Na de pauze ging de heer Jonkers over tot
het uitreiken van diploma’s wat vergezeld
ging van opbouwende critiek. Het diploma
werd aan alle cursisten uitgereikt en wel
Mej. G. Bajema, Ferwoude en de heren
J. Attems, Nijhui uti, S. Bajema, Ferwoude,
aan
steeds
loren schatten terug
De dijken werden verzwaard
beter beschut. Steeds machtiger werden de
zeeweringen. Het menselijk vernuft bouwde
gemalen die de wateren in toom hielden.
Rusteloos spoelden de golven langs sluizen
en dijken. Na iedere storm werden er won
den geslagen, maar elke aanval der loerende
zee werd door het menselijk kunnen afge
slagen. Het polderbezit was een kostbaar ge
win. Als wapenspreuk voerde men het trotse
woord „Luctor et Emergo”. Men had ge
worsteld en overwonnen.
Maar Hollands aloude erfvijand liet niet
reeds
hyena’s rondzwerven die
om
de talloze polders in de loop der
de zee ontfutseld. Men wist dat de
en onafgebroken trachtte deze
te winnen.
en de duinen
en Administratie 45
Postrekening 82259
RAMPENCOMITÉ WORKUM.
.Door het rampencomité Workum werd
aan het Nationaal Rampencomité afgedragen
f 11.121.70
De opbrengst van de 'collecte bedroeg:
in de stad f 6.630.70
in het Heidenschap (Workum) - 3.140.
in Nijhuizum - 1.351.
De totale opbrengst van het Heidenschap-
in-zijn.geheel, dus met het gedeelte dat onder
de gemeente H.O.N. valt, bedroeg f 5310.
De zee heeft genomen!
Achter zware dijken wonen
vruchtbare polders, duizenden werkzame
welvarende gezinnen. Brok voor brok werden
eeuwen
zee
ver-
van
daarover bereid was iets te wil-
we hier volgen.
Hjir litte wy nou de léste nammen folgje
fan de tót fan Warkumers dy ’t guod yn-
stjürden nei de tentoanstelling fan 1877 to
Ljouwert.
C. Kuipers: Trouwlepel met opschrift: T.
L. Backker, 1774 en Symontje Klaces Bijl
sma, Witmarsum, 16 Aug. 1839.
W. Troste: Lepel waarin gegraveerd: Wal-
vischvangst.
S. M. H. Troste: 1 Tafelmes 2 Suiker
strooier. 3 Zilveren speelgoed. 4 Een zilve
ren breidbeugel met haak. 5 Een vierkante
zilveren theebus. 6 Twee vorken. 7 Een
vischlepel.
Het bestuur der gemeente: 12 Twee glazen
bokalen van Workum, waarop afbeelding van
het zegel der stad. 3 Stadszegel van Wor
kum met inscriptie. 45 Twee stadszegels
van Workum uit den Franschen tijd. 6 Re
ductieplan in lijst (zeevaartkundige tafel);
7 Hellebaard(l). 8 Een piek.(Hat de stèd
dit allegearre noch biwarre?)
P. Brouwer: 1 Zilveren speelgoed. 2 Ge
kleurd steenen beeld van Wybren Lolkes,
geb. te Workum in 1750; een dwerg, die
zich in 1778 in Blauw Jan in Amsterdam ver
toonde. Een zijner kluchten was, dat hij
plotseling verdween onder de rokken van
zijn lange vrouw, wier beeltenis, met dat
van hem voorzien van een Engelsch onder
schrift, er voor hangt.
K. Tjebbes: 1 Geschilderde mangelplank
met stok, snijwerk (mangelboad mei stoak,
sniework). 2 Linnen- of luierbakje (walebak).
3 Zilveren speelgoed. 4 Zilveren trekpotje
met dito komfoor. 5 Twee zilveren gedreven
tafelkomforen. 6 Zilveren geciseleerd suiker-
mandje. 7 Zilveren vierkant theebusje op
gelegd met schcepjesschellingen. 8 Zilveren
gedreven suikertafeltje. 9 Zilveren gedreven
theebusje. 10 Zilveren gedreven tabakspot.
11 Zilveren gedreven koffietrommeltje met
twee naamcijfers. 12 Zilveren gedreven trouw-
kistje. 13 Zilveren gedreven koffieketeltje.
S. S. Gaastra: 1 Portret van Hektor Mozai
Predikant. 2 Portret van zijn vrouw Sy-
brigje Menzonides. 3 Eene console-pendule(?)
en porceleinen theegoed.
Dit binne dus de Warkumers, der ’t üs
fan bikend is hwat hja öfstien hawwe. Fan
in oantal is üs dit lykwols net bikend.
Wy litte harren nammeji hjir folgje: A.
Niehof, Robijn Kuipers, Mej. Wed. K. S.
Nauta, J. Banning, Mej. Troste Brunger,
Mej. Wed. C. Yntema, Erven B. Meijer
en J. van der Veen.
In oare kear sille wy noch in oersjuch
jaen fan minsken dy ’t hwat jown hawwe
dat wol op Warkum bitrekking hat mar der
seis, op dat stuit alteast, net wennen.
Tonei mear.
over deze periode.
en we bid-
en Uw gezin goed
moge gaan en dat U onder Gods zegen,
vruchtbaar moge werken in de nieuwe ge
meente. Spr. verzocht de scheidende predi
kant staande toe te willen zingen Ps. 121 4. i
De vertegenwoordiger der classis Workum immers volkomen weg tegen de
Ds. van der Plaat van Oudega (die benoemd tende berichten
is als consulent der gemeente Workum) wees i
op het vele classicale werk dat door Ds.
Verburg was verricht. Vooral gedurende deze
5 jaren bestond er voortdurend tekort aan
predikanten in deze classis en nu de nestor
gaat vertrekken is er teleurstelling, ook
omdat men nu niet meer van de gewaar
deerde adviezen gebruik kan maken.
Namens de plaatselijke kerken sprak Ds.
B. Fabrie, Bapt. predikant, die naast de
woorden van dank z’n teleurstelling er over
uitsprak dat dit afscheid plaats vond. In
ons stadje is een samenspreking geweeS’t,
waar Ds. Verburg de grote stuwkracht van
was en ook in andere kerkelijke instellin
gen zal men hem node zien vertrekken.
Burgemeester Pusschen sprak nog enkele
woorden van afscheid namens de burgerlijke
overheid, wijzend op de prettige verstandhou
ding die er steeds is geweest.
Voor de gesproken woorden dankte Ds.
Verburg de sprekers, de wens uitsprekend
dat hun woorden in vervulling mochten
gaan.
Het Geref. Kerkkoor onder leiding van
de heer H. K. Pruiksma, had enkele stukken
ingestudeerd, betrekking hebbende op dit af
scheid, welke op verdienstelijke wijze ten
gehore werden gebracht.
Van de gelegenheid om na
van Ds. en mevrouw
afscheid te nemen,
gemaakt.
Ondanks de slechte weersomstandigheden
was het ruime kerkgebouw tot in alle hoe
ken bezet.
Donderdagavond was op de jaarlijkse leden
vergadering van de Geref. Kerk al in in
tiemere kring afscheid van deze voorgan
ger genomen, waar vertegenwoordigers van
kerkelijke verenigingen hun gevoelens in
marsura, Bolsward en Workum, werd gewon
nen door de heer K. Postma, lid van Wit
marsum, met 37 pnt. Beide andere mededin
gers kregen 36 punten toegewezen.
Het was al ruim 1 uur toen deze bijeen
komst gesloten werd, waarvoor een grote
belangstelling bestond en getuige de aandacht
viel de kennismaking met deze methode om
zich beter te leren uitdrukken zeer in de
smaak.
Getracht wordt om hier weer een Cursus
te organiseren, waarvoor zeker wel belang
stelling zal bestaan. Wie ter kennismaking
de eerste les wil bijwonen, verwijzen we naar
de advertentiekolommen waarin nadere bij
zonderheden.
STORM.
Het was reeds een beangstigend ge
voel toen men Zaterdagavond in Noorde
lijke richting noodseinen waarnam, die waar
schijnlijk afkomstig waren van een in nood
verkerend schip bij de Waddeneilanden.
In ons stadje zelf was het lopen op de
trottoirs en zgn. „geeltjes” niet zonder ge
vaar, daar er door de steeds in kra"ht toe
nemende storm al spoedig dakpannen e.d. op
de straat in stukken vielen. Zondagmorgen
waren dan ook in verschillende daken flinke
gaten geslagen en die bewoners hebben voor
het grootste gedeelte de nacht doorgebracht
met herstelwerkzaamheden om de scha zoveel
mogelijk te beperken. Eén van Workums
grootste en oudste bomen, in de tuin van
mej. Sijbrandij, grenzend aan die van de
Coöp. Boerenleenbank, werd geveld; alleen
een paar zijtakken aan de versplinterde stam
zijn overgebleven, maar hun dagen zijn nu
natuurlijk ook geteld. Van enorme schade
werd hier niet veel gehoord, want dit viel
verontrus-
i over de catastrophale gevol-
i gen van de watersnood elders.
Ontstellend was die morgen de aankon
diging van een ontzettende ramp, die Zee
land en de randgebieden had getroffen. En
nog veel erger werd dit in de dagen er
na, toen men de verschrikkelijke omvang
meer en meer leerde beseffen. Grote ver
liezen zijn daar geleden en alle hulp moest
zich eerst bepalen tot het redden van mensen
levens. Duizenden en nog eens duizenden heb
ben onbeschrijflijk veel leed moeten doorstaan.
Officieel werd bekend gemaakt dat een
millioen mensen direct door deze ramp ge
troffen werd. Geen wonder dat de gehele
bevolking meeleefde, offerde en hoewel door
grote verslagenheid bevangen, ook spontane
aanbiedingen van hulp organiserende.
Vanuit het buitenland, ja over de gehele
wereld is een deelneming en offervaardigheid
ondervonden, waarvan men ook verbijsterd
staat. „Elkaar helpen” is nu het enige,
vanzelfsprekende doel. Mochten we toch meer
in die geest blijven voortleven!
Enkele indrukken van een ingezetene, die
een deel van het overstroomde gebied be
zocht en
len schrijven, laten
af en in de fatale rampnacht moest de mens
verbijsterd en machteloos toezien hoe de ra
zende zeeën haar buit kwam opeisen.
Een sedert de gehele geschiedenis ongekend
hoog springtij spande samen met een zware
Noord Wester storm, de zee werd onheil
spellend hoog opgejaagd.
Woeste grondzeeën beukten brullend tegen
dijk en duin. Geen mensenwerk was bestand
tegen de kracht dezer losgebroken elementen.
Zware dijken spoelden weg als los zand en
verzonken in gierende draaikolken. Woest
en wild stroomde het vuilbruine water het
polderland in. Mens en dier werden ver
zwolgen door deze plotselinge, alles ver
nietigende watervloed.
De zee "had genomen zonder mededogen,
genadeloos en wreed.
Met eigen ogen zagen we in West Brabant
en Zeeland een klein brojeje van dit
schrikkelijk schouwspel. Na een nachtelijke
autotocht stonden we in de vroege morgen op
de zeedijk van het kleine schiereilandje St.
Philipsland.
Een onafzienbare watermassa had dit
vruchtbaar oord van de aarde weggevaagd.
Zover het oog reikte had de wrede zee bezit
genomen van de welvarende landerijen en
de prachtige hofsteden. Het vriendelijke dorp
je aan de voet van de dijk was eveneens
tot een prooi der baren. Door straten en
huizen stroomden de grauwe gulzige golven.
Met demonisch genot brachten de goh en de
tot wrak geslagen bezittingen der eilanders
naar de glooiingen van de dijk. Het was
een luguber gezicht, dat beddegoed en aller
lei huisraad te zien drijven tussen kinder
speelgoed en dode dieren. Aandrijvendé deu
ren, raamkozijnen en bordpapieren plafonds
vertolkten dat de nieuwbouw huisjes reeds
waren weggevaagd door het verwoestende
water. Een nietig roeibootje bracht een paar
angstige vrouwen aan de veilige dijk. Aan
grijpend was de aanblik van deze vertwijfelde
vrouwen.
E-n paar geruite kussenslopen, waar in
slordige haast wat schamele lijfdracht was
gestopt, werden meegesleept. Met het vege
lijf was dit het enige wat gered was uit
de vreselijke vloedgolf. We vonden het on
kies en pijnlijk dat een paar persfotografen
dit brokje ellende in beeld moesten brengen.
Deze vrouwen hadden evenals tienduizenden
lotgenoten een oneindig lange rampnacht
doorwaakt op de zolder van hun woonstede.
Waar de wilde waterstroom de meubels in
de kamer zonder ophouden tegen muren en
plafond stootte.
Begeleid door de gierende stormwind moet
dit een onbeschrijfelijk angsttoneel zijn ge
weest.
In de luwte van het huisje op de hoge
dijk stonden de vissers uit het dorp met de
boeren uit de polders. Vrouw en kroost had
den ze in veiligheid gebracht, toen was
nog getracht te redden wat mogelijk was.
i Langer dan 50 uren achtereen waren de
meesten onafgebroken bezig geweest. En ruste-
loos keerden ze telkens weer naar de dijk.
1 Oververmoeidheid en gebrek aan slaap had
den hun sporen gegrift in de bleke gelaten.
Met holle ogen staarden zo machteloos naar
de wereld van ellende. Velen waren in de
slaap verrast door het verraderlijk snel stij-
uit, kon men in de verre polders de angstig
kleppende noodklokken niet horen.
Vreselijke tonelen hebben zich hier afge
speeld en de meest bekwame journalisten
pogen door pers en radio te schetsen wat
een groot leed hier geleden is. Deerniswek
kende verhalen die de meest verharde har
ten diep ontroeren. En toch kan er slechts
een tip van de sluier worden opgelicht.
Lopend langs de hoge dijk komen we bij
de grote boerderij die vooraan in de pol
der ligt. Eens op een der mooiste zomer
dagen waren we als gast op deze hoeve.
Welk een lusthof was het toen, alles ademde
vrede, welvaart en voorspoed. Het wijde pol
derland beloofde een rijke en overvloedige
oogst. Rondom het ruime erf pronkte een
weelde van geurende bloemen en tal van
rijk dragende vruchtbomen. Een moestuin
die door zorgvuldige en liefdevolle bewerking
een paradijsachtig aanzien had. ,De fraai
beplante oprijlaan met aan weerszijden de
stenen leeuwen en de blinkende schone grind
paden nodigden gastvrij tot een aangenaam ver
pozen.
En hu reikt het bruine water tot ver
over de vensterbanken van het woonhuis.
De glimmende deurknop steekt nog net bo
ven het water uit. Een paar verkleumde
kippen hebben ’n droog en hoog plaatsje ge'ou
den, de ganzen zwemmen om het erf. Een var
ken ligt dood tegen de dijk temidden van
allerlei weggespoeld boerenreeuw. In de grote
schuren van dit selectie bedrijf liggen voor
duizenden guldens kostbare zaaigranen te rot
ten in het zoute water.
Tienduizenden kilo’s zorgvuldig geteelde
pootaardappels zijn eveneens niet meer te
redden. Op de zolders heeft men de trouwe
waakhond achter gelaten. Z’n zorgzame baas
heeft nog tijd gevonden om hem van vol
doende eten en drinkwater te voorzien. Bruut
moest hier achter blijven, hij kon immers
niet mee naar vreemde mensen, hij zou
maar tot last zijn. <En hier heeft hij nog
een taak. Nog moet hij waken over de
eigendommen van z’n baas. Er gaan
geruchten dat er
zich niet ontzien om hier te roven,
als hier zulke onverlaten komen dan zal
Bruut ze naar de keel vliegen.
Iemand naast ons kan bij het zien
deze chaos zich niet bedwingen en
een brok in de keel: „over een
al deze hofsteden verdwenen”. Niet ten
rechte is men bevreesd voor deze catastrophe.
Het is uitgesloten dat het water binnen
afzienbare tijd kan worden afgevoerd. Oer
grote afstanden zijn de dijken weggeslagen
Nieuwe indijking zal maanden en misschien
jaren duren. Bovendien veroorzaakt het gro'.e
verschil tussen eb en vloed hier een sterke
stroming die de zware klei glibberig en zacht
maakt. De funderingen zullen onzi h baar
ondermijnd worden en de sterke hofstel a
niet meer kunnen dragen. Reeds nu kon
men de kracht van het water bemerken.
De grote schuurdeuren welke goed gegrendeld
en gesloten waren stonden nu wagenwijd
open als gevolg van de zuigende kracht
der zee.
Er is niet veel verbeeldingskracht voor no
dig om zich de gemoedstoestand van deze
getroffen landgenoten in te denken. or-
geslachten hebben brok voor brok deze pol
ders aan de zee ontworsteld. Latere gene
raties brachten de rijke aarde in cultuur.
En de vruchtbare polders gaven na j iren van
noeste arbeid een rijk gewin.
Het is de historie van z’n polder die de
Zeeuwse boer zo verknocht doet zijn aan
dat dierbaar plekje grond. En nu in e n
nacht lijkt dit levenswerk vernietigd. In d
donkere nacht kwam een dood en verderf
brengend tempeest al dit schoons vermor
zelen en bracht onherstelbaar verdriet en
leed. Honderden van deze heerlijkheden zijn
weggeslagen en tientallen verdronken ste len
en dorpen maken deze ramp tot de groot=te
watersnood aller tijden. Velen vragen zi h
af of deze ramp niet voorkomen had kunnen
worden of in ieder geval gelocali eerd. Elke
maand komen er springvloeden, dat staat in
elke almanak. In Januari kan men iedere dag
een zware Noord-Westerstorm verwachten en
het is toch niet zo’n zeldzame gebeurtenis
als deze tegelijk komt met de steeds gevreesde
springvloed.
Nu luidden de noodklokken toen d» djijkén
reeds doorgebroken waren. In vroege” t"d n
zette men bij springvloed wachten leng'. de
dijk en niemand ging naar bed, want men
wist dat er gevaar dreigde.
Maar wat zelfs in veèl geringere omvang
niemand meer voor mogelijk hrdd, heeft zi h
in luttele uren voltrokken. Nu h eft de zee
genomen; de vijand heeft verscheidene slacht
offers in hun slaap verrast.
3 Febr. Zondagmiddag nam Ds E.
Verburg, na een verblijf van ruim 5 jaar,
wegens vertrek naar Winschoten, afscheid
van de leden der Geref. Kerk alhier.
Als tekst was voor deze gelegenheid ge
kozen Rom. 12 la en 12: „Ik bid u
dan broeders door de ontfermingen Gods,
verblijd u in de hoop, zijt geduldig in de
verdrukking, volhardt in het gebed”.
Voor het laatst wees de scheidende leraar
de gemeente op de ontfermingen Gods en
de genade die door Christus’ offer gelegen
is in de hoop, als die verankert ligt in
het geloof. Dan kunnen we ons verblijden,
daar Gods beloften eeuwige beloften zijn.
Al kan het leven dan moeilijk zijn, als
de mens geduldig wacht en de leiding van
z’n leven in Gods hand stelt, zal de uit
komst nooit bedioeven, hoe groot de
zorgen ook mogen zijn. Daartoe is nodif,
het gebed, waarin een ieder steeds moet
volharden.
Na de predicatie richtte Ds. Verburg zich
o.a. tot kerkeraad en gemeente, vertegen
woordigers van de classis Workum, plaat
selijke en naburige kerken en gemeentebe
stuur, hun dankend voor de medewerking die
hij steeds van hen mocht ontvangen.
Namens de kerkeraad sprak de heer D.
van der Goot z’n dankbaarheid uit voor
het vele werk dat deze predikant had ge
daan. En nu de laatste band verbroken wordt
wordt de balans opgemaakt
Uw werk is hier gewaardeerd
den U toe, dat het U
