j nr
It
SBilH!
a
I
I
1
si
p.
I
No. 39
Z E S~E N-A
CS;
Een Parabel.
•I
1891
A
ide
>1 IS T.
23
ZAT E H 1 Au <3-
I
t
r
WM
(IE
zen
K
ver-
Eén vooral had hem door hare kloeke
en dichterlijken geest bijzonder aange-
streng den regel voorgeschreven om
elk der dames te verzekeren, dat de Sul-
En de eunuchen,
Deze COURANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1franco per post f 1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
in te zenden.
I
Abram opgevallen, reeds bij zijn eerste bezoek,
dat alle dames niet even beminnelijk waren
hij paste echter wel op geen jaloezie te
wekken.
parabel is? Het is een Grieksch gestalte
trokken en te verwonderen valt het dus niet,
dat zij in alle stilte het meest met zijne be-
Natuurlijk mochten de
I
Bij deze Courant behoort als bijblad FeUd-
leton-nummer 91.
n
voor
persoon,
den
ook
den
dan
I zegt men, dat dames in ’t algemeen aanbidders
zijn van de rijzende zon en zoo’n zon was
Abram, ’t Was een beeldschoon jongeling die
veel opgang maakte, met iets fiers en ridderlijks
J in houding en manieren. Zoo’n knikjesgevend,
Cadeau tjesbelo vend, schoone gestalte moest wel
in den smaak van de dames vallen, en zij
verkneukelden zich reeds in de gedachte, dat
hij welhaast Sultan zou zijn. En Abram werd
Sultan. Met hermelijn bekleed, bracht hij aller
eerst een bezoek bij de dames, die zooveel
bijgedragen hadden tot zijne verheffingmet
innige dankbaarheid was zijn hart vervuld voor
die gesluierde schoonheden, die hem in hare
^appartementen ontvingen. Hij beloofde zonder
ophouden, zinspeelde reeds op de dingen die
des harten zijn en wist door zijn handigen, we
zouden bijna zeggen listigen, omgang het hart
te winnen van alle dames. Ze waren in de
laatste jaren ook niet gewoon zoo gefêteerd te
worden. De oude sultan had zijne liefde voor
het schoone geslacht ook meer algemeen ge-
l maakt en meer uitgebreid over zijn gansche
"V volk naarmate hij ouder was geworden. Zijne
liefde was de dames te platonisch geworden
er zat geen gloed meer in. Natuurlijk was het
y Verknochtheid
ree ls ten halve de harten der oprechte Maho-
medanen gestolen had, die in hun eigenaardigen
droomerigen staat bij alles slechts den bloei
van Mahommeds leer op het oog haddende
tweede zaak, die wij als de belangrijkste en
meest invloedrijke factor bij deze troonsbe
stijging nemen, wasde harem. In de
dagen van zijn prinselijken staat had Abram
voor ’t gemak, niet uit minachting voor zijn
- veroorloven we ong de ypjjheid heni
staart af te kappen, waarvan de man zelf
geen voorstander is aan de dames van
harem van het Keizerlijk hof, zoo nu en
wel eens een knipoogje toegeworpen. Nu
I.
Met bovenstaanden naam duiden zij, die men
met volle recht „Ultramontanen" noemt, bij voor
keur zich aan.
Ultramontanenomdat zij ultra montes, van
gene zijde der Alpen, wachtwoord en bevel, zoo
op kerkelijk als op staatkundig gebied, wach-
I ten en opvolgen.
i Roomsch-Katholieke Staatspartij, als men zoo
wil, omdat het godsdienstig beginsel de R.
K. godsdienst op den voorgrond treedt, om-
s van deze kerkdijk- zenswaardige beschouwing in Het Volksblad.
V-menschen leven ontleend werden. In de pa-
I rabel wordt het menschelijke met het mensche-
lijke vergeleken. Of onze parabel leerzaam
mag genoemd worden, weten wij niet Wij
gelooven echter wel, dat er voor sommige lie
den iets uit te leeren valt. „Allen gafallen ist
schlimm," daarom maken wij het „wenigen
Recht.
g Abram-al-Raschid, zoo was des sultans naam,
was het na veel moeite en strijd gelukt be-
heerscher te worden van zijn land, China-
Europea. Langen tijd was het twijfelachtig
geweest of hij wel tot deze hooge waardigheid
zou worden verheventwee zaken hadden
echter ten slotte den doorslag gegeven en hem
den schepter in handen gelegd, waarmee hij
nu sinds een jaar of drie lustig in ’t rond
1 zwaait. Deze twee zaken waren: zijne vurige
1 aan den Koran, waardoor hij
Wat een
woord, dat gelijkenis beteekent. Het is de
naam zoo zegt het het woordenboek van
[zulke leerzame vergelijkingen, welke aan des zoeken vereerd werd,
andere dames dit niet weten, en hij had dan
ook aan zijne eunuchen des Sultans oppas
sers
aan
tan allen evenzeer beminde,
ofschoon er onder waren wier familie den
pacha-titel voerden, zij waren, o zoo bang,
hun hooge waardigheid te verliezen. Zij moes
ten dus alleronderdanigst hunnen heer dienen
en bovendien zorg dragen, dat zij met de dames
op een goeden voet bleven, en dus altijd met
beminnelijk gelaat en vriendelijken groet de
damesvertrekken binnentraden.
Den tijd der wittebroodsdagen gaan we
voorbij. Ieder begrijpt dat het voor Abram
een gelukzalige tijd was, die tijd van geven,
toegeven en vergeven; een minnekoozen zon
der eind. Wij wagen ons niet aan een be
schrijving, waarbij misschien velen onzer
lezeressen het water om de tanden zou loopen
om harentwil zwijgen wij er over; ’t was
toch zoo aandoénlijk.
Bij alle regeeringszaken raadpleegde hij de
dames, maar vooral die kloeke, dichterlijke ge
stalte, die wij Colombine zullen noemen. Met
deze maakte hij een wet op het onderwijs,
waarbij aan alle jeugdige Chineezen de gele
genheid werd gewaarborgd om op kosten van
de schatkist opgeleid te worden tot vrome Ma-
hommedaantjes. De dames hadden er belang
bij, dat de leer der vaderen niet verzwakte
door den invloed der Westersche beschaving.
Natuurlijk werden zij in dezen wensch versterkt
door de eunuchen, wier bestaan, evenals dat
der dames, in nauw verband stond met de in
standhouding der Oostersche gebruiken.
Langzamerhand echter begon er een vonkje
van argwaan te ontgloeien in het hart van
sommige der dames. In bijeenkomsten, die zij
gezamenlijk hielden met den Sultan, was het
aan hunne scherpe blikken niet ontgaan, dat
Colombine bij Abram den meesten invloed had.
De vonk werd een vlammetje, het vlammetje
een gloed, die meer en meer scheiding maakte
tusschen Colombine en hare haremgenooten.
Slechts nu en dan wist de Sultan, die natuur
lijk ook leed onder deze jaloersche buien, den
vrede en de harmonie te herstellen. Zoo had
hij, om de plaats van een paar gestorven dames
aan te vullen, eenparig met deze Sirenen be
sloten, om deze open plaatsen te doen innemen
door een paar dames uit de stadook een
paar eunuchen-plaatsen zouden vervuld worden
door stedelingen. Men moest flinke plaatsbe
kleders hebben tegenover Colombine en dus
werd het platte land voorbij gegaan.
Voor de eunuchen brak echter een moeilij
ke tijd welhaast aan. Om ook het volk uit
de lagere klassen te voldoen, was 1
tot invoering van den persoonlijken dienstplicht.
Al had hij te doen met een gedwee en mee-
gaand volk, toch begon het coquetteeren met
de dames te zeer in ’t oog te loopen. Het
was een hoogst moeilijke zaak; de kool moest
gespaard en de geit moest te vriend worden
gehouden. Zijn plan stuitte, als van te demo-
cratischen aard, op den tegenstand en de hoog
moed der damesmaar ook de eunuchen waren
niet zoo onverdeeld met het plan ingenomen,
temeer, omdat zij, meer nog dan den Sultan,
onder de pantoffel van de dames zaten. Arme
eunuchen
Aan den eenen kant wachtte hun de pan
toffel, aan den anderen des Sultan’s machtige
roede. Ook de Sultan begreep ten volle het
gewicht van het oogenblik. Gelukkig dat hij
in deze dagen van strijd Colombine’s verstan
dige raadgevingen en steun nog bezat. Toch
was ook deze, hoewel haar invloed bij de dames
sterk was afgenomen, en haar steun dus niet
meer afdoende was, niet bijzonder met het
plan ingenomen, wat misschien deels zijn oor
sprong vond in haar zucht om het gezag over
hare zusteren te herwinnen. Van tijd tot tijd
tokkelde zij nog eens de. lier, om hare minne
liedjes, van ouds zoo geliefd, nog eens te doen
hooren. Te vergeefs 1 Deze zelfde liedjes, eens
zoo heerlijk gevonden, werden nu met gesis
begroet, en maakte de jaloerschheid nog steeds
grooter. Slechts een paar dames schonken er
haar bijval aan, omdat zij den Sultan niet al
te zeer wildon mishagen, en omdat zij in al dat
razen en tieren binnen de muren van den harem
slechts het voorspel zagen van de totale opruiming
van de inrichting, die haar nog zoo lief was.
Zoo staan de zaken op dit oogenblik.
Alleen de eunuchen steunen den Sultan,
althans ten deele en in alle stilte, om niet de
dames van zich te vervreemden. Wat hij, de
machtige Sultan, doen zal? Of zijn fiere, trot-
sche aard voor den dwang der dames zal buk
ken? Wij weten het niet. Toch is het te
voorzien, dat hij zal moeten doen als zijne eu
nuchen, en de dames wat meer gevallig dient
te zijn, zoo hij nog verder Abram-al-Raschid
wil blijven heeten. De veelwijverij afschaffen
zegt hij wel te durven. Of hij er daarom toe
over zal gaan? Zijne westersche opvoeding
geeft tot deze onderstelling geredelijk aanleiding.
Maar de kroon!
Wij hopen onzen lezers binnenkort don I
uitslag van des Sultans overweging mee te dee-
len. De tijd van spanning kan niet lang duren.
ADVERTENT!ËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents,
voor eiken regel meer 7’/2 Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij
den uitgever.
J
ken, niet als Katholieke Nederlanders hun ver
houding tot den Staat bepalen.
Een clericale partij is zij, en wel van het
zuiverste waterde opperherder, de Paus, is
haar opperhoofd en gebieder zoo op godsdien
stig als op staatkundig gebied. Wat de Paus,
ook op staatkundig gebied, af kondigt, het is op-
tevolgen en aantenemen als de Waarheid. De
Paus is onfeilbaar, ook op politiek gebied wat
Hij als Opperhoofd der Kerk spreekt of schrijft,
moet worden geëerbiedigd en opgevolgd, onver
schillig of het zuiver godsdienstige dan wel
staatkundige vragen geldt.
Dit laatste nu wordt vaak ontkend; dikwerf
verneemt men dat er voor den Katholiek zoo
genaamd „vrije" vraagstukken bestaan.
Zoo sprak (volgens „De Tijd" van 17 April
’91) Mr. van den Biesen in de vergadering der
R. K. Kiesvereeniging „Recht en Orde" als zij
ne meening uit, dat, met het oog op de vraag
stukken waarin ieder Katholiek vrij is, het in
bespreking zijnde ontwerp-program eer kon lei
den tot meer dan tot minder verdeeldheid.
Diezelfde spreker beperkte nader en hierop
komt het aan die vrijheid tot de vraagstuk
ken „welke de geloofs- en zedeleer der Katho
lieke kerk niet raken en alleen materiëele be
langen betreffen". Juist die beperking ontneemt
aan het gezegde alle beteekenis. Immers wie
maakt uit, welke vraagstukken de geloofs- en
zedenleer der Katholieke kerk niet raken
Niemand anders dan de Onfeilbare. Zoodra de
Paus heeft verklaard dat een vraagstuk van
staatkundigen aard, dat tot dusver een „vrij"
vraagstuk was, raakt de geloofs- en zedenleer,
heeft de Roomsch-Katholiek in die onfeilbare
uitspraak te berusten. En daarin schuilt het
gevaar, ook voor ons land. „Vrije" vraagstuk
ken bestaan slechts zoolang het den Paus goed
dunkt. Zij houden op „vrij" te wezen, ja zelfs
„vraagstukken" te zijn, zoodra de Paus voor
schrijft in welken zin dat vraagstuk is opgelost.
Zeggen wij te veel? Neen.
De geleerde ven Döllinger omschrijft in zijn
bekende Verklaring de gevolgen van de On-
„feilbaarverklaring o. a. als volgt„Bij de uit-
„oefening dezer macht is de Paus aan geen
„vreemde toestemming gebonden, is hij aan
„niemand verantwoording schuldig en mag
„niemand zich tegenwerping veroorlovenieder
een, daglooner of vorst, leek of geestelijke, is
„verplicht zich te onderwerpen en zijne gebo-
„den zonder tegenspraak te volbrengen. Wij
„staan vast in de overtuiging, dat de vaticaan-
„sche besluiten voor staat en maatschappij zeer
„gevaarlijk zijn, dat zij zich niet laten vereeni-
„gen met de wetten en inrichtingen der tegen
woordige Staten."
En wat is door de algemeene vergadering van
R. K. in de Parkzaal te Amsterdam ongeveer
I tijdens de onfeilbaarverklaring „onder algemee
ne instemming" verklaard
„De vergadering betuigt hare volkomen en
„onvoorwaardelijke onderwerping aan alle de
creten, door het roemrijk Vatikaansch Conci
lie uitgevaardigd, en na het eindigen der ver
daging nog uit te vaardigen."
En als ware dit nog niet genoeg, zoo heeft
diezelfde vergadering getuigd
„De vergadering brengt hare eerbiedige hulde
„aan hunne Doorl. Hoogwaardigheden de K.
„kerkvoogden van Nederland, hare gcesteljjkc
„herders en voorgangers, en legt openlijk ge
tuigenis af van hare onwankelbare gehoor
zaamheid aan hunne herderlijke voorschriften."
Die bijeenkomst gaf den Hoogleeraar De
Bosch Kemper aanleiding tot een nog altijd le-
hij verplicht dat de aanhangers-belijders -a_
,i:staatkundige partij als Nederlandsche Katholle- Waarlijk, wat ruim 20 jareu geleden door hem
o
J
1
b b mmmn sh.
■■R
II-
I
I
raws- IDIfflBflBUI) nv w
r-
WA ,.^>>7 v
DE ROOMSCH-KATHOLIEKE STAATS
PARTIJ.
