r
DOODZONDEN.
den, vraagt hij f 5000 schadevergoeding.
BINNENLAND.
seum te Amsterdam.
r
SNEEK, 25 September.
R. Rienstra,
BUITENLAND.
FEUILLETON.
zit
Benoemd tot kantonrechter te Sneek mr. K.
Klein, thans kantonrechter te Lemmer.
maar
niet
zak
O V E R Z I C II T.
Eerder dan men gedacht had zijn de bewoners
Daarom en
ergste voor
Naar ’t Vad. verneemt stelt de noodwet van
den minister Seyffardt een tienjarigen dienst
plicht voor en wel zesjarig actieven dienst en
vier jaren reserve.
De herstemming van een lid der Tweede
Kamer in het hoofdkiesdistrict Hoorn geeft tot
vrij wat debat in de Amsterdamsehe en de plaat
selijke bladen en tot heel wat vergaderingen in
het district aanleiding. De hh. Treub en Ferf
traden beide voor de kiezers op, terwijl de heer
De Kanter het harnas heeft aangegespt voor
laatstgeeoemde. Daar hij zich min heusch over
den heer Treub had uitgelaten en deswege door
laatstgenoemde die niet tot die vergadering
was toegelaten werd hard gevallen, heeft
Dinsdag avond te Edam een openbare gedachten
wisseling tusschen beide heeren plaats gehad.
Zij werden blijkens het verslag in ’t Hand.
beiden toegejuicht, zonder dat zij het intus-
schen eens zijn geworden. De heer De Kanter
viel den heer Treub vooral hard over ’t feit dat
hij, als radicaal, naar liberale stemmen hengelde
en, als god Janus, twee aangezichten vertoonde,
terwijl de heer Treub betoogde dat hij zichzelf
steeds gelijk was gebleven.
B. en W. van Amsterdam hebben een rege
ling in bewerking aangaande den arbeidsduur,
het loon, het loon bij ziekte, verzekering tegen
ongelukken en invaliditeit, pensioneering, enz.
van de gemeentewerklieden en van -werklieden
die in dienst zijn bij bijzondere maatschappijen,
schijn was, dat Gretes dood, de breuk met de
Tressens, het heengaan van Hedorieh en de
ziekte van Streckwitz aan zijne plannen bevor
derlijk zouden zijn. ’t Is waar, zijne goede ver
wachtingen senoven die gedachten spoedig weer
aan kant. Wat zou daaruit voor hem anders
kunnen ontstaan, als de voldoening zijner wen-
schen En het goede te beoefenen was ver
velend en leidde tot niets, en door het verloo
chenen van zijn eigen ik werd de mensch niets
anders als de slaaf zijner omgeving. Hij echter
wilde niet alleen heerschen en bevelen,
ook verwerven en bezitten. En dat was
te bereiken, als hij zich moraliseerend in
en asch hulde.
Roman van HERMANN HEIBERG.
40.) Vervolg.)
Nadat Hederich was heengegaan, stak Tan-
kred zijn onder het gesprek uitgegano sigaar
aan door eea gebruikte lucifer in de vlam van
den haard te houden. Terwijl hij bezig was
met aans eken, liepen zijne gedachten over het
zoo pas gebeurde. Wat hij den man naar de
ooren geslingerd had, had toch goed getroffen
Hederich kon nu maar vertellen, hoe hij, Broe
ken, over die geheele idioten-bende dacht.
Maar, zonderlingDoor zijn zoo pas gehou
den toespraak begon Broeken voor het eerst
eigenlijk eens goed over zich-zelf na te denken.
Terwijl hij daar zoo in zijn leunstoel zat, mom-
pelde hij
„Ik bezit gaven waarmee ik iets grootsch
tot stand zou kunnen brengen, maar zij blijven
werkeloos, omdat ik ze enkel in dienst stel van
mijn eigen ik. Mijn egoïsme brengt mij voor-
deelen, maar ook nadeelen, omdat zich aan
mijn eigenliefde ijdelheid, opvliegendheid en
gebrek aan gematigdheid paren. Wat mijn
kunst om te misleiden ten mijnen gunste uit
werkt, wordt door mijne onstuimigheid meestal
weder bedorven/
En een angstige stem deed zich in zijn bin
nenste hooren, die fluisterde dat het slechts
I Woensdag kwam in de zitting van den Am-
naburige sterdamschen gemeenteraad het gebeurde op
1 aan de orde, waarbij do wen-
schelijkheid werd uitgesproken om de zaak vóór
de komst van den nieuwen burgemeester af te
doen.
Vele raadsleden hechtten hun goedkeuring
aan een daartoe strekkende motie van den heer
Treub, maar de voorsteller zelf trok ze in, na
de meedeeling van oen der leden van het dag.
bestuur, dat de nieuwe burgemeester er prijs
op stelde, deze zaak in zijn tegenwoordigheid
te zien behandelen.
dat Hollanders aan ons verdienen dim buiten
landers.
wat
waar
Moer wezenlijk gemeend is de quaestie
plaatselijke of provinciale industrie. M~..
dan ook dat gedurig verlangd wordt, als
gemeente eenig werk heeft uit te voeren, dat
dit gegund worde, al is het tot iets hooger prijs,
aan een fabriek op de plaats zelf. Daarvoor
kan men begrijpen, dat b.v. het werkvolk van
en plaats strijdt, ook al behooren zij, die dit
vragen, tot een ander vak maar geen werk
man of geen patroon interesseert er zich in
werkelijkheid voor, dat iets gegund wordt aan
werklui die aan deze zijde der grenzen wonen,
liever dan aan hen die even over de grenzen
wonen.
Voor die consequentie, om liever op de plaats
zelf iets te laten maken, ook al komt het duur
der te staan dan als men het in een I Ol'lUUUlO^HVU
plaats bestelt, daarvoor deinst men in den regel den taptoe-avond
terug, omdat men dan zelf betaalt wat het meer
kost. Maar blijkt dan daaruit ook niet het
ongezonde, het onjuiste, dat er in beschermende
maatregelen gelegen is Men houde toch in
het oog, dat al die maatregelen voor het alge
meen een geldelijk verlies zijndat daardoor
de nationale rijkdom, de algemeene welvaart
verminderd wordtdat juist zij getroffen wor
den die zelf het minst iets kunnen betalen.
Gelijk te verwachten was heeft mr. J. P. R.
Tak van Poortvliet, wegens zijn optreden als
minister van binnenlandsohe zaken, ontslag geno
men als lid van het bestuur der „Liberale Unie/
alles voor hun weggaan en dan weer alles daar
tegen. Wat zou er van het kind worden, het
levende aandenken hunner dochter Als zij
bleven, dan zou grootmoeder bij ’t zien van
dat kind althans troost en afleiding voor haar
smart vinden, en zij zouden ook eerder in staat
zijn hunne ongetwijfeld in gevaar verkeerende
rechten te handhaven. Er stond alles voor
hen op het spel. Maar dan drong zich ook
weer het denkbeeld bij hen op, dat het toch
onmogelijk was, om met zóo’a man, een falsaris,
langer onder óen dak ie wonen. Z j huiverden
beiden als zij hem zagen, en het was hun in
nige wensch, nooit weder met hem in aanra
king te komen.
De heer van Tressen wilde, alvorens een
beslissenden stap te doen, naar Elsterhausen
gaan, om daar met den advocaat te spreken,
maar tot nu toe was hij daarin door zjne on
gesteldheid steeds verhinderd geworden. Zoo
schiep de toestand besluiteloosheid en twijfel,
en niet alleen dat de vreesehjke gebeurtenis, de
plotselinge dood van Grete, hunne harten ziek
maakte, maar ook de toekomst drukte hen met
haar vreeselijke zorgen.
„Daarom en dus, mevrouw, bereid u op het
zei Hederich, nadat hij zijne
de aangelegenheid van de Tressens ter sprake
gebracht had. Ik raad u aan verlaat Holz-
Doe maar in ’t geheel geen poging,
i ver
geefs maar dien een aanklacht in zoodra uw
Aan den avond van dienzelfden dag
Hederich bij de Tressens in de woonkamer.
Hij was gekomen om afscheid te nemen den
volgenden voormiddag wilde hij het landgoed
verlaten, onder weg een bezoek brengen op
Falsterhof en zich vervolgens naar Elsterhausen
begeven.
Het overblijfsel van kalmte, ’t welk zij nog
bewaard hadden, werd door dit bericht aan de
Tressens ontnomen.
derich verloren zij hun laatsten steun,
was het ook voor hen niet twijfelachtig
dat zij Holzwerder zouden moeten opgeven.
Gedurende deze treurige dagen waren zij bui
tendien niet in staat geweest een besluit te
nemen. Bij hunne overleggingen sprak nu eens
Wij spreken alleen van het ruilverkeer tus-
schen de landen onderling, omdat alleen dit
eenigszins onder cijfers te brengen is. Bij een
vrij verkeer binnenlands, zooals tegenwoordig
overal bestaat, kan niet worden nagegaan, hoe
de inwoners allen tegebjk producenten en con
sumenten zijn. Men kan niet onder cijfïrs
brengen, wat de eene plaats binnenslands i. ar
de andere zendt, wel wat over de grenzen ge
zonden wordt. Maar de politieke grenzen e-
hueven niet te zijn de grenzen van verk -r,
van den handel. Uit het oogpunt van het ver
keer, van de welvaart, is een land niets anders
dan een vereeniging van plaatsen, waar con
sumenten en producenten wonen. En uit dat
oogpunt is het volkomen onverschillig of iets
komt van Oldenzaal op Nederlandsch gebied,
of uit Rheine, dat eenige uren verder op Duitsch
gebied ligt. De vraag, die van belang is, is
alleen deze, of dat verkeer voordeel geeft. Het
is natuurlijk beter dat wij verdienen door on
zen handel met een plaats in het buitenland,
dan dat wij verliezen door handel te drijven
met een stad in ons eigen land.
Onbegrijpelijk is het, hoe sommigen van ons
land maatregelen van protectie durven voor te
stellen. Hoe grooter een land is, des te minder
kwaad doet dit afsluiten van de grenzen, omdat
zulk een land meer verschillende soorten van
producten kan voortbrengen, en omdat de be
volking uit den aard der zaak op de verschillende
plaatsen voor allerlei soorten van industrie de
geschiktheid heeft. Er kan dus meer verdeeling
van arbeid zijn, en de natuur levert een grooter
verscheidenheid van voortbrengselen. Bovendien
is in zulk een groot rijk de concurrentie tus
schen de producenten onderling levendiger.
Maar voor ons kleine land is dit anders. Daarbij
komt nog dat ons land door zijn ligging is
aangewezen als een land van doorvoer, terwijl
het bekend is, dat, waar doorvoer is, door de
veelvuldige gelegenheid tot verzending die daar
bij noodig is, ook de producten van eigen goe
deren en eigen nijverheid grooter waarde
krijgen.
Wij zouden dus, als wij het vervoer naar ons
land door hooge inkomende rechten bemoeilijk
ten, niet alleen aan het zeer winstgevend be
drijf van doorvoer schade doen, maar ook onze
producenten benadeelen door den afzet van hun
producten te belemmeren.
Gok ons nationaliteitsgevoel, onze vaderlands
liefde komt dikwijls in het spel. Wij zien liever
- - 1 1 1
't Is echter meer een machtspreuk
de koopers voornamelijk interesseert is dit,
zij het goedkoopst iets kunnen krijgen.
een
Hij zal u die zeker onthouden, maar dan moe* "1*
ten alle middelen aangewend en ook een eisch
bij de overheid ingesteld worden, dat hem als
een persoon, die alle vertrouwen on waardig is,
de voeg lijsenap over het kind ontnomen wordt.
Ik zou heel graag in uw belang gesproken heb-
ben, maar hij zal mij thans niet meer willen
aunhooron, en, daarom en dus afgeschei
den van mijn af keer om ooit weder een woord
met dien schurk te wisselen, beschouw ik ook
eene inmenging mijnerzijds als totaal vruch
teloos/
Welnu,zei mevrouw van Tressen met
vlammenschietende oogen en plotseling als met
handen omgekeerd, „dan zal ik mij-zelf aan
grijpen. Morgen voormiddag zullen we weten,
wat ons te doen staat, als die ellendeling zijn
rol denkt voort te spelen
aan welke de gemeente concession heeft verleend, onderwijzers aan T
te Amsterdam benoemd.
De zomer was reeds een poosje in ’t land.
In den tuin van de pastorie te Breokendorf
verspreidden de bloemen hare geuren en prijkten
boomen en heesters in al hun pr.iciit en schoon
heid. Waarheen het oog zich wendde, overal
zag het in vollen bloei staande boomen, en
waarheen het oor zich neigde, hoorde ’t het
tjilpen en zingen der levenslustige vogels. Een
zachte regen, die gedurende den nacht geval
len was, had het tengevolge de langdurige
droogte ontstane stof doen verdwijnen en de ge
drukte stemming der natuur veranderd in frisch
leven, dat zich nu met vernieuwden aandrang
De heeren J. H. Pluvier en R. Rienstra,
School no. 2 en 3 alhier, zijn
De heer G. Geel Gz. is benoemd tot ge
neesheer in de gemeente Ferwerderadeel op een
salaris van f1500, onder verplichting van de
gedeeltelijke waarneming der armen-praktijk in
die gemeente.
De Sequah-„voorstellingen“ in Amsterdam
worden voortgezet met grooten ijver van de zijde
der bestrijders van den wonderman. Soquah
of eigenlijk de heer Charles Davenport agent
der „Sequah Company Limited", heeft thans een
vordering ingesteld tegen de Vereeniging tegen
de Kwakzalverij. Op grond dat de eischer, dooi
de verspreiding der strooi-biljotten van genoemde
vereeniging in de uitoefening zijner werkzaam
heden zeer is belet, en veel senade heeft gele-
De marmeren buste, die David Bles bij ge
legenheid van zijn 7Osten verjaardag namens
eene commissie van kunstenaars, belangstellen
den en vereerders, als geschenk werd aangebo
den, zal geplaatst worden in het Rijksmu-
van El za s-Lothar i ngen en zij, die hot!
rijkstand gaan bezoeken, van den pasdwang, (IJK
begrijpelijkerwijze zooveel kwaad bloed zetflErp
ontslagen. Met 1 October gaat de nieuwe rege/^
ling in, die de keizerlijke bekrachtiging ontvan-1
gen heeft, volgens welke de verplichting om i
een pas te vertooneu vervallen is met uitzon
dering voor hen, die zich onttrokken hebben
aan de vervulling van den militairen dienstplicht, I
of wel die nog in actieven dienst zijn, terwijl
ook gewezen officieren er aan onderworpen blij
ven. Men is alleen verplicht om bij langer
verblijf dan 24 uren in het rijksland zich bij d^’
politie in de gemeente, waar men vertoeft, aai/
te melden. De vraag of de maatregel nuttig i
gewerkt heeft, kan na deze intrekking achter
wege blijven, mits de regeering er maar niet
weder toe terugkeert.
De oveiprikkeling in Fran kr ij k ondervindt
reeds den bedarenden invloed van de opheffing
van den pasdwang aan de Lotharingsche grens. I
De beurs begroette deu maatregel der Duitsche I
regeering met een rijzing en gezaghebbende 1
bladen van verschillende kleur spreken onver^
holen hun voldoening uit. Zelfs de Liberties
die er rond voor uitkomt dat de Gordiaansche
knoop, welke zoo te zeggen tusschen Frankrijk
en Duitschland ligt, vermoedelijk onontwarbaar
is, zoodat hij eenmaal zal moeten worden door- I
gehakt, roemt den maatregel als een daad van
wijsheid en goede staatkunde. Tegenstanders I
moeten als mannen van eer handelen, zegt het I
blad, en elkaar achting bewijzen in afwachting
van het oogenblik, dat het onvermijdelijk is
elkander op het terrein te ontmoeten. De Na-
tional doet een beroep op den jongen Keizei^
om zich onvergankelijke eer voor alle tijden te^E
verzekeren door teruggave van het rijksland.
Dan zou Wilhelm II in één adem met den
Heiligen Lode wijk genoemd worden. Men her
innert zich, dat die ook de dichterlijke droom
van Francois Coppée was b.j de troonsbeklim
ming van keizer Friedrich, die „stervend daar- I
mee de onsterfelijkheid zou verwerven/
Het zal voorloopig wel een droom blijven,
maar het is verblijdend dat deze steen des aan
stoots althans is weggenomen, terwijl het rijks
land zelf, ruimer ademhalend, in zijn bladeiy-
z. a. Ie Lorrain erkent, dat het een groote eon-<
cessie on.vangt, die vooral handel en nijverheid
in hooge mate zal ten goede komen.
De Duitsche Keizer is Ma indag middag te
4 uur te Stettin aangekomen en terstond naar
het naburige Bredow gereden, om de beloofde
steenlegging der daar te bouwen kerk te vol
brengen, waarvoor hij reeds vroeger een gelde
lijke bijdrage gegeven had.
Daarna woonde Wilhelm op do werf Vulcanus
het van stapel loopen van het pantserschip
bij. Zijn verdere reis heeft Koningsberg ten'-'
doel, waarna hij in Oost-Pruisen aan jachtpar
tijen zal deelnemen.
De Köln. Zeil, ontving Maandag een telegram
uit Petersburg, dat aldaar nog steeds geloof ge
slagen wordt aan een ontmoeting van den kei
zer met den Czuar. Deze zou met zijn gemalin
over land naar zijn rijk terugkeeren en dan,
ingevolge ontvangen uitnoodigiug, te Berlijn een
bezoek brengen. De 22e October zou daartoe
bestemd zijn.
In den loop van 14 dagen zijn te Schiedam
niet minder dan 61 panden ten verkoop aange
boden. Er werd o. a. een woning verkocht
voor f 59, zoodat de eigenaar, met inbegrip
van grondlasten en kleine reparation, tien cents,
zegge 10 cents, in de week verwoont
„Wij kunnen het thans begrijpen zoo
schrijft men aan de Maasbode dat vroeger,
zooals de geschiedenis vermeldt, een boerderij
voor twee hammen werd verkocht, en eea bui
tenplaats voor twee zakken koorn. De stad
verkrijgt dan ook een bouwvallig aanziende
vele panden, die ledig staan of uitgebroken
zijn, worden niet meer onderhouden en zijn met
behulp van de straatjeugd van het glaswerk
ontdaan.
„Met volle waarheid zeide mij kort geleden
iemand van buiten „Schiedam is een stad, die
in de ergste mate in verval is".
„Het wordt dan ook gevaarlijk, in sommige
straten of grachten langs de bouwvallige pan
den te gaandit moet deze week een niets
kwaads vermoedende schipper ondervinden.
„Door de Schie varende, stootte hij met zijn
haak tegen een achtermuur, waardoor die om
viel en voor een groot gedeelte op zijn schuit
je terechtkwam. De schipper moest zijn reis
staken en met behulp van anderen zich van den
last bevrijden hij is er met den schrik afge
komen.
kalmte, ’t welk zij nog
1 1 *li 1
Met het weggaan van He- ontmoeting met Brecken verteld en vervolgens
L.cn pu I J--1-Ï..-1 i m
meer
werder. Doe maar in ’t geheel g
den jongen mee te nemen, dat’s toch te
schoonzoon de u toegekende rente niet betaalt.
i van
Men ziet
