rm (IMS- EE IIHEKinill IILIH100» HE IEEE. Loüdo voor fle Nationale Militie. f1 i No. 9 1892. 1892 WAARDEERING. I i“ 30 f ii. baar, zoeken meê te deelen aan die ongelukki- gen, welke voor een werkzaam aandeel werden uitgesloten van de algemeene productie, omdat Bij deze Courant behoort ale bijblad Feuil- laton-nummer 109. Alle brieven in te zenden. bij al onzen liefdadigheids- hebzucht, om maar zoo gauw mogelijk rijk te worden en waar zooveel winkels verrij zen, moeten de winsten wel kleiner worden, Wie dat niet vatten kan is öf een uil, of ook wellicht een menschen- l'ents, I prijs |ii bij d» Ie- ju i •u mul eten] ted ‘1 vinl laarl •'(fl ui ia wtH w lui ir, 1 Dat kin- sor, roet leid lem a nen raar Üne jrk- m moet tien de i hare I Fatsoen rdt na- In de 1 fcli go al den J' inden Jappij den I »n te - Deze COURANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS. Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.franco per post f 1.25. en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco pon- i te nd- na- led iet ig> ADVERTENT1ËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents, voor eiken regel meer 7’/s Cents. Bij abonnement is de prijs belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen hij den uitgever. hen, die hierin het verval of den vooruitgang van onzen winkelstand meenen te zien, hebben we dan met dat ééne woordjeconcurrentie! al dadelijk de geheele zaak opgehelderd. Alles En zoo is het in ons nemen wij, hoe anti-kerkelijk ook zijn. Ja, van die Kerk nemen we de idee van Solidariteit over en we distilleeren uit de particu liere liefdadigheid een opvoedende kracht, die wé in de Staatsarmenzorg missen. En zoo ver- ,<*Btandig nog zijn we i zin, dat we ze aanwenden als middel tot op- b voeding voor ons zelven in maatschappelijke deugd. 11. Ie afd. MS no. 34 (Prov. blad ders pappot hangen? Waarom gaan ze niet den 19 Augustus 1861 (Staatsblad 110. 72) de wijde wereld in om hun fortuin te zoeken? Er dient toch ook voor onze jongens een baan- Mei 1862 (Staatsblad no. 46); tje open te blijven. Ons volk is een liefdadig volk. Zie slechts de inspanning welke de meer ge goeden onder ons zich getroosten om hun min- "’••Mer bevoorrechte landgenooten op te beuren en wel te doen; hoe zij in ’t verborgen, evenzeer als in ’t open- l 1111 ‘-11* 'Z11 <1L—.111 Tlld f-a (l/lilldl) <1... nnmili.lrk1 wie ze zich te houden hebben, reeds zooveel geproduceerd werd, dat de maat- het onze L schappij er soms geen raad mee weet. --Allerwege rijzen de soepcommissies het zij Fier met allen eerbied gezegd als padden stoelen uit den grond. Schier geen stad van naam in ons Vaderland waar niet bij het in vallen van de kou morgen- of avondbrood met warme koffie wordt uitgedeeld. Elke gelegenheid wordt aangegrepen om aan 1 ade misdeelde kleenen werk te verschaffen, want men gevoelt het maar al te zeer niets dat zoeter smaken moet, ook in der kleenen mond, dan een eigen verdiend stuk broodgeen soep daarentegen, die minder smakelijk is dan liefdadigheidssoep. Ook aan de ouden van dagen wordt geen zorg gespaard: wij nemen ze op in een armen- L—^uis en als om de stumpers te doen vergeten, '"dat zij voortaan hun eigen tehuis moeten mis sen, doen we, wat in ons vermogen is. Wij, die zoo levendig de waarde van hetHome Sweet Home! beseffen, wij begrijpen dat ook die oudjes aan eigen woning zijn gehechtdat het hun daarom pijn doet, wanneer we hunne meubeltjes komen opladen en naar dat groote gebouw voeren, dat armenhuis heet. p En wij verdrijven die zielesmart dezer afge sloofde menschee door goeden mondkost. Werk ten ze eens voor ons, hebben ze hun beste le venskrachten in onzen dienst verbruikt, nu ze niet meer kunnen, zullen wij hun levensavond zoo zonnig mogelijk maken. En dat alles langs den weg van particuliere liefdadigheid; geen gemeente of staat laten we daarbij, dan in hoog noodig geval, toe. Het zou immers schade doen aan ons gemeenschapsgevoel, zoo we niet ieder persoonlijk ons verantwoor delijk gevoelden voor de verzorging van onze armen; hoogstens de Kerk mag er zich mee bemoeien; hoe anti-clericaal we ook zijn mogen, j-S^toeh kunnen we de Kerk niet goedsmoeds van dit terrein verdringen, nu we weten, dat zij van dit eu vel tevens, hebben we nu het middel van coö peratie uitgedacht. Hoezeer ons het socialisme ook tegen de borst stuit, toch hebben we onze tc vlucht moeten nemen tot dit socialistisch be- in staat stelt een trapje omhoog te stijgen, dan is het verschijnsel alleszins verklaarbaar, dat hij uit zucht alleen reeds om droge voeten te hou den, kennis gaat verzamelen immers, liet dro ge lacht ieder aantot zelfs de man, die schaap jes heeft, hij zoekt ze op den droge te krijgen. Daarom ten slotte nog eens Wij wenschen dat ieder in zijn stand blijve en wij zoeken tot dat doel mee te werken door de ontwikkeling van het verstand tegen te houden; wij trachten de kennis weer te beperken tot enkele klassen onzer gemeenschap, even als we tegenwoordig onmogelijk kunnen omgaan met iemand, die niet van „afkomst44 is, om de eenvoudige reden, dat zoo iemand op onze schaal van beschaving niet het nulpunt kan halen. Wij voelen het wel dat de maatschappij ijs koud en harteloos is, vooral voor den bezit- looze. Zou het dan voor ons allen niet gewenscht zijn dat onze geringschatting jegens dezen werd omgezet in waardeering? Wij bespeuren dat een maatschappij als de onze hoe langs zoo meer onzedelijk wordt, en dat we terug moeten naar de slavenwetten of naar de wetten van den grooten Nazarener, die zeide dat alle menschen broeders moeten zijn. En zoo worstelt in onze maatschappij weer, nu de feiten op een keerpunt wijzen, dwang tegen vrijheid, het oude tegen het nieuwe. En wij mogen het wel waardeeren, dat onze gemeen schapszin zoo sterk toeneemt, die, als een vonk aan den haard, het voorteeken is dat zij het ook na ietwat langeren tijd dan wij zouden wenschen het kille vertrek weer zal worden verwarmd, waarin thans zoovelen, ontbloot als ze zijn, gaan verkleumen van kou. En brand stof is er genoeg. Te veel zelfs naar sommigen beweren. Verdient ook dat niet gewaardeerd te wor den? ginselja we hebben, om dit socialistisch stek- je te doen bloeien, er een levensverzekering aan verbonden al weer socialistisch om onze stadgenooten tot ons te lokken eu meê te helpen aan het uitroeien van het individualis me en om aan de concurrentie den nekslag te geven. Zoo straft het kwaad zich zelf en heeft de concurrentie, toen ze ongebreideld wilde voortgaloppeeren, zich zelf vermoord. Zoo brei.- gen we meer en meer onze neringdoenden aan het verstand, dat er geen beter ding is dan coö peratie. Brengt uwe kapitalen bijeen en sticht naamlooze vennootschappen, gij allen die over kapitaal te beschikken hebtEn gij, die u niet zoo gelukkig moogt rekenen, gaat sparen; ver zamelt kapitaal en komt dan meê in ’t gelid. Hoe heerlijk zou het in deze wereld zijn als allen kapitaal hadden! Met die gedachte ver vuld richten we spaarbanken op en we ver heugen er ons over dat een instelling als de spaarbank van het Rijk, na een tienjarig be staan, van f800.000 de spaarpot van den klei nen man reeds zag toenemen tot ruim 20 mil- lioen. Dat alle menschen kapitaal bezaten en rijk waren Met geld toch komt men de we reld door daarmee verbant men eigen zorg en kan men die van anderen verlichtendaarmee voelt men zich zoo vrij, zoo zelfstandig. Een gebrek in onzen tijd ishet zich opwer ken boven eigen stand. Dagelijks wordt er over geklaagd dat zoons van ambachtslieden klerk gaan worden of ook onderwijzer, ja zelfs voor predikant gaan studeeren. Neen, zegt men, die zucht om het heertje te spelen gaat tegenwoor dig veel te ver. Ieder moest in zijn stand blij ven. Het is waar, Nederland is een vrij land, men noemt het den classieken bodem der vrij heid. Maar wanneer die vrijheid zoo misbruikt wordt dat zoons van karrelui of schoorsteenve gers ook al den kansel gaan beklimmen, dan gaat het te ver. Die menschen missen immers dat savoir-vivre, de opvoeding, die men nooit aauleert, maar die men als van huis uit mee brengt? We weten het wel, dat ieder gaarne zooveel als mogelijk is meê wil genieten van de maatschappelijke productie en dat er in de „lagere14 standen bij lange na geen werk ge- noeg is voor allen, die daaruit voortkomen. Maar waarom blijven ze dan ook zoo bij moe- KEN NISGE VING. BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente Sneek, Gelet op het besluit van den heer Commis saris der Koningin in Friesland van 8 Januari no< en art. 28 der Wet op de Nationale Militie van aen tu Augustus 1861 (Staatsblad no. Ï2) en artt. 20 en 21 van Z. M. besluit van den 8en oor onze jongens een oaan- Jlel ‘ow lumnwiumu «v. -xvy; behoefte gevoelt om in die richting werkzaam te i thee drinken van reeds afgetrokken en weer tie open te blijven. Daarom nog eens wenschen j Brengen ter openbare kennis, dat a I X» I yx yw l 1 1 ZV WW zw I zw A1 I gedroogde blaadjes; dat alles is waar; en voor we, dat ieder blijve in zijn stand. Wie tim- - merman is moet zijn zoons in het timmervak certzaal alhier op Woensdag, den 24en Febru- i e. k., des voormiddags ten 10 ure; dat op Donderdag den 25 Februari d. a. v. ter gemeente-secretarie door of vanwege de lo- telingen aanvrage kan geschieden voor de ge tuigschriften ter bekoming van vrijstelling van den dienst wegens broederdienst of als eenig I wittig zoon; oek I V.lli "P I hem I t ti' 1 Mid- I hem I i hill I pk :i I Slechts één zaak vergeten we evenwel hier bij wie bij den voet van den maatschappelijken ladder staat en zijn vader met de voeten in het water ziet staan, wordt onwillekeurig door wa tervrees bevangen. Ziet hij nu dut kennis hem stelsel zeer verklaar- waartegen geen andere vergoeding bestaat dan baar, dat we niet dulden kunnen, dut de Staat i warenvervuleehing. Ter bestrijding de reddende hand zou uitsteken naar arme j schipbreukelingen op onze kust. Het moet voor alles blijvenliefdadigheid ouder ons. Welk een verheffend gevoel wekt het niet l bij ons zelf wanneer we zoo’n liefdedaad hebben bewezen! Een gevoel dat wijlen Hieronymus van Alphen zoo meesterlijk vertolkte in zijn „Ik ben een kind van God bemind en j tot geluk geschapen.44 En dan blijft nog dat andere voordeel, schoon het minder zwaar weegt, dat onze armen nu weten tot wie ze zich wenden kunnen en aan En we kunnen armen aanzien, wanneer ze, bij beur ten, ’s middags het overschot van onze gerech ten komen af halen. Welke dankbare blikken Wij liefdadig; de armen dankbaar Zoo werkt het alles mee tot heil van de gemeenschap. Zoo gaat bij ons liefdadigheid boven gerechtigheid, daar zij een band vlecht tusschen menschen en menschen. ezel öf een hater. En zoo onze gedachten mogen zijn, datgene van de kerk gaarne over, wat dienen kan om den broeder band te versterken. In onze dagen wordt het in de hoofdstrateu onzer steden gestadig meer winkel aan winkel, of, naar den term van dezen tijd: magazijn naast magazijn. De overvloed van goederen, de sierlijke in richting, de schitterende verlichting, dat alles getuigt van toenemenden vooruitgang en grooter welvaart. Mocht iemand hieraan nog twijfelen en ons de vraag voorleggenof deze rijkdom niet meer schijn dan werkelijkheid is, dan wijzen we dien twijfelzieke op de toenemende weelde in klee.- ding en levenswijze. Daarin toch ligt het beste bewijs voor de welvaart van den derden stand. Wanneer de menschen, van groot tot klein, gaarne welvarend schijnen willen, omdat ze daardoor gemakkelijker in de wereld vooruit kunnen komen, ligt daarin dan niet het beste bewijs dat allen de welvaart ter harte gaat En wie zou nu met die bedoeling op goeden I voet kunnen blijven, wanneer hij zich kleedde boven zijn stand of leefde op te grooten voet Dat onze maag heden ten dage heel wat hum bug te verduwen heeft dat we in den winkel echte koffieboonen koopen en met nagemaakte thuis komen; dat er krijtwit in ons meel ge strooid wordt dat onze suiker zoeter wordt ge maakt door bijvoeging van saccharinedat we de LOTING de lichting der Nationale Militie van 1892 dezer gemeente, zal plaats hebben in de Con- opleidenwie renteniert, en dus niets doet, moet ari zorgen, dat ook zijn kinderen kapitalisten wor- d den en een leven van nietsdoen kunnen leiden. Daardoor wordt ook de maatschappelijke vrede het best bewaard. Juist diegenen, die van niet kwamen tot iet, zij zijn de onruststokers. SI OEEKER (OIRAX aim h in mojDissfflw sm. Dr I ,,ltA I gl t II, l- .kel'le l de F stem rdde j k ap- nd. oeg hij' i et I- iet ir on m- id- ert ■11 d er- det en, >ok - Uil. 40 uer ncv up uc .hiuuimw minne I 1 1 I üezer geiueeute, pia-uia ucuuvu ui uu k>uu- etse ^1

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1892 | | pagina 1