fBlh ffl HI 1MNMIII SHK
II
No. 26
1893.
L I 12 F D £5.
e-
voor in den grooten cirkelgang
nog
J
de
en
U I T DE PERS.
bÜ
wie
I.
Alle brieven
in te zenden.
we,
op*
1-
terugge-
moe-
van het
Ie-(f
iril
an
E-
J-
le
strenge philippiea’s over de verdorvenheid
dezen man
over hen nit.
Maar de lietde.
Ze is geduldig en lankmoedigze verafschuwt
van de akelige, kille cel.
ze niet vermag door te dringen tot
van het misdrijf
en huichelarij kweekt.
Im mei s liefde, ware, echte liefde is belange-
*„„j en wijst alle belooning of. Evenzoo het
zich gegeven
lief als
Het krasse stuk door de Standaard geschre
ven tegen de anti-revolutionaire Kamer dut), de
dreigementen daarin tegen de weinig volgzame
leden geuit, hebben de aandacht van de Tijd
in bijzondere mate getrokken. Het blad
dat zich veel beter met de droite dan met de
gauche der anti-revolutionairen kan verstaan
spreekt van bedenkelijke tactiek en geeft de
reden aan die haar tot dat oordeel leiden.
Vooreerst is het voor iemand, die zelf in een
glazen huis woont, niet geraden met keien op
voorbijgangers te mikken. Een andere reden
achtte de Tijd gelegen in de wijze van samen-
bracht! eindigde een leven; maar wat zich ook
keere of wende op dit ondermaansche, niet ein-
1 igde daarmee de strooming van warmte en
|liefde, door dat leven in beweging gezetdie
grooming blijft en breidt zich uit, want de lief
de is voor alle tijdende liefde houdt eind-
ek
ze
?n.
gebroken.
Waarom werd het bloempje geknakt?
Waarom werd zijn geur ons ontnomen voor
immer -
Het leven is vergankelijk.
De liefde gaat over dood en graf. De liefde
blijft eeuwig leven.
’t Geluk der liefde is ’t leven waard,
Is hemeltroost, in de aardsche smart,
Doch, waar’ heur band een band van
aard
Deze CO TRANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.franco per post 1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
stelling der anti-revolutionaire partij, die im
mers de meest verschillende schakeerinoen in
haren boezem vertoont. Op kerkelijk, of liever
op religieus gebied, tot zekere hoogte ook op
staatkundig en maatschappelijk terrein. Acht
ae Standaard reeds op dit oogenbiik de gauche
der partij zoo overmachtig, dat zij desnoods
op de ruwe manier waarop dit door het blad
gebeurt, de hulp der droite zoowel op par-
lementair als op financieel gebied kan afwijzen,
dan zou de rekening wel eens wat al te haastio-
opgemaakt kunnen zijn.
»Gf, aldus besluit liet blad, hebben wij wel
licht in de tactiek, door de Standaard hier ge
volgd, den stouten greep te zien van den spe
ler, die, in het nauw gebracht, zijn gansche
fortuin zet op éen kaart Wij deden het
reeds herhaaldelijk uitkomen: ook aan Aa gau
che der anti-revolutionaire partij heerscht ten
aanzien der kiesrecht-ontwerpen-Tak geen vol
komen eenstemmigheid. Veeleer staat de man,
die onder zijn geestverwanten te recht als de
eenige beschouwd wordt in staat om zich met
dr. Kuyper te meten staat mr. A. F. de
Savornin Lohman hier in zijn opinie lijn
recht tegenover zijn talentvollen medestander
van zooveel jaren
Moet de schildverheffing van de „kleine luy-
den“ tegenover de „graven, baronnen en jonk-
heeren" in de partij nu soms dienst doen om,
met eiken anderen, ook dezen tegenstander
vooral te doen verstommen Wij vragen
slechts. En vooral wagen wij ons aan geen
profetie in hoever de Standaard bij een poging
in dien zin op succes zou mogen rekenen.
„Wèl willen wij bekennen, aldus besluit de
Tijd, dat onze verwachting op dit stuk niet
hoog gespannen is."
De oproeping van den heer mr. Z. van den
Bergh c. s. vindt hier en daar m de pers zeer
sterke veroordeeling.
In ’t Vad. heeft mr. Vernjn Stuart er een
philippica tegen gericht en in een nummer later
spreekt de redactie zelf er mede een zeer on
gunstige meening over uit. De circulaire is in
hun oog bijzonder ongelukkig gemotiveerd, ter
wijl het den schijn heeft alsof zij in het zijn
van socialist een verzachtende omstandigheid
ziet.
De combinatie in deze circulaire van de klach
ten over de Friesche vonnissen met de grief,
dat administratieve vervolgingen tegen anders
denkenden voor de deur schijnen te staan, heeft
het Vad. mede getroffen. Deze vrees is tame
lijk voorbarig, en ook hier ontbreekt weder elke
grond. Kennelijk wordt gedoeld op de circu
laire der Friesche schoolopzieners. Maar dan
had men eenerzijds niet mogen vergeten, dat
de woorden van den minister van binnen!, za
ken in de Eerste Kamer allerminst geschikt
waren om ketterjagers aan te moedigen, en an
derzijds niet mogen verzwijgen, dat de circulaire
niet bedreigt hen, die een overtuiging uitspre
ken „in een vorm die niet indruischt tegen de
wet", wat een scheve, althans onvolledige voor
stelling is, maar hen, die een partij dienen,
welke openlijk belijdt door maatregelen in strijd
met de wet haar doel te willen najagen.
Het doet het blad leed, verschillende geach
te namen te zien staan onder een zoo ondoor
dacht en lichtvaardig stuk.
De Arnh. Ct. denkt er ook eveneens over.
Ook zij spreekt van „onwaarheden" die als uit
gangpunt dienen voor allerlei insinuatie tegen
de rechterlijke macht, waarover eik fatsoenlijk
man zich schamen moest, en die voor heeren
als de onderteekenaars al bijzonder ongepast en
onvoegzaam zijn. „De heeren, aldus eindigt zij,
van de liefde willen berijmen tot een
En alhoewel een
oordeel menschen, bij
v ---„r open en bloot
‘Sgen voor ons oog, dan zijn we al spoedig
geneigd het onderzoek te staken, dat ons de op
lossing en verklaring van het vraagstuk zou
geven.
Dan zijn we de kinderkens gelijk. En in
PDze onwetendheid houden we ernstige en ge-
alle factoren, de eenig- dig1
aan de mensch- j
goede brengt, dat
j de sombere wanden
j En waar
vormen den slot- j den grond en de oorzaken
zang, en met de laatste woordenhet is vol- i waar ze de verklaring te vergeefs zoekt, klinkt
bl’nnhlf ii
I
van
en die vrouw en spreken het „schul-
1003
geloof.
Wie dan gelooft met het oog op belooning
i en wie lief heeft wijl het hem voordeel aan-
s brengen zal, bij dien bestaat het ware geloof
niet en klopt niet het hart van oprechte liefde.
Geloof en liefde verdragen zich niet met het
gezag. In de vrijheid alleen, ontluikt, groeit
en bloeit de zin voor het ware, edele en schoone.
Reeds bijna negentien eeuwen wordt er ge
twijfeld en getwist over de vraag: of Jezus is
opgestaan uit de dooden.
Maar zij, die met zooveel hartstocht zich in
spannen voor dezen vruchteloozen strijd, ver
liezen juist daarmee de eenvoudige maar heer
lijke waarheid uit het oog van deze Oostersche
beeldspraak: dat het goede, door liefde tot
stand gebracht, nimmer verloren gaat.
Aan den voet van het kruis wordt onze ver
beelding machtig aangegrepen door de kracht,
die zooveel stnjds weet tp strijden.
Ontzettende kracht, die der liefde.
Het menschelijk leven is vergankelijk. Voor
-j ure van schei-
fichzelf.
Hij gevoelde dat er in de wereld een verbor
gen drang naar vereeniging is, en dat de men-
fechen niet leven als van elkaar onaf hankelijke
individuen.
Hoe onbegrijpelijk ook, er gaat een electri-
Bche stroom van het eene menschenhart naar
net anderedie harten stellen de atomen voor
in een ondeelbaar leven, bijeengehouden door
ne cohesie van de liefde.
Daarom is alle verwijdering kunstmatig en
net werk van leiders, vooral kerkelijkeze ver
bekt onrust en schudding, waarmee die leiders
hun voordeel doen.
Di alle tijden der geschiedenis kunnen
na een interval van afkeer, een periode
merken van terugkeer en verbroedering.
De liefde oordeelt niet.
«Opdat gij niet geoordeeld wordt."
Maar in de menschenwereld is oordeelen
feroordeelen aan de orde van den dag.
Di de natuur rondom ons gebeurt niets
°evalonze eerste vraag is steeds
Hoe komt het
Maar geldt ons A
niet alle drijfveeren der natuur
i voor ons oog, dan zijn we
ADA ER TEN TIEN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents
voor eiken regel meer Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij
den uitgever. J
het goedertieren en rechtschapen:
Wie van u zonder zonde is werpe den eer
sten steen op haar.
De liefde lijdt alles mede.
Hoe ook de zelfzucht vernielt en verwoest
hoe ze ook trapt en vertrapt wie haar in den
weg treden, de liefde treedt onmiddellijk
tusschen beiden, om te verbinden en te gene
zen het is een product van ’s levens kunst
te verdeelen met velen.
„Eeuwig zal hij U zijn, die Eene, die zich
verdeelt in velen.
der velen, eeuwig de Eeni
ge blijft,
Gevoelt de velen als die Eene
En gij hebt het begin en het einde der kunst"
Geen kunst, dan die door de liefde wordt be
oefend.
Er zijn moeilijkheden in het leven, zoo zwaar
voor een mensch, dat hij ze onmogelijk zou
kunnen dragen zoo hij de liefde niet had.
Op elk gebied, op het godsdienstige, staat
kundige, maatschappelijke, kan alleen de liefde
de zwarigheden overwinnen.
De liefde kweekt trouw, kweekt beginsel
vastheid.
Wat ook wank’len moog of vallen of het
„Hosanna" dan wel het „Kruisigt hem," haar
tegemoet wordt gevoerd de liefde houdt stand
en de liefde offert zich voor het goede.
De liefde maakt het leven groot.
Geen geluk kunnen alle schatten der aarde
brengen wanneer de liefde wordt gemist.
Süsz ist jede Verschwendung
O, lasz mich der schönsten genieszen!
AVer sich der Liebe vertraut,
Halt er sein Leben zu Ratf
Geen genot zonder liefde, geen deugd zonder
dat reine genot.
De liefde is een teere bloem; afhankelijk
van veel en velerleivan den bodem, de weere
en luchtgesteldheid, en de zorgen van den
kweeker.
Eu evenmin als de bloem zal fleuren en geu
ren, wanneer een der factoren ontbreekt, even
min zal de liefdebloem ontluiken en bloeien op
het bevel: Hebt lief!
Dat begrepen, althans ten deele, de bijbel-
schrijvers, toen ze op het onmogelijke gebod
onmiddellijk de belooning lieten volgen.
Gelooven op gezag gaat natuurlijk niet.
Welnu dan klinkt het:
„Gelooften gij zult zalig worden."
„Hebt lief en uwe dagen zullen verlengd
worden."
En toch is daarom het geheele gebod van
nul en geener waarde, omdat het valschheid
te I
De machtigste van i
en alles drijvende motor die
heid het ware, schoone en
is de liefde.
Dat heeft Jezus gevoeld; de aangrijpende ac-
coorden van het Paaschlied
is voor
loos stand.
Menschen, die, ontevreden over den bestaan-
|<len toestand, alles willen omkeeren, tot zelfs
[iet lied
lied van den haat die menschen zingen het
[ied van den haat omdat ze liefhebben.
Vv ij hebben lang genoeg bemind
Wij willen nu eens haten.
I Dat kan immers niet waar zijn? Het be-
pst op misverstandde grondtoon van het lied
van den haat is liefde, liefde voor onmondig
Benouden broederen het is meer de roepstem
pn liefde uit verlegenheid, en wie er naar
Plijft luisteren kan van dit lied het ontroerend
khoone niet miskennen; zij komt weer aan
pn dag tegelijk met de spruit, gelijk het tuin
pad weer met den stengel naar boven komt
Pe liefdekerp.
Rot den dood toe heeft Jezus
pit liefde, want hij had zijn naaste
ieder van ons slaat eenmaal de
den.
Om ons heen zien we ze vallen, de ouden
van dagen, afgemat van den strijd.
Geknakt, geirnot wordt de stengel i
geven aan wie haar meè formeerde, de
deraarde, de bron en onderhouder
leven.
Ze gaan ons 1
van opkomst, bloei, verval en dood.
Maar ook zien we jongeren vallen, die nog
te nauwernood kennis maakten met ’s werelds
lief en leed, met ’s levens lijden en strijden.
Slechts vluchtig maakten ze kennis met het
leven ze waren nog niet moede toen ze van
ons gingen. In den knop, in de bloem, vóór
nog de vrucht zich gezet had, werd het steeltje
0,
e
d’
i
1
1’
J
i-
n
>1
i
i
OEEKER CRURANT.
0.
T
pin ei uimmiHUD won de
ns
