MBH. H BET JiM 1IKE® SIB.
sp
Hf fFj
o tg
Nationale Militie.
iS
Hl
No. 92.
ACH T-E N-V E E R, T I G 8 T
893,
ONSTERFELIJK.
WÉ
IS
N O V E M JB 1C 1$.
56 be-
den heer
Alle brieven
in te zenden.
omtrent
1.
litie
bet uitzicht dat we niet ver i
staat van gezonde stofwisseling.
Maar, zegt inr. van 7’
is onsterfelijk en ik, de hartstocht in haar bin-
Deze CO KRANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden ƒ1.— franco per post ƒ1.25.
en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
meer zijn van dien bewezen diensten, ontslag toegekend als mede-
Houten, die oude partij
1L-l. 1 1 1 1
Slechts in den ouderdom werkt die hartsbe- nenste, zal trachten haar te doen herleven. Te
vreezen is echter dat de oude zich inspant voor j
niet dat hij een hersenschim najaagtde oude I
Naar het Vad. verneemt, is aan
H. J. Biederlack te Amsterdam, die als X***
de Kameroverzichten in de Telegraaf schreef,
eervol en onder dankbetuiging voor de vele
Onze maatschappij is ziek. De dokters die
haar den levensregel hadden voorgeschreven,
blijken zich vergist te hebben. De vallende
ziekte is een lastige kwaal de ademhaling is
bemoeilijkt, schuim op den mond, blauwe ge
laatskleur, stuipachtige verdraaiingen en bewe
gingen, onwillekeurige ontlastingen, krampachtig
in de hand geklemde duimen, een snelle, kleine
pols. Door het geweld der stuiptrekkingen
ontstaan wel eens beenbreuken en ontwrichtin
gen; een nare ziekte, die zenuwziekte, waar
voor in het gekkenhuis geen baat is te vinden.
Maar de hartstocht naar leven is ontwaakt.
Ze wordt al krachtiger, en met een weinig hulp
van minder ouderwetsche geneesheeren zal ze
wel herlevan, want de groote voorraad der
stoffelijke goederen waarover ze te beschikken
heeft waarborgen haar stofwisseling nog tal
van jaren en wakkeren den levenslust en de
vitale krachten zonder ophouden aan. Meer
moderne geneesheeren en een anderen levens
regel zullen het overige doen om de maatschap
pij weer te doen herleven, groeien en bloeien
in geur en frischheid neen, het leven gaat
nog niet uitwie dat vreezen, lijden aan ge
zichtsbedrog.
Een gunstig teeken voor haar herstel is, dat
de oude geneesheeren, die, zooals bij oude
menschen meer wordt waargenomen, absoluut
niemand bij de zieke wilden toelaten, tot zelfs
hun eigen zonen houtweg den toegang weiger
den, zelf ziek zijn geworden.
Van hun herstel zijn we zoo zeker niet, want
de tijd is aangebroken voor hen, waarin verval
van krachten schijnt aangevangen.
Maar dat is niet heel erg ookde maatschap
pij, die onder hun behandeling gaandeweg ach-
Bij doze Courant behoort a!s Bijblad Feuil-
leton-nummer 156.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents;
voor eiken regel meer 7% Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen Lij
den uitgever.
KENNISGE VING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Sneek brengen ter openbare kennis,
dat de Lotingbedoeld in art. 17 van hét Ko
ninklijk Besluit van 10 November 1892, (Staats
blad no. 253), voor de Volgorde waarin de
Paarden op de in art. 16 van voormeld Besluit
bedoelde verzamelhjsten worden gebracht, zal
plaats hebben op Woensdag, den 22 Novem
ber e. k. des voormiddags te elf uur.
Sneek, den 17 November 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester,
BENNEWITZ, Secretaris.
UIT DE PERS.
Christus,
- - -ozijn ge
mis aan locale Souvereiniteit, met een gezag
hooger dan dat van alle vorsten, van Godswe
ge bekleed is.
Maar juist zulk een erkenning, die er impli
cate als eenig motief voor deze missie in zou
liggen, zou even aanstootelijk zijn voor de veel
talrijker niet Roomsehe bevolking, als het Room-
sche deel der bevolking ze vuriglijk, wenscht.
BINNENLAND.
KENNISGEVING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Sneek, voldoende aan art. 87 der wet
op de Nationale Militie van den 19den Augus
tus 1861 (Staatsblad no. 72), zooals die is ge
wijzigd bij die van 4 April 1892 (Staatsblad
no. 56), brengen ter openbare kennis, dat de
eerste zitting van den Militieraad voor deze ge
meente zal worden gehouden in het Gemeente
huis te BOLS WARD, op Woensdag den 20
December e. k.des namiddags ten 12'/4 ure,
in welke zitting uitspraak zal worden gedaan
De verschenen vrijwilligers voor de mi-
2. de lotelingen, die redenen van vrijstel
ling hebben ingediend
3. de lotelingen, in de artt. 55 en
doeld
4. alle overige lotelingen.
Zullende voor dien Raad alleen behoeven te
verschijnen
1. Zij, die zich als vrijwilliger voor de Mi
litie hebben aangeboden
2. de lotelingen, die vrijstelling verlangen
wegens ziekelijke gesteldheid, of gebreken, of
gemis van de gevorderde lengte.
Sneek den 7 November 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
lijk, maar na den dood in het lieden is ze
afgeleefd en al valt het haar moeilijk uit dit
leven te scheiden, een troost is het voor haar
dat ze, hoewel in andere formeering en heer
lijker gestalte, met jeugdig en nieuw leven de
toekomst zal ingaan.
Voor haar wenschelijk, om uit dit lijden ver
lost to worden, is, dat het koortsig ijlen maar
spoedig mag gedaan zijn.
Met spanning zien we het beslissend oogen-
blik tegemoet.
levens
keeren, zoo fluistert zij den mensch toe, die
uitgaat naar zijn werk.
Het leven is geen perpetuum mobile, en een
eeuwig bestaan in deze stoffelijke wereld stuit
af op het verminderen der vitale krachten,
waartegen menschelijke kunst niets vermag.
Wie oud wordt sterft aan verval van krach
ten, en de oude dag is als het laatste bedrijf 1
van een tooneelspel waarin de ontknooping
slechts met inspanning wordt opgehouden de
ontknooping waarbij het ons helder wordt wat
het korte leven zijde oplossing van het le
vensraadsel.
Na de dagen der opkomst en van den bloei
komt de tijd van verval, de periode waarin de
levenskracht wordt onderhouden in stee van
verbruikt, en waarin de mensch het liedje van
verlangen zingt, tot de laatste krachten hem
begeven en de dood hem komt aanzeggen dat
het uit is en het stoffelijk omhulsel door moeder
natuur wordt terug verlangd om er een anderen
vorm uit te boetseeren met nieuwe levenskracht.
Geen ruimte zoo afgesloten waar de natuur
niet binnendringt om het levenlooze stof terug
te vragen geen balsem zoo vernuftig samen
gesteld of de natuur verkracht ze, om terug te
nemen wat ze eenmaal toeliet haar te ontne
men.
Onsterfelijk is het stofzoodra het leven dat
het omsloot er uit is, herleeft het in andere
gestalte en samenstelling.
De natuur heeft een af keer van het ledige
des doods in haar hand vervormt zich de le
vende stof wanneer het leven er aan ontsnapt
en met haar adem weet ze nieuw leven er
weer in te blazen.
Onsterfelijk, zeker, maar telkens weer ster
vende herlevende na gestorven te zijn, maar
in anderen vorm. Maar een eeuwig leven,
.eindloos heerlijk44 is met de eerste wet der
natuur in strijd, die het leven slechts noemt:
wisseling der stof.
Zoolang wij leven is alle stof, die wij de
onze noemen, onafgebroken aan ’t wisselen wij
nemen en wij geven, wij ontvangen en repro-
duceeren, maar geen oogenblik van ons bestaan,
Waarin die in- en afwisseling kan worden ge
staakt met recht dus mag men ons menschen
I daarom veranderlijke wezens heeten.
Ons bloed en ons hart, onze hersenen en
onzen schedel veranderen dagelijks alleen onze
hartstochten blijven en ons denkvermogen wis
selt niet, tenzij in sterktegraad, of indien storing teruit is gegaan, mag zich gelukkig rekenen,
I of verlamming intreedt.
En onder die hartstochten is er een, dien we
levenslust noemen; dat is de zucht omonsterfe-
L lijk te zjjn zonder gestorven te zijn, of wel
I onsterfelijk na kennismaking met den dood.
In die dagen als we ons ziek gevoelen ont-
voor don dood door de kracht dier passie, waar-
van de impulsie tot opleven en het vertrouwen
i op nog voldoende levenskracht werd hergeven
j en versterkt.
De eindopgaveu omtrent de opbrengst der
vermogensbelasting worden 15 Nov. aan het
departement ingewacht. De minister van fi
nanciën zal dus waarschijnlijk bij de memorie
van antwoord op de „algemeene beschouwin
gen44 in staat zijn den sluier op te lichten, die
over de opbrengst nog altijd ligt gespreid.
Dinsdag heeft het nieuw benoemde lid voor
Roermond, dr. Everts van Rolduc, in de Twee
de Kamer zijn intrede gedaan. Hij was in
groot ornaat, zwarten talaar met purperen gor-
De natuur predikt de vergankelijkheid des j
stof zijt gij en tot stof zult gij weder- geerte vergeefs tegen het ingetreden verval
stuksgewijze moet ze dan, het een voor, het
ander na, prijsgeven, totdat het oogenblik daar zal herleven, ongetwijfeldook zij is onsterfe-
is waarin het hem aan het hart gaat en ook
hijzelf wordt verjaagd uit zijn woning.
Geprikkeld en aangewakkerd wordt die zucht
door den aanblik der stoffelijke goederen, die
als privaat-bezit nog zooveel tientallen van ja-
ren toereikend zouden zijn voor de stofwis
seling des bezitters.
Verlamd en uitgedoofd daarentegen bij de
overtuiging dat het gemis aan alle stof aan
het leven slechts een rusteloos worstelen met
den dood te beloven heeft.
werker van dat dagblad, omdat hij in een met
zijn naam onderteekend artikel in de Amster
dammer een zakelijke bestrijding heeft geleverd
van het door de hoeren Obreen en jhr. Tindal
opgeworpen denkbeeld, om ecu gezantschap bij
den Paus te herstellen.
E)e schrijft: „Er schijnt bij de
liberale partij in do Kamer een neiging te be
staan, om te stemmen voor een eventueel amen
dement op de begroeting van buitenlandsche
zaken tot herstelling van het Nederlandsche
gezantschap bij Z. H. den Paus. We komen
op dit denkbeeld door artikelen en ingezonden
stukken in de Telegraaf', als de zaken niet
zoo staan, begrijpen wij de portée van al dat
schrijven niet.44
Het Centrum maakt de opmerking, dat de
Telegraaf in zoover een nuttig werk heeft ver
richt, door de quaestie in discussie te brengen,
dat de naam van het blad tegenwoordig zweeft
op aller tong en het in katholieke kringen te
genwoordig is de Telegraaf voor en Henry
lindal na. Het blad voegt er de vraag aan
toe, of men nu maar eens niet zou afwachten
of de neiging, waarvan de Gelderlander gewaagt,
zich in de Kamer bij de liberalen openbaarde.
„Wij voor ons zijn in dit opzicht wat pessimis
tisch, schrijft het C. Als het geschut van de
Telegraaf in deze iets uitwerkt, dan zal het,
vreezen wij, hoogstens een toevaltreffer zijn.44
Ook de Standaard geeft hare meening ter
zake van den gezant bij den Paus. Dit oor
deel luidt ongunstig over het voorstel van de
Telegraaf. Ook al geeft de Standaard toe dat
in 1870 roof is gepleegd aan den Paus, dat feit
ligt er nu eenmaal toe. De Paus is van zijn
wereldlijke heerschappij ontzet, niet door Pro
testanten, maar door Roomsch-Katholieken.
Italië immers is een geheel Roomseh land. En
dit niet alleen, maar alle Roomsehe vorsten en
prinsen, zelfs de keizer van Oostenrijk, hebben
ten slotte dit feit erkend, en een gezant gezon
den naar den koning van Italië op het Qui
rinaal.
Internationaal is derhalve de stelling niet te
weerspreken, dat de Paus op dit oogenblik geen
souverein meer is, en wel niet onderdaan, maar
dan toch hospes Italiae. Wel is hij nog pre-
tenefent-souverein, maar met pretendenten re
kent onze diplomatie nimmer.
Een missie op het Vaticaan zou derhalve op
dit oogenblik geen andere beteekenis kunnen
hebben, dan het zenden van een gezantschap
naar den Paus als Stedehouder van
die als Vicarius Dei, ook afgezien van
mis aan locale Souvereiniteit, met een
hooger dan dat
wanneer aan andere artsen die taak der gene
zing wordt toevertrouwd.
De maatschappij zal blijken onsterfelijk te
zijn, ook al mocht de dood invallen.
Ze zal herleven, en dat proces te verhaasten
is de vraag die op dit oogenblik dringt.
I 'waakt die passie in al haar kracht en veelal, Welnu, indien maar niet weer de behande-
II zoo niet altijd, is het leven bewaard gebleven I ling aan de oude geneesmeesters komt, bestaat
o
■mis- b dikhhihld wi eg
fl
V
F UJ<
si
■A-'C 3
