1
I
No. 96.
AC II T-E N-V E E R T I Q
1893.
A A. K Q A N
!W
DE BLIJDE EN DE LAMME.
rJ? E K D A G
13* 52 <D 52 g-%
naar aanlei-
iz.
en an
op art. 11 der
wor-
00.
in
Alle brieven
in te zenden.
00.
00,
f60
9 4
3
ilo.
rd
ha-
en
Art. 2.
Met de handhaving dezer verordening is
en ZATERDAGS,
franco per post ƒ1.25.
-s betreffende, franco
eur
00.
I»
li
N.
.00
00,
L.
'F;
geld en
kennis maakte met die sociale
in eigen hart de verdeeldheid
met zijn krukken zich
Vereenigd
van hen niet
M.
)V.
Ii
was van oor-
zooals die in
per in.
’t Geluk, dat zijne liefste
slechts voor hen bewaart, die van de hoogre,
beetre goederen niet al te veel ontvangen heb-
Bij deze Courant behoort als Bijblad
laton-nummer 157. x
Deze COURANT verschijnt WOENSDAGS
Abonnementsprijs voor 3 maanden 1.—
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie
*2
Feuil- I
I de rijken en de armen niet door elkaar te
i woor-
den; niet door elkaar op leven en dood te be-
een internationalen oorlog uit te
armen verdelgen, of een maat-
gaven gewoonlijk
de hoogre,
lokken, die de
op straat zijn j sehappelijken oorlog, die de rijken verpletteren
vol vreugde hoopt de i
in de lamme leiden zal.
te staan Ik,
gaan maar ’t schijnt,
nog zeer gezonde
dagelijks schuldeischers, de rijken,
zierig het is rijk te zijn en
worden door zijn vleiers, de
dragen elkander den
WÜ zegenend, anderen
door. In een wereld
a«.m maatschappij draagt, is deze eenvoudige
waarheid de conditio sine qua non, d. i. de
voorwaarde van wier vervulling het bestaan
oier maatschappij afhankelijk is.
Meen echter niet, dat alle menschen deze
eenvoudige waarheid nog hebben ingezien
Zeg niet, dat onze maatschappij zich beweegt
Daar dezen levensregel
Verre van dat 1 Het is veeleer een aanhou
dend classificeeren en indeelen in standen, die
e *aar mijden; in voldanen en onvoldanen, die
kaar ontwijken; in rijken en armen, die elkaar
■“«gunnen of met minachting op elkander neer-
aen.
Dat afscheiding en verwijdering het gevoU
■ervan zijn, spreekt als vanzelf dat men, van
Kaar afgezonderd, harde woorden elkander
aar het hoofd slingert, kunnen we
verncmen; het is een der uiterlijke symptomen
de maatschappij ziek is, waarom wij spreken
a<i het bestaan eeuer sociale quaestie.
Maar hoe die op te lossen zonder wederzijd
en bijstand J
Zeker, er moet toenadering komen in de
aats van afzondering; de blinde moet den
op den rug nemen en de rijke den ar-
om gezellig saam te leven niet alleen, maar
om den leugen, den kolossaal grooten leu-
n _te verwijderen, die heden ten dage het
°rd maatschappij aankleeft. helpende
«aam moeten ze de sociale quaestie oplossen, Hoe ge
KENNISGEVING.
br^atBFRGEM?EST?R der ^omeente Sneek
Patentrecht zoomede het voljaars Kohier Per-
ReIastln» dezer gemeente, dienstjaar
1893/94, door den Provincialen Inspecteur der
den6??6 Beioc1wen te.Leeu warden gearresteerd
den 27 en 28 November 1893, aan den Ont
vanger der Ryksbelastmgen te Sneek ter invor
dering zyn ter hand gesteld en dat een ieder
verplicht is zijnen aanslag, op den bij de wet
bepaalden voet, te voldoen.
Sneek den 29 November 1893.
De Burgemeester voornoemd,
ALMA,
BEKEND M AKIN G.
zien, indien
een sloegen
elkander bijstondenindien kapitaal en arbeid
hand aan hand gingen, elkaar den weg wezen
en voorthielpen, indien
Ja welindien
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Sneek brengen ter openbare kennis
de volgende
KENNISGEVING.
De COMMISSARIS der KONINGIN in de
provincie Friesland,
Gelet op het besluit van Gedeputeerde Sta
ten dier provincie, van den 23 November 1893,
no. 2, le afdeeling J, alsmede oP «H. 11 der
wet van den 13 Juni 1857 (Staatsblad nc. 87);
rengt ter kennis van de belanghebbenden
i iach,\.ln deze Provincie, voor zoover
betreft de jachtbedrijven, genoemd in art. 15,
letters b, c, d en g, der aangehaalde wet, na
melijk de jacht met windhonden, die met schiet
geweer met of zonder staande honden of brak
ken, het schieten van waterwild en het van
gen van houtsnippen met laat-, war- of val-
bouwen, zal worden gesloten op Dinsdag den
19 December 1893, met zonsondergang
En zal deze op de gebruikelijke wijze
den afgekondigd en aangeplakt.
Leeuwarden den 27 November 1893.
De Commissaris der Koningin voornoemd,
Van HARINXMA thoe SLOOTEN.
Sneek den 1 December 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BEN NE WITZ, Secretaris.
afkondiging.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Sneek doen te weten, dat door den Raad
dier gemeente in zijne vergadering van 25 No
vember 1893 is vastgesteld de volgende veror
dening
VERORDENING, regelende de BEDIE
NING DER OPPENHUIZERBRUG
te SNEEK.
Art. 1.
De Oppenhuizerbrug, zal op werkdagen, be
halve des Dinsdags, niet mogen worden gedraaid
des morgens van kwart vóór negen tot ne
gen uur
des middags van twaalf uur tot kwart over
twaalf
des namiddags van kwart voor twee tot twee
uur.
vom^elk-i' 1 tOt 4 rGg€l3’ gewone letter> 40 Cents;
vooi elUn regel meer Cents. Bij abonnement is de prijs
«iJ'X™-. “S°r' te vernemen bö
Bij toeval trof de lamme man
blinden broeder aan
t laatste reeds dat hem
»U,“ spreekt de lamme, „bij
arme man, kan zelf niet g
dat gij voor zulk een last
schouders hebt Besluit gij dus mij voort te
ragen, dan wil ik u den weg wei zeggenzoo
zal uw sterke voet mijn been, mijn goedziend
oog het uwe zijn.“
Daar hangt de lamme l.L h
op den breeden rug des blinden,
doet aldus dit paar, wat een
moogljk waar
De moraal van deze schoone fabel voegt de
dichter in deze woorden er aan toe
Gij hebt niet dat wat andren hebben
dren missen uwo gavenuit deze onvolkomen
heid ontspringt weer de gezelligheid. Als genen
met de gaaf ontbrak, die mij natuur beschoren
a zoo zou hij slechts om zich alleen en niet
om mij bekommerd zijn. Bestorm de góden
“iet met klachten! Het voordeel, dat zij aan
brachten, en genen schonken, wordt gemeen,
alles wat wij noodig hebben, is slechts dat
WiJ gezellig zijn.
En zoo is het immers
^Elkander. helpen, bijstaan elkanders lasten
weg wijzen zoo gaan
en ons zelf, de wereld
van menschen, die den
ben
’t Geluk besloot op al zijn smeeken, den wak
keren man ter zij te staanhet wees hem op
verborgen plaatsen de schatten aan, die gierig
heid zorgvuldig daar verzameld had. Ik° kor
ten tijd is hij daardoor van schuldeischers
gansch bevrijdmaar nog is niet ’t geluk ver
kregen. In plaats van het schulden eischend
volk, komt thans de vleier bij hem binnen. Zoo
vaak hij eet, zoo vaak hij drinkt, komt iemand
met veel liefgekoos deelnemend naar zijn wel
zijn vragen beleefd en listig hem met lof en
woorden van bewondering plagen, om toch ten
slotte niets te zeggen: dan dat hij honger heeft
of dorst.
„Geluk zoo roept Aret, „als ’t een van bei
den zijn moet, en niemand mij, hoe wijs ook.
’t middel wijzen kan, waardoor ik word bevrijd
van dezen vleiersdrom dan liever nog laat ik
mij haten Boor de crediteurs, dan mij beminnen
laten door ’t vleiende gebroed. Voor genen kan
men toch somtijds zich nog verscholen houden,
maar dit gebroed sluipt binnen ’t aller tijd.
Zoo leeren we van dezen man, door de er
varing wijs geworden, hoe onaangenaam het is
niet alleen arm te zijn en geplaagd door zijn
maar ook hoe onplei-
lastig gevallen te
armeren.
En wie zal tegenspreken dat het in de we
reld niet aldus gaat De rijkeren hun arme
re natuurgenooten lastig vallende met hun boe
ren, en de armeren hun meer begunstigde maats
aanhangende met hun nooden en vleitaal.
Hoe gansch anders de lamme man en de
blinde Ook zij hangen elkander op den rug
maar bij hen merken we niet dat ze elkander
plagen of lastig vallen. Elkaar aanhangende en
streven ze te zaam maar één doel.
Hoe gelukkig zou het er in de wereld uit-
l beambten, bedoeld by art. 8 van het wetboek-
van strafvordering.
Art. 3.
in
(get.) ALMA, Voorzitter.
BENNEWITZ, Secretaris,
behonrf Jiervan afko“digi“g geschied, waar het
behoort, den 2 December 1893.
Burgemeester en Wethouders van Sneek,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
u 1 T D E P E R
din?L?anierVjr81ag’ uiteel>racht naar aanlei
ding der amendementem op de kiesvechtontwer-
ton’ hWOr? 0Va1' t geheel als eeu tee-
ken beschouwd voor de totstandkoming van
het lang voorbereide werk.
1/uidellJkst ™lden wij de meening geuit
m de Muld. Ct. De redactie doet uitkomen
dat de minister Tak van Poortvliet door dit
verslag sterker is geworden dan ooit, wijl het
sprekend bewijs is geleverd, dat de Kamer zelf
ónmogelijk een goed kiesrechtontwerp kan le
veren. Uit het verslag kan, naar’t blad schrijft
het volgende worden aangemerkt als weeree-
vende het gevoelen van een zeer groot aantal
leden
„In.de meeste afdeelingen was de meerder
heid der aanwezige leden gunstig gestemd voor
een verhooging van den laagsten leeftijd bij
den kiezer, althans tot 25 jaren. J
Een zeer groot aantal leden
deel, dat tegen de schrijfproef,
het wetsontwerp geregeld is, gewichtige' be
zwaren bestaan, maar voor een deel dezer le
den waren die bezwaren toch niet zoo overwe
gend, dat zij niet met de regeeringsvoordracht
zouden kunnen méégaan, indien slechts op an
dere punten, met name ten aanzien van den ee-
s‘<eldei'den Welstand’ strenSer eischen werden ge-
Door vele leden werd ontkennend beantwoord
de vraag, of de plaatsing op het bevolkingre
gister als een toeken van welstand kan worden
aangenomen.
Vrij algemeen werd toegegeven, dat wanbe
taling van belasting, uit onwil voortspruitende
ES Se ka“ Zdn «naging vai
Het denkbeeld om het kiesrecht te verbin
den aan belegging eener som op het grootboek
ot in een spaarbank, vond weinig bijval
De groote meerderheid had overwegende be
zwaren tegen de uitbreiding der uitsluitingen
tot hen, die in een der drie laatste jaren be-
deeld waren.
Weinig bijval vond de gunstige uitzonderino-
voorgedragen omtrent hen, buiten wier weten
de inwonende vrouw of kinderen bedoeliim heb
ben aangenomen.
Vrij algemeen was men van gevoelen dat
het toelaten van tegenbewijs omtrent het voor
zien in eigen onderhoud wegens redenen van
practischen aard onaannemelijk is.
Men was vrij algemeen eens, dat de in het
am.-Vermeulen c. s. vervatte uitwerking van het
voorstel van meervoudig kiesrecht hoogst on
volledig en gebrekkig is, terwijl ook grondwet-
tig bezwaar door velen werd gedeeld.*
Met deze gegevens voor zich kan de minister
gerust den loop der zaak afwachten. En stel
I vernietigen met hun blikken of met hun
i
strijden, door
zalmaar saamwerkendo als de blinde en de
lamme, door te geven en te nemen aan en van
elkaar.
Zoo zegent men wederkeerig zoo zegent
men ook zichzelf. Want een feit toch is het,
dat de sociale quaestie niet enkel een quaestie
is die de menschen langzamerhand verdeelt in
twee kampen die quaestie is doorgedrongen in
de harten van elk dier strijdenden en heeft
verdeeldheid gebracht bij een ieder tusschen
het goede en het kwade in hem elk individu
dat min of meer
kwaal, heeft er
als nawee van ondervonden.
Aret, een deugdzaam man, wien niets dan
goed ontbraken, riep, toen hom eens
de schulden kwelden, ’t geluk als zijnen hel-
e
1.
1
'16
nas
San-
vau
idde
(8
1
'•'U&
„Aidous nous mutuellement
